Spring naar bijdragen

Even voorstellen: ik ben nieuw en heet Jannigje


Jannigje

Aanbevolen berichten

Hoop dat je het niet vervelend vindt dat ik er een stukje uithaal @Jannigje

(...)maar ik vind het toch weer confronterend om me te realiseren hoe bang ik eigenlijk voor iedereen ben.(...)

Hier ga ik even op herkauwen. Zou het uiteindelijk dan toch allemaal op angst neerkomen? Toch nog steeds dat bange kind, ondanks alles? Hmm

Link naar opmerking
Deel via andere websites

16 uur geleden zei Lieke7777:

Ik ga daar nu ook schema  therapie  voor krijgen  in de hoop  dat dit veranderd  en ik mij minder  vervelend  zeg maar kl..  onder  bepaalde  situaties  voel . 

Ik heb al eerder gevraagd of ik schematherapie kon krijgen, dat hield de psychiater (GGZ) eerst af, maar nu vinden ze toch dat het geïndiceerd is. In december heb ik daarvoor een intake gehad. Ze zijn vergeten om verder actie te ondernemen (ik dacht dat ik was aangemeld), dat moet nu dus nog gebeuren. De wachttijd is daarna vervolgens 8-12 maanden. Dat duurt dus nog wel even. In de tussentijd ga ik zelf maar een therapeut proberen te vinden.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 minuten geleden zei Etty:

Ik denk het wel.  Rationeel gezien is er niets om bang voor te zijn meestal, behalve als je in dezelfde situatie helemaal afhankelijk zou zijn van degene voor wie je bang bent, voor alles wat je nodig hebt.   

Jezelf?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Be 

innerlijk

kind 

to

yourself

 

.....kreeg ik vanochtend toegestuurd. 

De angst hoeft niet weg, ik denk dat het nooit echt weg kan, zal. Het heeft mij geholpen om te snappen hoe het werkt. Therapie ja, zelfreflectie en niet drinken. Schematherapie, cgt, ACT, beeldend werken, lichaamswerk....van alles wat. Oja, en AA :) Geen oplossingen, wel handvatten.  Ermee dealen. En het werkt, als ik er aan werk...en soms werkt het niet. Dat is dan ook zo (niet fijn, maar wel wat het is). 

Poeh, lange wachttijden zeg...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Het gaat inderdaad om angst. Angst is op zich inderdaad niet erg, het heeft ook een beschermde functie, maar als de angst doorslaat en inderdaad alles overheerst wordt het problematisch. En dat is het bij mij.

Er zijn gradaties, ik heb wel geleerd om veel meer te doen, de angst om “het niet te kunnen” ken ik inmiddels en rationeel weet ik dat ik veel meer kan dan ik durf.
Dat is de categorie: “ being afraid but act anyway.” Daardoor ben ik weer gaan zingen en doe ik vrijwilligerswerk ed. Die angst is meestal hanteerbaar. Tenzij ik weer voor moet zingen in het koor, maar dit terzijde.

Maar die andere angst, die diepe is fnuikend en héél ondermijnend. Die angst wordt gevoed door de wetenschap (ik weet dat dit een overtuiging is van mij en niet in steen gebeiteld, ook al voelt dat wel zo) dat ik ten diepste niet oké ben, niet goed, nooit goed genoeg. En alles wat ik tot nu toe heb gedaan en doe om daarmee om te gaan, lukt maar heel matig.
En dan meestal ook maar tijdelijk.

@Quinn, jij had het over de herhaling van het positieve, dat er veel positief tegenover negatief moet staan in om de weegschaal in evenwicht te krijgen. 
Ik heb wel gemerkt dat ik tijdens een therapie wel meer in balans kan komen, maar het lijkt alsof ik steeds de input van buiten daarbij nodig heb, de bevestiging.

Zonder die bevestiging zak ik weer weg. Ik kan mijzelf meestal nog steeds die bevestiging niet geven. 
 

Ik heb vaak het beeld van een bodemloze put: je gooit er iets in en zolang het nog in de put is, voelt het goed. Maar omdat er geen bodem is, verdwijnt het weer en begint het a.H.W. weer van voren af aan. ( net als alcohol, een tijdelijk effect)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

valt wel mee hoor♥
ooit kreeg ik tijdens een opleiding de kans om aan een vuurloop
mee te doen. Die speelde helemaal rond angsten. Logisch ook
bij lopen over kolen en erop vertrouwen dat het geen BBQ zou worden.
Iedereens angst bleek zo verschillend! Dat verbaasde me wel.
Wat de grootste les was om die angst onder ogen te zien en ermee in beweging
te gaan. Erkennen dat vuur vuur is (en geen koel mos zoals E Ratelband beweerde)
en achteraf tot in de vezels voelen dat wat er aan angst mee reisde, getransformeerd werd.
Wat me verbaasde was dat er lang angsten bleven, want het brein bleef herhalen; vlees op
hete kolen is BBQ. Maar elke angst was wel anders en na afloop was ik verder ermee.
Brein en gevoelens leren uit elkaar te ervaren, pffft, dat valt nog steeds niet mee in nieuwe situaties.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

2 uur geleden zei Musashi:

Oefenen in gaan van ‘ik ben slecht’ naar ‘ik denk dat ik slecht ben’ en dat is daarom niet perse waar.

ik reageerde hier op jopie, ik begrijp jouw reactie niet.  Ik kan veel niet en ik ben veel niet klopt wel beter voor mij, dan gaan van ik ben slecht naar ik denk dat ik slecht ben.

bewerkt door lady jane
Link naar opmerking
Deel via andere websites

20 uur geleden zei Etty:

Ik heb gemerkt dat dit niet is waar ik bang voor ben, maar dat het er om gaat dat de ander dat vindt. En dat ik daar achter kom.  Dààr ben ik bang voor.  Dat ik alle hoop verlies op waardering, erkenning, liefde. 

Ja dit herken ik. Dat is precies waar het over gaat. De angst dat de ander onmogelijk...... mij onmogelijk kan waarderen, erkennen en van mij kan houden. 

19 uur geleden zei Jopie:

Angst die ik voel in een gevaarlijke situatie is compleet anders. Vraag aan jullie: herkennen jullie dit? Herken je dat het gevoel van angst waar we het nu over hebben compleet anders is en misschien zelfs wel losstaat van reeel gevaar? Bén je wel eens in reeel gevaar geweest? 

Ik ken inderdaad de angst van reeel gevaar , dat is inderdaad niet de angst waar ik over spreek. Echt gevaarlijk was bv een keer dat we op een meertje voeren en de motor uitviel terwijl er een heel boos nijlpaard op ons af kwam stormen. Dat was angst voor iets heel concreets. Toen de motor op het laatste moment aansloeg en we heelhuids wegkwamen zakte die angst ook onmiddellijk en verdween daarna, de angstwekkende situatie was er niet meer.

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

15 uur geleden zei Reacher:

Omdat je schreef dat positieve feedback van anderen of goed contact met anderen je tijdelijk goed doen, voordat het in een bodemloze put verdwijnt 
Of bedoelde je dit anders? 

Ik bedoelde het anders. Ik bedoel dat ik vaak het gevoel heb dat ik geen bodem heb. Een bodem die a.h.W. Een fundament, een basis kan worden. 
@Quinn had het over een opeenstapeling van goede dingen om de negatieve te compenseren. Dat betekent dat je die goede dingen optelt en dat die dan samen een tegenwicht vormen tegen het negatieve. 
Wat ik bedoel met die bodemloze put is dat ik de goede dingen niet kan verzamelen omdat ze steeds weer verdwijnen. Als je een put hebt met een bodem en je gooit daar iets in dan blijft het liggen en vormt een steeds dikkere laag. Bij mij blijft het niet liggen, het verdwijnt elke keer weer en dan voelt het alsof het er nooit geweest is.

Ik moet dan alle zeilen bij zetten om met mijn verstand te zeggen dat het er wél was, maar voelen kan ik het dan niet meer.  

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Goeie morgen Jannigje, ik snap je heel goed ivm die bodemloze put. Je gooit er allemaal goeie dingen in maar ze verdwijnen. Ik denk dan ook aan een moeras als metafoor, die zuigt gewoon alles op zolang er geen fundamenten zijn. Eerst de fundamenten goed steken dan kan je de goeie dingen beginnen opstapelen. Maar je staat te popelen om eraan te beginnen en dat lukt niet alleen! Ik hoop dat je snel de hulp kan vinden die voor jou goed is! Ik duim voor jou!:rose:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

10 uur geleden zei Musashi:

Ik denk dan ook aan een moeras als metafoor, die zuigt gewoon alles op zolang er geen fundamenten zijn. Eerst de fundamenten goed steken dan kan je de goeie dingen beginnen opstapelen. Maar je staat te popelen om eraan te beginnen en dat lukt niet alleen! 

Die metafoor vind ik ook toepasselijk. 
Het lukt me inderdaad niet alleen om een fundament te bouwen. 

8 uur geleden zei Quinn:

Als wat er tegen je gezegd wordt aan positiefs niet echt binnenkomt, tussen je vingers doorglipt, verdwijnt... geen sprake van ook maar het kleinste stapeltje. Moedeloos. Denk aan je.

Precies. En dank je.

 

11 uur geleden zei Musashi:

Ik duim voor jou!:rose:

Dank je wel.

10 uur geleden zei Reacher:

Dank je voor de tijd die je hebt genomen om dit uit te leggen @Jannigje:heart:

 

Graag gedaan hoor. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...