Klassement

#metoo. Ik wilde er ook niet overheen stuiteren en hield mijn mond. Maar met de beste wil van de wereld, en lees mijn hele proces maar twee jaar terug, kon ik mijn klachten niet wegkrijgen met positief denken. Dat is echt een magische fabel. En de irritatie en pijn begrijp ik goed, want die boosheid en frustratie voel ik dan ook. Een positieve houding kan je helpen, maar ik geloof dat je die hebt hoor lieve @Annie87, net als ik. Maar daar gaat een gebroken been ook niet sneller van over.

Dankjewel @Bob. De plaatsing op het jaarpact heeft mij de afgelopen week gered. Had het moeilijk. Wijn lokte om gepieker weg te spoelen. Maar ik vond het zonde mijn teller van 4 maanden terug te moeten zetten naar nul. Elke keer een plaatsje hoger op de ladder!

Lika, jij bent een voorbeeld, waarbij kleine stapjes grootser zijn, dan grote

Gozer die valt gewoon af dwars door de kerstdagen heen

Ha die Wisse, we gaan vrijwel gelijk op!

Welkom. Zet 'm op en gun jezelf een mooi 2020.

Na het vallen weer opgestaan...weer wat wijzer en de draad weer opgepakt. That's the spirit.

Welkom Geace, Je bent niet alleen, en je hoeft het ook niet allemaal in je eentje te doen. Succes!

Top! Goed voornemen! Wat mij erg geholpen heeft in het begin van het stoppen, is steeds een dag vooruit kijken. Kijken waar de moeilijke momenten zouden zitten en daar dan alvast een oplossing of alternatief voor bedenken. Voorbeeld: in plaats van thuis komen en dan de eerste inschenken, een appel pakken en een wandeling maken. Of onder de douche gaan staan. Of...verzin maar...alles behalve :) Zet hem op!

Lieve @Moeps. Goed zo!

Het wordt hier vaak herhaald op het forum : zelluf maar niet alleen. En dat is precies wat ik nu voel, zo na het lezen van de reacties. Bedankt allen!! Ik praat niet graag over mezelf hier en al helemaal niet om te vertellen dat het niet goed gaat, maar ik ben blij dat ik dat gister wel gedaan heb. Doet me echt goed. Op dit moment is de knop weer om. Inderdaad voor oud & nieuw, voelt als een opluchting! Ik realiseerde het me niet direct, maar ja... ben misschien niet terug bij af. Weer een lesje geleerd. En vooral... tijd voor diepgang, echt. Bedankt Kohtje voor je mooie bericht. Ik ga er weer voor!

Wat goed dat je je verhaal hier neerzet Moeps. Je helpt hiermee ook anderen, zoals ik, om helder te krijgen wat de gevaren en de worstelingen zijn en hoe je daar uit wilt/moet/kan opkrabbelen. Potverdorie Kohtje wat beschrijf je dat mooi. Welk werk er te verzetten is.

Dit allemaal weten en ervaren en tóch weer gaan drinken. Dat is wat verstaan wordt onder de waanzin, de ziekte, die verslaving is. Niets verslaafd-menselijks is ons vreemd. "Bijna 6 maanden niet gedronken. Steeds met een onrustig gevoel...is dit het nou?" Dat onrustige gevoel komt ergens vandaan. 'Is dit het nou?' kan zowel met ja als met nee beantwoord worden. Ja, dit is het, het leven wordt niet per sé mooier en/of makkelijker als je stopt met drinken, de omstandigheden en gebeurtenissen waar je in- en mee zit veranderen niet als jij stopt met drinken. Nee, dit is het niet... JIJ moet wel veranderen. In je manier van met de omstandigheden en gebeurtenissen omgaan, in waar je invloed op hebt: jouzelf. De rol die alcohol speelt, het 'gevoel' dat het geeft, of juist wegneemt, is een rol die weggenomen kan worden door zelfkennis. Wat voor mij werkte was samen met een ervaringsdeskundige werken aan een programma in 12 stappen. Ik snapte niet meteen alles (en nóg niet) maar door dóór te blijven gaan, meetings te bezoeken waar ik anderen hun ervaringen hoorde vertellen en vooral de hand in eigen boezem te (durven) steken met de kennis en hulp van m'n sponsor, kwam ik tot het inzicht hoe waanzinnig ik mezelf voor de gek hield door te vluchten in alcoholverdoving. Het is geen programma van een paar dagen, weken of zelfs maanden.. stapje voor stapje kwam ik na jaren zo ver dat een terugkeer naar een alcoholroes echt totaal niet meer in beeld kwam als ik het moeilijk had. Een bevrijding, realiseer ik me als ik de verhalen van anderen, zoals nu dat van jou, lees. En ik gun iedereen die zo worstelt deze bevrijding. Het punt is echter (jammer genoeg) dat je zélf moet doen. Mazzeltje is dan wel weer dat je het, als je de juiste mensen opzoekt, niet alléén hoeft te doen. Ik heb mijn herstelperiode bij AA en NA als een heel warme en leerzame periode ervaren, voornamelijk omdat het allemaal mensen betrof die, in al hun verscheidene uitingsvormen, net zo waren als ik. Doodeng om in te stappen, maar niet zo eng als: [...] Huwelijk op losse schroeven, meewarige blikken van familie en vrienden, schuldgevoel en schaamte.... [...] Komt bij dat ik lichamelijk ook reageer! Maagzuur, oprispingen, drukkend gevoel op de borst, hoge bloeddruk,slappe wangen , dof gezicht en lege oogopslag, extra kilo's!!! 8 weken weer gedronken en dan zo snel aftakelen. Het is het gewoon echt niet waard. Want buiten de roes waar het dus allemaal om draait is het gewoon heel vervelend stressmanagement : stiekem mijn glas bijvullen, flessen binnensmokkelen, en weer afvoeren. Net doen of ik nog gewoon ben en dus niet aangeschoten. De volgende dag niks durven zeggen of vragen, want daaruit zou kunnen blijken dat ik dus inderdaad niet meer weet wat er gister is besproken/gebeurd.... Al met al een dagtaak en een constant aanwezige factor. Wat een gedoe! Ik wil ervan af. [...] Moeps, fauvegenote, heel veel beterschap.

sommige relaties zijn niet voor het leven GZ (gelukkig een G minder) ik heb er 3 versleten; 2 mannen en 1 drankafhankelijkheid nu ben ik Gelukkigger Zonder♥

Nog gefeliciteerd Maja! Vier maanden is mooi!

Succes Moeps!! Niet meer in huis halen t spul

Jij ook gefeliciteerd met weer een maand erbij @Bob!

Vandaag Lady Jane. Vandaag is de startdatum.

Ik kan ook nog niet helemaal voor mezelf zorgen en heb ook geen contact met andere mensen. Niemand begrijpt het. Mijn man rijd met mij naar de zee en daar “lopen” we langs het strand. Lopen is het niet echt, ik strompel. Het lijkt wel een evolutie, steeds iets beter en dan weer heel slecht. Douchen doe ik sinds gisteren zonder douchestoel. Ik ging niet zitten omdat ik het zo fijn vind om onder de douche te gaan zitten, ik kon gewoon niet meer staan! Mijn darmen lagen plotseling stil en daarvoor ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik kan nog veel meer opnoemen, maar dat doe ik niet. Dit alles is zo angstig maar absoluut niet psychisch Toen ik in totale crisis zat en de àlles verterende aanvallen niet meer aankon ,was jij @Annie87daar met steunende woorden en jij begreep het echt! Ik kan je niet genoeg bedanken lieverd!! Ik hoop zo dat het voor jou ook wat rustiger mag worden. Jé strijd al zo lang. En inderdaad stapje voor stapje en hoop blijven houden!

Topper van de week ook gewoon

Ha @Bert3 leuk dat jij ook wielerfan bent. Mijn racefiets staat nu ook in de schuur, ik verwacht in maart of april weer de fiets te kunnen pakken. Ik heb in mijn mindere periodes ook geen zin gehad om te fietsen, het afgelopen jaar kwam dat gelukkig weer terug. Wat de afbouwklachten betreft: ik heb van mijn vrouw ook vaak gehoord dat ik mijn angsten zelf oproep. Ik denk er, en met mij velen, toch anders over. Ik kon nooit beschrijven waar ik bang voor was en concludeerde dat ik eigenlijk helemaal niet bang was. Het voelde echter wel zo, wij noemen dat chemische angst. Angst veroorzaakt door medicijnen. Klinkt vreemd, maar is voor velen wel herkenbaar.

@lady jane

@Vechtertje, echt fijn dat dit voor jou werkt, en dat je er zoveel baat bij hebt. Ook goed dat je de titel van het boek noemt zodat anderen er misschien ook iets mee kunnen. Wat mij wel van het hart moet, is dat je daarnaast ook moet kunnen inzien dat dit niet altijd werkt, en in benzo-ontwenning al helemaal niet. Bij mij komt ook de vraag op waarom je dan medicijnen gebruikt, als je alles met je bewustzijn kunt sturen? Ik spreek in dit geval uit mezelf: als je 2 maanden nauwelijks slaapt, en rondloopt met hele nare klachten, kun je denken wat je wilt, het gaat er niet van weg. Inmiddels heb ik in vergelijking met toen, een heel ander (gelijkmatiger en eenvoudiger) afbouwproces. Ik heb beide kanten ervaren: horror, en een naar, maar draaglijker afbouwproces. Dan kun je makkelijk gaan preken dat dat door mijn mindset komt, maar daar heeft het weinig mee te maken. Het heeft te maken met de manier van afbouwen, het middel waarmee ik afbouw, en het geluk dat dit middel mij naar omstandigheden ‘goed’ valt.

Positieve gedachten vormen kan je wel trainen, maar zelfs de meest positieve persoon kan door ontwenning zeer veel negatieve gedachten ervaren, onzeker worden en moeten strijden voor een postievere houding. Ik denk niet dat je herstel sneller zal gaan, maar het is zeker beter door te komen als je kan toepassen wat je leert. Heb je er ooit aan gedacht om daar ondersteuning bij te halen? De laatste zin vind ik opvallend: dus als jij trillend wakker wordt, denk je nu dat je het met je onderbewustzijn doet, ondanks dat je ( in mijn ogen) in mega-ontwenning bent? Ik zou daar graag eens met je hebben, want de kans dat je dat zelf doet is in mijn ogen bijzonder klein. Let daarbij ook op wat je zegt: dat ik het zelf doe, dwz mijn onderbewustzijn..... Het onderbewustzijn is precies het deel waar je eigenlijk geen actieve invloed op hebt. Het zijn niet je gedachten die je hebt over dingen want dat is je bewustzijn. Ik las dat daar afgelopen dagen wat over werd geschreven, en het is mooi als je met postieve gedachten en vertrouwen in genezing je jezelf door het helingsproces heen haalt. Maar het is niet zo dat we een magische truc hebben, waarmee het allemaal over gaat, beter wordt, ontwenning kan worden vermeden. ( even heel absurd en zwart wit: We kunnen niet bedenken dat we geen zuurstof nodig hebben en dat ons onderbewuste aan de slag gaat om dat voor elkaar te krijgen waardoor we op en dag niet meer hoeven ademen om te leven) Zo is het ook met ons lichaam dat afhankelijk is geworden van benzo's ( net als dat je lichaam afhankelijk is van zuurstof). Wanneer je stopt met benzo's kan je lichaam het functioneren zelf herstellen als het geen benzo meer krijgt, want de staat mét benzo's in het lichaam is juist de onnatuurlijke staat. Ik schrijf dit alles niet om je gedachten onderuit te halen, maar omdat ik wel denk dat er een eerlijk beeld moet zijn van wat mensen wel en niet kunnen met gedachten en onderbewuste.

Ik schreef dit op de draad van Moosje . Maar goed om zelf even vast te houden. Mijn zware levensgevoel waarmee ik altijd wakker werd. Het is echt weg. Foetsie. is gewoon bijna onvoorstelbaar om het leven anders te gaan leven dan je gewend bent. Maar het kan. Het is spannend, ja. Soms echt heeeeeel saai, ja. Soms heel leuk, ja. Zomaar onverwacht. Maar steeds weer anders. En dát dat steeds weer anders is waardoor ik zin heb om 'om het hoekje' te kijken en te zien hoe het verder gaat. Met mij in mijn leven. Echt nooit gedacht. Heb tot 3 jaar geleden dagelijks een zwaar gevoel bij het wakker worden gehad. Nu niet meer. Denk toch die drank....