Klassement

Goedemiddag, Ik val hier zomaar even binnen naar aanleiding van een handgeschreven brief van een oud-forummer die ik net in de brievenbus vond. Deed de brievenbus zomaar weer eens een keer z'n naam eer aan, want ik kan me niet heugen dat er een echte brief in de brievenbus zat, en dan nog handgeschreven ook... . In die brief las ik dat enkele mensen hier mij missen en zich zelfs zorgen maken. Meteen geruststellen, ik ben niet in levensgevaar voor zover ik weet, het gaat eigenlijk gewoon nog zoals het de laatste jaren ging..: pijntjes, kwakkeltjes, lastjes en dat soort dingen, zoveel mogelijk onder de duim gehouden door pijnstillers en bewegingsoefeningetjes om de boel een beetje gangbaar te houden, daarbovenop de laatste weken wel nog veel last van een dubbele longontsteking een paar weken geleden, maar dat moet volgens de prognoses steeds een beetje minder worden. Dit plaatje geschetst hebbende realiseer me dat ik in m'n handjes mag knijpen dat ik al langere tijd niet meer drink en ook bijna een jaar niet meer rook want dat vluchten in de één of andere roes me eerder verder van huis brengt dan dat het verlichting zou brengen, daar ben ik wel van doordrongen. Het steeds weer moeten herstellen van een rook/drink gelag heb ik altijd als zwaarder ervaren dan waar ik nu dagelijks "doorheen" ga.. Dat ik een tijd niets van me heb laten horen is een gevolg van het feit dat ik ineens na de zoveelste korte forumpauze nu ineens helemaal los kwam van de forumbeslommeringen. Ik heb al langere tijd een gevoel van verwijdering gehad, maar nieuwsgierigheid en noem het 'bemoeizucht' deden me toch steeds weer reageren. Tot deze laatste keer. Ik heb nog een paar dagen wat meegelezen en voelde me niet meer betrokken. En zo raakte het forum ineens heel snel op de verre achtergrond en las ik niet eens meer mee. Ik dacht ongezien/ongemerkt met een fade-out te verdwijnen, maar nu die brief, dus toch even een woordje van afscheid. Ik ben overigens niet van plan m'n account op te heffen, bijgelovig als ik ben () denk ik dat dat ongeluk brengt. In de hoop dat ik de mensen met zorgen om mij (vind ik heel lief) gerustgesteld heb laat ik het voor nu even hierbij. Ik wil niemand iets beloven, maar misschien lees en schrijf ik hier in het vervolg toch nog maar weer even wat mee. 29 Augustus 2006 dat ik me hier aanmeldde... brrrrr... ik weet niet of ik die moed van me bij een forum aanmelden nóg een keer zou kunnen opbrengen. PS briefschrijvende oud-forummer, als je nog af en toe meeleest: bedankt voor de brief.

Over 14 dagen het intakegesprek bij ready for change.Heb zo gevochten om daar te komen, dus logisch dat ik ga.Voor de rest voel ik me in alles vastberaden.

that's the spirit

Tnx @rapilos. Inmiddels weer thuis. Blijkt dat niemand door had dat ik weg was Dat vind ik dan toch wel weer grappig. Oudste zoon gaf me spontaan een knuffel, dus voel me nu weer een stuk beter. Pffff wat n gedoe ook altijd.

@Rosee, Bedenk maar één ding ; Later worden het hoogstwaarschijnlijk schatjes met zeer goede manieren Dat zou je nu niet zeggen in deze puberteit fase, maar ik spreek uit ervaring. Echt !

Met je zoon @Rosee? Kan me voorstellen dat dat soms eenzaam voelt. Weinig klankbord of schouderklopje. Wel van ons natuurlijk. Ik bel ook niet gauw iemand in zo'n situatie omdat ik het soms erger vind als mensen dan iets zeggen waardoor ik het gevoel heb dat ze het niet serieus nemen. Alsof je zeurt over gewone puberdingen....

Goedemorgen frummers, Beetje laat, ben de dag wel vroeg maar heel lekker lui begonnen. Net rondje hond gedaan, nu tijd voor een bakje. Kees en dochters zitten nog aan het ontbijt in het hotel, dus ik heb nog een paar uurtjes voor mij alleen hier, best wel eens fijn, heerlijk rustig Spirit weer terug zie ik, hemeltjelief, hoeveel namen heb je hier al wel niet versleten Maar welkom terug weer

Nou balen zeg, dat het concert van de Stones zo vlak van tevoren werd afgezegd. Op die leeftijd moet je maar afwachten of het later nog wel doorgaat, dat concert. Ik zou er niet op vertrouwen. Volgende week ga ik naar Iggy Pop, die is 75 jaar!

Jaaa 9 maand alweer. Ben zo dankbaar en trots

Voor de rest heb ik het druk met leuke positieve dingen.Even veel geregel,ik ga m'n spulletjes inpakken en naar een ander huisje. Het is in dezelfde wijk weliswaar een steenworp afstand van hier, maar daar ga ik 3 hoog wonen. Hoogste verdieping met vrij uitzicht.Veel spulletjes neem ik niet mee. Heb veel steun aan mijn buurman.Die heeft me er ook doorheen getrokken en is toen meegeweest naar de huisarts voor de verwijzing. Ik weet wat ik wil en wil alles hier achter me laten. Uiteraard word het low budget verhuizing.Veel kan bij het grofvuil. Het is goed voor mij, alles weer goed uit te zoeken.Zo hou ik het overzicht.Volgende week bezichtiging, ik ben 1e kandidaat.Dus even veel gedoe en daarna, de welverdiende rust.

Ben dus al door de mand gevallen

Ja fijn je te lezen @Kohtjeen dat alles goed gaat. Hier een dag .met frustraties en onbegrip. Voel me er een beetje eenzaam onder. Gek eigenlijk dat ik dan nooit een vriend of vriendin bel. Ik weet niet waarom, denk altijd ik los het zelf wel op. Ik bel m'n vriend ook niet. Ik kan trouwens toch nooit de woorden vinden voor hoe ik me voel.

Vanaf een stil en zonnig strand lees ik een loving reminder, en Koh zelf. Fijn om een update te krijgen, want ja met stille trom vertrekken is toch wat lastig invullen en geen nieuws is lang niet altijd goed nieuws. Maar dubbele longontsteking overleefd dus en het kwakkelen gaat door Koh.

Ga goed, Koh! En nee, the Lady heeft via ‘n oud forumer dit in gang gezet.

Het is klaar nu. Ga me ook niet meer vergelijken met anderen. Goede hulp ingeschakeld bij ready for change en het word tijd, dat ik mijn leven ga veranderen. Ben er klaar mee en klaar voor.

Een operatie gaat niet nodig zijn, wel inspuitingen met Cortisone. De arts raad veel bewegen aan, wandelen, fietsen, ...

Ik begin echt over Koh in te zitten. Koh, ook al heb je last van je tentakels, antwoord om mijn part met niks. IK MIS JE! Wou dat iemand zn mailadres had, maar denk het niet.

Mijn naam is Tee en dat is een afkorting van mijn veel langere naam. Ik ben 60+, getrouwd met een kanjer zonder alcoholprobleem, geen kinderen. Ik ben sinds 17 maart gestopt met mijn jarenlange, bijzonder slechte gewoonte van één fles witte wijn per dag. Soms meer! Mijn witte wijntje was mijn rustmoment van de dag en om te ontstressen na een dag hard werken. Natuurlijk was één glas nooit genoeg en de fles moest uiteraard op! Iedere dag, jaar in, jaar uit. Ik stopte altijd als ik de alcohol echt begon te voelen, dus eigenlijk nooit dronken, bijna nooit een kater en ik hoor eigenlijk bij de “goed functionerende” drinkers. Een dag zònder alcohol lukte echter niet! Iedere dag dat voornemen om niet te drinken en toch gelijk als ik thuis kwam direct naar de koelkast om een glas in te schenken. En natuurlijk het paniek gevoel als de laatste fles op ging! Want er moest echt wel wijn in huis zijn! En op een dag was het genoeg! En die dag is nu dus bijna drie maanden geleden. Ik mis de alcohol niet, wel de gewoonte! Ik voel me beter, slaap beter en heb geen pijnlijk maagzuur meer. Ik wil geen alcohol meer en ben doodsbenauwd voor de groepsdruk bij etentjes of feestjes. ‘Neem toch een glaasje, is toch gezellig!’ ‘Kom op joh, jij kan dat best hebben!’ Ik weet dat als ik één glas drink, ik verloren ben! Dan verval ik in no-time in die oude gewoonte! Dat wil ik niet en ik hoop in dit forum steun te vinden en te leren van anderen. Misschien herkennen sommigen zich in mijn vorm van alcoholisme en kunnen we elkaar helpen! fijne dag en geniet van het mooie weer!

Hoi bijna bedtijd nou ja maan en suh nou even kiekeloere -thewanderer-

Ook dat herken ik wel, lastig. Aan de ene kant schaam ik me er voor, maar het is soms best een struggle alles alleen te doen, en dan lijkt het anderen makkelijker af te gaan. En dan denken "ze" dat we zo sterk zijn, maar soms is het gewoon hartstikke moeilijk.

Hartelijk gefeliciteerd met je zeven jaren, @Maverick. Een hele mooie mijlpaal. Ook @Pete hartelijk gefeliciteerd. Je hebt er een half jaar opzitten! Respect ook voor @MijnGerrit die gewoon door blijft gaan, maand voor maand.

Nieuwe contactlenzen, dat scheelt een hoop.

Heb nieuwe contactlenzen, dus maak geen taalfouten meer

@Endoor, wat doe je dit goed! Huppetee, nieuwe acties! Goed hoor! Ik volg je .

Ik maak goede positieve stappen.Doorpakken heet dat.Niet in het oude blijven hangen, dus door!

Ik ga met een schone lei weer beginnen met alles. Alles laten wissen, maar ben wel nieuw. Geen oudgediende meer.

Dagpact: nancy Claudius

We wachten het af. Maakt ook niet uit, welkom in ieder geval @Endoor

Zonder fouten @nancy bedoel ik niet flauw.

Haar schrijfstijl op het Onverklaarbare Dingendraadje en het feit dat ze daar over Ready for change begon. Haar schrijfstijl is heel herkenbaar.

Aannames. Neem ik aan. En niet zo leuk. Ze wil denk ik incognito, maar da’s weer ‘n aanname.

Dacht ik ook al. Hoi Spirit, ben je al begonnen daar?

Hoi @spirit . Nieuwe naam dus. Hoe gaat het met je? En hoe gaat het nu bij Ready for change?

Volgens mij is Mick Jagger een vampier, dat kan haast niet anders. En Iggy Pop ook.

Denk ik ook @Endoor Ben in mijn leven talloze keren heen en weer geslingerd.

Goedenmorgen

Goed zo. Zingt *Shake it off, shake it off’

Rappen toch

Ik zit te denken dat ik, als het tachtig ben en zou optreden via een heeeeel langzame traplift het podium op zou komen. Ik zou in een rollator optreden.

Ola! Goedemorgen etc. Ik las gisteren dat Mick Jagger 78 is! Twee jaar weg van 80 en nog steeds op tournee. Hoe dan! Balen dat het gisteren niet door ging; maar nu kunnen jullie je nog wel langer verheugen op het concert. Voorpret is het leukst toch?

Q

Soms is iets voorbestemd en onverklaarbaar. Weet zeker dat er ergens een hogere macht is.

Hallo Fonny, hier nog zo een die iedere dag wijn nodig had om te ontspannen. Vooral verslaafd aan de gewoonte en dat moment van “ontspanning”. Ik heb nu bijna drie maanden niet gedronken en de eerste dagen zijn natuurlijk het moeilijkst! Ik heb het per dag genomen. Ik zei letterlijk tegen mezelf dat ik maar één dag niet hoefde te drinken. Één dag lukt toch wel? En ik beloofde mezelf dan dat ik de volgende dag mocht drinken. En toen ik dan die eerste dag niet had gedronken was ik zó opgelucht, dat ik mezelf nog een dagje wilde uitdagen. Zo ben ik de eerste weken door gekomen. Dag voor dag! Nu gaat het al een stuk makkelijker en die vijf in de klok staart me niet meer aan. Probeer afleiding te zoeken! Ga naar een andere kamer, ga op een andere plek zitten, doorbreek de gewoonte en dan ben je al op de goede weg! En een terugval? Niet mee zitten! Pak het weer op en laat je niet ontmoedigen! Dag voor dag, stap voor stap! Struikelen hoort er bij en laat het geen excuus zijn om toch maar weer in de gewoonte te vervallen! Succes!!!

Er wordt hier wel eens geschreven: "de eerste niet nemen" Dat heeft dezelfde betekenis. Het heeft voor mij lang geduurd voordat ik deze zin echt snapte en kon toepassen. Zijn mensen die geen alcohol drinken saai? Vroeger vond ik van wel. En dat kan ik nog wel eens vinden. Zelf ben ik ook regelmatig supersaai. Vroeg naar bed, lekker fris en vroeg op, 3 x per week zwemmen en veel wandelen, gezond eten. Gaap, boring. Maar ik voel me een stuk fitter en mentaal evenwichtiger, lichter, dan toen ik nog dagelijks dronk. Toen moest ik me elke dag uit bed slepen, zag ik een rood gevlekte pafferige kop in de spiegel, was ik vaker tobberig, moe en keek ik uit naar de opkikker van alcohol aan het einde van de middag. Dat heb ik ongeveer drie jaar geleden doorbroken. Nog steeds ben ik verbijsterd dat ik dit niet eerder inzag of aandurfde. Dat het tobberige en vermoeide door de drank kwam en dat ik eens een tijdje zonder moest doen.

Goedemorgen. @Fonnywat mij hielp bij zo'n etentje is de nieuwsgierigheidsknop aan (van @Likageleerd) Hoe is dat nou eigenlijk, zo'n etentje zonder alcohol? Wat valt je op/hoe voel je je etc. Als een soort interessant project

Ik mis de roes...de ontspanning...... en nee, niet de katers, maagzuur en slapeloze nachten met hartkloppingen...ik wil nu echt, ECHT stoppen!!!

Ja, onder andere met jongste zoo @IJsvogel Stom gedoe om tafelmanieren waarop jongste zoon oudste zoon uitdaagt en oudste me inwrijft dat ik geen gezag heb en hij zijn kinderen later heel anders gaat opvoeden . Denk dat ik inderdaad geen gezag heb. Ben ook jaloers op iemand die iets voor elkaar heeft, wat mij maar steeds niet lukt. Terwijl ik niet jaloers wil zijn. Voel me mislukt. Plus nog aantal praktische dingen die mislukten vandaag. Weet dat het 'maar' gedachten zijn, maar steeds maar dezelfde patronen die zich herhalen, bah. Ben even gaan wandelen buiten (ja logisch, wandelen doe je niet binnen) bedankt voor je empathie Ijsvogel