Klassement

Woensdag 3 juli 2019 voor ons allen

Goeie morgen beste mensen, Bor ik ga niet vragen hoe het met je is nu, ik weet het antwoord, maar blijf in deze tijd contact houden met het forum. Je hebt dan wel gedronken maar ik moet toch ook even kwijt dat ik je zo ontzettend veranderd vind in je voordeel. Niet meer schoppen en slaan maar gewoon een heel volwassen iemand met volwassen reacties toppie. Laat je vandaag wat van je horen a.u.b.? Zo, dadelijk weer werken. Wat hebben we het weer goed hé?

klopt! Nu de tweede helft nog ... wauw, dan heb wel het gevoel dat ik iets ongelooflijks bereikt zal hebben. Durf nog bijna niet te geloven dat het kan en goed zal gaan. De feiten zeggen van wel, mijn ervaringen doen me huiveren. Dus met een berg moed en voorzichtigheid, sluip ik verder naar het einde van de val (tunnel)

Ik schrijf dit voor iedereen die een steuntje in de rug wil of meer informatie over het stoppen of afbouwen met benzo's. Laat ik voor opstellen dat ik geen arts ben, maar ervaringsdeskundige zoals de meeste van dit forum. Iedereen ervaart de afbouw anders. Hier zijn geen richtlijnen voor. Ieder mens is anders en ieder lichaam. De een ervaart bijna geen klachten en voor de ander is het een hele zware tijd. Ik kan dus niet zeggen wat je te wachten staat. Ik kan alleen spreken uit eigen ervaring en de informatie die ik gelezen heb. Kennis geeft macht en geeft je meer inzicht in de situatie. Pas hier wel mee op! Je komt ook verhalen tegen die je banger maken. Wat goed is om te lezen is de Ashton Manuel, meerdere keren vermeld op dit forum. Het geeft je inzicht wat benzo's met je doen, er staan afbouw schema's in en een duidelijke beschrijving van de ontwenningsverschijnselen. Het belangrijkste BOUW NOOIT TE SNEL AF! Het lichaam heeft bij elke vermindering van dosering de tijd nodig om te herstellen, de mede leden kunnen dit beamen. De zenuwen zijn een tijd(afhankelijk hoe lang je dit geslikt hebt) onderdrukt geweest. Wat de afbouw makkelijker kan maken is de benzo die je gebruikt eerst omzetten naar diazepam. Dit heeft met de halfwaardetijd van de benzo te maken. Diazepam heeft de langste haflwaarde tijd. Dit zorgt ervoor dat het stofje langzamer uit je lichaam gaat en het de afbouw makkelijker kan maken. Voor de meeste mensen werkt dit het beste, maar ook hierin zijn uitzonderingen. Dit betekend niet dat je dus geen ontwenningsverschijnselen krijgt, maar ze zijn iets makkelijker te handelen. Diazepam begint na ongeveer 8 dagen uit te werken, na 8 dagen zullen de ontwenningsverschijnselen pas beginnen. Zowel door dokteren als veel sites staat dat de ontwenningsverschijnselen 1 tot 2 weken aanhouden. Houd er rekening mee dat dit echt veel langer kan duren. Naast de lichamelijke klachten zijn er de geestelijke klachten die de afbouw moeilijk maken. Voor mensen die benzo's zijn gaan slikken voor hun angst op paniek. De klachten die je krijgt lijken hier heel erg op waardoor je denkt dat alles weer terug komt, terwijl dit in veel gevallen niet zo is. Belangrijk om te weten is dat jaren lang of gedurende het gebruik gevoelens onderdrukt zijn. Dus tijdens of na de afbouw kan het zijn dat er bepaalde emoties uitkomen. Wees hier niet bang voor. Zeker als u begeleiding heeft kan degene u er mee helpen. Het is het echt dubbel en dwars waard om te stoppen met benzo's. Ik heb hier nog enkele tips die mij erg geholpen hebben. Houdt u eigen afbouwritme aan. Als je merkt dat je nog niet toe bent aan de volgende stap dan wacht je een paar dagen of een week. Drink voldoende, het liefst water. Koffie kan meer onrust geven, maar is zeker niet bij iedereen zo. Eet zo gezond mogelijk dus ook voldoende groente en fruit. Ik heb zelf veel baat bij het slikken van een multi vitamine en magnesium. Houd indien mogelijk een vast slaap ritme aan. Zorg dat je er met mensen over kan praten, hier op het forum of mensen uit je omgeving. Ik heb diverse mensen in mijn omgeving een artikel laten lezen, waardoor ze het meer zijn gaan begrijpen. Ik heb heel veel baat gehad bij yoga, waardoor ik goed op mijn ademhaling kon terug vallen en een betere doorbloeding kreeg. Belangrijk is om te doen waar je jezelf goed bij voelt. Wees lief voor jezelf! Begin niet aan jezelf te twijfelen, het is gewoon heel zwaar en weet dat het tijdelijk is. Ik hoop dat ik er iemand een stukje mee op weg kan helpen.

Ha @Bianca78, dat is echt balen, 1 uur slaap is natuurlijk sowieso veel te weinig. Is voor 1 nachtje niet erg, maar het moet niet te vaak voorkomen. Mijn ervaring is dat je na een heel slechte nacht de daaropvolgende nacht veel beter slaapt, ik hoop dat dat voor jou ook opgaat. Mijn nacht was ook niet optimaal, was 10 over 5 wakker. Nu sliep ik al rond 11 uur, dus ik zal de 6 uur wel aangetikt hebben, maar ik hoefde er pas om 7 uur uit. Ik weet wel dat het een luxeprobleem is vergeleken jouw ene uur. Ik slaap sinds ik gestopt ben meestal ergens tussen de 5 en de 7 uur per nacht. Nooit meer dan 7. Gevoelsmatig net te weinig, maar als het al zo lang duurt heb ik wellicht ook niet meer nodig. Niet iedereen heeft 7,5 a 8 uur nodig, al wordt dat vaak gedacht omdat dat als norm wordt neergelegd. Elk individu is anders.

zeker vele malen beter. Ik ben nog steeds in opgaande lijn, ondanks de afbouw van de Venla. Het is niet te vergelijken. Maar het is zeer belangrijk dat je dit soort medicatie met dezelfde voorzichtigheid aanpakt als de benzo. Ik doe er 1 tot 1,5 jaar over.

Ik denk dat je beter af bent bij mij als afbouwcoach,omdat arsten niet veel meer kunnen doen als je klaar bent met afbouwen. Zelfs tijdens de afbouw zijn er weinig mogelijkheden je echt te helpen, behalve door soms andere ondersteunende medicatie voor te schrijven. Dit zeg ik vanuit de verhalen uit de praktijk die ik verneem. Mensen zoeken zich suf, zelfs met een huisarts of pscyhiater of wat voor arts dan ook die hen steunt. Een netwerk van steunende personen of instanties is er gewoon niet en kunnen artsen dus ook niet aanbieden. Erik kan mensen omzetten en afbouw bespreken en ondersteunen, maar doet niet echt ondersteuning van de genezing na de afbouw( voor zover ik nu weet). Als het wel zo is hoor ik dat natuurlijk heel graag en ben sowieso benieuwd wat hij kan aanbieden. Ik ga proberen tzt, als ik klaar ben met de voorbereidingen, een afspraak met hem te maken. Kennismaken en kijken of we elkaar kunnen ondersteunen. Wat jij nodig hebt is ondersteuning bij het dragen van het genezingsproces dat je lichaam zelf moet doen en het (ver)dragen van de grote veranderingen in je leven op het moment. Dit is gebied van coaching en therapie, gericht op coping. Want dat is alles wat er is.... er mee leren omgaan, het verdragen en de tijd uitzitten, totdat we genezen zijn. Wat nog een tip kan zijn is het bezoeken van een NA meeting in Nederland. Het schijnt dat sommige mensen dat toch wel fijn vinden omdat de mensen daar bekend zijn met onttrekkingsverschijnselen en de pijn die dat opleverd. Wat mij niet aanspreekt is dat deze mensen meestal zelf gekozen hebben voor het gebruik van een middel waarvan ze weten dat ze het niet moeten nemen en dus niet ongemerkt door een voorschrift van de arts worden beschadigd/gedupeerd. Wat dus wel fijn is, is de niet veroordelende houding, het begrip en de herkenning voor de problemen. Het zal voor iedereen verschillend zijn of iemand het fijn vindt of niet.

Ja, ik wil blijven werken met kinderen, dat heb ik met mezelf afgesproken toen ik zelf kind was. Ik zou later wél een volwassene worden die lief is voor kleine kinderen. God...wat een pijn vroeger... en nu kan ik gaan werken met kinderen met ernstige psychiatrische stoornissen en gedragsproblemen. Alles komt bijeen, al mijn opleidingen en al mijn eigen ervaringen. En al wat ik aan kennis heb opgedaan in mijn 55 levensjaren. En bij dié kinderen ligt mijn hart, heb er regelmatig eentje van in de klas gehad. En moest ze doorverwijzen: in het reguliere onderwijs kunnen ze niet tot bloei komen. Met pijn in mijn hart, deze kinderen zijn altijd op mijn netvlies blijven hangen. Daarom ben ik ook eigenlijk psychologie gaan studeren: ik begreep/begrijp maar weinig van deze wereld.

Eng: ja. Spannnend: ja. Nou en? Toch doen: ja. Topper. @nancy, spannend en eng en twijfel is niet verkeerd. Ben benieuwd.

Zo @nancy, heb je helemaal nuchter en wel een keuze van heb ik jou daar gemaakt.. chapeau!! Die twijfel die je nu ervaart is denk ik heel normaal. Of het een goede keuze is/was?? De tijd zal het leren. Je staat in elk geval niet stil en daar is wel wat voor te zeggen. Aan de ene kant moet ik er niet aan denken (momenteel) om zulke sprongen te maken, aan de andere kant, de betere kant (van mezelf) ben ik strontjaloers dat je de energie en moed hebt... Dat glas wijn laat je maar mooi achterwege, dat zou de hele sfeer alleen maar kunnen bederven. "Geniet" maar van de spanning en de onzekerheid.. ze komen voort uit een heldere geest, uit een heldere nancy.. SUCCES!!

Na een aantal weken piekeren heb ik besloten ( en ook gedáán, daarnet!) om te solliciteren op een andere baan. Man man man, wat vind ik dat moeilijk! Het oude vertrouwde achterlaten, vooral de mensen waarmee ik werk, en kiezen voor een zeer intensieve baan met allemaal vreemde mensen! Maar ik voel me niet meer goed daar waar ik nu zit. En opeens, vannacht, tussen het muggen-doodslaan, bedacht ik me dat genoeg genoeg is. Ik bepaal mijn eigen leven. Ik ben er klaar mee. Maar oh oh, wat haal ik me op de hals, studie is ook nog niet klaar...ik zou nou wel een glas wijn lusten. Doe ik niet, maar toch wel opvallend dat dit na bijna 5 jaar zich zo opdringt. Ik ben bekaf nu, na de gemaakte keuze om op Verzenden te drukken. Maar goed, rust op de plaats en nu maar afwachten. En gaandeweg het traject hoef ik pas echt een beslissing te nemen. Wat moeilijk toch allemaal, kies ik voor gemak en de automatische piloot en ietwat verveling, maar toch gemak en vertrouwd of voor nieuw en groei en hernieuwde enthousiasme en ..... En wat als het tegenvalt? Teruggaan naar waar ik nu werk zit er dan niet meer in..... Ik ben moe van mezelf.

Wiplala, je bedoelt het goed. Maar je kunt enkel je eigen situatie beoordelen, niet die van een ander. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal. En verleden, enz enz. Een ander tips geven heeft feitelijk nooit zin, behalve als die ander erom vraagt.

@Bianca78 Ik vond de eerste weken na het stoppen het meest angstaanjagend...maar vond hier veel steun en herkenning en dat gaf me vaak wel wat rust... Huilen is goed en dat is ook meer dan logisch in deze zware tijd. Het komt echt goed xx @doorbijter ik word echt blij van jou berichtjes, er klinkt echt hoop, moed en positiviteit. Top! Ga zo door @Annie87 Hoe gaat het? Beetje kunnen slapen? @Lynn86 ik vind het ook super knap van je, vijf kinderen is niet niks om voor te zorgen. Respect hoe je het allemaal doet... Sterkte! x

Goedemorgen allemaal! @Bianca wat vreselijk maar probeer vol te houden, veel symptomen worden na een paar weken minder hevig. Ik weet nog toen ik er net vanaf was heb ik gegild, gehuild en geschreeuwd dat ik het niet aankon en niet meer wilde leven. Heb meteen de crisisdienst opgebeld en gezegd dat ik het niet trok. Toch heb ik doorgezet, de eerste maand was het ergst. Ik leef met je mee. Huil maar, vloek maar schreeuw maar. Wat mij hielp was heel veel douchen en in bad, vraag me niet waarom maar daar werd ik wat kalmer van. @doorbijter zo fijn dat de diazepam begint te werken bij je! Super! @Lynn86 ik vind het echt knap dat je volhoudt! 5 kinderen is niet niks terwijl je moet afbouwen. Erg heftig! Heel veel sterkte.

Sterkte Bor en Kohtje! Ik meld me droog af. Did it!

Snap ook echt zo goed wat je zegt. Ik begrijp ook je gevoel zo goed en voel dat zelf ook zo, al heb ik geen moeder maar een tante die het veel geslikt heeft en met Alzheimer totaal van het padje haar leven heeft afgesloten zonder zelfs maar haar eigen kinderen nog te herkennen. Dat is zeer pijnlijk. Ik vind de benzo's vergif en wil dat iedereen eraf gaat. Dat is mijn gevoel. Maar ik probeer het los te laten. Dat je anderen aanmoedigt door te gaan, waardeer ik ook echt heel erg en moet je vooral blijven doen

Hallo lieve allemaal, Ik wilde even met jullie delen dat ik zojuist een dik half uur gehuild heb, nadat ik met Erik Paling aan de telefoon heb gezeten. Het voelde eindelijk als erkenning, tijdens het telefoongesprek was ik ook erg emotioneel en na het ophangen heb ik onbedaarlijk zitten huilen, weet zelf niet zo goed waarom, opluchting? Om eindelijk iemand te spreken die niet alles afdoet als onzin? Ik heb mijn verhaal verteld, hij was heel geïnteresseerd en zei dat ik waarschijnlijk vanaf begin af aan paradoxale reacties heb gehad. Hij begon ook over de halcion affaire. Ik ben inmiddels natuurlijk wel van de rommel af maar merk dat ik nooit erkenning heb gehad en nooit een arts heb gesproken die me begreep en alles afgedaan is als burn-out of angststoornis etc... Ik ga het 2e ziekte jaar in, het uwv gaat ook vragen stellen en ik weet ook niet lekker hoe ik hiermee om moet gaan. Ze willen weten welke behandeling ik heb etc etc. Maar naar mijn weten is hier geen behandeling voor. Hij gaat mijn verhaal intern bespreken en belt me volgende week terug. Ik zei dat ik best naar Nijmegen wilde, ook al is het helemaal aan de andere kant van het land, of als hij een andere goede arts weet in Nederland die hier verstand van heeft, ook prima. Voor het eerst heb ik me begrepen gevoeld door een arts. Ik ken hem niet maar aan de telefoon klinkt hij als een hele begripvolle en geïnteresseerde arts. Wilde het even delen.

@doorbijter ik heb Erik Paling telefonisch gesproken. Hij klonk vriendelijk en gedegen. Ik zou bij hem in begeleiding kunnen komen maar hij stelde voor dit eerst met mijn psychiater te bespreken. Heb jij veel ondersteuning van hem? En heb/had jij ook veel last van een angstig/paniek gevoel? Soms word ik daar de hele dag mee geteisterd. Heb jij daar ook therapie voor gehad?

... en jij laat voortaan iedereen zien dat jij zelfs dat ene glas niet nodig hebt. Geen schaamte maar trots.