JamesM

Ik las het op de dagdraad @Rosee Lukt het je normaal gesproken wel je aan je afspraken te houden? En wat was je gevoel tijdens het drinken? Je kunt er nu alleen maar van leren, om de volgende keer wel bij de les te blijven. Sterkte vandaag en wees vooral mild voor jezelf!

Eerste Koningsdag zonder alcohol ‘overleefd’. Dat was wel even wennen want normaal zat ik al vanaf middaguur legaal aan de wijn, oranjebitter of bier. En vaak ook Koningsnacht erbij. Ik dacht er wel even weemoedig aan terug toen we met koffie op het terras zaten. Maar het is ook goed zo, ik merk ook dat ik al die drukte eigenlijk helemaal niet zo prettig vind. En door!

Allen Carr beschrijft dit heel mooi met de 'bekerplant' als metafoor. Vliegen worden aangetrokken door de zoete geur van de nectar, gaan steeds verder de beker in van de plant met de gedachte 'zometeen klim ik er weer uit' ondanks dat ze hun dode soortgenoten onderaan de beker zien liggen, 'dat gebeurt mij niet'. Maar ze kunnen niet meer terug omdat ze zichzelf zo hebben volgevreten en de haren binnenin de beker voorkomen dat ze terug omhoog kunnen klimmen. Ze eindigen vroeger of later dus precies zoals hun soortgenoten, onderaan de beker. Ik heb sinds mijn stoppen halfjaar geleden ook een bekerplant gekocht om me dagelijks aan die glijdende schaal naar beneden te blijven herinneren.

Dat is al een mooi begin, dat besef bij jezelf! En ik zie het vooral als (eindelijk) werken aan de beste versie van mezelf. Waarbij de issues uit mijn jeugd me heel erg in de weg hebben gezeten (en nog want ik sta aan het begin) maar ik ook veel van kan leren. Ze hebben me namelijk ook positief gevormd.

De therapeut gaat er niet voor zorgen dat jij de knoop nu maar eens moet gaan doorhakken. Dat moet je zelf willen. Het hoe en werken aan oplossen ervan, daar helpt de therapeut bij. In kleine stappen. Maak het ook behapbaar en simpel voor jezelf.

Nee nog steeds herstellend. Het aanpakken van jeugdtrauma heeft daarmee ook te maken. Maar waarschijnlijk het beste wat me in jaren is overkomen

Tijdens mijn vroege herstel van burn-out (na vier maanden) ben ik gestopt met drinken. Paar maanden daarna ben ik begonnen met te werken aan jeugdtrauma. In mijn geval kwam eea volgordelijk, maar hebben alle drie (burn-out, alcohol, jeugdtrauma) wel sterk met elkaar te maken. Weet niet wat de beste manier is, volg vooral je eigen gevoel hierin. En probeer niet teveel tegelijk te doen, bepaal je eigen ritme.

Ja heel herkenbaar, en jezelf dan van binnen helemaal opvreten omdat het zo langzaam gaat

Hi @netje, Allereerst welkom, wat goed dat je de stap hebt genomen om je verhaal te delen op het forum! Voor mij is het heel herkenbaar. Vind ook dat ik alles zelf moet oplossen. Heb mijn vrouw in eerste instantie ook niet betrokken bij het stoppen, laat staan mijn familie. Op aanraden van @lady jane heb ik haar wel alles verteld en meegenomen in mijn proces. Daar zag ik enorm tegen op. Maar wat een opluchting en bevrijding! Ik hoefde niet meer alles alleen te doen, en dat was heel helpend. En daarnaast sloot ik daarmee alle wegen naar alcohol af, geen achterdeurtjes meer. Want in je eentje stoppen betekent ook dat je weer in je eentje kunt beginnen. Dat is met hulp van mijn vrouw en familie nu uitgesloten (ik zou ook niet anders meer willen trouwens).

Ja zo is het natuurlijk, het was ook niet bedoeld om te laten zien hoeveel ik zelf kon drinken. Knap dat ie wel moed en inzicht had om naar de kliniek te gaan. Het was meer een soort wake up call voor mijzelf, als ik al dacht dat het welbekende ‘eentje’ wel kon, ik nu direct mijn intuitieve reactie kon waarnemen (een is geen). Ik zou direct in oud gedrag schieten.

@lady jane dank, ‘zonder omweggetjes’ das heel scherp en treffend. Nog steeds kan ik me erover verbazen dat mensen toekunnen met een of twee glaasjes. Mijn vrouw was gisteren tot na middernacht met vriendinnen thuis. Ze hadden in vier uur tijd maar liefst 2 (!) wijntjes pp gedronken. Ik viel van mijn stoel van verbazing. Dat had voor mij of een hele frustrerende avond geweest of ik had al minstens (!) anderhalve fles op. Kwestie van 1 is te weinig en 10 nooit genoeg. Dat snapte mijn vrouw weer niet.

Ruim een maand verder en het gaat iets beter. Dankzij antidepressiva, een psycholoog gespecialiseerd in jeugdtrauma en een intensieve behandeling bij ggz is er weer perspectief en dat is heel fijn. Het voelt als een langzame weg naar boven. Als ik terugkijk heeft de drank een hele belangrijke rol gespeeld bij het ‘parkeren’ van mijn issues, waarbij ik dacht ze echt ‘een plek te hebben gegeven’. Nu er geen drank meer is moet ik ze dus op een andere, gezondere manier aangaan. Dat voelt spannend, eng en grijpt me bij de keel maar het geeft me ook kracht, zelfinzicht en vertrouwen. Gelukkig blijf ik stabiel in mijn nuchter blijven, met binnenkort alweer een half jaar op de teller. Het forum speelt daar een belangrijke rol in. Ook als onderdeel van mijn herstel heb ik geïnspireerd door @Jac twee ‘dagverhalen’ geschreven. Eentje van tijdens mijn actieve verslaving en eentje na het stoppen. Ik wilde iets voor mijzelf hebben om de absurditeit van mijn denken ‘toen’ terug te kunnen lezen en te beleven, ook bij het gevaar van een uitglijder/terugval. En ik merkte dat mijn vrouw langzamerhand vragen begint te stellen, het probeert te snappen hoe die verslaving bij mij werkt(e). Ik denk dat ik het een dezer dagen op mijn draadje ga plaatsen, wellicht ook interessant voor anderen. Het is alleen best een lange tekst en ik weet nog niet hoe ik het in een document kan plaatsen wat niet herleidbaar is naar mij.

Dank Bob, ik heb er zelf niet eens meer bij stilgestaan. Goed teken denk ik

Ik had nog niet eerder gereageerd maar je draadje wel met interesse gevolgd. Wat beschrijf je dat mooi Jac! En je vrouw die merkt er dus ook de nodige voordelen van begrijp ik, dubbel winst dus Het lijkt alsof de knop echt om is, succes en geniet vooral van alle voordelen die het geeft.

Dank je Lady Jane dat zijn mooie bemoedigende woorden, die doen me goed