Moeps

Als ik voor mezelf spreek denk ik wel dat het te maken heeft met leeftijd, of levensfase eigenlijk meer dat ik nu hier ben en niet 10 jaar geleden. Ik ben nu 45 en sinds 3 jaar op dit forum, laatste jaar echt serieus. Dat komt overeen met dat de tijd is aangebroken om weer wat met mezelf bezig te zijn, mijn eigen leven weer op de rit. De kinderen zijn nu pubers en er is weer ruimte voor mij. Dus lijf en levensstijl onder de loep, nieuwe baan, waakvlammetje van de relatie weer aanwakkeren (oa door dit forum onlangs de neus weer even in de goeie richting gekregen wat dat betreft) en dus ook het sluimerende alcoholprobleem aanpakken. Heeft bij mij wat tijd gekost, maar geloof nu dat de knop echt om is! Dit forum helpt mij. Ik lees dagelijks mee en pik heel veel mooie inzichten mee waar ik dan verder mee ga en op voort borduur.

Karton, roestvrijstaal.... Ben benieuwd wat we nu verdiend hebben!

Bob, mag ik er ook weer op? Na vorig jaar flink geoefend te hebben, ga ik nu voor het 'eggie'. Eerste dag: 29 december 2019

Goedemorgen! Bij ons is afgelopen zomer een tweede hond erbij gekomen. Daar werd niet lang over nagedacht, het hondje werd dakloos anders. Geen seconde spijt van. De twee kunnen het samen heel goed vinden. Onze trouwe ouwe heeft een verjongingskuur ondergaan en de nieuwkomer is helemaal opgeleefd! En ik word helemaal blij van haar enthousiasme! Ik stem dus voor! Of mochten wij niet stemmen? Fijne zondag allen, wij gaan het bos in, met de honden uiteraard.

Heerlijk inspirerend!!

Goedemorgen! Ik vind het wel leuk elke dag Fleur, je kalenderspreuken! 5 onvolmaaktheden, ik zal eens na gaan denken over de 5 belangrijkste, want ik heb er geloof ik wel meer! En of ik ermee kan leven. Dagpact: Quinn Moeps

Genoeg stof tot nadenken weer! Ik ben blij met de feed-back en ook dat jullie me helpen weer het juiste perspectief te zien/te vinden. Zodat ik niet verzand in stil verwijt en afstand. Ondanks mezelf. Ik ga dit alles rustig op me in laten werken, en vaak doorlezen om er mee aan de slag te gaan! Bedankt voor het delen van ervaringen, veel herkenning. Wat ik nu voel, is dus 'gewoon', 'hoort erbij', kort door de bocht. Wel fijn om te beseffen. Ook het feit dat het inderdaad niet te bevatten en onduidelijk is voor hem. Zonder dat dat iets afdoet aan onze relatie of aan hem. En waarschijnlijk kan ik zelf ook veel opener en duidelijker zijn naar hem toe, wellicht ben ik wat op mezelf hierin.... Eenzaam in het gevoel, maar niet alleen. Praten.... Het aangeven van mijn behoeften, zonder verwachtingen, mooi Etty. Ik heb een hele hoge mentale drempel opgebouwd voor een zelfhulpgroep. Heb al meerdere pogingen ondernomen, maar nooit doorgezet. Angst. Door jullie ervaringen, krijg ik toch weer een prikkel om toch die stap te zetten. Overigens @MijnGerrit had ik je bericht gister gelezen en raakte het me. Wellicht was alles al eens tegen me gezegd, maar kwam het toen niet binnen. Gister wel. Bedankt.

Graag zou ik wat input krijgen omdat ik het idee heb een beetje in rondjes te denken op dit moment...Doordraaien noemen ze dat geloof ik Ik weet natuurlijk al jaren dat ik een probleem heb met alcohol. Toch is het pas sinds ongeveer 1,5 jaar dat ik dit bespreekbaar heb gemaakt met mijn partner. Die in eerste instantie vond dat ik nogal overdreef en dat iedereen wel eens wat teveel drinkt. Ik heb toen één keer opgebiecht dat ik veel meer dronk dan dat hij zag en dat ik er een trafic aan flessen in- en uitsmokkelen op na hield. Indetijd (dus eind 2018) heb ik dit 1x gezegd. Daarna is hier nooit meer over gesproken. Ook omdat ik natuurlijk goed op weg was want in 2019 heb ik verschillende alcoholvrije periodes gehad. In totaal 8 maanden, 1 x 1,5 maand, 1 x 5,5 en wat losse flodders van 10 tot 20 dagen. (dit jaar tel ik niet meer, ik blijf 'gewoon' het hele jaar alcoholvrij!) De laatste 2 maanden van het jaar gleed ik weer in no-time terug naar mijn oude gewoonten inclusief flessensmokkelarij.... En nu komt dus mijn punt : het hele onderwerp rondom alcohol wordt hier thuis eigenlijk nooit besproken. Tenzij ik er zelf over begin. Dat doe ik soms, maar dan stuit ik een beetje op een muur. Hij luistert wel, maar brengt niks in of voegt niks toe. Of ik nu wel of niet drink, mijn man gaat gewoon met de flow mee. Als ik niet drink, opent hij thuis geen fles wijn, dit gaat stilzwijgend. Hij vraagt niks, hij zegt niks. Als ik zelf iets aankaart, dan antwoordt hij dat hij weet dat het moeilijk voor mij is, maar dat hij niet weet wat hij daar verder aan kan doen. Ik heb hem gevraagd eens een rondje Google te doen om zich wat in te lezen. Ik weet niet of hij dat ooit gedaan heeft. In de laatste twee maanden, waarin ik dus zeer actief dronk, werd er ook niet over gepraat. Hij zegt mijn keuze niet te willen beïnvloeden. Hij vindt het wel gezelliger als ik ook meedrink aan tafel, uiteraard gematigd. Dat ik dan doordrink, of voordrink, heeft hij niet in de gaten. Ofzo. We hebben in december meerdere feesten/familiedagen/kerst gehad die overdag begonnen om laat in de avond te eindigen en waar alcohol ongelimiteerd aanwezig was. Als in overal open flessen, BIB's en iedereen schenkt zichzelf gewoon bij. Ik weet van geen van die feestjes het einde. Mijn man is altijd druk elders. Hij lijkt zich geen zorgen te maken of zelfs maar bezig te zijn met het feit dat ik mijn glas altijd vol heb. De volgende dag durf ik dan nauwelijks iets te zeggen, omdat ik niet weet wat er allemaal gebeurd/gezegd is en probeer net te doen of alles gewoon normaal is. En hij doet dat dus ook. Voor alle duidelijkheid: ik ben de enige verantwoordelijke voor mijn drankgebruik. Daar ben ik me terdege van bewust en het is in geen enkel geval de 'schuld' van mijn man dat ik teveel drink. Daar gaat mijn vraag ook niet over. Ik ben degene die teveel drinkt. Ik ben ook degene die ervoor kiest niet te drinken. Maar, ik vraag me wel af, in hoeverre mag ik rekenen op steun van mijn partner? In de vorm van erkenning, interesse, hulp?, schouder?, discussies, vragen...zonder dat ik zelf steeds de boel aanslinger. Laatst zei ik hem dat wij leven met een grote roze olifant in de kamer en dat we doen alsof we hem niet zien. Dat vond hij vreselijk grappig en uiteindelijk zei hij ook wel zich daarvan bewust te zijn, maar daar blijft het dan bij. Nu ik dus weer alcoholvrij ben, kort nog, maar vastberadener dan ooit, zie ik ook weer vrij helder dit gemis wat ik ervaar. Ik voel me nogal alleen staan in deze achtbaan van emoties, ervaringen, gebruik, alcoholvrije periodes.... Ik voel me eigenlijk best heel alleen. Mijn gevecht tegen mezelf en de alcohol is best wel veel aanwezig in mijn leven en in mijn hoofd en dat kan ik dus niet met mijn partner delen. Ondanks vele pogingen. In hoeverre kan ik hem dat kwalijk nemen? Want dat doe ik dus wel, eigenlijk. Dus graag zou ik wat input krijgen van jullie, ervaringsdeskundigen. Want zoals ik al zei, ik draai een beetje door geloof ik....

Wijn en suiker... En alcohol. Er wordt heel wat over geschreven. Volgens Google gaat die 8 klontjes over zoete witte wijn (liquoreux). Rode en andere droge wijnen zouden wat minder zijn. Evengoed ongeveer 90 kcal. per glas nog....

Zo treffend! Hier ga ik naartoe streven voor volgend jaar! Gelukkig, gezellig en gezond 2020 voor allen! Rosee, niet te streng zijn voor jezelf hoor! Goed dat je direct weer vastbesloten bent. Ik doe met je mee dit jaar!

Ik doe mee! Ondanks Macron...

Nee toch? We hadden toch net besloten dat je nog wel even blijft functionneren!! Ik wil zelf geen dagen/weken/maanden tellen, maar doe wel gezellig met jullie mee hoor! Een fris oud & nieuw! Voor mij voelt het als een opluchting, dat ik de knop weer om heb. Nu gewoon doorgaan Ups en downs, maar zoals Knakker placht te zeggen : moedig voorwaarts!

Het wordt hier vaak herhaald op het forum : zelluf maar niet alleen. En dat is precies wat ik nu voel, zo na het lezen van de reacties. Bedankt allen!! Ik praat niet graag over mezelf hier en al helemaal niet om te vertellen dat het niet goed gaat, maar ik ben blij dat ik dat gister wel gedaan heb. Doet me echt goed. Op dit moment is de knop weer om. Inderdaad voor oud & nieuw, voelt als een opluchting! Ik realiseerde het me niet direct, maar ja... ben misschien niet terug bij af. Weer een lesje geleerd. En vooral... tijd voor diepgang, echt. Bedankt Kohtje voor je mooie bericht. Ik ga er weer voor!

Vandaag Lady Jane. Vandaag is de startdatum.

Tja, wat kan ik zeggen? Bijna 6 maanden niet gedronken. Steeds met een onrustig gevoel...is dit het nou? Alles is daarover gezegd en geschreven hierboven.....en toch weer geprobeerd gecontroleerd te drinken, zag het als een soort project. Een probeersel. En dus nu sinds 2 maanden weer helemaal afgegleden naar nog erger. Huwelijk op losse schroeven, meewarige blikken van familie en vrienden, schuldgevoel en schaamte.... terug bij af. Het is echt een drang naar alcohol wat ik ervaar. Niet eens omdat het lekker is. Dat is het gewoon niet voor 'ons soort mensen'! Ik moet dus concluderen dat mijn project hopeloos is mislukt. Ik ben gewoon weer waar ik was : te weten : elke dag zwichten voor alcohol. Stiekem voordrinken (Baileys deze keer, had ik nog nooit in mijn leven gedronken, dus waarom nu wel opeens??) om dan als het tijd is, dus zo rond zessen de fles wijn open te trekken. De volgende dag voornemen om vandaag echt niet te drinken en vervolgens 's avonds gewoon weer van voor af aan beginnen. Natuurlijk ook nog even naar de winkel om de voorraad in stand te houden. Dus ja, wat kan ik erover zeggen. Al mijn voornemens gaan elke dag overboord. Ik wil dus opnieuw helemaal stoppen met drinken. Ik wil geen dagen tellen, geen startdatum hebben. Gewoon niet drinken. Dit is niks zo. Komt bij dat ik lichamelijk ook reageer! Maagzuur, oprispingen, drukkend gevoel op de borst, hoge bloeddruk,slappe wangen , dof gezicht en lege oogopslag, extra kilo's!!! 8 weken weer gedronken en dan zo snel aftakelen. Het is het gewoon echt niet waard. Want buiten de roes waar het dus allemaal om draait is het gewoon heel vervelend stressmanagement : stiekem mijn glas bijvullen, flessen binnensmokkelen, en weer afvoeren. Net doen of ik nog gewoon ben en dus niet aangeschoten. De volgende dag niks durven zeggen of vragen, want daaruit zou kunnen blijken dat ik dus inderdaad niet meer weet wat er gister is besproken/gebeurd.... Al met al een dagtaak en een constant aanwezige factor. Wat een gedoe! Ik wil ervan af. Ik sta dus weer aan de vooravond van weer een nieuw avontuur en wil alleen maar dat het deze keer weer lukt, net als een aantal maanden geleden, maar dan een verbeterde versie... Hier laat ik het maar even bij. Voel me al met al behoorlijk k*t eerlijk gezegd.... Wilde het toch even hier geschreven hebben. Een soort met de billen bloot...