Kohtje

@Jopie, het doet me deugd te lezen dat ik niet de enige ben met die 'afwijking' van dat 'voorbereiden' wat jij hier beschrijft. Ik weet niet hoe vaak ik nieuwe bestemmingen van tevoren 'verkend' heb. Tot in het absurde toe, 100 km heen en 100 km terug om te kijken waar een meeting of vergadering zou gaan plaatsvinden... bijvoorbeeld.

Beschouw het maar als 'tussenleven', fleur. Ben je 'de volgende keer' helemaal anders.

Je zou er ook niet veel van gezien hebben dan, als het in Schotland altijd zo zou zijn. Gelukkig regent het er ook wel eens gewoon.

Ik zou zeggen dat m'n partner een lintje verdient omdat ze me los liet. Het huis uit. Zoek het zelf maar uit. Dát heeft me wakker geschud en zelf hulp laten zoeken. Ze liet me los en ging met háár herstel aan de gang. We waren beiden in de ban van mijn verslaving maar zijn er ieder op onze eigen manier uit gekomen. Pas toen konden we weer samen verder. Niet de een op sleeptouw bij de ander maar naast elkaar.

Dan lees je me 'verkeerd'. Ik bedoel: als passagier van je leven neem je het leven zoals het voorbij komt, inclusief alle ups en downs. Als bestuurder van je leven probeer je uit alle macht de weg, de omstandigheden, naar jouw hand te zetten. Ik ben ook mijn eigen baas, d.w.z. ik ben verantwoordelijk voor de effecten die mijn handelen teweeg brengt. Als ik ga drinken omdat ik niet wil voelen wat het leven me 'aandoet' dan ben ik zelf verantwoordelijk voor alle gevolgen die dit drinken heeft. Ik ben ook zelf verantwoordelijk voor mijn keuze om wel of niet te drinken. Maar ik ben veelal niet verantwoordelijk voor de situaties waarin ik terecht kom of kan komen waar ik de keuze van wel of niet drinken zou kunnen maken. De wetten van de natuur(kunde) gaan mijn vermogen om te sturen vaak ver te boven.

Goedemorgen. Ja, tussenleven.. dat zou een goede omschrijving zijn van het leven dat ik nu "doe". Fladderen, zwabberen, van hot naar haar, ervarinkje zus, ervarinkje zo, twijfelen, wijfelen, alles goed proberen te 'onthouden' en dan in het volgende leven volop 'bewapend' van start gaan voor een perfect gelukkig en nuttig leven... Maar ik geloof niet in reïncarnatie. Dat deed ik in m'n vorige leven ook al niet.

Lieve Lonster, als ze alleen mauwt, slaapt, een pietsie eet en drinkt en droomt maar geen pijn lijkt te hebben dan gun je haar toch wel nog die soezelige oude dag, hoop ik? Of heb je die kuil alvast gegraven omdat je zware vorst verwacht?

SMILEY!! Je kunt hier iedereen 'liken' maar niet de mod. Dan maar zo. Want mod. of niet, ik neem aan dat er iemand met gevoel voor humor achter zit.

Precies dit heeft me jarenlang gevangen gehouden in m'n gebruik. Door het heft in eigen (eigenwijze) hand te willen houden kwam ik steeds weer uit bij de meest bruikbare 'oplossing': drank, vergetelheid. Me overgeven aan wat ik zelf niet kon bedenken met m'n kleine geestje, door dingen te laten gebeuren die ik altijd probeerde te stoppen voordat ze konden gebeuren door in een roes te vluchten, kwam ik er langzaam achter dat ik meer (aan)kon dan ik zelf voor mogelijk hield of durfde. Daar begon ik buiten de lijntjes te kleuren, door niet op mezelf te 'vertrouwen', maar me over te geven en mee te laten voeren aan/door de Grote Stroom Der Dingen. Om dat te kunnen blijven doen heb ik die Grote Stroom Der Dingen samengevat in het begrip hogere macht(en). Het kwam er op neer dat ik mezelf voor ogen moest houden dat het makkelijker en logischer is om me aan te passen aan de omstandigheden dan te proberen de omstandigheden te veranderen naar wat ik graag zou willen. Ik heb me overgegeven aan het feit dat ik het leven niet leid als een bestuurder maar beleef als een passagier.

Te oud ben je nooit, hoor.

Misschien was je al die tijd nog gewoon te jong om te kunnen stoppen met drinken. Nu je de 50 zoetjesaan nadert zou het zo maar kunnen gebeuren, Bor... dat je echt stopt. Zou kunnen toch?

Dat valt inderdaad nog wel mee. In ons "eendje" naar Portugal, twee jaar geleden, ging het soms in de één naar boven in de Pyreneeën. Die zogenaamde langzame vrachtwagens hadden we dan regelmatig beeldvullend in de achteruitkijkspiegel. Dat was wel even billen knijpen. Toch heb ik daar toen ook wel van genoten.. je komt bepaald niet iedere dag langs zulke uitzichten.

Goh @Jopie... je wordt er helemaal dichterlijkdromerig van in je schrijven. Wel op de weg blijven letten hoor, als je zo aan het genieten bent. In zo'n bui is het altijd wel prettig/veilig als er iemand naast je zit die zegt: 'ja mooi, maar let je wel even op waar je rijdt...?!! Poeffffffff... ogen terug op de weg. Die wil ik nog wel eens ongemerkt achterna gaan.

Ik heb ook regelmatig moeite met onderscheid maken tussen trollen en dronken mensen of anderszins onder invloed zijnden. Vooral als die schrijvers nog niet zo bekend zijn hier. Dat komt vooral doordat mensen onder invloed soms nogal trollig gedrag vertonen. En dat komt bij mij ook mallotig over. In de loop der jaren is er echter wel een soort van olielaagje ontstaan waardoor bepaalde dingen makkelijker afglijden. Anderzijds is er ook een soort van plaklaagje ontstaan waardoor sommige dingen weer erg blijven plakken, zoals bijvoorbeeld dit hele forum. Geschikt voor een forum kan ik mezelf niet noemen, net zo min als dat ik een forum kan benoemen dat geschikt is voor mij. 't Blijft altijd een beetje schikken en plooien.

Dag @Nadia. Zo idioot lang ben je toch niet weggeweest? Waarom die schroom dan? Maar toch welkom terug dan maar en sterkte in deze voor jou moeilijke tijd.