Klassement

Vorige week dinsdag is mijn moeder overleden. Zij had er vrede mee. Wij (de kinderen en 'aanhang') hebben er vrede mee. 93 Jaar was ze en echt leuk vond ze het allemaal niet meer. Vandaag de crematie. Het is een wat verdrietige tijd, een intense tijd, een mooie tijd ook, met bijna alle broers en zus bij elkaar. En een vermoeiende tijd. Wat ben ik vreselijk blij dat drank geen aantrekkingskracht meer op me heeft. Ik voel ineens weer de naargeestigheid van 22 jaar geleden toen m'n schoonmoeder overleed en ik meer bezig was mezelf overeind te houden tijdens heftige afkickverschijnselen en bij elk klein mogelijkheidje weer wat slokken moest nemen om weer even "beter" te kunnen zijn. Deze zwarte herinnering maakt de dankbaarheid voor vandaag de dag groter dan groot.

Hier nog een zak hooi. Iets suggereren dat uiteindelijk toch niet zo is vind ik niet per definitie grappig. Zeker niet als mensen met je meeleven en energie steken in helpende woorden. Maar ik ben in het algemeen geen liefhebber van het verschijnsel humor. Ik hoop ook dat het nieuwe kabinet - als dat er nog komt - hier eindelijk eens tegenop zal gaan treden.

Rouwen,…. Het woord op zich klinkt al rouw of het lijkt op rauw, en dat is het ook! Er zijn vele boeken geschreven, ik heb er veel gelezen. Toch geeft dat geen lijstje mee met afvinkbare taken. Het is slechts het oppikken van zinnen die goed voelen. Rouwen is hard werken, maar je moet het wel toelaten. Het is een proces waar je dóór moet. Wat tijd kost, veel tijd…. Het is geen haastklusje want dan zou je de juiste bouwstenen voor een fundemanetele toekomst missen. En waar je alle facetten van emoties tegen komt maar ze onder ogen moet durven komen. Waar je tot in het diepste van je ziel moet kruipen. Waar je verdriet vloeit maar uiteindelijk een manier moet vinden om je gemis te voelen maar er niet meer compleet van ondersteboven hoeft te zijn. Waar dankbaarheid voor mij áltijd de grootste drijfveer was. Vandaag precies 3 jaar geleden overleed jij heel rustig in mijn armen op de door jou uitgekozen goede vrijdag. Het was goed, alles was gezegd, alle wensen waren uitgesproken. De laatste intense knuffel heel bewust gegeven…. Toen begon mijn nieuwe leven zónder jou. Waarvan ik op dat moment nog geen idee had wat dat dan voor mij zou betekenen.. en hoe ik dat dan in vredesnaam zónder jou zou moeten invullen.. Het lijkt nog steeds gisteren omdat ik me elke emotie nog zo goed voor de geest kan halen. Maar nee, het is alweer 3 jaar geleden. Ik ben diep gegaan, heel diep. Ben elke emotie aangegaan, gesprekken met jou gehad, hardop overal en nergens. Heb je graf bezocht, je tuintje aangelegd. Breng je bloemen op de voor ons belangrijke dagen, steek altijd je kaarsje aan… en thuis is er ook altijd een lichtje wat brand speciaal voor jou. Het gemis om jou zal er áltijd zijn. Dat gaat niet over, nooit. Maar na 3 jaar kan ik zeggen dat ik vooral en nog steeds heel, heel dankbaar ben dat jij mijn Lief was! Ik ben op dit moment niet persé gelukkig maar wel tevreden. En dat is op dit moment het hoogst haalbare voor mijn leven zonder jou. Mijn Lieve Liefste Lieveling, Mijn Grote Liefde want die liefde gaat nooit over, zelfs als de dood tussen ons in komt te staan

Die optie gebruik ik nooit. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik het wel lekker vind om me te ergeren

Nou toevallig heb ik afgelopen zaterdag heel uitgebreid alles besproken met zoon, wat ik hier tegen kom met jou Roberto. En naast het feit dat ik erg veel te maken heb (en professioneel gehad in mijn werkzame jaren) met autisme, is er veel wat ik er niet van begrijp en ook niet kan begrijpen. Zoals andersom ook trouwens. Mijn zoon heeft zich andersom ook door schade en schande wijzer, moeten verdiepen in de andere kant hiervan. Wat mij het meeste bij is gebleven is zijn uitleg hierover; Mam als jij in een bepaalde tijdspanne 900 mensen tegen komt met wie je al dan niet sociaal omgaat, of communiceert dan kom ik in diezelfde tijd misschien 10 mensen tegen. En met die 10 mensen heb ik heel andere gesprekken dan met jou en jullie soort. Dit raakte mij heel erg diep. Ik wist al van zijn wanhopige en moeilijke jaren vooral in de puberteit. Hoeveel hulpverleners de plank missloegen in hun onkunde autisme te begrijpen. Natuurlijk zijn wij allemaal te goeder trouw en doen we ontzettend ons best. Zeker als machteloze ouder van kinderen met autisme. Toen ik hem ooit vroeg wat het beste/mooiste jaar van zijn leven tot nu toe was, antwoordde hij tot mijn verbijstering (en enigszins ook teleurstelling); het jaar bij de........................ instelling waar wij hem moesten laten opnemen toen hij thuis niet meer kon blijven, omdat hij een gevaar voor zichzelf was gebleken. Na uitleg hierover kon ik er anders naar kijken. Hij was daar tussen andere kinderen, allemaal buitenbeentjes, velen gepest net als hij, sommigen crimineel geworden, suicide, medicijnen, in de isoleer enz enz enz Maar de eerste periode haat naar ouders die hem hadden verraden, die hij weken geweigerd heeft te willen zien, eenzaamheid enz enz enz Zijn zus heeft nog therapie over die periode omdat ook zij heeft geleden onder hem, en onder het feit dat onze aandacht zo vaak naar zijn problemen gingen en ook zij tekort kwam. Het is zo wezenlijk belangrijk hoe hij, zij en ik nu volwassen, en zonder verwijten met elkaar in gesprek kunnen. Maar we kunnen het verleden niet ongedaan maken. Het heeft ons niet gedood, maar het heeft lang geduurd eer de wonden genazen, en nog steeds jeuken de littekens hierover wel eens. We hebben allen in het gezin verslavingsproblematieken aan opgelopen. elk op andere vlakken. En zijn pas nu zover dat we die zo goed als haalbaar is onder de knie hebben. En wat zijn we sterk geworden. En wat ben ik trots, op hem, op haar en soms ook op mezelf en exgenoot. Want het was en is niet niks. Om salon-alcoholist genoemd te worden @Roberto deed pijn. Ik kon er ook om lachen trouwens want ik voel me geen alcoholist en nooit zo gevoeld ook. Maar jouw op mij gefixeerd geraakte zinnen slaan ook nergens op vanuit mijn invalshoek. En wat zoon wel weet lijk jij nog niet te kunnen zien. Hij heeft een volwassen manier van reageren en bij jou herken ik het puberale stuk wat hij had van 13-17 jaar ongeveer. Hij voelt zich geen slachtoffer meer, hoeft zich niet af te zetten naar al die mensen die hem niet begrijpen en erkent dat hij ons/anderen ook niet begrijpt. Maar doet heel erg zijn best om wel empatisch te zijn. Ook al praat hij meer in cijfers dan in gevoelens en emoties. Zoals ik ook bij @Francoise lees en zie. En zoals jij het nodig hebt om over massages met happy ending te schrijven, je dominant "eisen" dat men jouw manier van structuur volgt met puntjes en rijtjes voor een dagpact, dat is jouw behoefte. Structuur is voor iedereen goed. Maar ziet er voor iedereen weer anders uit. Ook voor mensen met autisme, want ook zij zijn uniek. Net als "gewone" mensen met hun eigen eigenaardigheden, rugzakjes, verslavingsproblematiek en omstandigheden. Dus houd alsjeblieft op met dat vergelijken en afzetten tegen anderen. Het is zo makkelijk om schuld ergens anders te leggen, maar wij kunnen elkaar niet veranderen, dus we kunnen beter proberen er het beste van te maken hier en elders. Autisme hebben, geen autisme hebben, beide zijn geen verdienste, beide hebben ook prachtkanten, maar ook mindere. amen. sorry voor dit lange stuk, maar dit zit me al heel lang héél hoog. En nu hoop ik er klaar mee te zijn hier.

Mogge mensen Mooie datum vandaag: 2-4-‘24. Zouden er vandaag ook veel mensen trouwen? Toen wij destijds wilden trouwen was het rondom 8-8-2008 en wilde iedereen op 8-8-8. Wij niet. Maar dat terzijde. Het is ineens weer donker als ik moet opstaan. Heeft iemand soms met mijn klok lopen rommelen? Mijn moeder zei vroeger altijd als de feestdagen weer achter de rug waren: ‘ik vind het het fijnste als alles weer zijn gewone gang gaat’. Ik vond dat altijd zo suf. Heb je net lekker feest gehad. Langzaam verander ik in mijn moeder.

het is vandaag wereld autismedag lees ik net op ad.nl

Goedemorgen, na heerlijke dagen weer even in het ritme. Kids naar school en lekker aan het werk! Fijne dag allemaal!

En....hardangervidda in de winter: gedaan. Eindelijk. Wát een ervaring. Dat ik het durfde. Dat ik het wilde. Dat ik het daarom deed. Ooit niet, nu wel. Leegte pur sang. Het gaat misschien altijd langzamer dan ik plan of wil of wens, maar het gaat wél gewoon....

Dit is in her leven geroepen om begrip te kweken hiervoor . Het zwaarst aan het hebben van autisme is het onbegrip hierover . Superlastig omdat "wij" vaak het vermogen missen om aan neurotypische mensen uit te leggen wat autisme inhoud voor de persoon die het heeft . Er word lacherig over gedaan of weg gebagatelliseerd. Dat is heel frustrerend. Stel je hebt de ziekte van crohn en men zegt tegen je "tja ik heb ook wel eens last van mijn darmen " of je zit in een rolstoel en men zegt "je kunt toch gewoon wel ff proberen om te lopen , zo moeilijk is het niet " . Ik heb me heel veel aangepast inderdaad , dat kost ontzettend veel energie. Ik gun @Roberto dat hij ook erkenning en acceptatie krijgt , maar heb het idee dat hij in de slachtofferrol blijft hangen . laten we hem met mildheid benaderen en ons niet aangevallen voelen . Dan is deze awareness dag niet voor niets geweest

Dankjewel Herman en Jac, komt recht uit mijn hartje

Prachtig, zo intens geschreven, heb er geen woorden en sprakeloos ben ik al een aantal minuten

Dune, wat kun je mooi schrijven, heel veel sterkte vandaag

Goedemiddag, Vandaag een fijne dag. De bank is opgehaald, dat geeft weer ruimte en mogelijkheden. Ik had op een huisje bij de waddenzee gereageerd, en die is nog steeds niet geaccepteerd. Er zijn nog 3 kandidaten voor mij. Dat geeft hoop. Het huisje heeft 2 kamers meer dan het huisje waar ik nu in woon. Zo leuk! Mariann, Ik ben ook verslavingsgevoelig. Niet alleen met slechte dingen, ook met goede dingen. Als ik bijvoorbeeld ga haken dat wil ik dat de hele dag alleen nog maar blijven doen, alle dagen en een hele collectie bedenk ik dan in mijn hoofd. Ik kan daar erg in doorslaan, terwijl ik dan alleen nog maar één granny square heb gehaakt. Voor mij is het belangrijk dat ik mijn roer richt op zaken die op dat belangrijk zijn. Ik ben nu de verhuizing aan het voorbereiden dus dan begin ik liever geen haakproject. Ik heb niet echt last van een suikerverslaving. Ik ga juist erg goed op suiker. Probeer het wel gezond te houden. Bakjes met fruit ingevroren, zodat ik elke dag mijn fruithapje heb. Na een kwartiertje uit de vriezer kan je het al goed eten. Hartstikke lekker, bevroren druiven zijn net snoepjes maar dan van echt fruit. Daar ben ik nu verslaafd aan. Besloten dat ik een pact voor het leven aanga. Jaarpact is voor mij te wankel omdat je dan toch weer kan beslissen dat je dan weer met mate (yeah right) mag drinken ofzo. Ik wil helemaal nooit meer drinken, helemaal nooit meer een apocaliptische kater. Geen achterdeurtjes meer open. Vanmiddag komt de SRV man, dus dan weer verse groente en fruit halen. Ik moet mijn haar nog eens kleuren want ik heb het gister gebleekt en nu is het een soort van lichtblauw lichtgevend platina. De roeimachine in de studio zetten en een stretchplekje maken.

Roberto's autisme is iets dat urbi et orbi van de daken moet worden geroepen, want dat is zo ongeveer Roberto's licence to drink, en niemand snapt er iets van, wij niet en de hulpverleners al helemaal niet. Maar weet je, een van de nuttige functies van dit forum vind je onder Account, Genegeerde gebruikers: toevoegen...

@Roberto: iemand neemt de moeite om te reageren op jouw post en krijgt als een klein kind op zijn vingers getikt. Stuur voortaan een pb naar iemand die jou in jouw ogen wel begrijpt. @Jac stuurt een persoonlijke, meelevende en meedenkende reactie en ontvangt een botte, lompe reactie hierop van jouw kant. En begin nu niet over autisme enz. Want daar ben ik royaal mee bekend. En waar is de ronduit lage sneer aan het adres van @lady janevoor nodig? Ga ergens anders je waarschijnlijk dronken gedachten lozen, niet hier. ik reageer niet vaak, maar nu moest ik dit kwijt.

Dit is voor mij een van de meest inspirerende draadjes (so far) die ik heb gevonden op het forum zo realistisch en goed en mooi geschreven door @Maarten82 dit is zijn reis die begon op 30-12-2022.lijkt wel een soort leidraad tot nu toe voor mezelf en hoop dat het ook mijn succesverhaal wordt zoals dat OOK voor @Maarten82is geworden De weg van @Maarten82 Deel 1 30-12-2022 Goedemorgen allemaal, Ik ben Maarten, getrouwd, leuke kinderen, leuke baan, sportief, leuk leven en lurkte tot voor kort ongeveer minimaal 1 fles wijn per dag naar binnen. In het weekend voorafgegaan aan een glas bier en zo nu en dan ook nog wat andere (sterke) drank. Wel kwaliteitsalcohol hoor, geen lokale halve liter blikken bier van de buurtsuper, want daar stond ik boven. Excuus, soms neig ik naar sarcasme. Alsof alcohol het een biet interesseert waarin het gemengd wordt. Het resultaat is altijd hetzelfde, ik was alleen altijd duurder uit. Uiteraard heb ik in het verleden met frisse tegenzin meegedaan aan Dry januari (wat in mijn geval inhield dat januari ongeveer 20 dagen telde). Ook regelmatig besloten om alleen in het weekend te drinken (weekend telt ten slotte 3 tot 4 dagen toch?). En natuurlijk ook vaak geprobeerd hooguit 2 glazen te nuttigen en zelfs ook eens getracht te drinken om de dag, dus hooguit 3 tot 4 keer per week (hoe ik dat ooit heb verzonnen blijft een mysterie). Die halfslachtige pogingen duurde nooit langer dan een maand. Al jaren weet ik dat ik een behoorlijk ongezonde relatie heb met alcohol, maar ergens bleef ik toch altijd hopen dat ik die relatie naar een, hoe zal ik het zeggen, minder ongezonde proportie kon terugbrengen door te minderen. Dat lukt niet, dat besef ik nu. Voor mij is er maar 1 oplossing en dat is gewoon helemaal stoppen. Ik ben tot dat besef gekomen nadat ik vorige week eindelijk hardop tegen mijn vrouw heb gezegd dat ik wil stoppen, dat ik veel te veel drink en niet kan matigen, wat ik ook probeer. Ik heb haar alles verteld, niet gelogen. Gek genoeg bracht dat direct een zucht van opluchting, rust in mijn hoofd. En ook duidelijkheid. Ik hoef geen schemaatjes meer te verzinnen van om de dag of alleen in het weekend, ik hoef niet te bewijzen dat ik een hele maand januari droog kan staan. Dat kan ik niet, ik val altijd terug. Mijn vrouw was blij voor me, ze was niet verbaasd, ze wist van mijn onmatigheid wat betreft drinken, maar ze wist niet dat ik er zelf zo mee worstelde. Nee, dat vind ik logisch, ik was een meester in het verstoppen van flessen, momenten kiezen dat ik kon drinken wanneer er niet op werd gelet. En natuurlijk bracht ik regelmatig het lege glas weg wanneer ik alleen thuis was. En bovenal, ik functioneerde toch normaal in de maatschappij? Ik stop! Wat een verademing, ik kijk er oprecht naar uit. Maar ik ben niet naïef, ik weet dat er moeilijke momenten aan gaan komen, maar in ieder geval weet mijn vrouw waar ik nu mee worstel. Ik heb mijzelf beloofd dat ik dit word: een nuchter persoon. Vrij van alcohol, vrij van die constante dagelijkse zoektocht naar drank (heb ik wel genoeg in huis? Waar moet ik al die drank verstoppen?). En ik weet nu dat er geen vooruitzicht is van een beloning (na een maand geen alcohol weer lekker een glaasje) en gek genoeg helpt mij dat enorm. Ik hoef het niet meer een maandje vol te houden, ik mag het eindelijk laten voor de rest van mijn leven. Godallemachtig, wat is die Dry januari toch een verschrikkelijke uitvinding voor personen als ik. En wat is die drankindustrie toch een marketingtechnisch wonder. Drank als geïnstitutionaliseerd, sociaal geaccepteerd, geromantiseerd en (voor personen als ik die er niet mee om kunnen gaan) verwoestende vloeibare hel! Sorry, dat moest er even uit. Ik hoop dat ik hier nog vaak mag zijn, steun kan zoeken bij jullie, om hulp kan vragen als ik dat nodig heb, al is het maar via een forum, want ik weet niet bij wie ik anders kan zijn. Uiteraard zijn de meeste mensen om mij heen in het algemeen niet zo bezig met alcohol. En hopelijk kan ik ooit ook via dit forum iets betekenen voor een ander een luisterend oor. Want dat was wat mijn vrouw mij heeft geboden 4 uur! lang afgelopen week. Ze heeft mij vol geduld aangehoord en niet veroordeeld. En dat was een ommekeer in mijn leven. Deel 2 ook op 30-12-2022 Alcohol is een drug, en in mijn lichaam zullen de remleidingen hopeloos falen tijdens een APK. Het gevaarlijke is dat ik mijzelf nooit beschouwde als een verslaafde, ik lag ten slotte niet als een laveloze, dakloze stumper in een greppel. Maar ik ben wel degelijk verslaafd, zat in een soort negatieve overlevingsmodus. Het enige dat mij daarin hield was de gedachte dat ik ooit wel kon leren omgaan ermee, met mate kon gaan drinken en een normale relatie kon onderhouden met alcohol. Nu weet ik dat dit een contradictio in terminis is. Relatie en alcohol is per definitie niet te rijmen. Wie giet er nu vrijwillig een lading ethanol in zijn lichaam wetende dat je vergif gemaskeerd als een vrolijk glaasje vocht met een parapluutje achterover slaat? ik ga de komende tijd zeker proberen te ontdekken wat de reden was van dat mateloze gezuip. Het leek wel alsof ik bestond voor alcohol, met mijn elitaire ‘wijnweetjes’. Maar ik ben veel meer dan dat. Alcohol is een gepasseerd station. Dit forum is voor mij een houvast en de kracht van een goed forum wordt schromelijk onderschat denk ik. Ervaringen en gesprekken met anderen zoals jullie slepen mij er mede doorheen, daar ben ik van overtuigd. Ik ben al gestopt. Deze week. En ja, ik schaamde mij, maar nu niet meer. Mijn vrouw vroeg gisteren nog aan mij, 'Ja je dronk best veel, maar je schaart je toch niet onder de groep verslaafden?' Dat is dus precies wat ik mij altijd voorhield. Ik drink dan wel veel, maar ik ben toch niet verslaafd̈?' Yep, jawel, absoluut, zonder meer, zonder tussenpozen, zonder twijfel en nog lekker consequent ook. Daarom ben ik blij dat jullie dit herkennen en kennen. Mijn vrouw kan serieus 1 glaasje drinken, en vervolgens een week niet meer. En het grote verschil is dat ze pas weer aan alcohol denkt als ik voorstelde om iets te drinken. Om die reden denk ik dat ze niet beseft welke impact alcohol heeft op mijn leven, welke rol het speelt. Ik was er de hele dag mee bezig. Nu nog steeds, maar wel op een constructieve manier, namelijk dat ik het niet meer wil, nooit meer! Ik kan niet genoeg benadrukken wat een vrijheid ik nu voel. Ik kijk uit naar lekker slapen, fris en helder wakker worden, altijd kunnen functioneren zonder de beperking van een alcohol doordrenkt gestel. Op elk moment van de dag in de auto kunnen stappen, ook 's avonds laat. En dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven. Want onbedoeld gaf ik daar het verkeerde signaal, ook al probeerde ik te verbergen hoeveel ik zoop. Deel 3 02-01-2023 Ik sta nu een klein weekje droog. Gevolg van een enorme knop die ik heb omgedraaid in mijn hoofd: ik stop, ik ben verslaafd en kan niet zonder drank. Minderen is een kansloze missie, heb dat geprobeerd, en heb jammerlijk tot 10 keer toe gefaald. Pas op het moment dat ik eerlijk was naar mezelf en het heb uitgesproken tegen mijn vrouw leek het wel alsof er een bom ontplofte in mijn ziel. De explosie vaagde mijn hele, door alcohol doordrenkte wereld(beeld), weg en liet een enorme, haast serene rust achter. Er is geen minuut meer geweest dat ik de behoefte heb aan een slok alcohol (en normaal, rond 16:30, galmden die minuten keihard door in huis). Sindsdien kachel ik rustig, fris, helder door het huis. Maar nu komen er zo veel vragen, vragen die ik normaal effectief beantwoordde met een flesje drank waardoor antwoorden lachwekkend werden. Maar de vragen blijven nu staan. Een kleine opsomming: Was ik wel verslaafd? Wanneer komen de echt moeilijke momenten en hoe ga ik die te lijf? Waarom voel ik me zo kinderlijk gelukkig en tegelijkertijd leeg? Waarom schaam ik mij zo voor al die tijd dat ik weer aan het drinken was, waarom ben ik zo boos op mezelf? De eerste vraag lijkt me behoorlijk eenvoudig te beantwoorden, daar heb ik geen websites, boeken of artsen voor nodig: ja! Dagelijks minimaal een fles wijn en. als we toch eerlijk zijn, vaak aangevuld met een shotje sterke drank of een speciaal biertje. De dagen dat ik minder dronk waren in een maand op 1 hand te tellen. Rond 16.00 telde ik de minuten af tot 16.30. Een tijdstip dat ik, in mijn wondere wereld van totaal onlogische feiten, bestempelde als een tijdstip waarop je ongegeneerd aan de zuip kon. Want voor die tijd drinken was alleen voor probleemdrinkers, toch? Mijn vrouw heeft me de afgelopen dagen met engelengeduld aangehoord. Ze is trots op me en vind het een erg goede beslissing, maar ze zet vraagtekens bij de vraag of ik verslaafd was. Ze erkent wel dat ik een behoorlijk probleem had. Nou ja, is niet erg. Daar ga ik nu even niet over in discussie, misschien als er wat meer tijd overheen is gegaan. Ik weet wel zeker dat veel lezers hier op het forum het volmondig met me eens zijn als ik mijzelf als verslaafd aan alcohol bestempel. Ik heb gemerkt dat wanneer ik mijzelf voorhoud dat ik niet met drank kan omgaan, zelfs niet 1 glas, ook niet op gelegenheden, dan komt het wellicht goed. Het geeft mij in ieder geval veel duidelijkheid en een vreemd soort rust die ik eerder niet had wanneer ik weer een lachwekkend schema van minder drinken in elkaar flanste. Lachwekkend voor mij, omdat het simpelweg neerkwam op het feit dat ik een paar dagen per week katchagrijnig was, de dagen aftelde en wanneer het weer kon geheel los ging. De overige vragen daar kom ik nog wel aan toe. Voor nu is elke dag nuchter een kleine overwinning. Ik begin nu wel te ontdekken welke tactieken er gebruikt worden om alcohol als volslagen normaal, sociaal geaccepteerd iets in de wereld te zetten. Blijkbaar behoor ik dus tot dat deel van de mensheid die, gesteund door deze sociale acceptatie, deze drugs als normaal zag en het drankduiveltje verwarde met het nuchtere engeltje. Maar wat ben ik blij dat ik daar nu doorheen heb weten te prikken. Ik kan voorlopig mijzelf in de spiegel kijken en vol trots zeggen: ik drink geen alcohol meer. Nu niet en nooit meer. En wat hoop ik dat zich dat voortzet. Het is jammer dat ik dit in mijn directe omgeving met niemand kan delen, niet in de laatste plaats omdat ik daar niemand tot in den treure mee wil lastigvallen, en omdat ik mij simpelweg schaam voor mijn verslaafdheid. Dus zijn jullie de komende periode mijn klankbord, of je wil of niet, maar dat is het mooie van een forum. Ik schrijf het van me af en de rest mag Deel 4 24-02-2023 Bijna een maand gestopt met drinken. Nog niet zo lang maar tijd voor een eerste persoonlijke reflectie vind ik. Leuk om dit eens puntsgewijs op te sommen. Laat ik eens beginnen met de kenmerken en de voordelen: Het gaat goed. Geen onrustig gevoel dat wordt veroorzaakt door de vraag of er genoeg alcohol in huis is. Geen gejaagde fietsrit door de stad op zoek naar een slijter waar ik alweer een tijdje niet ben geweest zodat het niet opvalt hoeveel flessen ik erdoorheen jaag elke week/maand. Geen onrustig gevoel elke week opnieuw omdat mijn vrouw wellicht op internet bankieren kijkt en toevallig ziet dat ik weer bij een drankzaak ben geweest waar zij niets van af weet. (soms pinde ik contant zodat de naam van de slijter niet bij het afgeschreven bedrag stond op internetbankieren). Geen schuldig gevoel als ik weer eens stiekem een fles wijn naar binnen aan het klokken was terwijl ik het voordeed als slechts 1 glas. Wat een treurig en sneu gedrag als ik dit teruglees. Maar goed, en door: Dagelijks aan het einde van de middag nog wel een (lichte) hunkering naar een glas wijn, maar niet ernstig en zeker beheersbaar. Rustige avonden zonder dat ik half bewusteloos al om 20.00 lig te pitten. Normale gesprekken kunnen voeren met gezin tijdens avondeten en daarna en: Herinneren waar we het over hebben gehad de volgende ochtend. Heerlijke rustige nachten gevuld met diepe nachtrust. Helder wakker worden. Langzaam wat gewicht aan het verliezen Wallen onder ogen beginnen langzaam weg te trekken Nadelen ……… En of ik mij zorgen maak dat ik binnenkort toch weer ga drinken? Ja, een beetje, ik zou liegen als ik dit ontken, maar bovenstaande lijst is een soort mantra die dit gevoel bijzonder slagvaardig elimineert. Op naar maand twee. kiezen of ze deze hersenspinsels tot zich willen nemen. Voor nu, een mooi 2023. Ik kijk er naar uit, ga nu lekker wandelen met mijn kinderen en vanavond, als mijn vrouw thuiskomt zet ik iets lekkers op tafel. De tranen stromen over mijn wangen nu, maar gelukkig van blijdschap. Ik denk niet dat iedereen deze tranen begrijpt. Wat een gevoel, en wat een vooruitzicht die pas verworven vrijheid! Het is meer de hunkering naar een roes. Ik zou graag willen dat ik die niet had, maar deze komt en gaat soms. Gelukkig kan ik hem redelijk makkelijk weerstaan aangezien ik de voordelen van niet drinken zo veel sterker voel dan de noodzaak van de roes die mij in zijn greep hield al die jaren. Ik ben ervan overtuigd dat, na verloop van tijd, die hunkering minder en minder wordt totdat het een desastreuze verliefdheid uit het verleden blijkt te zijn. Ooit verslavend, uiteindelijk een herinnering die je met een grimas weer wegstopt in het 'archiefkastje' van je brein genaamd: been there, done that, never again! Die zoektocht blijf ik onverminderd fascinerend vinden. In mijn geval kan ik niet anders concluderen dat ik de roes gewoon ontzettend lekker vond. Dat gevoel dat mijn hele lichaam na een paar glazen ontspande en er een soort zorgeloze, wazige deken over de werkelijkheid werd getrokken. Er lag geen onderliggend trauma aan ten grondslag denk ik, geen problemen of zorgen die ik probeerde weg te drukken met alcohol. Desalniettemin zorgde die simpele zucht naar de roes evengoed voor een probleem, een verslaving. Daar had ik geen psychologische problemen voor nodig. De alcohol kreeg zonder trauma's waar hij zich in vast kon bijten toch wel vat op mij. Blij dat ik van die zooi af ben Deel 5 31-02-2023 Vannacht weer een interessante 'drankdroom' gehad. Ik vond een aangebroken fles bubbels in de koelkast en die dronk ik zonder aarzeling leeg. Daarna vond ik nog een restje rode wijn en deze schonk ik in een glas. Ik had al een aantal slokken gehad van de wijn toen mijn vrouw de keuken inliep. Snel verstopte ik het glas achter een aantal flessen olijfolie/azijn et cetera dat op het aanrecht stond maar mijn vrouw had het al opgemerkt. Ik voelde me bijzonder dom en schuldig in mijn droom en vervloekte mezelf dat ik na 5 weken weer begonnen was met zuipen. Dat gevoel was zo naar dat toen ik wakker werd de opluchting des te groter was. Hoewel het niet de meest fijne dromen zijn geeft het mij maar weer een flinke bevestiging wat een goede beslissing het was om te stoppen. En alhoewel ik de sterke euforie van bepaalde personen die ook zijn gestopt mis, ben ik tot op de dag van vandaag mijzelf zo enorm dankbaar dat ik deze beslissing heb genomen! Deel 6 21-02-2023 8 weken zonder alcohol. De langste periode sinds 10 jaar. Het begint zowaar normaal te voelen. Geen erge zucht meer naar alcohol, maar nog wel dagelijks mee bezig in mijn hoofd. Af en toe een nare drankdroom, maar het positieve daaraan is het wakker worden met een enorm gevoel van opluchting dat het slechts een droom was. Nog steeds gaat er dagelijks rond 17.00 een wekkertje af in mijn hoofd. De ene dag wat luider dan de andere. Een klein koekoeksklokje waaruit een laveloos vogeltje komt gestruikeld, een flinke boer laat en enthousiast roept: ‘17.00 uur! tijd voor wijn. Schenk maar in, gooi maar achterover en niet getreurd, in de garage ligt nog een halfvolle fles wodka!’ Dat duurt echter maar heel even. Het vogeltje verdwijnt net zo snel als dat het kwam. Tot 8 weken geleden zou ik dat vogeltje niet meer dan een dag of twee kunnen weerstaan. Maar nu is het vooruitzicht op een heldere avond, een rustige nacht en al die tientallen voordelen van niets drinken zo’n enorme motivator dat ik vrij zeker ben van het feit dat ik geen drank meer aanraak. Zoals een aantal van jullie ook wel eens zegt: ‘been there, done that’. En daar zou ik nog aan willen toevoegen: ‘didn’t work, caused shit.’ Ook bijzonder tevreden met mijn voornemen om niet matig te drinken. Het vooruitzicht dat ik over een maand of over een jaar weer voorzichtig een glas zou mogen drinken stemt mij diep ongelukkig. Het zou voor mij voelen als een halfslachtige poging om mijn probleem aan te pakken. Een aantal van jullie geeft aan dat het te definitief klinkt: nooit meer drinken. Dat dit een uitspraak is die teveel onrust brengt. ‘Zeg nooit, nooit’. Bij mij is het andersom. Maar goed, ik weet dan ook zeker dat het niet is weggelegd voor mij om in de toekomst misschien weer af en toe iets te drinken. Nogmaals, ik val in herhaling, die zekerheid geeft mij zoveel rust en duidelijkheid en maakt het dat ik eindelijk succesvol nuchter door het leven kan. Waarom zou ik in Valhalla’s naam nog alcohol willen drinken? En door… Deel 7 27-03-2023 Morgen drie maanden droog. Veruit de langste periode sinds 20 jaar. Het begint als normaal te voelen. De euforie is voorbij, verbazing over het gemak van het niet drinken ligt op de loer. Maar toch, de gedachte dat ik misschien toch weer af en toe een glas kan drinken voelt zo lachwekkend, zo treurig. Mijn hemel, wat zou ik diep zinken als ik daar aan toe zou geven. De rust en duidelijkheid van de gedachte ‘nooit meer alcohol’ heeft zich van mij meester gemaakt. Elke dag opnieuw berust ik tevreden in mijn besluit niet meer te drinken. Waar was ik toch de afgelopen jaren? Waarom al die tijd angst gehad dat de realiteit zo rauw was dat ik drank nodig had om het beeld meer kleur te geven terwijl de alcohol nu juist een fletse filter voor mijn ogen trok. Godallemachtig, ik word er bijna poëtisch van… Met absolute verbazing kijk ik om mij heen en zie ik drank als traditie en welkome vaste stamgast in de maatschappij. Als een verbindende factor tussen sporters en het publiek dat laveloos in de kroeg de prestaties toejuicht. Alcohol als een volkomen logische partner bij grote, kleine, feestelijk en droevige momenten. Emotie eruit, drank erin! Ooit zo jaloers op lieden die met mate de drank tot zich konden nemen. Nu zo trots dat die jaloezie is verdwenen. Op naar de volgende drie maanden, en de rest. En door… Deel 8 13-04-2023 Even tussendoor een gedachte van me afschrijven. Ik hoor en lees vaak: 'eens een alcoholist, altijd een alcoholist'. Dat is uiteraard een manier om er tegenaan te kijken, maar niet de manier die ik kies. Ik ben ook geen cocaïnist of vicodinist. Ik ken die rotzooi niet, maar ik durf te wedden dat ik na het gebruik van twee lijntjes cocaïne, of drie pillen Vicodin direct niet meer wil stoppen en binnen de kortste keren zwaar aan de drugs zit. Ik kan niet matigen. Met heel veel dingen niet. Ik sla vaak door in alles. Soms onschuldige zaken, maar vaak ook dingen die niet goed voor mij zijn. Dat is denk ik ook het grootste verschil tussen personen als ik toen ik nog elke dag teveel zoop en anderen die het bij 1 of 2 glazen kunnen houden en gewoon kunnen stoppen. Beide zijn slecht voor je lichaam maar, aangezien ik doorsla, is het in mijn geval stukken slechter. Ik vind het ook nog steeds lastig om mijn verleden te bestempelen als een verslaafd verleden. Ik dronk veel volgens de gangbare maatstaven. Maar ik deed dat bewust. Ik wist ook dat ik teveel dronk en toch koos ik bewust ervoor om door te drinken. Ik kon ook niet matig drinken, ja met moeite, als het niet anders kon. Maar ergens heb ik blijkbaar een knopje dat ik kan indrukken dat ervoor zorgt dat ik relatief makkelijk kap met onmatig gebruik. Per direct en rigoureus. Dat lukte lang geleden ook met roken, jaren geleden met teveel ongezond eten en in dit geval koos ik er ook bewust voor om te stoppen met drinken. En daar sla ik nu ook weer in door om nooit meer een druppel aan te raken. Als ik dan toch mijzelf als verslaafde moet kenmerken in de periode dat ik dronk, dan kenmerk ik mij nu als niet verslaafd, want ik drink niet meer. Ik heb ook geen behoefte meer aan drank, heb geen enkele moeite om anderen te zien drinken, en beschouw mijn leven als stukken mooier dan toen ik nog zoop. Alcohol is een complex, bijzonder, treurig en enerverend goedje. Wanneer je neurologisch zo geprogrammeerd bent dat je altijd extreem links of rechts aan de rand van het zuipspectrum zal zitten (alles of niets), en deze twee uitersten ook langere tijd hebt mogen beleven, kun je dat goedje in het juiste perspectief plaatsen en besluiten in hoeverre je dat een rol wil laten spelen in je leven. Ik heb niets tegen alcohol (hoe kan het ook, je kunt ook de steen waartegen je je kleine teen stoot moeilijk iets verwijten), en ik heb geen enkel gevoel bij de gedachte dat andere mensen alcohol drinken. Ik heb wel wat moeite met de marketingmachine, ook al proberen zij gewoon een goede boterham te verdienen, en met de overheid die veel te laks omgaat met regelgeving rondom alcohol en de risico's. Maar waar ik de meeste moeite mee heb is de onmatige mens in mij op het gebied van alcohol. Dus die heb ik onderweg afgezet op een onbewoond eiland. Laat hem daar maar kokosmelk gaan vergisten tot een exotisch drankje dat hij tot in de lengte der dagen mag consumeren tot hij omvalt. Ik heb nog een fotootje genomen als herinnering. Dan kan ik zo nu en dan proosten op die beste man met een kopje thee. Gezondheid! Deel 8 21-05-2023 Om eerlijk te zijn maakt alcohol (bijna) geen deel meer uit van mijn leven. Ik lees nog wel mee hier, maar schrijf weinig, omdat ik weinig te melden heb. Ik heb heel af en toe nog wel drankdromen, en dan blijf je toch even zitten met een schuldgevoel als je wakker wordt. Ook schiet het in de avond soms nog wel even door me heen: dat ik vroeger zo kon uitkijken naar een fles wijn en een lekker glas sterke drank met ijs. Maar dat schud ik snel weer van me af. Dat zegt me wel dat er ergens nog iets zit, maar dat dit relatief makkelijk onder controle te houden is. Het leven zonder drank bevalt me prima, en ik zie dan ook totaal geen rol meer weggelegd voor dat vergif. Deel 9 28-12-2023 Vandaag 1 jaar alcoholvrij. Ik herinner me de euforie in het begin nog goed. Het vooruitzicht van droog staan. Ik verbaasde me over het gemak waarmee ik alcohol kon laten staan. Met name in de jaren daarvoor heb ik zoveel geworsteld met matig drinken of periodes van ‘even niks’. Halfslachtige pogingen die steevast opgevolgd werden door het normale patroon van dagelijks weer drinken. Dus daar ben ik eens over gaan nadenken. Wat maakt het dat ik ineens die knop om kon zetten? Dat ik die worsteling niet meer had? Ik was niet veranderd, mijn omgeving of leefsituatie ook niet. Er blijft maar één conclusie over. In tegenstelling tot de jaren daarvoor heb ik hardop toegegeven dat matig drinken geen optie is. Nooit. Ook niet na een jaar voorzichtig weer een glas wijn om te kijken of je ervan geleerd hebt, en dat je het zo nu en dan wel weer een keer kan nemen. Dat kan niet! Ik kan dat niet en met mij 99,99% van alle mensen die net als ik niet met drank kunnen omgaan ook niet. Die zekerheid gaf mij rust. Ik legde mij erbij neer. Het is wat het is. In zekere zin sluit je vrede met jezelf als het gaat om het gevecht dat je elke dag weer leverde rondom de drankkwestie. Niemand wint namelijk door elke dag compromissen te moeten sluiten rondom de hoeveelheid die je dagelijks mag drinken. Een dry january is voor mensen als ik een farce, een totaal mislukte poging om maar te bewijzen dat je er best mee om kan gaan. 31 dagen lang de minuten tellen totdat je weer mag zuipen. En oh, wat ben je dan trots dat je die dagen droog bent blijven staan. En je nooit afvragen hoe het kwam dat je elke dag die zucht voelt, die dagelijkse worsteling om ervan af te blijven. Alcohol is een fascinerend goedje als je ernaar kan kijken vanaf de zijlijn. De wereld is ermee doordrenkt. We heffen het glas bij de feestdagen, geboortes, successen, verjaardagen, reünies en lekker eten. Op die manier associëren we drank met het goede in het leven en vergeten daarbij achteloos dat alcohol ons ruïneert wanneer we er een gewoonte van maken om mijlpalen te verwarren met de dagelijkse meters die we afleggen. Wanneer we dat glas nodig hebben om elke dag af te sluiten door onszelf te verdoven. Alcohol uit mijn leven verbannen was één van de beste beslissingen in mijn leven. Het heeft mij iets gebracht dat geen druppel drank mij ooit kan geven: trots zijn op jezelf. Het gevoel dat iets jou niet meer in de greep heeft. Dat is vrijheid, en iedereen die ook hier doorheen is gegaan snapt wat ik bedoel. Ik gun dat iedereen die hier op dit forum steun zoekt. Je moet het zelf doen, maar weet dat als het mij lukt, dan lukt het jou ook. De eerste stap is het makkelijkst. Zeg het gewoon hardop: ik kan niet omgaan met alcohol. Niet met mate, niet af en toe. Nooit! Schud het van je af, accepteer dit feit en wentel jezelf niet in medelijden. Het is in ieder geval mooi duidelijk. Je hoeft je nooit meer af te vragen wat het plan is rondom alcohol. Geen schema’s, geen hoeveelheden afmeten of dagen ‘even niet’. Alcohol is verleden tijd. Dat was het voor mij. Ik verlaat het forum, het heeft mij gebracht wat het moest brengen. Het gaat jullie allemaal goed, ik wens iedereen een mooi en nuchter leven toe. En als je een keer een sober uitziende man ziet hardlopen om 08.00 ’s ochtends, met een vreemde grijns op zijn smoel, geef hem dan een vriendelijk knikje of zwaai even. Het zou zomaar kunnen zijn dat we elkaar dan een mooie dag toewensen. En door…. Het bovenstaande heb ik in een woord proberen samen te vatten GEWELDIG DANKJE @Maarten82 het ga je goed

@Fosimo welkom. je hebt zo te zien al een flinke tolerantie opgebouwd. moet je je voorstellen dat je op zoek naar de roes, nog veel meer zou moeten drinken.. dan neem je nu een wijs besluit. Ik wilde ook niet meer verslaafd zijn, en dat ben ik nu ook niet meer, wel verslavingsgevoelig uiteraard, dus ik blijf er helemaal van af. succes met niet meer drinken!

@JacHopelijk een geval van droge humor en niet van droogdrinken ? Dit doet me denken aan pak 'm beet 1973. Ik plakte op 1 april mijn grote mensen voortanden af met stukjes drop zodat mijn moeder zou denken dat ik was gevallen. Alle kinderen uit de buurt deden dat. Leuk joh. Mijn moeder schrok zich dood en begon te huilen, en gaf me een flinke draai om mijn oren toen bleek dat ik haar voor de gek had gehouden. Dat was niet de bedoeling. Maar wat dan wel? Wat dacht ik nou dat mijn moeder zou gaan doen? Wist ik veel, ik voelde me gewoon lekker opgejut door meedoen met de groep kinderen en dacht niet na over degene die de grap moest ondergaan.

Ik vind de grap van @Jac niet leuk en kwalificeer als een zak hooi. Een tegengeluid mag ook wel, non?

Goedemiddag, Ik vind het fijn dagelijks even stil te staan bij mijn sobriety. Omdat mijn dagelijkse verhalen als een dagboek zijn, open ik een eigen draadje. Dan kunnen mensen die het niet willen lezen, mijn draadje negeren. Ik kom sinds 2009 op dit forum. Ik ben een paar jaar weg geweest wegens een ernstige terugval. Die wil ik verwerken. Ik sta nu 16 maanden kurkdroog, daarvoor ging het ook een paar jaar redelijk maar wel met 2 uitglijders per jaar. Omdat ik weet dat een uitglijder een terugval kan worden ben ik waakzaam. Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe fase in ga. Een nieuwe tijd breekt aan, nog nooit ben ik zo lang nuchter geweest. Geen drugs, geen alcohol, geen blowen, niet roken. Ik heb wel medicijnen in huis, in overleg met de huisarts maar dat is voor mijn cptss. Ik heb daar geen verslavingsproblemen mee. Deze heb ik voor flashbacks, maar die slik ik nauwelijks. Vandaag een rustige dag. Morgen wordt mijn kapotte bank opgehaald, die staat nu in de weg in de studio. Als deze weg is wil ik de roeimachine weer klaar gaan zetten en een plekje maken om te rekken strekken. Elke dag 10 minuutjes een aangepaste zonnegroet. Ik zit nu op een favoriete fauteuil stoel bij de elektrische haard met een grote poef. Mijn (hele mooie) tafel heeft een nieuw plekje gekregen, zonder computer, waar ik parfummetjes kan maken en andere creatieve hobbies. Chillen doe ik in mijn chillhoekje bij de tv, waar ik ook slaap en boeken lees. Elke dag iets verbeteren in mijn leventje geeft uiteindelijk een fijn leven als resultaat. Goed voor mezelf en de hondjes zorgen.

Hallo iedereen! Gisteren was het 1 april. Toen ben ik gestopt met alcohol. Nee.. geen grapje. 10 jaar lang elke avond drinken gaat je niet in de koude kleren zitten. Vele stoppogingen gedaan. Maar allemaal met het gevoel dat ik niet meer mag drinken omdat ik er niet mee om kon gaan. Er mee omgaan kan ik nog steeds niet, en daarom besloten om volledige onthouding te doen. Ik mag best drinken, ik wil alleen niet meer! Ja klopt, ik heb het boek van Jan Geurtz gelezen.. We zijn er uiteraard nog lang niet, maar ik heb er vreemd genoeg dit keer echt vertrouwen in. Ben er zo klaar mee. Met de leeftijd van 40, een mooi gezin en een goede baan heb ik niets te klagen. Een avonddrinker, dat is wat ik ben/was. Zo’n 3 liter bier en een paar glazen whisky. Niet niks elke avond zou je denken, maar dronken kon ik er nooit van worden. Wel zat. Resultaat: overdag erg passief. Minimale aandacht voor m’n gezin. En op mijn werk doe ik nooit meer dan nodig. Ook lichamelijk merk ik al een tijd dat het zijn tol begint te eisen. Ik wil niet meer drinken, en doe dat dus ook niet meer!

@lady janeik heb je verhaal net gelezen en het kwam zo ontzettend bij me binnen hoe zwaar dat moet zijn geweest. Bewonderenswaardig hoe jullie eruit zijn gekomen. En @Robertoik lees hier nu al lang, maar ik begrijp niet waarom je je pijlen op @lady janericht. Wel lees ik dat zij graag wil dat je ermee stopt. Kun je dat dus doen? @Kohtje gecondoleerd. En ja. Wat fijn om dan nuchter te zijn. En @jopiegoed je te lezen!! Niet te geloven wat je doet. Tenminste niet voor mij…. Ik kijk nog steeds naar elke buschauffeur of dat niet misschien jopie is. Maar dat is inmiddels ‘long time ago’…..

Welkom! Fijn boek hè! Goed dat je deze stap gezet hebt en hopelijk ben je de avond een beetje oké doorgekomen!

Bravo @Pinkman, bravo @Nun!

O wat mooi @jopie. Heerlijk lijkt me dat...

Sterkte!

@Fosimo Welkom en wat fijn dat je de stap naar een fijne heldere en energieke toekomst nu gemaakt hebt. Ook ik was om na het boek van Jan Geurtz. (13 dagen geleden gestopt) En nu vasthouden die vibe!

Even een knuffel voor jou @lady jane Ik ben ook moeder van een kind die niet in het "gewone plaatje" past en daardoor het leven lastig vindt. Als ik dit lees dan voel ik zo met je mee, het is mijn grootste angst. Nu is ons lieve kind nog zachtaardig en een en al goedheid maar ik zie de frustratie groeien en ik begrijp zoveel niet wat ik bij mijn andere kind wel snap. We doen veel leuke dingen en zoveel mogelijk wat in het straatje past maar het is moeilijk en het maakt me met vlagen bang voor de toekomst Het houden van gaat hier wel even makkelijk en ik hoop dat beide zich even geliefd voelen. Gold dat ook maar voor begrepen worden... Wat fijn dat jullie nu met zijn drieën er over kunnen praten met begrip voor en naar elkaar. Dat hebben jullie maar mooi samen bereikt. En dat je er soms nog verdrietig om bent lijkt me heel normaal.

@Dune Wat heb je mooi geschreven, kippevel hier. Het gemis en het verdriet zal er altijd zijn, maar je schrijft ook dankbaar en tevreden, dat is zo veel waard. Wat ben je sterk!

Lieve @Dune ik ben er stil van, en voel de sterke band die jullie hadden. Wat mooi dat je vooral dankbaarheid ervaart. Ik wens je heel veel sterkte vandaag en vind het heel erg dat je zo'n groot verlies mee hebt moeten maken en ik denk je kinderen dus ook. Knuffel voor jou

@Dune: mooie bijdrage. Jouw lief is vast trots op jou. Je gaat door, pakt de draad op, werkt aan adb en feilloos benoem je het verschil aan glans voor en na overlijden. Wat fijn dat alles gezegd was toen het afscheid kwam en dat je nog een laatste omhelzing hebt kunnen geven. Rouw is intensief en overvalt je op de meest onverwachte momenten. Ik zit er nog tot over mijn oren in. Ook al is een moeder geen partner, wel heb ik lange tijd met haar een huishouden gevormd om zo de zorg te kunnen leveren die nodig was. Bijna 23 jaar zorg met ieder jaar een schepje meer doordat haar lichaam haar steeds meer in de steek liet. En de laatste jaren bij haar thuis gewoond, in mijn ouderlijk huis. En ja, rouw is rauw. Verlamt mij nog regelmatig en maakt erg somber. Maar net als jij ga ik de emoties aan. Ik krijg er hulp bij. En ik hoop over drie jaar net zo mooie tekst te kunnen schrijven als terugblik en hoe het nu gaat. Dankjewel voor jouw post en hou je haaks!

@Roberto, waarom zoek je niet een forum voor autisten? Je hebt het er hier áltijd over, maar dit is een forum om ADB te worden/ blijven. Dat lijkt me jou minste zorg, heb ik zomaar het idee….

Zoals ik het zie @Maja (dankjewel voor je reactie, het voelt wel eens eenzaam hier ook) en zoals Roberto zelf schreef; hij had me heel hoog en nu ben ik van mijn voetstuk gevallen bij hem. En dat zal iedereen hier weten ook. Maar ik wil helemaal op niemands voetstuk staan. We zijn hier met hetzelfde probleem en gelijkwaardig. Op het voetstuk voelde het als stalken. En erg ongemakkelijk ook. Er van af bevalt me beter dus. Maar het doet ook pijn om "gehaat" te worden. Daarin zit mijn projectie naar die haat van zoon destijds. Hij zei ooit; als jij dood bent dan dans ik op jouw graf. Daar krijg ik nog steeds tranen van, ook nu. Toen kon ik niet de wanhoop en eenzaamheid zien van waaruit dat kwam. Nu gelukkig wel. En het hoort bij de puberjaren. Maar Roberto is geen puber meer.

welkom @Fosimo, ikzelf was 55 toen ik stopte en niet meer hoefde. De fijnste oogstjaren heb ik nu inmiddels en het forum is een soort van virtuele familie voor me geworden. Waarin ik alert blijf hoe ik het graag heb en ok hoe ik het hier soms lees, dat ik nooit meer naar toe/terug wil.

Welkom @Fosimo. Een puik besluit. Ik nam het pas toen ik 65 was maar ik heb er nu, inmiddels al weer bijna 8 jaar later, nog steeds totaal geen spijt van. Het voelt als weer een nieuwe, en best interessante, levensfase. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen de komende tijd. Blijft hier maar lekker schrijven en lees wat rond.

@Fosimo welkom Fosimo That’s the spirit en hou het vast, ik wil niet meer !!!!!!! De eerste paar dagen zullen rommelig zijn met ontwenningsverschijnselen maar ze komen er of zijn er al, gewoon rustig blijven en kalm door blijven ademen en accepteer dat het het er is en het is maar tijdelijk 3 dagen tops dan heb je het ergste gehad , goed water drinken en eten en rust , geloof me het is niet erger dan je ergste kater Lees op het forum van en over de ervaringen van de carrière tijgers die elk een eigen verhaal en ervaringen hebben en waar jij uit elk verhaal of reactie kan uitfilteren wat voor jou kan helpen ze begrijpen allemaal in alle gevallen wat je doorstaat cq meemaakt om je uiteindelijke doel om te stoppen met de drank te bewerkstelligen verders schrijf je frustratie. Successen en vragen hier van je af als je daar behoefte aan heb, niemand veroordeelt je of bekritiseerd je hier, iedereen is anoniem en dat maakt gek genoeg iedereen eerlijker in zekere zijn we hier gelijken omdat we allemaal de dezelfde vijand hebben en daar mee willen afrekenen. dag voor dag nemen en de eerste niet nemen vandaag is morgen geen kater succes

@Fosimo, welkom op dit forum. Focus je op je eigen woorden.

Dagpact: Beatrix Fonny Okkie Jac Freekie Nienes Goedemorgen! Ik ben wel blij dat het lange weekend erop zit en lekker terug aan het werk ben. Ik lees je heel graag dus babbel er alsjeblieft vooral op los!

Hihi ja maar zo werkt het niet je kan niet bewijzen dat iets niet bestaat. "Ik geloof in God". "OK waar is God?" Nou dan wordt het verhaal direkt al heeuul ingewikkeld

De stap om te stoppen is net zo snel gemaakt, alleen nog 1 x vaker lijkt me. Het stoppen is dus niet zo moeilijk, maar het gestopt blijven heeft een plan nodig (zei Mijn Gerrit altijd al) zoals je hierboven bij Oskar kunt lezen; maak de keuze die bij jou past. Het alleen (moeten) kunnen, die ken ik ook wel, een vals soort trots die soms mij door iets heen helpt en me soms terug werpt in machteloosheid, wanneer blijkt dat ik iets niet alleen kan. We blijven mensen Wijnos. Vallen en opstaan en dat soms per dag. Echt bingen ken ik niet uit ervaring, maar het lijkt me vreselijk. Ik gun je de rust die je na een jarenlange strijd zó verdient.

goeiemooiemorgen frummers Ja @Yvonne vreselijk veel pijn. Maar ik mag van mezelf kreunen en steunen en blazen. En ook al is het erger dan vorige keer, ik weet nu wel beter dan toen wat goed is, dus ik blijf bewegen en kan dan door de pijn heen toch best veel doen. En @bolletje daardoor heb ik nu op de 2e nacht al op mijn goede zij gelegen en hoefde er niet uit tussendoor, dus dat scheelt ook weer pijn. En ik houd me steeds voor; wat ik heb gaat over, wat een luxe is dat! Vanavond even naar de volleymeiden lopen of fietsen, even samen rouwen en als zij dan aan de training beginnen mag ik lekker spijbelen. De uitvaart is maandag, en dan zien we elkaar weer. Het gaat verder hardstikke goed hier. En straks waardeer ik gezond zijn weer nog meer.

@lady jane gecondoleerd met het overlijden van jouw vriendin. En hoe gaat het nu met jouzelf? Veel pijn? Is het nog gelukt met jouw motor @Freekie? Ik hoop dat je je weer wat minder ellendig voelt @Emmy

Kom maar door met de lekkere lente zou ik zeggen, heb er zin an

Goedemorgen vroege vogels! Dagpact: Beatrix Fonny

Whahahahaha, ik vind 'm mega grappig....zat net op een bemoedigend verhaal de broeien en lees nu dit. Kan het erg waarderen, het leven bestaat gelukkig niet alleen maar uit ellende en uit serieuze dingen. LEEF-LACH-GENIET!

Ik maak een buiging voor @ikkanhet, @brazer, @mcflurry en @Dylan.

1 April, Het waren de paaseieren die me glimlachend aankeken vanuit de koelkast.

@water wow 17 (mn geluksgetal) wil ik ook halen, dank voor je goede voorbeeld.

@JamesM dank je wel voor je reactie , ik heb veel baat bij het schrijven op het forum om mijn nieuwe inzichten meer te funderen, ik zou dit nooit willen vertellen in mijn inner circle dus heel prettig en bevrijdend om het hier wel te kunnen ventileren . En ja de knop is om en ik geniet ervan ik wil echt nooit meer terug naar die tijd, op de een of andere manier heb ik ondanks mijn gedrag en verslaving hoogstwaarschijnlijk door geweldig toneelspel. Is de hele boel bijelkaar gebleven vrouw, kinderen zelfs de hond oogt blijer misschien hebben ze altijd gezien en gevoeld dat ik goed mens ben. Een mensen mens Ik ga op het ingeslagen pad verder en misschien ben ik al aan het wandelen i.p.v. te kruipen ik weet het niet. verders hoop ik dat wat het forum voor mij betekent ook voor anderen dezelfde hulp en steun kan gaan geven om levens te veranderen of bewuster te worden van hun leven en hoop dat mijn kleine bijdrages daar iets aan toe voegen