MijnGerrit

Ik ben een paar maal bij een AA groep geweest en een paar maal bij een Intact groep. De laatste paste mij wat beter en daar kom ik nog steeds; maar anders was ik bij de AA gebleven. Ik begrijp goed, dat je het eng vindt. Ik weet vrijwel zeker, dat je goed ontvangen zult worden en er steun zult vinden, als je het even een kans geeft. De stappen heb ik niet doorlopen; tenminste niet zo gestructureerd als dat bij de AA (of NA of CA) schijnt te kunnen gaan. Ik heb me er wel in verdiept en eigenlijk heb ik alle stappen wel doorlopen, maar dan op een wat andere, misschien wat lossere, andere manier. Of je nou naar de AA gaat of naar een andere zelfhulpgroep, uiteindelijk moeten we allemaal een vergelijkbaar probleem oplossen. Hou je goed.

Daar ben je weer. Ik heb er respect voor dat je het niet opgeeft, dat je gewoon weer hier schrijft en de draad weer hebt opgepakt. Ook voor jou lijkt te gelden, dat ook "eentje" niet kan. Dat is een les geweest die ik vaak heb moeten leren, voordat het er echt in zat... Op youtube.com staat een interessant filmpje over verslaving. Het is een presentatie, waar in 35 minuten ontzettend veel informatie en inzicht wordt geboden op een hele prettige manier. Als je zoekt op "els noorlander" dan vind je het. Wat mij betreft een aanrader. Toen ik nu vijf jaar geleden op het forum kwam, werden er nog meetings georganiseerd. Ik heb daar wat mensen leren kennen en de eerste maal, dat ik "lotgenoten" in levende lijve ontmoette, was een openbaring. Ik heb met een aantal van hen nog steeds contact. Ook is het voor mij aanleiding geweest om een zelfhulpgroep te gaan bezoeken. Die contacten zijn nog steeds erg belangrijk voor me. Het houdt me scherp, ik kan mijn verhaal kwijt en leer er altijd weer van. Heb je een zelfhulpgroep weleens overwogen? Er zijn er meerdere, ook een beetje afhankelijk van waar je woont. AA, NA, Intact in het oosten van het land, Buitenveldert groepen en volgens mij nog meer. *typo

azzy maar weet dat ik er niet van hou

Miles Davis kan mij niet zo bekoren

amtenaren kunnen vaak niet spellen...

Ben eve lente wezen snuiven op een terrasje, in de zon, kopje koffie...heerlijk!

Uur lijkt dit weekend opeens weer verdwenen te zijn, met de komst van de zomertijd

Verwachtingen hebben, invullen voor een ander; het blijven aandachtspunten

De toekomst bestaat niet, dus doen we het maar met het cadeautje

Mijn straatje gaan schoonvegen doe ik niet zo vaak meer, ik mag tegenwoordig fouten maken

Begonnen ben ik ooit en dat was makkelijk, stoppen en vooral gestopt blijven is een heel ander verhaal

Hoi, Sponge Bob Je hebt nog geen antwoord gehad, zie ik. Deze afdeling is nooit zo actief. Volgens mij is het doel van maatjes zijn met iemand, dat je gesteund wordt in je streven om alcohol de baas te worden. Het mooiste lijkt me dan, als die steun twee kanten opgaat. Hoe jij en je maatje(s) dat doen, is helemaal aan jullie zelf. Ik heb hier wel gelezen van maatjes, die regelmatig samen dingen met elkaar doen. Zelf heb ik een maatje en een groepje van maatjes, waar ik dagelijks even contact mee heb via een app. E-mailen, bellen, alles zou er onder kunnen vallen. Net hoe je dat zelf wilt en kunt invullen. Zet hem op!

Hoi, Gezond2019. Hoe ik daar mee omga? Tegenwoordig is het geen probleem meer. Toen ik pas stopte, heb ik een aantal dingen ontlopen. Dat heb ik een aantal weken volgehouden en daarna, steeds met een goede vooorbereiding, ben ik weer gaan deelnemen aan wat activiteiten. Ik weet niet, hoever je verjaardag nog weg is. Je leest hier op het forum wel "dag voor dag". Voor veel mensen die ik ken en ook voor mij is dat een manier van denkken, die me goed geholpen heeft. Hoewel hhet natuurlijk goed is om nu alvast vooruit te kijken naar de dag van morgen en ook wat verder, is het misschien niet nodig om over je komende verjaardag te denken in termen van " ... hoe ga ik in godsnaam mijn 40 ste verjaardag vieren zonder een drankje." Wel er over nadenken misschien, maar weigeren om je er zorgen over te maken. Zoiets. Misschien kun je een andere manier verzinnen om je verjaardag te vieren? Misschien met een leuke activiteit, een vast eindtijd en een beperkte tijd waarin gedronken kan worden? Als dat dan al moet.... Ik wens je heel veel succes op je pad.

Dank voor de mooie berichtjes, beste mensen! En Bob dank voor het trouwe bijhouden van het Jaarpacht. Mijn jubileum: vijf jaar droog! Toen ik me had aangemeld op dit forum en na een tijdje begon door te krijgen hoe het werkte, keek ik echt op tegen de forumdeelnemers die al een aantal jaren droog stonden. Het motiveerde me ook, het was dus wél mogelijk! En nu ben ik zelf ook zover...hoewel ik goed besef dat morgen gewoon weer een nieuwe dag is. Wat belangrijk voor me is geweest, is de realisatie dat ik gewoon niet met drank kan omgaan omdat ik een verslavingsgevoeligheid heb. Dat ik dat heb, kan ik niet helpen; wat ik ermee doe heb ik wel in eigen hand. En hoewel de eerste weken en maanden niet drinken best lastig waren, was het toch makkelijker dan bij alle stop- en minderpogingen daarvoor. Het verschil zat voor mij in mijn acceptatie dat drank voor mij geen optie meer was; ik kan er niet mee omgaan. En in de realisatie dat mijn leven nooit bedoelt kan zijn geweest om onder invloed geleefd te worden. Na die eerste maanden ben ik een tijdlang erg op mezelf gericht geweest. Door het jarenlang veel drinken had ik nogal wat zaken laten liggen en die moesten worden aangepakt. Daar pluk ik nu de vruchten van; en mijn gezin en omgeving gelukkig ook. Ik ga nog steeds trouw naar een zelfhulpgroep, waar ik inmiddels ook regelmatig tijdens de meetings gespreksleider ben. Ik kom er altijd beter vandaan, dan ik er heen ging. Voor mezelf weet ik zeker dat mijn contacten met lotgenoten mij scherp houden en een terugval helpen voorkomen. Drank is geen dagelijks probleem meer. Maar er lijkt wel iets te blijven zitten en misschien wel voor altijd. Ik heb kort geleden griep gehad. Ik voelde me slecht, keelpijn, hoofdpijn, hoesten, slecht slapen. Middenin de nacht liep ik door het huis te spoken en trof een aangebroken fles wijn aan in de keuken. Heel even kwam de gedachte op, dat dat misschien wel zou helpen… ja ja … Voor mij het bewijs, dat ik steeds een waakvlam brandend moet houden. En dat is helemaal niet erg. Ik ga dus gewoon door; morgen vijf jaar en een dag. En zo verder. Ik ben blij met het leven zoals ik dat nu kan leven, met mijn vrouw en kinderen en familie en vrienden. Niet altijd leuk of makkelijk, maar wel echt. Ik vier het feestje van die vijf jaar wel, dat laat ik niet zomaar voorbij gaan! Bijna iedere dag kijk ik nog wel even kort op het forum. Dat blijft leven en dat is mooi om te zien. Het valt me op dat er de laatste paar jaar geen meetings worden georganiseerd? Voor mij opende mijn eerste forummeeting mij juist de ogen, door te zien en ervaren dat andere verslaafden ook gewone mensen waren. Waarmee ik heel makkelijk kon communiceren omdat we dezelfde taal bleken te spreken. Voor mij aanleiding om vervolgens een zelfhulpgroep te gaan zoeken. Zet hem op, beste mensen! Tot in ieder geval over een jaar!

Hug, Rups. Wat goed dat je het gewoon deelt hier en het niet opgeeft. Hup Rups!