Klassement

goedenavond allemaal. Ik heb mijn tocht naar de preekstoel achter de rug. Een must, voor mij, om af te kunnen sluiten. Wat dat betreft is alles wat nu nog gebeurt extra, deze reis is nu al meer dan geslaagd in zijn opzet. In die zin blij met, en dankbaar ook, voor jullie postings over wel of niet dingen van vroeger bewaren. Dat sluit mooi aan op wat ik hier doe: afsluiten, met zorg en aandacht, maar wel afsluiten. Op een bepaald moment zijn het weer, of moeten het dat weer worden, gewoon herinneringen, met gevoelens, maar zonder betekenis. Tien jaar geleden in 2,5 uur omhoog, en in 2 uur naar beneden, meer dood dan levend. Nu in 3 uur op én neer, en lekker, makkelijk, fijn. Wat een nog veel groter verschil dan ik had verwacht. Fysiek, maar ook qua angst, openheid.....op alle fronten, eigenlijk. Ik heb (en geloof me, dat moet ik echt uit mijn ténen halen, nog nooit gedaan) een andere wandelaar gevraagd een foto te maken. Dezelfde als tien jaar geleden, maar dan nu. En nu is het klaar, het heeft geen grote betekenis meer, het zijn weer gewoon herinneringen. Ik zou hem twee keer lopen, één keer rennend, en morgen wandelend, genietend, maar dat ga ik niet doen. Het is en blijft toch een erg drukke toeristische route, en dan kies ik voor het rustige en fijne liever voor een lege route, wel door hetzelfde gebied, maar niet mannetje aan mannetje. . Het is hier schitterend. (nb dat streepje onderin de fjord is geen klein bootje, het is het spoor van een redelijk grote cruiseboot)

Wel grappig net. Mijn jongste zoon is bang dat de centjes op zijn en ik niet genoeg werk om op vakantie te kunnen. Dus hij vroeg of ik klaar ben met werken vandaag. Ik zeg ja. Vraagt ie waar de centjes dan zijn. Op de bank, zeg ik. Loopt hij naar de bank toe. Ehhh, nee, ik bedoel niet die bank. De geldbank. Hij kijkt me glazig aan. Ik waag een nieuwe poging: de centjes staan op de computer. Loopt hij naar het beeldscherm en gaat op de plank erboven zoeken

Goedemorgen! Heel veel plezier @Jopie en voorzichtig doen. Wat een regel dingen hier. Aangemeld voor kraamzorg, over een paar weken de intake. Thuis of in ziekenhuis bevallen? Tja, eeh geen idee? Over 4 weken geregistreerd partnerschap, getuigen regelen. Wat gaan we doen? Alleen even tekenen? Maken we er een klein besloten feestje van? In ieder geval gaan we in het weekend er na even er tussen uit. Twee nachten in hotel, jacuzzi op de kamer. Nu al zin in!

Maar was gisteren 200 dagen nuchter

goedendag allen. Op een camping bij de boot van Denemarken naar Noorwegen. Een voorspoedige reis gehad, maar wel met veel stops: ik was moe, en heb veel geslapen onderweg. Wachten op de boot, morgenavond, en in die wachttijd proberen te genieten van de omgeving, het hier zijn. Beetje lopen, beetje rennen, beetje strand, beetje zwemmen, beetje ouwehoeren met andere camperaars. Het lukt niet zo, die dingen: de neerslachtigheid (die ik ook wel een beetje verwacht had) is er. Vol. Geeft óók niet, hoort erbij. Het is geen snoepreisje. Ik heb wel ruim een uur op een steen gezeten aan het strand, in de regen, uitkijken over de zee, de kop lekker nat, de druppels over mijn gezicht en in mijn kraag.... dat was fijn. Er is een zwemgroepje dat iedere ochtend in zee zwemt, naast het strand staat een sauna voor erna en je mag aansluiten. Ik ga dat morgenochtend proberen. Wonderlijk hoe in feite in de aanloop naar deze reis alles waar ik voor ging al de revue heeft gepasseerd: het is eigenlijk niet nodig meer, die reis zelf. En terugkijken op alleen tien jaar lukt ook niet. Ik vergelijk het afgelopen jaar met het vorige, de afgelopen vijf jaar met de vorige, en dan ook de afgelopen tien jaar met de tien jaar daarvoor, net zo lang tot het weer klopt, ik weer een onschuldig onbeschadigd kind zie en mezelf herken. Er verandert niets, ik kijk er alleen nog een keertje naar, vanuit het nieuwe perspectief....geen ontkomen aan... Het waren rare weken, met veel terugdenkdingen (galgje doen?), de afgelopen week ook af en toe huilend mijn dienst rijdend. Geen probleem, ik heb een zonnebril en een coronahekje...mijn werk gaat gewoon door zonder dat iemand dat merkt. Het regent. Dat is ok voor nu. Ik sta aan de stroom en mijn kleren worden snel droog. Straks koken, en daarna eten. Verse vis uit de haven, verse groenten. Het zijn kleine dingen, maar ze zijn fijn, ze zijn belangrijk, ze maken het fijn.Maar ik moet het uit mijn tenen halen, soms, nu. Morgen verder, morgen naar Noorwegen. De dingen doen die ik wilde doen, omdat ik vind dat ik ze moest doen. Het is afronden, afhechten, en afronden. Zien en herinneren wat mooi was. Accepteren wat niet mooi was of voorbij is.

Goedemorgen. Ik heb net een drieling gekregen vanochtend. En twee maanden daarvoor een tweeling. En ik had er al twee. Opeens een groot gezin. Nu toch maar gaan verhuizen? Wat een droom....Ik werd net zwetend wakker. Huis gecheckt. Maar echt. Ik heb er maar twee gevonden. Dezelfde als gosteren.

Hartelijk gefeliciteerd @IJsvogel, je hebt het jaar volgemaakt. Reusachtig! Ga je door zo? @Senna33 gefeliciteerd met je 4 maanden, en natuurlijk ook @BamBam en @Cleo66.

Gpedenavond. Veilig aan op de camping van 10 jaar geleden. Zelfde route als toen, toen met dochter en 185 pk, nu alleen met 105 pk. Smal, steil, slingerend en snel wisselende landschappen met rivieren, meren, fjorden, heuvels, bergen, rotsen, watervallen en af en toe met een pontje over. Eerst even boodschappen gedaan en poef, daar was ie al, de herinnering, een paar dagen eerder dan de "planning" : hier, in deze winkel, haalde ik toen dat ene blik bier. "ga jij lekker even lezen dan doe ik even alleen boodschappen". Jaja, die kennen we, he? Ik hield t niet meer, daarom wilde ik alleen. En hier, waar ik nu sta, gooide ik m ook uiteindelijk jankend leeg. Stiekem. Alleen. Niet omdat t niet mocht of niet kon, maar omdat ik me haar teleurgestelde koppie voorstelde, haar verdriet en teleurstelling.... "wat doe ik ze toch aan?"... Omdat we het zo fijn hadden... Hij knalt er hard in, en dat is helemaal goed. Ik ga een eindje sjouwen en dan vroeg slapen. Poeh he....

en dat ga ik zeker doen! het jaar vol maken!

Hele mooie lange film gezien en muziek geluisterd. Zo slapen maar wil nog iets op jouw bericht zeggen/tikken. Je raakt mij, weet deels wel waarom en ook deels niet. Wil het je toch tikken anders blijft het in mijn kop spoken. Wil het kunnen loslaten, vandaar. Alleen nog contact met je ex? De moeder van jouw kind of een andere ex? Als het te persoonlijk is, niet antwoordem, dat is wel heel eenzaam en ook triggers genoeg of juist fijn? In mijn ogen ben jij sociaal genoeg om nieuwe andere contacten aan te gaan, je gaat ook naar de sportschool en je doet je werk. Heb daar bewondering voor, je doet het toch maar! Of doe jij je hier mooier voor dan je bent(nu dan na die sessie), kan ook nog. Alles kan en mag ook. Ook dat hoort bij ons probleem soms, beter voordoen naar en anders voelen van binnen Zag/zie je nog vloekend/tierend onder invloed een draadje openen, herkende mij zo in jou, zo ben ik ook onder invloed en zonder totaal niet. Jij ook niet. Vind je nu wel heel erg stil en bezig. Zo ben ik ook. Komt door het woord unheimlich, herken dat ook.Ook de moordneigingen en destructieve onder invloed, misschien ook wel deels niet onder invloed. Je praat zo vol liefde over je kind(die je niet meer ziet, wat zal dat frustrerend zijn, deel leg je ook de schuld bij jezelf neer), je oude moeder en oude kat. Wens jou meer contacten toe, ons heb je iig al, dus niet heel eenzaam maar wel in dit/dat. Snap ik zo goed. Daarom raak je mij zo. Wat ben je goed bezig en ook in een caravan, heb het zelfs ooit overwogen om de boel te verkopen en ook in een caravan te gaan wonen. Bij jou een keuze die ws niet anders kon maar dan nog, jaloers op je! Wil ik ook. Je bent het aan gegaan, voorbeeld voor mij en wat gun en wens ik jou veel voorspoed toe en dat gaat komen. Daarom nu volhouden gaan en als het niet lukt, ga het hier melden please. Je bent dat waard. Snap nu de eenzaamheid die je beschrijft, zelfs ik voel dat, ook als ik bv 10 mensen om mij heen heb. Het is ruimer. Hou je goed bijeen en bedankt dat je er bent. Beter dan dit kan ik het niet uitleggen maar heb het geprobeerd.

Schattig jurkje @niks. Bijzonder toch dat jullie mensje daar straks met haar wonderzachte lichaampje in zal zitten? Dat samen verwonderd vooruitblikken vond ik mooi aan deze periode. Hoe levensecht ik me ook alles probeerde in te beelden, het bleef toch iets heel surrealistisch tot het moment dat ik daadwerkelijk de wurm in mijn armen had. Ik zit nooit zo snel om tekst verlegen, maar toen wist ik minutenlang niks te zeggen. Ook wel omdat mijn zoontje meteen mij met een sierlijk boogje in mijn gezicht plaste. De humor van zijn vader dacht ik meteen.

@nancy

Goedemorgen allemaal. Zo blij ons @nancy weer eens te zien dat we collwctief wachten met draadje openen? Koffie in de deur. Ik stap zo op de fiets, lang rustig tochtje.... "... You can feel your mind stop and make their own stories....."

Ik heb telefoon gehad van het ziekenhuis. Heit had gezegd dat ze mij moesten bellen. alsof ze dat niet weten, maar goed. Het is redelijk tot nu toe. Nog op de IC maar stabiel. Mag niet naar hem toe maar hij mag me bellen vanmiddag om half 6. Fijn hé. Ik ben zo opgelucht. Dank jullie wel voor jullie lieve steun vandaag. Het hielp me echt erdoor heen.

op naar werk na een hele rustige ochtend buiten in de regen... sentimenteel moment: wat is het eigenlijk mooi om, zo door de jaren heen, te mogen volgen waar de afzonderlijke mede-forummers langs gaan, heen gaan en komen. Het kleintje van niks brengt me daartoe, maar ook rapilos, van drinker, via opleiding, tot werk, tot pensioen, vriend en huis afbetaald. Nancy, van straatvrees en nergens heen kunnen, tot universitaire opleiding, nieuw werk en weer vol in het leven. De zoon van Sowhat, de familie van bor en haar jongen weer 'vrij', bolletje met haar oude kabouter...... Niet de woorden op zich, maar dat wat er daadwerkelijk gebeurt. Niet vandaag, maar zo door de jaren heen gestaag.... zo mooi. Dank allen. Het winterkoninkje zit weer op mijn drempel

Zodat ik het nooit meer vergeet. Dag weet ik veel, ik moet het uitrekenen. Ben er ook niet meer mee bezig, het doet er ook niet meer toe. Vandaag is er een kwartje gevallen, heel hard en pijnlijk maar ook weer mooi. Was onderweg naar training. Zag een vader of moeder, dat weet ik niet eens meer, met een dochtertje op een klein fietsje in de leeftijd van mijn dochtertje destijds toen ik haar voor het laatst zag. Ze leek er ook op (althans zoals dat dik 7 jaar geleden zo was, zou nu niet eens meer weten hoe ze eruit ziet). Dat raakte me keihard, tranen in mijn ogen niet uit kwaadheid om wat mij aangedaan is maar puur om gemis. Daar ga je dan met je grote bek naar je 'stoere kickbokstraining' jankend op een scooter. Om iets wat mij tot een paar dagen terug nog tot grote woede kon drijven en vroeger met een slok op zelfs tot moordneigingen. Wat heb ik ervan geleerd? Dat zou ik nog niet weten, dat ga ik vrijdag merken als ik echt start met EMDR, moet daarvoor drie traumatische gebeurtenissen beschrijven waar ik nu nog last van heb. Gek genoeg wist ik eigenlijk niet wat ik er mee moest begreep vanochtend dus welke de boventoon voert. Niet het geld, het huis, de boot, de auto of mijn pensioen wat allemaal foetsie is of de valse aangiftes en in de cel gepleurd worden. Nee gewoon een basaal gevoel wat weg is en nooit meer terug komt. het zorgen voor en troosten van je kleine meid. ironisch dat ik daar 7 jaar zuipen voor nodig heb gehad om dat eerst weg te drukken en zelfs keihard te zeggen ik hoef dat kind nooit meer te zien. Dat is wat drank met je doet. het maakt je gevoelloos en verwoest je gevoelsleven. Ja je hebt een vals gevoelsleven vol met drama door jezelf gecreëerd met drank. Je ware gemis en pijn blijft lekker veilig weggestopt. Dat heb ik op de harde manier geleerd de afgelopen 7 jaar en vandaag pas echt ingezien. Wat ik ermee moet en kan zou ik niet weten. Het enige wat ik weet is dat ik deze beleving zuipend never nooit zo gehad zou hebben.

"Vraag jij je ooit af, waar je de verkeerde afslag hebt genomen ? Waar je leven het tegenovergestelde is geworden, van hoe je het voor je zag ?" Hallo diligenten, Na hier al keren te hebben rond gekeken, waarbij voornamelijk 's nachts de uren voorbij vlogen bij het lezen van allerlei berichten, verhalen en ervaringen heb ik besloten om me hier ook kenbaar te maken. De reacties op berichten zijn belangstellend, zeer aandachtig, met veel toewijding en respect geplaatst. Dat doet een mens goed. Ik ben een man van 44, met een alcohol gebruik van af en toe een periode in een jaar het alcoholgebruik toeneemt naar 4 tot 6 blikken 0,5ltr met 8.6% of 10% EthH in zit. Ruim drie jaar geleden heb ik behandeling bij een GGZ-erkende instelling doorlopen. Vanwege het feit dat ik tijdens behandeling geen terugval had gehad én geen dagelijkse drinker van grote hoeveelheden ben, zag de behandelaar mij niet zozeer als alcoholist. De factoren van stress, drukte, vol hoofd, chaostisch, rusteloosheid zorgen er bij mij voor dat ik geen maat kan houden en dat ik op momenten doordrink. Na doorverwijzing naar een andere instelling is bij een aandachtsstoornis gediagnosticeerd en ging het na een therapie lange tijd goed. Tot begin van het jaar. Door beëindigen van een langdurige relatie, kwam er veel stress, spanning en onrust, waardoor het gebruik van alcoholische versnaperingen weer is begonnen. Eerst een beetje en daarna tot het hierboven beschreven gebruik. Ik ben vanaf eind mei gaan minderen en heb in periode van 19 juni tot 04 juli (16 dgn) geheel onthouding gehad. Toen is het een week mis gegaan maar vanaf 10 juli tot nu weer geheel onthouden. Dat wil ik vol blijven houden. Om mezelf te bewijzen dat ik het kan, heb een alcohol tester aangeschaft. Dat voelt bij mij ook al een soort stok achter de deur en dat motiveert me blijkbaar op een éénof andere manier. Door de erkenning, begrip en steun die ik bij veel lotgenoten heb gelezen, krijg ik het gevoel dat als je hier bent, er niet alleen voor te staat. Dit ben ik en maak graag deel uit van deze lotgenoten groep om elkaar te steunen. Bedankt voor jullie aandacht ! Groet, Gryhe

En nu staat m"n telefoon roodgloeiend. Waarheen met me zoon. Ik was alweer vergeten dat hij nog onlangs in de bak heeft gezeten. Het is nog maar kort geleden maar ik weet niet meer wanneer hoor. Ik kan het echt niet meer bijhouden. Waar naartoe nou ik toen ook al zei; Hoe moet ik dat weten, zoek het uit! Godsamme. Zet hem op straat whatever. Hij heeft bewust z"n eigen glazen ingegooid, echt bewust en gedraagt zich zo onverschillig als maar kan, slaapt er zelf geen nacht minder om want hij wordt opgevangen, constant. Kind leert niks zo. Het wordt straks zo"n onverschillig mannetje die al kauwgom kauwend z"n schouders ophaalt en je aankijkt door de zonnebril, afvragend waar een ieder zich zo druk om maakt. Waarom denken ze dat meneertje niet thuis komt nu..omdat moeders hem geeft wat hij nodig heeft natuurlijk. Stelletje sufferds daaro..

Je moet je dromen werkelijkheid laten worden. O nee, wacht. Knap stukje nachtelijke vruchtbaarheid wel @Lika. Mooie foto @Gryhe, Moerdijkbrug? Al treinend trigger van gisteren nog een beetje kunnen analyseren? Of nee, eerst domweg hoofd leeg laten lopen tijdens de reis, dat is beter. Goed gedaan @Waldorff. Braaf verplichte sociale termijn uitzitten, en dan doen waar je zelf blij van wordt.

Heftig @Bor, sterkte! En jij ook @nancy

Nagekomen taalergernissen: dingetje. "Ja, dat is nog wel een dingetje hoor." Dat vind ik wel zo lelijk. Eigenlijk vind ik al die napraattaal ergerlijk, uitdrukkingen die ineens iedereen gaat gebruiken. Me-time: ook zoiets Of van die uitdrukkingen als: '"in je kracht staan" Gelukkig heeft een andere taalergeraar hier al een boektitel aan gewijd: "Ga lekker zelf in je kracht staan"

if you order in that malle taaltje, then i will hit you with the cookiepan

Goed om te horen Daan, dat heb je toch maar weer mooi voor elkaar gebokst. Trots op jezelf zijn, en strijdbaar en nuchter weer verder!

Sandro, wat ben je toch goed bezig! Ja: Het moeilijkste aan stoppen met alcohol is opnieuw leren voelen. Het mooiste aan stoppen met alcohol is opnieuw leren voelen. Dus dat. Precies dat ben jij nu aan het ondervinden. Hoe mooi! (en kut soms ook) van mij

Maandag terug naar gyneacoloog. Dan weet ik meer . Het duurt lang , dat niks mogen doen

In ieder geval weet je nu dat dit ook niet helpt. De volgende keer eerder hier aan de bel trekken, wie weet kunnen we je helpen!!!! Tja en verder denk ik dat het advies van Cyclad goed is. Sterkte. Bellie je hebt ook waterkefir hoor, en als je een andere melk wel mag, kun je dat ook gebruiken.

Was een goed gesprek en idd, dezelfde van 7 jaar geleden. Even kwam er wat stekeligheid in mij naar boven, maar het ijs was weer snel gebroken. Wat sta ik toch anders in het leven dan 7 jaar geleden. Bepaalde dingen wist ze zich nog te herrineren. Ik was in die tijd nog een drukke mantelzorgster voor mijn man. Heel verhelderend gesprek in ieder geval. Nog een vervolgafspraak met de arts en met haar. Gesproken over een assertiviteitstraining en hoe ik in godsnaam een terugval kan voorkomen. Daar gaan we dus aan werken. Ik heb mijn leventje best wel op orde en vind het goed, zoals het nu gaat. In feite zou ik geen alcohol nodig meer moeten hebben. Wat voegt het nog toe is mijn grote vraagstuk..

Mij kennismakingsgesprek ging opzich ook wel goed ze gaat over nadenken ik ook ze heeft vakantie eind deze weeek als ze terug is gaan we een sessie doen om te proberen . Als het nut heeft gaan we verder dus ik weet ook niet meer soms voel ik me zo rot ik wil niet zo blijven verkeerde angst gedachten moeten ik zien uit mijn brein te zetten want dat is de probleem waarom ik me angstig en vastgelopen. Gevoel geeft ieder geval blij voor jou dat je gesprek is goed gelopen is op school

wij hier in de miezer gevolleyed op t zand, ook mooi geweest en tijdens 1 dikke bui, koffie onder afdakje en bijkletsen. Daarna klaarde het weer even op, beetje miezer hardere wind. Heerlijk. Je kunt maar 1 x nat worden he. En koud was het niet. Wel net dikke sokken aangetrokken, want zelfs na een hete douche blijven mijn voeten toch wel koud.

Is niet stom toch? Tenminste vind ik niet @Rosee Om die reden heb ik 4 jaar terug mijn account laten opheffen, puur en alleen om al mijn postings op te ruimen en om met een schone lei verder te gaan. Inmiddels ben ik alweer ruim 4 miljoen postings verder en zou ik het alweer moeten laten doen misschien maar een nadeel daarvan vind ik dat je jezelf dan niet meer kan nalezen. Er is trouwens ook geen moderator meer aan wie ik dat zou kunnen vragen.

Dat denk ik wel. Het hele systeem moet eerst weer gereinigd en gereset worden. Een heel karwei. Er zijn nu allemaal oempa-loempa’s in je lichaam druk bezig met hele kleine bezempjes en poetsdoekjes de boel van binnen weer een beetje fris te krijgen. Die zitten onder elkaar ook maar te mopperen dat die mensen altijd zoveel troep maken. Even geduld hebben bedoel ik maar. Work in progress. Moed niet verliezen.

En er was toen amper whatsapp, facebook, twitter, snapchat en ga ze maar door. Je was volledig aangewezen tot het forum om te communiceren. Het is dat iemand nu over 10 jaar geleden begint anders had ik er niet bij stil gestaan. Op 11 juli 2010 was de finale van het WK voetbal op 13 juli melde ik mij bij Rodersana in Oischot om 7 weken opgenomen te worden. Het is het beste en slechtste wat mij ooit overkomen is ook al had ik mij zelf aangemeld. Het beste omdat toen echt duidelijk werd dat ik een alcoholprobleem had het slechtste heeft met ego dingen te maken.

prima toch, bor? Als jij daar tevreden mee bent is dat helemaal goed. Alleen, dit is een forum (geen chatbox) voor mensen die van hun verslaving af willen komen (en blijven).... althans, dat was het. Ben daar deze maand nog meer mee bezig omdat ik aan het terugkijken ben op die tien jaar adb, op het begin op dit forum, de eindeloze irritant betweterige preken van @niwi, @Kohtje en @BamBam en waar en wat die mij toch ook echt wel gebracht hebben. Op de verschillen tussen toen en nu, en wat dat zegt over mij. Met een heel klein beetje geluk sta ik over precies 3 weken exact daar in Noorwegen waar ik tien jaar geleden voor het eerst het forum echt gebruikte. En ze waren er. Meteen. Ondanks de afstand. Lijkt nu gewoon, maar dat was het tien jaar geleden niet. Op een forum passen verschillende visies op verslaving, reacties ook. Als reactie, of naar aanleiding van een reactie. Of deze van jou daarin past weet ik niet, maar het mag en kan. Kan er alleen maar van leren. Als ik wil.

@Dikkie Helaas niet, wel kelderkast. Maar die staat bomvol, kom ik tenminste niet om van de honger en dorst maar wel erg claustrofobisch

Dit is mijn kat Pip, die ik al tien jaar heb... Hij komt van een asiel hier in de buurt...

Onthou ik dikkie ik moet niet denken dat het slechter gaat toch val ik soms in die spiraal omdat ik me slecht voel maar ik zet door makkelijk is het niet dat heb ik geaccepteerd klachten gaan we krijgen dat zowiezo dat was de eerste dag kwart eraf het leek alsof het geen effect had in middag werd ik beetje onrustig ik dacht aan pil maar dat heb ik niet gedaan ik had me beetje afgeleid toen dacht ik er niet meer aan ik wil volhouden dikkie maar zoals je zei de onderliggende probleem ben ik nog steeds niet achtergekomen en daarom dat angst en onrustig gedachtes ik weet echt niet wat mij heeft geraakt bij ggz ik kan moeilijk terugdenken maar met mij coach gaan we zeker wel in verdiepen jammer genoeg is hij met vakantie dat wordt afwachten dat is belangerijk wat de oorzaak is dat ik nu zo ben dan kan ik ook met gerust hart afbouwen want na een tijdje zonder benzo wil ik voorbereid zijn en niet terug vallen Dat is echt rot dat je niet weet waarom maar goed morgen nieuwe dag dikkie positief blijven ook al is het moeilijk fijn dat je weer ingevallen bent met je verhaal ik ben echt blij dikkie met je steun

Welkom terug @Waldorff. Fijn! @Reacherik heb ook van de hele oude vrienden. Dat is heel fijn ja. Ik vind het prettig je weer even te zien!

Dank je, ik mag jou ook wel! Wat ik zo moeilijk vind is een balans vinden. Als ik altijd/meestal zou zeggen hoe ik me voel, ben ik bang dat ik mensen afschrik. Het is niet zo dat ik me zo nu en dan eens zo voel, het is bijna altijd zo. En dat is lastig. Als het tijdelijk is, is het makkelijker om het te zeggen, want het gaat weer over en het is ook makkelijker om te horen want het gaat weer over, Maar als het blijft dan is het een ander verhaal. Horen dat iemand blij is met zijn of haar leven, dat het hem of haar goed gaat is over het algemeen fijn om te horen. We hoeven ons dan geen zorgen te maken, we hoeven niets te doen, geen raad te geven. Het geeft geen ongemakkelijk gevoel, tenzij je jaloers bent natuurlijk. Het evenwicht wordt niet verstoord. Dit alles er van uitgaande dat we zelf ook goed tot redelijk goed in ons vel zitten. Maar als het niet goed gaat hebben we het gevoel dat we iets moeten, moeten helpen, raad moeten geven, het lijden verzachten. En als dat niet kan, kun je je gemakkelijk machteloosheid voelen of wrevel zelfs, zeker als het lang duurt. Het is naar als het met iemand uit je omgeving niet goed gaat, zeker als die persoon je na staat. (Mijn invulling, mijn woorden) Het is voor mij de kunst om te zeggen hoe ik me voel op een manier die behapbaar is denk ik. En op een manier waarmee we samen weer verder kunnen. (Ik mis LARS nog heel vaak, mede omdat hij beschreef dat hij niet meer kon en wilde, ik begreep dat helemaal. En ik wist dat hij dat van mij begreep. Ik kan nog wel, dus ik ben er nog.) Ik kende een oudere mevrouw bij wie ik regelmatig op bezoek ging, het viel me elke keer zwaar. Waarom? Niet zozeer omdat ze het altijd moeilijk had maar meer de manier waarop ze dat communiceerde denk ik. Het was zo zwaar, altijd. Het duurde lang voordat we door die zwaarte waren en over andere dingen konden praten. Ik zag er steeds meer tegenop om naar haar toe te gaan. Dat wil ik dus absoluut voorkomen!!! Een andere dame was behoorlijk beperkt en had veel pijn door reuma (RA). Zij had het ook moeilijk, maar naar haar ging ik graag en ik deed van alles en nog wat voor haar. Zij had het moeilijk maar was geen slachtoffer denk ik. Misschien zit daar wel het verschil. Ik weet denk ik niet goed hoe ik aan kan geven hoe ik mij echt voel, hoe ik daar aandacht voor kan vragen omdat ik bang ben om slachtofferig te zijn en dat wil ik absoluut niet. Bovendien vind ik het lastig om te zeggen dat ik me bijvoorbeeld vreselijk somber en angstig voel en dan vervolgens over te gaan tot de orde van de dag. Terwijl dat wél is wat ik graag wil. Ik wil het vaak alleen maar kunnen en mógen zeggen!! Ben jij blij? Fijn voor je. Ik niet, ik ben bang en somber. En dan door of zo. Want dan kan ik ook wel weer mee in jouw blij-zijn, want ook al kan ik het niet, voel ik het niet, ik wil het wel graag van jou weten. Dan kan het allebei bestaan, dan wordt het allebei gezien. (Ik weet precies wat ik hiermee bedoel, maar ik heb geen idee of jullie het begrijpen) Adciezen en goede raad helpen bijna nooit, het geeft mij vaak alleen een machteloos gevoel. Luisteren helpt wel. En me soms gewoon meeslepen: Komop Jan, we gaan wandelen of zo. “Ik lees je Jannigje” was fijn @Lika

free solo

@Cleo66 bio-documentaires kijk ik ook graag. Die over Bikram vond ik boeiend. Dat is een soort guru die hot yoga uitvond. En recent 'mucho mucho amor' gezien. Over een bekende persoonlijkheid in Amerika, een latino die met horoscopen een eigen show had. Heel gevoelige man, waar (uiteraard) misbruik van werd gemaakt. https://www.netflix.com/nl/title/81200204

Tis geen tovermiddel. Hoe minder je ervan verwacht hoe beter. Uiteindelijk kom je gewoon bij jezelf terecht en lijkt het misschien alsof het helemaal niks opgeleverd heeft. Als ik dagelijks mediteer lijkt het niks op te leveren. Als het er weer bij inschiet 6 dagen per week (zoals nu) dan ben ik weer een mentale chaos. Het werkt wel maar het is heel banaal.

Gefeliciteerd nog knakker

Ja 4. Dus dat zou voldoende moeten zijn

Heel veel succes. Je kunt het !!

Wij hadden vroeger ook kippen. Ze aten voer uit mijn hand. We hadden ook een boze haan, die rende je woedend achterna

Van harte @Lieke7777!

Djw @Lieke7777 Hier gaat het okay. Toevallig had ik dat ook vandaag, steeds die paar zinnen het regent, het regent in mijn hoofd en soms zong ik het zelfs zachtjes. Terwijl de zon volop scheen. Bedankt he@takeiteasy Lekker gegeten en nu nog aan de koffie al mijn 3e bakkie. Als ik niet drink ben ik verzot op koffie en smaakt ook veel beter. Weer een voordeel. Ben wat meer posi gelukkig. Wat scheelt dat een boel dan. Fijne avond nog en sterkte voor degenen die het kunnen gebruiken.

Ze liggen in de auto en ga ze zéker niet bijkopen maar begrijp je issue punt ..

Kijkesan. Dit is het belangrijkste inzicht. Hou het voor ogen. Ook als het 'goede gevoel' verdwijnt. Ook als je je nog eens zo klote voelt dat een pot bier gruwelijk verleidelijk wordt. Ook als je gek wordt van ellende door de scheiding. Die drank: het leek ooit zo onmisbaar. Toch is het vaak domweg een gewoonte die je moet afleren. Wel een heul diepgewortelde gewoonte, dus neem de tijd om nieuwe, gezondere gewoontes aan te leren. Succes ermee kerel.