MijnGerrit

@spoorloos, alles nog steeds op schema? Is het nu ook even wat rustiger voor je, nu hij is opgenomen? En goede paasdagen gehad?

Goed dat de behandeling niet stop na de ontwenningsperiode. Misschien een open deur, maar van drinken worden veel mensen somber of wat depressief. Duimen dat hij door te stoppen met drinken een hele grote stap gaat maken daarin.

Hoi Spoorloos, zoals ik je lees heb je hem een ultimatum gesteld? Het zou mooi zijn als dit het keerpunt voor hem wordt. Daar is echter geen garantie op. Ik wil niet negatief zijn hoor. Soms is zoiets inderdaad iets wat iemand op andere gedachten brengt; maar vaker niet, is mijn ervaring. Ik hoop natuurlijk dat het in jouw/jullie geval wel zo zal zijn. Ik ga je vragen beantwoorden, maar heb een een paar dingen voordat ik dat doe. Allereerst vind ik het fijn om te lezen, dat je je nog wilt verdiepen in het proces dat je vriend ingaat. Hij boft daarmee en ik hoop dat hij dat op waarde kan schatten, later. Er staat een filmpje van 35 minuten op YouTube, dat erg helder veel informatie biedt over het worstelen met een (alcohol) verslaving. Je kunt het vinden als je op YouTube zoekt naar Els Noorlander. Misschien is dat ook wat voor @Erna. Een echte aanrader. Als laatste zijn mijn ervaringen echt mijn ervaringen; anderen hebben het stoppen met drinken vaak heel anders ervaren. Ik vond het thuis niet fijn om te praten over niet meer drinken, over trek, over wat het allemaal met me deed. Voor mij betekende stoppen heel slecht slapen, maanden lang. En heel veel met mezelf bezig zijn. Andere gewoontes aanbrengen en inslijpen, steeds vooruit kijken waar de gevaren konden liggen en daar een plan voor bedenken. Alle zaken waar ik drank voor was gaan inzetten, moest ik op een andere manier gaan oplossen. Denk aan belonen, irritaties, boosheid, mijn zin niet krijgen... Na een paar maanden gestopt te zijn, ontmoette ik lotgenoten. Dat voelde ontzettend goed. Gewone mensen, net als ik, die precies begrepen waar ik het over had. Ik heb toen een zelfhulpgroep opgezocht en kom daar nog steeds. Bijna 9 jaar nu. Echt aan te bevelen, vind ik. Hoe ik de moeilijke momenten overwon, heb ik al geschreven: risico's ontlopen en andere patronen aanbrengen. Voorbeelden: geen geld meenemen naar mijn werk; dan kon ik op de terugweg niets kopen. Niet met de krant op de bank gaan zitten (altijd met een glas), maar eerst wandelen. Zorgen dat ik altijd een klusje had liggen. En trek "uitzitten", dat is namelijk vaak met 10 tot 30 minuten weer weg. Enzovoort. De PAAZ is een korte opname? Wat gaat hij dan doen als hij daar uit komt? (Let op dat dit een openbaar forum is, iedereen kan hier meelezen)

Hallo @spoorloos, welkom hier. Het heeft even geduurd voordat je een reactie kreeg; dit forumonderdeel leeft nog niet zo. Terwijl er toch genoeg naasten zijn. Ik ben zelf geen naaste, maar ben ruim 9 jaar geleden gestopt met drinken. Ik bezoek trouw een zelfhulpgroep, waar ook naasten aan deelnemen. Ik heb het verhaal dus ook van de andere kant regelmatig gehoord. Je voelt je machteloos en vraagt je af hoe dit verder moet. Het verhaal van je vriend klinkt me bekend. Even stoppen voor iemand anders en dan toch weer terugvallen. Hij is het contact met zijn kinderen verloren door het drinken en je merkt nu dat jij ook op de tweede plaats staat. Hij maakt het zelf wel uit. Zijn me-time is geen me-time, maar gewoon tijd om te drinken. Ik denk dat je je vriend niet kunt redden, of kunt overtuigen te stoppen en/of zich te laten helpen. Dat heb je al geprobeerd. Het belangrijkste lijkt me, dat je voor jezelf gaat kiezen en je grenzen bewaakt. Niets doen waar je je niet goed bij voelt, je eigen leven leiden en zijn gebruik niet faciliteren. Dat zijn een paar zinnen, die makkelijk opgeschreven kunnen worden. Om er wat mee te kunnen doen is een lastiger verhaal. Er zijn twee zelfhulpgroepen (voor zover ik weet) waar je als naaste je verhaal kwijt kunt en van anderen kunt leren. Van deelname aan zo’n groep kun je zelf sterker worden. De Al-Anon is specifiek voor naasten en heeft meetings in veel plaatsen; en ik meen ook on-line. De Intact-groepen in het oosten van Nederland staan ook open voor naasten. Hou je goed.

Hallo @Erna, ik zie dat jouw draadje is verplaatst naar het onderdeel van het forum dat voor naasten is bestemd. Best wel jammer dat dit onderdeel (nog) niet echt leeft. Eigenlijk is dat ook wat vreemd, omdat iedereen met een middelenprobleem (een verslaafde) waarschijnlijk meerdere naasten heeft, die daar last van hebben. Verder zijn er voor verslaafden meerdere vormen van ondersteuning te vinden; voor naasten is dat veel lastiger. Hoe gaat het nu met je?

Wederom dank voor de felicitaties, Bob, lady jane en Artax Ik ga gewoon verder met mijn leven zonder drank en dat is eigenlijk nu vrij gewoon geworden. Wel zit er iets van mateloosheid in mij, wat te pas en te onpas de kop op kan steken. Eigenlijk heb ik het altijd wel in de gaten en kan dan glimlachen om mezelf. En soms val ik even stil en doe ik niets. Dat voelt dan niet fijn, maar ik laat het maar gebeuren en probeer ervan te genieten, me niet schuldig te voelen. Ook dat lukt heel aardig de laatste tijd. En vergeet ik het even, dan helpt mijn maatje me wel even herinneren. En…door!

Geen vrolijk plaatje, Artax. Dat kan natuurlijk. Hou je goed.

Hallo Violet, Ik ben ook een verslaafde in herstel, zoals ik dat zelf noem. Ik ben verslavingsgevoelig en dronk en ben nu al wat jaren droog. Dat bevalt me goed en mijn omgeving ook. Je zit in een nare situatie, zeker met je eigen lichamelijke en andere problemen. Voor "naasten" is weinig georganiseerde hulp. Maar zoals je ziet, is er op het forum wel wat te halen. En wie weet, misschien is dit wel het begon van een nieuw levend hoofdstuk op dit forum. Je geeft aan dat als je man wil praten, hij altijd bij jou terecht kan. Ik kon ook wel bij mijn vrouw terecht toen ik nog dronk. Als ik daar op terug kijk, dan ben ik echter in die gesprekken nooit eerlijk geweest. Mijn vrouw was en is mijn therapeut ook niet en kon mij niet "redden". Er zijn zelfhulpgroepen voor naasten of waar naasten welkom zijn (Al-Anon, Intact). Ik kan me voorstellen dat dat, gezien jouw lichamelijke situatie, misschien niet mogelijk is. Er zijn ook wel cursussen voor naasten; soms on-line, soms in levende lijve. Wat ik daarvan onder andere weet, is dat het enerzijds van belang is om het contact in stand te houden, maar aan de andere kant om grenzen te stellen en daarmee jouw verslaafde te confronteren met zijn gedrag. Helpen door niet te helpen, zoiets. Kohtje schreef op de dagdraad (gisteren?) al iets in die richting. Je zou nog aan je man kunnen vragen naar zijn "plan B". Ik was al vaak gestopten even zo vaak weer begonnen. Soms minuten later, soms uren, soms dagen en een enkele keer hield ik wat het langer vol. Eigenlijk altijd omdat ik toch ergens in mijn achterhoofd wist dat ik weer zou gaan drinken. Dan was een pauze nog wel te doen. Met een paar dagen droog had ik immers bewezen dat ik zonder kon? En geen probleem had? Dus...juist ja, volgende fles. Stoppen zonder plan op pure wilskracht komt voor. Maar niet zo vaak. De meeste mensen die ik ken, hebben hulp nodig gehad in de een of andere vorm. Forum, zelfhulpgroep, opname, therapie, een maatje... Je man lijkt nu te willen stoppen op wilskracht. Ik hoop dat het hem lukt natuurlijk. Voor het geval het niet lukt en hij opnieuw aangeeft te gaan stoppen, zou je kunnen vragen wat hij nu anders gaat doen dan... Hetzelfde doen en een andere uitkomst verwachten is vaak niet realistisch.

Dat is nog steeds zo, @Kohtje. Ik zou het alleen geen opleiding willen noemen. In een beperkt aantal uren krijg je vooral wat informatie over wat het idee achter de Intact-groepen is, plus wat do's and don'ts. Daar word je geen (semi-) professioneel hulpverlener door. Overigens is het een regel dat een groepsleider een jaar de groep al moet hebben bezocht en clean zijn, om als groepsleider in aanmerking te kunnen komen. In die periode heb ja al aardig meegekregen hoe zo'n groep werkt en wat de "regels" zijn. Misschien wat voor jou

Dat ben ik wel met je eens,@Kohtje, dat zo'n mix hier op het forum misschien niet goed zou werken. Omdat de nood bij naasten vaak erg hoog is en er weinig hulp is, vind ik dat wel jammer. Er is wel een naastenafdeling op het forum, toch? Maar erg stilletjes? Ik weet niet hoe lang geleden jouw ervaring met de Intact zelfhulpgroepen is. Ik zou de gespreksleiders beslist niet professioneel of zelfs semi-professioneel willen noemen. Het zijn ook allemaal verslaafden in herstel (en soms naasten) die vooral voor zichzelf de groepen bezoeken. Ze zijn door de groep gekozen als gespreksleider (groepsleider vind ik niet zo'n fijn woord) en ze zijn bereid om een paar maal per jaar van gedachten te wisselen met andere groepsleiders en ervaringsdeskundigen. Ik denk dat het juist de kracht van zelfhulpgroepen is dat er geen (semi-) professionele hulpverleners aanwezig zijn. Behalve natuurlijk als ze voor zichzelf komen.

Als iemand kampt met een verslaving en daar wat aan wil doen, is er een flink aanbod aan hulp in een aantal verschillende vormen. Veel vormen zijn gratis, veel zijn opgenomen in het basispakket van de ziektekostenverzekeringen. Een verslaving mag in eerste instantie geen reden tot ontslag zijn. Voor naasten, die soms jarenlang meegezogen zijn in de verslaving van hun partner, kind, of wat dan ook, zijn veel minder voorzieningen. Terwijl zij flink beschadgd kunnen zijn geraakt, en/of met veel vragen zitten over zichzelf en hun eigen rol in heel het proces. Ik bezoek al een aantal jaren een Intact zelfhulpgroep. Die zitten vooral in het oosten van het land, maar dat terzijde. In deze groepen is niet alleen plaats voor mensen met verslavingsproblematiek, maar ook voor naasten. De eerste maal dat in de groep die ik bezoek een naaste deel ging nemen, voelde ik veel weerstand bij mezelf. Ik was bang dat ik mezelf zou moeten verantwoorden, dat ik misschien wel aangevallen zou worden. Inmiddels ben ik weer een aantal jaren verder. We hebben altijd wel een of een paar naasten in de groep. Dat gaat wonderwel goed samen. In de Intact groepen komen mensen die niet meer gebruiken, of een flink eind op weg zijn om dat te bereiken. Voor naasten is het vaak goed om te horen hoe mensen die gestopt zijn met hun middel, over hun tijd spreken dat ze in gebruik waren. Daar zit informatie in waar ze wat mee kunnen en die hen verder kan helpen; ze worden er vooral zelf "sterker" van. Omgekeerd krijg je als verslaafde in herstel soms nieuwe inzichten, die je ook nog eens kunnen sterken om je middel te laten liggen. De enige regel die we in de groep hanteren is dat we liever geen "setje" in dezelfde gespreksgroep willen hebben, om ongemakkelijke situaties te voorkomen. Mijn bericht is niet bedoeld als pleidooi om hier op het forum naasten te mengen op welke draad dan ook. Wel wilde ik dit gewoon als bijdrage geplaatst hebben.

Daarintegen is onjuist; daarentegen daarentegen is wél correct.

Hartelijk dank voor de felicitaties! En Bob natuurlijk voor het bijhouden van deze draad. De acht jaar zijn eigenlijk voorbij gevlogen en niet drinken is erg normaal geworden. Ik ben daar nog steeds blij mee. En mijn omgeving ook. Ik heb nog steeds het idee dat ik scherp moet blijven ten opzichte van mijn verslaving en dat dat altijd op de loer blijft liggen. Laatst had ik een slechtere periode en diende zich toch een momentje iets aan... Gelukkig heb ik mijn zelfhulpgroep, mijn maatjes en mijn gezin en als ik blijf praten en delen, gaat het goed. Ik ga dus gewoon door op deze manier. Ga goed,mensen!

Monster, gefeliciteerd met weer een jaar onverdoofd leven.

Hallo Zbb, ik hoorde je. Gaat goed hoor, hier. En jij bent hard aan het strijden en daar heb ik respect voor. Ga goed!

Ik hoor je. Hug

Hoi Kate, van harte met weer een jaar verder. 11 jaar alweer!

Dank iedereen, dat vind ik dan toch wel weer leuk @Kohtje , toch weer 2557 dagen, als ik goed reken. En 2558 is bijna voorbij en ziet er goed uit tot nog toe.

Goedemorgen beste mensen. Bob, dank voor de felicitaties en natuurlijk voor het bijhouden van het Jaarpact. Ik sluit me wel aan bij de mooie zin van Maverick. Ik heb het gevecht met alcohol opgegeven. Ik ga het nooit winnen in die zin dat ik na soms een glas gewoon zou kunnen stoppen. Dus dan maar helemaal niet meer. Dat is makkelijker opgeschreven dan uitgevoerd. Maar het is het wel waard. Nog een jaar erbij, vraag je? Dat kan ik je niet beloven. De intentie is er om helemaal niet meer te drinken. Vandaag ga ik voor zeven jaar en een dag. Dat is te overzien. Verder gaat het goed met me. Veel sporten en op naar een marathon. Wekelijks mijn zelfhulpgroep, nog steeds met veel plezier en een goed gevoel. En zo langzamerhand vooruit kijken naar een leven zonder dat ik nog werk; dat gaat ook een flinke verandering worden ergens in het volgend jaar en behoeft wat overdenking en voorbereiding. Ga goed allen.

Bedankt voor het bedanken, @hub02 Fijn om te horen dat je wat aan mijn reacties hebt gehad. Natuurlijk heeft het lezen van ook jouw postings en het reageren daarop, mij veel gebracht. Ik heb veel geleerd over mezelf, door hier op het forum te lezen en te schrijven en daar reacties op te ontvangen. Met andere woorden, het is meer een geval van gelijk oversteken geweest waar we allebei wat aan hebben gehad. Dat is denk ik ook de kracht, of in ieder geval één van de voordelen, van deelnemen aan dit forum. Want bijzonder is het en blijft het en moet het blijven. Ga goed, Hub

Hoi Nancy, Allereerst een hele grote HUG. Wat moet jij je slecht hebben gevoeld om weer naar alcohol te grijpen. Ik kan me allerlei situaties voorstellen die je zover zouden kunnen hebben gebracht. Ik ben er echter van overtuigd dat in die situaties alcohol geen oplossing is. Hooguit een tijdelijke ontsnapping die niets oplost, niets toevoegt, maar veel nadelen en gevaren heeft. Ik hoop dat je snel het droge pad weer kunt vinden. Je kunt dit, kom op.

Hoi An, van harte gefeliciteerd met je vijf jaar droog! En doorrrrrr

Hoi Pelle, Wat jij beschrijft kan ik me nog erg goed herinneren. Het gaat goed...en dan realiseer je je dat je naar een grens toe gaat. Een vol jaar niet gedronken hebben. Misschien kan het wel weer een keer, af en toe. Misschien moet je zelfs wel wat drinken om te bewijzen aan jezelf, dat je weer kunt stoppen. En het dus echt onder controle hebt gekregen. Wat goed van je dat je nu, ruim van tevoren, deze bui al ziet hangen. En het benoemt voor jezelf en het hier nog opschrijft ook, deelt. Laat het niet los, laat het maar een tijdje pruttelen daarboven. Hobbel gewoon nog maar even door, zoals je het zelf noemt. Op naar een jaar, een jaar en een dag, een jaar en twee dagen...en zo verder. Eigenlijk gaat het alleen om de dag van vandaag en de rest is niet belangrijk. Hou je goed.

Uit-en-te-na besproken thuis: twee dingen eruit, één ding erin; maar ja, mijn vrouw heeft discalculi

Even voor de jubilaris: van harte, Billy Bob! En Quera ook gefeliciteerd natuurlijk. Het eerste halve jaar, in mijn herinnering is dat eigenlijk een grotere prestatie. Op weg naar iets moois!