lady jane

ja Raps, maar ik weet niet of ik dat voor mezelf wil hoor ik vind gezond eigenlijk belangrijker dan oud.

Paddy, je zwerft lekker door, toch? Gefeliciteerd!

benerklaarmee, toch?

goeiemorgen frummers was ik al zo'n eitje aan het K(l)oh-nen komt er een hele schaal voorbij, jammie het lijkt wel Pasen, maar dan somberder buiten. Ik mag vanmiddag naar een inzet (via Hospice) iemand die bijna 102 is en nog zelfstandig woont dat wordt een bijzondere middag want dhr houdt van verhalen vertellen. En van lekkers bij de koffie alweer jammie ook.

en nog eentje voor het slapen gaan, sterkte Jannigje

gelukkig staat het nu zwart op wit

Wat ik nog vergat; na mijn stoppen met drinken (ook geen giga hoeveelheden, maar wel heel veel jaren) heb ik een vol jaar nodig gehad, eer ik mij fysiek hersteld voelde. En dat had grote invloed op mijn psyche ook dus. Ik heb in dat jaar wel iets van lichaamsgerichte therapie gehad, en vooral de Mindfullness was een keerpunt. Ik leerde later, dat fysiek gezien alle cellen in een jaar vernieuwd zijn. Cellen die zich vernieuwen nemen de herinnering van de vorige cel mee. Doe je dus niets in dat jaar dan duurt het langer om te helen. Maar werk je aan genezing (en lichaam/geest en psyche zijn met elkaar verbonden, dus alles werkt door op alles) dat gaat de genezing sneller. Misschien geeft dit je ook wat rust. Geduld en mild zijn helpen je ook in dit proces.

Ik volg jou w draadje hier Patries, mede omdat ikzelf ook niet van medicijnen slikken houd, en mede omdat ikzelf uit de "alternatieve"/holistische hoek kom. Bovenstaand advies; èn èn kan soms nuttig zijn. Het lastige eraan is dat je dan niet weet wat helpt. En dat je dan waarschijnlijk toch erna weer gaat experimenteren met afbouwen, en het triggert ook toch de verslavingsgevoeligheid weer, dus wie weet hoelang je weer in oude patronen valt. En je denk ik graag wilt weten of je echt blijven zonder (verslavende) middelen kunt. Misschien helpt het, om als je toch je ziek meldt, de paniek te accepteren over het niet slapen, want in de ziektewet heb je altijd gelegenheid je rust te pakken. En niet slapen is bekend, dus echt paniek hoeft niet. Mocht je hypno willen proberen, dan kun je ook de stap wagen voor een proefsessie (vrijblijvend), want het kan ook meevallen. Zelf ben ik ooit naar een reguliere psychotherapeut gestapt om zelfhypnose te leren. Zo hield ik het in de hand en kreeg ik toch vertrouwen in hypnose. Ik bleek gek genoeg, heel gemakkelijk onder hypnose te komen, omdat die vrouw mijn wensen helemaal repecteerde en er geen ego in het spel was. Wat niet vaak gebeurde was dus dat ik háár vertrouwde en daardoor de hypnose ook. En ging het thuis zo gemakkelijk dat ik destijds geen aanvullende therapie nodig had, en heerlijk sliep want ik gebruikte die zelfhypnose vnl 's avonds. PRI ken ik niet, maar heel veel andere methodes wel, en wat mij opviel was dat soms de methode ondergeschikt is aan de therapeut. Bij iemand die je vertrouwt volgt als vanzelf acceptatie, en soms zelfs overgave. En uiteindelijk gebeurt er niets dat jij niet wilt of aankunt, ook bij hypnose ben je je heel bewust van jezelf en dingen. En je mag aannemen dat een bevoegde therapeut geen of weinig eigenbelang heeft misbruik te maken en integer te werk gaat. Zo niet, dan ga je niet verder. Ik denk uit jouw schrijven te mogen concluderen dat je een goede intuitie hebt en een gezonde portie wantrouwen/selectief zijn?!

goeiemorgen frummers

ik denk dat mensen die koolhydraat-arm eten dit artikel misschien willen lezen. ad.nl/koken-en-eten/koolhydraten-schrappen-is-echt-slecht-voor-je-gezondheid~a33ce465/

na 1 jaar energie voor een volgende Rosee, gefeliciteerd meis.

Ron, als je het bij deze keer kunt laten was het een uitglijder, het is nu aan jou te zorgen dat het geen terugval wordt, dan is het geen drama. Knietjes afvegen, bek op het stuur en doorfietsen wordt hier vaker gezegd. vallen en opstaan dus. zet m op!

het lijkt meer op frustratie en onmacht die zich uit in boosheid. Als je mensen begrijpt betekent dat niet dat je hun gedrag goedkeurt, en zeker als je je er zelf slachtoffer van voelt. Lika je kunt kiezen om er zelf mee om te leren gaan (zelf veranderen dus) en tegelijkertijd zou daar onderdeel van kunnen zijn dat je hen uitlegt dat je grenzen hebt hierin. Dan is het in elk geval open op tafel. Er verschuift allicht iets en wellicht komt er ook iets lichters bij. Mijn persoonlijke ervaring is dat we vaak uit invoelen en meevoelen anderen willen helpen, ontzien, behoeden. En juist dat is onmogelijk. Niemand is verantwoordelijk waarschijnlijk. We geven vaak dingen door zonder er bewust van te zijn. .