Descartes33

Ik kreeg een paniekaanval op het terras.

Weer een terugval. Ik word er een beetje moe van.

Nee klopt. Ik ga er weer tegenaan.

Nee langer. Ik begon zaterdag, vannacht weer gestopt.

Ja ik had me eerder moeten melden. Pff wat een ellende.

Stress. Ik was drie maanden nuchter. Nu weer opnieuw beginnen.

Goedemorgen Maja. Ik heb een terugval. Vreselijke nacht.

Mja zij vindt van wel. Ik wat minder, ben ‘s avonds zo kapot dat ik nauwelijks kan antwoorden op haar vragen. Ik merk dat ik er niet helemaal ben, weinig gevoelens. En ik heb inderdaad twee weken vrij gepland. Vind dat wel lastig, het is nodig, het moet want anders trek ik het niet met werk. Maar ik ben er vanbinnen zo klaar mee. Dat de deur ( zoals Knakker zei) niet helemaal dicht zit. Enfin, nadenken maar weer.

Dat is mooi Cleo. Ik denk al lang niet meer dat ik alcohol nodig heb om het leven aan te kunnen. Daar heb ik mijn manier van drinken wel op aangepast - direct naar honderd tot ik niet meer op kan staan. Ik kan het herstel wel waarnemen, objectief, het tuintje is aardig aangeharkt na bijna drie maanden. Maar ik snap mijn eigen kwetsbaarheid niet zo goed. Ik heb een belangrijk iets geleerd de afgelopen maanden: na een tijdje moet ik gewoon niet meer nadenken, want zodra ik nadenk gaat het mis. Maar dat is moeilijk, ik ben gewend om me overal uit te denken. Bijna elke dag voelt mijn hoofd gesloopt, op een andere manier dan drank mijn hoofd sloopt, fundamenteler voelt het, alsof langzaam alles stuk gaat. Nouja daar kan niemand iets mee. Ik merk dat ook dit mijn leven sloopt, wat ik zei, geen liefde meer. Te moe. Niet mogen denken. Slapen, dat mag gelukkig. Morgen weer fris op.

Nog ff wat van me afschrijven. Ik heb een aardige routine gevonden met niet-drinken. Elke avond antabuse, ik weet waarom. Er staat teveel op het spel. Ik slaap goed - lees: een coma - en ‘s morgens ben ik beter, dan heb ik de kracht weer, heel normaal eigenlijk. Maar eindstand kan ik de rust niet vinden. De relativering niet, de liefde niet. Alles is een beetje teveel, ik zie de troep in de wereld teveel en ik sleep teveel troep achter me aan. Het verwondert me hoeveel slechtheid, ellende, ik in de wereld kan zien. Hier, ‘s avonds, alleen, met wat sigaretten en een glas water, aan de bar. Nuchter, koud, met een steen op mijn borst. Las vandaag over eenzaamheid en alleen zijn en de romantiek en de depressie ervan. Ik spreek de hele dag tientallen mensen maar ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Overal zijn muren. Iedereen houdt zich groot. Het lijkt een doel geworden te zijn om maar zo normaal mogelijk te doen - lees: helemaal niets te tonen, bang dat iedereen je in de steek laat. En het is misschien nog wel terecht ook. Ik vind het fijn om hier te lezen, en af en toe te schrijven. Het is onzichtbaar en toch is het er, dat doet me goed.

Goedemorgen, ik kom er eens gezellig bij op het dagpact. DAGPACT Reacher Pedro zbb Quinn ikkanhet Descartes

Gewoon van je afschrijven Jannigje, daar is dit voor, en het kan je helpen. Klinkt als een raar verhaal, vervelend dat de assistente je niet verder kon helpen. Ik zou er zeker niet zomaar mee stoppen, kijken of er toch een paadje mogelijk is tussen de twee keuzes, in overleg.

Hé Knakker, jij was opeens weg. Leuk om je weer her en der te lezen.

Dat zou wel leuk zijn. Ben de laatste weken ook wel een beetje verslaafd aan werken. Het houdt het ritme en patroon erin. Beetje bang om vrij te nemen, dan zou er weleens een deurtje open kunnen gaan. Zolang ik maar niet teveel over mezelf na hoef te denken gaat het wel aardig. Afleiding en slapen. Probeer nu iets goeds te bedenken om in mijn vrije tijd te doen, probeer wat te schrijven. Als ik ‘s avonds maar moe ben, dat een beetje.

Ja gaat goed. Dagje vrij natuurlijk. Ben aan het plannen om over een maand twee weken vrij te nemen, eens kijken of dat gaat lukken.

Ja ik gebruik Antabuse, dat werkt wel aardig. Maar ik haat die momenten op de dag dat ik denk ‘k.. had ik die maar niet genomen’. Rare interactie is dat, die twijfel. Gebeurt vooral op de momenten dat het echt slecht gaat. Het is een lerende periode voor mij. Ik kom erachter dat ik wel aardig van vertrouwen ben, en dat de wereld (lees: mensen) soms een stukje slinkser in elkaar zitten dan ik gewend ben. Ik vind dat een hele nare ervaring, dat triggert meteen gevoelens van eenzaamheid. Het zal wel nodig zijn, denk ik nu. Even goed boos worden wil ook weleens helpen. Maar het zelfmedelijden ligt altijd op de loer.

Dank voor jullie reacties. Veel nagedacht over die hogere macht, niet gevonden. Ik merk wel dat ik hem mis. Steeds maar het gevoel dat ik alles moet doen om aan te haken bij mijn omgeving. En steeds maar de neiging om weg te kruipen, maar ik weet niet waar. Achterover donderen in de slaap is nu het plan.

Ik rakel mijn draadje maar weer eens op, een keer is een terugval niet de aanleiding. Beetje druk op de dagdraad. Beetje behoefte om te delen, lukt niet goed met de mensen om me heen. Twee maanden nuchter, hard gewerkt, zat wel in een aardige flow. Maar wat loop ik weer tegen mezelf aan. Ik merk nu dat ik al een maand geen liefde of vreugde of wat dan ook in mezelf heb gevoeld. Wel gezocht, wel geprobeerd, wel gedaan alsof. Slapen is het enige waar ik nog op hoop, op zo’n dag. Elke dag kost alles een beetje meer moeite. Misschien kan ik mijn baan gewoon niet aan, ik weet het niet. Dat is nu het grootste probleem. Druk te hoog. Elke keer weer die berg op moeten klimmen, elke dag, en elke dag is-ie weer een stukje hoger. Weten dat je armen vol liggen en steeds komt er weer een blokje bij. Om hulp vragen, dat toegezegd krijgen, maar niks komt ervan, je moet het helemaal zelf regelen. Maar daar heb je geen tijd voor. En dan komt de dag van vandaag waarop iemand je in de steek laat en nog een hele stapel hout over je kop gooit. Enfin dat is de metafoor. Ik zie door die druk mijn alcoholprobleem niet eens meer. Mijn neiging om te drinken komt omdat ik weet dat dat me 100% verlost voor even van het leven. Maar dat is een illusie, het gaat toch wel door, het gaat altijd weer door. Ik weet niet tegen wie ik moet praten om er van los te komen. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik hoor alleen maar de mensen die op me rekenen dat het goed gaat. Die niets uitvoeren totdat ik ze dat vertel. En het zijn er zoveel dat het me niet meer lukt. Wat ik mis is iemand die mij vertelt wat ik moet doen. Die mij vertelt dat ik het goed doe, en dat ik het dan hoor. Die zegt dat het allemaal niet zo erg is. Dat die druk alleen maar in mijn hoofd zit. Als alles goed gaat, dan gaat het toch goed? Waarom heb ik dan de neiging om mezelf in alcohol te storten? En zonder smoesjes, niet ‘ach een biertje, moet kunnen’ of ‘ik hou het onder controle dit keer’.. Nee, liters whisky van ‘s morgens tot ‘s avonds. Onderweg even stoppen voor een biertje, en weer door. Dat is het enige wat me nu tegenhoudt, dat ik weet dat ik niet meer zal stoppen. Goed, een vaag verhaal Descartes. Doet me zowaar goed om het op te schrijven. Ik voel me wat lichter.

Ik lees af en toe ff mee. Gaat goed hier, weinig te melden. Geen nieuws = goed nieuws.

86,3

Klopt San. Bij waar ik zat waren dan wel voortdurend alcohol/drugstesten en anders vloog je eruit. Mijn ervaring heeft me erop gewezen dat je altijd weer naar buiten moet tenslotte, dus dat het in essentie op jezelf aankomt. Maar goed dat wisten we ook wel. Wat niet wegneemt dat je er misschien wel als een ander mens uit komt, met meer kracht en wijsheid om ermee om te gaan.

Goedemorgen. Ik sta er een stuk beter voor dan vorige week maandag. Wat is het toch een verschil van dag en nacht, de alcohol. Ik ruïneer het dagpact als ik mezelf erop zet op mijn telefoon en het is gezien de antabuse ook niet nodig, maar in gedachten sta ik naast jullie. Fijne dag.

Dit zijn de thema’s Smaragd. Super dat je dit zo opschrijft. Ga daarmee door, en, houd misschien persoonlijk ook eens een dagboek bij, mooi boekje, mooi pennetje, alleen voor jezelf, kan weleens helpen. De aanleiding hier op het forum zou je moeten verwaarlozen. Goeie week gewenst!

86

Ken het gevoel Smar. Mooi streven. Pas op dat je niet te hard gaat. Voor je het weet is alles af, moe, trots, blij, tevreden, wat nu... Daar ga ik weleens fout. Maar goed dat weet je wel. Geniet van je week.