MijnGerrit

Hallo Pipa, welkom op dit wat stille onderdeel van het forum Verslaving de baas. Ik ben zelf een “verslaafde in herstel”, zoals dat wel genoemd wordt. Ik heb veel alcohol gedronken en ben daar nu ruim 10 jaar geleden mee gestopt. Ik bezoek (nog steeds) een of twee zelfhulpgroepen per week. Waar ook naasten komen. Je wilt je dochter graag steunen en vraagt om tips. Je kunt misschien beginnen met aan haar vragen wat ze nodig heeft van jou. Dat kun je voor de detox doen, maar ook nog een keer nadat ze daar doorheen is. Je kunt eens naar het filmpje van Els Noorlander kijken op het internet, het staat op YouTube. Een presentatie van 35 minuten over (alcohol) verslaving. Uiterst leerzaam en prettig gebracht. Veel naasten faciliteren de verslaving van hun partner, kind, vriend, ouder, broer, zus (…) door rommel op te ruimen, geld te lenen, weg te brengen of op te halen, gedrag te tolereren waar je het eigenlijk niet mee eens bent, hem of haar te verontschuldigen bij anderen (…). Dat gebeurt veelal uit liefde en betrokkenheid. Het is de vraag of het echt help, of dat het juist de verslaving in stand houdt. Er wordt wel gezegd dat je iemand met een verslaving het beste kunt helpen, door hem of haar niet te helpen. Grenzen stellen, bewaken en handhaven. Iets met zachte heelmeesters… Dit is lastige materie en iedere situatie is weer anders. Net zoals er zelfhulpgroepen voor verslaafden zijn, zijn die er ook voor naasten. Bij de Intact groepen ontmoeten (gestopte) verslaafden elkaar en zijn ook naasten welkom. Dat werkt goed. Specifiek voor naasten alleen zijn de Al Anon groepen. Deelname als naaste is dan niet zozeer om te leren hoe je je dochter kunt begeleiden, maar veel meer hoe je zorgt dat je zelf overeind blijft. Uiteindelijk heeft je dochter daar, naar mijn mening, ook het meeste aan. Je dochter gaat een dagbehandeling in groepsverband in. Soms hebben instelling voor verslavingszorg ook een programma of een contactpersoon voor naasten. Dat zou je kunnen navragen. Ook zijn er cursussen voor naasten, waar je in groepsverband in een aantal sessies veel informatie kunt opsteken. Stoppen met gebruiken van een middel of middelen kan makkelijk zijn. Gestopt blijven is een stuk lastiger voor veel mensen. Ik hoop natuurlijk dat jouw dochter dit allemaal fluitend te boven komt. Het komt echter best vaak voor, dat het een aantal pogingen kost voordat iemand echt kan stoppen. Ik wil niet pessimistisch zijn, maar hou er rekening mee dat het zo kan lopen. Hou je goed, Pipa

Beste @rabi5609. Ik vind het ook niet meer dan normaal om je te bekommeren om jullie zoon. Zoals ik al aangaf, weet ik niets van jullie situatie. Wat ik wel uit ervaring weet is dat regelmatig naasten voor hun verslaafde zoon, dochter, man... zoveel hulp bieden, dat hun eigen leven alleen daaruit bestaat. Waarbij de verslaafde dan ook soms niet voor zichzelf hoeft te zorgen omdat alles toch wordt opgeruimd, financieel weggeruimd, vergoelijkt, noem maar op. Zo'n naaste werkt dan eigenlijk mee aan het in stand houden van de verslaving, zou je kunnen zeggen. Begrijp me goed: ik zeg niet dat dat bij jullie het geval is. Ik werd getriggerd doordat je schreef "...we zitten nog steeds in de hel...". Ik las elders op het forum dat jullie zoon is opgenomen. Ik hoop van harte dat dit het keerpunt mag zijn. Jullie hebben met een ervaringsdeskundige (alcoholist in ruste) gesproken. En jullie hebben nu hopelijk wat tijd om aan jezelf te werken, zoals je schrijft. In Nederland hebben we Al-Anon groepen, specifiek voor mensen met een familie- of gezinslid, vriend ... die verslaafd is aan alcohol. Die zijn er bij jullie ook wel, denk ik en waarschijnlijk wist je dat allang. Ik ben erg enthousiast over zelfhulpgroepen; misschien ook wat voor je zoon als hij weer uit de behandeling komt? Ik help jullie van een afstandje hopen dat deze opname van je zoon succes gaat hebben.

Je moet niets, Swappie. Het is echt aan jou om te bepalen wat je nog voor hem wilt doen, of denkt te kunnen opbrengen. Dat kan niemand anders voor je doen. Ik heb al vaker gemerkt dat naasten regelmatig zo lang proberen om iemand zo goed mogelijk gezond te houden en te overtuigen zich te laten helpen, dat ze zelf richting overspannen en oververmoeid gaan. In mijn ogen zijn ze zichzelf dan vergeten. Ik hoop dat hij zich straks wel gaat melden en zich laat opnemen. Hij is nu misschien bang omdat hij zich niet kan voorstellen hoe hij zonder drank en medicatie het leven aan moet. En dat hij tijdens die opname gaat merken dat het wél kan zonder middelen; of in ieder geval zonder heel zo’n cocktail van pillen. En laat hij zich niet opnemen, of is hij binnen een paar dagen weer thuis, dan is het aan jou om eerst voor jezelf te zorgen. Dat kan betekenen dat het contact met hem minder wordt, dat je sommige dingen gewoon niet meer voor hem doet, of dat je de relatie opm pauze zet, of beëindigd. Ik denk dat je in gesprek met lotgenoten misschien beter kunt bepalen wat je zelf wilt en kunt. O ja, dit forum is openbaar. Iedereen kan hier lezen. Misschien is het beter om de plaatsnaam uit je laatste bericht te verwijderen i.v.m. mogelijke herkenning. Als je op de … rechtsboven in je bericht klikt, kun je je bericht aanpassen. Hou je goed.

Hallo @Swappie, het is wel heel aardig van je dat je nog steeds probeert er voor je vriend te zijn. Zoals je nu ervaart, is het vaak erg lastig om tot iemand die drinkt (of slikt, spuit of wat dan ook) door te dringen. Soms is alleen het idee om te (moeten) stoppen al heel beangstigend voor zo iemand. Soms is het kwartje nog niet gevallen, zoals hier wel wordt gezegd. Of is iemand nog niet "rock bottom" gekomen... Dan kun je als naaste op je kop gaan staan en gebeurt en niets. Het leven van een naaste, zoals jij, wordt vaak sterk beïnvloed door zo'n verslaafde partner, ouder, kind, vriend. Het levert veel verdiet op, gevoelens van onmacht, boosheid. Je leeft dan je eigen leven niet meer, als het ware. Om niet het contact met iemand te verbreken, is het vaak nodig om grenzen te stellen aan wat je wel doet en toestaat; en wat niet. Zodat je niet helemaal wordt meegetrokken in een anders verslaving. Dat is heel lastig en vaak kun je er ook niet met familie, vrienden en kennissen over praten. Er zijn wel mogelijkheden voor jou om in contact te komen met lotgenoten en dat kan erg helpend zijn. Niet omdat ze weten hoe je je vriend uit zijn verslaving haalt, maar wel omdat ze je kunnen helpen om zelf overeind te blijven en je eigen leven zo goed mogelijk te leiden. In veel plaatsen in Nederland vind je een Al-Anon groep, een zelfhulpgroep voor naasten van alcoholisten. Op www.al-anon.nl vind je daar informatie over. Woon je ergens tussen Almere, Zwolle, Hardenberg, Enschede, Winterswijk, Zutpen, Apeldoorn dan zit er een Intact zelfhulpgroep bij je in de buurt, waar naasten welkom zijn. Op www.tactus.nl/overzicht-intact/zelfhulpgroepen vind je ze terug. Op www.tactus.nl/hulp-voor-naasten/ vind je meer informatie waar je misschien wat aan hebt; zo zijn er ook cursussen specifiek voor naasten. Hou je goed Swappie.

@Swappie, mooi dat hij echt op wachtlijsten staat. Ik ben zelf alcoholist in ruste, nu 10 jaar droog. Ik kan me echter nog goed herinneren dat ik niet echt betrouwbaar was. Dat werd later bevestigd door ervaringen die ik in andere gevallen heb opgedaan. Vandaar de achterdocht. Je weet niet meer wat je moet doen, schrijf je. Ik weet niet wat je bedoelt. Bedoel je om hem de tijd tot zijn opname goed door te laten komen, of om hem te bewegen nu al met alcohol te stoppen, of hem het huis uit te krijgen, of… ? Of bedoel je wat je voor jezelf moet doen om overeind te blijven? Ik wacht je reactie even af. Hou je goed.

Beste @Swappie. Je vriend gebruikt een cocktail van drie middelen; ik neem aan op voorschrift van een arts. De alcohol voegt hij daar zelf aan toe. Het zal voor jou geen prettige situatie opleveren om met zo'n partner te moeten leven... Ik ken zijn verhaal natuurlijk niet. Diazepam is op zichzelf ook verslavend; die twee andere kun je ook niet zomaar mee stoppen. En hij zal het ook niet zomaar voorgeschreven hebben gekregen. Misschien staat hij (daarom) op een wachtlijst voor een specifieke kliniek? Enig idee hoelang hij og moet wachten? En nog een heel naar vraagje: weet je zeker dat hij op een wachtlijst staat? Ik heb toch met enige regelmaat gehoord en gelezen dat iemand dat thuis verteld, yterwijl het niet waar is. En "lekker" door kan gaan met gebruik. Hoe dan ook, een rot situatie. Zeker voor jou. Lukt het je om nog een eigen leven te leiden?

Hallo @rabi5609. Ik heb geen ervaring met baclofen. Ik meen dat het een zuchtremmer is en daar zijn er nog wel een paar van. Op een enkele Nederlandse site van een organisatie van verslavingszorg is daar wel wat over te lezen. Dat zal in België niet anders zijn en misschien heeft je zoon al eens zoiets geprobeerd? Naar mijn mening bestaan er geen wondermiddelen en moet een verslaafde het uiteindelijk zelf willen en doen. Vaak met hulp, van lotgenoten, professionals, medicatie; maar uiteindelijk toch zelf. Tot zover mijn reactie op je vraag naar baclofen. Ik heb net een heel stuk tekst weggehaald over de situatie waar jullie in terecht zijn gekomen, omdat ik me al schrijvend realiseerde dat ik niets weet van jullie situatie. Samengevat: Ik vroeg me af waarom jij als vader zo druk bezig bent met de verslaving van een zoon van 34 jaar.

Tien jaar niet gedronken vandaag en een dag als alle anderen. De eerste dagen en weken van die 10 jaar waren erg lastig en de eerste ongeveer anderhalf jaar vroegen veel aandacht. Daarna werd het steeds normaler, makkelijker en vanzelfsprekender om niet te drinken. En juist dat laatste, die vanzelfsprekendheid, heb ik altijd levensgevaarlijk gevonden voor mij; letterlijk. Vandaar dat ik nog steeds zelfhulpgroepen bezoek en dagelijks contact heb met lotgenoten. De eerste lotgenoten ontmoette ik in een meeting van dit forum. Dat was een bijzondere ervaring en aanleiding om op zoek te gaan naar een zelfhulpgroep. Wat mij betreft aan te bevelen voor iedereen. Dank voor de mooie woorden en berichtjes. Bob dank voor het trouwe bijhouden van deze bijzondere draad. Ik ga door. Natuurlijk.

Hallo Anoniem2000, Wat goed dat je met jezelf in gesprek bent gegaan over de situatie die je beschrijft. En nog beter dat je op zoek bent gegaan naar ondersteuning. Het is een lastige situatie en je lijkt beiden niet te kunnen motiveren en helpen om aan einde aan hun gebruik te maken. De enige die je wel goed kunt helpen, ben je zelf. Je zou voor jezelf in beeld kunnen brengen, in welke situaties je boos wordt op hen en wat er vooral belastend voor je is. Als je dat weet, kun je je daar misschien (gedeeltelijk) aan onttrekken. Voorbeeld: als je moeder om vijf uur ‘s middags begint met drinken, dan kom je alleen nog maar ‘s ochtends of vroeg in de middag. Ook dat is het patroon doorbreken, zoals je het zelf al benoemt. En waarom je weer een vriend met een drank- en drugsprobleem hebt gevonden? Er wordt wel gezegd dat het meespeelt dat je iets herkent in iemand, dat het vertrouwd aanvoelt… Er is in deze afdeling van het forum wel het een en ander geschreven, maar het is niet druk. Misschien kun je al wat tips en nuttige informatie vinden als je hier wat leest. Verder zijn er specifieke zelfhulpgroepen voor “naasten” van mensen met een (alcohol)verslaving. Op www.al-anon.nl kun je informatie over deze groepen vinden. Bij Intact zelfhulpgroepen ben je ook welkom en zit je vaak met andere naasten en met mensen “in herstel” (gestopt met middelen gebruiken). Op https://www.tactus.nl/overzicht-intact/contactgegevens-intact-groepen/ vind je waar die zitten. Intact biedt ook cursussen voor naasten aan, die erop gericht zijn hoe je zelf overeind blijft in de omgang met mensen met een verslaving. Op https://www.tactus.nl/overzicht-intact/herstel vind je daar informatie over; de cursus heet Kracht langs de lijn. Als je je grenzen gaat stellen in je omgang met je moeder en je vriend en daar ook aan vasthoudt, dan moet dat je gaan helpen. Het kan wel betekenen dat je relatie met hen langzaamaan verandert. Ze hebben dan de keuze om met jou mee te veranderen, of niet. In beide gevallen kun je daarmee verder, moet je daarmee verder dan. Niet leuk allemaal. Ik wens je sterkte. En wijsheid. En geduld.

Beste Artax, van harte gefeliciteerd met je drie jaar! Zoals jij het kort beschrijft, voelt het voor mij ook nog steeds. Mooi man! En door!

Hoi Romy, Of je man een probleem heeft, weet ik niet (hoewel ik wel een vermoeden heb). Dat jij een probleem hebt, weet ik wel. Dat heb je hier beschreven. Dat is het gedrag van je man, dat misschien alcohol gerelateerd is. Ik heb net een reactie geschreven op een enigszins vergelijkbare draadje van Anneke26. Haar draadje is zojuist verhuisd naar de afdeling Naast ons. Dat is specifiek voor naasten. Hoewel het niet erg levendig is, kun je daar eens lezen wat er zoal geschreven is. En waar je zeker wat aan zou kunnen hebben. Hou je goed.

Hallo @Anneke26. Zoals Billy al schreef, een hele nare situatie voor jullie. Zo te lezen ben je er al helemaal klaar mee en ben je waarschijnlijk al geruime tijd en een aantal malen zwaar over je eigen grenzen heen gegaan. Je schrijft nu op de Alcohol afdeling van dit forum. Verder naar onderen is een afdeling “ Naast ons” , specifiek voor mensen zoals jij. Het leeft daar niet echt, maar ooit kan ook dat een bloeiend onderdeel worden. Je zou er nu eens wat kunnen lezen, misschien brengt het je op ideeën. Je kunt ook nog overwegen om aan de moderator of administrator van dit forum te vragen of jouw draad (dit wat je hier schreef plus de reacties) te verhuizen naar deNaast ons afdeling. Ik ben een grote fan van zelfhulpgroepen en lotgenotencontact. Dat heeft mij, zeker in het begin, goed geholpen om van de drank af te blijven. Heeft jouw partner een zelfhulpgroep bezocht, nadat hij weer uit de opnames kwam? Maar ook voor jou als naaste bestaan er zelfhulpgroepen. Door heel Nederland heen zit de Al-Anon. En in Oost Nederland zitten de Intact groepen. Je kunt in zulke groepen je verhaal kwijt, je leert van de verhalen van anderen en leert daardoor je eigen grenzen te bewaken en een stukjes van je eigen leven terug te krijgen. Intact heeft zelfs cursussen voor naasten, soms ook online, waar je zeker wat aan zult hebben. Ze zijn nog zonder kosten ook. Hou je goed! Je draadje is nu verplaatst; net nadat ik klaar was met typen. Ik zat even heel raar te kijken, want ik zag helemaal niets meer staan.

Flesjes met eten voor de katten heb ik nog niet gevonden en droge kattenbrokken gaat niet echt goed meer.

Lipje van een blikje dat afbreekt vind ik altijd ontzettend irritant.

Brouwerij Het laatste rondje is wegens omstandigheden gesloten.

Hallo @Virginia, Ik ben geen naaste, maar iemand die veel heeft gedronken en dat al ruim negen jaar niet meer doet. Omdat ik al jarenlang deelneem aan zelfhulpgroepen waar ook naasten komen, daar gespreksleider ben en een telefonische hulpdienst heb gedraaid, heb ik wel wat ervaring opgebouwd met naastenproblematiek. Terugval na terugval klinkt voor mij gewoon als gebruik; het klinkt misschien wat minder erg. Ook de valse reacties, de spijt achteraf maar wel doorgaan met gebruiken, horen bij verslaafd zijn. Veel mensen die met een verslaving kampen, hebben moeite om dat te doorbreken. De een lukt het in een keer, anderen hebben er vele pogingen voor nodig. Het stoppen met gebruik, dat ook volhouden en weer een leven opbouwen zonder je middel kan een zwaar en moeilijk proces zijn. En tijd vergen. Omgaan met iemand waarvan je houdt, maar die verslaafd is, is een zware opgave. Het siert je dat je hem niet hebt losgelaten en nu hier komt vragen hoe je hiermee om kunt gaan. Als naaste moet je goed in de gaten houden dat je zelf overeind blijft en je leven niet helemaal gaat inrichten rond je vriend en zijn verslaving. Door hem bijvoorbeeld te helpen met rommel opruimen, geld te geven of te lenen, te zorgen dat hij goed eet en allerlei andere zaken, kun je soms zeggen dat je zijn verslaving in stand houdt. En er zelf aan onderdoor gaat. Vaak wordt voor naasten geadviseerd om grenzen te stellen en te bewaken. En om dat geleidelijk op te bouwen. Denk aan het niet meer opruimen van zijn rommel, geen chauffeur meer spelen, geen afspraken afzeggen voor hem. Of niet meer langskomen als hij gebruikt heeft. Ik ken jullie situatie niet, dus moet het met wat algemeen voorbeelden doen. En als je zo’n grens hebt getrokken dan moet je die ook consequent toepassen, anders heeft het geen zin. De bedoeling hiervan is tweeledig. Enerzijds voorkomt het dat je helemaal wordt meegezogen in zijn verslaving en je je eigen leven nog kunt leiden; anderzijds geeft het een boodschap af aan je vriend dat je zijn gedrag niet tolereert. Dat kan uitmonden in het uiteindelijk beëindigen van de relatie. Het ligt er natuurlijk aan hoever jij kunt gaan in het ondersteunen van hem en het wachten op het moment dat hij zijn verslaving kan doorbreken; en op wat je wel en niet (meer) wilt accepteren. Het is een lastige materie. En in tegenstelling tot allerlei instanties en vormen van hulp voor verslaafden, komen naasten er erg karig vanaf. Hoewel dat wat aan het veranderen lijkt te zijn. Er zijn zelfhulpgroepen voor naasten, waar je steun en advies kunt vinden en je verhaal kwijt kunt. Je hebt de Al-Anon op veel plaatsen in Nederland en de Intact zelfhulpgroepen in ruwweg het oosten van het land. Intact heeft zelfs cursussen voor naasten. Laatst las ik hier dat ook Brijder wat doet voor naasten; misschien Jellinek ook wel. In een aantal gemeenten wordt gewerkt aan “herstelpleinen” in het kader van preventieakkoorden en misschien is dat bij jou in de buurt ook wel. Zorg goed voor jezelf.

Ik schrijf eigenlijk niet meer op het forum en lees veel draden ook niet meer. Daardoor ken ik de meeste mensen die nu actief zijn, ook niet. Mochten er meerdere mensen “uit mijn tijd” deelnemen dan meld ik me nog wel aan. Dit bericht schrijf ik meer om iedereen aan te bevelen deel te nemen aan deze meeting. Voor mij was het een openbaring om forumdeelnemers en lotgenoten in levende lijve te ontmoeten. Een waardevolle ervaring, waar ik nog steeds goede, fijne, waardevolle contacten aan heb overgehouden. Als je kunt, gewoon doen! Ga goed!

Hallo @truusje, Goed om te lezen dat je zoon ook graag hulp wil. Je gaat verder zoeken, zeg je. Je zoon zou eens kunnen kijken op www.agog.nl, dat is een zelfhulpgroep voor gokverslaafden. Ze zitten op meerdere plekken in Nederland. Hij kan die bezoeken zonder verwijzing en zonder kosten; hooguit een kleine bijdragen voor koffie misschien. Ook de reguliere verslavingszorg / ggz heeft behandelingen voor gokverslaafden. Dat kun hij makkelijk vinden op het internet. Voor jezelf als naaste is ook wel wat hulp te vinden. In de Intact groepen ben jij als naaste welkom; alleen zitten die groepen hoofdzakelijk in het oosten van het land. Soms zijn er ook cursussen voor naasten; die zijn er op gericht om te zorgen dat jij zelf sterker komt te staan. Hoe dan ook: succes voor jullie!

Ook ik wist al lange tijd dat ik veel teveel dronk en een echt probleem had. Ik had al vaak geprobeerd te matigen, op veel manieren. Minderen lukte echter niet en stoppen al helemaal niet. En eigenlijk had ik me er al bij neergelegd… Op een gegeven moment viel het kwartje. Dit was niet wat ik ooit had gewild voor mezelf, iedere dag mezelf klem zuipen net zolang totdat het mijn einde zou zijn. Op dat moment besloot ik om niet meer te vechten met alcohol, in de zin van proberen te matigen, sociaal drinken. Dat lukte me toch niet. Dus dan het gevecht niet meer aangaan en dan maar niet meer drinken. Ik wist dat ik me slecht zou gaan voelen, slecht zou gaan slapen, trillen. En dat ik me op slechte momenten niet meer kon troosten met drank. Dat was dan maar zo. Ik kon het vanaf dat moment accepteren. Acceptatie was voor mij dus het belangrijkste. Accepteren dat ik het niet van drank kon winnen. En accepteren dat ik me een tijdlang niet fijn zou voelen.

Fijn dat je een tijdelijke plek aangeboden hebt gekregen! Ik help je hopen dat ze het licht zal zien en haar verslaving aan kan pakken. En tussen beloven niet meer te drinken en er daadwerkelijk mee stoppen, kan nogal wat verschil zitten. Zo was dat bij mij wel, in ieder geval. succes, hou je goed.

Hoi Rob. Net als jij ben ik ook een alcoholist in herstel en bezoek nog steeds een zelfhulpgroep. Via mijn zelfhulpgroep en de organisatie daaromheen heb ik regelmatig contact met naasten. Grenzen stellen is inderdaad een handelswijze die vaak wordt geadviseerd en wordt toepgepast. Vooral om er als naaste voor te zorgen, dat je zelf nog een eigen leven kunt hebben. Daarbij kan het helpen om het voor de verslaafde duidelijk te maken, dat er iets moet gebeuren. Grenzen stellen is moeilijk. Het beste lijkt mij om met kleine dingen te beginnen en je daar dan ook aan te houden. En dan langzaam op te voeren. Als je daar de energie nog voor kunt vinden. En op een gegeven moment is het dan genoeg geweest en / of kun je het niet meer opbrengen. Zoiets zal bij jou zijn gebeurd. Ik hoop dat je een andere plek voor jezelf kunt vinden en niet onder het viaduct terecht bent gekomen. Ben je van plan om toch nog wat contact te houden met haar?

Hallo Wanhopig. Je alias hier op het forum geeft al aan hoe je je voelt. Voor naasten, zoals jij, is een aparte afdeling hier op het forum, “Naast ons”. Het is daar wel erg stil, dat is jammer. Misschien kun je daar wat lezen. Er staat al best wat informatie en verschillende invalshoeken. Als je op zoek bent naar lotgenoten in levende lijve, dan kun je kijken of er bij jou in de buurt een groep zit van de Al-Anon of van Intact. Bij Brijder zou je misschien ook kunnen kijken, daar hebben ze kennelijk ook een programma voor naasten.

Hallo Mila, Het is een hele nare en lastige situatie waar je je in bevindt. Je houdt veel van je vriend (en misschien ook nog wel van je vader) maar vraagt je af, of je dit nog wel wilt zo. En of je dit wel kunt. Daaraan kun je heel goed zien dat een verslaafde de naaste omgeving meetrekt in de ellende. in je opvoeding of op school word je niet voorbereid op zo’n situatie. En vaak kun je er ook niet goed over praten in je omgeving, om meerdere redenen. Ik denk dat je een goede stap hebt gezet door contact te zoeken met Brijder. Ik heb even op hun site gekeken en ze lijken inderdaad ondersteuning te kunnen bieden aan naasten, ook zonder dat hun partner of familielid daar opgenomen zijn. Grenzen stellen, of je eigen grenzen bewaken, is vaak iets wat je moet leren. Ik denk dat dat inderdaad helpend kan zijn; allereerst voor jezelf maar misschien ook voor jouw vriend. Ik denk echter dat je zoiets moet opbouwen, van licht naar zwaarder naar zwaar. In mijn ogen heeft het niet veel zin om in één keer met een ultimatum te komen in de trant van “drank eruit of jij eruit”. Als je een grens aangeeft, moet je die wel handhaven; en ook de ontvanger van de boodschap zal moeten leren dat je doet wat je zegt. Ik ben heel erg benieuwd wat Brijder je gaat brengen en zou het fijn vinden als je dat wilt laten horen. Hou je goed!

Hoi @A33aan, ik hoop dat je niet al te lang hoeft te wachten op een intake. Als je eenmaal de beslissing hebt genomen om wat aan je, ik neem aan drank-, probleem te doen, valt het wachten vaak zwaar. Eigenlijk wil je dan direct geholpen worden. Het zoeken naar een maatje hier is volgens mij niet zo succesvol. Ik heb wel wat maatjes opgedaan hier op het forum, maar vooral door eerst mee te schrijven op de dagelijkse draad (bij Ditjes en datjes en dagdraad) en door deel te nemen aan de meetings, die in mijn tijd toch een paar maal per jaar werden georganiseerd. Dat lijkt er een beetje uit te zijn hier, die meetings. Je kunt je ook voorstellen onder Wie is wie, dan krijg je vast wat meer reacties. Heb je er weleens aan gedacht om op zoek te gaan naar een zelfhulpgroep? Je hebt de AA, de NA, Buitenveldert en Intact groepen. Dat kan ook erg steunend en motiverend zijn. Succes!

Hallo @Rob00 Ik vind het erg knap dat je zelf hebt kunnen stoppen, met een partner die wel is blijven drinken. Je bent eigenlijk van alcoholist/verslaafde naar naaste gegaan en dat is ook wel weer bijzonder. Aan de informatie die je van de moderator hebt ontvangen zou ik nog wat willen toevoegen. Misschien allemaal bekend voor je, maar beter mee verlegen, dan om verlegen, zie mijn Oma altijd. Op dit forum heb je helemaal onderaan een afdeling “ Naast ons”, bedoeld voor mensen die in dezelfde situatie zitten als jij nu. Het leeft daar niet echt, maar je zou eens kunnen lezen en kijken of je daar nog wat steun uit kunt halen. Voor naasten is wel wat ondersteuning te vinden in de vorm van lotgenotencontact. Je kunt altijd wat leren van mensen die in het zelfde schuitje zitten, of gezeten hebben. Maar dat vind je onder “Naast ons” ook wel weer terug. Hoe dan ook: hou je goed.