MijnGerrit

Beste @rabi5609. Ik vind het ook niet meer dan normaal om je te bekommeren om jullie zoon. Zoals ik al aangaf, weet ik niets van jullie situatie. Wat ik wel uit ervaring weet is dat regelmatig naasten voor hun verslaafde zoon, dochter, man... zoveel hulp bieden, dat hun eigen leven alleen daaruit bestaat. Waarbij de verslaafde dan ook soms niet voor zichzelf hoeft te zorgen omdat alles toch wordt opgeruimd, financieel weggeruimd, vergoelijkt, noem maar op. Zo'n naaste werkt dan eigenlijk mee aan het in stand houden van de verslaving, zou je kunnen zeggen. Begrijp me goed: ik zeg niet dat dat bij jullie het geval is. Ik werd getriggerd doordat je schreef "...we zitten nog steeds in de hel...". Ik las elders op het forum dat jullie zoon is opgenomen. Ik hoop van harte dat dit het keerpunt mag zijn. Jullie hebben met een ervaringsdeskundige (alcoholist in ruste) gesproken. En jullie hebben nu hopelijk wat tijd om aan jezelf te werken, zoals je schrijft. In Nederland hebben we Al-Anon groepen, specifiek voor mensen met een familie- of gezinslid, vriend ... die verslaafd is aan alcohol. Die zijn er bij jullie ook wel, denk ik en waarschijnlijk wist je dat allang. Ik ben erg enthousiast over zelfhulpgroepen; misschien ook wat voor je zoon als hij weer uit de behandeling komt? Ik help jullie van een afstandje hopen dat deze opname van je zoon succes gaat hebben.

Je moet niets, Swappie. Het is echt aan jou om te bepalen wat je nog voor hem wilt doen, of denkt te kunnen opbrengen. Dat kan niemand anders voor je doen. Ik heb al vaker gemerkt dat naasten regelmatig zo lang proberen om iemand zo goed mogelijk gezond te houden en te overtuigen zich te laten helpen, dat ze zelf richting overspannen en oververmoeid gaan. In mijn ogen zijn ze zichzelf dan vergeten. Ik hoop dat hij zich straks wel gaat melden en zich laat opnemen. Hij is nu misschien bang omdat hij zich niet kan voorstellen hoe hij zonder drank en medicatie het leven aan moet. En dat hij tijdens die opname gaat merken dat het wél kan zonder middelen; of in ieder geval zonder heel zo’n cocktail van pillen. En laat hij zich niet opnemen, of is hij binnen een paar dagen weer thuis, dan is het aan jou om eerst voor jezelf te zorgen. Dat kan betekenen dat het contact met hem minder wordt, dat je sommige dingen gewoon niet meer voor hem doet, of dat je de relatie opm pauze zet, of beëindigd. Ik denk dat je in gesprek met lotgenoten misschien beter kunt bepalen wat je zelf wilt en kunt. O ja, dit forum is openbaar. Iedereen kan hier lezen. Misschien is het beter om de plaatsnaam uit je laatste bericht te verwijderen i.v.m. mogelijke herkenning. Als je op de … rechtsboven in je bericht klikt, kun je je bericht aanpassen. Hou je goed.

Hallo @Swappie, het is wel heel aardig van je dat je nog steeds probeert er voor je vriend te zijn. Zoals je nu ervaart, is het vaak erg lastig om tot iemand die drinkt (of slikt, spuit of wat dan ook) door te dringen. Soms is alleen het idee om te (moeten) stoppen al heel beangstigend voor zo iemand. Soms is het kwartje nog niet gevallen, zoals hier wel wordt gezegd. Of is iemand nog niet "rock bottom" gekomen... Dan kun je als naaste op je kop gaan staan en gebeurt en niets. Het leven van een naaste, zoals jij, wordt vaak sterk beïnvloed door zo'n verslaafde partner, ouder, kind, vriend. Het levert veel verdiet op, gevoelens van onmacht, boosheid. Je leeft dan je eigen leven niet meer, als het ware. Om niet het contact met iemand te verbreken, is het vaak nodig om grenzen te stellen aan wat je wel doet en toestaat; en wat niet. Zodat je niet helemaal wordt meegetrokken in een anders verslaving. Dat is heel lastig en vaak kun je er ook niet met familie, vrienden en kennissen over praten. Er zijn wel mogelijkheden voor jou om in contact te komen met lotgenoten en dat kan erg helpend zijn. Niet omdat ze weten hoe je je vriend uit zijn verslaving haalt, maar wel omdat ze je kunnen helpen om zelf overeind te blijven en je eigen leven zo goed mogelijk te leiden. In veel plaatsen in Nederland vind je een Al-Anon groep, een zelfhulpgroep voor naasten van alcoholisten. Op www.al-anon.nl vind je daar informatie over. Woon je ergens tussen Almere, Zwolle, Hardenberg, Enschede, Winterswijk, Zutpen, Apeldoorn dan zit er een Intact zelfhulpgroep bij je in de buurt, waar naasten welkom zijn. Op www.tactus.nl/overzicht-intact/zelfhulpgroepen vind je ze terug. Op www.tactus.nl/hulp-voor-naasten/ vind je meer informatie waar je misschien wat aan hebt; zo zijn er ook cursussen specifiek voor naasten. Hou je goed Swappie.

@Swappie, mooi dat hij echt op wachtlijsten staat. Ik ben zelf alcoholist in ruste, nu 10 jaar droog. Ik kan me echter nog goed herinneren dat ik niet echt betrouwbaar was. Dat werd later bevestigd door ervaringen die ik in andere gevallen heb opgedaan. Vandaar de achterdocht. Je weet niet meer wat je moet doen, schrijf je. Ik weet niet wat je bedoelt. Bedoel je om hem de tijd tot zijn opname goed door te laten komen, of om hem te bewegen nu al met alcohol te stoppen, of hem het huis uit te krijgen, of… ? Of bedoel je wat je voor jezelf moet doen om overeind te blijven? Ik wacht je reactie even af. Hou je goed.

Beste @Swappie. Je vriend gebruikt een cocktail van drie middelen; ik neem aan op voorschrift van een arts. De alcohol voegt hij daar zelf aan toe. Het zal voor jou geen prettige situatie opleveren om met zo'n partner te moeten leven... Ik ken zijn verhaal natuurlijk niet. Diazepam is op zichzelf ook verslavend; die twee andere kun je ook niet zomaar mee stoppen. En hij zal het ook niet zomaar voorgeschreven hebben gekregen. Misschien staat hij (daarom) op een wachtlijst voor een specifieke kliniek? Enig idee hoelang hij og moet wachten? En nog een heel naar vraagje: weet je zeker dat hij op een wachtlijst staat? Ik heb toch met enige regelmaat gehoord en gelezen dat iemand dat thuis verteld, yterwijl het niet waar is. En "lekker" door kan gaan met gebruik. Hoe dan ook, een rot situatie. Zeker voor jou. Lukt het je om nog een eigen leven te leiden?

Hallo @rabi5609. Ik heb geen ervaring met baclofen. Ik meen dat het een zuchtremmer is en daar zijn er nog wel een paar van. Op een enkele Nederlandse site van een organisatie van verslavingszorg is daar wel wat over te lezen. Dat zal in België niet anders zijn en misschien heeft je zoon al eens zoiets geprobeerd? Naar mijn mening bestaan er geen wondermiddelen en moet een verslaafde het uiteindelijk zelf willen en doen. Vaak met hulp, van lotgenoten, professionals, medicatie; maar uiteindelijk toch zelf. Tot zover mijn reactie op je vraag naar baclofen. Ik heb net een heel stuk tekst weggehaald over de situatie waar jullie in terecht zijn gekomen, omdat ik me al schrijvend realiseerde dat ik niets weet van jullie situatie. Samengevat: Ik vroeg me af waarom jij als vader zo druk bezig bent met de verslaving van een zoon van 34 jaar.

Tien jaar niet gedronken vandaag en een dag als alle anderen. De eerste dagen en weken van die 10 jaar waren erg lastig en de eerste ongeveer anderhalf jaar vroegen veel aandacht. Daarna werd het steeds normaler, makkelijker en vanzelfsprekender om niet te drinken. En juist dat laatste, die vanzelfsprekendheid, heb ik altijd levensgevaarlijk gevonden voor mij; letterlijk. Vandaar dat ik nog steeds zelfhulpgroepen bezoek en dagelijks contact heb met lotgenoten. De eerste lotgenoten ontmoette ik in een meeting van dit forum. Dat was een bijzondere ervaring en aanleiding om op zoek te gaan naar een zelfhulpgroep. Wat mij betreft aan te bevelen voor iedereen. Dank voor de mooie woorden en berichtjes. Bob dank voor het trouwe bijhouden van deze bijzondere draad. Ik ga door. Natuurlijk.

Hallo Anoniem2000, Wat goed dat je met jezelf in gesprek bent gegaan over de situatie die je beschrijft. En nog beter dat je op zoek bent gegaan naar ondersteuning. Het is een lastige situatie en je lijkt beiden niet te kunnen motiveren en helpen om aan einde aan hun gebruik te maken. De enige die je wel goed kunt helpen, ben je zelf. Je zou voor jezelf in beeld kunnen brengen, in welke situaties je boos wordt op hen en wat er vooral belastend voor je is. Als je dat weet, kun je je daar misschien (gedeeltelijk) aan onttrekken. Voorbeeld: als je moeder om vijf uur ‘s middags begint met drinken, dan kom je alleen nog maar ‘s ochtends of vroeg in de middag. Ook dat is het patroon doorbreken, zoals je het zelf al benoemt. En waarom je weer een vriend met een drank- en drugsprobleem hebt gevonden? Er wordt wel gezegd dat het meespeelt dat je iets herkent in iemand, dat het vertrouwd aanvoelt… Er is in deze afdeling van het forum wel het een en ander geschreven, maar het is niet druk. Misschien kun je al wat tips en nuttige informatie vinden als je hier wat leest. Verder zijn er specifieke zelfhulpgroepen voor “naasten” van mensen met een (alcohol)verslaving. Op www.al-anon.nl kun je informatie over deze groepen vinden. Bij Intact zelfhulpgroepen ben je ook welkom en zit je vaak met andere naasten en met mensen “in herstel” (gestopt met middelen gebruiken). Op https://www.tactus.nl/overzicht-intact/contactgegevens-intact-groepen/ vind je waar die zitten. Intact biedt ook cursussen voor naasten aan, die erop gericht zijn hoe je zelf overeind blijft in de omgang met mensen met een verslaving. Op https://www.tactus.nl/overzicht-intact/herstel vind je daar informatie over; de cursus heet Kracht langs de lijn. Als je je grenzen gaat stellen in je omgang met je moeder en je vriend en daar ook aan vasthoudt, dan moet dat je gaan helpen. Het kan wel betekenen dat je relatie met hen langzaamaan verandert. Ze hebben dan de keuze om met jou mee te veranderen, of niet. In beide gevallen kun je daarmee verder, moet je daarmee verder dan. Niet leuk allemaal. Ik wens je sterkte. En wijsheid. En geduld.

Beste Artax, van harte gefeliciteerd met je drie jaar! Zoals jij het kort beschrijft, voelt het voor mij ook nog steeds. Mooi man! En door!

Hoi Romy, Of je man een probleem heeft, weet ik niet (hoewel ik wel een vermoeden heb). Dat jij een probleem hebt, weet ik wel. Dat heb je hier beschreven. Dat is het gedrag van je man, dat misschien alcohol gerelateerd is. Ik heb net een reactie geschreven op een enigszins vergelijkbare draadje van Anneke26. Haar draadje is zojuist verhuisd naar de afdeling Naast ons. Dat is specifiek voor naasten. Hoewel het niet erg levendig is, kun je daar eens lezen wat er zoal geschreven is. En waar je zeker wat aan zou kunnen hebben. Hou je goed.

Hallo @Anneke26. Zoals Billy al schreef, een hele nare situatie voor jullie. Zo te lezen ben je er al helemaal klaar mee en ben je waarschijnlijk al geruime tijd en een aantal malen zwaar over je eigen grenzen heen gegaan. Je schrijft nu op de Alcohol afdeling van dit forum. Verder naar onderen is een afdeling “ Naast ons” , specifiek voor mensen zoals jij. Het leeft daar niet echt, maar ooit kan ook dat een bloeiend onderdeel worden. Je zou er nu eens wat kunnen lezen, misschien brengt het je op ideeën. Je kunt ook nog overwegen om aan de moderator of administrator van dit forum te vragen of jouw draad (dit wat je hier schreef plus de reacties) te verhuizen naar deNaast ons afdeling. Ik ben een grote fan van zelfhulpgroepen en lotgenotencontact. Dat heeft mij, zeker in het begin, goed geholpen om van de drank af te blijven. Heeft jouw partner een zelfhulpgroep bezocht, nadat hij weer uit de opnames kwam? Maar ook voor jou als naaste bestaan er zelfhulpgroepen. Door heel Nederland heen zit de Al-Anon. En in Oost Nederland zitten de Intact groepen. Je kunt in zulke groepen je verhaal kwijt, je leert van de verhalen van anderen en leert daardoor je eigen grenzen te bewaken en een stukjes van je eigen leven terug te krijgen. Intact heeft zelfs cursussen voor naasten, soms ook online, waar je zeker wat aan zult hebben. Ze zijn nog zonder kosten ook. Hou je goed! Je draadje is nu verplaatst; net nadat ik klaar was met typen. Ik zat even heel raar te kijken, want ik zag helemaal niets meer staan.

Flesjes met eten voor de katten heb ik nog niet gevonden en droge kattenbrokken gaat niet echt goed meer.

Lipje van een blikje dat afbreekt vind ik altijd ontzettend irritant.

Brouwerij Het laatste rondje is wegens omstandigheden gesloten.

Hallo @Virginia, Ik ben geen naaste, maar iemand die veel heeft gedronken en dat al ruim negen jaar niet meer doet. Omdat ik al jarenlang deelneem aan zelfhulpgroepen waar ook naasten komen, daar gespreksleider ben en een telefonische hulpdienst heb gedraaid, heb ik wel wat ervaring opgebouwd met naastenproblematiek. Terugval na terugval klinkt voor mij gewoon als gebruik; het klinkt misschien wat minder erg. Ook de valse reacties, de spijt achteraf maar wel doorgaan met gebruiken, horen bij verslaafd zijn. Veel mensen die met een verslaving kampen, hebben moeite om dat te doorbreken. De een lukt het in een keer, anderen hebben er vele pogingen voor nodig. Het stoppen met gebruik, dat ook volhouden en weer een leven opbouwen zonder je middel kan een zwaar en moeilijk proces zijn. En tijd vergen. Omgaan met iemand waarvan je houdt, maar die verslaafd is, is een zware opgave. Het siert je dat je hem niet hebt losgelaten en nu hier komt vragen hoe je hiermee om kunt gaan. Als naaste moet je goed in de gaten houden dat je zelf overeind blijft en je leven niet helemaal gaat inrichten rond je vriend en zijn verslaving. Door hem bijvoorbeeld te helpen met rommel opruimen, geld te geven of te lenen, te zorgen dat hij goed eet en allerlei andere zaken, kun je soms zeggen dat je zijn verslaving in stand houdt. En er zelf aan onderdoor gaat. Vaak wordt voor naasten geadviseerd om grenzen te stellen en te bewaken. En om dat geleidelijk op te bouwen. Denk aan het niet meer opruimen van zijn rommel, geen chauffeur meer spelen, geen afspraken afzeggen voor hem. Of niet meer langskomen als hij gebruikt heeft. Ik ken jullie situatie niet, dus moet het met wat algemeen voorbeelden doen. En als je zo’n grens hebt getrokken dan moet je die ook consequent toepassen, anders heeft het geen zin. De bedoeling hiervan is tweeledig. Enerzijds voorkomt het dat je helemaal wordt meegezogen in zijn verslaving en je je eigen leven nog kunt leiden; anderzijds geeft het een boodschap af aan je vriend dat je zijn gedrag niet tolereert. Dat kan uitmonden in het uiteindelijk beëindigen van de relatie. Het ligt er natuurlijk aan hoever jij kunt gaan in het ondersteunen van hem en het wachten op het moment dat hij zijn verslaving kan doorbreken; en op wat je wel en niet (meer) wilt accepteren. Het is een lastige materie. En in tegenstelling tot allerlei instanties en vormen van hulp voor verslaafden, komen naasten er erg karig vanaf. Hoewel dat wat aan het veranderen lijkt te zijn. Er zijn zelfhulpgroepen voor naasten, waar je steun en advies kunt vinden en je verhaal kwijt kunt. Je hebt de Al-Anon op veel plaatsen in Nederland en de Intact zelfhulpgroepen in ruwweg het oosten van het land. Intact heeft zelfs cursussen voor naasten. Laatst las ik hier dat ook Brijder wat doet voor naasten; misschien Jellinek ook wel. In een aantal gemeenten wordt gewerkt aan “herstelpleinen” in het kader van preventieakkoorden en misschien is dat bij jou in de buurt ook wel. Zorg goed voor jezelf.