Anette69

Goedemorgen , 2 jaar ... het gaat goed met me . Alcohol is absoluut geen issue meer in mijn leven , onmatigheid daarentegen wel . Het verhaal van de molshopen ...ik stop met het ene en vind onbewust wel weer iets anders om me bij voelen vandaan te houden . T blijft lastig voor mij... En daarom is het ook goed en fijn om bij dit soort momenten stil te blijven staan . Dus dank voor de felicitaties ..:) Ben nog iedere dag blij en dankbaar dat ik die stap heb mogen en kunnen maken . Het leven is zoveel waardevoller geworden zonder alcohol .

Wat fijn , mijn draadje is er nog gewoon . De laatste tijd gaat t regelmatig door mijm gedachten hoe dankbaar ik ben dat alcohol geen wezenlijke rol meer speelt in mijn leven . Dat alle pijn en verdriet wat onder de verslaving zat niet weg is en soms meer aanwezig dan me lief is , maar zonder alcohol zie ik t in ieder geval. Ben ik me bewust van de pijn en t verdriet . Krijg ik kansen om t aan te gaan , en mag ik t er ook gewoon soms laten zijn ... En wat fijn dat ik me nog steeds thuis voel op mijn eigen draadje . Wens iedereen veel kracht, wijsheid en lieve groeten van mij!

Even op t jaarpact kijken ... lang geleden dat ik hier was, een aantal maanden .. ik sta er nog steeds tussen . een groet aan iedereen

Geloof dat ik in t archief zit .... ga mezelf daar even weghalen .... geloof niet dat ik al in t archief wil zitten ;-)

Lieve lieve Erik, je bent moe, verdrietig, boos.. en teleurgesteld... je reageert heftig ... ik begrijp t ...❤️ het feit dat dat de datum verandert wil toch niet zeggen dat die 2 jaar weg zijn. Het is niet leuk, vond ik ook niet. Maar het is wel een duidelijke reminders dat drinken voor ons, alcoholisten, consequenties heeft. zo heb ik t geprobeerd te zien en het daarom toch aangepast. We vieren even zo goed die 7e wel mee met jou .. het is maar een datum, het echte gevoel van niet meer afhankelijk zijn van drank zit in jou. liefs

Dacht dat ik al een stukje had geschreven maar zie t niet terug, dus opnieuw. mijn stopdatum is 6 april 2015. Op 14 juni 2016 heb ik, in een gekke, foute bui 1 cocktail genomen , in gezelschap van een foute man op een foute plek . Ik heb er geen spijt van. Het besef en de wil om nooit meer te willen drinken is er alleen maar door versterkt. Ik heb wel de datum aangepast op t jaarpact. Voor mij was dat ook belangrijk om de impact van de handeling te beseffen . En wel zo fair naar de andere pact leden. Maar dat is wat ieder voor zich moet bepalen. en als je mij vraagt wat mijn stopdatum is: 6 april 2015 !!!

Vandaag 22 maanden droog. Waardevol om even bij stil te staan ...

Dank Monster, voor deze wijze les. Zo waardevol.... Hoe mooi trouwens, 4 jaar, ik maak een buiging !

Gezellig boel. Is er nog een plekje vrij ...?

Gisteren een drukke dag gehad. Eerst werken, om 17.00 uur in de auto,100 km enkele reis, CODA zelfhulpgroep, daarna nog individuele therapie. Maar met wat een mooi gevoel zat ik s avonds om 22.30 uur weer in de auto op weg naar huis... Tijdens de individuele sessie moest ik van mijn therapeut een G schema maken: gebeurtenis, gedachten , gevoelens, gevolg. Iets wat ik vaker heb gedaan, uiteraard. Gebeurtenis beschreven, gedachten/gevoelens. En ineens stond het er : "ik ben minder waard dan een ander". Door mijzelf voluit geschreven op het bord, zo duidelijk. Dé automatische gedachte waar vrijwel alles aan gekoppeld is bij mij. De oer- overtuiging van waaruit ik al jaren handel. Mijn verslavingen, mijn gedrag...... Het me niet gezien voelen, het steeds bevestiging zoeken, steeds lief en aardig gevonden willen worden. Het alles willen doen om de ander te pleasen, steeds grenzen verleggen omdat 'als ik maar beter mijn best doe.......' Ik kijk ernaar, merk dat het me goed doet dat het er staat. En ondanks dat veel van mijn gedrag en automatische gedachten hieraan nog steeds gekoppeld zijn ( omdat ik van vroeger uit niet beter weet) , mag ik ook constateren dat ik niet in huilen uitbarst. Het me niet zo erg raakt dat ik er compleet van slag van raak. En waarom niet? Omdat ik m niet helemaal meer geloof. Ik weet inmiddels dat ik waarde heb , voor mijn kinderen, mijn familie,mijn vrienden, mijn fellows, maar vooral ook voor mezelf. En terwijl ik naar deze zin kijk op het bord, voel ik me toch sterk. Ik weet dat ik deze zin, deze overtuiging ga uitdagen de komende tijd en dat het verder in waarde zal afnemen, het zijn kracht zal verliezen. Het is nu december 2016, de kerstboom staat, ik heb er zin in. Ik ga de maand gebruiken om te genieten maar daarnaast ook om schoon schip te maken, opruiming te houden. Opruiming in mijn huis, opruiming in mijn hoofd, en misschien ook wel in mijn hart. Ruimte maken voor MIJ. Ik voel de behoefte om schoon schip te maken zodat ik 'opgeruimd" en vol overtuiging het nieuwe jaar in kan. Ook voel ik de behoefte om plannen te maken, piketpaaltjes uit te zetten, het hoeft niet groot of ver ,maar wel bewust. Mijn voorbeeld hierin hier op het forum is toch wel Erik. Hoop hem nog eens een groet te sturen aankomend jaar vanaf een plek waar ik in mijn eentje op ontdekking ben, naar de wereld en vooral naar mezelf. Eind 2015 riep ik , na een desastreus jaar: "2016 wordt helemaal mijn jaar". Vaak heb ik gedurende dit jaar gedacht dat deze uitspraak helemaal niet klopte, dat ik er zo naast zat, door alles wat er op mijn pad kwam. Maar nu, terugkijkend, denk ik dat ik een behoorlijk goede vooruitziende bik heb gehad. 2016 was mijn jaar, het jaar waarin ik eindelijk mezelf centraal heb gesteld. Ik wens iedereen een mooie decembermaand. Laten we omkijken naar elkaar.. Laten we vooral de liefde laten stromen Vergeef... Koester je dierbaren en vergeet niet: "Ieder mens is prachtig en speciaal op zijn eigen manier, ook jij !" Lieve groet Anette

Merk dat ik voor t eerst in jaren niet op zie tegen de decembermaand. Ik zowaar uitkijk naar de vrije dagen, het samenzijn en de gezelligheid van de feestdagen. Wat bijzonder .... # dankbaarheid # good enough #love #rust ❤️

Try and fail but don't fail to try

Thanks smart voor je tip. Zeker ken ik t norwoodfotum .lid worden van de besloten groep daar is een optie. Maar de telefoon kunnen pakken en even met iemand sparren die weet waar je over praat, iemand die je regelmatig in een groep ziet, je vorderingen mee bespreekt, dat zou wel heel fijm zijn. Maar goed , wie weet .... Kan ook niet helemaal inschatten in hoeverre t proces van de 12 stsppen hetzelfde is bij verschillende verslavingen, dat maskt t ook lastig .

Hier even een kleine update. T gaat goed met mij, naar omstandigheden. Dit weekend geen kids en inmiddels voel ik me redelijk comfortabel met mezelf. Vind t gezelschap van een ander prettig maar heb t niet meer nodig om mezelf prettig te voelen. En dat is fijn want dat is wel heel anders geweest. Merk ook dat ik niet meer steeds t contact blijf zoeken met mensen, die eigenlijk zelf steeds geen initiatief nemen tot contact. T hoeft niet op een weegschaal maar ik zoek wel naar gelijkwaardigheid... Daarin ben ik gegroeid, sterker geworden. Ik zit nog volop in therapie. Maak mijn gang trouw naar therapie om te werken aan mijn herstel ivm mijn verslavingen, bezoek de groepen , zowel de zelfhulpgroep als de " gewone" groepsgesprekken. Inmiddels weet ik dat mijn verslavingsgevoeligheid verder gaat dan alcohol of " die ander", ik ben onmatig in vele dingen . En zodra ik t ene denk onder controle te hebben, plopt t andere op. Tja, Ik ben verslaafd ..... ! 12 stappen... Ik wil graag , werk er aan maar kom er soms niet uit. Accepteren en Vertrouwen in je hogere macht, controle loslaten ..... Ben wel zoekende in ondersteuning hierin. Binnen t programma waar ik in zit wordt niet echt met sponsors gewerkt en ik ben er dan ook over aan t nadenken om een NA meeting te gaan bezoeken. Maar t liefst zou ik een sponsor vinden mbt relatieverslaving, waarvoor ik op dit moment in behandeling ben. Ook om wat meer vertrouwen in mezelf te krijgen, te kunnen sparren met iemand. Ik denk nog vaak dat ik niet hard genoeg werk of niet goed genoeg mijn best doe. Zelfliefde, zelfacceptatie , zo moeilijk Al met al een pittig proces waarin ik kleine stapjes zet . Soms 2 vooruit, 1 achteruit, soms precies andersom. Trots ben ik nog niet, maar vind mezelf wel dapper. Een klein dapper meisje wat zich langzaam aan leert staande te houden in de grote mensen wereld,. Door dichtbij mezelf te blijven en op mezelf te leren vertrouwen!

Misschien was én 22 okt én in nov achteraf gezien toch niet zo'n goed idee. Er is nu zo'n klein clubje ontstaan dat ik besloten heb om ook af te haken en te wachten tot een moment ( volgend jaar) waarop t animo groter is en er meer mensen zin hebben om aan te sluiten. Wel jammer ...