Klassement

Zo nu en dan maak ik voor mijzelf de balans op nu ik niet meer drink. Ik ben veranderd in de afgelopen jaren, dat merk ik zelf en dat merken anderen. Ik vind dat ik rustiger ben geworden, meer zelfvertrouwen heb gekregen en geef mede daardoor, eerder aan of ik iets wil of juist niet. Soms is dat confronterend voor anderen maar ook voor mijzelf. Doordat ik ben veranderd “dwingt” het anderen ook om anders te reageren en dat is wennen geweest voor beide partijen en soms is dat nog. Sommige uit mij omgeving vinden mij saaier geworden, stiller, meer op mezelf, ik voer niet meer de boventoon, ben niet meer echt de gangmaker maar meer de figurant geworden. Sommige vragen zich af of ik wel gelukkig ben nu ik niet meer drink, voor hen lijkt mijn verandering niet goed uit te pakken, denken ze. En niets is minder waar, ik denk dat ik veel meer ben veranderd naar wie ik eigenlijk echt ben. Ik ben helemaal niet zo luidruchtig en zo’n gangmaker, alleen als ik dronk. Ik leef nu veel meer in rust, reinheid en regelmaat. Ik sta op tijd op, ga op tijd naar bed, eet op gezette tijden en mijn werk laat ik bewust einde dag op kantoor en ben ook niet meer bereikbaar, morgen weer een dag. Het bevalt mij eigenlijk prima zo, ik wil me niet meer anders voor doen, het geeft mij de broodnodige rust in mijn toch wel drukke brein. En als het rustig is in mijn hoofd dan is er ook geen verdoving nodig denk ik dan maar.

De spanning zakt, de stilte en ruimte van deze landen begint zijn werk te doen: ik "open" eindelijk een beetje. Eerste paar struuntochten gemaakt, misselijk van angst, maar toch gedaan: je moet erdoorheen, wil je het meemaken. Langs een wild stromende zalmrivier over een zeer smal glad en schuin modderpaadje, een berg af (en op) ovrr grote gladde ronde rotsblokken... Kleine tochtjes nog maar, wandelend, niet rennend, maar het "alleen maar ervaren", de lichtheid, het verliezen van onzinnige rationele zorgen, het zien van details op je pad... weer vrij kunnen ademen.... Het was er! Huilen bij de aanblik van de eerste fjord met zijn spiegelgladde kristalheldere water en de voor scandinavie noorwegen zo kenmerkende rotswanden en kale rotseinlandjes bij de kust. "ja, dit was wat ik zocht" Er zijn momenten dat ik in 1 ruk naar "huis" wil rijden. Dat is de angst. Het kost energie dit. Maar wat voel ik me hier ook "thuis". Hele kleine stapjes, niet te ver de rimboe in zolang ik dat niet durf, niet te zeer "ongepland" gaan rijden, als dat me nog niet veilig lijkt. Af en toe gewoon even een echte camping, met douche, stroom, brood en mensen. En vooral, echt vooral: durven stoppen en blijven waar t mooi en goed is, of soms alleen maar omdat de zon even schijnt, in plaats van maar doorrijden vanuit de vreemde gedachte dat je bestemming in de verte al vaststond. Mijn brooddeeg staat in een zwarte zak in de zon te rijzen. Ik zit in mijn deur met koffie en kijk uit over een rotsig groen dal. Niemand anders hier. Ik ben alleen, zeer regelmatig ook eenzaam. Zeker nog niet "vrolijk". En toch is het goed zo. Helemaal goed.

Het gaat goed met mij Nancy, dank je! Geen uitzaaiingen, op krachten aan het komen (vermoeidheid) en mentaal oke. Ben weinig op de het forum, maar kijk nog wel af en toe. De twee draadjes die ik heb opgestart hebben nu een mooi eigen leven, kilokiller en jaarpact. Dus die bezoek ik soms. Warme groet, Jan

Goedemiddag, Ik ben vandaag jarig 27 al weer. Ik weet niet hoe je een plaatje van een taart en koffie en thee hier moet plaatsen maar stel het maar fictief voor:) .

Vanochtend in de trein dacht ik nog dat het misschien een aardig idee was om na afloop zo’n ironisch en schijtlollig stukje te gaan schrijven over de meeting waarin ik iedereen met een knipoog op de hak zou nemen. Maar nu kan ik dat echt niet meer over mijn hart verkrijgen. Jullie zijn gewoon echt heel erg leuk allemaal. En dat meen ik uit de grond van mijn hart. Echt heel bijzonder om al die mensen die je al zo vaak vanachter het ruitje van de computer hebt gezien, waarmee je lief en leed al deelde, nu eens in het echt te zien. Dank lieve mensen, voor jullie aanwezigheid. Dank voor de leuke middag. Dank voor de gesprekken. Voor het delen van ervaringen. Dank ook voor het mooie weer en voor de zee. O nee, daar zijn jullie geloof ik niet voor verantwoordelijk. Maar ik kan geen maat houden, ook niet met dankzeggen. Toen ik even alleen richting strand was gelopen, en peinzend vanaf een afstandje naar het tafeltje keek waar jullie zaten dacht ik: wat een bont gezelschap van allemaal verschillende mensen. Elk hun eigen verhaal, eigen sores, eigen charmes. Maar verbroederd in onze worsteling met Oom Bier. (Zo heeft die lul toch nog iets goeds voor elkaar gekregen.) Maar wat voelt het bijzonder om met zo’n clubje mensen zomaar eens een middagje bijeen te zitten. Zoiets helpt mij absoluut verder op mijn eigen weg: ver, heel ver weg van de alcohol. Ik zou iedereen wel snikkend om de hals willen vallen om nog maar eens een keer dankjewel te zeggen. Maar ja, ik ben een beetje een afstandelijk type. Daarom maar zo.

Ik heb vandaag paddenstoelen in het wild geoogst: weidechampignon, jonge reuzenbovist, eekhoorntjesbrood en weidekringzwam. Daar maak ik een saus van voor over de pasta. Een salade erbij met rucola en kruiden uit eigen tuin. Het is bijna klaar en wordt lekkerrrrr...

Hoi allemaal, pfff ik ben doodop maar voldaan. Het was dan ook echt een wereldreis voor deze Brabantse . Het is zo raar om ineens zoveel gezichten en echte mensen achter de lettertjes te hebben. En hoe je idee bij sommigen zo totaal anders is , alleen Rosee klopte een beetje bij mijn voorstelling . Maar zelf kwam ik blijkbaar ook heel anders over dan hoe ik eruit zie . Ook mijn Brabantse tongval , al kan die nauwelijks verrassend zijn te noemen. Prachtige foto @Bob. Ik kijk alweer uit naar de volgende meeting. Dank jullie allemaal dat jullie er waren. Ik heb ervan genoten

Goedemorgen Vind het heftig voor je dat je niet slaapt @Myle je moet toch inmiddels doodmoe zijn. Hoop dat je vandaag nog wat rust kan pakken. Hier alweer uitgescholden door jongste zoon omdat ik hem zijn Engels niet goed overhoor (als hij een fout maakt en ik corrigeer hem is dat niet de bedoeling) Wel een oke weekend gehad met leuke afspraken. Vandaag werken, naar mondhygienist en afspraak op school over gedrag zoon wegens aanvaring met ander kind. Kortom normale dag vandaag

Goeie morgen kanjers, Speciaal voor onze aller, aller, allergrootste superkanjer VERBLOEMEN. https://www.animaatjes.nl/filmpjes/dieren/geitjes-pyjama-party-156 Hoe hebben we geslapen? Hier goed. Word alleen al een maand of wat steevast om rond 5 uur wakker, maar blijf wel gewoon liggen. Ook lekker. Vandaag wat poetsen want morgen krijg ik bezoek. En wat gaan jullie doen?

Zo is dat Men kan het slechter treffen toch? Niet teveel achterom kijken hoor. Dat sprookje is uit, weet je wel. En wij geloven niet meer in sprookjes. Voorwaarts moet het gaan! En daar is het ook leuk. Want zoveel voegt alcohol ook niet toen aan je leven, laten we eerlijk zijn. Dus met fles ginger ale in je hand gewoon keihard genieten van je leven!

Misschien op je rug gaan liggen Penny Moghu mensen.

Helaas, dat is te brutaal. Volgens ons officiële beleid mag dat pas op dag 58 na registratie. Dagpact: Waldorff Billy

Nee, dat denk ik in alle oprechtheid niet. Ik moest trouwens wel grinniken om je reactie. Je schat mij voor een deel namelijk ook wel goed in. Want ja, ik ben er heel lang altijd van overtuigd geweest dat stoppen met drinken niet veel meer was dan domweg een kwestie van het kurkje in de fles laten. En tevens dat ik dat toch echt vooral zélf zou moeten klaarspelen. Misschien kan mijn voorlaatste poging in het zoeken naar hulp in een ambulant traject nog wel geschetst zou kunnen worden als een dansje voor de bühne om mijn goede wil te bewijzen. Maar weet je wat het is? Het speelt nu al zó lang een negatieve rol in mijn leven, en ik heb al zó lang geprobeerd om het zelf op te lossen door het simpelweg niet meer te doen. Maar dat heeft niet gewerkt. Ja, voor kortere periodes blijk ik prima in staat om het kurkje in de fles te houden. En dan voel ik mij al vrij snel ook weer best goed, en dan krijg ik praatjes en denk ik dat alles nu voorgoed anders is. Maar ondanks alle overtuiging, analyses, zelfinzicht en goede bedoelingen slaat toch steeds vroeg of laat de bliksem weer in. En dat ben ik nu echt heel erg moe. Er gaat meer schuil onder de oppervlakte dan ik eerst vermoedde. Dat hoeven geen verschrikkelijke trauma's te zijn, maar toch op zijn minst gedragspatronen die in de loop der jaren dermate zijn scheefgegroeid dat ik ze zelf niet meer krijg rechtgebogen. Sterker nog: dat ik het zicht daarop verloren heb. En om dat nu echt eens grondig aan te pakken en te onderzoeken wil ik er mensen die er voor hebben doorgeleerd eens grondig naar laten kijken. Want ik ben dit repeterende patroon moe geworden, echt doodmoe. En dat doe ik, zonder hakken in het zand, omdat ik denk dat het hard nodig is. Dat ik het niet allemaal zelf kan oplossen. Ja, tussendoor voel ik mij vaak ook prima, dat is geen theater, of valse schijn, maar als ik doorga zoals ik de afgelopen jaren ben doorgegaan dan is het waarschijnlijk wachten domweg wachten op de volgende terugval. En dat wil ik niet meer. Nooit meer. Voor mijn gezin niet, voor mijn geliefden niet, maar vooral voor mijzelf niet. En daarom, dus niet voor de bühne, stel ik mij open om te kijken of er een oorzaak is wat er steeds op dezelfde manier is misgegaan. En ja, ook daarbij zal wel eens een therapie langskomen waarbij ik denk: wat een flauwe kul, dat is vast niet te vermijden. Maar ik wil alles geprobeerd hebben, mij overal eerlijk voor open stellen. En wie weet komt er straks gewoon een monteur langs die even onder mijn motorkap kijkt, ergens een schroefje vastdraait en zegt: u kunt weer verder rijden hoor meneer. Dat kan ook nog. Maar zelf kan ik dat schroefje niet vinden.

Ik wist niet dat het me zo zou raken, maar het raakt me diep. Het verlies van een arts als mede-benzostrijder. Al was ze al meer dan 10 jaar niet meer aan het werk, het voelt alsof we er weer meer alleen voor staan. Het is zo groot wat zij gedaan heeft, en er is geen opvolger voor haar werk. Dear Professor C. Heather Ashton, Without your work, many of us would have been lost. I really thank you from the bottom of my heart!

Weet je wat het ook is? ik heb tijdens de tapering weer mogen voelen. Mijn gevoel was afgevlakt tijdens 25 jaar rivotril. Het enige wat ik op laatst nog voelde was depressie, verdriet, boosheid, irritatie. Alles op de automatische piloot. Tijdens afbouw was ik ineens weer aan het kokkerellen, ik liep zo maar zonder reden te lachen, de radio stond weer aan en ik zong mee, er staan weer planten in mijn huis en boven alles is de liefde voor mijn man weer tot leven gekomen! Ik zal niet in detail treden maar ja het was mooi! Ik laat me dit niet weer afpakken! Nooit meer!! Daarom vecht ik zo fucking hard!

Husband en ik zijn vanmorgen allebeide onze trouwdag vergeten. Echt waar we hebben zitten koffie drinken en alles maar nergens aan gedacht hoor. Ach na 28 jaar zal het wel zo gewoon zijn inmiddels of zo... Die is inmiddels al lang naar z"n werk dus ik heb hem net maar even een gefeliciteerd- met-mij- appje gestuurd. Origineel he?

@Spud , ik verwacht dat het een begeleider was die voor de hobby een nestje heeft en geen 20 kennels thuis heeft voor de fok of een handelaar is. waarschijnlijk begint het beestje net vast voer te eten, waardoor ze dacht dat het geen kwaad kan om hem mee te nemen (wat voor een korte tijd ook helemaal geen kwaad kan). ze drinken alleen nogwel melk, nu heeft die zijn portie waarschijnlijk al lang weer gehad! dat ik tegen rashonden ben is een ander verhaal, maar deze discussie zoek ii niet te voeren. ik vind het fijn dat de begeleiders daar voor afleising zoeken, @Myle heeft volgens mij ultiem genoten. verder Spud, zoek hulp alstjeblieft jou gedachtegang is echt niet oke

Inmiddels gezwommen en zalfje gesmeerd. Doe ik pas sinds kort.... ben bijna 50. Maar als ik eerder begonnen was met smeren had ik er vast niet anders uit gezien:-) Misschien wel als ik niet gerookt en gedronken had en wat.meer lichaamsbeweging eerder in mijn leven had gestopt. Maar ik ben prima tevreden hoe het nu is. Op de fiets en naar de zaak!

Een omelet met vers geplukte parasolzwammen. Culinair weekend toegewenst.

@Cyclad58 luister, vorige maand heb ik contact met Hennie gehad, na ons gesprek heb ik een half uur met Erik Paling gesproken over haar. Hij heeft mij toen beloofd om 1 malig naar Hennie thuis te rijden, omdat het voor haar onmogelijk is in Alphen aan de Rijn te komen. Het enige wat geregeld moest worden was of een doorverwijzing, of een second opinion. Ik snap niet dat die vent niet gewoon meewerkt.

Myriam en Nancy, lekker zo!

Hi lieverd, Wat ongelooflijk jammer dat deze extra stress er bij komt en je ook weer aardig wat ontwenningsklachten hebt. Die kan je helaas niet altijd voorkomen. Je bent intussen wel een stuk dichter bij de 0 en dan kan je lichaam verder genezen. Het klinkt alsof je die confrontatie ook beter niet kan aangaan. Het is zinloos met mensen zoals jouw leiddinggevende in debat te gaan. Jij bent zeker niet mislukt, maar je bent nog niet aan het einde van je weg. Het gaat wel goedkomen met jouw, zoals je al eerder gezien hebt, toen je nog op 4 mg zat en alles rustig werd. En laat niemand , ook jouw gedachten niet, je wijs maken dat het anders zit. Die kern in jou is gewoon in orde. De klachten zullen verdwijnen en je zal hier gewoon doorheen komen. Je bent nog jong en vitaal en je zal alleen geduld moeten hebben. Geduld omdat het lang duurt. En je zal moeten accepteren dat je er weinig invloed op hebt, zeker ook weinig invloed op anderen en hun gedrag. Dat kan je beter loslaten omdat dit pecies dingen zijn waar je WEL invloed op hebt en die stress vermeerderen als je het niet loslaat. Benzo-ontwenning doorkomen gaat over: geduld, accepteren, in het NU zijn, loslaten, geduld, accepteren, loslaten, in het NU zijn.... Als je die les in deze ontwenning kan leren, zal dat je verrijken de rest van je leven. Je hebt niet overal invloed op, het leven is niet eerlijk, je kan elke dag dankbaar zijn voor mega veel dingen, jij bent niet je gevoel of je gedachten, jij bent superwaardevol en een prachtig mens ongeacht of je nu snel of langzaam opknapt. en over 2 jaar ben je deze dagen echt qua intensiteit weer vergeten, daar steek ik mijn hand voor in het vuur. lieve Eef, Het zal echt weer over gaan lieverd, de waves zijn gewoon nog niet over en soms zijn ze ineens als een soort laatste stuiptrekking heftig aanwezig. Ik hoorde vandaag een arts zeggen dat hij dit de beste benaming vond: Benzodiazepine Injury Syndrom. Hoe zouden we dan in het Nederlands het beste kunnen zeggen: Benzodiazepine beschadigingssyndroom? Er is echt iets wat in je lichaam moet genezen, en dat zal het ook doen Eef. Vertrouw daar op, iedere dag. Hoe stom het ook gaat en hoe lang het ook duurt. We weten gewoon nog niet genoeg van die stomme benzo's en wat ze aan schade veroorzaken en waarom en waar. Maar ook voor jou zal elke dag een dag zijn, die je dichter naar genezing brengt.

Hallo Veertje, welkom. Het zou een hele goede optie voor je kunnen zijn. Persoonlijk ken ik niemand die tegengewerkt is door deze arts. Tijdens mijn afbouw stond Erik overal de volle 100% achter. Ik wens je alvast heel veel succes.

Bang niet. Ik weet dat het kan gebeuren maar daar ben ik zelf bij. En wat voor label ik vroeger had moeten hebben, alcoholist, functionerend alcoholist, probleemdrinker of gewoontedrinker, zuipschuit of drinkebroer, of wat heb je verder nog, ach.... het was veel te veel in ieder geval.

Vandaag foto's van een paar jaar geleden gezien. Of beter gezegd...eens echt naar gekeken. Eentje hangt hier in de keuken. Ik zie een vrouw met een pafferig gezicht en van die ogen die ...Ik weet het niet. Haar dochter zit naast haar. Ze zitten in een restaurantje. Ik weet het nog. Ik ga binnenkort met diezelfde dochter op pad. Tijd voor een nieuw portret. Ben benieuwd.

Kortom, je bent nog een beetje op zoek. Prima toch. Ik snap wat je probeert te doen en ik hoop dat het je lukt.

Tja, het al dan niet nuttigen van alcohol is natuurlijk wel een beetje het centrale onderwerp hier op het forum.... Niet echt een marginaal dingetje zeg maar voor de meesten hier.

Hoi Maartje, 't Gaat goed met je, he?! Vraag voor de gein eens aan je man of je leuk was met drank, als je het antwoord nog niet weet tenminste. Als ik aan jouw schrijfsels denk krijg ik de indruk dat jij ook niet echt tegen drank kan, en heb je het niet nodig ook. Wie wel? Mijn advies betreffende je weekend met die Kroegtijgers: Ga niet. Een goede kans dat jij niet in hun sfeer past, of andersom, en dat je daar wat eenzaam van wordt. Linke soep. Ik zou me niet vrijwillig op het spek laten binden; een weekend is best lang en je hoeft niets te bewijzen. Jouw leven. Ga bijvoorbeeld de week erna een bak koffie met ze drinken en de foto's bekijken. Wie weet hoe leerzaam dat is. Maar goed, fijn dat je zoveel positiefs tegenkomt, zowel bij jezelf als in je omgeving. En "thuis", met man en kinderen. Houd het vast, groet, Jos.

Dank je @ELL Ik weet niet wat me overkomt, ik heb een vrij rustige avond. Even adempauze ♡

Ah, danku Ik zag door alle bomen al bijna mijn bos niet meer. Overigens: die @Yvo59 schreef berichten in heldere taal, waar je het al of niet eens mee kunt zijn en waar je al of niet op kunt reageren. Niks mis mee. Ik was het niet met hem eens en heb al gereageerd. Dat hij maar twee berichten op zijn naam heeft maakt mij daarbij niet zoveel uit. Laten we nou niet meteen met z'n allen weer op trollenjacht gaan. Dat heeft dit forum in het verleden al te vaak veel onheil gebracht tenslotte.

De tijd vloog om naar mijn idee. Maar hoewel er nu misschien te weinig tijd was, is dat de volgende keer anders. Cleo en ik moesten ook nog bijna 2 uur rijden. Ik werd als passagier al benauwd naar alle afslagen en toeterende wegpassagiers En van het in dr file staan voor de parkeerplaats. Help. Ik was serieus opgelucht dat ik niet zelf reed. Maar Cleo Echt super trots!

Zodat we samen kunnen gaan @Bor? Sorry wat flauw (En hoogst ongepast) Maar ja ho ho. Je hebt gelijk hoor. Nancy dat is niet wat ik wil. Eigenlijk plaatste ik daarom ook mijn bericht: Ik wil iets wat ik júist niet wil. Het overvalt me alleen nogal. Het is nog best vroeg en de winkels zijn nog best lang open, en dat maakt me nu even wankel. Maar ik doe het gewoon niet.

Ik was boos maar ik kon er de vinger niet op leggen waarom ik boos was want ze hadden gelijk, ik was idd een hopeloos geval om moedeloos van te worden, ja. Ook snapte ik niet goed op wie ik precies kwaad was want diegenen die dat tegen me zeiden flikten wel een kunstje wat mij maar niet lukte. Als ik boos of als een gebeten hond afgedropen was werd ik elke keer terug weer hartelijk ontvangen als ik toch maar weer uit pure wanhoop terugkwam, alsof er niks gebeurd/ gezegd was gingen we gewoon door met het hier en nu/ vandaag. Er is hier een engelengeduld met mij geweest, met gepamper en hartjes en knuffeltjes maar blijkbaar hadden deze mensen zoveel ervaring dat ze het gezamenlijk over een andere boeg gegooid hebben en er harde maar rake klappen begonnen te vallen ...want blijkbaar werkte zachte- heelmeester- methode bij mij niet. Ik weet nog steeds, 9 jaar later, wie wat tegen mij gezegd heeft toentertijd, en dat zijn oudgedienden waarvan de meesten hier tot op de dag van vandaag nog steeds zijn. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar voor het feit dat ze mij tot in de kern geraakt hebben.

Ja, @knakker, Nancy haalde het ook al aan.. ik heb jarenlang de energie om met mn herstel bezig te zijn gehaald uit meetings van NA en soms AA. Elke dag kon ik hier in de regio wel een meeting bezoeken en dat deed ik dan ook, zelfs een tijd op zaterdag en zondag. Ik maakte wel (auto)kilometers in die jaren, maar ze waren het me dubbel en dwars waard. M'n autootje zuipt niet zoveel als dat ik deed, dus qua financiën kon het prima uit. En wat je zelf zegt: de boost elke keer van zo'n meeting met lotgenoten was onbetaalbaar.

Nee joh, dat is de naam van een bandje. Ze had het gewoon over muziek.

Ja weet ik dank je, ga ook niet naar de super rennen ga maar een bakkie koffie maken denk ik.

Langzaam wakker worden met koffie en Bach: wat kan het leven soms toch mooi en ongecompliceerd zijn.

Terug van een gezellige verjaardag, en kijk terug op een fijne middag met jullie. Tijd was te snel voorbij wat mij betreft, want niet iedereen gesproken. Dank, ik kom volgende keer weer:)

Hele leuke foto @Bob!! En een mooie dag was het. Thnx

Volgende keer ook komen @Erizo dan kun je hem met eigen ogen aanschouwen mijn vriend zei toen straks , toen ik zei dat we allemaal zo'n normale mensen waren , wat had je dan verwacht "een freakshow " ha ha en inderdaad dat zou pas raar zijn. We bestaan echt hè @Rosee

Lieve Spinder We zouden zusjes kunnen zijn. Ook hier is slapen het grote probleem. De helse pijnen het niet kunnen lopen niet kunnen lezen geen prikkel kunnen hebben. Het is een ware hel. Gewoon veel te snel afgebouwd. Als ik op het forum lees dat 40 mg in 40 maanden wordt afgebouwd en jij in 6 maanden hebt afgebouwd van een vreselijk middel wat rivotril heet. Ik hen 2 mg omgezet in 1 klap naar 40 mg diazepam en vervolgens in 6 weken naar 0. ik werd helemaal gek toen ik op 0 stond en na veel moeilijkheden naar 10 mg dia ben gegaan. Nu vijl ik heel voorzichtig af maar ook dat is te veel voor me. Het helse branden de pijnen waardoor ik bijna van mijn graadje ga. De adrenaline stoten. paniek......allemaal zo herkenbaar. Volhouden hoe erg het ook is. Je bent hier goed op dit forum. Hier zitten onze lotgenoten. Alleen door vol te houden kunnen we beter worden. Tijd is onze beste vriend. Elke dag is er 1. We blijven elkaar steunen en motiveren !!! Liefs

Dankjewel voor je bericht @Paardenbloem. Maar wel heel erg rot zeg @knakker. Zet 'm op, jullie allebei. Het is verslaving, het is vaak een uitzichtloos iets. Maar ik vertrouw op die (meestal) o zo verstandige knakker.

Keifijn @niks!! @Smaragd, goede grap dat van dat koken. Wou dat ik zijn snoet had gezien maar kan me er iets bij voorstellen

Poeh...blij dat ik het niet meer als een strijd ervaar. Ik ga mijn derde droge jaar in nu, iets minder ver dan jij in tijd Adri.an Echte zucht, craving..nee dat is nu al weer even geleden. Meer wat anderen hierboven als schreven...een gedachte aan, moment van. Wel heb ik onlangs alcoholvrije bubbels gedronken. En ik werd acuut getriggerd in mijn 'oude gedrag'. Heel vervelend vond ik dat. En dat weet ik dan ook weer. Voor mij geeft de wetenschap dat alle deurtje gesloten zijn en ik die ook gesloten wil laten me rust. Het hoeft niet meer, ik wil het niet meer. Het is goed zoals het nu is. Denk dat dat bedoeld wordt met acceptatie. In het begin heb ik de zucht nog wel eens aangepakt met 'de zak paprikachips'...die leegeten. En met zucht bedoel ik dan meer het gevoel van 'ik moet iets...' Daaronder zat vaak een gevoel van, bleh, leegte, zinloosheid..whatever. Op die momenten dacht ik dan, alles beter dan wijn. Inmiddels kan ik ook wel objectiever kijken naar mijn alcoholgeschiedenis...minder lading, verhaal en drama. Dat gun ik iedereen...hoop dat het jou ook gaat lukken!

Wat een mooi resultaat, @Maverick, en zo mooi beschreven. Veel meer wie je eigenlijk echt bent. Ik voel ook zo iets en wens het ieder toe.

Ik val daar zelf trouwens ook onder, ik ben niet nieuw en weet al veel maar weten en doen zijn 2 hele verschillende dingen. Ik plaats mezelf hetl iefst in het minderaar en gecontroleerd drinker hokje maar het gaat nogal eens fout. Pas wanneer ik terugval, en dus niet enkel een uitglijder heb, meld ik dat. Dat het komt omdat ik niet gestopt ben weet ik zelf inmiddels ook wel.

Het is simpeler: Ik wil alcohol geen macht meer laten hebben over mijn doen en laten. Dit is tenminste een argument waar ik niet zo maar over heen stap.

Dit schreef ik in mijn eerste reactie op jouw berichten hier. Ik wil nog even aanvullen dat ik bij dat aanpakken veel baat had bij de cursus "30 dagen zonder alcohol" van Petra Moes. Misschien ook wel iets voor jou, denk ik als ik het voorgaande zo lees. Zie petramoes.nl voor meer informatie. Maar je schreef ook dat je binnenkort al aan een therapie begint, dus misschien moet je dat eerst doen.

Omdat ik zwak ben? Ik weet daar geen ander antwoord op. Ik was al lang blij dat t 3 wijntjes was in plaats van anderhalve fles....

A foot print