Descartes33

Vreselijk. Nu heb ik dus zin om collega’s met android lastig te vallen en het uit te vogelen.. enfin, accept the things you cannot change. (en toch, het zou moeten kunnen)

Witregels vermijd ik op mobiel door geen enter te doen maar shift-enter. Zo dus.

Thanks. Ja dat weet ik nog @Pinkman. En dat ik op je begon te vloeken, en daarna - nuchter - schoorvoetend mijn excuses aanbood. Ook dat was leerzaam. Met vriendin gaat het goed. Ja, ik werk dus teveel. Maar daar komen we wel uit.

Een jaar geleden stuurde ik je de vraag om me bij het jaarpact te zetten. Dat was op aanraden van @Lieke7777 en @lady jane, als ik niemand vergeet. Ik heb ook altijd onthouden wat Jane me meermaals vertelde in de periode daarvoor - pas na een jaar vind je een nieuwe balans. Het bleek het einde van een periode van 20 jaar teveel, te vaak drinken - wat in de laatste 4 jaar echt problematisch werd. Ik belandde in binges - periodes van 5-6 dagen non-stop, 24/7 drinken. Een ziekenhuisopname, problemen op werk, hevige angsten. Mijn conclusie, op 24 juli 2021, was dat niet alleen het drinken een probleem was - het hele leven was een probleem. Drinken was een oude manier om daarmee om te gaan, die niet meer werkte. Ik weet nog goed dat ik twijfelde over het jaarpact, en de twijfel kwam voor uit angst: kan ik het wel zonder? Houd ik dat vol? En precies door die angst wist ik: als ik het niet doe, zal ik altijd terugvallen. De angst werd een reden om wel te stoppen. Goed, dat stoppen was niet zo moeilijk. Maar hoe ging ik vanaf nu met mijn problemen om, terwijl ik niet kon vluchten in drank? Die vraag heb ik afgelopen jaar proberen te beantwoorden. Er is niet een antwoord. Een gedachte was heel belangrijk: als het slecht gaat, als de drank weer lonkt, zie dat dan niet als een optie; maar als een reden om te denken: je doet het nog niet goed genoeg, je moet beter, je moet verder. Ik was op de vlucht voor de drank, en als die te dichtbij kwam, dan ging ik niet zitten - ik ging nog harder lopen. En het lukte. Verder: ik drink niet meer, maar het verslaafde patroon, de dwangmatige gedachte 'het is niet genoeg', die zit in mij en die gaat niet weg. Ik laat gebeuren dat ik datzelfde destructieve gedrag vertoon, maar in minder destructieve praktijken. Ik sport teveel. Ik werk te hard. Dat maakt me niet gelukkig, maar het maakt me wel fit, en het geeft me stabiliteit. En ik heb een aflaat, een manier om spanning los te laten. Ik kwam erachter hoeveel ik van slapen houd. Als ik in een binge zat werd ik nog dronken wakker, snel naar de winkel, ik dronk een fles wijn leeg, en sliep weer een paar uur - zo ging ik dagen door, alleen maar drinken en slapen, drinken en slapen. Ik wilde niet drinken, ik wilde slapen. Nu doe ik overdag een dutje, en verlang ernaar om 's avonds in bed te liggen. En ik werk. En ik sport. Wat hielp verder? Kleine dingen. Mindfulness. Appjes om je gevoelens op te schrijven. Cursussen om te accepteren. We leven in een wereld waarin via apps en internet alle hulpmiddelen voorhanden zijn. Vind iets dat bij je past, neem alleen mee waar je iets aan hebt. Ik blijf mezelf proberen te verbeteren, omdat ik weet dat ik niet goed genoeg ben. Dat gevoel heb ik geaccepteerd. Elke dag moet ik iets doen om dat gevoel te doen wegnemen. Wat hielp verder? Mijn therapeute, die ik al drie jaar sprak over mijn alcoholprobleem. Ze deed wat ze kon. Toen ik haar op 24 juli 2021 vertelde dat ik een jaar niet ging drinken was haar reactie: uitstekend, dat lukt je wel. Dat luchtte zo vreselijk op, ik voelde me daar zo door gesterkt. Vier weken later sloten we de therapie af. Het was volbracht. Hoe nu verder? Ik lees hier af en toe. Ik heb niet het idee veel bij te kunnen dragen. Drank is een simpel ding, waarom mensen drinken is zoveel moeilijker. Ik vind het gezellig om te lezen hoe gaat met mensen die ik heb leren kennen. Verder verwacht ik dat ik niet veel ga veranderen. Ik zit op een goed pad. Dankjewel Bob, voor dit Jaarpact. Ik was er zo weinig mee bezig dat je me vanochtend verraste met het bericht van een jaar. Voor iedereen die worstelt, en voor iedereen die luchtig voorwaarts gaat: succes, en hou vol.

Dankje Bob. Wat een periode hè. Nooit gedacht.

Dankje @Bob, dat vliegt voorbij. Succes allemaal. Beetje extra voor @Zbb, goed bezig!

Proficiat Lieke!

Love it.

Goedemorgen!

Vervelend @Zbb. Bij mij raadt de huisarts dit soort kuren af, met name vanwege de combi met andere medicatie (AD, baclofen), daarom probeer ik dat niet. Een idee om het met pleisters te doen? Ik ken jouw rookgedrag niet maar mij heeft dat vorige keer fysiek wel geholpen (uiteindelijk liep het stuk op het mentale). Ik heb ze in elk geval al weer in huis, ben moed aan het verzamelen.

Het levert je blijkbaar veel op @Remi1, best simpel. Ik heb lang zo geleefd. Teveel positieve associaties met alcohol, om stoppen als iets goeds te zien. Geen wonder dat je dan depressief wordt als je stopt. Het duurde jaren voordat dat een beetje omdraaide. Het liep echt uit de hand bij mij. De enige manier eruit was om een groot deel van mijn persoonlijkheid (vluchten, ontwijken etc.) te keren. En dat is hard werken, ik moet af en toe ook weer door de depressieve fase heen. Ik had trouwens wel iemand nodig die dat tegen me zei. Ik lag steeds diep in de kreukels te jammeren dat het zo erg was, maar die persoon zei: blijkbaar levert dit je nog van alles op. En dat was ook zo. En toen niet meer.

Ik ben er nog niet helemaal klaar voor @Zbb, maar je inspireert me wel.

Ik snap het. Ik ben (ook hier) zwijgzamer geworden. En ik vind het ook niet erg om het dicht bij mezelf te houden. Het lukt toch niet om (de meeste anderen) de ernst voor mij, van niet drinken, in te laten zien. Eindstand is het ook niet belangrijk dat anderen dat ook zien. Neemt niet weg dat ik er misschien wat meer over zou kunnen vertellen. Maar ik lees je wel.

Het werd geschreven door Kris Kristofferson (zoals wel meer pareltjes) maar hij is goed natuurlijk.

Het was Blaise Bascal, weer een filosoof, sorry. Die beangstigt werd door het eindeloze universum en tot de conclusie kwam dat hij maar beter in God kon geloven, zelfs als die niet bestond. Nieuwe dan maar? Freedom is just another word for nothing left to lose.

Het eeuwig zwijgen van deze eindeloze ruimten vervult mij met ontzetting. *Mits Quinns vraag al is opgelost, anders is deze voor later.

Wittgenstein

Ik heb zojuist weer een pakje gehaald, had al twee dagen het gevoel niet anders te kunnen. Ik voel me daar slecht over, maar die sigaret brengt rust en die had ik nodig. Ik voel me nog slechter omdat ik de dynamiek herken van toen ik nog regelmatig terugviel met alcohol. Weet nu ff niet wat te doen.

Ik was het draadje ook kwijt! Fijn dat die er weer is. Lastigste dag tot nu toe denk ik (na bijna twee maanden). Even die verlossing leek belangrijker dan gewoon rustig doorgaan met niet-roken. Vreselijk hoe als je kwetsbaar bent de verslaving sterker wordt. Maar ik heb het doorstaan, ff geen aandacht besteed aan gevoelens. Is geen falen Zbb. FF hergroeperen?

Dankje, Bob en Jane. Gaat goed hier, steeds sterker. en succes, iedereen.

Oh, en vol zelfvertrouwen de volgende: "Every living creature on this earth dies alone."

Rust Cohle, True Detective

Goedemorgen. Als ik een nachtmerrie heb gehad (en dat wisselt) leg ik dat altijd uit als dat ik iets aan het verwerken ben. Drankdromen bijvoorbeeld: ergens is het best raar dat ik niet meer drink, en tijdens dat jarenlange drinken heb ik nooit tijd gehad om die indrukken te verwerken. Dus dat doen we ‘s nachts met narratieven vol schaamte, ellende, auto-ongelukken, vreemdgaan etc. Dus ik geef er een positieve draai aan: dat hebben we maar weer mooi gedaan vannacht. Mijn vriendin vindt dat vreselijk, dat ik overal het goede van in probeer te zien. Maar ik ben wel vrolijk, en dat vindt ze fijn, dus goed wie doet hier nou moeilijk. Ik wens jullie een fijne dag. Ik mag naar de garage om een heleboel centjes te gaan betalen voor een reparatie (maar hé dan hebben we wel weer een mooie auto).

Ik begrijp het verschil wel. Vechten met je verslaving is verlangen naar, twijfelen, denken ‘het kan wel weer’, ‘zo erg was het niet,’ ‘het moet gewoon mogen’ (het recht hebben, dat gelul - natuurlijk heb je het recht..) - gaat allemaal over mezelf overigens. Accepteren betekent dat je soms als een gek loopt te craven. Maar weten dat er iets anders aan de hand is, niet meer die alcohol zelf. Dat je naar de kloten bent door wat dan ook. Maar dat je door te drinken de weinige macht die je over jezelf hebt uit handen geeft. Ik zit bij de eerste slok in een binge. Dat betekent dat de eerste slok de volgende is, en door, tot ergens, na een week of wat, de muur komt. En in die week heb ik me geen minuut beter gevoeld dan tijdens het niet-drinken. Toen die acceptatie een beetje begon te groeien werd het voor mij makkelijker (maar God weet dat het lang geduurd heeft)..

Dankjewel nog @Bob. Niet drinken gaat heel soepel, wat een rust geeft dat. Continuïteit in werk en privé, minder schaamte, plannen kunnen nu echt worden uitgevoerd. Ik ben nu aan het worstelen met stoppen met roken - van een andere orde, maar dezelfde dynamiek. Hoop dat ik daar wat sneller klaar mee ben. Hart onder de riem voor iedereen!