Klassement

Koffie in de deur (om met Jopie te spreken), moet je zien hoe mooi de kleuren van ons uitzicht veranderen van vanmorgen tot nu.

De donkere dagen voor kerstmis. Ik heb er niet zoveel last van. Al had ik ook liever de blauwe luchten van vorige week. Onze kerstboom staat, nee mini, nee poes niet aanzitten! Kaarsen staan hoger, op tafel alleen kaarsen en waxinelichtjes met batterij. Al met al lijkt het wel gezellig. Mini haar kerstjurk is besteld. Ik ben nogal van als het maar makkelijk zit en ze lekker kan bewegen. Maar voor kerst maken we een uitzondering. Staat leuk in het fotoboek. Benieuwd hoe lang ze hem aan heeft.

Ik heb al vast wat gebakken, eet smakelijk.

Goedemorgen @niksen @bolletje! De persconferentie gisteren versterkte mijn wat sombere stemming. Ga nu proberen de donkere wolken weg te duwen. Ik schiet er niks mee op. Vandaag vrije dag. In ochtend geen klussen, behalve dat de kerstboom wacht op slingers en ballen. @Quinngefeliciteerd! Weer een horde genomen. Dank voor jouw bijdragen. Ik haal er doorzettingsvermogen uit. Veel plezier morgen @bolletjeen geniet van je vrije dag. Voor allemaal een toppie dag!

Geeft niks, ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat je het moet nemen zoals het komt. Niet stiekem alweer gaan zitten genieten hè.

@Musashi er staat ook veel op internet over koud douchen: https://timemanagement.nl/koud-douchen/

Je mag je voelen zoals je je voelt, maar ik vind je geen aansteller, iedereen is anders, reageert anders. Zo'n reactie interpreteer ik als: "je afweersysteem is heel hard aan het werk, dus dit is nodig" Misschien was jij wel op de IC beland als je Covid zonder inenting had gekregen. Je weet het niet, maar het zou kunnen. Ik was week flink ziek na 1e inenting. Zodra de booster hier komt ga ik die wel halen. Gemene aandoening die Covid variatie nummer zoveel

Als je het toch gaat repareren waarom dat niet met goud? Waar zou je het dan mee moeten doen, wat dekt de lading? Wel grappig, ik denk direct aan 2 seconden lijm voor de 'kusje erop over klaar en nu niet meer huilen' types Wel een barstje open laten @Artemis , om het licht door te laten:)

goeiemorgen frummers misschien mag je niet echt de tijd nemen om uit te zieken Cleo? flinke stappen in herstel op de 2e(?) dag? Wat verwacht je van jezelf? Ik woon bijna in de sauna, haal er even alles uit wat haalbaar is na de 24e geen leuke aanbiedingen meer en zo kom ik die donkere dagen heerlijk lui en meditatief door. En ik voel me zalig bevoordeeld dat dit kan, ondanks alles wat gaande is in de wereld.

Hallo allemaal, Lang geleden dat ik nog iets heb gepost, maar ik volg jullie wel regelmatig... fijn om te lezen dat het langzaam maar zeker beter met jullie gaat, @karin123 en @Wilhelmina! @bolletje, fijn dat je zo'n leuke dagbesteding hebt en dat het verder ook goed met je gaat En @pluisje wat goed dat je weer bent beginnen taperen! Dat lukt echt wel om die hoge dosis er weer af te krijgen, je bent er nog niet zo lang op! Aan alle anderen, veel goede moed en sterkte! Zelf ben ik nu 1 maand zonder Lorazepam en het gaat goed Ik heb mijn verhaal gepost onder tips en adviezen, voor wie interesse heeft! Ik ben er nog niet, moet nog AD afbouwen, maar ik gun mezelf nu nog even rust tot na de kerstdagen... Groetjes, Lynn

Hallo allen, Ik ben nu 1 maand zonder Lorazepam en het gaat heel goed. Ik heb beslist om hier mijn verhaal te schrijven omdat ik hoop dat het kan motiveren en hoop kan geven aan degenen die bezig zijn of nog moeten beginnen. Eerst even beginnen bij het begin: ik slikte al 8 jaar slaapmedicatie (flurazepam) zonder problemen, tot dit middel opeens uit de handel werd gehaald en mijn arts zei dat ik dan maar best gewoon kon stoppen ermee. (Cold turkey dus) Ik heb dan advies van arts opgevolgd, wist ik veel...Dat ging 3 weken redelijk goed, maar toen brak de hel los: paniekaanvallen de hele dag door, spierkrampen, misselijkheid, 10 kg afgevallen, kon niet meer op mijn benen staan... ik ben 5 maanden niet kunnen gaan werken (kon eigenlijk niets meer) en ben erbovenop gekomen met o.a. hulp van AD, die ik nu nog moet afbouwen. Ik ben toen ook 1 mg Lorazepam gaan gebruiken omdat ik 's avonds door mijn dak ging van spanning en spierkrampen en de Lorazepam hielp mijn spieren om te ontspannen. Maar nu komt het goede nieuws: hoewel ik minder snel ben kunnen stoppen met de Lorazepam als ik dacht, is het me dit keer wel gelukt zonder kleerscheuren! Ik slikte het nog niet zo lang en kon vrij makkelijk afbouwen tot 0,5 mg, maar daarna begonnen de problemen. Ik wil wel aangeven dat dit zeker niet voor iedereen zo hoeft te zijn: waarschijnlijk ben ik heel gevoelig voor de ontwenning en nog sterker na mijn eerdere Cold Turkey (dat heet dan kindling effect) Maar goed, dankzij een hele goede nieuwe huisarts, die me zelf het tempo liet bepalen, heb ik de laatste 0,5 mg afgebouwd in iets meer dan 6 maanden tijd, dus echt op een slakkengangetje: ik heb elk stapje gevoeld, meestal was het goed te verdragen maar soms was het nog heftig, dan ging ik nog wat trager... het belangrijkste voor mij is dat ik al die tijd wel heb gefunctioneerd, gewerkt en van het leven genoten, dus dan lijkt het me niet verkeerd om zo traag te gaan. Ik heb afgebouwd op Lorazepam zelf, (heb zelf gekozen om niet om te zetten naar Diazepam, omdat ik wou voelen wat het effect was van de afbouw, en met langwerkende benzo voel je dat pas na 3 weken) . Eerst bouwde ik af met 0,10 mg, dan met 0,05 en de laatste 0,10 mg zelfs met 0,02 mg. Ik had het geluk dat dit bij ons in België kan via magistrale bereidingen bij apotheek, maar het kan ook met drankje via apotheek of met zelf vijlen. Dus zelfs al zat ik op een lage dosis en nog niet lang aan de Lorazepam, het was voor mij ook een zoektocht en vaak niet makkelijk, maar het is me gelukt! Zonder al te veel af te zien, omdat ik mijn eigen slakkengangetje heb bepaald. En als het toch moeilijk werd, had ik mijn mantra om me overeind te houden: ook dit zal ooit overgaan! En dankzij de Ashton manual en mijn eigen ervaring met die Cold Turkey was ik ervan overtuigd dat dit goed zou aflopen, dat je brein tijd nodig heeft maar dat uiteindelijk alles heelt. Dus aan iedereen: heel veel succes en sterkte, het is een lange reis maar het komt goed!

Monster, gefeliciteerd met weer een jaar onverdoofd leven.

@Monster je hebt er 9 volle jaren op zitten. Hartelijk gefeliciteerd! Hoe gaat het ermee? Door naar de 10 jaar zeker? @Jan1000 ook gefeliciteerd. Jullie zijn grote voorbeelden voor ons.

En er zijn zo veel van en voor allerlei dingen. Ongesteld zijn, ovulatie, zwangerschap, prenatale en postnatale hormonen. De overgang…

Hormonen zijn veel heftiger dan je zou denken! Echt hoor. Het zijn sluipmoordenaars.

Moe, hormonen, al is hormonen wel een excuus voor veel, voor alles eigenlijk

Iedereen mag 3 bolletjes!

Ik kan me de schaamte wel voorstellen @niks. Je wéét hoe slecht het voor je is en toch er soms nog naar verlangen. Maar het gaat erom dat je er niet aan toegeeft. Van schaamte naar trots

ja, nederlands en biologie liggen elkaar soms niet zo..

@niks heel natuurlijk is dat eigenlijk wel. Ik heb ook momenten dat ik denk ach wat kan het kwaad ,wat lekker even een paar glaasjes en dan over. Het is een bevlieging een gedachte die mij nergens toe aanzet om gelijk in actie te komen. En het is dan ook weer weg . Maar begrijp dat het even schrikken is dat je nu juist de gedachte hebt .

Daar hoeft je geen schaamte voor te hebben, weet je ook waar de trek vandaan komt?

Geeft ook niks Niks, 'let it be' en er niet naar handelen, gaat vanzelf weer over. Het is geen teken dat je niet goed bezig bent want dat ben je wél. No worries.

Bron Sylvia Brinton Perera "het zondebok complkex" citaat Alexander Solzjenitsyn "De Goelag Archipel"

Moest hier ook wat over nadenken…maar dat lijkt me net het doel wel ja. En het is een symbolische oefening…men neme een plaatje van iets dat in jouw leven kapot gemaakt is…vb in mijn geval een foto van een gelukkig gezin…dat werd voor mij kapot gemaakt dus dat doe ik na in de symboliek (=ik scheur het plaatje kapot) maar dan vul je de barsten op met goud…je heelt het…en het plaatje wordt nu nog mooier want het schittert…ik maak nu mijn eigen gezin vol liefde en zorg…mijn plaatje/ gezin is nog mooier dan het oorspronkelijke doorsnee gezin want ik zie ten minste mijn gouden randje…elke dag… althans…zo zou de oefening er voor mij dus kunnen uitzien…

Vindt een normaal Nederlands woord dat perfect op "twaalf" rijmt.

Ik probeer dat door de pijn nu toe te laten ipv weg te stoppen of mezelf hiervoor te veroordelen…doorvoelen en dan heel lief en mild zijn voor mijn lieve kleine ikje. Troostende woorden voor mezelf en bevestigen dat grote ik de kleine ik in bescherming zal nemen…dat kleine ik verdrietig en boos mag zijn om wat er gebeurd is…maar voorbij is voorbij dus kleine ik bevestigen dat grote ik zal opkomen voor kleine ik…en grote ik zal de toekomst zelf in handen zal nemen en kleine ik geen speelbal ( meer ) laten zijn van anderen…kleine ik is vanaf nu veilig bij grote ik… als ik het zo lees/ schrijf lijkt het alsof ik een dubbele persoonlijkheid heb vooral in meditaties haal ik de kleine ik naar de oppervlakte om alles te mogen doorvoelen van pijn en verdriet en dan komt grote ik erbij voor de troost en bevestiging… Ik lijk zo toch wat los te komen van de pijn, het neemt minder plek in, wordt minder hard, gaat meer stromen ipv zich vast te zetten… het is een traag proces want dat verdriet en pijn blijft precies maar komen… toch heb ik de indruk dat het be-vrij-dend ah werken is..,traag maar gestaag…geduld en (zelf)zorg

Goedemorgen. @Cleo66beterschap, hoop dat het snel beter wordt. @Pulluptomybumperbeterschap voor je hond. @Artemiswe hebben dezelfde taart aan @Quinngegeven, ik op zijn eigen draad, ga ik even veranderen

Jaha, dat is zeker wat

Wow @Quinn en @Maverick en @MijnGerrit natuurlijk ook gefeliciteerd.

Goeiemorgen allemaal,

@OskarDenk het niet. Gewoon leven zonder die uitsmijter voor de deur gaat bij mij ongemerkt over in overleven. Het heden ervaren zoals het komt is voor mij een brug te ver. Ik zou het wel wel willen, want het lijkt me het toppunt van volwassenheid, verlichtheid, maar als ik wat dieper kijk dan is dat niet aan de hand bij mij. Ik maak van een mug een olifant, of van een olifant een mug. Het laatste lijkt op zich niet eens zo slecht, maar op de lange termijn komt die olifant wel weer huishouden. Om het heden te ervaren, moet ik altijd met een spons en trekker aan de slag. Het leuke is, dat ik dat misschien alleen maar denk, en dat het niet hoeft. Gevangen in een illusie:) Maar per saldo ervaar ik mijn leven als veel leuker en lichter. Het is goed zo, maar ik heb nog ambities op dat vlak. De blik naar buiten, dan moet ik denken aan waar het op de dagdraad over ging, naar enge films kijken. Hoe ik mijn ogen tot spleetjes knijp en mijn oorlellen voor mijn gehooringang duw. Ik krijg het niet voor elkaar om mijn hersenen te vertellen dat het niet echt is, en dat ik niet hoef te schrikken. Als ik naar buiten kijk zonder ook even aandacht te hebben voor wat er nav alle prikkels van binnen ontstaat, dan ontstaat er een vervoming van wat ik buiten zie, hoor, voel. En die vervorming brengt me in de problemen.

Gefeliciteerd drie musketiers!

Goedemorgen! Hond en ik liggen nog in bed. We gaan zo lopen. Fijn. Gisteren zo idioot veel werk gedaan, maar met plezier, dat ik vandaag veel minder moet doen. Ook fijn.

Ik lees al tijdje mee en vroeg me af, "wie is wie", en hoe reageren anderen. Dank je @Etty en iedereen hier

gefeliciteerd @Quinn met je negen maanden, een wagon verder. ook gefeliciteerd @Maverick en @MijnGerrit en natuurlijk ook iedereen gefeliciteerd met weer een dag zonder kater , 71 deelnemers, mijn rots in de branding

is dit wat?

Dank @bolletje en @Tatum goede tips! Ga ik zeker doen! Ik ben nu 10 jaar bezig met stoppen, minder drinken en de grenzen zoeken. Wat ik heb geleerd is dat ik niet eentje kan drinken. Als ik terug denk aan al die verdronken vakanties, de katers, de waas, alle gemiste ervaringen, de mist en fysieke klachten. een keer ben ik 2 weken nuchter vakantie Curaçao geweest en heb daar aantal keer gedoken als beloning voor niet drinken. Onvergetelijk! Voorlopig gaan we toch niet en als we gaan dan naar een land waar wijn niet zo'n belangrijk deel van de maaltijd is. Ik zou graag een paardrijvakantie doen. Maar mn man rijd niet. En het geld is op. Op naar vandaag, waar gaan we heen?

Artemis, het is toch een beetje gevaarlijk om daaraan te denken, zeker als je denkt "als ik het maar vol houd". Probeer, als die gedachten op komen zetten te denken dat ze niet helpen en neg. zijn. Draai ze om naar iets positiefs b.v. zingen dan moet je je concentreren op woorden.

@Artemisof een actieve vakantie door te wandelen, fietsen, zwemmen, kanoën, paardrijden, etc. Zonder alcohol blijf je fit.

Je zou misschien nuchter op een culinaire reis kunnen gaan door te zoeken naar wat de lokale bevolking eet en wat er verbouwd of gevangen wordt. Juist zonder alcohol wordt je smaak veel intenser omdat je tong niet verdoofd wordt.

Nu nog een smoes vanuit bijgeloof, @Kohtje? Doe nou maar niet.

Oh, ja, en nog bijna vergeten: de 'technische kant van de afbouw is niet alles, de psychologische kant is ook heel belangrijk: - Lees de Ashton manual! Meer nog dan een medische handleiding was het voor mij de beste psychologische ondersteuning - zeg tegen jezelf dat het goedkomt, al moet je het 1000x op een dag herhalen, want het is echt zo! - probeer afleiding te zoeken. Als je kan blijven werken, zeker doen, dat maakt het veel makkelijker! Anders: schilderen, tekenen, puzzelen, liefst iets waar je je volle concentratie aan moet geven, zodat je niet constant bezig bent met de ontwenningsverschijnselen - blijf in beweging en probeer in contact te blijven met anderen. De frisse lucht en beweging heb je sowieso nodig, al is het maar een klein ommetje, en door contact met de buitenwereld heb je een reality check: nee, je bent niet gek aan het worden, ook al voelt dat zo! En ja, zelfs in je diepste put kan je soms nog lachen, genieten van de zon op je huid, een babbeltje... - schrijf het van je af in een dagboek: ik hield zelf ook bij op welke momenten ik overvallen werd door bepaalde symptomen en wanneer ik me redelijk goed voelde en dat hielp me om het patroon van waves and windows te zien, alweer een bevestiging dat alles komt en gaat en niets blijvend is.... Everything will be all right in the end: of it is not all right, is is not the end yet! Veel sterkte en goede moed gewenst! Groetjes, Lynn

Op zich wel mooi, maar dan schiet je wel het doel van iets dat kapot is gegaan mooier maken door te herstellen.

Goedemorgen, Fijn, heb ik wel verdiend vind ik. Mag ik een succesje delen in kader van....? We hadden afgelopen weekend logeerbezoek, één fles wijn gehaald, omdat ik niet over iemand anders beslissingen ga. Ze dronk zo matig dat er een halve fles wijn over bleef. Gisterenavond aan de fles geroken, met het plan het door de gootsteen te spoelen. Ik wilde ervaren wat het met mij deed. En ik vond het stinken!!!! gadverdarrrrrrieieieieieieieieieie bah! Dat ik dat gedronken heb. Het helpt mij, deze ervaring. De associatie is om. Wijn is vies vanaf nu lekker warm plonzen zo, fijne 14 decemberdag allemaal

Ja, heel boeiend. Ik vertoon mijn hele leven verslavingsgedrag. Ik heb verschillende dingen uitgeprobeerd om er vanaf te komen. Uiteraard gewoon stoppen met het middel. Vervangen met iets gezonds. Therapie. Trainingen rondom zelfobservatie/zelfcompassie en meditatie. En van alles heb ik wel wat opgestoken. Mijn leven is een stuk lichter. Als er een emotie opkomt dan kijk ik naar de herkomst. De trigger. Dat is een tweede natuur geworden, wat me duizenden vlieguren heeft gekost maar me gered heeft van die altijd aanwezige treurnis en zelfhaat plus bijbehorende emoties. Misschien kan ik dat ooit eens loslaten. Ik check emoties aan de deur. Even terug. En dan laat ik ze binnen. Emoties kunnen ook instinkers zijn, het voelen ervan zinloos en afweerversterkend. Gedachten worden emoties, emoties worden gedachten. Overtuigingen. Maar als oefening gewoon eens voelen en niet wegstoppen, ontkennen, zoals we allemaal leren, kan zinvol zijn natuurlijk. Voor mij was het een onderdeel van een ontwikkeling. En keihard nodig. Mogen miepen. Behoeften hoeven niet vervuld, die kunnen worden uitgesteld door een volwassene. Met het oog op balans tussen korte en lange termijn. Het gaat mij nu om de onbewust aanwezige behoeften die ik juist omdat ik me er niet van bewust ben, tot sint juttemis blijft uitstellen. Maar die ergens wel aan de deur kloppen, en me wellicht in de cirkel van verslaving houden. Aan wat dan ook. Om zo te kunnen blijven ontkennen wat ik nodig heb. Ik vermoed dat dit bij mij op het gebied zit van mezelf ontwikkelen, zingeving.

Omgaan met emoties en behoeften, ja dat blijft een boeiend onderwerp. Ik heb pas geleerd; Emoties dienen om gevoeld te worden. Behoeften hoeven niet altijd (direct) vervuld. En kúnnen ook niet altijd direct vervuld worden. Je mag een gemis voelen. Dat hoef je niet weg te stoppen door op zoek te gaan naar afleiding, verdoving. Dat is best moeilijk, een oefening die ik af en toe weer kwijt raak. De oefening is voelen, en niet per se een oplossing zoeken of een analyse maken. Voor mij dan hè. De voorbeelden die je noemt helpen, om het concreter te maken.

Ja, het is ook een middel. Dat lijkt iig zo als ik mezelf observeer. De cirkel zoals ik deze waarneem: er is een trigger (iets wat ik onbewust waarneem met mijn zintuigen, het kan van alles zijn) naar oude onvervulde behoeften, trauma's. Dat activeert mijn afweermechanismen. Die mechanismen bestaan uit het creëren van illusies: een illusoire behoefte, een illusoire oorzaak, een illusoire oplossing, plus gedrag om die illusies te versterken: de behoefte vervullen, jezelf of een ander de schuld geven, of je best gaan doen in één of ander verbeterplan. Welke je eerst (onbewust) kiest, hangt van de situatie af en welke mechanisme bij jou het sterkst ontwikkeld is. Eerst de behoefte vervullen en je dan schuldig voelen, of je eerst schuldig voelen en dan de behoefte vervullen, dan weer schuldig, een verbeterplan etc. Als het maar niet helpt:-) . Dan komt de volgende trigger, die komen af en aan, en begin je weer aan een nieuwe cirkel. De oude trigger heeft zijn werking verloren. Of speelt ook nog een tijdje mee. Je hebt van die dagen dat alles tegen lijkt te zitten, of iedereen tegen je is. Zo kun je je de hele dag vermaken, zonder te weten wat je drijft. Ik vind het interessant om me hier bewust van te worden, en merk dat dat ook kan. Dan kun je er naast gaan staan, erboven, of losser van komen, uit ontsnappen, hoe je het ook wilt noemen. Mijn oefening van deze week, kijken welke behoefte er achter de (voorgenomen) acties zit, is zo'n manier om me bewuster te maken. Ook om het verschil te ervaren tussen die automatische afweer piloot, de oude onvervulde behoeften als drijfveer of gewoon de behoeften die we als volwassen mensen ook nog kunnen hebben. Ik merk dat ik deze nog niet zo heb leren kennen en ben daar nieuwsgierig naar.