Klassement

nog even hier tranen van geluk delen kreeg net deze app: Had me geen betere moeder kunnen wensen heb ik misschien nog nooit zo gezegd Als dat geen 9 jaar niet drinken waard is dan weet ik het niet meer. Wij zijn niet zo scheutig met gevoelens uiten hier, dus mooier kan mijn 2019 niet beginnen.

Goedemorgen allemaal Tweede kerstdag alweer. Voor het eerst in mijn leven helemaal alleen deze kerstdagen. En ik geniet. Alleen, maar voor het eerst sinds jaren niet eenzaam. Geen teleurstellingen, geen ergernissen en geen desillusie en ontevredenheid dat de "gezellige" dagen toch weer niet zo gezellig blijken zijn. Rust om eens het afgelopen jaar te overdenken. En om eens stil te staan bij de belangrijke beslissingen die ik genomen heb. Hersteld van burnout, relatie voorbij, huis verkocht, meer gaan werken, verhuisd, hulp gezocht voor dochter. Een hoop zorgen en drukte gehad. Nu de tijd om na te denken over het komende jaar. Om prioriteiten te stellen. Zonder het "groots" te maken. Kleine stapjes, kleine doelen. Vooral rust creëren. Met als stip bovenaan: geen alcohol. 2018 is mijn eerste alcoholvrije jaar. 2019 wordt het tweede. Mét alcohol had ik heel anders in het leven gestaan. Had ik de verantwoordelijkheid voor wat mis loopt bij anderen gelegd. Had ik ontevreden geweest. Gejaagd. Ik had op 7 augustus 2017 niet kunnen voorspellen wat een invloed die beslissing zou hebben. Maar wat ben ik er blij mee

Goedemorgen. Eerste kerstdag, dinsdag. Geen gewone dinsdag. Wonderlijk dat een “gewone” dag opeens ongewoon is/wordt door de extra betekenis die hij heeft gekregen. Een verjaardag, sterfdag, verhuisdag, kerstdag, noem maar op. De kunst voor mij is om de betekenis van zo’n dag niet te laten bepalen door de buitenwereld of door hoe ik denk dat zo’n dag hoort te zijn. Als ik vergelijk met “de ander” kom ik er meestal bekaaid af, dat zit in mij. Ik moet alle zeilen bijzetten om mijn eigen waarde te geven aan bijvoorbeeld vandaag. Geen gezin, geen familiebineenkomst voor mij vandaag, dus minder? Nee, niet per definitie, alleen als ik dat oordeel er zelf op plak. Vandaag ga ik naar mijn vrijwilligerswerk, omdat het dinsdag is. Ik ben blij dat ik er heen kan. Eerst vond ik mijzelf sneu omdat ik het nodig heb daar vandaag te zijn, omdat ik vandaag niet alleen wil zijn. Ik ben vaak alleen, maar op eerste kerstdag vind ik ikzelf dan toch wat zielig en dat wil ik niet. Dus ik ga kerst vieren in het museum en hoop dat er een paar aardige gasten komen. Die mensen zullen dan vast blij zijn dat ze met een vriendelijk woord worden ontvangen. En kijk, dát kan ik dan doen. Dus frohe weihnachten, Merry Christmas, Bon Noël, Felix Navidad, bom natal.

Moghu mensen, Dit is een nieuwjaar wat ik heel bewust mee maak. Ik heb helemaal geen last van depressieve gevoelens, voor het eerst in 45 jaar, heerlijk. Ja ik zal ook blij zijn als het weer voorbij is hoor, maar somberheid is er niet. Zoooo blij.

Dank je wel lieverds, en natuurlijk Boebelieneke ga ik door. Er is geen enkele rede om te stoppen, zelfs niet om te proberen en eens te kijken hoe het drinken was, maar zoveel redenen om door te gaan. Geen trek meer, geen zucht, geen gemaal, geen gevecht met jezelf wel of niet, geen onrust, geen schaamte, geen spijt meer. Dat zou allemaal weer terug komen als ik weer ga drinken en waarom? Enkel voor een paar uurtjes namaak plezier? Nu leef ik een rustig heel fijn gelukkig leven en dat geef ik nooit meer op. Ik durf nu te zeggen IK DRINK NOOIT MEER.

Goedemorgen allen. Ik ben al druk bezig om oliebollen voor jullie te bakken. Wat een werk maar heb het graag voor jullie over Dagpact: Harp  Gekko Clean66 Lars

Goedemorgen. Idd heel zonnig hier, lijkt wel lente:) Gaat voor mij een slaap kerst worden. Ik heb voor alle boodschappen gezorgd, partner kookt. Kijk dat is het betere werk. Straks opstaan en aanschuiven. Iets moois, een lieve dame/patiënt van 99 wenst mij om 5 uur in de ochtend een heerlijk goed Pasen toe. Zo schattig hoe ze het bracht en zo oprecht gemeend. Toen zette ik mijn kerstmuts op en zag ik haar denken...….. Ze corrigeerde haar zelf en zei een hele fijne kerst en lief dat je het zo deed en het er niet inwrijft dat ik niets meer weet zoals mijn kinderen dat nu steeds doen. Mijn brein speelt vieze gemene spelletjes met mij. Was zo aandoenlijk maar ook weer heel mooi. Daarom is zij opgenomen(delier) Daar doe ik het voor. Fijne dag!

Goeiemorgen! Haha @Lars ja stel dat je het niet op krijgt Pff ik had gisteren sinds lange tijd weer een zware craving. Erg vermoeid van heel veel autorijden de laatste dagen plus allerlei andere activiteiten plus honger want we aten laat plus we aten kantonese rijst wat van oudsher een enorme biertrigger is. Ik heb echt een tijdje met mezelf zitten discussieren “ach zal ik gewoon...”’ maar bij twijfel niet inhalen. dus een pot van die rare bruine japanse geroosterde thee gezet, die niet te drinken is als je er niks bij eet en die smaakt juist prima bij chinees. Toen het water stond te koken was ik dat hele bier alweer vergeten.

De Messiah was een groot succes, dat kan/durf ik niet zo goed zelf (te) zeggen, maar dat waren de reacties van het publiek. Het was wel zo dat ik tijdens het amen zelf bijna een brok in de keel kreeg en na de laatste noten had ik tranen in mijn ogen. Wat kan muziek mooi en ontroerend zijn!! Vorig jaar zei een vriendin tegen mij: volgend jaar staan we hier wéér. Daarmee sprak ze een wens uit, wij wisten allebei niet hoe de (toen nog komende) operatie zou verlopen. Er was geen zekerheid, niets te voorspellen. Maar het is gelukt, we stonden er weer. Daar ben ik dankbaar voor.

Als ik nu terugkijk dit jaar, dan zie ik enorme bewegingen die hebben geleid tot de plek waar ik al was. Gewoon thuis. Maar anders. Bewust gekozen en stormen overleefd. Gelukkiger. Volop aan het werk en met zorg voor zieke ouders nu. Binnenkort nieuwe uitdagingen op het werk die ik heel spannend vind. Nieuwsgierigheidsknop aan. Dat vooral. Door dit jaar bewust en helder te zijn en vooral die nieuwsgierigheidsknop niet te vergeten heb ik geleerd dat stormen gaan liggen, dat verdriet er soms gewoon is, dat niet perfect zijn ook te verdragen is en dat ik een enorm gevoel van plezier en verbondenheid kan aanraken. Dankbaarheid en acceptatie vooral. En het besef dat alles steeds verandert. Mijn angst is beduidend minder. En als het er is (na de reflex van verzet): geeft niets mag best. Soms heel veel zin de laatste tijd om ‘gewoon weer mee te doen’. Een glas tijdens Kerst, Oud en Nieuw, weg met vrienden. Zou zo gemakkelijk zijn/lijken. Maar dat is het niet. De helderheid verdwijnt en het blijft niet bij 1. Nee Lika.

Hey Mensen, Yes morgen is het zover de laaste dosis jeej Het laaste beetje is toch best zwaar poh,maar nu even door bijten en dan is het over en het nieuwejaar beginnen zonder benzos:)

Vanavond is mijn oudejaarsavond. Morgen 3 jaar alcoholvrij, voor de tweede keer in mijn adb bestaan. Na de vorige periode van 5 jaar dacht ik dat ik nu toch wel met mate kon drinken, ik had nu wel de controle (terug), dacht ik. Fout gedacht, het klopte niet. Ik kwam erachter dat ik wel gecontroleerd kon drinken, maar ik was niet meer adb. Ik dronk niet meer teveel, maar de gedachten aan alcohol namen mij weer in beslag, steeds meer. Mijn gedachten was ik niet meer de baas, de afhankelijkheid was terug. Dus weer opnieuw gestopt. De gedachte “nooit meer” vond ik beangstigend, soms nog steeds. Maar ik wil de afhankelijkheid niet meer, dus dan is de keus duidelijk. Ik kan het niet allebei hebben. Het afgelopen jaar vond ik het soms moeilijk, erg moeilijk. Ik heb regelmatig op het punt gestaan om op te geven, om toe te geven aan het verlangen om te ontsnappen aan....... (vul maar in). Maar dan was er toch altijd weer het weten dat die ontsnapping er niet is, dat de ontsnapping geen echte ontsnapping is in de zin van een oplossing vinden. Ik heb voor de schappen gestaan in de supermarkt en gekeken én overwogen om alcohol te kopen, maar ik heb het niet gedaan. Het is het niet waard, niet nog een keer. Dus ja @Bob, gewoon of ongewoon, ik ga door. En dank je!

@Jan1000, @Monster, @GewoonDoen, @Paddy, @kruidenthee67! @Etty, @wimmelt, @An, @Skyer, @Gypsy @Amethist, @Kastanje: goed gedaan . Niemand overgeslagen nu?

Lady Jane, Bob, Cleo66 en Kruidenthee, dank jullie wel. Ja. Ik dender gewoon door, net als jullie! Inderdaad schrijf ik zelden meer op het forum. De laatste paar jaar vul ik mijn dagen zó vol, op een WA-forum (workaholic anonymous) zou ik niet misstaan. Het forum heeft mij enorm veel gebracht de eerste jaren. Toen ik nog dagelijks kwam, hielp het mij om clean te blijven doordat ik alles van me af kon schrijven waar ik mee zat. Er kan mij vast wel mentale diarree verweten worden, misschien viel het mee. De anonimiteit maakte dat ik eerlijk durfde zijn. Daarna waren er meetings. Fantastisch vond ik het! Maar dat betekende natuurlijk wel einde anonimiteit, tot op zekere hoogte. Ik denk dat ik toen inmiddels gewend was aan eerlijkheid, en niet meer al die ingewikkelde geheimen hebben omtrent drank, aan drank komen, van het afval afkomen, de uren afwachten tot het weer kon, de uren afwachten tot ik weer kon rijden, blablabla. Wat was het heerlijk om weer vrij te zijn! Maar het leven gaf natuurlijk zijn cadeautjes, mits de definitie van 'cadeautjes' aangepast kan worden. En toch, het is zonder drank echt makkelijker. Minder gedoe. Ik beweer niet dat het leven makkelijker is, ik denk eigenlijk van niet. Er komt exact evenveel zooi op mijn pad zonder drank, dan eerst kwam met drank. Ik hoop oprecht dat ik het nooit meer nodig zal vinden om de brandjes te blussen met drank. Want ik ben er een mooier mens van geworden, ik ben eindelijk blij met mij. Dat was me mét drank echt nooit gelukt!

goh Etty, wat had ik graag deze lessen kunnen leven, nog ìn onze relatie. Ben er destijds heel veel mee bezig geweest, maar dronk toen nog. Al die teleurstelling weg. Nu ik er op terug kan kijken op een bewuste manier en met mededogen, zie ik hoe lang het heeft geduurd, ook na het stoppen nog, dat drank ons jarenlang in een verschrikkelijk ego-gevang houdt. Altijd maar vergelijken, me tekort gedaan voelen, vernederd soms zelfs. Af en toe me in de ander kunnen verplaatsen maar zelden niet vanuit de slachtoffer-rol. Niet anders kunnende dan troost in drank, eten en sporten vinden. Wat altijd een substituut bleef voor dat onvervulde snakkend naar liefde en geborgenheid gevoel. En toen eindelijk, niet ìk de relatie opgaf (want ja, weg gaan kon altijd nog), maar hij, was ik overdonderd. Toen mocht ik kort ècht slachtoffer zijn. En heb me daar in een depressie ook veel te lang in gewenteld. Pas na een jaar ontdekte ik dit forum. En was er niog éen zwaar jaar voor nodig, voor ik mezelf weer werd. Van vóór mijn drankprobleem. Goed om dit weer even allemaal op een rijtje te krijgen, want ben er zelden nog echt mee bezig. Blijf denk ik toch maar happy/tevreden single ☺

Terug van twee dagen boodschappen doen in Calais. M'n vrouw kan er weer even tegen met haar voorraadje 'Free-style libre' sensoren. Zomaar vrij te koop in de apotheek/drogisterij voor tweederde van de prijs hier. Hier kan ze er maximaal drie tegelijk bestellen en dan komen er ook nog verzendkosten bij. Scheelt haar per dag minstens tien vingerprikken om bloedsuikerwaardes te testen. Plus dat ze door het makkelijke controleren een veel gelijkmatiger dagbeeld heeft omdat ze tijdig kan 'bijsturen'. Die baan waar ze het zo naar haar zin heeft plus die sensoren hebben haar heel erg in ons voordeel veranderd. Was het ritje wel waard.

Goedemorgen, Het einde van het jaar is in zicht. Hierbij wil ik iedereen fijne feestdagen toe wensen! Gisteren mijn laaste tablet in de avond ingenomen vanavond zonder dus, en dan nog 0,2mg te gaan. Groetjes.

Het was goed. Ik voelde me zacht en nieuwsgierig. Open. Wat fijn!

ons mooie (oude) stadhuis; mooie dagen!

Cleo Hé hebben jullie het al gehoord van de weerman? DE KERSTDAGEN VERLOPEN DROOG. Hahahahahaha

Gedoucht, uniform aan, en off to work. Ik heb t, geloof ik, al eens eerder geschreven, maar t sluit ook mooi aan op het illusie-verhaal van cleo66: op een camping deel je douche, wc, de ochtendlelijkheid....best "intieme" zaken, zaken die doorgaans achter je voordeur blijven. Net stond ik onder de douche, buurvrouw t (ook al jaren vaste bewoner) waste haar haren bij de wasbak. En zo keuvelden wij, wassend, tandenpoetsend, douchend, welwillend met elkaar over kleine onbenulligheden. Het mag armoedig of zielig heten, voor mij is dat een stukje "intimiteit" die ik als alleenstaande domweg verder mis en zo toch vind: het zonder enige bijgedachte keuvelen terwijl je prive-dingen doet... Illusie. En toch warmend. Een geheel vrijblijvende vertrouwelijkheid.

Goeie morgen Supertjes, Toppie Lynn. We slepen je er wel doorheen. We hebben er hier superdesuperslepers tussen zitten, die sterk genoeg zijn. Dus schrijven. Hier ook toppie geslapen. Vandaag thuis. Een hele dag. De buurvrouw heeft blaasontsteking en is er ziek van. Het is een iniminietje van 80 jaar en heeft al een week bijna niets gegeten, ligt de hele dag in bed. Ja en man en zoon kunnen niet koken. Vandaag maar eens flink wat bouillon maken, en vanavond voor twee dagen bami voor de heren. Verder de buuf uit bed halen en aankleden want in pyjama voel je je alleen maar zieker. Thuis de was doen tja en weer rusten. Dat gaat toppie nu. En een beetje op het forum zijn, jullie vervelen ahahaha.

@lady jane heeft een paar volly maatjes gevonden

Hahaha gekke @bolletje! Jij verveelt nooit! Lief dat je je buren helpt én dat je lekker geslapen hebt Ik heb ook een goede nacht gehad. Van 11 tot half 5 en toen tot 7 uur, omdat ik wakker werd van vrachtwagens die het terrein op en af rijden en containers aan het laden zijn. Ze zijn al aan het opruimen!!!!!!!! Helaas zijn ze aan de buitenkant van de flat nog steeds niet klaar. Maar dit scheelt al zó veel!! Gisteren belde dan eindelijk iemand van de bezwaarschriftencommissie van het UWV. Oh wat moet je op je hoede zijn met wat je wel en niet zegt! Ze stelde echt slinkse vragen. Maar ik begin ze door te krijgen dus geef zo min mogelijk info wat tegen me gebruikt kan worden. Ook mijn GGZ arts gesproken. Even gespuid en gehuild, want de afgelopen maand was gewoon *piep*. Afgesproken toch maar even niet te minderen en even stabiliseer. Lekker bij mijn gezin zijn en daar vooral van genieten. Ook met haar over mijn schoonLoeder gesproken. "Oh wat een náár mens!" Zegt ze. Met meteen er achteraan. "oh dat mag ik eigenlijk helemaal niet zeggen'' Hahaha! Een lieverd is ze!! Heb het getroffen met haar. Eindelijk voel ik weer wat rust in mijn hoofd en lijf zakken. Even 2 maanden rust (geen sollicitatieplicht), bezwaarschrift afwachten (ook wel februari worden) en dan zien we wel verder. En als het kan, verder afbouwen. Vanmiddag het vriendje van mijn middelste dochter ophalen. Hij komt uit Schotland. Heb hem nu een paar keer gezien en is echt een leuke jonge man (20 jaar). Hij gaat in januari hier werken en wonen (baan op Schiphol gekregen) Dus minder vliegen en mijn dochter helemaal blij dat hij dichtbij komt wonen Zo leuk om die 2 samen te zien Lyn gewoon van je afschrijven hoor. Doen we allemaal! Het kan je echt helpen. Al die steun van al die schatten die als geen ander weten wat voor gedoe het is om af te bouwen en wat het allemaal met zich meebrengt. Fijne dag allemaal!!

En verder, mijn beste Nancy (of wie zich ook maar aangesproken voelt): je reageert eerst nogal overdreven heftig & boos op een vraag van Tatum die ik hooguit plompverloren kan vinden, maar zeker niet respectloos. Als Tatum uitlegt dat de vraag slechts uit medeleven voortkwam volhardt je in boosheid, nu compleet met allerlei boze smileys en al. Als ze erdoor van slag is toon je geen begrip. En als ik dan door een vergelijking probeer duidelijk te maken dat je reactie wellicht ietwat overtrokken was dan slaat mijn vergelijking weer ‘helemaal nergens op.’ Ja, potverdorie zeg. Je mag op gegeven toch ook verwachten dat iemand een beetje zijn best gaat doen de zaak ook eens van de andere kant te bekijken? Van een beetje zelfkritiek is tenslotte nog nooit iemand slechter geworden. Er is niks mis met een gezonde boosheid. Dat is soms nodig en bovendien lucht het lekker op. Maar als men daar door alles heen maar onverkort aan vast blijft houden krijgt het kwaadaardige trekken, en dat moet niet. Dat is slecht voor de bloeddruk, men krijgt op gegeven moment hardnekkige jeuk aan zijn aura en het ergste van alles: de Wereldvrede raakt verder en verder uit zicht. Het is toch allemaal wat.