Klassement

Vandaag toch weer mijlpaaltje 125 dagen nuchter... gisteren via post mijn bestelde aa penning 4 maanden ontvangen . @Jannigje mijlpaal

Jammer van mijn vrije dag ivm de hacker en al het extra werk. Al mijn accounts voorzien van nieuwe wachtwoorden. Maar ik ga nu mijn bed in en nog even lezen. Droge afmelding. Fijne avond.

@Smaragd Dat leek me niets anders dan belangstelling tonen van Sowhat.

Goedemiddag iedereen. Vandaag 14 dagen geen alcohol gehad.

Dagpact ; Momentum Rapilos (houden jullie me een beetje vast mensen, want vind de zaterdag altijd zooo moeilijk )

Hier ook een droge afmelding,nog een nacht en dan weekend!

Ik ga ook nog ff lekker lezen in bed. Boek: Liefde kent veertig regels (Shafak). Prachtboek.. ga er als een malle doorheen! Aanrader. Welterusten voor jullie allemaal. Dag 16 voor mij zonder zit er op.

Dagpact geslaagd

Eén van de redenen dat ik dit laatste jaar nog naar deze camping ben gegaan is mijn buurvrouwvriendin hier: beiden wilden we hier stoppen, maar ook beiden nog 1 zomer samen doorbrengen zo. De vijf zomers samen afsluiten met nog één laatste. Zij heeft een 21-jarige zwaar gehandicapte dochter, een engeltje om te zien. In de zomer is ze ook vaak hier. Lopen kan ze, wiebelig en met een helmpje op vanwege de vele epileptische aanvallen op een dag. En tekenen, eindeloos rondjes of streepjes maken, kan ze als de beste. Soms zwemmen we samen, ook dat gaat niet alleen omdat ze vaak in het zwembad een aanval krijgt. Sinds een dik jaar zit ze eindelijk in een eigen huis, met 4 andere kinderen, aangekocht en ingericht met de andere ouders, van het pgb. Zorg ingekocht, huis ingericht.... een traject van jaren en heel heel veel eigen geld. Dit alles om zorg op maat te kunnen bieden voor deze jonge mensen. Ze niet te laten verkommeren in een verpleeghuis. Zonet zat ze hier, buiten. Met koffie buiten. Haar kind mag ze niet zien. Een wandeling maken buiten, betekent dat het kind niet terug mag. Dat bepalen de zorgmedewerkers die ingehuurd zijn op basis van de landelijke regels. Ondertussen lopen er in dat huis ongeveer 25 door haarzelf ingehuurde zorgmedewerkers onbeschermd rond, háár kind te knuffelen. Ze moest huilen. Niet alleen omdat ze haar kind niet mag zien, haar kind haar niet ziet. Ook omdat ze zichzelf afvraagt: "wat ben ik voor moeder, dat ik dit toesta, dat ik hier in meega, doe ik wel het goede?" . In deze kleine setting, met in totaal 8 ouders (2 kinderen hebben maar 1 ouder) zou zorg op maat, ook veilig, mogelijk moeten zijn.... Die vraag, die overweging, in honderdduizend verschillende verschijningen, dat is waar ik ook mee worstelde. En de zoektocht die ik weergaf met mijn postings. Niet dat een ander het fout doet of dat het fout is (misschien wel, maar dan nog is dat alleen maar wat ik vind), maar wat is mijn rol dan in dat wel of niet duidelijk maken, daar wel of niet wat in betekenen, daar wel of niet in mee te gaan. In het kort: "mag ik nog zwijgen?" En dat daar weerstand bij hoort, ja, dat begrijp ik, weet ik, accepteer ik. Ieder ziet in zijn eigen tempo en ieder ziet wat hij wil zien. En lang niet in alle gremia is het wijs je mond open te trekken, je twijfels te uiten, de discrepanties te uiten. Dat er op de vorm gelet wordt, weet ik ook, accepteer ik ook (ik heb geen andere manier dan de mijne, het lukt me niet, zonder mezelf nog viezer te laten voelen). Een ander doet het politiek, weer een ander door iets kleins op te pakken, iemand start een actie of een petitie, weer een ander zwijgt. Dit is mijn manier, ik heb geen andere. Dus zwijg ik overdag, en schrijf hier. Maar.....nu de tegenstellingen niet alleen groter, maar ook harder en scherper worden (en dat is mijn aversie tegen het regeren op angst), werkt dat voor mijzelf niet. Er blijft geen ruimte over. Hierin meegaan kan en wil ik niet, zwijgen wil ik niet, hier iets in betekenen lukt me ook niet. Ik wíl het onrecht blijven voelen, ik wíl de ruwheid en hebzucht blijven zien, ik wil mijn ogen er niet voor sluiten, maar het is nu te veel om te handelen. Je hebt altijd een keus. Altijd. Welke je maakt is aan jou, en een ander veroordelen om die keus zal ik niet, en kan ik niet. Maar zeggen dat iemand geen keus heeft....denken dat er geen keus is....dat vind ik moeilijk te verdragen. Sophies choice, soms zijn ze onmogelijk en niet mee te leven. Een rechtstreeks gevolg van mijn levenswijze en -stijl. En de keus die ik nu heb gemaakt maakt me gewoon niet blij, betekent gewoon erg veel verlies, veel afscheid. Niets mis mee, dat hoort bij een keus, maar ja, ik ben erg verdrietig, dat klopt. Het ís ook best verdrietig. Ook. Naast de zon, de natuur, de vele vele kleine mooie dingen die er ook zijn. En het is tijdelijk, natuurlijk, alles zal ooit weer een nieuw evenwicht vinden. Ik heb juist last van het zwijgen. Maar inderdaad, dit is wellicht niet de tijd en de plek om een dergelijk persoonlijk knelpunt erin te gooien. Ik heb niet de vorm om dat onergerlijk te doen, het onderwerp is geen onderwerp om het uberhaupt onergerlijk te doen. De tegenstellingen zijn te groot. En te scherp. En nee, ik drink niet. Niet zelfs nu niet, maar juist nu niet.

Welgefeliciteerd @adam, @Adri02, @Sebastiaan en @Lieke7777.

Wat mooi Etty, zoals je dat omschrijft. En ik vind het ook mooi te lezen hoe iedereen op zijn manier hier mee bezig is of wil gaan. Wat voor mij ooit echt een eye opener is geweest is dat je gedachten/mind niet weet wat echt gebeurt of wat je alleen denkt. Ook in therapie geweest en daar moest ik de volgende oefening doen. Mij bedenken wat ik echt heel vies vind om te eten, iets waar je van gaat kokhalzen. Daarna moest ik mijn ogen dichtdoen en visualiseren dat ik inderdaad dat aan het eten was. Ik werd mij toch een partij misselijk en mijn maag draaide om. Toen ging bij mij de knop om, ik ben NIET mijn gedachten. Ik kan ook visualiseren dat ik iets lekkers eet. Of dat ik iets doe waar ik blij van word. Dan krijg ik een blij gevoel. Terwijl als ik steeds maar negatieve dingen denk, gedachten heb, word ik verdrietig of angstig of boos. Als ik 's avonds niet kon slapen, dacht ik vaak aan alles wat er die dag niet goed was gegaan of anders kon etc. Nu schrijf ik 3 dingen op waar ik dankbaar voor ben die dag. En soms visualiseer ik dat ik op het strand lig, zon op mijn huid, branding in de verte en geroezemoes van mensen om mij heen. Daar word ik rustig van en val ik makkelijk in slaap. Dat visualiseren doe ik door bewust mijn gedachten op iets anders te richten dan alleen maar in een negatieve cirkeltje te laten rondgaan. Waardoor mijn gevoel ook negatief wordt. Wil niet zeggen dat ik geen negatieve gevoelens heb, die zijn er wel maar die geef ik niet veel ruimte. Ze voegen voor mij weinig toe en bezorgen mij stress. Ik kan er niet zoveel mee. Of ik kom weer in een neerwaartse spiraal. En dat wil ik niet meer. Ik weet waar mijn negatieve gedachten vandaan komen. Diverse dingen in het verleden, maar dat was toen. En ik leef NU. Zodra ik naar dat toen ga, word ik daar weer in meegetrokken. Ga ik balanceren op een richel langs een ravijn. Maar dat is niet hoe ik NU wil zijn/doen/voelen. Dus ik ben mij bewust van mijn gedachten/bewustzijn. Mij hebben de podcasts van Leef je mooiste leven erg geholpen met een andere mindset. Oa op Spotify te vinden.

@niks, ontzettend leuk nieuws, gefeliciteerd. Wat een mooi cadeautje Ik ben vandaag in de hoogwerker geweest om mijn moeder een doos met snoep en een bos bloemen te geven. Mooi dat ze dat doen.

Mja ach Schorten zijn voor knoeiers. Ik heb veul meer succes bij de vrouwen (die bij mij thuis dan hè) met een keurig malse karbo of kip, dan als ik in een leren schort met niks eronder aan het paraderen ben terwijl het vlees ligt te vernaggelen. Er zijn maar weinig dingen die ik liever doe dan bbq'en als ik er zo over nadenk. Ja seks dat dan wel.

Lieve mensen, bedankt voor jullie mening. ik waardeer betrokenheid van iedereen hier. Ik weet zelf niet of mijn angst en paniek door ontwenning komen of door mijn angststoornis die steeds aanwezig is. Voorlopig begin ik niet aan nieuwe benzo. En ik hoop dat het zo blijft. Maar het is fucking zwaar. Dat weten jullie als niemand anders. veel liefs

Zomaar 10 k hardlopen in de duinen waarvan 6 k met blote voeten!!!!!!!! En dan ook nog eens iedere seconde gewoon fijn en lekker.... alles zien, voelen. God, wat heb ik hier naar uitgekeken, en wat lukte het me gewoon nog niet. Blij. Douche onder de tuinslang

Dagpact geslaagd. Welterusten voor later. Tot morgen

Vandaag de eerste dag van de rest van mijn leven. Ik sinds gisteren echt zin om te stoppen. Een nieuw fase met extra hulp. Fijn om hier weer terug te zijn ook!

@niks en @huttula, gefeliciteerd!

Bij mij ook Nog wat series terugkijken op tv en dan lekker slapen

Hier ook een vroege afmelding. Bij mij gaat om kwart over 5 de wekker daarom lig ik er ook altijd vroeg in, anders red ik het niet overdag. Heb echt mijn slaapuurtjes nodig.

Goedemorgen Hier moederdagontbijtje gehad van de jongens, zo lief. Vroeger deden ze eigenlijk nooit wat en vergaten het. Weet nog wel dat ze ooit cappuccino probeerden te maken, maar dan van koffiemelk. Word alweer misselijk als ik eraan denk, maar vond dat toen zo lief dat ik er een paar slokken van heb genomen (en weggegooid toen ze niet keken)

Ik ga zo een mooie bos bloemen kopen om de moeder in mijzelf te eren.

inderdaad, helemaal mee eens, zelfde hier. wel is het 'fout' als je dat van jezelf niet weet en keer op keer iets anders zoekt, vindt of aanwijst wat de reden van je moodswing zou zijn. Niet eens zozeer omdat het 'fout' is, maar je doet jezelf er zo tekort mee. Ontkent zo wat bij jezelf hoort En hier, waar we zover ik weet gezamenlijk proberen de verslaving van alcohol voorbij te komen is dat relevant. Vooralsnog zie ik maar 1 overeenkomst tussen die "Trotse dames en heren die het op hun eigen manier doen, no matter wat een ander ervan vindt": ze zuipen nog. Das geen veroordeling, das een constatering. Helpen ze elkaar?

Ik slaap sinds 'de maatregelen' veel onrustiger. Nu heb ik een theorietje bedacht hoe dat komt. Overdag is er te weinig afwisseling; ik doe dezelfde dingen, op dezelfde plek, al bijna 2 maanden lang. Denk dat mijn hersens dat in de nacht compenseren door overactief te zijn. Een ander voorbeeldje waaraan ik merk dat ik te weinig geprikkeld word, is dat ik werkelijk waar al bijna 2 weken hetzelfde liedje in mijn hoofd heb. Ok, normaal gebeurt het weleens dat je een deuntje gedurende een dag niet kwijt kunt raken. Maar 2 weken!!...ik word er gek van (als het nou een leuk liedje was dan ok, maar zoals altijd is het een zeikliedje).

?

Dagpact geslaagd Vroeg naar bed, want heb het wel gehad vandaag Vanochtend op fiets naar tuin, paar uur onkruid gewied, en vanmiddag weer vier uur gewerkt, ook op de fiets Dus ik zou zeggen, welterusten alvast

Ik geloof niet dat je dat virus met het blote oog kan zien. Maar goed, je moet wat he.

Kom nou ff uit je hoofd joop. Laat de toekomst ff de toekomst. Laat de anderen ff de anderen. Je moet er niets steeds wat mee. Laat ff de boel de boel. Wat vindt de nachtegaal er allemaal van. Ik zal je zeggen wat de nachtegaal ervan vindt. Piep. (Ik kan t niet zo mooi zeggen)

Hou vol @Smaragd! Ook hier een droge afmelding

Misschien dat ze een vooruitziende blik hadden? Wat jij afgelopen weekend liet zien gun ik geen enkel kind. Niet één keer. Tot later, ook ik weg. Verander de wereld, begin bij jezelf.

@WanhopigeJe hebt helemaal gelijk Yollie, Ik vind het zo sterk hoe je er nu in staat! Een totaal andere vrouw die het helemaal gaat redden. @Louisa @faceDe enige oplossing is idd jezelf oppakken en vooruit, hup, aan de slag. Niet wegzinken in al die nare gevoelens, zelfmedelijden en uitvluchten. Die gevoelens gaan echt niet weg door ze hier weken, maanden lang te dumpen en er vervolgens niks mee te doen. En niet boos worden hoor, ik bedoel het heel goed en begrijp het ook heel goed. We zitten samen in hetzelfde schuitje en alleen elkaar steunen in een opwaartse flow gaat ons helpen. Die nare gevoelens gaan echt niet weg, thuis niet en in het ziekenhuis niet. Afbouwen is een enorme bitch, maar we moeten. Linksom of rechtsom moeten we van die rommel af. En dat gaat vrijwel zeker en helaas gepaard met hele nare en overweldigende gevoelens en klachten. Al die gevoelens en ellende gaan onherroepelijk gewoon met je op de loop. Ik kan en wil niemand steunen die geen beweging laat zien, ik weet niet hoe dat moet. Een snippertje moed en vooruitgang, positiviteit, wilskracht. Dat is het enige dat jullie gaat redden. Je bent echt niet alleen hoor, wij zijn er allemaal voor jullie, voor elkaar, maar dan wel graag de goede kant op en niet de verkeerde kant. Neem een voorbeeld aan @Wilhelminadie vrouw voelt zich gruwelijk maar heeft wel al 3 kwart van haar medicatie afgebouwd. Zo dapper, en bere sterk en met alle respect, zo jong is ze ook niet meer. En ze komt er, ik weet het zeker. Probeer iedere dag eens alle positieve dingen hier veel breder uit te meten, Niet in drie woorden, leg de nadruk op het positieve, je hebt goed geslapen, laat dat binnen komen wees er blij mee,. Dat brein...tja dat zal nog wel even zo blijven, al die andere klachten zullen ook echt niet op korte termijn verdwijnen, reken daar maar op. De kans is groot dat je nog veel meer narigheid gaat ervaren voor zover dat mogelijk is. Wat ga je dan doen, achterover zitten en wachten? Dus focus op iets positief. Als je nu zo veel mogelijk coping strategieën leert, des te meer profijt zul je daar de komende tijd voor hebben. Stel doelen voor jezelf, wat moet je vandaag zeker doen, schrijf het op en doe ze, hoe ziek je je ook voelt. Je kunt veel meer dan je denkt. Je bent veel sterker dan je denkt. @Yvo59heeft hier al eens de knuppel in het hoenderhok gegooid en die had helemaal gelijk. De waarheid is soms niet leuk om te horen/lezen. Als laatste, ik weet echt waar ik het over heb, 2 jaar geleden slikte ik 40 mg lorazepam en nu nog 5 mg diazepam, dus ik ben de laatste die jullie zal vertellen dat jullie je niet rot voelen. Jullie voelen je (soms) vreselijk, ik weet er echt alles van. Maar er bestaat helaas geen magic pil of slimme truc die je van deze narigheid gaat afhelpen. Je moet het in de ogen kijken en doen, er dwars doorheen. Dat kun je alleen zelf, door keihard te werken. Door talloze malen je kop te stoten. En je zal regelmatig vreselijk op je gezicht gaan en het uitgillen van narigheid, tja, dat is dan prima, laat maar komen maar leer ervan en ga VOORUIT.

Wat zijn jou mogelijkheden en jou voornemens om jezelf te laten groeien? Welke keuze maak jij? Bij een probleem of een hele moeilijke situatie dan hebben jij en ik de keuze, ga ik mee in het drama en maak ik het in gedachten nog groter, òf denk ik gericht in oplossingen en mogelijkheden om het probleem snel een andere een wending te geven? Aan mij de keus. Ik heb ervoor gekozen om te zeggen en te denken: ‘het is wat het is en daarom ga ik daarmee aan de slag’. Ik ben geen slachtoffer van mijn eigen verdriet. Door hier bewust mee om te gaan help ik mijzelf om mezelf niet te verliezen. Zo kan ik blijven werken aan mijn eigen situatie. Dat is denken in oplossingen: Het moment dat ik in oplossingen ga denken ben ik met een goeie start bezig. Zo houd ik voor mijzelf ook de controle over hoe ik ermee omga. Niets werkt zo verlammend als gedachten die rondjes blijven dwalen in je hoofd. Hier kweek je alleen maar angst mee. Het kost ook nog veel energie, die ik veel beter kan gebruiken om in actie te komen en daadwerkelijk iets aan mijn denkwijze te doen. Dus denk in oplossingen. Zoek naar mogelijkheden. Laat het verleden daar waar het thuis hoort. Kijk naar de toekomst. Jouw leven!! Wat ga jij van je leven maken? Welke plannen heb je? Wat zijn jou mogelijkheden? Ben je er wel naar opzoek? Heb je al gevonden waar je mee verder wilt? Het zijn toch vragen die jij jezelf mag stellen om er eens over na te denken. Maar alleen denken is niet genoeg je moet ook in actie komen. Ik wens je alle mogelijkheden toe die jij voor jezelf hebt voorgenomen. Misschien hebben we hier wat aan kanjers.

,Ik heb net dat boek van Dirk de Wachter gelezen. De kunst van het ongelukkig zijjn. Hij citeert een hoogleraar genetica en welzijn en die zegt dat je voor geluk genetische aanleg kunt hebben. De een moet harder werken om het te ervaren dan de ander. Dat gezegd hebbend en -dit voor ieder die maar hard werkt- gaat hij in op mensen in zijn praktijk. Soms zegt hij dat mensen niey altijs zo keihard hoeven te werken. Je màg je ook wel eens gewoon somber voelen. Want, zo zegt hij, als gevoeligheid je parten speelt, zou niet gevraagd mogen worden harder te werken voor je geluk. Ik vond dit bevrijdend te lezen. Misschien verwoord ik het niet helemaal goed, maar het raakt me.

Totaal uitgewinkeld nu. Maar geslaagd. Laat de zomer maar komen. Voor het eerst in mijn volwassen leven spijkerbroeken. Simpel. Fijn. Broek aan. Tshirt. Klaar.

Ik heb het hele weekend in mijn bed gelegen met migraine. Normaal heb ik daar wonderpillen voor ( Maxalt) wat echt fantastisch werkt maar die waren op. Een weekend lang geen licht en geluid en alleen maar hopen dat ik even in slaap val om van de pijn af te zijn. Het suffe is dat ik nooit geweten heb dat ik migraine had totdat ik stopte met drinken. Ik dacht altijd dat ik gewoon een kater had. Soms zat ik dan terug te rekenen wat ik de dag ervoor gedronken had en dan snapte ik niet dat ik na slechts 8 blikjes bier wel een kater had en bij 16 niet. Dan gaf ik de schuld aan iets als waarschijnlijk niet genoeg gegeten of hij viel verkeerd. Maar nog steeds als ik nu een afspraak moet afzeggen, zoals dit weekend de verjaardag van mijn moeder, voel ik de schaamte alsof ik teveel gedronken zou hebben.

Dagpact geslaagd

Wat een heerlijke dag was het. De hele middag in de tuin gewerkt en na het eten nog even de laatste zonnestralen meegepikt... Straks lekker mijn bed in. @jannigje, toen ik zo'n 45 jaar geleden les gaf had ik een oudere indische collega, Moe Menesse. Tijdens één van de soms heel lange, saaie docentenvergaderingen heeft zij mij een recept gegeven voor een indisch vleesgerecht. Wat het precies was weet ik niet meer, wél heb ik de samenstelling van het kruidenmengsel altijd bewaard: 1/2 theelepel djinten 1 theelepel koenjit 1 theelepel laos 2 theelepels djahé 2 theelepels ketoembar mespunt vetsin 1 theelepel sambal. De eerste 6 ingredienten kun je gewoon in onderstaande potjes bij de supermarkt kopen: Je doet heel lang met de potjes... Je kunt het mengsel uiteraard aanmaken en in een apart potje bewaren, het is maar net hoe gekruid je de boel wilt hebben. De sambal voeg je apart toe.. Na dat eerste recept heb ik in de loop van de jaren heel veel indisch gekookt, maar gewoon even makkelijk een 'prakje' maken ... .... dan is dit een prima basis. En inderdaad, je kunt er ook stampot mee op smaak maken

Ik ben 5 weken heel slecht gegaan,daarna anderhalve week droog na heel veel moeite toen weer een weekend in de fout. heb nu de kracht en motivatie weer gevonden om ervoor te gaan,inmiddels iets meer dan anderhalve week droog. het was een hele tijd goed gegaan,regelmatig meer als 3 maanden droog een keer zelfs meer dan 7 maanden. maar sind een half jaar weer heel veel terugvallen gehad. Groet, zbb

Zo een lekkere dag gehad,veel buiten geweest,nu nog even tv kijken en dan naar bed,morgen ochtenddienst dus de wekker weer op 5:15 zetten,hier een droge afmelding,weltrusten alvast en een fijne rustige nacht voor iedereen,thuis of op t werk

Voor mij ook weer een droge afmelding. Welterusten!

Ik kom net nog tot een inzicht, maar ik ben te moe om het te tikken. Komt morgen wel. Hopelijk weet ik het dan nog. Welterusten.

Goedemorgen. Voor alle moeders een fijne Moederdag

Bedankt voor het delen. Het heeft mij al geholpen in mijn gedachtengang dat ik binnenkort misschien al klaar ben om bij een afspraak een biertje mee te drinken. Ik ben nu sinds dit jaar alcoholvrij en vind het toch wel saai worden het leven in corona-crisis. Maar ik weet best wel dat dat ik snel terug kan vallen in mijn oude gedrag en ik wil nooit meer dronken naar bed en met een kater opstaan. Beter dus maar even aan de alcoholvrij te blijven, daar heb je na 2 flesjes ook wel genoeg van en ik heb de roes niet nodig voor een gezellig avondje bedenk ik mij...

@takeiteasy, fijn dat je nu daadwerkelijk je alcoholverslaving kunt gaan aanpakken.

@takeiteasy ook voor jou van mij een virtuele knuffel .

Heb een leuke dag gehad, de kids ook. Geniet altijd zo van die onbevangen puurheid. Wel altijd kapot nadien en blij als ik weer thuis ben Over 1 ding maak ik mij dan wel kwaad, of meer verbazing. Vanaf 11 mei mogen ze weer naar school. Maar hoe is het mogelijk, de ene basisschool hanteert de regel om de dag naar school(de hele dag) en de andere nog geen paar km verderop een ander beleid: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 8:30 tot 10:30. Dat is toch geen doen voor werkende(alleenstaande) ouders waarvan de kinderen niet naar de opvang gaan en waarvan de ouders gewoon moeten werken. En zelfs als zouden ze dat willen, de opvang is daar niet op ingesteld. Heb die hele week maar aangeboden om op te passen en dat ze van en naar school/huis kunnen. Zal wel aan mij liggen, echt niet normaal. Vind het leuk om te doen, maar dan nog.

Voor mij is het vandaag 4 maanden dat ik gestopt ben. Voelt nog steeds goed. Ik heb laatst, op mijn 114e dag 1 glas prosecco gedronken, de rest was voor mijn dochter en haar vriendin. Ik heb er heel bewust bij stilgestaan wat het met mij doet. Het smaakte bitter, het rook zuur en ik genoot er niet van. Het smaakte niet naar meer. Ik weet dat dit gevoel zo om kan slaan dus haal het niet in huis. Ik geniet nu van de alcoholvrije witte wijn of prosecco, ik geniet van een mooi glaasje drinken en het nippen heb ik ervaren. Dit hou ik vast. Op naar de 5e maand!

@Rudy, @water, @wisse en @Asterix, gefeliciteerd, Ook @pien76 wil ik graag feliciteren, maar die nickname staat niet meer in het systeem hier. Doe je nog mee? Andere naam misschien? Zoeken, zoeken. @MissSauvignon is het geworden, zie ik. Ik zal vanaf morgen je naam op de lijst aanpassen, Miss.