Klassement

Hi allemaal, dan jullie wel voor de felicitaties en @lady jane voor de heerlijke taart :-) Ja @Reacher ooit begonnen we tegelijkertijd, ik onder de naam wanhoopje....ik was toen ook erg wanhopig! Ben daarna ook nog een keer de fout ingegaan en daarom loop ik nu een tijd achter je aan. Maar dat neemt niet weg dat ik nu die 2 jaar gehaald heb en daar erg blij mee ben! Het gaat nog steeds stap voor stap makkelijker. Ik voel mij er goed bij en ben ook zeker van plan om zo nog jaren door te gaan. Maar laten we beginnen met het komende jaar ;-) Eigenlijk mis ik het niet echt meer, er zijn soms moment wanneer ik mij kut voel en dan denk, ik had graag een fles leeg gedronken maar kan inmiddels beter de knop om zetten door dan iets anders te gaan doen. Op feestjes mis ik het ook niet echt, tenminste, ik ben doorgaans wel de eerst die weg gaat omdat ik dan het slappe gelul van iedereen die wel drinkt wel zat ben ;-) Kortom het gaat goed, ik kan het iedereen aanraden!! Ik heb ook wel het idee dat deze trend zich doorzet, ik zie steeds meer mensen die niet meer drinken dus dat maakt het voor ons/mij makkelijker! En....zonder jullie had ik het zeker niet gered. Ik lees nog regelmatig even mee en dat sterkt mij om door te gaan! Dank jullie wel daarvoor! Liefs Goedehoop, op naar jaar 3!

Ohhhhh, wat mooi, het hagelt en het onweert hier, al anderhalf uur. Prachtig! Ik lig met een dekentje op de bank, gordijnen zijn eraf gevallen, dus ik kijk recht in mijn tuintje en zie alles qua weer. Koptje thee van Lady Jane erbij en alles is even goed. Gewoon genieten.

Dit is mijn Socrates met ochtendhumeur

Goedehoop, gefeliciteerd met je 2 jaar. Geweldige prestatie. Het zal je veel opleveren en veel voorkomen. In dat verband moet ik denken aan iemand waar ik gisteren iets over hoorde. Ik had vroeger een boezemvriend, een fijne integere, rustige en komische knul. Altijd goedlachs. We reisden samen dagelijks met de trein en zaten op dezelfde school. Ik moest de laatste maanden veel aan hem denken, zomaar. Na onze gezamenlijke jaren gingen we ieder onze weg. Hij ging als dienstplichtig militair naar Libanon, als blauwhelm. Ik was bezig met verdere opleidingen en werk. Ieder druk met zijn eigen leven. De laatste maanden denk ik veel aan hem en onze fijne tijd en vriendschap. Opmerkelijk dat we zo een fijne vriendschap hebben laten versloffen. Ik zocht op social media en zag een posting ergens die mij verontruste. Het was iemand die de foto van Henk groot op zijn pagina had staan, daaronder reacties als gecondoleerd met dit verlies! Na contact met een familielid bleek dat Henk na Libanon PTST heeft opgelopen, alcoholverslaafd is geraakt, gescheiden en de laatste 3 jaar in een verzorgingstehuis heeft gezeten, hij kreeg alzheimer door de drank. Eind vorig jaar is hij overleden, 58 jaar! Spijt als haren op mijn hoofd dat ik niet jaren eerder contact heb gezocht! En moest gelijk denken aan mijn eigen alcoholverslaving en hoe het ook had kunnen lopen. Maar het meest overheerst de koude rilling en het verdriet dat ik hem nooit meer kan spreken en zeggen dat ik van hem hou!

Ik kocht een ei de melkboer zei: 't komt zó onder de kip vandaan 'k ben nog te laat van huis gegaan om 't mee te kunnen nemen Hier heeft u een jong leven van 16 cent of meer en namens de ouders smaak'lijk eten meneer Het lag nog warm te leven in mijn hand Ik mikte reeds zorgvuldig op de harde hete rand van de pan en kon de geur al ruiken van dit veel te vroeg gestorven kuiken En het ei zei, en het ei zei: Denk eens dat het een jongetje is dat je gaat staan te bakken denk eens dat het je broertje is dat zacht sist in de pan en dat 'ie dan verkrampt van angst de rand probeert te pakken Wat dan, wat dan..... Hoe loopt het af in dit lied van Jaap Fischer? ps. uit mijn hoofd hè, geen google aan te pas gekomen

Het duurde bijna de hele dag voordat ik mijzelf de deur uit kon duwen. Eenmaal onderweg heb ik steeds tegen mijzelf gezegd : oké, je voelt je*, maar het is voorjaar, kijk om je heen! De natuur is mooi!! Kijken!! En dat lukte. Ik liep tussen hoog fluitenkruid door, soms groeide het zelfs boven mijn hoofd, de wolkenluchten waren prachtig. Zelfs de regen was mooi, singing in the rain, letterlijk. (Dat zing ik meestal, of “raindrops keep fallling on mij head”). En veel vogels, tijdens en na de regen. Én een koekoek, die hoorde ik ook.

Hallo allemaal :) hier ben ik dan weer even. Ik juich niet te vroeg, maar geloof dat ik de ergste bijwerkingen van de antidepressiva gehad heb? In iedergeval ik ben een stuk rustiger, ik durf weer het dorp in, te winkelen, autorijden gaat ook een stuk vlotter ( snelweg probeer ik morgen) ik tril minder, ik ben minder misselijk. Natuurlijk blijft het piekeren wel en vanochtend had ik ineens enorm zin in wijn, gelukkig kon ik mijn antabuse vandaag innemen en gelijk was die trek ook weg. Ga me aanmelden voor de sportschool zodat ik ook fitter en mentaler in mijn hoofd ga worden, wil ook haptonomie gaan proberen kijken of dit iets is voor mij, mensen hier toevallig ervaring mee? Al met al gaat het op en af maar de laatste 2 dagen best aardig al zeg ik het zelf

Nee hoor @Spud geen rare kronkel. Ik was jaren vegetariër, gewoon bonen en rijst en groenten. Mijn man was dol op vlees. Nu doet hij de boodschappen en komt alleen nog maar thuis met vega van de vegetarische slager. Ik vind het lekker en hoef niet te koken. Af en toe eten we nog wel vlees, maar alleen van biologische gefokte dieren gewoon om de aarde wat beter te maken

Miesoep

Net een slapstick.....

Pffff.....gelukkig wel. Net een verslag gehad van hem, over hoe het ging. Het begon ermee dat het ging onweren hier, dus het werd donker. Hij trok het gordijn open en de gordijnrails met stof en al viel van het plafond. Zijn PowerPoint was verdwenen, het duurde een minuut voordat hij die weer gevonden had. Bij de examinatoren vlogen straaljagers over, dus er was even behoorlijk wat overlast en storing. Maar het schijnt wel goed gegaan te zijn, nu een aantal weken wachten op de uitslag. Pfffff....het kost mij ook een hoop stress.

Hoort ie meteen de uitslag Nancy? Hier weer terug vd tandarts, wat een gedoe steeds weer. hij kon niet geloven dat de boel nog gevoelig was na 3 weken, toch maar verdoving gedaan gelukkig, want wortel is langer dan zijn materiaal reikte. 31 mm naalden waren tekort en langer bestaat niet, dus met vasthoudhendeltje en al naar binnen geschoven. Haha. Stagiaire heeft er een foto met tel. van gemaakt voor school. Ik kreeg de lessen mee en was daar blij mee, want kreeg nu ook mn gelijk/bevestiging over die napijn. Wel gek dat hij dat de eerste keer niet zag, maar goed. Als ik maar niet alsnog naar de kaakchirurg hoef ben ik al lang blij. En als troost kan ik zoiets nogmaals meemaken aan de andere hoektand ooit maar dan weten we het wel van die lengte. Je kan maar ergens de grootste in zijn he

Straks mijn eerste meeting via teams online met moeders en hun gezinsbegeleiders van uhp kinderen die nog niet thuis wonen. Eerste keer als ervaringsdeskundige mijn verhaal vertellen en luisteren naar de andere moeders . Mijn eigen gezins begeleider ondersteund hier in. Dit is wat ik graag wil mijn verhaal uitdragen . Wel spannend .

goeiemorgen frummers Yana ik geloof dat er een plastic zakje om de banaan met peer moet dan gaat het sneller, dus steeds een paar is wel handig dan anders is alles tegelijk rijp. peren en avocado's ik lijk er altijd de helft van weg te moeten gooien

Hartelijk gefeliciteerd @Goedehoop. Dat zijn twee volle jaren. Nou zijn we natuurlijk benieuwd of je voor drie jaar doorgaat en hoe het inmiddels voelt. Vertel! En natuurlijk een buiging voor @An en @Skyer. Toppers!

@Kate en @Yogajuf, jullie zijn echte helden.

Helder ;-)

Hallo @billy1981

The Ripper?

Jack

Dat zegt Spud, met een boelveel negatieve associaties achter de rug. Ik ben alleen een beetje minder ruzie zoekend geworden. Ik heb mijn eigen mening wel behouden maar toen ons mam vertrok scheen ik niet zo defensief meer te hoeven te zijn. Behalve dan over het feit dat iedereen de rol van mijn moeder wilde vervangen maar zo werkt het gewoon niet bij een verlies. Mijn moeder is onvervangbaar, ze liet mij goed achter zoals ik haar los kon laten. Dus een moederloze Spud is eigenlijk een spud die zich bewust is van het feit dat haar moeder niet meer bestaat in dit leven. En contact maakt met mensen.Ik teer op de wijze hoe mijn moeder me los heeft kunnen laten. Want dat kunnen veel moeders niet. In alle vrijheid en vol vertrouwen. Ik ben dus geen slachtoffer ik ben de dochter van mijn super mam, iemand die altijd de pijn voor een ander droeg. Dat doe ik niet, maar gewoon zeggen dat ik van mijn moeder houdt en om om meer mensen ben geven wel. En daar heb ik alcohol niet meer zo voor nodig. Al is het mijn valkuil wel.

Nu toch ook nog steeds wel Nancy, ik vind je mooi mens.

Bedankt voor de tip @lady jane

ik kreeg deze net van een vriend, en plaats m hier ook maar. Er was gezegd dat er veranderingen doorgevoerd werden, maar dat in Europa dat geen konsekwenties zou hebben. Mijn instelling stond echter wel op iedereen, dus gauw op contacten gezet.

Veel mensen zijn niet vegetariër omdat ze het vlees niet lekker vinden, ze vinden dierenleed onsmakelijk. Ergo: nepvlees. Hoi @Spudhoe is het met je katten?

lees je nu, wat moeilijk dit.

Ik vind dat zo raar, vond ik eigenlijk al van vegetarische bazen. Die hadden wel vegetarische filet american waarom wil je als vegetariër toch iets eten wat op vlees lijkt?

ik ben ook nog een uurtje wezen wandelen, gisteren was het ook zo, in de loop vd middag werd het ineens bijna strandweer

tip voor die noodles; uien/groente die je hebt/mais erdoor en 2 of 3 eetlepels pindakaas en wat sambal heb je een heerlijke maaltijdsoep, sojasaus erbij is ook lekker en ik kluts er ook wel eens een eitje door ipv de pindakaas.

Eet smakelijk allemaal

Dat is lief, maar hij had al heel veel gezinnen en tehuizen gehad voor hij bij mij kwam. En hij was een weekend pleegkind. Op een bepaalde leeftijd bereik je niet zo gek veel meer in dat basisvertrouwen en alleen in de weekeinden. Ik hou van hem. Tsja.

Ja crap. Te oud om te vertellen wat ze moeten doen. Te jong om ze niet te vertellen wat ze moeten doen.

nee niet gek, zo kwam ik op mijn wantrouwen, want hij kan geen slecht mens zijn als hij jouw pleegkind is, maar je voor de gek houden om geld, ach ook niet fijn, maar ergens verleidelijk.

Ik hoop ook dat hij geen dieren heeft.

Dat herken ik, vanuit een totaal andere achtergrond. Mijn neef en ik begrepen elkaar, ik kon hem steunen, tot hij ontspoorde. Eerst kon ik hem nog wel bereiken, maar later was hij weg, letterlijk en figuurlijk. Ik wist niet meer waar hij was, hoorde soms nog iets via mijn zus, maar dat is ook al jaren geleden.

ik kom maar niet die kant op Reacher parelcouscous, met spekjesroomsaus en div. groenten erdoor/ sla ernaast

Dat kan inderdaad heel goed. Is het gek dat ik hoop dat er inderdaad daadwerkelijk geen dieren zijn?

Nee, dat leren we niet. Ik heb veel geleerd, opleidingen gedaan, cursussen, maar leren leven? Nee, dat heb ik niet geleerd. Mijzelf op een gezonde manier belangrijk vinden, vertrouwen hebben in wie ik ben en wat ik kan, niet geleerd. Zo zijn er meer voorbeelden, helaas. Levenservaring helpt ongetwijfeld, maar ik ken mensen (niet veel trouwens) die het wél geleerd hebben, van huis uit meegekregen en dat scheelt heel veel.

Daar mist nog een voorgerecht vind ik

Ik eet kant en klare noodles, met daarbij noodles. Die kant en klaar zijn. Als toetje heb ik dan noodles.

Ik hoop de Venlafaxine wat meer gaat doen straks, ben nu twee weken bezig met de verhoging. Mijn gedachten zijn al wel stiller, geen racing thoughts meer die allemaal negatief waren. Ik denk dat het nog heel lang gaat duren voordat die energie er weer is, die was al heel lang op eigenlijk.

Zo nou ik heb de prik ook binnen, Moderna. Had gedacht dat er alleen maar vijftigers zouden lopen, maar ik zag ook flink wat ouderen. Ik was er in 10 minuten doorheen en kon toen in de wachtkamer gaan zitten. Had gehoord dat je er wel een klein uur voor moest uittrekken. Misschien kwam het wel door het weer, dat het rustig was. Op de terugweg langs de toko gefietst en lekkere dingen gehaald voor de maaltijd, maar eigenlijk past er niks bij elkaar. Bonenpasta, zeewier, mosselen, mihoen, een rotiplaat en indonesische pindasaus. Vergeten groenten te kopen. Moet ik er zo toch nog op uit of creatief met restjes.

Rustig aan @nancy goed om voor jezelf tijd te nemen . Even opladen voor wat er komen gaat ook voor je .

de echte winnaar gisteren (wat mij betreft)

gevalletje van mindful verstandig zijn

Dagelijks even je rust pakken in dat geval

Weet je @niks, ik geniet van je verhalen. Ik kan een beetje meepraten omdat mijn nichtje een zoontje heeft dat iets jonger is dan jou mini. Soms vind ik het moeilijk, maar niet weten, niet meeleven vind ik moeilijker. Ik zou dan verstoken zijn van heel veel vreugde, van in dit geval jou. Mijn broer is dus pake geworden (hij is geen opa, hij wil pake zijn, wat ik persoonlijk heel leuk vind. Hij is de laatste pake in onze familielijn.), mijn schoonzus oma. Toen ik hoorde dat mijn nichtje zwanger was deed het bijna fysiek pijn, omdat ik wist wat er ging gebeuren. In deze situaties gaan verdriet, pijn, het de ander gunnen, blij zijn voor de ander hand in hand. Ik zou heel veel missen als ik zou blijven leven en handelen vanuit pijn en verdriet. Makkelijk? Nee, soms heel moeilijk. Maar het levert me ook veel op. Dus ajb, niet stoppen met je verhalen, niet voor mij. Weten dat jij weet en rekening wilt houden met mij, is voor mij voldoende. Weten dat ik zo nu en dan mag zeggen dat ik het moeilijk vind is voldoende.Als we allebei kunnen delen, in respect, dan is het voor mij goed. En lieve @niks, dat doe jij en dat waardeer ik zeer.