Klassement

@Yvonne, de bult op de kop is al lang weer weg, voelde even héééél erg, maar viel zoals gewoonlijk wel weer mee. @Sober, velen hier zullen het gevoel dat je nu hebt over jezelf wel kennen, ik wel in elk geval, jij ook.. maar de meesten schrijven hier nog steeds dus het is niet het eind van de wereld. Sterkte met opkrabbelen en welkom terug in de nuchtere wereld. Dag 1 is in elk geval het beste wat je jezelf kunt geven. Ache @jopie, wel even omschakelen van standje paradijselijk naar standje 'gewoon', maar als er iemand is die daar wel een positieve draai aan weet te geven dan ben jij dat. Mag ik je toch sterkte wensen, of heb je dat niet nodig? Ik durfde eerst niet goed maar maandag ben ik toch maar begonnen met m'n nieuwe pijnstiller. Nog in vrij lage dosering en nog in combinatie met de oxycodon. Ik merk tot mijn vreugde dat ik nu, drie dagen later, de oxy al voor de helft achterwege kan laten en dat m'n sombere en negatieve kijk een stuk positiever is geworden. Ook veel minder pijn. Was ik eerst nog wat huiverig voor dat nieuwe spul, ik geloof nu werkelijk dat het een enorme verbetering kan zijn. Gisteren zelfs voor het eerst met wat enthousiasme bezig geweest met de camper schoonmaken en ik krijg waarachtig zin om op pad te gaan. Ik wil nog niet helemaal te vroeg juichen maar... M'n vrouw leeft er van op ... dat wil wat zeggen.

Gefeliciteerd met je 3 jaar, @Skyer! Hoe is het nu? Je gaat toch door? En @Goedehoop, je tweede maand zit er al weer op. Ook gefeliciteerd. Ook felicitaties voor An en Gypsy en een welgemeende aanmoediging voor Sober.

Lieve @Annie87, heel veel sterkte gewenst. Hopelijk komt er heel snel helderheid voor je.

Hahaha! 40.000! Waar zit je nou op, Koh? Ik zit na al die jaren pas op 7000, zag ik net. Met andere woorden: ik ben een stille

Inderdaad. Ik keek er juist naar uit. Respect voor degene die het op Lorazepam hebben volgehouden, ik was na 2 weken al helemaal de kluts kwijt door die rommel. Elke ochtend zodra het uitwerkte (rond 10 u sochtends) kreeg ik huilbuien tot ik het savonds weer innam. Door zelf online te zoeken en via dit forum het advies van o.a @Cyclad58 en @Kannietmeer gelukkig snel over kunnen stappen op Diazepam. Twee weken Lorazepam was al vreselijk zat. Ben ook direct overgestapt. Moest vd psychiater. Had mazzel dat dat ook goed ging. Denk door korte gebruik Lora.

Hihi.. ja, flauw hè? Ook een beetje last van een soort van euforie. Sorry voor jullie, blij voor mij.

Jopie wat ben jij een geweldig mens, vrouw, moeder en oma! Dat fruitmomentje gaf bij mij de doorslag.

Hoi @Cyclad58. Wat rot om te horen! Kan me je gevoel wel goed voorstellen. Ga je aanvullend EMDR doen? Ik doe dat namelijk wel voor het trauma wat ik door de Zolpidem heb opgelopen, zodat ik niet bij vroeg wakker worden of rare klachten meteen denk: oh nee het wordt weer zo erg, het komt niet meer goed. ik ben nu 2 keer geweest en het brengt me al meer rust. Je kunt met je verstand wel beredeneren dat je het gevoel moet omarmen, maar EMDR kan de lading er echt afhalen. Sterkte!

Wat fijn dat je er zo snel terecht kon! Wat jij zegt kan ik me helemaal in vinden, ik voel dat exact hetzelfde en vind het ook heel erg lastig om ermee om te gaan... nogmaals sterkte!

Nancy wordt er al lyrisch van, hahaha.

Hoeraaaaaaa!! Lang leve de lyrica voor Kohtje!! Wat ben ik blij voor je, geen of minder pijn en betere stemming, dat staat voorop! Fijn voor je Kohtje en echtgenote-Kohtje!

In de huiskamer van 18-7 heb ik mijn verslagje gezet van mijn bezoek aan GGZ. Ik heb ook geen angststoornis (ben in principe nergens bang voor) op zich, maar heb wel anticipatieangst voor hetgeen in mijn lichaam gebeurt, vooral als ik slecht slaap. De Quetiapine heb ik om te slapen, maar dat doet niet veel meer. De Oxa hoefde ik niet af te bouwen, maar heb ik wel gedaan: 1e week 3 x10mg, 2e week 2 x 10 mg en derde week 10 mg. Tijdens de afbouwperiode ben ik vooral begeleid hier op het forum en formeel bij GGZ. Ik heb heel veel gehad aan de adviezen hier, vooral van @Kannietmeer

Eng ja Singapore is ook keurig maar dat is geen democratie. Hoe doet NL dat toch? Ja afspraken maken met Fransen... het principe is hun volledig onbekend. Onze dochter zat een tijdje op voetbal. Wedstrijden op zaterdag. In NL heb je dan een schema voor het hele jaar welke ouders op welke dag rijden, nietwaar? Met een whatsapp groepje voor als er iemand op het laatste moment verhinderd is. In Frankrijk komen alle ouders per auto aankakken, en dan wordt ter plekke geïmproviseerd (!!!) wie er rijdt. Soms zijn er dan 5 auto's, soms maar eentje en dan moet er wat geregeld worden. Wat een klucht de wereld draait gewoon door moet je maar blijven denken.

KMW, @Sober.

Even gallen op mn eigen draadje (daar is t voor...) Refererend aan mijn post op de dagdraad: ik kom weer eens tot de conclusie dat een Fransman je belazert waar je bij staat, en een Italiaan is nog erger. (Alles wat niet goed is in Frankrijk is nog 3x erger in Italië, heb ik al jaren geleden opgemerkt). Als Nederlander vanuit NL weet je dat eigenlijk al :) Als je emigreert dan heb je eerst een roze bril periode. Alles is geweldig. Ergens is dat cognitieve dissonantie, dwz je ziet alles positief omdat je graag wil dat je de juiste beslissing had genomen. Frankrijk is geweldig. Nederland is pet. Alle vooroordelen over Fransen kloppen niet want je ontmoet allerlei Fransen en je ziet dat ze allemaal verschillend zijn. Alice in Wonderland. Heerlijke periode, kan jarenlang goed gaan. Dan kom je op een punt dat je zoveel Fransen kent dat je toch weer met dat gemiddelde te maken gaat krijgen. Weliswaar zijn er uitzonderingen maar het gemiddelde begint toch zwaar te wegen in je beeld over een land en zijn bevolking. En dan krijg je helaas heimwee. Niet op alle vlakken maar je begint wel stevig te balen van sommige kenmerken van de gemiddelde inboorling. Dat is de anti-Franse periode. Dat is nogal stressvol want je bent hier gaan wonen en dan word je ineens anti. Hoe ga je dat rijmen? En daarna is er de verlichting - althans in theorie. Dat is als je met je hond 's ochtends vroeg langs het water loopt en alles is ineens OK en je piekert niet meer. Maar wat het Boeddhisme niet leert, en wat ik me vanochtend ineens realiseerde (gek dat sinds de Boeddha niemand dat heeft opgemerkt, of misschien toch wel), kan je ook terugvallen uit het nirvana? Het lijkt alsof verlichting iets is wat niemand je ooit meer afpakt, maar is dat ook zo? Kan verlichting niet ff 10 minuten duren en daarna baal je weer ergens van? Of 10 jaar en dan val je helaas weer terug? Het lijkt mogelijk, zelfs waarschijnlijk, nietwaar? Nog ff over Italianen. Daar zijn er hier een aantal van. Ik ben aan Fransen gewend, maar de Italiaan vind ik nog steeds een vreemd verschijnsel. Meestal heel extravert, hard pratend met veel o's, a's en i's overal. Dure horloges en geraffineerde auto's die op het cruciale moment niet willen starten. Onwaarschijnlijk mooie verhalen die, als je wat dichterbij kijkt, helemaal niet kloppen. Heel ingewikkeld doen over bijna niks. Maar wel lekker eten, veel lekkerder dan in Frankrijk, als je dat de Fransen vertelt dan snappen die dat weer niet. Maar oeioeioei doe geen kaas over pasta waar iets uit de zee in zit, want Dat Mag Niet in Italië :D zoals iedereen weet zijn zowel kaas als zeevruchten een Italiaanse uitvinding dus die bepalen wat mag :D (ik probeer hier bewijsmateriaal over te vinden maar vind in de gauwigheid alleen een artikel in het frans: https://www.vice.com/fr/article/wjvdxz/un-chef-compare-le-fromage-sur-les-fruits-de-mer-a-un-geste-obscene ) Zo soepel en flexibel als ze meestal lijken, zo psychorigide zijn ze in de keuken. Tis een wondere wereld.

Mooi dat jullie dit krijgen. Ik stond er alleen voor en deed het met mijn hart en ziel en liefde voor haar. Gisteren was het nu 4 jaar geleden, zo kort nog maar en zo intens met alles bezig geweest.

Wat is jouw bakkie 's ochtends toch lekker Von. Ben weg lieve mensen, Houdt het droog.

Er was iets fout gegaan in bovenstaande lijst, waardoor ik Skyer ging feliciteren, maar dat komt morgen pas. Nu alsnog mijn felicitaties voor Kastanje, Wimmelt, Amethist en Clean66.

Hier gaat het goed. Kreeg gisteren een brief handgeschreven in mijn handen gedrukt van een familielid dat anoniem wil blijven maar mij wel heeft gevraagd het te delen, dat doe ik dan ook. En ben dankbaar dat ik kon werken na mijn terugval. Deed mij zo goed dat ik sowieso deze gehele maand en augustus niets ga drinken, super motiverend. Anders kan ik er niet voor anderen zijn. Heb de brief op onze koelkast gehangen, gaat mij scherp houden en geeft aan waarom ik mijn werk zo graag doe en dat gaat niet samen met katers. Volledige aandacht. De brief over getikt hieronder. Had er tranen van in mijn ogen. Jullie, ja jullie, de lieve zorg. De zorgenden voor onze moeder. De broeders en zusters. Onze zorgen vaak wegnemende. Wij zouden het natuurlijk zelf beter doen, ja dat denken wij dan. Lastig om de zorg uit handen te geven. Wij willen zorgen voor, maar is niet haalbaar. Het er zijn, is al lastig als ze ons niet eens meer herkent. Zo pijnlijk frustrerend. Dan doe ik soms boos, maar dat ben ik niet op jullie verzorgenden. Ik uit en ventileer mij dan wel naar jullie. Jullie kunnen er niets aandoen dat mijn moeder zo diep weg zakt. Dat is haar ziekte, heb ik geleerd ook mede door jullie begeleiding hierin. Zonder jullie was het waanzin geweest. Ons mam zorgde ook voor ons ooit, maar wij kunnen haar die zorg niet meer zelf bieden. We zien jullie rennen en vliegen om te zorgen. Steeds maar weer, van hot naar her. Dan maak ik mij zorgen om jullie! Niet nodig zegt de lieve avonddienst broeder mij altijd. Dit is onze taak. Dat doen wij graag. Dan kan ik er berusting in vinden. Dat de lieve broeders en zusters mijn moeder begeleiden. Zorgen ervoor dat ze veilig is. Zodat wij ook kunnen doorgaan, met zorgen voor onze kleinkinderen, ook nog beetje genieten. Wij kunnen dankzij jullie doorgaan met leven. Maar wat doet het pijn, om dit uit handen te geven. De zorg voor ons mam. Uit de diepste grond van mijn hart, diep respect voor jullie allen. Bedankt dat ons mam bij jullie mag wonen en jullie zo goed op haar letten.

Hoi, @Cyclad58 misschien kan je dan nog even op 6 uur blijven i.p.v. ophogen van je uren. Hier gaat het aardig, nog wel wat last van ontwenningsverschijnselen en dat kan ook elke dag verschillen. Er zit vooruitgang in en dat is het belangrijkste, zeg dat wel zo makkelijk maar in een mindere periode ben ik niet zo positief. Fijne avond

@doorbijter ja Pierre is in opname, hij schrijft ons vanaf de afdeling waar hij zit. Naar mijn mening word er niet goed met Pierre omgegaan, lees boven maar het stukje wat hij ergens anders plaatste. Het is zeer triest hoe ze het bij hem doen, en volgens mij helemaal niet volgens de standaardprocedure die op andere afdelingen wel word nageleefd. Misschien is Pierre niet alleen opgenomen om hiervan af te komen ( dat weet ik natuurlijk niet zeker ), maar dat zou het natuurlijk nog triester maken. @Pierre1978 ik zie dat je gelukkig nog wel kunt schrijven, dat is in mijn ogen in ieder geval wel positief. Het is begrijpelijk dat je je heel naar voelt. Ik hoop het allerbeste voor je, maar zo hoort het niet hoe ze met je omgaan daar! Ik wens je heel veel sterkte toe! Hou vol!

Tis weer zover Tijdens mn vakantie hebben mn collega's aan een klant van mij willens en wetens toegezegd dat we een enorme job voor hun kunnen doen, terwijl we weten dat we daar de capaciteit niet voor hebben. Onder druk van het management. &$@#% Italianen. En succes met de rest, bumperjim. Ik ga daar nu eens niet over stressen. Het is niet meer mijn verantwoordelijkheid. Ik heb niks toegezegd wat ik niet kan waarmaken. Jammer voor de klant als het straks in de soep loopt. Ik mag ze graag. Dat is mijn handicap als verkoper Ik verbind ze wel door met de schuldige. Imago van het hedrijf gaat weer een deuk oplopen. Is niet mijn bedrijf. Is niet langer mijn probleem. Wanneer er een paar miljoen euro in de lucht bungelt dan zijn sommigen tot alles in staat. Ik niet.