Descartes33

Goedemorgen. Ik zit al te werken. Naar @Zbb. Hoop dat het snel overgaat. En fijne dag allemaal.

Klinkt inderdaad een beetje als mijn verhaal. Ik heb ook jaren in een soort roes geleefd, eigenlijk al van jongs af aan. Totdat ik vastliep, natuurlijk. Ik had vooral last van depressie en paniek. Toen ben ik naar de huisarts gegaan en hulp gaan zoeken, maar dat was al weer drie jaar geleden hoor. En toen begon dat drinken in episodes: weten dat het eigenlijk niet meer kan, dat een tijd volhouden, en dan om wat voor reden dan ook toch weer beginnen. Hulp blijven zoeken maar zelf de stap niet kunnen zetten. Daarom weet ik niet zo goed wat te doen nu. Het lijkt wel iets beter te gaan. Kleine stappen, maar wel echte stappen. Fijn dat jij zoveel herstel ervaart met het dappere besluit dat je hebt genomen. Gek is dat hè? Volgens mij ‘willen’ we helemaal niet drinken. Ik althans niet meer, ik heb meer het gevoel dat het moet. Nou goed nu niet meer. Die nare gedachten over jezelf die herken ik. Alsof ik door al dit falen een soort schaduw van mezelf ben geworden. Onzeker over wat mensen ‘eigenlijk’ over me denken. Terwijl ik het vaak ook wel weet. Goed om hier herkenning te vinden.

Mja het was daar slecht geregeld. Ik kreeg bijna geen informatie vooraf, wist niet wat ik kon verwachten. Wat ik daar zag qua mensen was zoveel ellende. Er werd gestolen en gesjoemeld. En ik deelde een kamer met een aantal types die echt gevaarlijk waren. Ik wilde het liefst weer weg. En de mensen die ik daar ontmoette vielen allemaal weer terug, ik ook natuurlijk. Maar al met al heb ik daar weinig vertrouwen uit geput, dat je een verslaving kunt oplossen. Enfin het was niet allemaal negatief. Ik heb er geleerd me meer open te stellen. En ik zag gedrag van mensen dat ik in gebruik waarschijnlijk ook vertoon. En er waren ook hele mooie mensen. Het was gewoon nogal een shock voor me. En nog word ik daar nog weleens wakker in mijn slaap. Maar goed uiteindelijk ligt de fout bij mij, ik had er meer mee moeten doen.

Ik heb een therapeut waarmee ik goed kan praten. Maar praten is niet genoeg zolang ik blijf terugvallen. En mijn vriendin is lief. Helse nacht was het, echt. Ik kan niet aan mezelf ontsnappen. Zo ziek geworden en nog hoor ik dat duivelse stemmetje. Dan visualiseer ik de flessen weer. Maar goed nu is het klaar. Ik kan niet meer.

Dankje Quinn. Mijn probleem is dat het vaak weer te snel te goed gaat. In 2018 ben ik opgenomen geweest. Daar heb ik een aardig trauma aan over gehouden. Ik weet het nu even niet meer.

Als ik een jaar nuchter ben mag ik mijn vriendin ten huwelijk vragen. Dat is het streven.

Ik heb geen kinderen. Vriendin wil het niet zo lang ik drink en ik ook niet. Kan ook helemaal niet zo. Dank je voor de tip. Ben zo verdrietig. Ademnood en paniek. Ik heb die gedachten ook als ik nuchter ben Smaragd. Wel minder maar het sluimert. En de rotsvaste overtuiging dat het altijd mis moet gaan.

Wat goed van je Maja. Ik noteerde steeds waarom ik de antabuse nam. Om goed te slapen, gezond te zijn etc. Om goed te werken. En deze week was het gewoon stuk opeens. Geen motivatie meer. Te druk op werk, zelfhaat. BAM relapse.

Dankje Maja. Fijn om een beetje contact te hebben. De trigger was stress en onverschilligheid. Mijn psych liet me de motivatie om antabuse te slikken noteren. Die daalde enorm afgelopen week.

Ik ben al sinds mijn vijftiende verslaafd. Heb het altijd proberen te ontkennen, ondanks al het drama. Nu lukt het me lange periodes nuchter te zijn maar op een gegeven moment geef ik het op. Ik denk dat ik niet zonder kan, nooit gelukt ook. Altijd maar weer door. Verlangen naar de dood. Dat het voorbij is, dat ik niemand verdriet meer doe.

Ik zit veel aan vroeger te denken. Maakt me moedeloos. Ik heb de moed niet meer. Schrik steeds wakker met gedachten aan drank, alsof er geen uitweg meer is.

Als ik nuchter ben lijkt er niks aan de hand. Ben bang om opgenomen te worden. Schaamte. Erkennen dat er een enorm probleem is. Wat bij me hoort, al jaren.

Goed plan. Ik zit groter te denken. Misschien toch een opname. Durf het niet maar er moet structureel iets anders.

Ach wat heb ik het over leren. Ik wist alles al. Het enige wat ik leer is dat ik blijkbaar kapot wil. Het kan me niet meer schelen.

Ik leer wel meer over mezelf. Zodra ik ging drinken moest ik doordrinken. Wat een gif is het ook. Ik sta er gewoon naast, ik heb het zelf gedaan. Er was niets aan de hand behalve stress. Ik heb de moed niet meer maar zal die moeten vinden.

Ik bewonder je moed. Ik ben het de afgelopen dagen aan het opgeven. Het lukt niet nuchter, en het lukt niet dronken.

Nee ik ben al gesloopt. Snap niet wat me bezielde. Schaam me verrot. Het is een kwestie van leven of dood. Er zit iets op de achtergrond, depressie, ontkenning.

Ik zoek een soort van rust in mezelf, te weten waar het leven om draait en wat goed is. Een rust die ik bijvoorbeeld niet kon vinden in mijn ouders. Maar die ik wil vinden voordat ik kinderen krijg. Je hebt wel gelijk, misschien is het niet belangrijk. Maar ik verlang ernaar omdat ik het mis. Ik heb het soms gezien in sommige mensen.

Het is zo moeilijk om te vinden wie je zelf bent.

Het vreemde is dat ik ondanks maanden nuchter altijd verslaafd blijf. Het zit gewoon vast in mijn kop. De pijn die ik nu voel herken ik van mezelf, ik voel me er veilig bij. Ik ben thuis als ik als een sloeber naar de winkel loop voor alcohol. Ik probeer dat mijn partner duidelijk te maken maar het lukt niet erg.

Heb de afgelopen maanden veel aan je epistel gehad @lady jane. Ik heb het idee dat ik steeds een beetje verder kom. Ik zit sinds vrijdag wel weer in de drank. Ik had het gevoel dat ik het moest confronteren. Veel over gehad met mijn therapeut. Ze adviseert me om juist tijdens zo’n terugval contact te blijven houden, om het te beperken, te corrigeren. Normaal post ik hier pas als ik er weer uit ben. Ik probeer dat nu wat eerder te doen, ik voel me ook nog vrij helder. Ik probeer er vandaag uit te komen.

86,9 geen idee wat ik fout doe, ik sport alweer weken, geen chips meer ‘s avonds.. waarschijnlijk zijn het spieren.

86

Goedemorgen. Sterkte Maja, ik denk nog vaak terug aan wat jij een tijd terug op mijn draadje schreef, dat gaf me veel troost. Drank ter verdoving is een slechte ruil. Fijne dag allemaal. Beetje grijs hier.

Ja dat herken ik wel. Ik heb nooit gereden met drank op, maar ik heb jaren ook niet nuchter durven rijden. Ik voelde me altijd wat onvast als ik niet dronk, werd op de gekste momenten overvallen door een vlaag van paniek. In vergaderingen, bij hoogtes, in supermarkten. Dat komt doordat als je regelmatig teveel drinkt je altijd een beetje aan het ontwennen bent. Hoge hartslag, veel zweten, en bij sommigen paniek, die zich dan uit in situaties waarin je je kwetsbaar voelt. Het verdwijnt grotendeels als je lange tijd niets drinkt. Hoewel het bij mij altijd is blijven hangen, maar meer als een ruis waarmee wel te leven is.