Etty

Goedemorgen,

Welkom @Vietje Goed dat je hulp hebt gezocht. Succes! Bij de hulp zal vast aan de orde komen waar je tegenaan loopt in sociaal contact en wat je daar aan kunt doen.

Goedemorgen, Dagpact: Claudius Fonny Etty Nog een week in mijn oude huis, dat steeds leger wordt omdat we al een hoop hebben verhuisd. En dan naar een tijdelijk appartement (is de bedoeling) middenin een nieuwe stad, nieuwe omgeving. En van daaruit kijken waar en hoe we willen wonen. Dat voelt als vrij. Een beetje zoals ik me voelde toen ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Fijn om deze omgeving en dit huis te verlaten. We hebben al heel veel spullen weggedaan, nemen alleen mee wat we echt (echt echt) willen bewaren en wat we echt gebruiken. Wat niet in het appartement of de berging past gaat weg. De eerste Swedish death cleaning:-) Ik merk steeds meer op hoeveel mensen er eigenlijk niet drinken als ik ergens kom, grappig, eerder viel me juist op hoeveel mensen er wel drinken.

Goedemorgen, De herfst is mijn favoriete seizoen, en het minst verbonden met drank. DAGPACT: Claudius Spud Freekie Yvonne Etty Ik ga er vanuit dat de volgende me gezellig tegen Yvonne aanplakt.

Het lijkt er hier op dat de zelfafwijzing eigenlijk ook angst is voor door anderen afgewezen worden. Als het aan mij zou liggen dan deed ik precies wat ik wilde,maar er zijn altijd van die vage half tot het bewustzijn doordringende stemmetjes die menen dat dat niet mag of kan. Dat heet socialisatie😃

Goedemorgen, Wat mij te doen staat is de levensblijheid die ontstaat richten op dat wat mij echt drijft, niet gericht op prestatie, bijzonder of belangrijk zijn. Of op zijn minst goedgekeurd. Leven van binnen naar buiten en niet andersom, door de ogen van anderen, van buiten naar binnen. Doe ik dat niet, dan kom ik toch weer op het idee om naar de fles te grijpen na verloop van tijd. Want ik word er somber van, altijd maar weer die goedkeuring of toestemming nodig hebben, en vooral het vermijden van afkeuring. En daar bovenop een dikke laag schaamte over dat ik daar (op mijn leeftijd nog) zo vatbaar voor ben, waardoor ik het niet wil zien. Ik zie mezelf liever als iemand die tevreden is en niet zo nodig hoeft. Daarmee verloochen ik mezelf nog meer. Als het zou kloppen oke, maar ik verlang wel meer! Alleen 'ze' zien me al aankomen... Het leven vind plaats waar we kwetsbaar durven zijn. Dwars door de de angst en de schaamte! De komende dagen is het nog lekker weer en ga ik twee etappes van het Pieterpad lopen, Vierlingsbeek-Venlo. Zin in!

Goedemorgen, Het idee dat we als mens belangrijk, bijzonder of interessant moeten zijn speelt ons vooral parten denk ik. Dat er aan voorwaarden voldaan moet worden voordat we gewoon kunnen leven zoals dieren dat doen. Dit drijft ons weg van onze werkelijke behoeften, want die passen vaak niet in hoe we denken te moeten zijn. Passen niet in het plaatje. Erik Stofferis heeft het over verslaving als zingevingsprobleem, ik ben het daar mee eens. Het leven heeft geen zin anders dan de behoeften vervullen die er opborrelen, in elk mens weer andere. We hebben afgeleerd wat die behoeften zijn, we rationaliseren alles plat. Of verdoven. Als je gevolg geef aan die individuele behoeften, dan vraag je je niet meer of of het leven zin heeft. Dan ben je er, je bestaat, dat is genoeg, het klopt. Als het niet klopt blijf je aanklooien.

Wat heb je schatten van kinderen @Nouky Ik wist niet dat ze al zo oud waren, op hun leeftijd is ze er buiten houden ook niet te doen denk ik. Als ze weten dat je een alcoholprobleem hebt is het goed nieuws als ze horen dat je er iets aan gaat doen. En op die leeftijd weten ze ook wel dat dit een proces is. Dikke knuffel, laat de tranen maar lekker stromen!

Welkom @Nouky Alcohol als middel tegen depressie ken ik. Rationeel weet ik dat het de boel alleen maar erger maakt. Net als 4 Magnums eten tegen overgewicht. Maar op het moment zelf kan ik me even lekker voelen, even de rush of de roes. Omdat als je regelmatig alcohol drinkt je dopaminehuishouding verstoord raakt kan het zijn dat je je zonder alcohol niet meer lekker kunt voelen, ook niet op de momenten waarop je je vroeger wel lekker gevoeld zou hebben. 'Ik vraag me af of ik dit ga volhouden omdat ik ook ben gestopt in de hoop dat mijn depressie wat minder zou worden, maar die lijkt nu alleen maar erger te worden.' Dat is erg lastig, maar wel normaal. Sommige mensen worden euforisch vanwege de energie, de opluchting, de positieve verwachtingen van het niet drinken. Dat is ook normaal. Ik weet niet of je dan beter af bent, want die euforie stort vaak in en dat kan dan zo tegenvallen dat de hele motivatie weg is. Als het goed is komt de natuurlijke dopamine afgifte vanzelf weer op gang de komende weken. Of wat langer, afhankelijk van hoe jouw brein herstelt en hoe lang en hoeveel je dronk. Je kunt het een handje helpen door dingen te doen waarvan je weet dat ze je een prettig gevoel geven. Ook al vind je er door je huidige gemoed geen klap aan. Op een geven moment zul je merken dat je beter in je vel komt te zitten terwijl je die dingen doet. Gebeurt dat niet, dan kun je hulp zoeken of verder kijken, dan is er iets anders aan de hand. Iets dat niets met alcohol te maken heeft en je ook niet met stoppen alleen oplost. 'Tijdens het leeggooien ervan begon ik zelfs te denken hoe graag ik dit moment met bijvoorbeeld mijn kinderen zou willen delen.' Persoonlijk zou ik je dat niet aanraden. Ik zou ze zoveel mogelijk buiten dit proces laten. Het lijkt een fantastische stok achter de deur, maar er komt juist veel meer druk op je beslissing te liggen. Kinderen kunnen wel een hele mooie motivatie zijn om te stoppen. Het is misschien wel een goed idee om dat met een andere volwassene te doen,partner, vriendin, moeder, delen wat er in je leeft. Of iets symbolisch doen. Of naar een supportgroep als de AA waarbij je je successen kunt vieren. Succes!

@Rosee lief dat je het vraagt! Ik wilde eigenlijk een heel verhaal pennen gisteren maar werd afgeleid . Druk bezig met verkoop huis. We gaan tijdelijk huren en rustig kijken naar een ander huis, voelt lekker vrij, nog niet vastleggen ergens anders maar wel weg van hier. Ik ga hier geen gewoonte van maken want er gaat veel tijd in zitten! En jij?

Goedemorgen,

Door niet te drinken voel ik wat ik mis. En kan ik de voorwaarden gaan scheppen om mezelf te gaan geven wat ik mis. De eerste stap is accepteren van hoe het nu is, mezelf daarin niet afwijzen. Compassie voelen voor de worsteling. Voor het eenzame gevoel. En dan gaan kijken hoe ik mezelf kan geven wat ik mis. Wat kan een eerste kleine stap zijn? In jouw voorbeeld: in kaart brengen wat voor jou de mogelijkheden zijn om nieuwe mensen te leren kennen, of het contact te verdiepen met de huidige mensen met wie je contact hebt. Of het zit ‘m meer in je eigen gezelschap leren waarderen. Ik kan me eenzaam voelen maar realiseer me soms dat ik mezelf dan door de ogen van anderen zit te bekijken. Op dat moment heb ik eigenlijk geen behoefte aan contact met anderen, maar behoefte aan onvoorwaardelijke acceptatie van mezelf.

Goedemorgen, @Fonny heel veel plezier op het Pieterpad! Ik heb het in etappes gedaan op de laatste paar dagen na, die komen deze zomer aan de beurt. Ongecompliceerdere activiteiten zijn er niet, stap voor stap en wat ga ik eten. Heerlijk.

Goedemorgen,

@Lika