Klassement

Wat weet je dit weer subtiel te brengen…. Maar ik begrijp het wel. Toch had ik het even nodig om te delen. Dus daar heb ik voor gekozen. Scroll maar lekker verder dan!

Jullie weten dat ik bekend sta als zorgmijder he? Mediant (de ggz) heeft dinsdag na mijn therapiesessie een email gestuurd naar mijn therapeute van Tactus en die heeft ze vanochtend met mij besproken. De ggz heeft aanhoudende twijfels over mijn therapie-trouwheid,over mijn inzet en motivatie (hallo, ik heb nog luchtwegproblemen, benauwdheid en ik ben schor en heel moe, maar ik was dinsdag wél op de afspraak!) Zij vroegen advies.. Verslavingsherapeute -tactus- werd om advies/feedback gevraagd in de mail, en zij zei vanochtend dat ze heel positief is! Op de enige afzegging van mijn kant laatst door de ziekheid/dubbele longontsteking na ben ik altijd komen opdagen.. ik maak mijn huiswerk, ben gemotiveerd dus zij is zeer te spreken over mij. Plus ze laat me elke keer onverwacht blazen met een positief resultaat. Ik stel me kwetsbaar en open over in therapie, waar ik daar voorheen moeite mee had. Dit gaat zij ook allemaal terugsturen maar de ggz!! Een goede feedback dus. Blij mee en dankbaar voor.

Goedemorgen. Zon. Wat fijn is de zon! Mijn moeder is aan haar tweede jeugd begonnen. Grappig. Volop babbels. Ook een slag erger in haar dementie. Rare dingen die ik niet van haar ken. Maar het leukste vind ik te zien dat ze haar draai gaat vinden, grapjes maakt tegen de mensen die ze tegenkomt en dat ze een fijne tafelgenote heeft.

Inmiddels heb ik een maand niet gedronken, het begint nu al normaal te voelen en de moeilijke momenten van de eerste twee weken zijn er eigenlijk niet meer. Het is sinds mijn kindertijd niet eerder gebeurd dat ik geen verslavende middelen gebruik. Wat heerlijk!

Mogge. Wat was gisteren toch een heerlijke dag. Met je zoons kuieren langs het IJ: mooier wordt het niet. Amsterdam vind ik met afstand de mooiste stad van Nederland. Stedenbouwkundig gezien dan. De mensen echter zitten daar altijd zo opzichtig hip te zijn dat het altijd op mijn zenuwen werkt.

Moet zeggen dat het gister en vandaag weer op de oude "goede" rit zit gelukkig

Ik ben 33 weken nuchter.

Goedemorgen allemaal, @Lika, dat herken ik, dat van je moeder. Toen mijn moeder met dementie in het verpleeghuis kwam, ging ze liedjes op haar mondharmonica spelen, wat ze vroeger in haar jeugd veel deed. Na haar huwelijk nooit meer gedaan (ja, alleen als de zolder een grote schoonmaakbeurt kreeg, en de mond harmonica tevoorschijn kwam ) Ze speelde voor alle bewoners en verpleging, vooral het liedje ; "daar bij die molen " Ze kreeg daarvoor veel aandacht en applaus en genoot daar met volle teugen van (Niet te geloven, mijn altijd zo bescheiden introverte moedertje )

Ik vind dit zo leuk, dat ik het citeer! 🙂 Ik ben zelf op dit moment ook even helemaal gestopt met alcohol drinken. Vooralsnog sinds bijna 9 maanden. Ik zeg nog altijd als iemand het vraagt, en ook tegen mezelf, dat ik nog niet weet voor hoe lang ik stop. Misschien dat ik morgen wat drink, maar vandaag in ieder geval niet! Eerlijk gezegd ben ik helemaal niet van plan om er weer aan te beginnen. Ik ben al vaker gestopt, maar deze keer merk ik echt de voordelen. Misschien ook omdat ik wat ouder word en mijn lichaam niet meer zo goed reageerde op alcohol. Ook merk ik heel duidelijk dat als ik wel aan drank denk, dat ik echt nog als een afhankelijke reageer. Een glaasje af en toe is duidelijk geen optie, want echt niet genoeg. Ik heb onder andere een nieuwe baan sinds kort en ben zo blij dat ik die stap heb gezet! Een last van mijn schouders! Tot nog niet zo lang geleden, was die drempel veel te hoog. Door gebrek aan energie, maar ook door gebrek aan vertrouwen in mezelf. Door altijd maar in hetzelfde rondje te blijven draaien, met mijn flessen als achterban. Nou goed, ik kan nog wel langer doorgaan, maar wilde eigenlijk alleen maar zeggen : als je bij jezelf voelt dat je eigenlijk even helemaal wil stoppen: vooral doen!! Je kan er altijd weer mee ophouden! Mijn avonden met vrienden zijn overigens veel leuker geworden sinds ik zelf niet meer drink!

Toch idioot. Ik zit buiten op mijn balkon en het is bijna ‘te’ warm! Naar de kapper geweest in het verzorgingstehuis van mijn moeder. Heb mijn moeder op de gang losgelaten. Kon ze beetje rondlopen. En kon ik zien wat ze dan doet. Richtinggevoel is nooit haar sterke punt geweest en na vijf jaar binnen zitten en inmiddels dementerend nog minder zullen we maar zeggen. Dus ze kwam er uiteindelijk gezellig bij zitten. IJsje gegeten en ik weer op de fiets naar huis. Geweldig! Het is win-win-win. Vandaag heeft een bedrijf àlles weggehaald in het oude huis. Ook prima. Het is goed zo. Ik heb (al huilend) afscheid genomen en mijn moeder heeft een doorstart gemaakt. De nieuwste geschiedenis is begonnen.

Toen ik na mijn studententijd mijn eerste baan had was ik verbijsterd door de gesprekken van collega’s in de pauze: het ging altijd maar over een uitbouw, een nieuwe keuken of dakkapel. Of over hun kinderen natuurlijk. Ik dacht: gaat het de rest van mijn leven op deze manier verder? Verschrompelt de levenslust tot het verbouwen van je eigen huis? Maar goed. Hier komt men vanochtend dus een nieuwe dakkapel inmeten. Ik kan nog wel tegenwerpen dat het echt nodig was en dat de oude lekte, maar er is geen ontkomen aan. De burgerlijkheid is voltooid.

Een nieuwe dag, nieuwe kansen. Morgen weet ik niet, maar vandaag drink ik niet.

Deze middag zie ik mijn psychiater weer, we zullen het ongetwijfeld ook over mijn Femke hebben en dat ik daarop toch nog niet terug ben beginnen te drinken.

Was trouwens grappig vandaag. Wij met het gezin naar dat huis van mijn ouders. Dochters afscheid nemen. Ik rommelen tussen het oude stof. Kom ik daarna in het verpleeghuis bij mijn moeder. Moeder weg. Wat blijkt? Ze was aan het zingen en swingen in de recreatiezaal……

Guuuutenmörgen'n Lang weggeweest maar nog steeds op het goede pad, gelukkig. Geen alcohol, geen cannabis, geen nicotine.. Inmiddels ook de nicotine zuigtabletten nu voor anderhalve week al laten staan. Dat scheelt ook weer een boel geld. En nog 1 verslaving minder. Ik mag begin april weer beginnen met 2uur, 2dagen werken,aangezien ik sinds oktober vorig jaar met een burnout kwam thuis te zitten. De energie komt er in de afgelopen maand(en) weer wat bij, ik heb nu niet alleen slechte en goede dagen maar meer wat gemiddelde dagen. Dus het is niet hoe ik het graag wil hebben, ja en dat ligt aan je verwachtingen. Maar het gaat wel beter met de energie. Ik wilde al weken lang weer wat posten maar elke keer kwam het er niet van...

Ik lees de draad van vandaag en ben zomaar een beetje blij dat ik allemaal bekende namen lees.

Het grappige is dat ik het er wel grotendeels mee eens ben, maar het simplisties van tafel vegen van triggers en alles afdoen als "het zijn maar gedachten dus het is niet echt" irriteert mij mateloos. Gedachten zijn wel echt, net als een overvliegende vogel echt is. Plus dat "wat de industrie niet wil dat wij te weten komen", zo begint vrijwel elke scam, dat "ingewijde verhaal" kennen we zo onderhand wel.

Vreselijk leeg, beetje depressief gevoel vanochtend, gisteravond al. Er moet overduidelijk hardgelopen worden. Dat gaan we dan even doen straks.

ach Lika, ik lees graag waar jij allemaal mee te dealen hebt en dat zonder drank kunt. liever dan over een dronken buurman, waarover zonder empathie wordt geschreven terwijl Roberto zelf ook door drinkt. dus zolang we de vrijheid hebben om hier te schrijven, kunnen we lezen, meeleven en/of scrollen (al kan ik dat pas na/tijdens het lezen). en het een laat ik binnen en het ander niet. het blijft een leerproces hier.

Nou, Spirit zag weer eens de welbekende beren op de weg. Om 12.45 belde er een hele aardige dokter. Heb uitgelegd, over mijn medicatie, mijn medicatie is direct aangepast en ligt over een uurtje al klaar, bij de apotheek. Helemaal niet die norse dokter, waar ik zo bang voor was, maar een vrouwelijke, vriendelijke, begripvolle arts. Hé Hé. Gekke meid ben ik toch

Still sober. Fijne pasen!!

Inmiddels gaat alles zijn gewone gangetje weer. We hebben erover gepraat, ik ben boos geweest en nu weer verder. Voel me nog wel een beetje opstinaat, maar ook dat gaat vanzelf wel weer over en soms kan je, in zo'n opstinate bui, wel een raak mailtje schrijven.Was voor een persoon, die dat even nodig had . Spirit laat zich door niets en door niemand, uit het veld slaan.

Goedeavond, ik zit de laatste minuten van mijn dag in bad weg te tikken, terwijl ik graag zou willen slapen.. Ik mag pas om 11 uur op bed en met de week met kinderen een half uur eerder. Slaaprestrictie schema van de poh. Om snachts midden in de nacht niet meer 1 tot 2 uur wakker te liggen, of om hf 5 wakker te worden en de slaap niet meer kunnen vatten, en verrek, het werkt ook nog. Ik sliep teveel, in combinatie met burnout, te vroeg op bed omdat ik gewoon bek af ben.. Wel elke dag wekker zetten, om 7 uur en er dan ook af gaan. Weltrusten

Ik ga ook vaak alleen op reis, heerlijk! Soms voel ik me even alleen maar ook zo veel vrijheid. In gezelschap pas ik me toch veel aan blijkbaar. Voel ik me vaak opgeheud (is dat een woord 😀 ). Wel heb ik pas een (single) groepsreis gekozen naar Thailand, was ook fijn.

Proficiat @garfield076. De eerste maand zit er op. Ook applaus voor @Koala84, @Francoise en @BamBam.

Terwijl overal de natuur prachtig begint te bloeien is het in mijn tuin een dorre boel. Ik vind tuinieren best leuk en zou graag groene vingers hebben, maar die heb ik niet. Ik ben een zwarte Koning Midas: alles wat ik aanraak sterft. Toch probeer ik de moed er ook dit voorjaar gewoon in te houden. Straks fiets ik naar het tuincentrum om wat vrolijke bloeiers uit te zoeken. En de kussens eindelijk naar buiten. Het wordt een mooie dag mensen. Geniet ervan!

Oei, lekker taartje, danku danku Lady Jane! Ja daar was ik weer/nog... het is wat he, achttien jaar alcoholvrij. De jaren schakelen zich als vanzelf aan elkaar, ik hoef er niet zoveel meer bij na te denken. Wat dat betreft is het begin moeilijker, je groeit er in, het wordt een nieuwe gewoonte, een vanzelfsprekendheid. "Nee dank je, ik drink geen alcohol" zeggen voelt als heel normaal en het fijne is ook dat op zeker moment de omgeving het normaal gaat vinden, dat helpt zeker. Dus, ik wens het nog steeds iedereen toe, en ik feliciteer iedereen met iedere droge dag, en ik blijf zeggen: "Hou vol!"

Hartelijk gefeliciteerd met je 18 jaar zonder alcohol, @water. Voelt het ook als een volwassenwording? Nee, grapje, een volwaardig niet-drinker ben je natuurlijk al lang. Laat ons wel nog even weten of je door blijft gaan. Dat hoort er nu eenmaal bij. Ook een diepe buiging voor @Senna34, @Marij1984, @Artemis, @MissSauvignon en @Asterix.

Ik zeg wel gewoon nooit meer eigenlijk. Ik snap het concept wel dat als je net bezig bent je te ontworstelen aan je verslaving het kan helpen de periode van onthouding overzichtelijk klein te houden. Om het gevoel dat het toch nooit zal lukken het hoofd te bieden. Maar die houding kan ook tegen je werken. Dan blijft het tussen je oren zitten dat het bijna een godsonmogelijke prestatie is om niet te drinken. En als dat de overtuiging is blijft het automatisch een strijd om de kurk in de fles te houden. Terwijl je op gegeven moment ook een punt kunt bereiken waarop je domweg besluit: ik drink niet meer, niks meer, nooit meer omdat mij dat alleen maar narigheid brengt. En vervolgens gewoon verder gaat met je leven. Pompiedom. Als je allergisch bent voor kweeperengelei blijf je jezelf ook niet je hele leven beklagen dat je geen kweeperengelei mag. Dan smeer je gewoon wat anders op je broodje.

Jaren geleden was ik in Coimbra. Op een zwoele en windstille avond stuitten wij toen bij toeval op het volgende tafereel. Studenten in zwarte capen vierden het einde van hun studententijd. Ik zal die avond nooit vergeten. De sfeer was plechtig, bijna mystiek. Mijn eerste kennismaking met de fado. En het herkennen van de saudade. Dat intense gevoel van verlangen naar iets dat niet meer is, onbereikbaar is geworden of nooit heeft bestaan.

4-0 gewonnen.we zijn echt kampioen geworden.jippie.laat de oudjes maar schuiven.

Hoi, ik ben nieuw hier en wil mijn ei even kwijt. Mensen in mijn eigen omgeving proberen je wel te begrijpen maar is toch lastig als je het zelf niet hebt meegemaakt.. Ik ben een vrouw van 31 die nu bijna 2 jaar 'vrij' is van een ex partner die alcoholverslaafd is. Ik was bijna 6 jaar samen toen ik er een punt achter heb gezet, en heb 1,5 jaar samengewoond. Als je geliefde verslaafd is wil je helpen uit de goedheid van je hart en omdat je van diegene houdt. Terwijl je eigenlijk onbewust ook de verslaving helpt. En dat realisatie moment duurde een tijd, ik zat zelf ook niet lekker in mijn vel en stond eigenlijk op 'overlevingsstand/automatische piloot'. Sinds april 2022 tm oktober 2023 heb ik samengewoond met een alcholverslaafde vriend. In die 1,5 jaar tijd heb ik de meest nare dingen naar mijn hoofd gegooid gekregen letterlijk en figuurlijk. Ik was op een bepaald moment bang dat ik alles maar accepteerde om maar geen uitbarsting te krijgen. Confrontaties, geprobeerd hulp te zoeken. Waar begin je? Het heeft 0 zin als de verslaafde het niet inziet. Mijn partner was inmiddels zo afhankelijk van mij dat hij niet meer zelf naar de supermarkt kon omdat hij zo zwak was door bijna niet eten en alleen maar op zwaar bier, wijn of zware drank te leven. Op het einde van onze relatie was het zo erg dat hij gewoon in de ochtend als die wakker werd begon met zijn eerste zware blik bier halve liter, van 14% en misschien 8 op één dag dronk. Hij werkte niet meer, heeft alles opgegeven, rekeningen van hem stapelde op een hoopje ellende was het. 4 oktober 2023 is het zo erg uit de hand gelopen in huis dat ik zijn vader heb gebeld huilend om 11 uur in de avond omdat hij maar niet ophield met ruzie zoeken. Heeft gaten in de deuren geslagen en echt vreselijke dingen gedaan. Zijn vader heeft de politie gebeld en toen kwam er 6 man bij ons over de vloer. Het was confronterend, ik schaamde me. Hoe heb ik het zover laten komen? Dacht ik bij mezelf. Ik heb huilend mijn spullen gepakt en bij mijn ouders gaan slapen een plan gemaakt en dit was klaar. Ik heb meerdere brieven geschreven, mails waarin ik mijn zorgen had geuit omdat praten gewoon niet ging. Het kwam niet binnen bij hem, had zoveel moeite met praten dat het gewoon vervelend was om überhaupt te praten. Ik heb een ultimatum gesteld voor 1 november zoek je hulp, ik je ouders iedereen willen helpen want ik kan niet langer op deze manier met je leven. Was hij mee akkoord, hij deed alleen het tegenovergestelde, doordrinken ik sliep niet thuis, dus hij had alles voor zichzelf. Dus toen met dwang eigenlijk hem zover gekregen af te kicken. Hij was afgelopen februari 1 jaar clean. We hebben contact gehouden en ik ben verhuisd omdat ik niet meer in het oude huis kon wonen, met flashbacks en nachtmerries. Nu een ongeveer 1,5 jaar later kijk ik terug en ben ik zo ontzettend trots op mijzelf dat ik deze keuze heb gemaakt. Ik heb mijn leven weer terug, ik voel me weer beter, mijn zelfvertrouwen komt terug. Maar ik vind het zo moeilijk om opnieuw open te staan voor een nieuwe partner. 1 omdat ik nog vriendschappelijk contact heb met mijn ex. En 2 bang om weer met een gebroken hart te zitten, teleurgesteld te worden etc. En de reden waarom ik hier nu mijn verhaal doebis omdat mijn ex partner mij afgelopen avond opbelde... uitglijder en aangeschoten heeft hij mij opgebeld. Dit triggerde mij weer van 'ik moet helpen want ik geef om hem'. En in plaats van nu weer de helpen hand te spelen doe ik hier mijn verhaal. Het doet me nog pijn te zien en te horen dat hij er nog steeds mee stoeit. Maar ik wil door met mijn leven, ik wil niet weer in die rollercoaster zitten maar durf het contact niet te verbreken omdat hij mij ook terugbetaald van wat ik heb voorgeschoten.. dus ja ik zit nu van en nu? Want hiervoor hadden we gewoon normaal goed contact en was het goed. Maar blijkbaar is er een tegenslag in zijn leven en ja greep die naar de fles om het zo kort door de bocht te zeggen.. Ik merk dat ik onrustig wordt en denk 'zal die nu weer van alles drinken?'Zal ik weer opgebeld worden straks? Neem ik dan op? Vind het echt lastig wat dan te doen dus ja ik dropte hier even mijn verhaal. Of als iemand wat gelijkwaardig heeft meegemaakt ale tips etc. Zijn welkom. Dank voor het lezen. 🙏

Ah @Claudius, wil je me een plezier doen en iets leuks schrijven?Ik lees 's morgens het nieuws en het forum, allebei soms even deprimerend. Míj́n goede nieuws is dat ik ga beginnen aan de vierde droge week. Dagpact: Claudius Fonny 🌞 Yvonne Yana

Proficiat @Jac! De helft zit er al op. Ook een buiging voor @Mariann en @John72.

@Moeps je hebt er 9 maanden op zitten en mag weer een wagon verder naar voren zitten in onze trein. Proficiat! Applaus ook voor @Happiness2, @bolletje en @Soothe.

Goedemorgen, goed je weer te lezen @Freekie. Gisteravond een etentje gehad bij mij thuis, zat even te twijfelen of ik een glas wijn mee zou drinken. Nu weer 3 maanden gestopt en hoewel ik gingerbeer voor mezelf had gehaald, schoot het door me heen: ach, heb mezelf nu weer 3 maanden 'bewezen ' nu kan het wel weer een keertje. Toch niet gedaan, ik zei:'misschien straks' en toen kwam het er helemaal niet meer van. Ga ik vaker zo doen denk ik. Beetje hetzelfde idee als: vandaag niet, misschien morgen.

Goedemorgen, Ik heb ook heel lang het demente gemekker van mijn kat nog gehoord, of het kraken van de trap als ze naar boven kwam. Afgelopen week een verhuizing en zware verkoudheid achter de rug, geen goede combi. Dit weekend verder met alles wat belangrijk is een vaste plek geven. We hebben het weer getroffen met de buren volgens mij. Drink bijna vier maanden geen alcohol meer, en bijna drie maanden geen cafeïne. Het bevalt heel erg goed.

Dat is geen racisme, dat zijn feiten. Het is ook geen eenheidsworst. Ik heb de dingen altijd anders gedaan dan anderen. Wilde vroeger geen kinderpostzegels verkopen langs de deuren. Dat werd je als het ware opgedrongen. Ik heb het niet gedaan en was er trots op. Daarom kreeg ik ook geen pen. Wilde nooit kinderen en dat gevoel is altijd gebleven, heb liever haar-baby's. Wij zijn alleen getrouwd met de koffiejuffrouw en een meneer van kantoor. Ik weigerde een jurk, toefje op de kop en struikje in de hand. Niet aan mij besteedt. En nog veel meer dingen.... @Claudius Het drooghouden doe je voor jezelf, niet voor mevrouw de psychiater. Je hoeft aan haar niets te bewijzen. Laat het gaan.

Ik heb vandaag ook best veel gewandeld. En ik had deze middag gebraad met bonen.

Dat mag toch! Ben ik ook soms, heel gezond. Ik had een leuke middag en een beschonken rare pummel wilde iets bij mij uitlokken en probeerde mij te duwen. Ik duwde terug en hij lag om. Nog een voordeel van het niet drinken/nuchter zijn en zijn nadeel natuurlijk. Ik duw gerichter terug. Had nog medelijden ook met hem en hielp hem weer overeind met de belofte dat nooit meer tegen mij te doen. Met mij gaat het redelijk. Suikers wisselen en schieten soms omhoog maar over het geheel wel lager dan het was, de hypo's zijn soms nu meer het probleem. Ook eng want daar kun je van in slaap vallen en lang ook een soort coma en daar zit ik niet op te wachten. Dan wat fruit en schiet het weer omhoog. Wikken en wegen dan en op andere momenten medicatie innemen zeker als ik nachten draai. Wel leuk nieuw kapsel en lekker gebruind door de zon. Dus kan er weer tegenaan. 5 nachten vanaf morgen. Niet geheel goed bijgelezen maar dat boos van Claudius snapte ik even heel goed. Zo de rest even beter bijlezen. Lika las ik, mams heeft het naar haar zin, lekker zo laten, heerlijk voor haar en jullie. Daar doen wij het voor. Pommetje Horlepiep is overleden, tot bijna het laatst verzorgd, Zondag overleden. Lieve trotse ingenomen man. Mijn beroep is mooi.

Claudius ik geloof niet dat je je realiseert dat je de enige bent die vrijwel dagelijks hier schrijft dat je cravings hebt en hoe oneerlijk het allemaal is en dat een mens voor minder aan de drank zou gaan. Ik ben geen schone jonge dame maar als ik psychiater was liet ik je ook dagelijks blazen, gewoon omdat je niet klinkt alsof het lek boven is. @Spirit ja natuurlijk doet ie het goed, alleen zelf verantwoordelijkheid nemen is er nog niet bij. Bewijs maar dat het blazen overbodig is, dan stoppen ze er vanzelf mee.

Proficiat @Tine. Je hebt 3 maanden volgemaakt en komt daarmee in fase 2. Mooi bezig. @jackjanssen op naar de twee jaar. En natuurlijk veel respect voor @Jannigje en @dhen.

Fijn om jullie bekenden en wat minder bekenden ook weer te lezen, het stond al lang op het menu, maar op 1 of andere manier was het te lastig om even in te loggen en een berichtje te plaatsen. Stom is dat hé, net zoals ik mezelf er niet toe kan zetten om een boek te gaan lezen, blijkbaar zijn andere dingen in mijn hoofd belangrijker.... Nouja, ik neem mij voor om morgenochtend gewoon zoals vanouds even goedemorgen te roepen en te zien wat het forum me opnieuw kan brengen. Vandaag vieren we de verjaardag van mijn dochter, 12 alweer, zo nog even wat opruimen. Ik maak me gelukkig wat minder druk om dingen... Tja dan ligt er maar wat stof in de vensterbank..? Nou en, als je je eraan stoort, maak je het zelf maar schoon

Goedemorgen frummers, En weer een wolkeloze hemel, wat worden we verwend. Vandaag binnen een beetje rommelen, een beetje, want na twee dagen snoeien op grote hoogte voel ik al mijn spieren inmiddels. Fijn je weer even te zien hier @ikkanhet, hoe gaat het nu met jou? Ook fijn jou weer even te lezen @Freekie, mooi dat je weer zover bent dat je kunt gaan opbouwen met jouw werk. En @Lika, sterkte, het zal een hele klus zijn dat huis van jouw ouders. Maar wat heerlijk te lezen dat jouw moeder zo opfleurt momenteel. Ik las dat je het Pieterpad hebt hervat, leuk @Fonny, een paar dagen geleden schoot het door me heen: 'zou ze alweer begonnen zijn....' ja dus. succes en veel wandelplezier hoor. Zo en dan nu echt even een bakje

Bravo @Fonny, bravo @Kruidenthee, bravo @Artax.

@Likadaar kijk ik van op! Hoe heb je dit ervaren en hoe voel je je daarbij? @Yanaben je er al uit voor morgen? Als ik jou zo lees denk ik vaak: als je het zo al jaren op deze manier kan doen, prima toch? Tenzij je die paar glazen natuurlijk toch als dwangmatig ervaart. @Moepsik herken me in wat je schrijft. Ik ben nu weer 3 maanden alcoholvrij en doe het ook dag voor dag. Merk ook dat leeftijd invloed heeft. Ik heb afgelopen jaren gemerkt dat ik best een tijd lang niet of matig kan drinken, maar toch komt er op een gegeven moment toch weer een avond dat het uit de hand loopt qua hoeveelheid en alle gevolgen die erbij horen. (Dat het een tijd goed gaat is jammer genoeg geen garantie dat dat zo blijft. )

Ik had van gewone huidverzorging, deodorant en parfum geen last. Ik had wél last toen ik m’n hele lichaam had ingesprayd met zonnebrandolie, waar alcohol in bleek te zitten. Hoofdpijn, zwarte vlekken voor m’n ogen en echt gewoon naar. Met de zomer in aantocht zou ik daar goed op letten.

Mijn vader, 80+, hoorde ook gepiep bij het plafond. Hij had zijn gehoorapparaat niet in en dacht dat er een vogeltje klem zat boven zijn plafond. Toen heeft hij de dierenambulance gebeld.

en alle dronken tijd dan, heb jij die ook van Femke gestolen? Zonder die tijd was er geen opname nodig geweest. Je mag gerust wat zelfreflectie tonen @Claudius maar ik denk dat er hier geen schuld-kwestie speelt. Als jij had gekund was je niet zo rckbottom gegaan en de hulpverlening heeft er alles aan gedaan om jou nuchter te krijgen. Als je in het verleden blijft hangen steel je in elk geval tijd van nu die je misschien ook beter/fijner kunt invullen?

Hier iemand die op dezelfde dosering zit helaas. Ik lees aandachtig mee. Probeer er ook al jaren vanaf te komen en heb van alles geprobeerd. Ook een flumazenil behandeling ondergaan in het radboud en daarna 2 weken benzo vrij geweest. Mijn gebruik schommelt tussen de 3 en 6 zolpidem. Gebruik ook zolpidem en diazepam overdag om de ontwenning te drukken. Vorige week nog gesprek gehad over tapering. Ik geloof daar wel in maar dan alleen in de laatste fase van de afbouw als je volledig stabiel bent en je op 1 inname moment zit. grt P