Klassement

Goedemorgen. Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis van mijn trip naar New York. Het was indrukwekkend en overweldigend, en voor mezelf een hele mijlpaal. Al op mijn 15e wilde ik naar Amerika, ik zou daar op m'n 17e een jaar naar highschool gaan, was ervoor geselecteerd en werkte in mijn vrije tijd om de benodigde centen bij elkaar te sparen.Waarom? Ik wilde gewoon ver van huis, denk ik, waar alles beslist niet koek en ei was. Door omstandigheden (lees: zwangerschap) is dit niet doorgegaan en in de loop van de jaren bleef dit knagen. Wat er ook zou gebeuren: ik moest en zou een keer naar Amerika. Maar het kwam er niet van. Het leven neemt zo zijn beloop en voor je het weet ben je jaren verder. Alcoholverslaving en een angst- en paniekstoornis zorgden er ook voor dat het er maar niet van kwam. Angst voor openbaar vervoer, voor bussen, auto's, vliegreizen en treinen en op het laatst durfde ik zelfs bijna niet meer op de fiets naar mijn werk. Toen had ik er genoeg van: 5 1/2 jaar in therapie geweest, van mijn verslaving af en van de angsten af. Hoewel ze af en toe nog de kop op steken. En nu dan eindelijk gevlogen naar Amerika. Ik weet het, slecht voor het milieu en daar zit ik dan ook wel mee, maar toch.... En toen liep ik daar, in New York, en kon het amper bevatten. Ik heb zelfs een helikoptervlucht boven New York gemaakt, hoe is het in godsnaam mogelijk. Maar het is me gelukt en dat zonder angsten. 40 jaren later. En ja, ik ben trots op mezelf. Vanwege het overwinnen van mijn angsten, vanwege het feit dat ik mijn leventje kan leven zoals ik het wil, zolang de gezondheid het toe laat natuurlijk. En nu zit ik weer thuis, in mijn veilige huisje en heb eindelijk tijd om dit alles en nog veel meer te overdenken. Ik besef nu pas wat deze reis met mij deed/doet. Nu maar weer aarden: waar is de koffie en mijn huis moet nodig schoon gemaakt. Ik ga weer verder...

Vandaag 10 jaar alcovrij, ik ben er blij mee maar vier het niet. M’n man is tekort geleden overleden, ik vind het jammer dat we deze mijlpijl niet samen kunnen vieren. Het rouwproces is zwaar en het komt dicht bij de trek in een borrel, m’n enige redding is misschien dat ik al zo lang droog sta en een wil om nuchter verder te leven voor mezelf en manlief. We waren 24 jaar samen dat is bijna m’n halve leven, hij heeft me altijd gesteund in het niet drinken en stopte ook hoewel dat voor hem niet nodig was. Ik mis hem en de leegte geeft trek, andere dagen is er geen leegte maar warme herinneringen. De dagen van leegte zijn denk ik voor elke verslaafde moeilijk, zelfs na jaren droog staan. Ik kan alleen maar zowel tegen jullie als mezelf zeggen: val niet in die valkuil om leegte te willen opvullen of om te denken dat verdriet minder pijn doet door het weg te drinken. Bedankt voor de feli’s en voor Bob die het jaarpact mogelijk maakt: ik blijf het komende jaar ook weer meedoen met het jaarpact, niet echt van harte op dit moment wel omdat ik weet dat ik nuchter uiteindelijk sterker uit dit verlies zal komen en dat ik drinkend ten onder zou gaan.

Wij hebben een positieve uitslag mogen ontvangen vandaag. Later even inhoudelijker, voor nu heerst hier dankbaarheid en stilte. Ongeloof van wat in godsnaam voor onzekerheid hebben we in geleefd het afgelopen jaar en is het nu dan echt voorbij? Dat. Tranen van dankbaarheid.

Dag 59 Vanmorgen eerste gesprek met mijn psycholoog gehad. Ook voor het eerst dat ik een gesprek heb met een psycholoog. Voor zover ik mij kan herinneren. Op de intake na dan. Ik heb voor het gevoel niets en niemand meer nodig om niet meer te drinken. Mijn leven krijgt opnieuw vorm, ik vind het prima. Prima? Ik vind het eigenlijk geweldig! Vanmiddag is iets gelukt waar ik eigenlijk wel een beetje tegenop zag, dat voelt dus erg goed. Ook zonder bier! Ik ben erg druk, vooral met (nieuw) werk. Ik pak dingen aan, bij twijfel ga ik door ipv uitstellen, biertje pakken en niet meer aan denken. Maar goed, ik fietste vanmorgen toch vrolijk door de stad na dat gesprek met de psychiater. Het lijkt me dan wel niet nodig, ik vind het ook niet vervelend. En ik hou de mogelijkheid open nog eens wat over mezelf te leren wat ik nog niet kende. Dat is al wel vaker gebeurd de laatste weken. Vanavond naar de AA, ga ik af en toe heen. Ik weet niet goed waarom, maar ook dat vind ik niet vervelend. En ik heb er de tijd voor, want op de bank met bier, achter de computer met wijn, het hoeft niet meer! Ik voel, ook met het mooie weer, nog steeds geen vervelende drang om te drinken. Ziet er best lekker uit, zo'n biertje, maar ik wil het niet. Morgenavond weer een feestje, leuk! En als ik klaar ben ga ik lekker naar huis . Fit, zaterdag fris weer op... Ik zit vol energie en maak van alles mee, geen enkel probleem om nuchter met vrienden en bekenden te kletsen. Heb er zelfs zin in. Ik snap niet waarom ik zo lang ben blijven drinken, ik ben een beetje bang voor de ommekeer, maar die komt maar niet.

Gisteren was voor mij een belangrijke test: ik had mijn eerste echte grote feest sinds 1 januari, met veel mensen, hapjes, drank en dat soort zaken. De verjaardag van een goede vriend. Ik ken veel mensen die zouden komen. Meestal lopen die feestjes behoorlijk uit de hand en is het beregezellig. Ik ging er zenuwachtig heen, hoe zou het zijn zonder drank? De laatste keer was ik zo dronken dat ik mij delen van de avond niet meer herinnerde. Maar de zenuwen waren volkomen onterecht: het was zo leuk! Ik heb veel gelachen en gekletst. Ik heb genoten van de mensen. Ik weet de gesprekken ook nog. Een aantal goede vrienden van mij drinkt sowieso niet (die vinden het gewoon niet lekker) en dat hielp ook. Het was fijn bij hen in de buurt te zijn en zoveel lol te hebben zonder drank. Ik was wel iets eerder dan normaal moe en we vertrokken redelijk op tijd. Dit was dus het eerste feestje in - ik denk - 40 jaar dat ik sober meegemaakt heb (zwangerschapsperiodes uitgezonderd) en het was echt leuk, niet eng, niet awkward. Ik was niet saai of suf. De mensen vonden mij volgens mij ook prima te doen. Het is dus echt mogelijk! Ik ben weer gesterkt in de overtuiging dat drank niets toevoegt.

Helemaal vergeten me hier even te laten zien. 9 jaar vrij van alcohol, ik heb er wel even aan gedacht. Ja dat is nog altijd een groot geschenk voor me. Sommige waardevolle beslissingen hebben niet te maken met doorgaan, volhouden en afmaken, maar met stoppen. Stoppen met wat niet meer werkt. Stoppen met alcohol is een waardevolle beslissing in mijn leven geweest. Helder zijn en me fitter voelen. Emoties voelen, ook de pijnlijke. Mezelf mogen zijn, van mezelf. Ontwikkeling. Eerlijk zijn. Mezelf durven laten zien. Het doet meer pijn om in de knop te blijven zitten dan om te bloeien.

Socrates heeft geplast! Ik had nooit gedacht dat het opschrijven van deze zin mij zo’n blijdschap zou opleveren.

Wat is helpend? Ik lees de verschillende soorten reacties op terugvallen en frummers die worstelen. En dan vraag ik me vraag af, wat is helpend? Is dit helpend? Zou dit voor mij helpend zijn. Ik weet het antwoord niet. ik weet één ding. De bodem bereiken, de knop om, het besluit. Ik weet nog precies dat moment, waar ik was. Zie me staan. En voel wat er gebeurde. Dát was voor mij nodig om echt te stoppen. Me overgeven, daar ging het om. De verantwoording nemen kwam later. Toen pas kon ik ook zien hoe het gaat in het proces bij anderen. En dan wil ik ook soms roepen, schreeuwen, schrijven, helpen. Alle hulp voordat de knop omging...heeft niet geholpen. Dat klinkt raar als ik het lees. Maar daarmee kon ik het nog steeds buiten mezelf houden. Iets in de trant van, anderen gaan het voor mij oplossen. Maar wat is dan helpend, als je daar nog niet bent, bij dat moment? Ik weet het niet...voor mij denk ik de onvoorwaardelijke, oordeelloze support, van mijn man en van mijn maatje. Dat heeft me denk ik de ruimte gegeven, die ik nodig had. En vertrouwen. Dat ik het ook kan. En dat ik het uiteindelijk ook gewoon zelf moet doen. Er nooit een reden is om te drinken. Ik ben geen slachtoffer. Ja, ik geef me over, maar dat is geen passief, maar juist actief proces. Moeilijk, pijnlijk, vooral confronterend, soms verdrietig. Kalmte, moed en wijsheid gewenst.

Goedemiddag. Een warme groet uit de deur van de bus. Net ongelooflijk lekker geslapen. Mijn dochter heeft een superadvocaat. Eentje die het echt overneemt. Meneer wordt er gewoon via de rechter uitgezet. Uiteraard zijn wij (ben ik) in dit traject vooral toeschouwer. Steun. Meer niet, meer mag niet. Dat vind ik heel lastig want o wat ben ik boos op die jongen. Maar... haar keus, haar huwelijk, haar tempo etc etc.... Vroeger zou ik daarom, door die positie, gezopen hebben. Nu niet, al is de ingehouden spanning soms wel te veel. Gisteren heb ik iets gedaan wat mij persoonlijk écht hielp: ik heb in de douche over zijn tandenborstel gepist. Belachelijk natuurlijk, maar t hielp echt. En nee, natuurlijk heb ik dat niemand verteld.

Lieve lieve Liz. ik weet nooit zo goed wat ik moet schrijven als iemand zich rot voelt daarom maar een mooie roos voor jou. Zacht van kleur. Wees ook zo zacht voor jezelf meis.

@Sonnetje, sorry is echt helemaal niet nodig meis. En nee, wij kunnen jou niet geruststellen in de zin van 'het zal wel meevallen' ... Als het roer niet heel definitief en totaal om gaat gaat het alleen nog maar erger tegenzitten. Stop met vechten meis, neem de beslissing dat het nu echt genoeg is geweest. Neem die beslissing heel duidelijk, verwacht niet dat de instanties of de hulpverlening jou er van af kunnen helpen. JIJ moet het doen, zij kunnen jou een steuntje in de rug geven, maar JIJ gaat het doen. Zodra je 's morgens wakker wordt die pil slikken, geen discussie met jezelf mogelijk. Niet : 'ik mag niet meer drinken' of 'ik wil niet meer drinken' .... nee, wel: 'ik drink niet' KLAAR. Geen discussie, geen gevecht, alleen maar het vaststaande feit dat jij niet drinkt. Hoe dan ook. En geen stemmetje meer toelaten dat zegt dat een wijntje op vrijdag eigenlijk zo erbij hoort, dat de avond in het weekend anders zo lang duurt en wat dan ook. Een grote pot thee, lekker frisdrank (zelf maken desnoods), ga haken of pak iets anders op wat jouw aandacht nodig heeft... Echt, het kan. En jij kunt het, let maar op. SUCCES

Goedemorgen frummers. Eerst een bakje maar.  Nog geen zonnetje hier, maar heb goede hoop. Zijn we wel weer even aan toe, al een paar dagen grauw en grijs... En verder heb ik heerlijk uitgeslapen, het was al licht toen ik wakker werd, heerlijk de tijd dat het om 6 uur al licht is komt er weer aan... Sonnetje, ik begrijp hélémáál niets van jou. Je zegt dat je écht van die rommel af wilt. Een paar weken geleden ben je twee keer in één weekend in het ziekenhuis terecht gekomen... Jouw man is met jullie kind al weg gegaan... en tóch weer teruggekomen. Je bent aan de refusal gegaan... En nu lees ik toch in een paar dagen al voor de tweede keer dat je weer aardig in de fout bent gegaan. Er is dus zelfs al aan de bel getrokken in verband met de veiligheid van jouw kind... Je hebt een hele hoop: een thuis, een man, een kind, drank. Maak eens twee rijtjes op papier: rijtje 1 met wat jij wilt. rijtje 2 met wat jij écht niet wilt... Kan best zijn dat als je heel eerlijk nadenkt dat jij de drank níet echt wilt missen... . Geef dan jouw man en kind de kans om verder te gaan. Maar als jij écht jouw kind wilt behouden, dan is er maar 1 mogelijkheid, en wel per direct. Niks geen emoties erbij halen als excuus. Enig idee wat voor emoties je zult krijgen als jouw kind naar een veilige omgeving wordt gebracht? Als jouw man uiteindelijk besluit echt niet zo door te willen? Je krijgt refusal. Geen emotie bij nodig: slikken, zonder pardon, zonder bij na te denken, zonder welke discussie dan ook. Niks 'het je maar over je heen laten komen'...JIJ en JIJ alleen hebt de regie over jou leven. Daar mag je hulp bij krijgen, maar je moet het ZELF doen. Maak die keus Sonnetje, doe het snel... Sterkte

goeiemorgen frummers. Sonnetje; ik laat het maar over me heenkomen? Het is 5 voor 12 nu. Alleen JIJ kunt de knop omzetten; is het niet voor jezelf dan voor je kind nu. Doe je dat niet dan zal kind misschien naar een wel veilig thuis gebracht worden. Dat is toch niet wat je wilt hoop ik? Zorg jij voor een veilig thuis en dan zijn er 2 veilig en wel.

Lieve Ad, toen ik door de ontwenning heen moest heb ik me afgevraagd of het niet mogelijk was geweest de ellende van mijn eigen onrust en angst te accepteren en dus geen benzo te nemen. Net zo goed als dat @Bernice, nu van de benzo's af, ook de angst met accepteren op dit moment en geen benzo kan nemen om dat het tijd nodig heeft om te genezen. Zou het mogelijk kunnen zijn, dat je er nu gewoon doorheen moet en het in de ogen moet kijken om gewoon te zien dat het wel een monster lijkt, maar dat het je niet kan verscheuren of echt iets aan doen? Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar stel nou dat dit jouw benzo ontwenning was, zou je dan ook kiezen om een benzo te nemen om het op te lossen? Probeer de optie van een benzo alsjeblieft te elimineren, zodat je niet opnieuw schade toebrengt aan je lichaam. Probeer alle alternatieven! Neem lavendelolie, wat bewezen de werking van 0,5 lorazepam matcht, zonder schade aan het lichaam te geven! Of laat het gewoon over je heen komen, want je zal zien dat het alleen maar signalen in het lichaam zijn, die zeggen dat er iets niet goed gaat en dat je rust moet nemen en uit moet zoeken wat er mis gaat. Soms vind je niets, soms vind je antwoorden. Maar een benzo zal nooit het antwoord zijn, al is de snelle rust aantrekkelijk. Wat je ook kan proberen trouwens: Neuraston. Phytotherapie. Werkt super goed en is puur op kruiden gebaseerd. Sterkte en dikke knuffel.

Goedemorgen frummers. Het is lang geleden dat wij zoveel groene vakjes hebben gezien in het tabelletje... Leuk. En het enige oranje is afkomstig van een vakantiepondje.... nog leuker. Bob is deze week Topper van de week... en nu doorzetten hè? Rapi, je hebt het hartstikke druk, en stiekem denk ik dat jij ook eigenlijk niet zo hoeft af te vallen, dat je nú gewoon een goed gewicht hebt... Dankjewel voor al het meedoen al die jaren... Nancy welkom thuis, en nu de rem er weer op.... gaat goed komen, vast. Luitjes nieuwe week, nieuwe ballen, nieuwe kansen.. Succes. Topper van de week  Gewichtsafname vanaf 1 kilo Aanmoedigingsaai Alarmbel (bij stijging van gewicht 3 weken op rij ) Gewichtsafname. Gelijk gebleven Gewichtstoename Gewichtstoename vanaf 1 kilo Nog geen gegevens doorgegeven Even niet hier... Kilokiller regeltjes* Je kunt alleen Topper van de week worden als je de voorgaande week ook je gewicht had doorgegeven. * Als je te laat bent en het weekoverzicht is al geplaatst kun je je gewicht uiteraard nog doorgeven, je doet dan alleen niet meer mee voor de Topper van de week.* Meld het even als je tijdelijk niet mee kunt doen, dan blijf je in de lijst staan.* Als je 4 keer zónder bericht geen gewicht doorgeeft word je uit de lijst verwijderd.* Nieuwe deelnemers zijn uiteraard van harte welkom maar dienen minimaal 4 weken actief lid te zijn van het forum * Graag je gewicht uiterlijk zaterdag doorgeven, dan kan ik op zondagmorgen gelijk aan de slag....

Gelukkig is dit niet meer aan de orde in het weekend

Nou Bloemmmm, o goeie morgen, zal ik je eens wat vertellen? Ik heb als een blok geslapen, wat een rust gisteren zeg. Geen radio aan maar koptel. met natuurgeluiden, geen mensen die constant aandacht vragen, want er zijn toch ook wat mensen daar met een fikse stoornis, geen andere geluiden, niets anders zien dan alleen m'n schilderij, heerlijk. Help me over anderhalve maand herinneren dat ik een foto plaats? http://s1369.photobucket.com/user/bollje1000/media/003_zps3a9f09bb.jpg.html?sort=3&o=13

Donderdag 28 februari 2019 voor ons allen

@reboot Ja, mooi dat je dat zegt Reboot. Je moet het echt ervaren, en het kost tijd. En moeite wil ik zeggen, maar dat is het niet helemaal. Droog blijven zelf kost gek genoeg deze keer niet zo'n moeite, dat is geen strijd meer. Daarom 'lukt' dat nu ook. Maar dealen met dat alles wat ik voorheen verdronk, dat is werken. En dat is oké. En daartoe moet je bereid zijn. Verantwoording willen, kunnen, durven nemen. Doodeng, als je altijd alles uit de weg bent proberen te gaan, de verantwoording bij anderen legde en de bevestiging\goedkeuring van buiten nodig had. Nooit te oud om te leren. En fouten maken mag

Joehoe.....Goeie morgen Wat fijn Muurbloempje dat het goed met je gaat en wat fijn dat je dit hier deelt Daar hebben velen hier houvast aan. K.N.M. Hoe is het nu? Toch een beetje kunnen slapen ondanks de klachten? Tja Kaida paardrijden. Kheb het ooit gedaan maar moest als het paard ( Black Devil, een joekel van een zwart paard) niet luisterde hem met een zweepje slaan. Dat weigerde ik met het gevolg dat meneer op z'n gemak naar z'n box liep. Nou is dat niet erg hoor maar wel als ik er nog op zit. Ik durfde er niet meer af. Zo zag ie eruit maar dan zwart. Eng hé? Springen was leuk, heb ooit over 20 cm. gesprongen met paard en al. Nou deed hij dat toch wel of ik er nu wel of niet opzat. San. Kanjer. Pixel wat lijkt me dat een rotgevoel zeg. Heb je daar vannacht ook last van gehad? Misschien je lijf met mentholpoeder inwrijven, dat verkoeld en verzacht jeuk. Misschien ook dat naaldengevoel. Zo ik ga zo boodschappen doen, bed opmaken, wat rommelen, ff rusten en dan naar de dagbesteding. Ga een beetje stoppen met kaarten maken, en proberen te schilderen met acrylverf. Vind dat rot verf maar er is niets anders.

Ik heb zo lekker gevaren vanmiddag. Husband wilde gister al, gezien het weer kon dat gister ook wel maar ik had geen tijd en husband vertrouwd zichzelf niet zo alleen dus ik moet mee, geeft niet. Vandaag gegaan en het was heerlijk vaarweer vanmiddag, ben er lekker van ontspannen, husband ook. Dat is goed zo. Vrijdagmiddag de uitslag van de scan, hebben geen idee wat we kunnen verwachten, het kan alle kanten op gaan. Rustig blijven, elkaar niet "de kop gek laten praten"... Lekker koese lieve mensen

Hallo lieve benzo strijders, Ik hoop dat het zonnetje jullie goed heeft gedaan. Met mij gaat het heel goed ik heb weer een goede nachtrust en geen last van angsten of bijwerkingen. Ik ben al bijna een maand benzo vrij! Ik merk wel dat ik het moeilijk vind om nu op deze forum aanwezig te zijn. Ik ben blij dat ik gewoon met vrij weinig klachten wist te stoppen, maar vind het tegelijkertijd moeilijk om te lezen dat dat niet bij iedereen het geval is en kan mij hierdoor heel schuldig voelen gek genoeg... Ik zou graag willen dat het voor iedereen zo makkelijk zou gaan. Wel wil ik jullie bedanken voor de lieve woorden en steun! Ik heb hier heel veel aan gehad tijdens de afbouw.

Hallo allemaal, hier ook weer even berichtje van mij. Ook heerlijk genoten van de zon, ondanks het geraas in mijn lijf. Slapen....ik mag niet klagen. Nog dik 2 weken en ik zit op de helft van de afbouw....wat kijk ik uit naar de laatste inname....ondanks ik mij toch zorgen maak om “daarna” en de shit “daarna”. Maar tegelijkertijd weet ik dat dit mij absoluut niet helpt en niemand kan voorspellen hoe het dan zal verlopen. Erdoorheen is de enige optie...ook al is die “eng”

Ik hoop dat je veel hulp krijgt en aanpakt. Alle alarmbellen gaan af bij mij, zo erg als jij in de slachtofferrol zit. En die refusal niet nemen betekent dat je iedereen, inclusief jezelf voor de gek houdt. Je kan ook zelf het heft in handen en niet gaan zitten wachten wat "ze" beslissen.