Klassement

Precies 1 jaar geleden, in de nacht van 6 op 7 maart, nam ik mijn laatste glas en kort daarna nam ik mijn eerste stap. Erkennen dat ik machteloos was, in plaats van blijven vechten kwam er overgave. Ik moest want ik maakte alles kapot, mijn lijf, relaties, mijn eigen leven en dat van de mensen die me het allerliefst zijn. Het was zwaar, hard werken. Ik kwam in april terecht bij een groep mensen (AA) die, naast mijn geliefden, mijn leven hebben gered! Herkenning, zonder oordeel luisteren. Het is bizar dat een groep mensen die je niet kent die kracht hebben. Die mensen zijn nu goede vrienden. Nu gaat het goed, zal niet zeggen dat ik er ben want zoals een van mijn nieuwe vrienden het zo mooi zegt; ‘ik ben er pas, als ik er niet meer ben’. Maar nu pluk ik de vruchten van dit leerzame, moeilijke maar ook mooie jaar. Mijn relaties zijn beter, het vertrouwen komt langzaam terug. Op mijn werk heb ik een stap kunnen maken die ik een jaar geleden niet aandurfde, ik drink geen alcohol meer, slik geen verdovende middelen. Mijn geest is eindelijk gezond. Mijn lijf ook, ik ben van 112 toen ik de kliniek inging naar 72,5 kilo nu gegaan. Ik ben dankbaar. Alles is beter en ik hoef maar 1 ding NIET te doen. En ik ben van plan dat nog heel lang, een dag tegelijk, te doen. Dank voor jullie felicitaties & lieve berichtjes in dit jaar

Ik had vandaag overleg , het was een goed overleg . Ik ga deel uitmaken van een manifest ter uitvoering in een congres . Hierin worden vanuit verschillende perspectieven veranderings processen uitgerold die een verschil gaan uitmaken mbt een uithuisplaatsing van kinderen we zijn aan het onderzoeken hoe we deze woorden in daden kunnen omzetten en hoe je dit kan uitvoeren . Ik moest echt een paar keer goed knijpen dat ik daar als een stem van ouders zit en een rol heb in een kopgroep hier van . Zit daar met verschillende personen vanuit een positie managers , coördinators , directeuren . Het zijn allemaal mensen uiteraard maar wat ben ik trots dat ik daar mocht zijn , dat ik mag meedenken . Gisteren ook al een mooi en goed gesprek gehad bij de project leider fam zorg hoe we mijn inzet gaan introduceren , heb mijn wens gesteld op echt met gezinnen te gaan werken onder begeleiding van fam zorg. Hier gaan we mee aan de slag , ik ga zelf bij een vergadering aanwezig zijn om mijzelf voor te stellen en mee te denken hoe dit vorm kan gaan geven. Wat ben ik blij dat ik niet neer in de ban van de verslaving zit , maar mijn dieptepunt hiervan kan omzetten. Ik mag zijn wie ik ben , wat mij overkomen is , geen schaamte , geen oordelen . Ik vind hier waardering in , en kom met veel mensen in contact die een warm hart uitdragen naar verbetering rondom een UHP. Het is helende voor mij om dit te verwerken.

Beste mensen, Voor ik het vergeet te melden: vandaag had de buurtplantenboer Vergeet-mij-nietjes en Ranonkel. En naast witlof deze week ook spruitjes. Alles voor een tientje.

Druk druk druk. Helaas ook veel sociale afspraken. Wat dat betreft voelde ik me gelukkiger in de coronatijd, lekker cocoonen. En tellen, nee dat doe ik niet. Het gaat nu enkele dagen goed. Maar dat tellen voelt niet goed. Eén dag is te overzien.

Even laten weten dat ik er nog ben.

Ik had er nog nooit van gehoord, maar die online training over 'emotie eten', die ik in januari als goede start van het jaar gevolgd heb, komt mij nu goed van pas. Nog even doorzetten en ik ben weer helemaal stress vrij.

Hahaha, Nance weett, piccalilly! En t is niet de eetafel, we hebben twee oude kleine tafeltjes bij twee banken staan, lekker lui. degemakzuchtige

@Rosee nee, absoluut niet, dat gaat niks oplossen. Maar ik zou het graag doen, even totaal uit. Maar nee.

Vanmiddag heb ik hoofdstuk 5 van GRIP met mijn hulpverleenster van VNN doorgenomen. Risicosituaties zijn o.a. voor mij: mensen in mijn omgeving die ziek zijn, mijn eigen lichamelijke klachten, uitglijders / terugval op dit forum. Bij thuiskomst heb ik even op de dagdraad gelezen en kwam 3 op een rij tegen. Ik ben gelijk op de fiets gesprongen en naar de buurtsuper gereden. Hiermee loop ik vooruit op hoofdstuk 6: maatregelen om direct grip te krijgen op je gebruik. Met dank aan @Remi1, @spiriten @Soberbunny3zit ik nu aan de chocotaart met perensap.

Mooi bezig, @Myriam9.

Goedemorgen frummers, Het is al licht, er komt al een zonnetje naar boven, het vriest nog wel, maar ik denk dat het snel wat minder koud zal worden. Bakje maar.

Nee het maakt niet van jou de buitenstaander maar van degene die het zo licht op lijkt te nemen soms al vele jaren lang. Ik heb er ook moeite mee heb iets opgegeven hierin merk ik. Ik denk dat je niet te diep graaft, je neemt het juist heel serieus, ondanks je situatie en drinkt niet. Ooit zul je daar blij om zijn, hoop ik, gun ik je, dan kun je bewust oogsten en misschien wordt je leven dan wat lichter ook♥

Niks mis mee, katten mag.

Bedankt! Ik ga het eens even uitzoeken

Nee joh, dat is piccalilly! En zilveruitjes met een rookworst met boerenkool. En die tafel? Niks mis mee, toch??

@Robertowat ben je goed en leuk bezig. Ik wil ook wel zo'n buurtplantenboer.

Leuk @Roberto, mooi voor je tuin, en de groenten lekker en gezond

@Soberbunny3 hoop dat het jou ook lukt om te stoppen @nancy, Ook niet lekker in je vel lees ik Maar ja, jij bent ook net gestopt toch ? de eerste week(en) zijn zo wie zo lastig dan en doorspekt met (afkick) verschijnselen Vandaag voor het eerst dat ik echt blij ben dat ik weer gestopt ben De meeste kwaaltjes en somberheidjes zijn weg gelukkig

Goedeavond allemaal, Weer een heerlijke dag op de tuin gehad wel een fris windje Hondje was weer mee (die heeft nu ook vakantie ) Auto ondertussen een APK keuring gehad, en een kleine beurt Dus die rijdt en glimt weer als een zonnetje, want ook altijd meteen door de wasstraat en uit laten zuigen @spirit @Remi1 , sterkte maar weer met stoppen.

De sabbatical die ik had genomen was vanwege dipperigheid. En daar kan ik nogal vinnig en pinnig van worden op anderen. Vandaar dat ik even afstand wilde nemen. Jullie kunnen wel tegen een stootje maar ik wilde mezelf ook liever geen schuldgevoelens er bovenop geven. Ik dacht vrij snel dat mijn dip voorbij was, maar het blijft toch persisteren. Maar om nu steeds op vakantie te gaan, daar is natuurlijk ook snel te leukigheid vanaf. Vandaar de volgende disclaimer: dit is het erf van Reacher, betreden op eigen risico.

@nancy maar hoe gaat het met je? Durf je al te tellen?

@Remi1, jij bent toch nooit helemaal gestopt. Hoe kan je dan een terugval hebben?

@Robertoperensap en chocoladetaart klinkt heel verleidelijk Roberto. Ik zal eraan denken als ik tegen triggers aanloop Goed dat je de risico situatie meteen aanpakt zonder gebruik. Ik kan mij voorstellen dat gebruik van anderen op dit forum triggers zijn. Ik heb het zelf ook met mijn vriend als hij marihuana rookt dan krijg ik daardoor trek in alcohol. Ik denk altijd dan; waarom jij lekker wel uitchecken met je spacesigaret en ik maar nuchter blijven? Wat enorme smoezen zijn voor gebruik natuurlijk.. en bovendien praat je jezelf aan dat je iets mis loopt wat helemaal geen prijs of beloning is.

Wat goed @haralddat je aan het afbouwen bent.

@Quinn

De wereld is klote. Drinken maakt de wereld niets beter en mijzelf alleen slechter.

Lastig @Lika. Je zou dat dan zo graag voor haar op willen lossen, terwijl dat niet kan.

Het goede voorbeeld geven. De schat aan kennis en ervaring moet iedereen zelf opdoen.

Dat heb ik ook wel eens gedaan @RobertoAlleen heb ik er toen 4 prikkertjes in gestoken en met zijn "kontje" in het water gehangen. Werd een mooie plant.

Beste mensen, Ik had jullie al verteld over al die goedkope witlof die ik gekocht had. Daar maak ik salade van met hard gekookte eieren en avocado. De pitten laat ik 48 uur weken in een glas met water. Vervolgens pulk ik het bruine velletje er af. Rol de pit in een vochtig velletje keukenpapier en stop het in een plastic zakje. Na een week, voilà:

Tja wat moet ik zeggen Von. Na de boosterprik en corona ben ik incontinent geworden. Dit volgens de h. arts. Nou moest ik gisteren naar het UMC omdat ik proefpersoon ben. God wat een ellende zeg. Maar alles is toch goed gegaan, ik was er op voorbereid. Verder heb ik zin in de dag, ga weer naar de dagbesteding. Nu met goeie kleren. Wil eens kijken of het me lukt niet onder de verf te komen. En hoe is het met jou wijfie? Ow en mag ik een bakkie leut.

Ha @Quinn, @bolletjeen de rest, Vandaag bleek dat er ‘slechts’ een deel van de uitslag was. De internist wilde vooruitlopend op uitslag geheugenonderzoek (dat meer tijd in beslag neemt) alvast bloedbeeld aanpakken omdat hij daar niet gerust op was. Verschillende nieuwe medicijnen en op de dag van uitslag deel 2, over twee weken, weer het bloed na laten kijken. Dus op de dag geheugentest uitslag weer nagelbijten van de zenuwen. Mijn moeder leek even wat helderder (waardoor ik weer twijfelde of alle extra hulp van thuiszorg die mijn zus en ik morgen aan gaan vragen, wel allemaal nodig was. Maar inmiddels is de verwardheid weer opgelaaid en vroeg ze ook weer wie ik was. Ze doet het niet expres natuurlijk, maar het snijdt door de ziel. Het is nu ook best eenzaam in huis omdat je ineens een gesprekspartner mist. Maar gelukkig zijn jullie er o ja, niet gedronken en oorlogsnieuws uitgezet. Het maakt mij te zwaarmoedig.

Oké mensen, het was een belofte aan mezelf: ook ik ga met de billen bloot. Om zwart op wit te zien wat ik nooit meer wil, en misschien is het behulpzaam voor anderen. Voor mij is dit draadje in elk geval een enorme stok achter de deur om te stoppen. Hier gaan we: Gruwelijke slaapproblemen. Wel snel en diep in slaap vallen, maar na 2 uur wakker schrikken met hartkloppingen en paniek. Vanwege het gevoel dat je een hartaanval krijgt, maar ook uit angst dat je weer allemaal rare dingen hebt geappt of gezegd. Of niet meer weet of de hond wel is gevoerd. En je überhaupt gekookt hebt. Tirades beginnen via app. Hele monologen, waarin ik helemaal doorsloeg. Qua emotie, qua verwijten. Altijd wel met een onderliggende waarheid, maar totáál uit z’n verband gerukt. Meestal met mijn partner, een enkele keer ook met anderen. Toezeggingen doen en afspraken maken en me er de volgende dag niets meer van herinneren, en ze ook helemaal niet wíllen nakomen omdat ik het nuchter nooit zou hebben afgesproken. … ook met mijn dochters. Bijna elke dag een kater. (Of, net zo erg: géén kater, terwijl je wel anderhalve fles op hebt) Zeker 2x per week een black-out, soms zelfs vaker. Angst dat ik iets mankeer door de drank. Aan mijn hart. Mijn lever. Mijn alvleesklier. Dronken met het werk bellen. Ik geloof niet dat ze het ooit echt gemerkt hebben, maar ik moet op z’n minst in sommige gevallen labiel geleken hebben. Veel teveel persoonlijke informatie prijsgeven omdat ik weer eens rete-emotioneel was. Hele dagen verkwisten door gebrek aan energie. Pas na twaalven in staat zijn om te werken maar eigenlijk niet fris genoeg zijn, geen puf om boodschappen te doen dus maar weer bestellen, een berg vaat op het aanrecht want geen puf om de vaatwasser te legen. Op donkere dagen soms ’s ochtends al een glas nemen. Steeds op andere plekken wijn kopen omdat de winkelmedewerkers anders wel zullen denken. En dus ook steeds een andere glasbak zoeken. Maar wel zenuwachtig zijn als er nog maar 1 fles op voorraad is. Een handdoek in de boodschappentas stoppen zodat de (lege én volle) flessen niet rinkelen, want de buren horen me inmiddels alweer de voordeur in- of uitgaan. Een dikke pens. Met een kater bij een klant op bezoek, en hopen dat je onderweg niet over je nek moet. Altijd en eeuwig maar janken om alles. En eeuwig schuldgevoel en schaamte. Met bijna een fles achter mijn kiezen op een ouderavond zitten, om te constateren dat al die ouders maar saaie lui waren terwijl ík er waarschijnlijk met een ontiegelijke kegel zat. Bij de fysio weggestuurd worden met de opmerking: “Mevrouw, ik kan u niet behandelen als u gedronken heeft.” Drinken op kinderfeestjes. Ook die van mijn eigen kinderen. Angst dat vriendinnetjes van mijn kinderen misschien niet bij ons mogen spelen omdat die ouders wel doorhebben hoe de vork in de steel zit. (Waarover ik overigens nooit iets heb opgepikt, maar stel je voor…) Tegen evenementen opzien waar geen alcohol geschonken wordt. Of bij etentjes of borrels aanschuiven terwijl ik thuis al een fles achter mijn kiezen had. Flessen verstoppen voor mijn partner. In mijn datingperiode bij mannen in bed belanden met wie ik nuchter nooit iets zou hebben overwogen (gelukkig maar een enkele keer gebeurd, maar ik word misselijk als ik eraan terugdenk). Maar mijn aller-, allerdiepste dieptepunt was toen een kennis overleed, en ik met zo’n kater op de begrafenis verscheen, dat ik halverwege de plechtigheid de ruimte moest verlaten om te kotsen. En mensen maar denken dat ik overmand was door verdriet. Dat nooit, NOOIT meer; ik kan daar nog steeds van wakker liggen. Ik stop hier echt mee, NU. Dag 5. Nog zeker 40 jaar te gaan.