Klassement

Jeetje wat een verrassing , ik open de pagina en het staat er vol met felicitaties voor mijn 2 jarig alcohol vrij. 2 jaar geleden , mijn eerste nuchtere dag nadat ik een weekend mij helemaal klem gedronken had en voluit van de trap af gevallen was . Ik dacht toen , nu moet het over zijn, nu is het helemaal over dit ga ik niet meer trekken . Het leven rond alcohol, altijd mij maar afvragen of ik genoeg in huis had . De black outs die ik gehad heb , de volgende dag mjj afvragen wat ik nu gedaan had , hoe ik in bed gekomen was. Ik was het allemaal zo zat , maar kon niet stoppen want juist op dat moment was mijn leven over , ik wilde niet meer ik was klaar met het leven en heb vaak gedacht welke boom ik zal nemen met de auto. De rest zal ik maar niet opnoemen . Ik zat in de afgrond, mijn kinderen kwijt , mijn huwelijk op springen. Mensen hadden mij de rug toegekeerd , ik voelde mij eenzamer en leger dan ooit . De AA was mijn laatste redmiddel mijn laatste strohalm en die heb ik gepakt met 2 handen . Ik ben met volle kracht op de therapie gestort, ik heb mij opengesteld , mij kwetsbaar opgesteld. Ik heb gehuild , gevloekt, en ben doorgegaan . Ik heb mij samen met mij partner opengesteld , partner gesprekken gehad . Gevochten en gestreden om mijn jongens weer thuis te krijgen. Ik ben weer rechtop komen te staan . Ik ben nu met het laatste stukje therapie bezig , EMDR en groepstherapie ( schema ) Dit had ik niet gekund met het gebruik van alcohol erbij Ik dank jullie allemaal voor de felicitaties en wat jullie voor mij ook gedaan hebben , mijn verhalen gelezen mijn gedachten. En ook al leek ik soms een betweter of een bekeerde persoon. Dat is niet mijn ik , ik ben lieke , ik ben iemand die er mag zijn . Txs ..

Nadat ik gestopt was met drinken ging ik er ook veel over lezen. Met name over ontwenningsverschijnselen, hoe om te gaan met trek en schade die alcohol aan het lichaam kan aanbrengen. Maar gelukkig is het lichaam een hele efficiënte "fabriek" die ook heel goed kan herstellen, mits er geen onherstelbare schade is aangericht. Voor mezelf miste ik een lijstje met positief herstel van het lichaam als extra houvast ( ben nu eenmaal een feitjes en lijstjes mens) Vandaar dat ik hier plaats wat ik ben tegen gekomen. Wellicht dat de lijst nog aangevuld kan worden. Na 24 uur: Het meest directe effect van alcohol dat je als eerste voelt is waarschijnlijk de kater. Dit komt o.a. omdat je lichaam aan het "opschonen" is. Ook zal je bloedsuikerspiegel langzaam weer stabieler worden. Na 48 tot 72 uur: gaat je lichaam detoxen. Het allerergste is voorbij. Ontwenningsverschijnselen kunnen langer aanhouden. Met name vermoeidheid is een klacht die langer kan blijven. Na 72 uur: Veel hersencellen gaan regenereren. Angst, nervositeit en misselijkheid kunnen sterk zijn in deze periode. Na 1 week: je slaapritme wordt behoorlijk in de war geschopt door alcohol. Je denkt misschien dat je er lekker door kunt slapen, maar eigenlijk is dat meer knock-out gaan. Vaak wordt je midden in de nacht wel een paar keer wakker waardoor je geen goede nachtrust hebt. Goed nieuws als je 7 dagen niets hebt gedronken. Je slaapritme begint na 7 dagen beter te worden. Na 2 weken: last van maagzuren? Grote kans dat dit door alcohol komt. Als je 2 weken gestopt bent met drinken zullen de klachten afnemen. Daarnaast wordt je huid gezonder, begin je ook af te vallen en verbetert de spijsvertering zich. Na 3 weken: nieuwe neuronen beginnen zich te ontwikkelen en ondersteunen je cognitieve functies. Als je veel drinkt stijgt je bloeddruk. Na 3 tot 4 weken zonder alcohol zal die hoge bloeddruk weer wat minder worden. Na 1 maand: zul je ook echt beginnen te zien dat je huid mooier wordt. Goed nieuws voor de lever. Het vet in je lever neemt af met 15% en zal dus je buikvet kunnen afnemen, als je de drank tenminste niet hebt vervangen door snoepen en snaaien. De witte en grijze stof in je hersenen begint in grootte toe te nemen. Na 2 maand: veel studies hebben aangetoond dat de cognitieve functies na 2 maanden geen alcohol weer terug naar normaal gaan. Na 3 maand: je mentale gezondheid heeft zich na 3 maanden zonder alcohol weer hersteld. Gevoelens van depressie en angst, die te maken hebben met stoppen met drinken, zijn zo goed als voorbij. Helaas geldt dat niet voor depressies die hier los van staan. Door veel drank worden je bloedcellen groter en dat maakt je moe. Het kost je bloedcellen nl meer zuurstof om door het lichaam te gaan. Maar na 3 maanden zullen deze bloedcellen zich vernieuwen waardoor je een stuk meer energie overhoudt en je fitter voelt. Na 1 jaar: dan kun je gemiddeld 6 kilo aan buikvet kwijt zijn. De kans op mond, lever en borstkanker is sterk verminderd. En je portemonnee? Uitgaande van 2 kratjes bier in de week ruim €1600 bespaard.

Goedemiddag, Ik val hier zomaar even binnen naar aanleiding van een handgeschreven brief van een oud-forummer die ik net in de brievenbus vond. Deed de brievenbus zomaar weer eens een keer z'n naam eer aan, want ik kan me niet heugen dat er een echte brief in de brievenbus zat, en dan nog handgeschreven ook... . In die brief las ik dat enkele mensen hier mij missen en zich zelfs zorgen maken. Meteen geruststellen, ik ben niet in levensgevaar voor zover ik weet, het gaat eigenlijk gewoon nog zoals het de laatste jaren ging..: pijntjes, kwakkeltjes, lastjes en dat soort dingen, zoveel mogelijk onder de duim gehouden door pijnstillers en bewegingsoefeningetjes om de boel een beetje gangbaar te houden, daarbovenop de laatste weken wel nog veel last van een dubbele longontsteking een paar weken geleden, maar dat moet volgens de prognoses steeds een beetje minder worden. Dit plaatje geschetst hebbende realiseer me dat ik in m'n handjes mag knijpen dat ik al langere tijd niet meer drink en ook bijna een jaar niet meer rook want dat vluchten in de één of andere roes me eerder verder van huis brengt dan dat het verlichting zou brengen, daar ben ik wel van doordrongen. Het steeds weer moeten herstellen van een rook/drink gelag heb ik altijd als zwaarder ervaren dan waar ik nu dagelijks "doorheen" ga.. Dat ik een tijd niets van me heb laten horen is een gevolg van het feit dat ik ineens na de zoveelste korte forumpauze nu ineens helemaal los kwam van de forumbeslommeringen. Ik heb al langere tijd een gevoel van verwijdering gehad, maar nieuwsgierigheid en noem het 'bemoeizucht' deden me toch steeds weer reageren. Tot deze laatste keer. Ik heb nog een paar dagen wat meegelezen en voelde me niet meer betrokken. En zo raakte het forum ineens heel snel op de verre achtergrond en las ik niet eens meer mee. Ik dacht ongezien/ongemerkt met een fade-out te verdwijnen, maar nu die brief, dus toch even een woordje van afscheid. Ik ben overigens niet van plan m'n account op te heffen, bijgelovig als ik ben () denk ik dat dat ongeluk brengt. In de hoop dat ik de mensen met zorgen om mij (vind ik heel lief) gerustgesteld heb laat ik het voor nu even hierbij. Ik wil niemand iets beloven, maar misschien lees en schrijf ik hier in het vervolg toch nog maar weer even wat mee. 29 Augustus 2006 dat ik me hier aanmeldde... brrrrr... ik weet niet of ik die moed van me bij een forum aanmelden nóg een keer zou kunnen opbrengen. PS briefschrijvende oud-forummer, als je nog af en toe meeleest: bedankt voor de brief.

Vandaag geen reactie, op niemand hier, alleen een mededeling, aan iedereen hier die 'm lezen wil. Samen met m'n vrouw, hond en Acadiane een heerlijke dag gehad. Met 27 andere Dyanes en Acadianes vanuit de Dyanevereniging een prachtige rit gereden, paar leuke terrassen en twee keer met een pont over de Nederrijn. Al lang niet meer zo kunnen genieten van het verkeren in een grote groep mensen. Zelfs m'n nek en armen gunden me een vrij pijnloze dag. Einde mededeling.

Bijna 22.5 jaar van droog naar nuchter, voor iedereen die vandaag viert gestopt te zijn met sterke drank een hartelijke felicitatie van mijn kant. Wat is er veel narigheid gebeurd in de jaren dat ik dronk en wat was ik teleurgesteld toen er nagenoeg niets veranderde toen ik stopte met drinken. Ik leefde in een donker grijs gebied en had nergens meer houvast aan totdat ik bij AA terecht kwam en dat is mijn redding geweest. Ik wist door jaren therapie te hebben gevolgd en de nodige opnames in klinieken best wel veel over mijzelf maar durfde al wat emoties opriep niet toe te laten, niet met en niet zonder drank dus dacht ik maar weer te beginnen met drinken (wat ik trouwens niet heb gedaan) maar de teleurstelling was groot. Door het programma van de AA durfde ik geleidelijk aan beginnen praten over mijn problemen, er was veel herkenning bij lotgenoten en het programma werd mijn nieuwe houvast en gaandeweg stond ik wat steviger op mijn benen door mijn angsten aan te pakken, ik nam mij voor alles wat ik in mijn drank periode had laten liggen en voor was weggelopen aan te pakken. Dat lukte in het begin niet altijd even goed maar ik had nu een achterban waar ik terecht kon als ik weer eens te hard van stapel was gelopen. En na 21.5 jaar geen drup meer te hebben gedronken sta ik hier dan tevreden terugkijkend op een periode waar ik het contact met mijn kinderen heb hersteld, een lieve vrouw leren kennen waar ik inmiddels 22 jaar mee samen ben en wij hebben het goed samen. Ik was altijd op de vlucht ik werd gek in mijn hoofd van het dubbel leven dat ik leidde en ziek van angst en dan staat drank dichtbij. Na veel omslagen heb ik uiteindelijk mijn verleden verwerkt om in het heden te kunnen leven. Rust is ervoor in de plaats gekomen. Natuurlijk is het in die 21 jaar niet altijd koek en ei geweest, dood , ernstige ziekte en lichamelijke klachten vanwege b.v ouderdom passeren de revue maar je loopt er niet meer voor weg zoekt naar oplossingen, neemt verantwoordelijkheid. Genoeg geklets lieve mensen, hou jullie goed en blijf gezond en tot een volgende. Rudy

Goedemiddag, ik kom even mijn 11 maanden nuchter vieren en heb taart voor iedereen gebakken

En nog even voor wie het weten wil... ik heb wel verdriet gehad omdat ik geen kind kreeg maar ik heb er al lang vrede mee. Er is genoeg op deze mooie wereld waar mijn liefde naar uit kan gaan.

Geslaagd op naar de volgende!

goedemorgen allen. Mijn eerste etappe zit erop en is gewoon gelukt. Lopend 300 kilometer in nederland, tentje op de rug, van zuid naar noord, van huis naar de boot nar Noorwegen. Meer dan 75% onverhard, en de dorpjes en steden vermijdend. Dat het uberhaupt kan in Nederland is verbazingwekkend. Van de nattigheid in de polder, Amsterdamse waterlinie, vecht en loosdrecht, via Hilversum naar de drogere gronden. De bossen en indrukwekkende zandverstuivingen in het Gooi, Noord veluwe, en zo via Zwolle, even langs de vecht het veengebied bij giethoorn in, en dan door naar drenthe, bij Havelte het Holtingerveld op, Drentsfriese wold bij de wolven, en door naar groningen. Genoten van de ruimte, het landschap, de stilte, en regelmatig ook de kleinere dingen. Een ree, de schreeuw van een kraanvogel naast me, een gesprekje met de herder van de schaapskudde, een kopje warme soep. En wat is Nederland dan mooi en divers, als je zo'n route zoekt en volgt. Nat, ook erg koud soms, maar weer met dezelfde les al altijd: als het even niet lukt hoef je niet op te geven. Je gaat gewoon iets langzamer, neemt iets kleinere stapjes, of je rust even uit. Dan kom je er ook. Als je maar verder gaat, en niet te snel voor jezelf. Dan kom je er óók! Blijft wonderlijk, voor mij. Weer datzelfde metaforische "gestaag". Of het nou stap voor stap is, cent voor cent, of dag voor dag..... op een zeker moment kijk ik achteruit en blijk ik een heel eind te zijn. Zónder dat ik dat onderweg echt doorhad. Ik heb mezelf getest, en mijn spullen getest. Zinvol, en veel geleerd. Eén ding hoopte ik, wist ik, verwachtte ik, maar verbaasde me toch: hoe koud ook, hoe moe ook, hoe slecht weer ook.... iedere ochtend in het halfduister nog als ik eindelijk die gigantische rugzak opgehezen had en de eerste stappen zette was ik..... euh.. niet gelukkig.... maar ....tevreden, op mijn plek! Een "ja, ik ben er weer". Als ik loop is het goed. Volgende etappe is de sneeuw en de bergen in Zuid Noorwegen. Met mijn spullen niet op mijn rug, maar in een pulka achter me aan. Niet met wandelschoenen, maar op sneeuwschoenen en ski's. Compleet anders, en toch ook weer exact hetzelfde: gewoon de volgende stap zetten, niet meer, niet minder. Volgende week gaat de boot, ik heb een paar dagen over........ we gaan het zien.

Vijf jaar droog in the pocket. Het begon ooit met flink drinken. Flessen port gingen er doorheen met beschamend gedrag, geen energie, iedere dag paniek en grauwe sluiers en zelf-minachting ten gevolg. Vervolgens heb ik jarenlang gecontroleerd gedronken: dat betekende dwangmatig naar de klok kijken, want ik mocht twee glazen (vissenkommen) wijn vanaf half tien ’s avonds. Het maakte weinig verschil want het had precies dezelfde gevolgen: beschamend gedrag, geen energie etc. Het enige verschil was dat ik dacht dat ik het onder controle had, maar ik was en bleef afhankelijk. Uiteindelijk per 7 (eigenlijk 6 maar ik hou niet van dat getal) februari 2017 droog. Ik weet niet eens meer wat nu precies de druppel was -no pun intended-, waardoor ik stopte. Ik wilde het. Maar wilskracht is niet per se een succesfactor. Waarom het me lukte? Geen idee. Misschien is het zo dat het jezelf gunnen nét even die 99,9999% is, die het verschil maakte voor mij. Dit forum heeft er in ieder geval bij geholpen om droog te blijven. Je kunt het hier op wilskracht doen en strak de nullijn aanhouden, je kunt af en toe drinken op basis van de stand van de maan of alle methoden daar tussenin. Als het oprecht werkt voor jou en degenen om je heen, dan werkt het. Dat is alcohol de baas. Aan jullie van het forum, de mooie grote harten achter de schermpjes: dank voor jarenlang interesse, spiegelen en meeleven. Reacher

Ik was vanavond bij mijn eerste AA meeting live. De cake viel erg in smaak Ik zie nu scheel van de hoofdpijn van alle indrukken en emoties. Wie had toch gedacht dat m’n redding zou liggen in het vinden van lotgenoten. Hier, op fb, de AA. Ik moet ervan huilen van geluk... Het heeft zolang geduurd, ik had nooit durven hopen dat ik uit mijn verslaving zou kunnen komen. Ik ben jullie zeer dankbaar daarvoor Ik meld me droog af voor het dagpact & tot morgen!

Okay, ja, dit zit me toch dwars. Ik denk dat ik misschien toch beter uit kan leggen wat er loos is hier, met mij, dan is er wellicht meer begrip voor dit soort vage gesprekken. Goed. Slik. Adem in, adem uit. Toen ik een tijdje weg was van het forum, was dat voornamelijk omdat ik in een psychose zat. Niet mijn eerste. Ik hoop wel mijn laatste. Maar ik voel wel dat ik er tegenaan begin te hangen. Vandaar nu ook toch opnieuw aan de pillen. Vandaag had ik enorm veel moeite om in de huidige realiteit te blijven. Ik had dringend behoefte aan een noodlijn en kon op dat moment niemand bereiken. Dus kwam ik hier, zoekend naar verbinding met nu. En die kreeg ik ook. Van @VIII en van @Reacher. Met gewone dingen en geouwehoer. En langzaam werd het weer gewoon woensdag 12 mei 2021. Zat ik op de goede plek? Waarschijnlijk niet. Maar het hielp me wel. Dus, nou ja, dat.

Ik ontmoette vandaag een gezin met een verstandelijk beperkte, autistische jongen. Terwijl we op een afstandje een gesprek hadden kwam de jongen steeds op me af en werd dan teruggetrokken door de ouders. De jongen kon niet praten maar wilde me graag knuffelen maar ja... corona, het werd een heel gevecht. Ik zei "laat hem maar, het is goed" en toen kreeg ik de allerwarmste knuffel. Hij liep een paar stappen weg en kwam weer terug voor nog een knuffel, hij aaide mijn haar met zijn wat spastische handen, hield mijn handen vast, ging met me dansen... Tsjonge, ik ben er emotioneel van. Afgezien van mijn lief is het meer dan een jaar geleden dat iemand me aanraakte, de lieverd heeft geen idee hoe het me raakte. Ik moest denken aan de jongste zoon van @Cleo en of hij ook zo gul zijn liefde rondstrooit.

Ik zal hier beslist geen vrienden mee maken, maar ik heb moeite met het verhaal. Ik was vanmorgen wakker, toen het gebeurde. Wat mij heel erg verbaasd heeft, is de snelheid waarmee alles gegaan is. Afgevoerd met loeiende sirenes, na 20 minuten ligt hij al op de IC aan de beademing en wordt in slaap gehouden. De arts belt dan ook zijn broer al. Met vragen van de arts, is er wat voor gevallen? Wat heeft hij genomen? Wordt gevraagd aan ons... Vreemd vind ik dat, bij enige twijfel zou zijn maag leeg gepompt zijn. Vragen over hoeveel alcohol, ze nemen bloed af en onderzoeken het. Binnen 20 minuten iemand naar het ziekenhuis brengen, stabiliseren, aan de beademing leggen en in slaap brengen dat duurt echt wel langer. Broer die weet dat hij zoveel steun heeft aan het forum. Tot Sowhat een opmerking maakt, dan is het een waardeloos forum. Oké, misschien lijkt hij heel veel op Smaragd... want die kan net zo reageren. Smaragd zou 24 tot 48 uur in slaap worden gehouden, nu is hij wakker en appt alweer. Natuurlijk, als het allemaal zo is, ben ik blij voor hem (dat hij wakker is). Als ik mis zit dan spijt me dat enorm. Misschien moet ik dit ook niet uitspreken, ik weet het niet. Maar het houd mij de hele dag al bezig.

Je bent een wonder zo klein zo kwetsbaar zo mooi zo welkom... Om 7 minuten voor 12 zijn wij trotse ouders geworden, van een gezond meisje. Ze weegt 2410 gram. Het ging allemaal heel erg vlot. Ze heeft al bij mij gedronken, ze doet het goed. Met mij gaat het ook goed, om half 8 de vliezen gebroken. Om half 12 volledige ontsluiting en na 2 keer persen was ze er. Een droombevalling zei de gynaecoloog.

Ik kan niet geloven dat ik al weken (zit in mijn 13e week) niet meer blow, rook en drink. Ik doe nu eindelijk grotendeels de dingen die ik altijd in mijn hoofd had voor als ik 'ooit' volledig nuchter door het leven zou gaan. Dat was toen als een sprookje en wanneer de kinderen weg waren naar ex, werd het verhaaltje altijd uitgeblazen. En dat keer op keer op keer op keer op keer op keer, en nog minstens een 100x. En nu zit ik hier volledig in een 'ongeloof' gevoel... Ik kan op de 1 of andere manier nog niet bevatten dat ik nu eindelijk 'verder' ben en uit de vicieuze cirkel ben.. De onweerstaanbare trek van toen waar ik keer op keer niet van kon winnen, het was sterker dan mij. Ik haalde drank of wiet of allebei om er vanaf te zijn want ik kon er niet tegenop. En nu? Het is geen 1x keer meer zo sterk geweest, als toen.. Een wonder? Doe ik het zelf? Ik had toen geen sturing over de trek...

De eerste dag van een heel nieuw vers jaar. Ik wens iedereen heel heel veel goeds......

Het ging zo niet langer meer en daarom ben ik begonnen met een ambulante detox. Op dit moment van schrijven ben ik 67 uur alc- en nicotinevrij. Of beter gezegd; Clean en nuchter want ik ben 100% verslavingsmiddelenvrij. Ik had dit nog nooit gevoeld want ik heb dit nog nooit gedaan.

Goedemorgen, en een half jaar droog!

Iniemini heeft bij mij gedronken. Niet veel, maar het begin is er! Vanmiddag bezoek gehad, nog een ijsje gehaald.

Goedemorgen .. morgen waarschijnlijk laatste of voorlaatste gesprek met verslavingszorg. ik heb besloten om na jaren op eigen kracht verder te gaan. veel geleerd en ook vaak uit een binge gehaald en opnames voorkomen. alles in goed overleg en alle behandelaren vinden ook dat ik er klaar voor ben. wel kan ik buiten de officiële wegen contact houden mocht het toch niet goed blijken te gaan of gewoon even contact als het juist wel goed gaat. dat is fijn en niks overhaast. verder gisteren naar de huisarts geweest voor weer een stoppen met roken kuur. al heel lang niet meer geweest en mijn vroegere dokter is allang met pensioen nu blijk ik echt een hele leuke dokter te hebben. klaar voor een nieuwe fase en ik zie de aankomende tijd dan ook vol vertrouwen tegemoet.

Goedemorgen! Anderhalf jaar droog vandaag. Rustig door gaan.

Het laatste wat ik wil is iemand overtuigen of zeggen wat te doen. Maar ik wil het graag delen om de berichten die ik lees over schaamte... Ik ben sinds 2015/2016 een probleem drinker. Het besef dat ik alcoholist ben kwam eigenlijk pas een paar maanden geleden. Letterlijk op de bodem lag ik. 2 x van de trap, naar de eerste hulp en daarna naar de kliniek. Ik wist niet meer hoe ik eruit moest komen maar de mensen die ik nog had zeiden: het is 2 voor 12 Son. Of je werkt eraan of we gaan weg. Ik was heel boos op die mensen (mijn gezin, fam en vrienden) van hun moest ik immers stoppen. In de kliniek kwam ik redelijk tot bedaren. Ik besloot te delen op fb dat ik opgenomen was in een kliniek. Ik vond dat doodeng en schaamde me kapot. De reacties waren hartverwarmend. Toen ik uit de kliniek kwam was de woede er nog steeds. Want HUN namen mij m’n vriend af, van HUN mocht ik niet meer drinken. Inmiddels gestart met de antabus. Dat wilde m’n man graag dan durfde hij tenminste naar zijn werk... Weer aangemeld bij Brijder (de derde keer) en een nieuwe behandelaar. Al gauw merkte ik; die gaat me ook niet echt geven wat ik nodig heb. Met angst en beven de AA gecontact in mijn woonplaats. Altijd gezegd; die godsdienst gekkies daar ga ik niet heen hoor!! Een lieve vrouw belde mij en nodigde mij uit. Het was raar, onwennig, vreemd EN hartverwarmend. De behulpzaamheid, de herkenning, geen oordeel... ik heb gehuild. Ik haal eruit wat ik ervan nodig heb. Ik deel op mijn eigen gemaakte draadje de dagelijkse weerspiegeling, waar altijd wel iets in staat waar ik over kan nadenken en het wel of niet mee eens bent. Ik schaam me niet meer, vertel het zelfs op m’n werk. Ik ben wie ik ben met al m’n shit in m’n rugzak. Ik werk keihard aan mijn herstel, ik lieg niet meer. En sinds een paar weken is ook alle woede weg. Ik ben mijn gezin, fam en vrienden dankbaar. Dat ze me erdoorheen hebben geholpen, me hebben opgetild en al m’n grillen hebben laten gaan. Ik sta nog aan het begin maar elke dag kies ik ‘s ochtends bewust: vandaag de eerste niet. Dag 83 vandaag.

Over 10 minuten sta ik voor mijn keuken raam .. ik woon tegenover school .... .eindelijk komt er weer een mannetje aangerend zwaaiende mama ik ben weer thuis ... mijn jongste komt dan uit school ..

Ik vier vandaag m'n twee jaar ADB-verjaardag Precies twee jaar geleden bedacht ik dat het maar eens afgelopen moest zijn met dat oeverloos gezuip en verdomd... zo geschiedde! Mijn leven is heel veel mooier geworden, geen schuldgevoel, geen flessen verstoppen, lekker slapen, fris wakker worden, minder uitstellen, meer doen, geen pijn in de lever, nooit brak, niet meer onrustig om me heen kijken hoe ik aan meer drank kan komen... Ik heb groot verdriet meegemaakt en angst, pijn, onzekerheid, verveling, vreugde, stilte, feestelijkheid... alles zonder drank. Ik ben meer gaan mediteren en probeer te ontdekken wie ik werkelijk ben, het maakt mijn leven rijker, echter en meer bevredigend. Ik dronk eerst drie maanden niet, daarna af en toe onder door mezelf bedachte voorwaarden en uiteindelijk 'gewoon' zonder regels. Dat is steeds heel bescheiden en nagenoeg probleemloos verlopen. Maar ik heb niet het gevoel dat ik nu iemand ben zonder alcoholprobleem. Er zijn alcoholisten die niet drinken en ik ben een alcoholist die weinig drinkt. Dat betekent dat er altijd oplettendheid aan te pas komt, maar dat is geen probleem en ik ben ook niet meer bang voor een terugval. Zou ik helemaal zonder drank kunnen? Vast wel, maar dan zou ik echt dat besluit moeten nemen en daar is nu geen reden toe. Affijn, ik ben blij en ik denk dat ik maar eens wat slingers ophang om het te vieren

goeie morgen ikwil even laten weten dat jane laat weten hoe het met me is liefs bolletje

Goedemorgen, Dagpact Claudius Smaragdie Hier gaat alles goed. Zo fijn om niet meer te hoeven/willen drinken. Er zitten zoveel voordelen aan. Soms schrijf ik dat dan voor mijzelf op papier. Het houdt mij scherp en alert. En als er weleens craving/trek is dan haal ik dat lijstje erbij. Dan is de trek snel voorbij. Aantal punten: -Ik tob minder en zie minder beren op de weg. -Ik kan beter mijn grenzen aangeven. -Ik blijf niet te lang in nare gevoelens hangen, zoek meer dan naar oplossingen. Of aanvaar dat het nu eenmaal zo (even) is. -Ik heb meer zelfvertrouwen en innerlijke rust. -Mijn huis is op orde/schoon(dat moet ook wel met 8 katten) net als mijn administratie. Geen uitstelgedrag meer. -Ik ga niet meer met mensen om die alle energie uit mij leeg kunnen zuigen(grenzen aangeven) Ik please minder en dat is lastig als "pleaser" -Ik lees weer veel boeken en kan mij veel meer (echt) ontspannen. -Muziek komt intenser binnen, hetgeen voorheen ook juist een trigger kon zijn. Ik kan ervan genieten. -Ik voel weer meer, dat dacht ik met drank op ook. Maar het is meer in balans nu. Dit is maar een klein deel van die lijst maar ben er zo blij mee. Ik lees nog steeds veel hier en dat helpt ook. Ook het feit dat als ik wel zou gaan drinken bij tegenslagen/verdriet/angst/HALT het een tijdelijke verdoving zou zijn en het begin van het einde voor mij zou zijn en ik weer al dat bier nodig zou hebben. Het zou niks oplossen maar al het nare in stand houden en het verergeren. Ben blij dat het "kwartje" na zo een lange tijd van strijden(Heel veel jaren) nu eindelijk goed gevallen lijkt te zijn. Ik heb niet gefaald en verloren maar juist veel meer gewonnen Ik gun een ieder dat. Zie ook veel nieuwe aanmeldingen. De aanhouder gaat winnen! Hoe slecht/naar het er ook uitziet/voelt. Als ik het kan, kan echt iedereen het. Fijne zondag allemaal 😻

Sinterklaas 2024, Gedicht voor allen In deze tekst ga 'k aan de haal met een gedicht voor allemaal of je nou kort of lang hier zal blijven en ook voor hen die zelf niet schrijven. Maar eerst voor de mensen op de lijst waar 't lot uitwees wie naar ze wijst om te schrijven zelf, en te ontvangen vol moed, vol hoop en vol verlangen. Voor Claudius en voor Femke zijn hond, meer rust gewenst, het klokje rond. Voor Smaragdie wenst Sintje lief de knop blijft om nu, definitief. Voor Pinkman, fijne forumgast blijf schrijven hier als dat je past. Voor Spud die 't Sint idee hier bracht veel liefde en veel levenspracht Voor Dune, al heel lang hier actief veel nuchterheid, het maakt je lief. Voor Jac, een leuk en boeiend mens Veel kracht en wijsheid is mijn wens. Voor Bob, ik kan er niet omheen het beste dan in 't algemeen Voor allen die dit versje lezen laat drank je levensdoel niet wezen. Wees alcohol gewoon de baas dat wenst u onze Sint Niklaas.

Mensen blijven me verbazen. Ik heb nog maar vrij weinig vertrouwen in de goedheid van mensen, maar er is toch wel zoiets moois gebeurt deze week... Mijn dochter is kaal door een aandoening, soms draagt zij haar haarwerk, maar daar heeft ze niet altijd zin in. Ze werkt in een winkeltje bij ons in het dorp. Nu waren daar in het winkeltje een paar tienerjongens die M&M's naar haar hoofd gooiden, gewoon omdat ze er anders uit ziet zonder haar (soms wordt ook gedacht dat ze kanker heeft maar dit is gelukkig niet het geval). Op dat moment was er ook een vrouw in de winkel die alles zag gebeuren. Deze desbetreffende vrouw ging weg maar kwam even later terug met een bos bloemen voor mijn dochter. Op het kaartje stond: 'Vandaag staat M&M voor Mooie Meid'. Nou dan houd je het toch niet droog. Dat is zo verschrikkelijk lief!!! Het geeft moed...

Goeiemorgen @Claudius en overige frummers Heb in mijn portaal kunnen kijken voor de uitslagen. De grote tumor in de longen is van 6.4 naar 4.6. En de overige tumoren en uitzaaiingen zijn ook gekrompen. Hoe verder hoor ik 18 september wel. Voor nu best tevreden met het resultaat.

Goh, alweer bijna een jaar na de laatste uitglijder. Blijkbaar heb ik dat alleen gepost op de dagdraad. Ik zit gelukkig weer stevig in het zadel. En wat is er veel gebeurd en voorbij gekomen in dit jaar. En ook genoeg wat ik had kunnen aangrijpen om de fles te pakken, te verdoven, even te ontsnappen, weg te gaan bij wat er is, wat ik voel. Een lid in de AA groep die ik wekelijks bezoek zei: 'we hebben niet geleerd het leven te leven.' Daarmee sloeg hij voor mij de spijker op zijn kop. Maar he, het is nooit te laat om te leren. En dat gaat wat mij betreft om, doen, uitproberen, fouten maken, opnieuw beginnen. Incasseren, accepteren, hollen en stilstaan. Alles erop en eraan. Want, hoe je het ook wend of keert, 'het' is er, wat dat dan ook is. En ik ben er ook, met alles erop en eraan. En er is geen 'controle' op het leven...wel op hoe ik reageer. En ik maak vorderingen 😊 Veel beweging in de levens van mijn kinderen. Pittig en niet altijd even gemakkelijk. En toen het leek alsof we even in een wat rustiger vaarwater kwamen, plots gezondheidsissues met mijn partner. Spannend, hoop dat het allemaal wel weer goed komt, maar nu even een fase van niet weten. Drank is geen optie. De groep is ondersteunend. Ben erg blij dat ik die stap weer gezet heb. Ik weet dat ik nuchter kan blijven. Omdat ik het echt wil. Ik vind 'het leven' er niet perse leuker of makkelijker op worden, maar ik ervaar wel 'het leven'. En heb inmiddels wat meer vertrouwen dat ook ik het leven kan leven. Zonder verdoving. Het gaat om durven doen. (En soms is niets doen, ook durven doen). Kleine stapjes, ander gedrag. Niet groots en meeslepend. Met compassie. Durven zijn. Met alles erop en eraan. Ik geniet van de zon vandaag. Keep up the good work🌹

Goedenavond,dacht zal ook eens een teken van leven geven. Eigenlijk best erg, heb zoveel aan het forum gehad en toch verdwijnt het naar de achtergrond. Het gaat prima met mij en met ons. De oudste is bijna 3 en een half en de jongste heeft haar tweede verjaardag ook alweer gevierd. Ik werk nog gewoon, nog steeds erg naar mijn zin. Het loopt dus allemaal wel lekker. Binnenkort een schoolkeuze maken voor de oudste, maar we zijn er eigenlijk al uit dat ze naar het doven/slechthorend onderwijs gaat. Ze zit nu in de peutergroep, heeft het naar haar zin. Communiceert goed met vooral gebarentaal. Ook wij leren het steeds beter en zelfs de jongste pikt het heel makkelijk op. Ik hoop dat het hier goed gaat met iedereen! Liefs van Niks die nog steeds niks drinkt.

Ik ben Smaragd. Lees nog steeds mee. Kon mijn oude inlog etcetera niet meer vinden. Vandaar een nieuwe om even kort te reageren. Motiveert mij bij het gestopt blijven of alert te blijven. Ik heb dat nodig. Ik was inderdaad zwaar verslaafd aan alcohol en werken. Die combinatie ging niet samen natuurlijk. Wist ik al langer. Vandaag 1 jaar alcoholvrij en ik ga door. De dood van mijn partner waar ik 30 jaar mee samen was hakte er weer in. Toen was ik even van het pad weer af. Nu 3 jaar geleden. Via via hoorde ik dat een oude verbitterde dronken man nog steeds mijn naam noemt hier. Ik vind dat niet erg maar best wel triest. Zielig ook. Maar kan ik niks mee. Ik wil en kan hem ook niet helpen dat doen zijn buren maar. Mai. Claudius, ikkanhet, Spirit heb ik op mijn Facebook misschien nog wel meer maar dat weet ik niet meer. Omdat ik gewoon leef en niet alleen meer met wel of niet alcohol drinken bezig ben. Ik zie mensen. Succes voor alle stoppers en gecontroleerde drinkers. Jullie doen het goed en zelf aangeven als dat niet zo is. Denk dat het daar omdraait. Voor de lang gestopten heb ik veel respect. Inspiratie en meer daarom lees ik nog steeds mee Ga goed. Ik ga niet veel posten want dan ga ik mij irriteren en lok ik reacties uit. Dat wil ik niet meer. Ik leef, werk en heb een nieuwe vriend. Mooie afsluiting.

Goeiemorgen lieve frummers Gisteren weer een angst overwonnen. Had al zeker 10 tot 12 jaar geen autoweg meer gereden. But I did it. Best beetje trots.

Goedemorgen allemaal, Gisteren kreeg ik bericht van de vrouw van Rudy dat hij gisteren rustig is ingeslapen. Rudy was een zeer gewaardeerd forumlid die menigeen een hart onder de riem heeft gestoken met het delen van zijn ervaringen met het leven van een nuchter leven. Zijn vrouw heeft me gevraagd dit te schrijven; "Delen is helen" "God is liefde" "Liefde is onvoorwaardelijk " Dag lieve Rudy, bedankt voor al je wijze woorden.

Ja hoor, ik zal mijn best doen! Ben natuurlijk wel de enigste, boven beste Niks. Zal het ook alcohol gerelateerd doen, maar ik kom ook niet onder mijn super geweldige kinderen uit en natuurlijk mijn houvast, mijn maatje en mijn grote liefde S. Maar ja, zo heeft elke gek zijn gebrek, ook hier op het forum. Zet de 1 koffie, gaat de ander graag naar de sauna, beleeft de 1 grote avonturen met katten en weer een ander verteld over zijn of haar ziekte. Het kan en mag hier allemaal! Dat is zo fijn aan dit forum. Maar om met de alcohol te beginnen. Ik heb getwijfeld de afgelopen tijd, want zou ik het niet kunnen? Net als S in het weekend 2 drinken? Tegelijkertijd vraag ik mij dan af, heb ik het gemist? Nee, ik heb het niet gemist. Ik kan er prima zonder. Als we visite hebben op zaterdagavond, een spelletjesavond, of gewoon kletsen. Ik kan net zo flauw worden zonder als anderen met. Tot gisteren heb ik getwijfeld aan de vraag van @Bob, nog een jaar? Ik kan nu volmondig ja zeggen. Als je hier zo geliefd bent, dat er discussies over komen dan kan ik het toch niet maken om van het jaarpact af te gaan? Nee hoor, ik doe het niet voor jullie. Ik doe het in de eerste plaats voor mijzelf. Ik heb mij voor genomen om een leuke moeder te zijn, een goede moeder is geen goed woord, want iedereen maakt fouten, zelfs ik. Alleen denk ik dat ik de fouten kleiner kan houden door niet te drinken. Niet de gok nemen, of het verkeerd gaat. Nergens voor nodig. Het niet drinken heeft mij zoveel goeds gebracht. Dus ik ga door, samen met de avonturen van mijn lieve meiden en staat je dat niet aan? Heel erg jammer voor je!

Ah... en vandaag heb ik er 13,69 droge jaren op zitten, oftewel 164,30 droge maanden, oftewel 714,29 droge weken, oftewel 5000 droge dagen.

@Zbb ik zet de vuurtoren voor je aan, zodat je de weg terug kunt vinden

Ik ben straks weer een weekje vrij het zal wel warm zijn op de boot,als ik thuis kom duik ik gelijk het water in Ja ik zit nu op goed 8 maanden en het lijkt steeds makkelijker te worden,de trek verdwijnt steeds meer naar de achtergrond en de trekmomenten duren ook steeds korter. al blijf ik me er wel van bewust dat dit op een gegeven moment misschien zomaar weer kan omslaan Tot zover gaat het goed en ik heb er ook zoveel voor terug. al met al is het dik de moeite waard.

Ik mag naar huis, volley, sauna. Alles. Opluchting alom.

Musashi veel genieten hé? Ikzelf heb er gruwelijk de pest in, zal even vertellen waarom. Vannacht gedroomd dat ik aan het helpen was op een feest. Ik had een heeeeel kort heel strak spijkerbroekje aan. Ik liep met een schaal net gewassen koteletten aan zag ik Jeroen v.d. Boom. Ik besloot zogenaamd flauw te vallen in m'n korte broekje, in de hoopte dat hij me op zou rapen. En ja hoor hij droeg me naar buiten (hé ik weeg wel ff 94 kg.) Toen besloten we elkaar uit de strot te voeren (kussen dus) Komt er een heel klein ventje aan. "mevrouw", schreeuwde hij. "joh pleurt op zie je niet dat ik bezig ben". Toen ik weer verder ging en ook al het besloten om, heu nou ja...... om de dingen wat dieper te gaan onderzoeken kwam dat ventje weer aan "Mevrouw kom de dagbesteding is al begonnen". %^^&**(*^%$$. Daarom heb ik er de pest in en wens jullie ook geen goeie morgen.

Thuis na een lange dag. Het is gegaan zoals wij het in ons hoofd hadden. Moeilijk, tranen maar zeer zeker ook een glimlach. Mijn moeder die zo vreselijk flink is deze week. Mini die in slaap viel tijdens de dienst. Wakker werd na dat we hem naar zijn plek hadden gebracht. In haar buggy zat, naast ons met condoleren. Wat gezellig zoveel mensen. Als een koningin zwaaide ze dag naar iedereen. Nu moe, alles maar eens laten bezinken.

Ik dacht altijd dat we teveel drinken om pijnlijke emoties niet te hoeven voelen maar bij mij lijkt het er eerder op dat ik niet gelukkig durfde te zijn. Ben ik hier nou 2 jaar of 3 jaar? In ieder geval ben ik al die tijd al stabiel gelukkig en tevreden. Dat heeft er vermoedelijk ook wel mee te maken dat ik nu meer mediteer, dat maakt een diepe, ruime, stille vreugde voelbaar. Ik voel me dankbaar voor alles en ik wens dat jullie allemaal ook toe

Vandaag een grote mijlpaal voor mij

Goedemorgen! Vandaag sta ik 14 maand droog. Ik heb besloten om afstand te nemen van het forum. Het komt er vaak niet van. Het niet drinken kost geen moeite. Mijn leven is compleet veranderd. Een man, een dochter, ik werk en doe een opleiding. Ik laat me zeker niet uitschrijven. Zal ook nog wel wat mee lezen. Ik kan jullie niet zomaar loslaten. Ik heb veel aan jullie gehad, kan nu wel namen gaan noemen, maar straks vergeet ik iemand die veel voor mij heeft betekent. Ik wens jullie alle goeds toe. Bedankt voor alle tips, luisterend oor enzovoort, enzovoort!

Goedemorgen. Vandaag hoor ik of moeder naar huis.mag. Denk het wel. Tegenover haar ligt een mevrouw van rond de 70 die refusal slikt. Dat hoor ik steeds. Ze is heel passief. Doet wat met me. Ik vind autorijden nog steeda heel spannend. In het donker 's avonds zeker. Maar ik doe het, want ik kan het. Zo heb ik nu meerdere keren onverwacht moeder kunnen helpen. Vader eerder. Met mijn voorheen normale.patronen had dat niet gekund. Dan had ik niet meer mogen en kunnen rijden. Dan was ik nu ook moe geweest, maar had het niet door. Of was nog zieliger?? Dan had ik geen rust of prettig moment voor mezelf ingelast om.bij te tanken. Uit schuldgevoel. Doorgaan. Dan was ik niet zo bij mijn behoefte rondom het huis gekomen. Had ik doorgedramd of opgegeven. Dan had ik niet opnieuw verbinding met echtgenoot kunnen en durven maken. Omdat ik niet drink kon ik langzaam maar zeker stappen zetten. Openen, eerlijk worden naar mezelf en voelen. Helpend gedrag ontwikkelen. Ontwikkelen is het kernwoord. Hier ontwaakt een heel dankbaar mens.

Kom net terug van AlbertRemmo opzoeken op de locatie waar hij opgenomen is. Hij vroeg mij iedereen de hartelijke groeten te doen. Had hem nog nooit ontmoet en dat blijft spannend. Erg aardige man en ook gepraat met zijn groepsgenoten waar hij het mee getroffen heeft volgens mij. Ben uitgenodigd om daar ook een keer naar de AA meeting te gaan en dat ga ik doen Woensdag. Daar ben ik nog niet geweest. FF :sun: AR :sun: in het zonnetje zetten hoor, hij gaat erg goed daar.

16 jaar. Dat deze dag er aan zat te komen, dat kon ik 16 jaar geleden nog niet bedenken. Dat besef kwam pas begin dit jaar. Nog even en dan ben ik al weer 16 jaar nuchter. Daarom moest er maar weer eens een jubileum(-onzin) bericht worden geplaatst. Geloof het of niet, soms rijpt z'n idee weken voordat ik er werkelijk aan begin. Zo ook dit bericht, ik had al het één en ander bedacht welke richting het op moest. Hoe anders kan het opeens lopen... "Het meest overkomt je en het minste is bedacht". (Freek de Jonge) Een half uurtje geleden keek ik nog even in mijn mail. Ik had een Pb'tje van Bob. Van harte met de 16 jaar, blijf je op het jaarpact? En heb je het nieuws over Rudy gelezen? Meteen was ik klaarwakker. Alles wat ik bedacht had kreeg opeens een andere lading. Sommige ideeën deden even niet meer ter zake, andere werden zelfs erg ongepast. Ik heb meteen met een oudgediende hier gemaild en ook haar op de hoogte gebracht. Toch ben ik met het lood in mijn pantoffels maar aan dit "Jubileum-bericht" begonnen. Vreugde en verdriet, hoe dicht kan het bij elkaar staan ! Kan je twee totaal tegenovergestelde emoties tegelijk hebben? Vorige week kreeg ik een uitvaartliturgie onder ogen van een man die 64 was geworden. The show must go on - Queen werd daar als laatste gespeeld. In dat licht vind ik dat ik toch nog wel twee dingen kwijt kan die ik eerder heb bedacht. Sinds ik meer vis ben gaan eten, ben ik een stuk sneller gaan zwemmen, en ik ben nog steeds erg actief in de door mij opgerichte stichting; - Tegen het in één maaltijd nuttigen van zowel kip als ei. - Verder groeit mijn bad-eendjes verzameling tegen de klippen op en mijn huis uit. Lekker belangrijk allemaal. Waar 16 jaar niet drinken je brengen kan Ik ga maar weer eens een ei bakken. Lieve mensen doe allemaal lekker hoe je zelf denkt wat het beste voor je is, en onthoud dat elke reden om te drinken een smoesje is. Ga Goed !!! +

Goedemorgen Aan Bob beloofd dat ik mij weer es meld. Misschien breek ik zomaar in, 'met de deur in huis vallen', zoiets . Een poosje geleden bleek weer es hoe ik het alleen niet kan, maar samen wel: Door een huidaandoening waarmee ik veroordeeld was tot zink-teer-gipsen en prednison en zo, zag ik er voor het eerst van mijn leven uit als een patiënt. Kaal en in dramatisch uitziende gipsverbanden. Gekmakende jeuk waardoor ik niet meer sliep. Mijn humeur en veerkracht was kleiner en lelijker dan ooit. Suïcidaal kan ik mijn gedachten achteraf niet noemen, maar ik kon het leven niet zo goed meer aan. Ik wilde verdoven; even niet die helse jeuk. Even kunnen slapen. Even heel lang kunnen slapen en pas wakker worden als de jeuk verdwenen was afijn je snapt dat dit gevaarlijk was voor mijn voornemen om nooit meer te drinken. Ik was radeloos maar ook boos. Op de hele wereld. Mijn partner besloot met een goede vriend op vakantie te gaan. Dat voedde succesvol mijn slachtofferrol. Afijn, hij was nog geen 3 uur weg en ik wist dat ik de komende nacht aan verleiding blootgesteld zou worden (mijn partner drinkt wel dus er was een heel assortiment alcoholische dranken in huis).......... en in de nacht is het minder eenvoudig om hulp te vragen en gehoord te worden. Dus. Op naar de buurman. "Wil jij mij helpen? Er is drank in huis en ik sta niet sterk. Mag het bij jullie staan tot nader order?" Hij liep onmiddellijk mee, greep onderwijl een bigshopper van de Lidl onder de arm. ("Nou nou, zóveel is het nou ook weer niet.") Samen de koelkast door. Samen de kelder afstruinen. Heel gek, ik schaamde mij niet omdat ik in het verleden open was geweest over mijn verslaving. Daar plukte ik nu de vruchten van. De buurman vertrok met een volle (!) bigshopper. Ik bleef achter, opgelucht en opgelaten maar bovenal veilig! Veilig omdat ik stomweg deed wat anderen mij geleerd hebben: Doe het nooit meer alleen. 'Samen' heeft mij meer geboden dan mijn boekenwijsheid, discipline en wilskracht. Mijn dank gaat uit naar iedereen die mij afgelopen jaren hielp om clean te blijven; niet in de laatste plaats naar de lezers en schrijvers op dit forum. Fijne dag deze misschien laatste nazomer dag dit jaar....