Klassement

Goedemorgen gisteren een grote verassing. Mijn oudste dochter gaat trouwen en wil mij er bij hebben. Ik ben getuige en mijn ex ook. Ze wil dit nu doen omdat ze wil dat ik er bij ben. Begrijpen jullie dat nou? Ik ben toch blijkbaar niet alleen de rotzak geweest die aan de drank was

Bedankt allen...ik zou het bijna vergeten.Zou het dan toch echt gebeuren...de belangrijke dag vergeten. Op het forum word je er gelukkig aan herrinnert Vergeten dat ik en alcohol niet samen gaan dat is nog niet uit mijn systeem.De verslavingsgevoeligheid zal altijd blijven dat merk ik aan meerdere dingen.Alles wat niet mag dat trekt. Gewoon een voorbeeld medicatie en grapefruit...staat er op het doosje medicatie dat dit niet mag en wat moet ik grapefruit ontzettende trek en drang naar grapefruit. Hoge bloeddruk medicatie ontzettende drang naar salmiak...zwart.wit poeder uit potjes Positieve benadering werkt bij mij het beste..ik mag. Nog steeds goede pijnlijke gesprekken met psych..telkens kom ik verder en ontdek ik meer van mezelf..de mens..de wereld Alles of niets type met de grote vraag voldoet voldaan als je voldaan niet kent. Soms iets minder afvragen zou denk ik fijn zijn maar ja ik ging voor alles en zelfs dat weer ik niet. Wat zou ik geweest zijn met een goede basis en ontwikkeling laat me nog niet los..gelukkig maar. Mijn ontdekkingsreis gaat door

Nooit meer een appje.. Nooit meer een berichtje.. Nooit meer delen wat er in je omgaat.. Rust zacht Lars,je gaat gemist worden

Hey jongens en meisjes er zijn ook leuke dingen. Vandaag stond er 1 van m"n kippetjes te tokken voor m"n ( openstaande) deur, nu gebeurd dat bij mij wel vaker, ik heb scharrelkippen en komen weleens schooien om stukjes brood en zo. Maar dit klonk overstuur, echt panisch! Toen ik ging kijken liep ze me voor onder de hek door naar de hond en toen zag ik 3 kuikentjes lopen en eentje had m"n hond in z"n bek. Dus 4 in totaal. Waar ze gebroedt heeft weet ik niet, dit was een verrassing voor mij. Ik heb het kleine beestje bevrijdt van me hond z"n bek en voor moeders met de kuikentjes een nestje gemaakt in een apart hokje. Leuk he, ze kwam hulp vragen.

@Cyclad58@EefjeJ@MIKE261@doorbijter@Annie87@bolletje@Bianca78 @Hypertjeee @Briba @Robbin Allemaal een dikke knuffel voor vandaag. Houd je hoofd omhoog en weet dat ook deze dagen voorbij gaan, net als alle vorige in je leven. Niets kan je echt omver werken, zo sterk ben je zelf en is je lichaam. En tranen mogen gewoon gelaten worden als het even niet gaat. Maar vergeet niet dat alles voorbij zal gaan, zeker de hartkloppingen, de prikkels, de hallucinaties, de spierschokken, het trillen, de pijn, de kou of de warmte of de jeuk..... Ik heb alles wel gehad en kan uit ervaring zeggen: het gaat echt goedkomen, je zal krijgen wat je nodig hebt ( Annie) en je zal genezen en je zal weer kunnen lachen en liefde voelen. @Cyclad58Veel plezier makker! Laat me eens weten welk soort huisje jij kiest en waar. Misschien namelijk iets voor mij en mijn vriend voor een paar dagen.

Goedemiddag...ik ga morgen naar Lars. Het schijnt ietsje beter te gaan volgens zijn dochter er zit vooruitgang in.Ik ben heel blij met dit nieuws want het is nog te vroeg om hem te missen.

Kijk dit is hem leuk hé? Lars je dochter zal heel trots op je zijn kerel.

Ik snap precies wat Quinn bedoelt, en het zouden mijn woorden kunnen zijn na mijn eerste alcoholvrije jaar. Ook bij mij heeft het lang geduurd voordat ik dingen weer leuk ging vinden. Het enige dat ik had, drinken, viel weg en ik kreeg er niets voor terug, leek het. Het was eigenlijk overleven, een jaar lang met mezelf geen raad weten. Maar ik dacht ik kan dat jaar wegdrinken, net als al die andere, of ik kan dat jaar nuchter uitzitten. Pas na een jaar begon mijn leven weer normaal te worden. Soms was het niks, maar soms was het leuk, en dat laatste had ik heel lang gemist. Mijn problemen bleef ik houden. Maar ik heb ze nooit kunnen oplossen met drinken, dus ik probeer dat nu maar eens nuchter. Een jaar lijkt lang, maar omdat ik niet meer drink heb ik nog een paar wellicht mooie jaren voor de boeg, en ik zou willen dat die net zo lang gaan lijken. Nou hoop ik niet dat iemand bij het lezen hiervan de moed in de schoenen zinkt. Ik heb meer dan veertig jaar heel zwaar gedronken, misschien heb ik mij daarmee mijn weg terug extra lang gemaakt. Dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen zo te zijn. Voor mij was definitief stoppen in ieder geval de beste beslissing die ik ooit heb genomen.

Zomaar even zin om op mijn eigen draadje te schrijven. Tju..wat was het druk afgelopen periode...en ik weet zelf even niet of dat oke is. Ja, want ik doe dingen waar ik niet van had kunnen bedenken dat ik ze zou doen. Schreef ik al eerder. Een eigen toko, een serieus bedrijf, werk wat ik oprecht leuk vind. Waar ik me in ontwikkel, wat me 'zin' geeft. Maar waar ik me ook in voorbij hol. Als ik niet oplet. Grenzen bewaken, voelen en bedenken wat kan en wat niet. Ook hierin spelen oude mechanismen...het goed willen doen, bang voor afwijzing, de ander op een voetstuk zetten, bang om te falen. Ik lees hier regelmatig herkenning. Ik noem Etty, Lika, Jopie...ik reageer er niet altijd meer uitgebreid op, maar het is prettig te lezen dat ik daarin niet de enige ben die worstelt. Want ik kan niet ontkennen dat het dat toch regelmatig is. Maar, ik drink niet. De behoefte om dat soort zaken te verdoven is er niet. Wel andere uitingen van 'verslavingsgedrag'. Veel op de foon zitten..bleh. Maar ook het harde werken, doorrennen zou er ook zomaar eens eentje kunnen zijn. Niet erg...ik ben me ervan bewust en probeer er objectief naar te kijken. En te praten met partner. Dat praten is ook 'beter', ik richt me niet altijd meer op mezelf Onze gesprekken ontsporen niet meer zo snel. Dat is fijn. We doen het niet zo verkeerd samen...maar ik zoek wel. Naar een nieuwe balans. Zoiets. Hij ook. Acceptatie en transformatie. Geen weg meer terug. Transformatie ook op lichamelijk vlak. Hormonale rollercoaster. De overgang. Labiele buien, opvliegers, licht en onrustig slapen. Niet prettig. Niet handig ook in het drukke bestaan. Het maakt dat ik me afvraag, ben ik goed bezig? Nou vraag ik me dat al mijn hele leven af, haha, dus terwijl ik het typ, denk ik..hoezo? In het nu blijven...niet te veel in beren denken, en ook niet te veel terug kijken. Op tijd rust nemen. Om te kijken, naar mezelf. Zonder drama. Waar ik de afgelopen twee vakantieweken veel dankbaarheid voor heb gevoeld is dat het in ons gezin prettig verloopt. De post van Jopie over 'had ik maar...' kwam erg binnen. Ik zie en weet wat een verslaafde ouder hebben betekent, kan betekenen. In mijn eigen gezin, in het gezin/familie van herkomst, in mijn omgeving. Op dit moment ervaar ik geen schuld en schaamte meer. Ik kan niks terugdraaien, heb wel een keuze in de dingen die ik nu doe. En zolang ik niet drink, me blijf ont-wikkelen is het goed. Is het zuiver. En kan ik zijn, ook met mijn eigenaardigheden (wilde schrijven tekortkomingen, maar dat voelt niet oke). En kan ik ook de ander laten zijn. Ik ga gewoon verder, op de ingeslagen weg, af en toe een afslag, een versnelling of vertraging, of een stukje terug. T'is goed. En als het niet goed is, is het ook goed. Ik bezoek nog elke week trouw mijn AA groep. Het houdt me bij de les. Ondanks dat ik me er niet altijd 'op mijn plek' voel. Zoals ik al zei reageer ik hier wat minder de laatste tijd. Ik zie het als een soort natuurlijke afbouw. Dat voelt ook prima. Ik kan en wil ook niet alles en iedereen tot in detail bijhouden. Ik ga maar eens de dingen doen die ik voor vandaag nog wilde doen. Dan kan morgen in huize Thee het gewone leven weer starten na de meivakantie.

Dankjulliewel dat ik mocht ventileren en jullie reactie"s, het hielp. Ik heb geen moed ingedronken en ik heb niet afgebeld. Ik ben erheen gefietst en gegaan. Misschien klink ik erg aanstellerig maar ik heb die angst nou eenmaal. Kan ik ook niks aan doen. Dat ik vandaag meteen toch doorgepakt heb is wel een mijlpaal voor mij, niets uitstel, niets afstel, maar erdoor heen waar ik angst voor heb. En dat voelt goehoed! Toch drink ik vandaag niet.

En oh ja, ik ben vandaag precies 2 maanden helemaal van de drank af. Dus voor mezelf want ik ben er hartstikke trots op en blij mee hahahaah

Helemaal gelukt. De Afbouwcoach staat geregistreerd

Ik realiseer me, als ik bovenstaande lees, dat ik als watje en 1,90 meter eigenlijk meer een wattenstaafje ben..

Bijna drie jaar alweer. Time flies.

@Bianca78 Mocht je een nodig hebben, dan heb ik een voorraadje hier in huis. Het bestellen in Nederland is duur en het bestellen in het buitenland duurt soms vreselijk lang. Vandaar dat ik als kleine hulp voor anderen die strijden met medicatie , een paar van die dingen gekocht heb. Hoef ik ze alleen maar door te verkopen en stuur ik het dezelfde dag nog met de post. Duurt meestal maar 1 à 2 dagen, en dat is dan veel sneller ;-). Mocht jij of iemand anders interesse hebben dan hoor ik het wel. Kosten allemaal zo'n €20,00 en hebben allemaal 0,001 op de teller. @MIKE261misschien kan je het harde klopppen en overslaan van je hart juist gaan interpreteren als iets goeds: je hart reageert precies zoals het moet van de signalen. Daarom weet je dus dat het benzo ontwenning is en niets om bang van te zijn. Hij doet het juist heel goed. Het ligt niet aan je hart dat ie zo doet, maar aan de signaaloverdacht in je lichaam en hersenen. Zodra de receptoren helemaal hersteld zijn, en de signalen veranderen, zijn ook de kloppingen over. Vaak zelfs al eerder ;-) TIP VOOR IEDEREEN: ik kon zelf gisteren niet in slaap komen en ben een podcast gaan luisteren. Bleek wel een goede zet. Ik werd afgeleid waardoor er minder druk op slapen kwam te liggen, en kon daardoor uiteindelijk in slaap vallen. Misschien een tip voor de mensen die af en toe niet kunnen inslapen. Abonnement op de bieb en een luisterboek aanzetten bijvoorbeeld kan ook. Dan heb je meer ontspannende kost. Ik luister vaak naar nieuwsgerelateerde podcasts. Maar probeer gewoon wat je fijn vind en op dit moment aan kan. Ik ben niet meer in zware ontwenning dus ik weet niet hoe ik het tijdens de afbouw had ervaren. Hoop dat het iemand helpt. Misschien ook iets voor jou @Cyclad58?

Doet me denken aan een grapje van een conferencier van vroeger, Fons Jansen. Die kwam met een kwaaltje bij de dokter, zegt de dokter: Nou, ik kan niks vinden, ik denk dat het door de drank komt. Zegt Fons: O, dat geeft niks, dokter. Dan kom ik wel terug als u nuchter bent.

Elke keer als ik bij de dokter kom (niet zo vaak, hoor, hoewel de laatste jaren te vaak naar m'n zin..) heb ik de neiging te vragen of alles wel goed met hem gaat. Hij ziet er altijd een beetje pips en vlekkerig uit. Maar hij is me altijd voor door dezelfde vraag aan mij te stellen. En dan laat ik het maar zo.

Ik voel me eigenlijk wel erg tevreden. Ik heb nu geen enkele trek, zit met m'n potje thee op de bank. Morgen vroeg op voor weer eens (sinds 3 of 4 weken) een persoonlijke sessie. Nieuwe therapeut, de vorige is op vakantie. Ik zie wel. Misschien de laatste, misschien klikt het wel en denk ik er nog heel veel aan te hebben. maar ik geloof toch dat ik het zelf moet doen. Ik heb er al zo veel en vaak over nagedacht. Het gaat goed met me, ik voel me fit. En dat komt deels door het niet drinken. Ik heb het gevoel dat ik verder vooruit kan kijken dan 5 minuten en daardoor ook van de drank af kan blijven als ik eens wel trek heb. Ik wil geen kater, ik wil de volgende dag ook mijn plannen kunnen uitvoeren. En ik geniet ook echt van het nuchter zijn. Ik dacht denk ik niet zo zeer dat het wel mee viel, mijn gebruik in het verleden, ik kreeg eerder steeds meer het idee dat mijn leven voor 1 januari dit jaar één groot zwart gebeuren was. En dat klopt niet. De rol van alcohol was wel veel te groot. En het niet meer drinken want ik ben een alcoholist werd ook veel te groot. Ik werd in gedachten een steeds grotere alcoholist. Ik wil niet meer afhankelijk zijn van alcohol. Ik wil het wel kunnen gebruiken. Ik heb daar echter weinig behoefte aan. Als ik nooit meer drink, vind ik dat prima. Ik geloof nog steeds in de prachtige stelling: een dag niet gedronken is geen verloren dag. Ik ben sowieso bijzonder tevreden dat ik al zo lang niets heb gedronken en heb ervaren hoe ok dat is. Met dat idee wil ik iig verder.

Wat een kracht heeft dit forum toch!

Gisteren heb ik het droog gehouden. Ik wou rond 18.00 uur naar de fles grijpen maar toen herinnerde ik me op tijd dat ik me op het dagpact had gemeld. Aldus vandaag opnieuw. Dagpact : Yvonne Erizo Dag 2

101,4 kg. Het gaat goed, geen honger, lekkere Low-Carb avondmaaltijden. Bewegen is meer wandelen. Soms even op de loopband lopen. Investeren in positieve gedachten en dan morgen, dan is het zover! Een haas legt geen eieren, maar rond Pasen lijkt alles mogelijk. het is zeker geen kilokiller, integendeel, maar..."waar is het Paasei"!? Fijne Pasen allen

Ik ben inmiddels een week verder, en ben er nog steeds van af weten te blijven. Ook al zit het in mijn tas. Ik denk erover om ze gewoon maar in te leveren bij de apotheek. Maar merk dat ik dat nog net iets te spannend vind. Gisteren was ik in het ziekenhuis bij de verpleegkundige van de mammacare (voor een checkup na mijn operatie 2 maanden geleden) en ik heb het met haar ook gehad over het lorazepam gebruik en het feit dat ik zo was gestopt. Dat mijn huisarts beweert dat het allemaal heel weinig is en dat ik zo zou moeten kunnen stoppen, en dat de onrust die ik voel alleen maar voortkomt uit de diagnose en geen ontwenningsverschijnsel is. De verpleegkundige (die echt een enorme schat is) zou het voor me uit gaan zoeken en belde in de middag terug. Ze had met een collega van de psychiatrie gesproken en ... ik heb gelijk. Een deel van hoe ik me voel komt zeker voort uit het stoppen. Ik voelde me echt zo begrepen en in mijn kracht gezet. Heb besloten om niet terug te gaan naar een kleine dosis en vervolgens afbouwen, dan gooi ik die week zonder weg en dat vind ik zonde, ik probeer echt het vol te houden nu. Want ... wat ik merk: - Ik voel me veel meer mezelf. De rappe prater, de persoon die liedjes meezingt in de auto. Die kan genieten van het feit dat de zon schijnt buiten en niet constant loopt te piekeren over het feit dat de afwas nog niet gedaan is - Ik ben weer wat beter gaan slapen. De eerste dagen na het stoppen was echt bagger, zo'n onrust snachts. Maar dat gaat nu al beter - Mijn eetlust lijkt terug te komen!! Hiep hoi! Ik ben in de ochtend nog steeds vaak onrustig maar weet het nu wat te relativeren door tegen mezelf te zeggen dat het gewoon een lichamelijke, chemische reactie is en dat het goed komt. En zo kom ik de dagen door. Meestal zakt het in de loop van de dag, soms ook niet ... maar dan is dat maar zo. Ik zie vooruitgang en daar houd ik me maar aan vast <3

@Etty, hartelijk gefeliciteerd. Dat zijn wel even 9 maanden, En Kruidenthee gaat ook lekker door.

Australië kopen. Dat wil ik wel. Dan laat ik het meteen wat dichterbij slepen.

Lieve mensen, Lars heeft complicaties bij zijn longontsteking gekregen, het gaat niet goed met hem. Ik kan me voorstellen dat ook jullie duidelijkheid willen, hoewel ik het de afgelopen tijd niet gepast vond om er hier iets over te melden, omdat het toch prive is. Maar zijn dochters vinden het oke. Hij gaat vandaag vanuit het ziekenhuis terug naar zijn verblijf in het huis waar hij in zat, zijn dochters zijn bij hem, het ziet ernaar uit dat het niet lang meer gaat duren, misschien nog enkele dagen.

Ik heb van mijn jongste zoon met moederdag zo'n boxje gekregen wat je aansluit op je pc, zodat je muziek mooier klinkt. Ik ben er erg blij mee. Echt. Want ik wil het weer kunnen, naar muziek luisteren. Wat hij niet weet, en niemand eigenlijk, is dat ik bijna NOOIT muziek draai, omdat het me zo raakt. Zo erg raakt, dat ik er melancholisch van word. Ik vind het te moeilijk. Ik kan er wel naar kijken, overigens. Dan word je minder op jezelf terug geworpen, of zoiets. Maar dit is zo'n dag, waarop ik al melancholisch en verdrietig begon. En meer en meer verdrietig werd. En dus muziek draai. En nu mezelf volledig verlies in die muziek....en ben ik blij met dat boxje, voor nu. Ergens voelt het namelijk ook wel goed.

Liefhebben is ook loslaten.

Morgen mensen. Ver over datum voor een update, maar vooruit. Beter dan helemaal niet, ofzo. Mijn doel was een jaar geen alcohol te gebruiken en dat heb ik bereikt op 27 april. Een jaar, klaar. Een mooi afgerond geheel. En daarom heb ik Bob gevraagd om me van de lijst te halen. Een jaar zonder drank heeft me niet meer opgeleverd dan precies dat, een jaar zonder drank. Ik ben geen leuker mens geworden, of gemakkelijker. Problemen zijn niet verdwenen. Leven niet simpeler ook. Maar ook niet moeilijker. Vandaag drink ik een dagje niet. Morgen zie ik morgen wel weer.

Yep, zag ik wel maar je moet jezelf niet moeilijker maken dan het al is, dat is wat eigenlijk wat ik probeer te zeggen. Ik begrijp het wel, ik ben ook wel terug gaan drinken omdat mijn maatje "het ook deed" maar dat is natuurlijk niet de bedoeling ervan om maatjes te zijn. Het klinkt erg hard maar ik heb geleerd om m"n drinken te gaan begrijpen/ controleren door me te richten op mensen die gestopt zijn of gecontroleerd kunnen drinken en hun als voorbeeld te aanschouwen. Een maatje die bleef drinken, in drink- flow zat te cirkelen kwam ik niets verder mee, integendeel, ik deed mee. Dat dit op de draad van Harald staat is omdat ik niet weet waar ik dit anders kan zeggen tegen @Erizo maar ik veroordeel niemand, dit is puur mijn ervaring wat ik hier deel. Maar ditzelfde is vica versa ook voor @harald bedoeld.

Hoi beste medestrijders! Bedankt lieve @Cyclad58 en @Robbin Voor alle moeders een fijne moederdag gewenst. Ik ben lekker verwend door de kids, met zelfgemaakte kados en mooie bos bloemen. Eergisteren was mijn man jarig we hebben het gewoon thuis tussen ons gevierd. Groot feest geven is beetje te veel voor me nog. Ik zit nu op echt een kruimeltje dia. 0.07. Die laatste stap naar 0 lukt me gewoon niet omdat ik te bang ben dat ik weer hetzelfde mee ga maken als afgelopen zomer. Nu slik ik om de dag en dat valt ok. Ben er bijna van af ! @doorbijter sterkte! @Schrikervan welkom hier

HI Doorbijter, het was wat voor mij goed werkte om mijn lijden te verminderen. Ik leefde prikkelvrij en ik herinner me dat toen ik een keer met mijn ouders en neefje en nichtje een paar uur naar een museum ben geweest, ik daar 2 dagen van moest bijkomen en dus moest bekopen met hoe ik me voelde. Het maakte gewoon nogal een verschil. Dat is mijn ervaring. Ik zeg niet dat je 'niets' moet doen, maar doe wat echt weinig prikkeling geeft. Weinig druk legt. Ik keek veel naar hoe kunst wordt gemaakt op Youtube, schilderen, kaarten maken, verf gieten, tekenen etc. Ook heb ik gekeken hoe ze bonzai boompjes maakten van struikjes. Kies iets waar je rustig van blijft maar wat je wel vermaakt. Doe wat goed voelt, maar let ook goed op hoe veel het je kost de dagen erna. Je kan zelf kiezen hoeveel 'pijn' je ervan kan verdragen en wat het effect is. Op de lange termijn staat niets je genezing in de weg, ook werken niet. Maar duw jezelf gewoon niet teveel richting een plek waar je alleen maar meer ontwenningsklachten zal hebben, want het komt vaak doordat je lichaam teveel te verwerken heeft gehad.

Ach.... @Sonnetje Ik bedoel eigenlijk meer: na geruime tijd (3 maanden? Ok, 3 maanden) zonder alcohol komt er ook ruimte (dus noodzaak?) voor punt 2 van dat AAgebed: "veranderen wat ik kan veranderen"... ...en daarbij kan diezelfde overgave, datzelfde "slechts accepteren" contraproductief zijn of blijken. Dus ja, ik geloof wél in een moeilijker moment na een maand of 3. Je ziet ineens! Patronen. Andere mensen. Relaties. Gedrag.... En het "goed leven" blijkt ineens méér te vragen dan alleen niet drinken. Dat was slechts voorwaarde. Dat blijft slechts voorwaarde (denk ik). Wel mooi om jou zo goed te zien.gaan trouwens. Ik had je geen stuiver gegeven 3 maanden geleden, en toch.... je flikt t toch maar mooi!

Goedemorgen. Wakker worden in een ander land. Leuk!

Het was een goede ervaring. Heb mezelf in de groep goed kunnen observeren. Er was ook een stilte ochtend, wat ik nog nooit had gedaan. Elkaar niet aankijken, in stilte eten. Dat was eigenlijk wel heel confronterend voor mij: ik vond het heerlijk om niets te hoeven doen, gewoon zijn. Een hele belangrijke ervaring, want het deed me zien hoeveel energie ik eigenlijk besteed aan mijn best doen in contact, hoeveel spanning dat eigenlijk oproept, wat een druk dit de hele dag op me legt. Ik heb voortdurend het gevoel dat ik iets moet doen, voorkomen. Het is nog niet goed. Iets is er niet goed. Zeg ik het goed? Kan ik hier wel gaan zitten? Is hij nou boos of... Ook als ik stil op de bank met een boek zit sta ik in een soort stand by modus. Dat was voor het eerst even helemaal weg. Een ontspanning die ik nog nooit heb gevoeld. Mensen om me heen en niets hoeven doen om me veilig te wanen, er gewoon mogen zijn. Ik ben blij met deze ontdekking. Mijn partner vertelde dat hij bier had gedronken toen ik weg was. Dat deed me wel wat, deed me een beetje wankelen. Mmmm,.....

@MIKE261 Fijn dat het je wel gerust stelt, komt goed Met mij gaat het best redelijk, nog wel steeds elke dag hoofdpijn (druk in mijn hoofd) en spierspanning en af en toe hartkloppingen, maar dat vind ik niet eens zo heel erg... Ben al blij dat de onrust, nervositeit en angst even minder is en soms weg Ik zie in ieder geval een langzaam stijgende lijn en daar ben ik bij mee...vandaag ben ik er 8 wkn vanaf YES!

Het is af:

Om een lang verhaal kort te maken: De bijna ondraaglijk grote mildheid die ik nu, na 55 jaar naar mezelf voel..... ....knettert in één keer door naar mijn eigen kinderen. Ze zijn goed zoals ze zijn. Helemaal. En niets, niemand, ook ikzelf niet, voorál ikzelf niet, die dáár nog aankomt.

dat kan ik zo goed begrijpen! En heb je in zekere zin gelijk in. Zijn handeling en keuze is egoistisch. Het 'for better and for worse, in sickness and in health..... is mooi verkracht hier'. Mogelijk trekt hij vooral de situatie niet meer en kan het hij gewoon niet meer aan en is dit zijn manier zichzelf te redden. Hard ..... pfffff. Echt vreselijk. Ik vind dat je het nog goed kan opschrijven. Gek genoeg was dat ook iets wat ik kon, hoe ziek ik ook was. Alsof het opschrijven hier, de stem diep in mij kon weergeven, die ik nooit echt zou kunnen uitleven op dat moment. Maar ik zie je Annie, diep van binnen zit een sterke prachtige en slimme vrouw die een man verdient die jou volgt door de hel heen en jou steunt en in jou geloofd. Mijn vriend, waar ik zielsveel van houd, kon niet helemaal met mij door het vuur/door de hel.... Beperkingen moeten we in ogenschouw nemen, want we blijven allemaal maar mensen. Eeuwige steun en liefde klinkt geweldig maar ziet er in de praktijk veel weerbarstiger uit. Ik hoop dat je op een dag kan terugkijken op deze periode en zal weten waar het goed voor was. Met mijn armen om je heengeslagen zeg ik het nog een keer: je gaat hier doorheen komen, je gaat genezen en het zal allemaal wegsmelten, ook deze pijn. Je zal weer je eigen leven kunnen leiden en geluk voelen en lachen van plezier. Het komt echt goed, houd vol! Het volhouden zal leiden tot overwinning!

@Annie87, ik vind je een topper! Zoals jij nu beschrijft hoe het met je gaat is niet fijn om te lezen, maar je bent wel in staat om bepaalde conclusies te trekken en dat vind ik ijzersterk van je. Je komt er wel, heel veel sterkte! Net als @Kannietmeer ben ik ook zo'n 16 maanden benzovrij, waarbij ik moet aantekenen dat ik in maart/april dit jaar inclusief afbouw 4 weken Oxazepam heb moeten nemen. Ik herken het ook dat ik voor 80% genezen ben. De onttrekkingsverschijnselen zijn tot een minimum gereduceerd. Ik kan soms weer genieten (niet altijd, hoor!), plezier hebben en uitgaan. Omgang met andere mensen gaat ook prima, sociale contacten idem. Werken niet, ik zit nu op 50%. Ik heb dat destijds te snel opgebouwd, dat is een goede les. Sporten is geen probleem, ik ben nu met een opleiding bezig (werkgerelateerd en helaas verplicht), ik merk tot mijn voldoening dat de concentratie die daarvoor nodig is en vrijwel altijd wel is. Ik heb nog wel problemen met onrustige gevoelens bij het opstaan. Meestal gaat dat in de loop van de dag weer over. Ook heb ik nog moeite met niets doen. Dat kon ik vroeger heel goed, nu helemaal niet meer. Het slapen is ook nog niet echt top, maar al zoveel beter als voorheen. De angsten worden allengs minder, alleen de onrust blijft nog wat. Ik hoop met Liz over pakweg 2 jaar te kunnen zeggen dat we 100% hersteld zijn. Wat waves en windows betreft: ik heb ze zeker gehad. In een window bereikte ik een staat van euforie (het juichende gevoel), dat had ik vooral in het begin van de ontwenning soms. Windows ervaar ik nu niet meer, het gaat soms weken goed, dat mag je geen window noemen. Helaas blijft het nog wel op en neer golven, maar lichamelijk voel ik me eigenlijk al tijden behoorlijk goed. Mentaal nog niet altijd, maar dat wordt ook langzaam beter.

En nog iets moois om hierover te delen. Een dame met vasculaire dementie(ene dag heel goed en de andere dag echt alles kwijt en het niet weten, hele grillige dementie) 98 jaar. Ze noemt me altijd kind of jongetje, ben al 46 maar zo schattig. Spreek veel met haar over mijn liefde voor Drenthe en een stuk grond, met kippetjes en tuinieren waar ik zoveel van hou. Toen zei ze mij. Jongetje je kunt beter spijt hebben van alle dingen die niet goed uitgewerkt hebben in jouw leven dan later spijt hebben van dingen die je niet hebt gedaan terwijl je het wel wilde. Die was zo raak!

Goede morgen bolletje, ik heb het niet gedaan... En volgens mij gaat het vandaag iets beter..

Durven zeggen dat je bang bent, domweg bang, dát is dapper.

Vandaag bij CGT vroeg mijn behandelaar, nadat ik vertelde 2 maanden niet gedronken te hebben, of ik mezelf daar voor beloond had. Ik zei; ik heb daar niet echt behoefte aan, vind wat ik ervoor terug krijg beloning genoeg. Vanmiddag liep ik in de stad en zag ik een tas. 50 euro, zou ik normaal nooit kopen voor mezelf. Maar ach, ik had een beloning verdient. Nu ben ik blij met mijn 2 maanden en mijn tas Weltrusten voor straks.

Bor missed a great opportunity to shut up

Inmiddels heb ik telefonisch contact gehad met Erik paling. Ik kan bij hem onder behandeling komen voor de afbouw van benzos. Hij heeft iig aan het erg langzaam te doen. Geeft mij weer een stukje meer rust. Ik ga eerst kijken of er op t zkh een andere psychiater is die wel met mij de langzame afbouw wil doen. Zo niet, dan zal ik wederom met Erik paling contact opnemen en via hem de afbouw doen. De druk van een snelle afbouw is er af.

Goeie morgen Toppers, We hebben een prima forum kanjers. Er wordt eerlijk geschreven, goed gedeeld en respectvol om gegaan met elkaar. Zo hoort een forum te zijn. Geweldig. Vannacht na het eten van een levensgrote gehaktbal die ik voor vandaag had klaar gemaakt, gruwelijk in slaap gedonderd. O ja ik heb mezelf gisteren een groot cadeau gegeven. iets wat ik al jaaaaaren wil. Even kijken of ik een foto kan plaatsen momentje...…………...Jaaaa gelukt. Dit is de butterfly koi. Ze zijn wel heel duur maar zo mooi, en kunnen zo'n 80 cm. groot worden. Ik heb er 3 gekocht en was e75,-- kwijt. Heb buiten toen ik nog gezond was, een vijver gegraven van 13-5-1mtr. Een jaar over gedaan. was toen 62. Maar ik heb ook een grote binnen vijver in m'n kamer. Daar zitten ze nu in omdat er buiten eerst draden gespannen moeten worden voor de reigers.

Zo voor degene die een beetje lol willen.

@Bob, mooie, goede reis weer. Ik hoop dat je been je dit keer wat minder parten speelt.

Dank voor jullie lieve berichtjes! Voel me echt afschuwelijk en het versterkt de ontwenningsverschijnselen. Ik laat het maar op me af komen. Net bij mijn moeder wezen praten. Het rare is; wil eigenlijk helemaal niet met vrienden erover praten. Ik ben nog niet zo sociaal vanwege mijn ontwenningsklachten. Normaal zou ik dat wel doen. Dankjulliewel

Pelle, gefeliciteerd met je 4 maanden. Rudy, Water, Wisse en Asterix zijn ook weer een maand verder. Ga zo door! En welkom Rapilos, zet hem op.