spoorloos

tis een harde,... maar duidelijke boodschap. dank u wel. zover was ik gelukkig wel al, niet in jouw redenering maar wel om mezelf te beschermen. ik schrik er wel even van. hij is al veel kwijtgespeelt, zijn kinderen. nu staat zijn job ook op het spel, net als ik. amai pittig..

ja zeker, is niet om blijvend te doen... gewoon een nieuwe start om hem te motiveren het zo te houden. stel je voor^^ ja zo iets, bang dat het opnieuw zich gaat voordoen. dat de dingen zich gaan opstappelen voor hem. het is voor mij ook heel dubbel omdat te laten merken. soms merk ik, als ik het laat blijken, het dan moeilijker maak dan het al is omdat het voor hem wel helderder is... als ik het zwijg kan ik voor mezelf moeilijk tegen het 'oneerlijk' gevoel. had veel van horen zeggen dat drank veel schade doet, maar nog nooit zo dicht en slecht ervaren. iemand zo aantreffen waar je van houd... het 'afkicken' is toch heftig geweest, heb zo iets nog nooit gezien. hij zal waarschijnlijk een week in opname blijven en dan opstarten met antabus. hoe kan je iemand motiveren de dingen aan te pakken zoals bijvoorbeeld administratie? is het bevorderend om attent te zijn qwa drank hoe hij zich erbij voelt?

In zekere zin wel.dat de zorg niet alleen op mijn schouders ligt en dat hij eindelijk inziet dat het gene druppel meer mag zijn. Het paasweekend op zich was voor mij druk. zijne was gedaan en zijn studio gekuist. druk van dingen doen maar in mijn hoofd kreeg ik wel rust. Dat bang gevoel he... Hoe graakt ik dat kwijt..?

Ja, eigenlijk wel.vooral voor mij eigen.ik kon het zo moeilijk van je afzetten, wachten op dat telefoontje.... Ja, ben me daarvan bewust,daarom geen echte namen. Ja.Max 3 weken, puur om nuchter te worden, daarna gespecialiseerde afdeling voor zijn depressie... Die voorbeelden helpen me wel om aan te kaarten. Kunnen heel eerlijk en open praten maar hij enkel bij mij en hulpverleners nu... Vanavond verdiep ik me in dat filmpje.merci

goeie avond, dankje voor je helende tekst. tot deze ochtend begon in ook die richting te denken, dat ik hem niet meer kan helpen. dus ik had zo iets, tis er op of er onder, nog één keer. ik had hem een week niet gehoord of gezien. ben naar hem toe gegaan deze morgen. hem voor de keuze gesteld. hij gaat in opname met mij aan zijn zij of hij doet alleen verder zoals ie bezig bent en er is geen wij meer. na vele pogingen om weg te gaan, dat ik geen vat op hem kreeg. stond ie plots toch achter me "ik ga mee, ma geef mij die ene (pint) nog" ik heb hem na 3uur toch op de spoed mogen achterlaten, nu op de PAAZ. is het voor jou gemakkelijker in het begin dat er over 'gepraat' wordt? BV het is al dag 4droog. hoe overwon jij je moeilijke momenten in het begin?

sinds kort heb ik een nieuwe relatie. ik heb hem leren kennen als hij buitensporig dronk... heel spontaan, niet gezocht, misschien zelfs iets te rap achteraf bekeken... hij is 'voor mij' gestopt met drinken waardoor ik toe gaf aan mijn gevoel voor hem. hij deed dit zelfstandig en ook zijn eigen beslissing, met kalmeer pillen de eerste dagen. het ging echt goed de eerste weken. toen had ik nog geen flauw besef hoe een impact de drank had, wat er eigenlijk onder zat en hoe dat beestje de bovenhand krijgt. we kunnen heel goed praten, echt intens. soort van schema therapie naar de diepte van ons gevoel. dat was dan ook wat me zo aantrok... ik heb een eigen woonst, mijn hond en mijn werk. hij heeft 2 kinderen waar hij niet meer bij woont. nu ook geen contact meer mee heeft door zijn drankgebruik. op een eigenstudio woont, zijn werk probeert vol te houden en wij als latrelatie. in het begin vond hij dat hij controle had. dat één moet kunnen want hij kan beslissen. maar dat werd rap buitensporig. hij is in tussentijds al vele keren proberen stoppen met drinken. zodra er iets tegen zit, hem kwaad of verdrietig maakt ziet hij de drank terug als 'de' oplossing. ziet soms wel in dat hij echt een alcoholist is, soms dan weer niet.. zelf ga ik er onderdoor. in zijn 'me-time' wil hij zijn ding doen maar toch contact willen houden via telefoon. even nuchter zijn om bij mij te komen, om daarna wanneer hij zijn me-time heeft terug te drinken. dit moet stoppen want zo hem ik hem niet en nog minder mezelf. wat ik ook doe, het voelt niet goed... ik voel me zo machteloos.

gene sorry nodig... hopelijk deed je het goed. ik zelf heb veel aan je verhaal. zie helaas gelijkenissen die me helpen om er mee om te gaan.

goeie morgen, ik heb ook sinds kort een nieuwe relatie met een alcoholist... ik kan je gevoel heel goed begrijpen. hij heeft zich weken herpakt, om dan eens eentje te drinken per week, na 2 weken 2 keer een paar drinken en enzo verder. toen besefte ik nog niet goed hoe het werkt. hij is zo sterk in uitleggen/goed praten dat het niet zo serieus is hoe ik het begin aan te voelen. hij ziet wel in wat het probleem is en heeft al verschillende keren zich herpakt. de kleinste reden is goed genoeg om te hervallen. voor mij is het allemaal nog heel nieuw. veel aftasten wat ik kan doen om te helpen, vooral om er zelf niet onder door te gaan... na weken verschillende dingen toe te passen van hulpverlening en wat hijzelf zegt, kwam ik tot het besluit dat ik volledig afstand moet nemen. doet zo zeer, is zo zwaar... ik zie geen andere uitweg. hij heeft 2 kinderen die oud genoeg zijn om te beseffen wat er aan de hand is, woont niet meer bij hen. we hebben een latrelatie waardoor het iets gemakkelijker is om afstand te nemen. ik hem afstand gevraagd tot hij zelf een paar dagen nuchter is en bereid is zijn emoties onder ogen te zien en niet meer te vluchten. hij kan wel Nederlands, de stap naar hulpverlening is blijkbaar echt groot. het is me al gelukt dat hij op regelmatige basis naar zijn huisarts gaat. maar hoe zet ik die bezorgdheid stil..? hoe kan ik me weer goed voelen..?