Klassement

Als de koekoek zo dadelijk nogmaals uit zijn klokje vliegt is het 6 juli en twee maand geleden dat ik mij voor het laatst vergreep aan de drank. Twee maand geleden dat voor de zoveelste maal besloot ‘nog één keertje’ het op een zuipen te zetten terwijl ik eigenlijk paardje hop had moeten doen met de bebi. Twee maand geleden dat ik mijn vrouw voorloog dat ik ‘niks gedronken had, echt niet, doe niet zo raar.’ Twee maand geleden dat ik na de zoveelste ruzie over hetzelfde onderwerp maar besloot mijn biezen te pakken. ‘Goed dan ga ik wel weg.’ Eenmaal op straat had ik geen idee waarheen, dus hobbelde ik maar naar de winkel om jenever en cigaretten te kopen. Drie uur in de middag was het geloof ik. Bekenden op straat probeerden mij aan te klampen, ‘gaat het wel goed met je?’, maar ik was inmiddels zo ver heen dat geen woord tot mij doordrong. Ze hebben mijn vrouw maar gewaarschuwd. Schaamte om dit nu zo op te schrijven. Maar het lijkt ook al zo ver weg. Nee, twee maanden pas. Een tijdperk geleden, maar slechts een bladzijde terug in de agenda. Alles zo onnoemlijk anders nu. Verbazing hoe alles in zo korte tijd ten goede kan kantelen. Dankbaarheid ook. Sinds deze dag geen druppel meer gedronken. Sinds deze dag geen moment trek gehad. Wel is ons huwelijk weer sterk en liefdevol, zoals het eigenlijk altijd was, als de drank niet op de poort beukte. Een nieuw huis en een baan zijn mijn zomaar toegevallen. En potverdorie, wat heb ik toch een mooi gezin. Schaamte en onbegrip nu, dat ik dit bijna uit mijn handen liet kletteren. En als ik niet als een apathische aap aan de fles zit te lurken ben ik eigenlijk best een leuke papa. Ik geniet van elke dag met volle teugen. Pluk de dag, ik doe het met de geestdrift van een blije baby. Ik moet mij vaak nog inhouden om de dag niet meteen met wortel en tak uit te rukken. Maar goed. Twee maanden al. Twee maanden slechts. Het lijkt een eeuwigheid, maar over mijn schouders kan ik de puinhopen nog zien. Het is goed om mij er aan te herinneren om het niet meer, om het nooit meer zover te laten komen. Ja, ik ben vastberaden. Ik drink niet meer. Niks dag bij dag. Teveel gedoe: ik drink nooit meer. Maar ook ben ik wijzer door schade en schande. Ik was eerder vastberaden. Ik wist al eerder zeker dat ik nooit meer zou drinken. Dat neem je mee in je knapzak en dat maakt bescheiden. Wat is er deze keer dan anders, beste ezel? Nou ja, misschien niet eens heel veel. O, dan kan het dus ook nu weer zomaar misgaan? Nee! Ik mag er uitzien als een ezel, maar ik ben het niet. Een verschil is dat ik nu wél gebruik maak van therapie en AA. Het is niet zozeer dat ik daar tot nieuwe inzichten kom trouwens. Belangrijker is dat ik er nu actiever mee bezig ben. Ook als het goed gaat. Daarom probeer ik hier ook dagelijks mijn hoofd even door het ruitje te steken. Ja, zo wordt u er weer de dupe van, beste lezer. Terwijl u niks verkeerds heeft gedaan, en al genoeg heeft aan uw eigen zorgen. Maar goed daar trek ik mij niets van aan, ik moet tenslotte ook werken aan mijn herstel, nietwaar? Ik weet soms van mezelf ook niet precies meer wanneer ik iets meen en wanneer ik een grapje maak. Maar ik moet wel zeggen dat ik een beetje op jullie gesteld begin te raken, jullie malle, bonte, forummers, met jullie grote en kleine zorgen en rare fratsen en onhebbelijkheden. Ik vind jullie misschien wel een klein beetje lief, ergens. Maar ik ga dat niet hardop zeggen hier. Mooi niet.

Zo deze dame gaat binnenkort werken op een afdeling met dementerende bejaarden. Voor 24 uur in de week, daarnaast opleiding. Gesprek ging goed, heb meteen verteld waar ik woon. Niet de reden waarom, maar ze hoeven ook niet alles te weten. Ben helemaal blij!

Dankjewel Bor nooit durven dromen dat het me zal lukken om te staan waar ik nu sta. Woensdag 17-7-2019 een half jaar

Lieve forummers, bedankt voor jullie succeswensen! Ennuhhhh.....het is gelukt, ik heb de baan! Ik ben er heeeeel blij mee! Nu nog even lastig: ik moet het mijn huidige directeur laten weten en zij zal er NIET blij mee zijn....ik heb haar net gebeld, maar ze nam niet op. Mijn hart gaat nu als een gek tekeer, ik hoop dat ik haar snel te pakken krijg, dan is dat tenminste achter de rug. Tja, een glas wijn om het te vieren of om moed te verzamelen zit er niet in. Dus dan maar een glas 0.0 wijn, vier ik het toch. Yeahhhhhh...gelukt!!

Ik 'moest' uit eten. Ik had 2 uur gekregen om mezelf bijeen te pakken terwijl hij even weg was, dochter ook. Dat betekent douchen, verkleden (ja hoge hakken @Kohtje) en me mentaal bijeen schrapen. Erg moeilijk hoor. Eten ook en ik ben al zo'n slechte eter. Voorafje ging er wel in, soep. Hoofdgerecht niet, paar hapjes maar, nagerecht dan wel weer, ijs met vruchten glijdt er ook wel in. Al met al smaakte het me goed en deed het me bovenal goed. Husband begon nergens over, op m'n vraag wil je ergens over praten was het nee, hoeft niet. Ik wil dicht bij je zijn ook al ben je soms zo ver weg. Ik heb niks gezegd. Het doet mij zeer omdat het zo waar is. Cruel- U2

Zo. 19 uur scherp lag 't erin en, o wonder, sliep ook meteen. Voor mij nog een afwas, de natte spullen even uithangen en 't buitenspul verzamelen, dan ben ik ook weer "klaar" Als zij smiddags slapen kruip ik er meestal even bij. Anders is zo'n dag me bijna te lang of zwaar. Die kroeskop in mijn neus mompel ik, tegen dat slapende kind van net vier:"o kind, wat ruik je toch lekker". Zij, in feite nog in slaap, mompelt allerliefst terug:"jij ruikt ook lekker, oma. Naar vis". En slaapt onschuldig verder. Ik kon een diepe grinnik niet meer tegenhouden.

Goedemorgen lieve mensen. Ik bent hier al een tijd niet meer geweest. Hoognodig om jullie bij te praten. Het gaat heel erg goed met me. In de eerste 2 maanden van 2019 heb ik nog een een paar (3 totaal) terugval dagen gehad..verspreid..,maar stond ik er vanaf maart stevig in. Ik voel me zoveel beter nu, blijer, vrolijker en energieker. Het proces met de psychologe is afgerond, maar heb wel een wat minder frequente vorm van gesprekstherapie aangehouden ..een soort onderhoudstherapie. In de afgelopen maanden zijn er uiteraard nog stressvolle periodes en omstandigheden geweest en ik ben blij dat ik op advies van de psycholoog Refusal ben gaan slikken...de keren dat ik in de verleiding kwam (dit wordt gelukkig steeds minder, maar is altijd als de stres of emotie mij bij de keel grijpt), is het heel fijn dat er geen discussie met het alcohol duiveltje mogelijk is. Voor mij werkt dit iig super, en ik ben van plan om dit nog minimaal een jaar zo te doen (maar waarschijnlijk nog veel langer); if it works, it works. ik blijf ook gewoon mij AA meetings volgen. Erg belangrijk! De reden waarom ik het forum minder ben gaan bezoeken is toch om ook,..los te komen van alcohol...dagen creëren die vrij zijn van nadenken over, en bezig zijn met alcohol. Iedere ochtend om 7h slik ik mijn refusal en ben dan even In gesprek met mij zelf...waarom drink ik niet, en stap daarna onder de douche; Gewoon weer een droge en, meestal , leuke dag tegemoet. ik blijf hier komen ook al is het niet iedere dag. Geniet van de zon vandaag

Hier gaat het goed. Kreeg gisteren een brief handgeschreven in mijn handen gedrukt van een familielid dat anoniem wil blijven maar mij wel heeft gevraagd het te delen, dat doe ik dan ook. En ben dankbaar dat ik kon werken na mijn terugval. Deed mij zo goed dat ik sowieso deze gehele maand en augustus niets ga drinken, super motiverend. Anders kan ik er niet voor anderen zijn. Heb de brief op onze koelkast gehangen, gaat mij scherp houden en geeft aan waarom ik mijn werk zo graag doe en dat gaat niet samen met katers. Volledige aandacht. De brief over getikt hieronder. Had er tranen van in mijn ogen. Jullie, ja jullie, de lieve zorg. De zorgenden voor onze moeder. De broeders en zusters. Onze zorgen vaak wegnemende. Wij zouden het natuurlijk zelf beter doen, ja dat denken wij dan. Lastig om de zorg uit handen te geven. Wij willen zorgen voor, maar is niet haalbaar. Het er zijn, is al lastig als ze ons niet eens meer herkent. Zo pijnlijk frustrerend. Dan doe ik soms boos, maar dat ben ik niet op jullie verzorgenden. Ik uit en ventileer mij dan wel naar jullie. Jullie kunnen er niets aandoen dat mijn moeder zo diep weg zakt. Dat is haar ziekte, heb ik geleerd ook mede door jullie begeleiding hierin. Zonder jullie was het waanzin geweest. Ons mam zorgde ook voor ons ooit, maar wij kunnen haar die zorg niet meer zelf bieden. We zien jullie rennen en vliegen om te zorgen. Steeds maar weer, van hot naar her. Dan maak ik mij zorgen om jullie! Niet nodig zegt de lieve avonddienst broeder mij altijd. Dit is onze taak. Dat doen wij graag. Dan kan ik er berusting in vinden. Dat de lieve broeders en zusters mijn moeder begeleiden. Zorgen ervoor dat ze veilig is. Zodat wij ook kunnen doorgaan, met zorgen voor onze kleinkinderen, ook nog beetje genieten. Wij kunnen dankzij jullie doorgaan met leven. Maar wat doet het pijn, om dit uit handen te geven. De zorg voor ons mam. Uit de diepste grond van mijn hart, diep respect voor jullie allen. Bedankt dat ons mam bij jullie mag wonen en jullie zo goed op haar letten.

24.

Goedemorgen.. 19 uur @Kohtje

Kom weer even binnen vallen, sorry als ik teveel deel. Vanavond met een huisgenootje uit eten geweest. Ik kan me niet herinneren hoe lang dat geleden is. Heb er echt van genoten, keurig aan de fris, kostte geen moeite.

365 dagen geleden lag ik op dit moment met een enorme kater op bed . Smiddags was mijn vriendin "in het kwaad " langs geweest , dus 1 maximaal 2 glaasjes moest kunnen . Zo d8 ik er toen tenminste nog over. Ik was inmiddels een paar maandjes gestopt en had het drankgebruik als zodanig onder controle. Het werden bijna 2 flessen en nadat ze naar huis was , heb ik nog het laatste restje opgemaakt. Onder het eten koken flesje bier opengemaakt en daarne nog 6 meer opgedronken . De schuld en schaamte was nog nooit zo groot geweest, wat een blamage. How kon dit gebeuren?! Ik besloot dat NIKS Drinken het enige haalbare was voor mij . Is was onbetrouwbaar gebleken. Ik ging op het jaarpact en die keuze heeft me door een paar hele moeilijke momenten heengeholpen. Ik zou wel gek zijn om deze stok of zeg maar gerust enorme paal achter de deur zou opgeven . Dus mijn antwoord is , @Bob, ik blijf heel graag nog een jaar !

Goedemorgen. Ik zit inmiddels in Warschau. Vandaag ga ik de (gerestaureerde) oude binnenstad hier bekijken. Morgen verder naar Kaunas in Litouwen. Ik geniet eigenlijk nog het meest van het rijden en het landschap.onderweg. Ik heb mijn auto een beetje als een camper ingericht, met o.m. een koelbox die op 12V werkt en de mogelijkheid om zelf koffie, thee en eenvoudige maaltijden klaar te maken. In Scandinavië ga ik er denk ik ook af en toe in overnachten.

Hallo lieve allemaal, Ik wilde even met jullie delen dat ik zojuist een dik half uur gehuild heb, nadat ik met Erik Paling aan de telefoon heb gezeten. Het voelde eindelijk als erkenning, tijdens het telefoongesprek was ik ook erg emotioneel en na het ophangen heb ik onbedaarlijk zitten huilen, weet zelf niet zo goed waarom, opluchting? Om eindelijk iemand te spreken die niet alles afdoet als onzin? Ik heb mijn verhaal verteld, hij was heel geïnteresseerd en zei dat ik waarschijnlijk vanaf begin af aan paradoxale reacties heb gehad. Hij begon ook over de halcion affaire. Ik ben inmiddels natuurlijk wel van de rommel af maar merk dat ik nooit erkenning heb gehad en nooit een arts heb gesproken die me begreep en alles afgedaan is als burn-out of angststoornis etc... Ik ga het 2e ziekte jaar in, het uwv gaat ook vragen stellen en ik weet ook niet lekker hoe ik hiermee om moet gaan. Ze willen weten welke behandeling ik heb etc etc. Maar naar mijn weten is hier geen behandeling voor. Hij gaat mijn verhaal intern bespreken en belt me volgende week terug. Ik zei dat ik best naar Nijmegen wilde, ook al is het helemaal aan de andere kant van het land, of als hij een andere goede arts weet in Nederland die hier verstand van heeft, ook prima. Voor het eerst heb ik me begrepen gevoeld door een arts. Ik ken hem niet maar aan de telefoon klinkt hij als een hele begripvolle en geïnteresseerde arts. Wilde het even delen.

Goedemorgen allemaal... "het is een poesje!! ".... stilte... blijdschap... stilte.....en dan helemaal verrast en blij.... "oooowwwww het is een echt poesje!!!!!!" Ja, mooi.

En we zijn 50 dagen onderweg. Geen nieuw persoonlijk record nog, dat staat op een slordige drie maanden, maar toch wel een mooie start waar ik blij mee ben. Het voelt ontzettend goed. Veel energie, de zintuigen staan op scherp, ik geniet van veel meer dingen, ik leef gezond. Maar goed, dat was allemaal de vorige keer ook. Dus een garantie op succes kan ik er niet uit putten. Wat wel een belangrijk verschil is met de vorige keren is dat ik nu de rolluiken van mijn toch ietwat introverte ziel heb open gezet en de hulpverleners vrolijk in en uit laat stappen. Voor de eerste keer heb ik gisteren zelfs een bijeenkomst van de AA bezocht. Wonderen verwacht ik niet, maar wellicht wordt het een goede gewoonte waar ik baat bij heb. In elk geval onderga ik alles met een positieve welwillendheid. Overigens voelde ik mij naast de geschiedenissen van drank en misère die daar met mij aan tafel zaten wel een amateur. En intussen zit ik tevreden glimlachend in de verkoeling na de zomerhitte te schrijven. Van buiten kinkt het gekabbel van onze vijver. Daar bloeien sinds enkele dagen, geheel gratis, ineens de waterlelies. Nou jongen, dat zijn me daar prachtige bloemen! Als je daar elke dag vijf minuten aandachtig naar kijkt ben je gegarandeerd de rest van de dag een gelukkig mens. En in de avond, als de zon onder is, dan begint ruisend als van verre zachte vioolmuziek te weerkinken en dan dansen er, heel schuw en elegant, de elfjes. (Als je een gezonde fantasie hebt ben je je eigen kleurentelevisie.) Weet iemand nog waar dat ook alweer voor nodig was, die drank? Ik heb er vooralsnog niet eens zin meer in. De meneren van de AA zeiden dat je het dag bij dag moet benaderen. Dat is me wat teveel gedoe eigenlijk. Ik neem dat misschien wat te letterlijk en zou me daar als beroepstwijfelaar zijnde een energie verspillen als ik elke ochtend opnieuw dat besluit zou moeten gaan heroverwegen. Daarom heb ik maar besloten de komende 70 jaar niet meer te drinken. Daarna zie ik wel verder.

Goedemorgen! Het gaat zo goed met mn oudste puberzoon, ik weet eigenlijk niet wat me overkomt. Hij is lief, doet enorm zn best op school, bijna al zn slechte cijfers opgehaald. Hij toont interesse in zn broertje, terwijl ze altijd strijd hadden. Dit duurt nu al 3 weken. Wat is er aan de hand? Hoop dat t nog even zo blijft.

Ok. Half 8. Het ligt. Bloemkool, witvis, gebakken aardappeltjes.... Met kruiden uit de tuin. .. Yoghurt na. Met "spikkelsuiker". Dat is heeeeeeel weinig suiker waarbij je met je tong bijna zoekt naar dat enkele snufje zoet. Heerlijke dag, lopend broodjes halen (uur onderweg), ziekenhuistent, en zwembad met 2 animatieclowns met een dansje voor de kleuters (weinig mooier dan een verlegen kleuter die loskomt), vriendinnetje gemaakt ("maar ik weet niet wie ze heet, oma")..... maar..... de vermoeidheid slaat wel iets toe bij mij.

Goeiemorgen! fris buiten, fris in de kop. Hardlooptijd. Voor diegenen die zich afvragen, hoe doet bumperjim dat toch, zo vroeg opstaan en dan hardlopen? Heel simpel, das een kwestie van vroeg naar bed gaan. En misschien wel stiekem een middagslaapje Saai. Met saai wordt ineens alles mogelijk

Ik hou ook nog steeds niet zo van afrekenen en ben inmiddels 62. Brullen hou ik echter in tot thuis. Dat dan weer wel.

‘Groots en meeslepend’ is dat malle modieuze waanidee waarmee de moderne mens zich wijsmaakt echt te leven, terwijl hij in werkelijkheid in zijn jachtige gedrag de ontvankelijkheid om te genieten totaal verliest, en blind - met dat eeuwige bucketlistje in de handjes geklemd - voortrent van burn-out naar depressie.

Een tijdelijke foto, straks haal ik het weg. Hondje doet op de achtergrond aan yoga

Goedemorgen iedereen Hoe gaat het vandaag met jullie? Beetje goede nacht gehad? Mijn nacht was redelijk, wel wat onderbrekingen, maar al met al 6 uurtjes geslapen. Ik was even onrustig midden in de nacht en moest plassen, daarna zakte de onrust af. Dat vond ik wel apart, maar ik ervaar dat vaker....herkenbaar? Ik wens jullie een mooie dag!

@bumperjim

Hoi lieve mensen, Ik wilde even met jullie delen dat ik net de advies lijn van Jellinek heb gebeld. Ik heb mijn hele verhaal uitgelegd en ze bevestigen alles wat ik al eigenlijk weet. Ze vinden het ongelooflijk goed dat ik er vanaf ben en ik tegen de adviezen van de artsen in ben gegaan om op te hogen en mij destijds op de benzo’s te houden. Ze heeft mijn verhaal overlegd met een arts daar en mij teruggebeld en mij een link gestuurd met tadaaaaa: de Ashton Manual!!! De arts heeft gezegd dat het heel goed mogelijk is dat je er lange tijd last van blijft houden. Jellinek spreekt namelijk ook over het post ontwenningssyndroom op hun website. Ze zegt meestal gaat het steeds beter en verdwijnen steeds meer ongemakken. Ik wilde dit graag delen met jullie omdat veel artsen de Ashton Manual niet kennen en het post ontwenningssyndroom niet kennen. Ik kreeg zelf door het gesprek een heel goed gevoel bij deze kliniek, dus voor de mensen die wellicht nog aan het afbouwen zijn en hulp zoeken, misschien een idee om met hun contact te zoeken. Veel liefs allemaal en fijne dag.

Hallo lieve allemaal, heel veel nieuwe namen zie ik. Ik ben een maand of 4 denk ik niet meer online geweest, ik trok het niet tijdens de afbouw alle moeilijke verhalen en momenten. Kwam dubbel zo hard binnen. Ik wilde wel graag een update geven om ook tot “steun” te kunnen zijn voor ons dappere strijders en dat het afbouwen echt lukt! 26 mei jongstleden was mijn laatste dosis inname. Ik ben vorig jaar december van 15 Mg oxazepam waar ik afgrijselijke ontwenning van kreeg, overgestapt naar 5 Mg Diazepam om af te kunnen bouwen. In januari ben ik hiermee gestart en heb er 5 maanden over gedaan. Nu dus een maand benzovrij. Was het makkelijk, nee, maar voor mij eigenlijk toch goed te doen. Ik was op de Diazepam functioneel, werkte fulltime en ben ook begonnen de laatste maand met sporten. Symptomen die ik had: oorsuizen, dichtgeknepen keel, rottige angstaanjagende waves, band rond mijn hoofd, brandende hoofdpijnen, brandende holtes, raar gevoel in oren, paniekaanvallen (oorzaak voor benzo gebruik) kort slapen, lamme ledematen, hartkloppingen, overslaand hart, onrust in lijf, onrust bij liggen en in slaap vallen, ontzettend moe zijn. Symptomen die er nu nog zijn: oorsuizen, beginnende paniekaanvallen maar wel onder controle, soms holtes die branden en hartkloppingen/overslaand hart. Toevallig nu net 4 mindere dagen achterover rug, onrust neemt savonds wat toe, maar ik leg mij erbij neer. CZS is hard aan het werk en ik ben nog maar net benzovrij na 18 maanden oxazepam/Diazepam gebruik. Regelmatig in dialoog met mijzelf om mezelf rustig te houden en dit lukt meer dan prima, vermoeiend dat wel. Wat kan ik weer; meer prikkels verdragen, tv kijken, drukke plaatsen bezoeken zoals restaurant, boodschappen doen, auto rijden. Ik ben dankbaar voor de steun welke ik hier had zeker in het begin! Het komt goed, maar is een lange weg. Voor iedereen loopt het anders, dat maakt het zo lastig. Maar: er af komen als je echt wil, het kan echt! Zoveel mooie voorbeelden hier van prachtige en sterke mensen. Want dit zijn wij, nooit vergeten! Liefs van mij

Yowzer!! Ik kom van 86 toen ik nog een hoop dronk. In plaats daarvan eet ik veel chocola. En met vet vervangen door spieren (2x per week 1 à 2,5 uur sporten nu) raak je ook weinig gewicht kwijt. Niettemin een mijlpaal. Was wel een jaar of 10 geleden denk ik, dat ik aan de goede kant van de 80 kg zat. Heeeeel diep uitademen voor het wegen

Muggen muggen muggen. jeetje vroeg wakker, lek gestoken door die k......beesten. Maarrrrr inmiddels een maand niet gedronken. Het gaat goed de trek momenten zijn nog niet helemaal verdwenen, blijft een beetje in het koppie zitten [ de beroemde 5 in de klok ]. En het zomerse weer... jaaaa.... das ook verlijdelijk. Maar ik heb het kunnen weerstaan met een NEP biertje. Dat 0% bier daar smaakt 1 flesje van en dan houd het op voor mij, geen doordrink bier. [ had ik dat maar met gewoon bier ]. Dus voor mij deze zomer veel fris. Tot zover mijn up-date. Fijne alcoholvrije dag allemaal. En weer dooooorrrrrr.

Feestje voor @Zbb. Een half jaar droog, alsof het niks is! Gefeliciteerd. En Etty en Kruidenthee hebben over een maand weer groot feest.

Kijk @Asterix, zo kan het ook!

Iets waar ik al de hele dag blij om ben... Tijdje terug mijn dure zwembadabonnementwanthetzwembadisonderdeelvanluxesportschool stopgezet omdat ik steeds minder ging zwemmen omdat ik van mezelf vond dat ik niet snel genoeg meer en harder ging zwemmen en dus gewoon schoolslag bleef zwemmen en niet zo snel en dus maar helemaal stopte. Ben weer begonnen. Nu mag ik ook gewoon schoolslag doen. Geen moeten. Vind het heerlijk en beter dan met zak chips op de bank. Had ik vanochtend toch opeens zin om borstcrawl te zwemmen. Ik heb het ook gewoon gedaan. Lekker puh. Gewoon gedaan vanwege zin in.

Snap ik nu wel ja. Ik vond zonet ook even euforisch voelen, kickte wel eventjes bij 48, dacht ik ben goehoed, jiehaa! Hoeveel uren zou jij al wel niet hebben!

even voor de goede orde, dat we geen foute flessen zien die knakker doorgeeft:

Nou inderdaad, wat een positieve dag vandaag. Ik krijg ineens de neiging een kampvuur te gaan maken om er dan met z’n allen in een kring omheen te gaan zitten. Flessen worden doorgeven en een vredespijp gaat rond. Samen liederen zingen, of zachtjes wiegend mee neuriën, tot het al ver na middernacht is en iedereen moe maar voldaan terugkruipt naar zijn eigen tentje.

Goedemorgen! Bijna drie weken geen alcohol gedronken. Voel me zo goed. Succes @Bor en @nancy.

Goedemorgen allemaal, Zo heerlijk naar de kapper, met een massage van hoofd erbij,bakkie doen in de stad, en shoppen, want ik heb er weer een maandje opzitten dat ik droog ben,dus mag weer de beest uithangen. Iedereen een fijne dag, en hou het droog.

Goedemorgen, Zere voeten van het wandelen de afgelopen twee dagen, maar wel voldaan. Een megadipweek achter de rug,, een overleef week. Mijn gedachten werden zwarter en zwarter, en het lukte me niet om er iets aan te doen. Tot gisteren, en dan is er steeds weer dat wonder: dat het niet meer zo zwaar voelt. Dat ik weer denk in mogelijkheden , dat er niet zo veel hoeft. Bij de B&B waar ik was stond een klein flesje wijn. Als kadootje. Veel te weinig dacht ik, en dat vind ik wel fijn: dat ik niet denk dat het geen kwaad kan of zo. Zo'n klein flesje. Ik stelde me voor dat ik het zou opdrinken en welk een monster in mezelf ik dan zou wakker maken, een verlangen naar veel meer. En dat wil ik helemaal nooit meer.

Er was een tijd, ooit, dat ik de zin "ik kreeg de piesgiechel" weg moest halen om een ban te voorkomen...

Bor, Ik heb hier een hele tijd niet geschreven en ook niet meegelezen. Ik heb ook een tijd niet meer gedronken, al ben ik de tel kwijt qua dagen, maanden of jaren. In die tijd ben ik er wel achter gekomen dat ik een helemaal boel dingen wel en niet doe uit angst. Angst voor het onbekende, angst voor de mogelijke gevolgen, angst voor de verandering en op dat punt zit ik nog gewoon middenin een verslaving. Ik ben er inmiddels ook wel achter dat je het beste gewoon recht op je angsten kan aflopen en dat als je de drempel over bent om ze aan te pakken dat het best wel mee valt. Ik ben best vaak bang geweest om dingen te doen maar steeds als ik ze deed bleken ze achteraf niet eng te zijn en de vooraf bedachte gevolgen niet zo groot. Soms een beetje klein leed en soms een beetje pijn. In plaats van mijn angsten aan te pakken dronk ik veel. Makkelijk om de angst te verdrijven maar door de drank werden ze eigenlijk juist groter. De gedachten heftiger, de doembeelden zwarter. Ik heb niet het hele verhaal meegekregen waarom je weer bent terug gevallen, doet er ook niet zoveel toe. Maar probeer je weer te herpakken want wat de rede ook is met drank op wordt het er niet beter van. Misschien voor een paar uur wat dragelijker maarja op een moment wordt je weer nuchter en zit je met deze vertwijfelende shit waarbij je met een vertroebeld hoofd niet meer echt van gedachte kan onderscheiden. Stap weer uit de drank, het is niet eng en na een paar dagen is niet drinken weer gewoon geworden.

24 uur. En dóórrrr!

Doe het even op dit draadje omdat het nu hier hoort. Snap Bor zo goed, opgedrongen adviezen/benauwende gevoel. Dat werkt natuurlijk niet. Wij beiden kennen de slagen van de zweep wel hierin. Maar idd......Nieuwkomers kunnen dit niet weten en ze bedoelden het ook nog heel goed. De goede intentie is al veel waard. Wilde ik toch nog wel even aangeven. En Bor dronk voorheen stiekem zonder het te zeggen hier, ik had het altijd al meteen door en zij ws ook bij mij . Dat is het ons kent ons gevoel, Maar nu was zij heel eerlijk en dat vond ik fijn om te lezen, ook sterk. . En dan heeft het geen zin om met zijn allen erbovenop te springen. Bij sommigen werkt dit wel natuurlijk maar bij Bor niet, Dan gaat ze om haar heen schoppen zoals ze zelf al neer tikte. Ze is best heeeeeel erg gegroeid. En dat is zeer mooi en pure winst. En ze blijft in contact..Dat is het allerbelangrijkste. Dus ligt niet aan jullie nieuwkomers en snap dat het dan frustrerend is. Goed dat jullie gekomen zijn en blijven!! Je komt voor jezelf hier! En de rest wat het kan brengen is bonus. Veel succes!

Ik zit in Krakau op een balkon bij ondergaande zon heerlijk te genieten. Overdag was het ruim 30 graden, maar met raam open is dat in de auto best uit te houden. Morgen maar eens de stad in, de mooiste van Polen volgens mijn reisinformatie. Een heerlijke reis tot nu toe. Daar heb ik echt geen bier of wijn meer bij nodig.

Vanmorgen voor het eerst sinds jaren aan de dag begonnen zonder de 'boost' van m'n snelwerkende pijnstiller. Ik moet zeggen dat het tot nu toe goed uit te houden is met alleen een minimale hoeveelheid lang(zaam) werkende... Ik hoop er voor de vakantie helemaal af te zijn, hoef ik ook geen Schengenverklaring meer aan te vragen en/of bang te zijn dat ik niet genoeg bij me heb. Weer een stukje afhankelijkheid achter me... Hoop ik, hè.. het is nog niet helemaal zover, maar het gaat de goede kant op.

Goedemorgen frummers. Ik ben gister met de auto in Polen aangekomen na een rustige rit door Duitsland. Dit is nog maar het begin, want ik wil via de Baltische staten naar Finland en dan door Zweden terug. Misschien pak ik ook Noorwegen nog mee. Ik heb er een aantal weken voor uitgetrokken, maar ik ben wel op tijd terug voor onze meeting, hoor.

Het verdriet overviel me. Gemis van vader komt soms opeens huizenhoog aanzetten en dan gaan de sluizen open. Niet erg. ‘Wil je valeriaan?’ vroeg mijn moeder gelijk. Nee dus. Ik ben gewoon verdrietig en dat mag. Zucht en weer door.

Goedemorgen! Ochtendje werken en dan snel naar De Munt in Utecht voor mijn diploma uitreiking . Hup in de benen dan maar! Fijne dag allen!

En straks met goedmaken schudt de hele bus er ook weer van..?? Ga maar lekker zeilen.

Wil het toch proberen @Etty. Ben zo nieuwsgierig naar jullie allemaal

Ik wens jullie allemaal heel heel veel plezier... Ik zal er niet zijn, het is mij veel en veel te ver. Als de meeting een keer in oost-Groningen wordt georganiseerd ben ik van de partij. Nu zal ik op de dag van de meeting zorgen voor koffie en thee voor de thuisbijvers..