Ik hoop dat je weer gaat schrijven.
Jouw berichten zijn zo waardevol.
En je bent dan ook op t fijnste pad.
Het is ook echt n gestruggel.
Bij mij is t elke keer...het gaat weken, maanden goed.
Maar dan begint die trui breien vervelend te worden en steeds vervelender totdat ik ineens de boel uit ga trekken.
Klaar ermee...ik wil nu die roes.
Dat is t enige...die roes...even je hoofd stil.
Als n blok in slaap vallen.
Maar dan komt het.
Was het maar 1 keer.
Nee...de volgende dag weer.
Daarna weer.
En je voelt je weer n klein worden.
Zelfvertrouwen weer weg, kwaad op jezelf en die knop die om was is ver te vinden.
Ik kan soms ineens zo bang worden...nu drink ik niet....maar over n tijd begint het miss weer.
Niet te ver vooruit denken.
Vandaag drink ik niet!!π₯°
Nu weer sinds 4 november op 0.
Ga maar weer schrijven kerel !!!
Lukt jou!!!