Klassement

Ja @Knakker, zo denk ik bij jou steeds aan een ezel. Geen idee waar dat vandaan komt

Love you!!!

Yehaaa ja 3 jaar. Heb echt naar deze dag toegeleefd. Nu is het niet meer het dwangmatige niet drinken. Het gaat redelijk vanzelf. Als ik die eerste maar laat staan. Wat een strijd heb ik moeten leveren om er vanaf te komen. Ik stond eerder lang droog, maar nu die 2 E keer heeft me jaren gekost. Het onbewust maar niet kunnen accepteren dat ik zonder drank beter af ben. Het leven wordt evengoed niet gemakkelijker maar wel beter om mee om te gaan. Ik kan met borst vooruit en hoofd omhoog de problemen in de ogen kijken. Ik wens iedereen die net is begonnen goede moed. Het is te doen. Velen gingen ons voor. Zet die eerste stap en bekijk het per dag. I love My life!

Het is zover, @An, welgefeliciteerd met je 3 jaar alcoholvrij. En ook @Gypsy welgefeliciteerd met je 2 maanden.

Hier komt ie dan nog een keer voor de "nieuweren" onder ons: Mijn persoonlijke theorie..... Ik ben er inmiddels van overtuigd dat mensen die met een verslaving te kampen hebben (dit is een volstrekt privé Theorie, niet in enig Deugdelijke Wetenschappelijke Werken na te slaan) door een of andere oorzaak - of een combinatie van oorzaak en opvoeding en ervaring - nature en nurture kruisen elkaar hier geluidloos, "iets" missen, mankeren of iets dergelijk bv. een soort mentale insuline waardoor zij gevoeliger zijn voor allerlei invloeden van buitenaf. Kijk naar de verhalen op dit forum over afwijzing, verdriet, boosheid en rouw. Over depressies (ik geloof dat iedereen aan de a.d. is). Dit gebrek of ontbreken veroorzaakt een soort "gat" in je wezen, in je wezenlijkheid, en na enige jaren (ik was slechts 10 jaren oud toen ik per ongeluk een glas martini in één keer leegdronk) ontdek je een middel (drank, druks, roken, eten, snoepen, you name it) wat die bijtende pijn, dat lege gevoel en die onrust enigszins verzacht. Omdat je gewend raakt aan de werking hiervan, is de stap naar gewoonte snel gezet. Het is een gewoonte (heb ik bij Tactus geleerd) die zichzelf in stand houdt. Je hebt een korte termijn effect (de dempende werking, het wegenemen van de pijn, het helen van het gat, whatever) en een middellange termijn (zeg maar de kater komt later) en een langere termijn (je uiteindelijke gezondheid). Maar op het moment dat je de pijn beleeft, lees gisteren: de afwijzing, lees vandaag: de ellende in de keuken, mensen die je in de steek laten, dan brandt het gat en denk je niet aan morgen maar wil je die behoefte NU GESTILD hebben. Dan ga je, zoals ik vroeget deed Chinees halen voor 6 man en 12 biertjes vanwege de biertjes, of iemand ging pizza bestellen met slechte en dure wijn, of je rijdt langs een avondwinkel voor onnodige boodschappen en komt thuis met 2 flessen wijn en een een rol wc-papier en onnodige beschuit of zo (als ze maar niet denken....) De glasbakken in mijn dorp kennen het geluid van mijn auto en als ze terug konden praten zouden ze er schande van spreken. Tegenwoordig gaan er alleen nog lege sauspotten en sapflessen en zo is, scheelt overigens een hoop benzine !!!! De spijt op de middellange termijn wordt steeds groter en je gaat steeds minder van jezelf houden, ziek, hoofdpijn, kater en de rest. De lange termijn kun je zelf wel invullen. Pas als je heel bewust naar jezelf durft te gaan kijken, en jezelf op een manier aardig vinden die misschien wel heel erg nieuw is voor jezelf, gaat het gat minder pijn doen. Dan gaat de vicieuze cirkel de andere kant op. Je bespaart bakken met geld, je wordt actiever, socialer, gezelliger, gezonder, ga-maar-door. Dan moet je in de spiegel kijken en durven zeggen (in dit geval tegen Erica) "Ja, dit gewicht past bij mij". Ik zou liever kleren kopen in twee maten kleiner, maar die passen niet bij mij. Dat ligt niet aan mij, maar aan die stomme kleren. Als mensen je afwijzen Gerda omdat je voor hen niet meetelt, dan passen die mensen niet bij jou omdat dat aan hen ligt en niet omdat er iets met jou mis is. En ga zo maar door. Vult uw eigen plaatje maar in. Pas dan is er rust in je hoofd, die je verdient omdat je als mens de moeite waard bent. Wij weten dat hier van elkaar, omdat we dat in elkaar herkennen. Maar als je je als lerend persoon openstelt hiervoor (en ik ben nu bijna 3 maanden bezig) gaat het best aardig snel vind ik die omslag. Voor de periode daarná ben ik meer bevreesd, als je er niet meer zo mee bezig bent om in die spiegel te kijken en te zeggen kijk: daar staat een leuk persoon die is de moeite waard. En zo, kan heel erg langzaam dat pijnlijke gat of hoe je het ook wil noemen, dichtgroeien en helen. Het is beterworden, beter van een ziekte in jezelf, en dat maskeer je met een andere ziekte die alcoholisme heet of een andere verslaving. Zo, genoeg gedachtenkronkels, nu maar weer eens braaf aan het huishouden voordat de wurmen er weer zijn. Dit schreef ik ergens in januari, de moed is me inmiddels meermalen in de schoenen gezakt, de weegschaal neigt de wijzer te lanceren, en 100% droog lukt ook niet. Dat zijn de niet-helpende gedachten zouden de Cactussen zeggen. ( Nu ik dit in juli 2006 lees denk ik dat het toch wel aardig (nog steeds) klopt.) (En nou lees ik het wéér in juni 2008 en denk ik: Houtje, het is een waarheid als een KOE). Ik hoop dat iedereen er zijn of haar voordeel mee mag doen.)

Ik ben al meer dan 10 jaar op dit forum en er is van alles bijgekomen zoals roken, blowen en benzo de baas. Steeds meer kom ik erachter dat verslavingsgedrag allerlei vormen kan aannemen en hier kan je in besloten setting schrijven over alles. Maar er is de restrictie van wat jullie schutting woorden noemen. In mijn ogen is dat gelijk ook een oordeel. Want als ik over dingen zou schrijven die met seksualiteit te maken hebben dan zit ik taalkundig direct met dat ik niks mag omschrijven en het waardeoordeel dat wat ik schrijf rondom de schutting plaats vind. Alsof het ordinair is en niet gezien mag worden. "Addiction begins with the hope that something "out there" can instantly fill up the emptiness inside." Dit is voor mij de diepere laag achter verslavingen. Daarin ben ik de spiri-wiri kant op gegaan en ben met workshops meditatie en dansen en zingen veel veranderd. In die workshops kom ik ook tantra tegen. Dat draait niet om seks hebben met elkaar maar maakt van seksualiteit wel expliciet onze vitale levensenergie en zet ons mensen neer als seksuele wezens met verlangen en grenzen en ego gedrag. Daar mag seksualiteit er zijn en besproken worden. Hier heb ik vaker een waarschuwing gehad van het is een openbaar forum en mensen lezen mee of kinderen lezen mee...... en dat voelt alsof ik mij zou moeten schamen. Hoe zit dit op dit forum en het kunnen bespreken van alle vormen van verslavingsgedrag? Er was een dag dat ik de schaamte voorbij was en hier toegaf teveel te drinken en vond hier mensen die ook wilde stoppen. Er moeten mensen zijn die behalve met drank, roken, blowen of pammetjes ook andere uitingen hebben om dat gat in hun hart mee te vullen. En waar speelt dat gat meer dan rondom relaties en seksualiteit want dit is DE plek waar we van alles in ons projecteren op de ander en niks werkt beter dan een heftig gevoel voor iemand of een kort hoogtepunt om je even verbonden te voelen en uit je gedachtenstroom te zijn al is het een paar seconden. En juist hierop zit extreem veel schaamte merk ik in de samenleving. Wat zijn bij relaties en het expliciet benoemen van seksualiteit, de regels en waarom zijn die zoals ze zijn? Ik voel namelijk al zo 10 jaar hier een sfeer dat alles behalve dat er mag zijn. Klopt mijn perceptie met jullie beleid hieromtrent? Nu heb ik met tantra en vrienden zelf genoeg ruimte gemaakt voor mezelf om daar mij in te kunnen uiten. Ik had zelf graag meer ruimte hiervoor gehad in de afgelopen 10 jaar maar toen was ik nog vol schaamte om hierover te beginnen. Daarom nu pas mijn vraag terwijl het nu voor mij minder urgent is. Maar wellicht voor anderen wel....... Zou er online niet wat meer moeten mogen kunnen? Vooral voor het grijze gebied waar de drempel om je aan te melden voor seks verslaving issues echt nog niet passend voelt maar je wel denkt van he op dat gebied lijk ik dezelfde soort onmatigheid te hebben als met de wel bekende en geaccepteerde verslavingen. Er is alleen een keerzijde waar ik niet uit kom maar toch wil noemen, namelijk dat mijn vrijheid juist iets kan zijn wat de ander triggert in angsten. Vind dit een erg lastig punt, want er zijn hier ook mensen die rondom seks juist nare dingen meegemaakt hebben. Ik weet niet goed hoe je beide kan laten zijn. De veilige space voor mensen die rondom seks iets naars meegemaakt hebben en de ruimte dat het er wel mag zijn.......

.

Hi allemaal. Al vaker hier meegelezen en nu ook 'n account aangemaakt. Ik ben nu zo'n 4 jaar onderweg met behandeling voor mijn alcohol en drugs gebruik met uiteraard wisselende resultaten. Wat mij het meest geholpen heeft in al die jaren is om eindelijk te begrijpen wat 'verslaafd' betekent. Heel vreemd eigenlijk, iedereen kent de term maar als je door gaat vragen komt er niet echt 'n duidelijke uitleg. Ja sure, voor lichamelijke verslaving is het relatief simpel; je wordt ziek als je niet gebruikt. Maar die andere vorm van verslaving, de psychische, wat is dat nou? De reden dat ik dit stukje schrijf is dat ik veel mensen hier zie worstelen met vergelijkbare problemen en ik hoop dat mijn opgedane kennis wellicht iets kan helpen. Vooropgesteld, ik ben geen psycholoog, psychiater of anderzijds 'n professional op dit gebied. Ik ben ondertussen 41 jaar oud en was sinds m'n 15e een regelmatige drinker en drugs gebruiker. Uiteindelijk 2 flessen rode wijn per avond (als ik de dag erna moest werken, anders over de hele dag 'n stuk of 4) en daarbij de hele dag jointjes roken. Daarbij ook periodes van stevig cocaïne gebruik. Uiteraard was ik me er toen ook best van bewust dat dit geen ideale situatie was en ondernam dan zelf zo af en toe stop pogingen. Maar die hielden meestal niet langer stand dan 'n week of twee. Vrijwel altijd om dezelfde redenen nam ik weer 'n drankje: de verveling, ik was stik chagrijnig of had rust nodig in m'n kop. Het voelde dan ook alsof ik twee weken lang m'n adem had ingehouden, of dat ik al die tijd non-stop 'n marathon had gelopen. Ik móest wel weer gebruiken, kon gewoon niet meer. Maar echt begrijpen deed ik het niet. Hoe kon dit nou? Al die wilskracht van 'n paar weken geleden als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat blijkt nou, hoe vreemd dit ook klinkt, het gebruik is niet het probleem. Ja dat is 'n bizarre conclusie natuurlijk na 4 jaar intensieve therapie. Wat ik daarmee bedoel, het gebruik is een symptoom van een onderliggend probleem; de oorzaak van al dat drank en drugs gebruik. Door de jaren heen zorgt al dat gebruik natuurlijk wel voor (gigantische) nieuwe problemen; financieel, sociaal, professioneel en qua gezondheid. En deze problemen vallen op, deze problemen zijn tastbaar en leiden meestal tot de wens om te gaan stoppen. En aangezien het gebruik de aanleiding van deze problemen zijn, lijkt de oplossing zo simpel: niet meer gebruiken! Helaas wordt dan vaak de oorspronkelijke oorzaak, het onderliggende échte probleem over het hoofd gezien. Het gebruik was al die tijd 'n poging om dát probleem te managen, je coping mechanisme. Dus als je daar nu mee stopt zal die z'n kop gaan opsteken. Vandaar dat ik dat zo blij ben dat ik eindelijk begrijp wat 'verslaving' is. Het is naar mijn mening namelijk 'n compleet verkeerde naam, het geeft je totaal geen inzicht in je probleem. Men zou het veel beter 'emotie-management-probleem' kunnen noemen. Want dat is het!!! Het niet om kunnen gaan met de alle daagse emoties die bij het leven komen kijken. We hebben 5 basis emoties: blij, bedroefd, boos, beschaamd en bang (alle anderen zoals stress zijn afgeleide van deze 5). En gedurende de dag voel je deze in wisselende mate. Voor mij blijkt dat ik erg gevoelig ben voor wat anderen over mij denken, verschrikkelijk onzeker ben ik (terwijl ik me gruwelijk arrogant deed opstellen altijd, ook weer 'n coping mechanisme; het overcompenseren). Ik had ook nog intens verdriet over het verlies van 'n dierbare maar nooit geleerd hoe ik daar mee om kon gaan. Ik was het type man dat nooit mocht huilen of over z'n verdriet mocht/kon praten. En al die emoties waren te veel om weg te drukken. Onbewust ging mijn hoofd op zoek naar hulpmiddelen. Ik ben nu dus ook veel minder boos op mezelf voor al dat gebruik; het was een overlevingsstrategie en bij gebrek aan 'n gezonde manier van coping had m'n hoofd de alcohol en drugs gevonden. Dat verklaart ook waarom mijn stop pogingen maar zo kort lukten. Ik kon al die emoties best 'n tijdje onderdrukken maar op 'n gegeven moment worden ze te veel. Daarom voelde het alsof ik die marathon had gelopen want ik was ook echt kéi hard aan't werk, om al die emoties weg te drukken! Mijn eerste gesprek bij het GGZ zal ik ook nooit vergeten. Zegt die kerel: "je moet meer gaan voelen". Ja daaahaaag, ik voel al veels te veel man! Wat ie dus bedoelde, je moet je gevoelens actief gaan voelen én daarna op 'n gezonde manier gaan verwerken. Dat klinkt nog simpel genoeg maar heeft voor mij toch 'n jaartje of twee geduurd voordat ik echt begreep wat dat nou precies inhield. Dat hele therapie gebeuren was voor mij 'n hoop geite-wollen-sokken-hippie-shit toestand. Maar man! Wat ben ik blij dat ik er toch mee doorgegaan ben. Bijvoorbeeld, het is alweer 'n tijdje geleden maar heb je enig idee hoe lekker het is om 'm potje te janken?! De ontspanning die ik daar van kan krijgen, de last die er dan van m'n rug valt is met geen liters wijn of kilos wiet te realiseren. Het klinkt echt te simpel om waar te kunnen zijn, al die moeite die ik jaren lang gedaan heb om me te verzetten tegen al die emoties met drinken, blowen, snuiven en zo hard mogelijk op stap gaan, maar wat het beste werkt is ze 'gewoon' over je heen laten komen en dus 'n keer te janken of er met mensen over te praten. Ik kon me nooit voorstellen dat dat zou kunnen werken. Maar ik liep op 'n gegeven moment krom van de spierspanningen en had paniek aanvallen en tijdens zo'n groeps therapie sessie brak ik en hortend en stotend kwam alles eruit. Als ik het niet zelf had meegemaakt had ik het waarschijnlijk niet geloofd maar al die klachten waren gelijk, op dat zelfde moment voorbij! Het mag duidelijk zijn, mijn mening over die hippie-shit is 180 graden gedraaid. Het heeft mij zo verschrikkelijk goed geholpen, wellicht m'n leven gered. Ik kan het dan ook iedereen van harte aanraden. Het zijn stuk voor stuk aardige mensen. Ze oordelen niet, geven je geen klote gevoel. Ze geven je ook niet op je kop als het eventjes niet lukt of je 'n terugval hebt. Je hoeft ook niet te praten als je niet wil (geloof me, ik heb daar heel wat sessies gewoon met m'n armen over mekaar gezeten en geen woord gezegd). Voor zover ik weet is het voor iedereen gratis, de verzekering betaald. Je hoeft het niemand te vertellen, kunt gewoon 'n keer 'n afspraak maken voor een oriënterend gesprek en daarna beslissen wat je wil. Poeh, dat is 'n heel verhaal geworden zo. Ik hoop dat ik niet betweterig over kom. Ik wil niemand vertellen wat ie moet doen. Het is mijn ervaring over de afgelopen vier jaar en ik merk dat ik heel erg meeleef met mensen die stoppen met gebruik maar dan zo verschrikkelijk worstelen met al die emoties die dan de kop op steken. Ik ben er ook nog zeker niet. Maar probeer het nu te benaderen als fitness of beginnen met hardlopen: in het begin is dat ook echt klote, je hebt geen conditie, overal spierpijn en wilt het liefste stoppen. Maar hoe langer je ermee doorgaat, hoe beter je er in wordt. Zo werkt het ook met emoties, ik merk dat ik er steeds beter mee om kan gaan. Al zijn er af en toe momenten (verhuizing achter de rug) dat ik merk dat ik dat 'gewicht' nog niet aankan. En ja, dan drink ik 'n paar drankjes en ben in eerste instantie boos op mezelf. Maar gelukkig is er nu wel vrij snel het besef dat ik niet zo steng op mezelf moet zijn. Gewoon weer verder gaan met niet gebruiken, trots zijn op hoeveel beter het al is geworden en vertrouwen hebben dat het steeds beter zal blijven gaan. Dat was het! Dank jullie voor de ruimte hier. Sterkte met alles en niet opgeven!

Allemaal positieve berichten, fijn! Ik ga nog een rondje fietsen met de hond en dan zit dag 6 er op. Bijna een week

Ik heb het er net maar bijgezet en ja ik dronk als een kerel

De bedrijfsarts viel mee. Ik krijg tijd en ruimte om aan herstel te werken. ben opgelucht. Ben mezelf niet gaan verdedigen maar gewoon mijn verhaal gedaan. Het scheelt wel dat mijn uitval aantoonbaar werk gerelateerd is, maar ook een gevolg van slechte coping natuurlijk. Nu gewoon rustig verder op dit pad zonder al te veel druk. Ik ga maar eens even lekker stofzuigen denk ik.

Ja mijn autocorrectie denkt dat tie grappig is.

Ik heb hier een theepot in de vorm van een lelijk eendje... maar die staat in de vitrinekast. Drink toch nooit thee. Leuke autocorrectie heb je, vind ik in dit geval.

Ik heb eindelijk een afspraak kunnen krijgen bij de vervanger van mijn huisarts (met vakantie) voor deze namiddag. Maar ik denk dat zij er helemaal geen verstand van heeft. Zij zei 14 dagen geleden tegen mij : laat die Rivotril anders maar weg. En ik heb het gedaan ..... Niks begeleiding, zoals ik al jaren gewend ben met dokters.

Hoi Yana, Ik heb het vorige maand niet droog gehouden, maar nu inmiddels al weer 3 weken zonder druppel. Ik wil niet meer afhankelijk zijn van de alcohol. Heb in het verleden bewezen dat ik ook goed zonder kan. Kan het ook helemaal niet gebruiken nu in mijn leven.

Ik ben wakker...... Al lang Die nachten zijn zo lang en eng

Nou ik zat gisteren aan de H 0.0 en toen dacht ik, precies als ik dacht toen ik nog dronk en af en toe een slappe poging waagde om alcoholvrij te drinken: nee das ook niks. Je voelt je al zo’n sukkel met een sixpack 0.0 Ik voelde me heel even iemand die geen bier meer mag maar toch wil. Das wel ongeveer het laatste wat ik wil voelen. Dat heb ik niet als ik met een pak thee door de super loop Toch maar op zoek naar kvas en anders weer thee...

wow An, na al jouw geworstel, toch maar mooi 3 jaar alweer, klasse meis!

Fijn om jullie te lezen hoor. Ik ben vandaag beetje prut. Moest naar de tandarts voor controle. Het moment dat hij even een snelle reiniging deed, en dat 'boortje' ging langs mijn tanden schoot het echt door me heen. Hersenen in stressstand en mijn lijf ook. Ik had al 1,5 dag flinke buikpijn en voelde me doodmoe, maar nu was het leek wel even te veel. Heb even een kopje koffie bij mijn ouders gedaan en daarna gauw naar huis. Toen heb ik 2 uur heerlijk geslapen en ik voel me nu wel iets beter. Nog steeds moe, maar niet meer ziek-moe. @DifficultIk vind dat je het knap doet allemaal. Zo cold turkey gaan en nu na 3 maanden toch ook vooruitgang is echt fijn. De onrust is minder aan het worden zei je? Dat vind ik echt bijzonder om te horen. Heel veel sterkte he! @Kaida74 Goed dat je jezelf wat grenzen geeft. Belangrijk als je wilt stoppen ;-) en wat stabiliteit in je lijf wilt creëren. @bolletje Wat heb je gisteren allemaal gescoord? @Deligaf1Fijn dat het goed ging op je werk en bijzonder dat je juist klachtenvrij voelde in de ochtend. Ga zo door zou ik zeggen! @JeshenBizar hoe lang dat slapen bij jou verstoort is. Ik wist dat dat kon, maar wetende hoe kort jij het gebruikt hebt, en hoe verstoort het toch nog steeds is, blijf ik verbijsterend vinden. Heel veel sterkte. Ik hoop dat het snel echt hersteld. Gun het je van harte

@Lente ik oordeelde niet als dat zo over kwam dan spijt me dat. Ik vertelde wat ik zag en voelde en zoals ik gisteren ook zei ik zag vooral mij zelf er zo in terug. Ik heb terug gelezen en begrijp niet waar je nu zo enorm van geschrokken bent. Als jij je totaal niet kunt vinden in mijn verhaal dan is het goed toch? Ik heb dit soort opmerkingen zo vaak gekregen. Dan ging ik (ik he ik zeg niet jij) wel in slachtofferrol en net als jij nou dan plaats ik maar niet meer. Daar bleef ik dan lekker even in hangen. Ook hier in huis doe ik het als ik ergens kritiek of advies over krijg. Ik leer ik probeer nu niet meteen als een klein kind weg te lopen maar probeer er wat mee te doen. Er over praten en ja soms zie ik het dan net even anders. Harde oordelen heb je naar mijn idee niet gehad

Heheehy, Vandaag voor het eerst 3 uur gewerkt. Deed me opzich wel goed, alleen wat moeilijk je wilt toch wat doen en bezig blijven en gereedschappen gebruiken en takels maar dat mag niet. Op het begin was ik nogal nerveus om naar het werk te gaan maar dit verdween snel. Een halve dag zonder ontwenningsverschijnselen dat was wel weer fijn om dat te voelen. S’middags begon er weer een lichte wave te komen tot nu nog steeds. Volgende week zit er een maand tussen de laaste reductie. Dan maar effe kijken om te overwegen om te taperen. En een maandje werken en dan is het al weer zomervakantie!

Hier ben ik ook weer eens! @bolletje heb je zo'n grote vriezer dan, dat je er kg kalf in kwijt kan... Wordt veel biefstuk eten Had ik eergisteren een geweldige nacht geslapen, was het afgelopen nacht weer prut. Ben wel strenger voor mezelf dat ik niet meer bij ga pakken (gaat half slaperig op de automatische piloot) Dus ik heb nu medicijn bakjes in mijn nachtkastje staan met de max dosis voor de nacht. Zo grijp ik niet argeloos naar de stip pillen, maar ben ik me bewuster van wat ik doe. Verder ''druk'' aan het inpakken alsof ik ga verhuizen.... 5 juli krijg ik een nieuw voorraam (HR+++) en komen ze alvast gaten voorboren voor keuken en sanitair. Jeuj... zit ik echt op te wachten. NOT! Maar aan de andere kant: ik ben nu wel bezig. Lekker opruimen. De kamer van mijn oudste staat erbij alsof ze elk moment kan vertrekken. Alles in 1 hoek. Spullen ingepakt. Best triest, maar nodig. Als ze kamer voor kamer aan gaan pakken (in de kinderkamers zit nog enkel glas...... wuuuuuut???) dan wordt het wel wat schuiven, maar kunnen die bouwvakkers er goed bij. Ik moet wel zeggen dat opruimen ook wel lekker én nodig was ;-) maar altijd zo'n uitsteldingetje. Dus hup! Nu actie ondernemen. Elke dag doe ik iets. Anders zit ik tot oktober (dan zal de binnenboel aan de beurt zijn) tussen de dozen en dat is ook niet erg gezellig. Maak me alleen op voorhand al druk om mijn prachtig nieuwe boxspringbed! Als ze die maar niet slopen!! Hij is groot (180x200) En kan niet aan de kant geschoven worden, omdat er geen plek is. Dus dat wordt een uitdaging voor die kerels hahaha. (ja ik lach wel, maar ondertussen...) Ik zal in die weken meer bij mij vriend vertoeven, dan hoef ik niet zoveel tussen de troep en herrie te zitten. Aannemer de sleutel geven en ik ben weg Voor de poezen (ik heb er 2) moet ik nog een pension regelen, maar ik hoor pas 2 weken van te voren wanneer ze komen....Dat plant nogal onhandig. (controlefreak) Ik ga weer even verder. Fijne dag nog!!

@Lente ik heb een beetje de laatse dagen bij gelezen. Blijkbaar triggert je de situatie rondom je gezondheid enorm. Maar naar mijn idee kan je er ook teveel mee bezig zijn. Constant vandaag drink ik niet de eerste neem ik niet. Word je niet helemaal gek van jezelf? Ik heb ook mijn momenten nog steeds. Maar als ik de hele dag in mezelf moet denken en praten ik neem de eerste niet ik ga niet drinken nou volgens mij zou dat een reden zijn om juist wel te gaan drinken. Je zit niet meer in je eerste stopweek. Als jij de hele dag alleen aan alcohol denkt dan zou ik toch eens meer hulp vragen wat alcohol betreft. Nogmaals ik heb ook nog steeds mijn momenten vervelend en het is uitzitten en bedenken wat ik kan doen om het te stoppen. Je kan er denk ik ook teveel mee bezig zijn. Ik neem afstand van het forum omdat ik juist niet meer de hele dag er mee bezig wil zijn. Als ik jou berichten lees word ik plaatsvervangend moe en ben ik blij dat ik naast mijn alcoholist zijn nog een ander leven heb. Ook ik heb dit gehad veel op forum denken dat ik steun zoek en dat kan ook en die kan je krijgen ook. Maar uiteindelijk moet je het wel zelf doen. Blijf er niet in hangen soms is het goed om jezelf een schop onder de kont te geven. Je bent gestopt je wilt niet meer drinken en daar werk je aan maar ook loslaten en niet de hele dag ik ga niet drinken ik mag niet ik wil niet enzovoort.

Happy

Goedemorgen , 2 jaar ... het gaat goed met me . Alcohol is absoluut geen issue meer in mijn leven , onmatigheid daarentegen wel . Het verhaal van de molshopen ...ik stop met het ene en vind onbewust wel weer iets anders om me bij voelen vandaan te houden . T blijft lastig voor mij... En daarom is het ook goed en fijn om bij dit soort momenten stil te blijven staan . Dus dank voor de felicitaties ..:) Ben nog iedere dag blij en dankbaar dat ik die stap heb mogen en kunnen maken . Het leven is zoveel waardevoller geworden zonder alcohol .

Dank jullie wel! Voelt wel lekker moet ik zeggen Het gaat op zich best goed, maar heb zo mijn lastige momenten. Mooi weer en terrasjes bijvoorbeeld of uit eten gaan. Dan mis ik toch wel mijn oude leven. Maar dat is maar een klein stukje van dat oude leven. Het grote stuk: kater, blackouts, moe, vergooide tijd, etc. die mis ik dus niet. Dus de weegschaal staat goed zo: dit is definally beter

Om er al alleen al over te hebben met jullie, brengt me weer in een kloppend perspectief. Niet drinken is niet saai, het is die onrust die altijd al in me zat waar ik mee om moet gaan. Die onrust heeft niets te maken met feesten, die onrust is iets anders. Het is meer wennen aan nieuwe levensstijl, toe aan iets nieuws, pleasegedrag. Door bewust bezig te zijn met: sporten, meditatie, genieten van de heerlijke frisse ochtenden, plannen kunnen maken zonder dat je denkt misschien ben ik dan wel te brak, frisse uitstraling, minder mood swings, trots zijn op jezelf, van jezelf houden, een betere kwaliteit van leven gunnen voor jezelf, weet ik zeker dat ik die onrustige perioden aankan en daar een ook weer van kan leren. Het leven is mooi, zeker op maandagochtend wanneer je fris bent opgestaan... :-)

Thanks voor de tip, ga kijken.... Die ellende idd die moeten we niet, NOOIT vergeten, dat weegt niet op tegen die paar uurtjes gezelligheid...thanks

Hi @Batmen ik begrijp wat je bedoelt. Heb een enorm feestverleden achter me en het voelde niet meer goed. Vind het wel confronterend wat je zegt, ben soms ook bang om dat gevoel van onrust te krijgen terwijl ik nu heel blij ben dat ik bijna 5 maanden geen alcohol meer drink en sinds 1 maand ook gestopt met roken. Maar misschien is t wel interessant uit te zoeken waar dat gevoel dan vandaan komt. Met saai heeft het allerminst te maken denk ik. Bij mij moet er soms iets uit, geen idee wat, vroeger zette ik het op een zuipen, feesten, drugs. Nu merk ik dat ik moet oppassen niet door te slaan in andere dingen zoals boeken over verslavingen lezen, sporten, forum lezen, gezond doen. Maar wat zit daar toch onder, waarom kan ik nooit de balans vinden? Dit klinkt nogal onsamenhangend geloof ik.

Door verschillende omstandigheden ben ik erg eenzaam, dat is ook 1 van de redenen dat ik ben gaan drinken en het drinken heeft vervolgens mijn eenzaamheid nog erger gemaakt. Ik werk op het moment niet, daar ben ik nog niet aan toe maar ik zou wel graag contact met mensen willen hebben. Mijn probleem daar in is dat ik me altijd minder en ongewenst voel, maar ik zou dit heel graag willen doorbreken. Ik heb vrijwilligers werk geprobeerd maar nog niet het juiste gevonden (bij de dierenambulance, zorgboerderij en bij een ontmoetingsplek voor ouderen) Het liefst zou ik vrijwilligerswerk of dagbesteding doen met mensen die ook wat kwetsbaarder zijn en die het begrijpen hoe het is om je zo anders te voelen. Ik pieker me echt suf maar ik kom er niet uit, ik wil zo graag weer contact met mensen want zo leven als nu is echt niet leuk. Ik zou graag iets met dieren willen doen, kunst trekt me ook erg en een beetje gekke gezellige mensen die de klappen van de zweep kennen. Onderstaand stukje vond ik op internet, hier herken ik me erg in, ik ben inderdaad als kind meerdere keren verlaten en dat zou de reden kunnen zijn dat ik me altijd minderwaardig voel tegen over andere. Heeft iemand raad voor me?

Goeie morgen lief Elfje, De naam die je hier uit gekozen hebt, zegt al genoeg, maar mensen ontmoeten die net zo als jij, kwetsbaar en eenzaam zijn, daarmee is jouw probleem niet opgelost. Je blijft kwetsbaar en eenzaam. Ik ken het gevoel en de angst om pijn gedaan te worden. Ik heb 15 jaar dierenambulance gedraaid maar zeker daar gaat het er vaak hard aan toe omdat daar mensen zijn die het vaak niet zo gered hebben in de maatschappij, dus bij de d.a. het gevoel willen krijgen wel iemand te zijn. Tja en dieren kwetsen niet hé? Kunst is mooi en erg leuk om daar iets mee te gaan doen b.v. een cursus als je daar geld voor hebt. Tja een dagbesteding is heel fijn ik ben er, na mijn herseninfarct ook terecht gekomen en maak er nu kaarten. Maar ja, hoe moet je daar zo komen? Hebben ze bij jou waar jij woont ook dorpsondersteuners? Daar zou je eens naar toe kunnen gaan en vragen of zij er voor kunnenzorgen dat je een paar dagdelen kunt krijgen. Verder ga ik, omdat ik vaak nogal creatief bezig ben, een keer per week naar iemand toe die je kunt vergelijken met een 6 jarige en knutsel daar mee. Dat zou ook goed zijn voor jou omdat jij daar moet bepalen en de leiding hebt. Daardoor groeit je vertrouwen misschien wat meer. En verder denk ik dat het een heel stuk accepteren is dat je een H.S.P bent. Maar als je er veel tegenover kunt zetten komt dat een beetje op de achtergrond. DE wereld verandert niet, mensen blijven hetzelfde maar jij kunt misschien leren om minder kwetsbaar te zijn. Dat gaat je echt lukken meis. Eenzaamheid maakt ziek, ik weet er alles van.

Ook ik ga een lijstje plaatsen. Vandaag m'n eerste alcoholvrije dag na een lange reeks van stoppogingen, verspilling van tijd en geld, maar vooral een lange reeks van katers, gênante vertoningen, schaamte en schuldgevoelens. Zucht. Vannacht werd ik wakker. Geen idee waar, geen idee hoe laat. Totaal gedesorieënteerd zocht ik naar het lichtknopje. Ik voelde wel bekende voorwerpen en meubels, maar kon niet plaatsen waar ik was. Ik moest ongelofelijk nodig naar de wc. Een soort slaapwandelen, ik heb het vaker als ik veel gedronken heb, al dan niet met de dodelijke combinatie met slaappillen. Ping. Het licht aan. Mijn partner. Zonder wat te zeggen sliep hij door. Ik was er weer. Snel rende ik naar de wc en ging ik terug m'n bed in, nog niet beseffend dat ik weer een enorm lange katerdag voor de boeg had. Rond tien uur in de ochtend, mijn partner al fris en fruitig aan het werk, ontwaakte ik. Een vieze smaak, knallende koppijn, benauwd, dat irritant bonzende hart, flashbacks, en dat akelige schuldgevoel. De dag kruipt voorbij en ik ben veel dingen kwijt die mijn partner me vertelde. Hij was gisteravond nuchter, wat mijn vertoning nog genanter maakt. Aan het eind van de middag was ik weer onrustig. Ik kon mijn ei niet kwijt en kwam nergens aan toe. Ik bedacht een excuus om naar de supermarkt te kunnen: een barbecue. De eerste sixpack bier goot ik er binnen 1 a 1,5 uur in. Daar laat ik het meestal bij. Gisteren niet. De reden daarvan is me nog onduidelijk. Rond acht uur smeekte ik mijn partner me naar de supermarkt te rijden voor een tweede sixpack 'en we moeten toch nog andere dingen halen die belangrijk zijn'. Rond tien uur bestelde ik vijf bier bij Thuisbezorgd, rond half twaalf gingen we naar twee verschillende kroegen. Volgens mijn partner waren we rond een uur bij de Mac Drive om vervolgens naar huis te gaan. Wat gebeurde er allemaal? Gebaseerd op eigen flashbacks, en reminders van mijn partner. - Snel, grote hoeveelheden bier naar binnen gieten - Een sigaret roken in de kroeg, die ik uit een pakje van een onbekende jatte toen ze naar de wc ging (en dat terwijl ik al vijf weken gestopt ben) - Gênante vertoning: pissen tegen de voorgevel van een belangrijk pand middenin het centrum, op het marktplein notabene - In m'n blote reet door de Mac Drive - Schreeuwen, brullen, praten, lachen, vertellen; geen idee wat, waarom, waarnaar, tegen wie - Schunnige, beledigende opmerkingen maken - Need I say more? Nooit meer - Katers - Slapeloze nachten, vroeg wakker, halverwege de nacht wakker - Gedesoriënteerd, slaapwandelend - Telefoon checken op gekke foto's, verstuurde berichten, Facebookposts, oproepen naar mensen die ik nooit zou bellen - Kans op het tegenkomen van een klant - Me afvragen wie me gezien heeft tijdens mijn dronken staat - Gênante vertoningen op straat met alle risico's van dien - Met alcohol op rijden - De schizofrenie van wel of niet gaan/willen/moeten drinken - Met alcohol op naar afspraken toe - Mezelf goed moeten houden, moeilijke woorden ontwijken, extra rechtop lopen, mensen ontwijken - Dingen vergeten - Niet meer stiekem drinken, drank verstoppen, uitpuilende prullenbakken met blikjes - Afspraken afzeggen met excuses: ziek zijn, werken, etc. - Depressieve gevoelens, gevoelens van minderwaardigheid - Tijd verspillen aan zuipen, katers, geen concentratie, het ei niet kwijt kunnen-gevoel - Mensen appen met een flauw excuus, puur om te kijken of ze nog met me willen praten om zo te checken of ik niet te ver ben gegaan - Ah nog eentje, die opdrinken voor de ander hem leeg heeft, dan opnieuw een bestellen 'echt de laatste hoor' en dan bij het afrekenen alsnog een biertje mee bestellen - Geen kwaaie dronk meer - Minder ruzies/ergenissen En nu? - Vandaag de huisarts gebeld, maandag heb ik een afspraak - Open en eerlijk gesprek gehad met mijn partner over dit probleem, de steun die ik echt nodig heb, de twee personen die ik ben: wel drinken/niet drinken - Nadenken over hoe om te gaan met gezellige gelegenheden die standaard zijn in mijn leven: terrasjes, kroegen, feesten, festivals, evenementen, verjaardagen tot laat, zuipvakanties/-weekendjes Dus. En dan twijfelde ik vanmiddag nog of ik wel of niet de huisarts moest bellen, want 'het valt toch wel mee?'. Gisteren was niet mijn dagelijkse standaard gelukkig, maar geeft het probleem duidelijk weer. Misschien heb ik nu eindelijk zelf het lichtknopje gevonden.

https://nos.nl/artikel/2227093-helemaal-geen-alcohol-is-het-beste-voor-de-gezondheid.html

“Alcohol is heus gezellig” nou ja zeg, ben je nou daarmee hoogleraar geworden? Samen in de kroeg zitten kan gezellig zijn. Met alcohol of zonder. Alcohol is niet gezellig per sé. Over je nek, ‘s ochtends brak wakker worden als je al niet in de sloot bent gereden. Alcohol bij de kapper, en dan drinkt de kapper zeker mee de hele dag, lache. Nee dank u vriendelijk. Of bij de boekhandel. Ik vind dat echt cynisch. Als ze kunnen zuipen dan komen de klanten wel. Binnenkort een joint bij de Hema. Xtc bij de Pearl. Crack bij de Kwikfit. Zaterdag eind vd middag ben je helemaal leip van de klantenbinding.

"Gezond drinken bestaat toch niet" artikel Volkskrant (13 april '18). https://s.vk.nl/s-a4592338/?_sp=582c7445-eba1-4d6f-abf9-f337ef48d299.1523600673215

Ik heb nog 4 strips Champix over, dus als iemand deze wil die er al ervaring mee heeft en een goede, mag deze die gewoon hebben. Zonde om weg te gooien als een ander er flink voor moet betalen vind ik.

Thee mee??!

Ik ben door per ongeluk eens te gaan dampen in één keer gestopt met tabak.Ik heb nu weer een prachtige bloeddruk,prachtige bloedwaarde en longfunctie,saturatie 98% conditie enorm verbeterd ik scheur op m'n 62ste weer op mijn racefiets door de stad als een jongen van 20 en niet meer hoesten,het was echt een ramp met roken,en ik gebruik geen nicotine meer nadat ik per ongeluk een flesje zonder nicotine had gekocht en het pas merkte toen ik het lege flesje eens goed bekeek,want het was een erg lekkere smaak,. Nicotine is toch zo zo verslavend is me verteld.......ik had toch ik de gordijnen moeten hangen? Maan wat ik beleef is dat het niets met roken te maken heeft, het is iets geheel anders dan het rook-ritueel ,en ik heb geen asbak meer en ja ik vergeet te dampen en loop niet terug naar huis als ik mijn dampertje vergeten ben. Let op als je je sigaretten of je i-phone vergeten bent.Je gaat snel terug om het halen.Iedereen doet z'n eigen ding,Succes iedereen!!

Nou ja, ik kan natuurlijk opsommen wat anderen hier al schreven. Vooral de lichamelijke kant. Ik vond het ergste dan het mijn geestelijk leven schaadde. Een echt geestelijk/ spiritueel leven opbouwen is onmogelijk zolang je drinkt. Het is al moeilijk als je niet drinkt!!! Dus ik blijf maar blij nuchter en werk aan mezelf. Niet alleen tot mijn eigen heil, maar ook opdat ik meer kan betekenen voor anderen.

Hahaha, ja, ga dan ook op je scootmobiel zitten, dan zie ik het meteen. Met mij gaat het wel, beetje moeite met poepen, weet ook niet waarom. Moeder blijft maar angstig, heel naar. Ze is het vertrouwen in haar lichaam verloren na 10 jaar overgangsklachten.