Klassement

Goedemorgen. Vanmiddag m'n vriendin met de kinderen. Ik ga Stroganoff maken van varkenshaas. Eerst een bakkie en ontbijtje en dan richting Scheveningen voor de 24e editie van de Kerststrandloop, dit jaar zonder kater. Even gekeken en het is laag water, dus dat wordt lekker lopen. Oh en nog een leuk feitje, ik ben vandaag 30 dagen droog. Fijne dag allemaal!

Dank allen. Verdieping op microniveau. Dat is het wel ja. * Hoe fijn ik het bijvoorbeeld vind om goed voorbereid en zonder haast de dingen te ondernemen. Dat dat belangrijk voor mij is. *Dat mijn nieuwe dagelijkse ochtendzwemmen mij zo'n 'voorsprong op mezelf' gevoel geeft. Zeeën van tijd. De dag nog vers. Hoe fijn. *Dat het schoonmaken van fruit en dan met name granaatappels dan weliswaar tijd kost en vieze handen, maar dat het ook prettig om te doen is. *Dat ik minder uitstel. *Dat ik gezond kook en gewicht verlies. *Hoe prettig ik het vind om thuis te zijn. Dat is (weer) nieuw. En ja die muts is ook een verhaal. Maar ze woont ook in me. En ze houdt van thee en mediteert en dat is prima.

Eerste Kerst zonder mijn vader. Mijn moeder was verdrietig. Ik had thuis een heerlijke dahl gemaakt. Die hebben we met zijn allen opgegeten daar. Nu weer thuis en al in bed. Ben Tolle aan het lezen. Voor de vierde keer in begonnen. En opeens 'pakt' het. Nog iets fijns. Vanwege de pijn in mijn knieën denk ik dat borstcrawl beter is dan schoolslag. En ....het gaat zo veel beter nu dan eerder. Yeah! Verder opbouwen nu. Maar het voelt als een overwinning.

Paul Verhaeghe, "Over normaliteit en andere afwijkingen", Prometheus Nieuw Licht, Amsterdam, 2019. Dit boek gaat niet over verslaving maar zal een aantal van ons die een verslaving de baas worden, zijn geworden of willen worden wellicht kunnen helpen om onderliggende zaken beter te begrijpen en wellicht ook te hanteren. Paul Verhaeghe (1955) is een Belgisch hoogleraar klinische psychologie en psychoanalyse. Aan de hand van een geschrift van Foucault beziet hij in zijn nieuwste boek de hedendaagse klinische psychologie en diens rol als bevestiger van maatschappelijke druk op het individu om te passen in een van buitenaf opgelegde mal. Wat afwijkt is keurig gecategoriseerd in een handboek waarin het wemelt van afkortingen als ADD en ADHD. Steeds meer gedrag krijgt een pathologisch etiket. Verhaeghe meent dat we ons niet gek moeten laten maken door deze trend en relativeert onze blik op zogenaamde gedragsafwijkingen. Paul Verhaeghe legt het boek zelf uit in VPRO Boeken van 15 december 2019. Zie: https://www.npostart.nl/vpro-boeken/15-12-2019/VPWON_1305142

Ik kwam in maart 2010 en ging toen vrij snel naar 0 alcohol, dat hield ik bijna 5 jaar vol. Toen dacht ik tijdens een vakantie met een vriendin dat ik toch nu wel één wijntje kon drinken net als ieder normaal, gezond mens, Dat bleek ook te kunnen, maar toch zat er eenaddertje onder het gras. Een verraderlijk addertje, een addertje dat mij toefluisterde dat ik “het” weer kon en dat er dus niets meer aan de hand was met mij. Ik was alcohol de baas, hoera! mAar toch was er iets mis. Na bijna 5alcoholoze jaren ging ik weer regelmatig iets drinken, nooit dronken, altijd onder controle, maar toch. De afhankelijkheid sloop er weer in, en dat ging verrassend snel, en juist die afhankelijkheid wilde ik niet meer voelen, dus moest er weer iets gebeuren. Ik moest een keuze maken tussen de rust van helemaal niet drinken en de onrust vanwege drinken, ook al is dat drinken dan gecontroleerd. Maar gecontroleerd was voor mij niét vrij.En dat wilde ik, vrij zijn. DAT KAN IK ALLEEN ALS IK niets DRINK , zo simpel,is het vóór mij. Niets drinken is vrijheid, zo nu en dan drinken spanning, onderhandeling, gedoe. En ik wil dat gedoe niet meer. Dus na een maand of zes ben ik opnieuw helemaal gestopt, nu vier jaar geleden. De laatste jaren waren zwaar, ik had zo nu en dan echt de neiging om het op te geven ende drank weer op te zoeken. Tegelijkertijd vond ik dat zo suf en mijn eer te na dat ik dat toch niet wilde. Er is ook een weten dat de drank mijn problemen niet oplost, sterker nog, die komen in alle heftigheid weer terug, als een boemerangeffect . Ook, in moeilijke, perioden was/is er een soort zekerheid :”dat doe ik niet, dat helpt me niet” Die stem is gelukkig luider dan de andere stemmen. De laatste jaren waren heftig en zwaar, zowel geestelijk als lichamelijk, die strijd gaat nog steeds door en dat is zwaar, soms intens verdrietig. Of er uiteindelijk iets goeds uit voortkomt kan ik nog niet overzien, maar één ding is duidelijk: ik drink niet!! Vooralsnog staat dat besluit boven alles. Ik alle ellende, verdriet, woede en wanhoop is er toch één zekerheid, één besluit: IK DRINK NIET.

Mooi @bumperjim, dierbaar dit.

Ik ben de GVR (Grote vriendelijke reus) aan het kijken. Nadat ik zo'n 3 uur heb meegedaan met gourmetten (en opruimen want niet iedereen helpt daaraan mee). Ik vond het wel een fijne invulling en afleiding van de avond.

Ik heb ook een fijn gevoel. Ik realiseer me nu wat voor leuke kids we hebben. Niet de meest makkelijke, niet de meest populaire, maar, denk ik, "goed volk" in elke zin vh woord. De oudste met haar roestvrijstalen karakter, onopvallend, praat zachtjes maar oh pas op want het is "my way or the highway". Ik denk ook dat ze daarom nog geen vriendje heeft gehad. Ze is niet mals. Ze is nog tien keer zo erg als mn vrouw. Dezelfde praktische intelligentie en betrouwbaarheid ook. Als je nu zou afspreken op 30 oktober om 5 over 8 's avonds tegenover het gemeentehuis van Appingedam of zo, dan staat ze er ook gewoon met een niksaandehand gezicht wat jou scheef aankijkt want je komt net iets te laat aankakken. De jongste met al haar vlinderachtige creativiteit, de moeite om te beslissen, het zelfvertrouwen dat zomaar kan smelten als sneeuw voor de zon, maar ook de principes (klimaat en zo), de affiniteit of aversie tegen bepaalde personen die heel intuitief is maar vrijwel altijd raak, het gevoel voor humor, de krankzinnige invallen... Over een half jaar gaat de eerste alweer de deur uit, snif. Ik probeer het, nu nuchter, allemaal mee te krijgen en te onthouden wat we samen doen, voor zover de twee pubers iets van me willen weten... Soms wel, vaak niet.

'Voor je het weet ga je geloven in verhalen' Ik heb lang geloofd in mijn eigen verhalen...en nog...iemand zei volgens mij hier eens, als een groef in een plaat. Ja, zo voelt dat wel eens...want als ik zie dat het 'een verhaal' is, is dat soms best ontluisterend...niet meer groots en meeslepend...maar...euh...gewoon...niks bijzonders? Dat mis ik dan wel eens...mijn eigen drama Vrede sluiten met jezelf...mooi gezegd. Ik noem het acceptatie. Enne...dat dat een innerlijke muts zou zijn is ook een verhaal(tje)

Ok, dat wist ik niet. Dan is t helemaal goed

Angke en Chris, Ik herken zo wat jullie schrijven over die angsten. Ik heb ze helaas ook nog steeds, al is het wel minder geworden. Wat ik wel geleerd heb, is dat de stress welke deze angsten geeft, of de stress van het niet meer aan te kunnen, dat het nooit meer over gaat ed, je echt alleen maar zieker maakt, echt waar. Die stress is vaak al De helft van hoe slecht je je voelt. Dus probeer een manier Te vinden hiermee om te gaan. We hebben niks anders dan benzo ontwenning en Het komt goed, ooit

Chris72 Idd angst voor de angst om ziek te worden,en dood te gaan,soms kan ik bijna niet slikken droge keel droge tong,komt dan weer omdat ik de ergste dingen denk,erg dat gedachten dat allemaal kunnen,. Ik begin nu in januari bij het angstcentrum met cognitieve gedrags therapy,door de xanax bleef dit natuurlijk onderdrukt,dan door de clomipramine bleef het ook onderdrukt,en nu boem komt alles weer terug,dus nu gekozen om therapy te volgen. Ik hoop dat het mij allemaal wat lukt,want de ontwenningsverschijnselen maken het verdomd moeilijk. Zo chris72,maak er nog een fijne avond van. Groetjes Angke.

Dank voor je reactie! Bad heb ik niet,Netflix ook niet,maar bed is schoon en zit te kleuren (kleurboek volwassenen). Vind ik fijn om te doen.

Kom lekker bij bij he dochter Rapilos!

Ja, vanmorgen vertrokken uit Maastricht, nu ergens onder Brussel aan de koffie. We kijken wel hoe het gaat met de regen. Tot nu toe valt het mee.

Ik sluit me aan bij Pelle! Hopelijk lukt het je om je zoon zo'n k.topmerking niet teveel kwalijk te nemen. Hij kan er ook niks aan doen en het zegt helemaal niets over jou, jij bent lief, wijs en dapper. Zo knap hoe je het allemaal voor elkaar krijgt in je eentje. Ik wou dat ik je even hierheen kon zappen, dan installeerde ik je in een luie stoel onder de mandarijnenboom, perste een mooi glas sap voor je en nam je jongens mee voor een cursus surfen op de oceaan zodat ze lekker moe worden en geen puf meer hebben om lastig te zijn. Nou ja, ik wil maar zeggen... jammer dat we geen vriendinnen zijn. En wat is dat nou met je vriend? Ik las toch ergens dat je relatie dreigt te stranden? Hoef je natuurlijk niks over te zeggen maar ik wens je kracht en liefde voor jezelf

@Smaragd Ik vind het stoer van je om refusal te gaan gebruiken en hoop van harte dat het goed voor je werkt zonder vervelende bijwerkingen. Geen idee wat het met een 'klein kind' te maken heeft. Mensen die er commentaar op hebben omdat zij het zonder refusal doen die staan niet in jouw schoenen hè, wat weten zij ervan? Ieder zijn weg. Sterkte man, wees trots op jezelf!

@Jannigje

@Kyon ja maar das ook niet feestelijk

Dank je wel Bob. Gefeliciteerd met deze mijlpaal Bolletje. En Jannigje wat een mooi en herkenbaar stukje van jou. Heel waardevol ook.

Wow echt een doorbraak @Smaragd!

En natuurlijk heb ik over de discussie na gedacht. Zie het voor nu niet als zwakte om het te moeten innemen/gebruiken. Vereist ook moed en kracht om het voor nu elke avond dan te gaan innemen. Weken kan het goed gaan, maar 1 vrije dag en ik kan mezelf bijna letterlijk dood drinken. Dus ja als ik dan moet kiezen. Dan zeker refusal. Mijn bloeddruk opmerkelijk goed nu weer gewoon 120/80(kun je nagaan wat drank idd doet). En mijn leverwaardes waren ondanks deze uitglijder ook heel erg goed. Nog nooit zo goed geweest. Dus mijn ingeslagen weg is de goede en ik wil dat voortzetten. Dan maar met refusal. Welterusten.

Hoi @Yana ja het gaat wel. Fysiek bedoel ik dan, mentaal heb ik echt een opdonder gehad. Onder invloed kan dat gevoel mij natuurlijk niets schelen, nadien als ik ontnuchter natuurlijk des te meer. Heb gewerkt vanavond, weer, morgen ook. Gedij ik het beste op. Maar dat is dus niet voldoende, wel gebleken. Dus voor het slapen gaan zo neem ik mijn eerste refusal weer in. Ik ga het elke avond doen voor het slapen. Voorgaande keer dat ik het gebruikte, werd ik er ook heel erg moe van. 2 vliegen in 1 klap, ga ik nog beter slapen. En ik weet dat ik de volgende dag/dagen niets kan drinken.Heb het gewoon nodig want ik wil dit niet meer. Achteraf heel vernederend en niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Bedankt voor het vragen, hoop dat je een leuke dag/avond hebt gehad. Je klinkt/leest fijn, djw!

Hoi Bert, Klinkt enorm heftig! Ik kreeg tinnitus na het opstarten van de AD cymbalta. Ik was toen ook wel constant angstig en de eerste weken werd dit alleen maar erger. Omdat het niet meer te doen was, kreeg ik prazepam om te kalmeren. De tinnitus was hiermee op momenten verdwenen, soms kwam het terug. Nu ik de benzo heb afgebouwd, ben ik nu aan het afkicken.. Ook hier is de tinnitus enorm aanwezig, maar maak er mij niet druk in.. Zolang ik geluid hoor, hoor ik het niet en het is wel het laatste van men zorgen nu. Ik heb wel de indruk dat sedistress (op basis van planten) mij wat helpt om alles te doorstaan. Ik neem dit sinds gisterenavond. Veel sterkte! Het komt wel goed.

Ja Vechtertje, dat heeft geen zin, het ene inruilen voor het andere. Je wil het gevoel verdoven dat gaat niet en komt dubbel zo hard terug, dus goed dat je even niet meer drinkt. En hier hebben we ook geen oplossing dan het afkick gevoel, hoe pijnlijk ook, accepteren en weten dat daar een eind aan komt. Wanneer? Dat weet niemand, maar houd je vast aan die wetenschap dat het een keertje stopt en dat er ook hele goeie dagen komen. Als je kan drink veel water zodat je je lichaam schoon spoelt, en rust. Rust zoveel je kan, niet vluchten. En als je op bent, ga dan wat leuks doen ook al heb je geen zin. Je concentreren op een rotgevoel maakt het alleen maar groter. Succes.

Pff ik trek dat laat naar bed gaan helemaal niet meer. Kerst is hier vooral de 24e 's avonds, gisteren dus. Ik open vaak de dagdraad dus ik ben een ochtendmens en bij mij ging om 1 uur gewoon echt het licht uit. Dan ga ik gewoon naar bed. 9 uur wakker, toch keurig 8 uur slaap gehad, 5 km hardgelopen en nu ben ik weer klaar voor nog een hele middag eten en socialisen met zn 30en of zo. Grappig is dan dat je de extraverten dan een gezelschapsspel ziet gaan doen terwijl de introverten hun telefoon pakken. Ik ben van nature vrij introvert maar ga dan toch mee met gezelschapsspel ook al trekt me dat niet altijd maar dat blijkt dan vaak toch de beste keuze. De introverten hebben hun inbox up to date als ze weer op t werk komen, dat dan weer wel

Tis hier ook een beetje afzien bij oma, die hier kennelijk al 3 maanden of zo naar toeleeft en dus een gietijzeren kerstprogramma heeft waar niet van mag worden afgeweken. Zo is traditiegetrouw een volwassenentafel, een pubertafel en een "kleintjes"tafel waar van oudsher gecoacht wordt tbv het gebruik van vork en mes, netjes drinken inschenken en ook wat van de groente nemen. Nu zijn onze "kleintjes" inmiddels 15 en 17 en die raakten ogenblikkelijk van de kook dat ze niet gewoon met de twintigers konden eten. In een normale situatie schuif je dan met 1 haal de tafel 2 meter verderop, maar met oma moet je dan eerst een soort COP25 onderhandelingstraject in wat een nutteloze stress allemaal, mn eigen oma was zoveel relaxter *snif* Wel lekker hardgelopen tegen t kerstvet.

P

Vrolijk kerstfeest allemaal!

Dank je wel lieve vrienden. Ik hoop dat iedereen die hier is dit kan bereiken. En het kan hoor. Het nr. 10 mag jij opeten Jannigje.

@niks Misschien kun je dan zeggen: "ja, heerlijk hè, samen zingen" en dan zing je een kerstliedje, ze zingt dan vast met je mee.

@bolletje, wat een prachtig jubileum. Je staat nu 10 jaar droog. Mag ik je daarmee heel heel hartelijk feliciteren! En ook mijn gelukwensen voor Soothe, Happiness, Lika en Adrian, en niet in het minst voor @Kyon die er 4 maanden op heeft zitten.