Lika

@Bob alsnog van harte. Fijn dat je hier bent.

En @Smaragd ik denk en roep ook vaak dat ik alles of niets ben. Ben nu aan het leren om gematigder te worden. Heeeeeeeel moeilijk. Wat betreft dingen doen als wat betreft emoties. Maar.... ik zie het! En ook steeds vaker op het moment zelf. Je verandert niet zomaar maar op je 50ste. Dat vereist veel oefening met zachte hand. Ik heb de tijd. Vandaag maar 1 toetje op. Dat zijn er meestal 2. Ik schep niet meer 2 volle borden op. Houd tijdig op met werken. En dat alles dan meestal. Niet altijd. Dat is helemaal niet erg. Ik ga slapen. Morgen pas om 12.00 uur zwemmen. Eerder was geen plek. Heel jammer!

Headspace vind ik fijn.

Verder wat je doorgeeft.... mijn angsten en gepieker zie ik bij mijn dochter EN bij mjjn moeder. We hadden een leuk gesprek.

Was bij mijn moeder. Vandaag de trouwdag van haar. Zou 61 jaar zijn geweest. Maar mijn vader overleed vorig jaar. Net voordat ze de 60 vol konden maken. En we hadden het dus over mijn vader. Ook over zijn drinkgedrag. Dat heb ik nooit normaal gezien. Hij nam altijd eerst een paar grote slokken als hij inschonk aan het aanrecht en dan vulde hij zijn glas helemaal en kwam dus eigenlijk met zijn tweede glas terug alsof het zijn eerste was. Altijd. Hij heeft een tijd echt te veel gedronken , maar qua hoeveelheid viel het meestal wel mee gek genoeg. Hij werd wel vervelend van alcohol. Bijna altijd. Dat kwam opeens terug.

@Jopie van harte !!

83,3

Het is opvallend hoezeer De verdovingsreflex optreedt als ik moe ben en me te kort voel schieten of boos ben op mezelf. Gisteren toegegeven aan ijs. Kopen doe ik toch ook vaak. Oh ja, ik ging zwemmen. En opleiding vandaag.

Goedemorgen. Hup in de benen en zwemmen

Morgen om 07.00 uur al zwemmen... of il gek ben. Oh nee, héérlijk! Slaap lekker.

Ik had ook ontploffinkjes vandaag @Lieke7777. Uiteindelijk een bak ijs gekocht. Gek gedrag. Ik ben zielig, boos, dus mag ik... maar ach. Soms is het even zo.

Gevonden. Ga goed Nancy. Ik waardeer je bijdragen zeer. Dank je. Ik zal je missen.

Waar staat dat dan @LadyJane. Is het Nancy? Ik vind dat ook erg. Zal haar, @nancy, ik zal jou, enorm missen. Wil je iets toelichten? Ik.hoop heel erg dat het je goed gaat Toevoeging: ik vond je bericht @nancy. Alle begrip. Dank voor schrijven. Daar had ik veel aan en zal ik missen.

Blurrige dag vandaag. Nou ja. Niet erg. Maar ik liep steeds drie stappen achter. Vermoeiend. Morgen opleiding. Via Zoom. Ik vind het inspannend allemaal. En dan ook nog drie stappen achterlopen....aiaiai Kwam doordat dochter een een toets had verprutst. Dat speelt zich natuurlijk in huis af allemaal nu natuurlijk. Ze had niet meer kunnen nadenken en was van slag. En daardoor raakte ik van slag. Ik vind het moeilijk om mee om te gaan. Ik heb van allerlei emoties door elkaar heen. Werd ook boos op haar en wilde haar niet ongelukkig zien. Ben er net pas achter dat mijn boosheid waarschijnlijk te maken heeft met dat zij ongelukkig is. Op dat moment. Ik gooi alles opzij en ga iets met en voor haar doen. Lief en geïrriteerd en alles door elkaar. Pijnlijk om te zien en ik schaam me. Denk dat er zoiets aan de hand is. Voel me een heel klein kind en een heel slecht mens. Gemeen. -Als ik anders had gekund, had ik het wel anders gedaan- Volgende keer hoop ik het anders aan te pakken. Voor haar, voor mij. Pffff

Goedemorgen Zwemmen, werken

Slaap lekker allen. Zorg goed voor jezelf.

Goedemorgen. Zwemmen, werken en wandelen. Fijn.

Precies alles. Ik ga slapen. Het was een goede dag. Ik eb wat weg van het werk. Vind het prettig, maar schrik er ook van. Niet te veel wegglijden in mijn eigen wereldje. Al vind ik dat helemaal fijn nu...

Klopt. Omdat we niet konden dealen met wat en hoe het leven is? En dat is geen fout van iemand. Maar dat iets nou eenmaal IS , de issigheid der dingen, daar zijn we als cultuur niet zo goed in.

Ja. ik denk dat je gelijk hebt. Ik kon dat niet helaas. Ik zag het ook niet toen de kinderen kleiner waren. Jammer. Maar óók dat, leren we al doende vaak.

Ik bedoelde niet dit voornamelijk bij school neer te leggen hoor @nancy. Het begint allemaal thuis. Het idee dat ongeluk, verdriet inherent is aan leven, mag in de maatschappij meer aandacht krijgen.

Snap ik man. Kan ik me voorstellen. Knuffel voor jou. Zorg goed voor jezelf.

Ja. Sommige dingen moet je zelf meemaken, maar dan nog, het weten dat je niet de enige bent (die bang, ongelukkig, eenzaam, depressief etc is) , het idee dat het je zomaar kan overkomen, dat je geen blaam treft, niet jouw schuld is, kan helpen denk ik. Je kunt het misschien herkennen. Ook misschien bij een ander. En daarmee in verbinding blijven. Een arm omheen slaan. Of je het nu zelf bent of de ander. Dat is zingeving wellicht, betekenisvol. Dat vult en geeft je iets. De bv IK (wil, heb recht) wat naar de achtergrond. Dat zou ik zeer waarderen.

Ja. Of in ieder geval zegt hij : "Streven naar het geluk als levensdoel is een vergissing. Streven naar zin en betekenis, daarentegen, is waar het leven om draait." (En dat maakt je vaak gelukkig) Wat mij betreft zou dit op school en thuis natuurlijk, daar begint het, geleerd mogen worden.

Mensen die depressie kennen, vechten al hard om zich gelukkig te voelen. We willen allemaal gelukkig zijn. Dat gunnen we elkaar ook. En hij (= psychiater) gelooft ze als ze zeggen niet gelukkig te zijn. En soms mag je even stoppen met zo hard te werken. Het lijkt soms alsof je niet hard genoeg werkt om je gelukkig te voelen. De erkenning dat dàt niet zo is, kan al helpend zijn. Zo lees ik het.