Klassement

Vrijdag dan precies drie maanden ct gestopt. Wordt eindelijk niet zo meer meegesleurd door de onrust. Ben er nog lang niet, maar het begin is er.

Kan efficienter: rondje fietsen kombineren met drank halen. Dan drank opdrinken. Daarna strafrondje fietsen gecombineerd met het wegbrengen van de lege flessen. Dat laatste mag ook de volgende dag als dat beter is gelet op de verkeersveiligheid. Superplan, het is efficiënt en brengt regelmaat in je leven. Leg het eens voor aan je begeleiders

Dag, Sinds ruim 8 maanden ben ik clean van de middelen waar ik aan verslaafd ben. De laatste jaren met name alcohol. Ik heb in een 12 stappen kliniek gezeten en bezoek twee of drie keer week een NA meeting. Echter, ik merk de laatste twee maanden dat de 'cult' NA of AA me steeds meer gaat tegenstaan. Mijn instinct vertelt me namelijk dat het NA programma je ipv afhankelijk van je middel je afhankelijk probeert te maken van het programma. Daarnaast legt het 12 stappen programma de oplossing voor je verslavingsprobleem buiten jezelf, waar ik er van overtuigd ben dat je motivatie en de oplossing intrinsiek is. Het punt is echter dat ik deze twijfels niet tegen andere NA bezoekers aan kan hangen of kan uitspreken op een meeting. Het antwoord is dan dat ik zonder het programma terugval en doodga (kort door de bocht.) Doordat ik me een jaar of vijf mede door m'n verslaving nogal heb geïsoleerd en mijn gebruikmaatjes heb afgestoten bestaat mijn huidige 'gezonde' netwerk vooral uit NA mensen. De rest van het netwerk is niet verslaafd. Graag zou ik eens sparren met iemand die het zonder het 12 stappen programma doet en clean is. Het liefst met iemand die het 12 stappen programma ook uit ervaring kent. Zijn er praatgroepen zonder de 12 stappen? Zonder een God? Ik wijs het het 12 stappen programma zeker niet af. Want, de verbinding heeft me heel erg geholpen. Ik besef me alleen steeds meer dat ik een heel rationeel mens ben en dat een aantal kernpunten van deze filosofie me tegen de borst stuiten. Dennis 35, bijna 20 jaar heftig gebruik, 8 maanden clean

Hi allemaal. Al vaker hier meegelezen en nu ook 'n account aangemaakt. Ik ben nu zo'n 4 jaar onderweg met behandeling voor mijn alcohol en drugs gebruik met uiteraard wisselende resultaten. Wat mij het meest geholpen heeft in al die jaren is om eindelijk te begrijpen wat 'verslaafd' betekent. Heel vreemd eigenlijk, iedereen kent de term maar als je door gaat vragen komt er niet echt 'n duidelijke uitleg. Ja sure, voor lichamelijke verslaving is het relatief simpel; je wordt ziek als je niet gebruikt. Maar die andere vorm van verslaving, de psychische, wat is dat nou? De reden dat ik dit stukje schrijf is dat ik veel mensen hier zie worstelen met vergelijkbare problemen en ik hoop dat mijn opgedane kennis wellicht iets kan helpen. Vooropgesteld, ik ben geen psycholoog, psychiater of anderzijds 'n professional op dit gebied. Ik ben ondertussen 41 jaar oud en was sinds m'n 15e een regelmatige drinker en drugs gebruiker. Uiteindelijk 2 flessen rode wijn per avond (als ik de dag erna moest werken, anders over de hele dag 'n stuk of 4) en daarbij de hele dag jointjes roken. Daarbij ook periodes van stevig cocaïne gebruik. Uiteraard was ik me er toen ook best van bewust dat dit geen ideale situatie was en ondernam dan zelf zo af en toe stop pogingen. Maar die hielden meestal niet langer stand dan 'n week of twee. Vrijwel altijd om dezelfde redenen nam ik weer 'n drankje: de verveling, ik was stik chagrijnig of had rust nodig in m'n kop. Het voelde dan ook alsof ik twee weken lang m'n adem had ingehouden, of dat ik al die tijd non-stop 'n marathon had gelopen. Ik móest wel weer gebruiken, kon gewoon niet meer. Maar echt begrijpen deed ik het niet. Hoe kon dit nou? Al die wilskracht van 'n paar weken geleden als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat blijkt nou, hoe vreemd dit ook klinkt, het gebruik is niet het probleem. Ja dat is 'n bizarre conclusie natuurlijk na 4 jaar intensieve therapie. Wat ik daarmee bedoel, het gebruik is een symptoom van een onderliggend probleem; de oorzaak van al dat drank en drugs gebruik. Door de jaren heen zorgt al dat gebruik natuurlijk wel voor (gigantische) nieuwe problemen; financieel, sociaal, professioneel en qua gezondheid. En deze problemen vallen op, deze problemen zijn tastbaar en leiden meestal tot de wens om te gaan stoppen. En aangezien het gebruik de aanleiding van deze problemen zijn, lijkt de oplossing zo simpel: niet meer gebruiken! Helaas wordt dan vaak de oorspronkelijke oorzaak, het onderliggende échte probleem over het hoofd gezien. Het gebruik was al die tijd 'n poging om dát probleem te managen, je coping mechanisme. Dus als je daar nu mee stopt zal die z'n kop gaan opsteken. Vandaar dat ik dat zo blij ben dat ik eindelijk begrijp wat 'verslaving' is. Het is naar mijn mening namelijk 'n compleet verkeerde naam, het geeft je totaal geen inzicht in je probleem. Men zou het veel beter 'emotie-management-probleem' kunnen noemen. Want dat is het!!! Het niet om kunnen gaan met de alle daagse emoties die bij het leven komen kijken. We hebben 5 basis emoties: blij, bedroefd, boos, beschaamd en bang (alle anderen zoals stress zijn afgeleide van deze 5). En gedurende de dag voel je deze in wisselende mate. Voor mij blijkt dat ik erg gevoelig ben voor wat anderen over mij denken, verschrikkelijk onzeker ben ik (terwijl ik me gruwelijk arrogant deed opstellen altijd, ook weer 'n coping mechanisme; het overcompenseren). Ik had ook nog intens verdriet over het verlies van 'n dierbare maar nooit geleerd hoe ik daar mee om kon gaan. Ik was het type man dat nooit mocht huilen of over z'n verdriet mocht/kon praten. En al die emoties waren te veel om weg te drukken. Onbewust ging mijn hoofd op zoek naar hulpmiddelen. Ik ben nu dus ook veel minder boos op mezelf voor al dat gebruik; het was een overlevingsstrategie en bij gebrek aan 'n gezonde manier van coping had m'n hoofd de alcohol en drugs gevonden. Dat verklaart ook waarom mijn stop pogingen maar zo kort lukten. Ik kon al die emoties best 'n tijdje onderdrukken maar op 'n gegeven moment worden ze te veel. Daarom voelde het alsof ik die marathon had gelopen want ik was ook echt kéi hard aan't werk, om al die emoties weg te drukken! Mijn eerste gesprek bij het GGZ zal ik ook nooit vergeten. Zegt die kerel: "je moet meer gaan voelen". Ja daaahaaag, ik voel al veels te veel man! Wat ie dus bedoelde, je moet je gevoelens actief gaan voelen én daarna op 'n gezonde manier gaan verwerken. Dat klinkt nog simpel genoeg maar heeft voor mij toch 'n jaartje of twee geduurd voordat ik echt begreep wat dat nou precies inhield. Dat hele therapie gebeuren was voor mij 'n hoop geite-wollen-sokken-hippie-shit toestand. Maar man! Wat ben ik blij dat ik er toch mee doorgegaan ben. Bijvoorbeeld, het is alweer 'n tijdje geleden maar heb je enig idee hoe lekker het is om 'm potje te janken?! De ontspanning die ik daar van kan krijgen, de last die er dan van m'n rug valt is met geen liters wijn of kilos wiet te realiseren. Het klinkt echt te simpel om waar te kunnen zijn, al die moeite die ik jaren lang gedaan heb om me te verzetten tegen al die emoties met drinken, blowen, snuiven en zo hard mogelijk op stap gaan, maar wat het beste werkt is ze 'gewoon' over je heen laten komen en dus 'n keer te janken of er met mensen over te praten. Ik kon me nooit voorstellen dat dat zou kunnen werken. Maar ik liep op 'n gegeven moment krom van de spierspanningen en had paniek aanvallen en tijdens zo'n groeps therapie sessie brak ik en hortend en stotend kwam alles eruit. Als ik het niet zelf had meegemaakt had ik het waarschijnlijk niet geloofd maar al die klachten waren gelijk, op dat zelfde moment voorbij! Het mag duidelijk zijn, mijn mening over die hippie-shit is 180 graden gedraaid. Het heeft mij zo verschrikkelijk goed geholpen, wellicht m'n leven gered. Ik kan het dan ook iedereen van harte aanraden. Het zijn stuk voor stuk aardige mensen. Ze oordelen niet, geven je geen klote gevoel. Ze geven je ook niet op je kop als het eventjes niet lukt of je 'n terugval hebt. Je hoeft ook niet te praten als je niet wil (geloof me, ik heb daar heel wat sessies gewoon met m'n armen over mekaar gezeten en geen woord gezegd). Voor zover ik weet is het voor iedereen gratis, de verzekering betaald. Je hoeft het niemand te vertellen, kunt gewoon 'n keer 'n afspraak maken voor een oriënterend gesprek en daarna beslissen wat je wil. Poeh, dat is 'n heel verhaal geworden zo. Ik hoop dat ik niet betweterig over kom. Ik wil niemand vertellen wat ie moet doen. Het is mijn ervaring over de afgelopen vier jaar en ik merk dat ik heel erg meeleef met mensen die stoppen met gebruik maar dan zo verschrikkelijk worstelen met al die emoties die dan de kop op steken. Ik ben er ook nog zeker niet. Maar probeer het nu te benaderen als fitness of beginnen met hardlopen: in het begin is dat ook echt klote, je hebt geen conditie, overal spierpijn en wilt het liefste stoppen. Maar hoe langer je ermee doorgaat, hoe beter je er in wordt. Zo werkt het ook met emoties, ik merk dat ik er steeds beter mee om kan gaan. Al zijn er af en toe momenten (verhuizing achter de rug) dat ik merk dat ik dat 'gewicht' nog niet aankan. En ja, dan drink ik 'n paar drankjes en ben in eerste instantie boos op mezelf. Maar gelukkig is er nu wel vrij snel het besef dat ik niet zo steng op mezelf moet zijn. Gewoon weer verder gaan met niet gebruiken, trots zijn op hoeveel beter het al is geworden en vertrouwen hebben dat het steeds beter zal blijven gaan. Dat was het! Dank jullie voor de ruimte hier. Sterkte met alles en niet opgeven!

Iets dat mij heel erg helpt tegen piekeren, tegen cravings, tegen stress door drukte en stress door boosheid: EFT. Hieronder is meer te vinden: https://stichting-eft.nl/ maar het hele internet staat er vol mee. Veel van de artikelen zijn in het Engels. Het kan zelfs helpen tegen slapeloosheid. Op Youtube kun je er ook van alles over vinden. Ik hoop dat jullie er wat aan hebben. Ik wel in elk geval!

Ik heb gelukkig heel zelden akelige p.b's gehad, krijg zo wie zo bijna geen pb's maar als ze naar zijn vraag ik in het openbaar of die persoon ermee wil ophouden met naam erbij. Is het zo afgelopen. Die mensen die die pb's sturen zijn hele bange schijt...…. eu poepers en moet je niet serieus nemen. Hup op het forum die handel.

De rest stuur ik constant pbkes

Heheehy, Vandaag voor het eerst 3 uur gewerkt. Deed me opzich wel goed, alleen wat moeilijk je wilt toch wat doen en bezig blijven en gereedschappen gebruiken en takels maar dat mag niet. Op het begin was ik nogal nerveus om naar het werk te gaan maar dit verdween snel. Een halve dag zonder ontwenningsverschijnselen dat was wel weer fijn om dat te voelen. S’middags begon er weer een lichte wave te komen tot nu nog steeds. Volgende week zit er een maand tussen de laaste reductie. Dan maar effe kijken om te overwegen om te taperen. En een maandje werken en dan is het al weer zomervakantie!

Inspirerend verhaal hier en een goeie Nietmeer, om een eigen draad te openen hier op het forum. Alles valt of staat met de bereidheid om het aan te pakken. En dan komt er ook de ruimte om te leren, te begrijpen, te voelen, en te groeien. Zelluf doen, niet alleen. En hopelijk tot ziens hier op het forum.

Hi allemaal. Al vaker hier meegelezen en nu ook 'n account aangemaakt. Ik ben nu zo'n 4 jaar onderweg met behandeling voor mijn alcohol en drugs gebruik met uiteraard wisselende resultaten. Wat mij het meest geholpen heeft in al die jaren is om eindelijk te begrijpen wat 'verslaafd' betekent. Heel vreemd eigenlijk, iedereen kent de term maar als je door gaat vragen komt er niet echt 'n duidelijke uitleg. Ja sure, voor lichamelijke verslaving is het relatief simpel; je wordt ziek als je niet gebruikt. Maar die andere vorm van verslaving, de psychische, wat is dat nou? De reden dat ik dit stukje schrijf is dat ik veel mensen hier zie worstelen met vergelijkbare problemen en ik hoop dat mijn opgedane kennis wellicht iets kan helpen. Vooropgesteld, ik ben geen psycholoog, psychiater of anderzijds 'n professional op dit gebied. Ik ben ondertussen 41 jaar oud en was sinds m'n 15e een regelmatige drinker en drugs gebruiker. Uiteindelijk 2 flessen rode wijn per avond (als ik de dag erna moest werken, anders over de hele dag 'n stuk of 4) en daarbij de hele dag jointjes roken. Daarbij ook periodes van stevig cocaïne gebruik. Uiteraard was ik me er toen ook best van bewust dat dit geen ideale situatie was en ondernam dan zelf zo af en toe stop pogingen. Maar die hielden meestal niet langer stand dan 'n week of twee. Vrijwel altijd om dezelfde redenen nam ik weer 'n drankje: de verveling, ik was stik chagrijnig of had rust nodig in m'n kop. Het voelde dan ook alsof ik twee weken lang m'n adem had ingehouden, of dat ik al die tijd non-stop 'n marathon had gelopen. Ik móest wel weer gebruiken, kon gewoon niet meer. Maar echt begrijpen deed ik het niet. Hoe kon dit nou? Al die wilskracht van 'n paar weken geleden als sneeuw voor de zon verdwenen. Wat blijkt nou, hoe vreemd dit ook klinkt, het gebruik is niet het probleem. Ja dat is 'n bizarre conclusie natuurlijk na 4 jaar intensieve therapie. Wat ik daarmee bedoel, het gebruik is een symptoom van een onderliggend probleem; de oorzaak van al dat drank en drugs gebruik. Door de jaren heen zorgt al dat gebruik natuurlijk wel voor (gigantische) nieuwe problemen; financieel, sociaal, professioneel en qua gezondheid. En deze problemen vallen op, deze problemen zijn tastbaar en leiden meestal tot de wens om te gaan stoppen. En aangezien het gebruik de aanleiding van deze problemen zijn, lijkt de oplossing zo simpel: niet meer gebruiken! Helaas wordt dan vaak de oorspronkelijke oorzaak, het onderliggende échte probleem over het hoofd gezien. Het gebruik was al die tijd 'n poging om dát probleem te managen, je coping mechanisme. Dus als je daar nu mee stopt zal die z'n kop gaan opsteken. Vandaar dat ik dat zo blij ben dat ik eindelijk begrijp wat 'verslaving' is. Het is naar mijn mening namelijk 'n compleet verkeerde naam, het geeft je totaal geen inzicht in je probleem. Men zou het veel beter 'emotie-management-probleem' kunnen noemen. Want dat is het!!! Het niet om kunnen gaan met de alle daagse emoties die bij het leven komen kijken. We hebben 5 basis emoties: blij, bedroefd, boos, beschaamd en bang (alle anderen zoals stress zijn afgeleide van deze 5). En gedurende de dag voel je deze in wisselende mate. Voor mij blijkt dat ik erg gevoelig ben voor wat anderen over mij denken, verschrikkelijk onzeker ben ik (terwijl ik me gruwelijk arrogant deed opstellen altijd, ook weer 'n coping mechanisme; het overcompenseren). Ik had ook nog intens verdriet over het verlies van 'n dierbare maar nooit geleerd hoe ik daar mee om kon gaan. Ik was het type man dat nooit mocht huilen of over z'n verdriet mocht/kon praten. En al die emoties waren te veel om weg te drukken. Onbewust ging mijn hoofd op zoek naar hulpmiddelen. Ik ben nu dus ook veel minder boos op mezelf voor al dat gebruik; het was een overlevingsstrategie en bij gebrek aan 'n gezonde manier van coping had m'n hoofd de alcohol en drugs gevonden. Dat verklaart ook waarom mijn stop pogingen maar zo kort lukten. Ik kon al die emoties best 'n tijdje onderdrukken maar op 'n gegeven moment worden ze te veel. Daarom voelde het alsof ik die marathon had gelopen want ik was ook echt kéi hard aan't werk, om al die emoties weg te drukken! Mijn eerste gesprek bij het GGZ zal ik ook nooit vergeten. Zegt die kerel: "je moet meer gaan voelen". Ja daaahaaag, ik voel al veels te veel man! Wat ie dus bedoelde, je moet je gevoelens actief gaan voelen én daarna op 'n gezonde manier gaan verwerken. Dat klinkt nog simpel genoeg maar heeft voor mij toch 'n jaartje of twee geduurd voordat ik echt begreep wat dat nou precies inhield. Dat hele therapie gebeuren was voor mij 'n hoop geite-wollen-sokken-hippie-shit toestand. Maar man! Wat ben ik blij dat ik er toch mee doorgegaan ben. Bijvoorbeeld, het is alweer 'n tijdje geleden maar heb je enig idee hoe lekker het is om 'm potje te janken?! De ontspanning die ik daar van kan krijgen, de last die er dan van m'n rug valt is met geen liters wijn of kilos wiet te realiseren. Het klinkt echt te simpel om waar te kunnen zijn, al die moeite die ik jaren lang gedaan heb om me te verzetten tegen al die emoties met drinken, blowen, snuiven en zo hard mogelijk op stap gaan, maar wat het beste werkt is ze 'gewoon' over je heen laten komen en dus 'n keer te janken of er met mensen over te praten. Ik kon me nooit voorstellen dat dat zou kunnen werken. Maar ik liep op 'n gegeven moment krom van de spierspanningen en had paniek aanvallen en tijdens zo'n groeps therapie sessie brak ik en hortend en stotend kwam alles eruit. Als ik het niet zelf had meegemaakt had ik het waarschijnlijk niet geloofd maar al die klachten waren gelijk, op dat zelfde moment voorbij! Het mag duidelijk zijn, mijn mening over die hippie-shit is 180 graden gedraaid. Het heeft mij zo verschrikkelijk goed geholpen, wellicht m'n leven gered. Ik kan het dan ook iedereen van harte aanraden. Het zijn stuk voor stuk aardige mensen. Ze oordelen niet, geven je geen klote gevoel. Ze geven je ook niet op je kop als het eventjes niet lukt of je 'n terugval hebt. Je hoeft ook niet te praten als je niet wil (geloof me, ik heb daar heel wat sessies gewoon met m'n armen over mekaar gezeten en geen woord gezegd). Voor zover ik weet is het voor iedereen gratis, de verzekering betaald. Je hoeft het niemand te vertellen, kunt gewoon 'n keer 'n afspraak maken voor een oriënterend gesprek en daarna beslissen wat je wil. Poeh, dat is 'n heel verhaal geworden zo. Ik hoop dat ik niet betweterig over kom. Ik wil niemand vertellen wat ie moet doen. Het is mijn ervaring over de afgelopen vier jaar en ik merk dat ik heel erg meeleef met mensen die stoppen met gebruik maar dan zo verschrikkelijk worstelen met al die emoties die dan de kop op steken. Ik ben er ook nog zeker niet. Maar probeer het nu te benaderen als fitness of beginnen met hardlopen: in het begin is dat ook echt klote, je hebt geen conditie, overal spierpijn en wilt het liefste stoppen. Maar hoe langer je ermee doorgaat, hoe beter je er in wordt. Zo werkt het ook met emoties, ik merk dat ik er steeds beter mee om kan gaan. Al zijn er af en toe momenten (verhuizing achter de rug) dat ik merk dat ik dat 'gewicht' nog niet aankan. En ja, dan drink ik 'n paar drankjes en ben in eerste instantie boos op mezelf. Maar gelukkig is er nu wel vrij snel het besef dat ik niet zo steng op mezelf moet zijn. Gewoon weer verder gaan met niet gebruiken, trots zijn op hoeveel beter het al is geworden en vertrouwen hebben dat het steeds beter zal blijven gaan. Dat was het! Dank jullie voor de ruimte hier. Sterkte met alles en niet opgeven!

Ja Dis heb ik gehoord maar er liep iemand met een klein spruitje en die heeft hem opgegeten Woehahahahaha Dat hummeltje schijnt ontzettend gevaarlijk te zijn.

Dat opbiechten is volgens mij vooral heel effectief vóórdat je gaat drinken. Als je hier of (misschien nog beter) in real life vertelt dat je op het punt staat om een glas te nemen dan wordt de kans al heel groot dat je het toch maar niet doet. Verder zie ik het nut nog niet zo erg, ondanks jullie uitleg. Bij trek een klusje doen of rondje fietsen lijkt me zinnig want goeie kans dat de trek daarna wel weer zo'n beetje vertrokken is. Maar jezelf straffen met een taakje als je wel gedronken hebt??? Het zou bij mij eerder andersom uitpakken denk ik, als de straf alleen maar een klusje of een rondje fietsen is (of opbiechten), dan klinkt dat alsof je daarmee je uitglijder weer kan rechtbreien ofzo. Alsof het oké is om te drinken als je daarna je taakje maar doet, het houdt a.h.w. een achterdeurtje open. Gewoon niet drinken als je besloten hebt om niet te drinken lijkt me een stuk efficiënter. En met een beetje humor naar mijn eigen gespartel kijken helpt me goed, niet te serieus nemen die trek en die malle argumenten.

Hier ben ik ook weer eens! @bolletje heb je zo'n grote vriezer dan, dat je er kg kalf in kwijt kan... Wordt veel biefstuk eten Had ik eergisteren een geweldige nacht geslapen, was het afgelopen nacht weer prut. Ben wel strenger voor mezelf dat ik niet meer bij ga pakken (gaat half slaperig op de automatische piloot) Dus ik heb nu medicijn bakjes in mijn nachtkastje staan met de max dosis voor de nacht. Zo grijp ik niet argeloos naar de stip pillen, maar ben ik me bewuster van wat ik doe. Verder ''druk'' aan het inpakken alsof ik ga verhuizen.... 5 juli krijg ik een nieuw voorraam (HR+++) en komen ze alvast gaten voorboren voor keuken en sanitair. Jeuj... zit ik echt op te wachten. NOT! Maar aan de andere kant: ik ben nu wel bezig. Lekker opruimen. De kamer van mijn oudste staat erbij alsof ze elk moment kan vertrekken. Alles in 1 hoek. Spullen ingepakt. Best triest, maar nodig. Als ze kamer voor kamer aan gaan pakken (in de kinderkamers zit nog enkel glas...... wuuuuuut???) dan wordt het wel wat schuiven, maar kunnen die bouwvakkers er goed bij. Ik moet wel zeggen dat opruimen ook wel lekker én nodig was ;-) maar altijd zo'n uitsteldingetje. Dus hup! Nu actie ondernemen. Elke dag doe ik iets. Anders zit ik tot oktober (dan zal de binnenboel aan de beurt zijn) tussen de dozen en dat is ook niet erg gezellig. Maak me alleen op voorhand al druk om mijn prachtig nieuwe boxspringbed! Als ze die maar niet slopen!! Hij is groot (180x200) En kan niet aan de kant geschoven worden, omdat er geen plek is. Dus dat wordt een uitdaging voor die kerels hahaha. (ja ik lach wel, maar ondertussen...) Ik zal in die weken meer bij mij vriend vertoeven, dan hoef ik niet zoveel tussen de troep en herrie te zitten. Aannemer de sleutel geven en ik ben weg Voor de poezen (ik heb er 2) moet ik nog een pension regelen, maar ik hoor pas 2 weken van te voren wanneer ze komen....Dat plant nogal onhandig. (controlefreak) Ik ga weer even verder. Fijne dag nog!!

Met het niet-serieuze heb je mij een groot plezier gedaan, ik zit hier in m'n eentje te schaterlachen, de tranen lopen me over de wangen... heerlijk!

“Burp!!!”

Ik begrijp de weerstand wel, Nietmeer. Als je de discipline zou hebben om jezelf te straffen en te belonen, dan was dat stoppen met alcohol drinken waarschijnlijk ook al wel gelukt. De straf voor weer en teveel drinken is dat je lever naar de galamiezen gaat, dat het aantal hersencellen schrikbarend afneemt en dat je wellicht een ellendige dood sterft. Als dat al niet werkt, zal dat extra rondje fietsen het verschil ook niet maken denk ik....

Misschien dat 'nog een taak uit je lijst' een constructievere straf is dan 'spijt hebben en je rotschamen en zeggen dat je het nooit meer zult doen'... Spijt hebben is zo makkelijk. Dat hebben we allemaal als we tóch gedronken hebben terwijl we dat 'niet willen'.. maar als er een zgn. 'taakstraf' tegenover staat bedenk je je misschien van te voren. Moet je wel een taak bedenken die je liever niet doet. Niet rondjes fietsen om drank te halen, maar bijvoorbeeld lopend een fles water halen in een winkel zo'n tien kilometer verderop... Beetje serieus meewerken, Nietmeer.

Gisteren niks aan de hand. Geen aandrang meer gelukkig. Wel een andere vreemde ervaring: dronk bij het eten een glas alcoholvrije bubbels en had het gevoel dat ik aangeschoten begon te raken. In mijn gedrag was het blijkbaar ook te merken, want manlief vertrok naar de koelkast om te kijken of ik niet per ongeluk de verkeerde fles had opengemaakt. Het ontbrak er vanochtend nog maar aan dat ik een kater had. Er gebeuren vreemde dingen de laatste dagen (alcoholtechnisch gesproken) .

En het ziet er zo mooi uit, groene tak munt, roze rozenblaadjes, en ook nog een paar lila campanula bloemen erbij gedaan, prachtige kleuren in een mooie karaf. Ziet er heel wat stijlvoller uit dan dat kraantjespak wijn dat ernaast staat

Tja @Cyclad58, @Kaida74, @Kannietmeer en @bolletje ik denk er ook nog steeds te veel over na. Stom! Ik las dat het soms beter is, later naar bed te gaan. Maar ja de wekker gaat ook 6.30. Maandag ga ik weer een uur omhoog. 7 uur werken. 1 aug werk ik dan weer 8.5 uur per dag. Slaap is wel nodig, maar....het komt! Woensdag wil ik op een onderwaterfoto gaan met de kids. Net als vorig jaar en drie jr terug. Wie had dat een paar maanden terug gedacht

@Pokemon Ik ben sinds december klaar met afbouwen, toen was ik al een jaar ziek en in Mei had ik mijn baan al verloren. Ik had dus alle tijd om uit te zieken. Niemand van mijn vrienden of familie hebben ooit aan me getwijfeld en hebben me altijd gesteund. Ik woonde heel 2017 bij mijn ouders, omdat ik veel zorg nodig had. Bij de eerste afbouw stappen kon ik zelfs niet meer lopen, eten was moeilijk voor lange tijd, soms was ik zo ziek dat mijn moeder me 2x per week waste in het bad omdat ik te zwak was. Voor de rest heb ik een stuk of 40 verschillende klachten gehad, die bijna allemaal ook weer vertrokken gelukkig. Buikpijn, trillende spieren, verzwakte spieren, spierspasme, globus, hartkloppingen, lucide dromen, onrust, paniek, depressie, derealisatie, depersonalisatie, metaalsmaak bij eten, diaree, verstopping, gewrichtspijn, hyperventilatie, cognitie verlies, geheugen verlies, overgevoelig voor licht en geluid, slechte concentratie, gewichtsverlies, dodelijke vermoeidheid, geen vreugde voelen, geen gedachten kunnen vormen, overlopen van zorgelijke gedachten... etc etc. ik heb denk ik tijdens de afbouw wel 85% van de tijd op de bank of in bed gelegen, per 24 uur. Echt heel erg veel. Ik kon eigenlijk bijna niets. En dat accepteerde ik. Ik kwam hier en sprak iedereen moed in niet op te geven en dat het goed zou komen, want daar was ik wel van overtuigd.

Ok, ik heb het hele topic gelezen en wat een herkenning. Ik ga mijn lijstje ook posten en het gebruiken als motivatie want vandaag is dag 1 voor mij... Mijn lijstje van negatieve ervaringen: - black-outs - ‘s morgens mijn gsm doorspitten om te controleren of ik niks raar gepost of verstuurd heb - ellendige katers - gaan werken terwijl ik me trillerig, slap en misselijk voel en/of hoofdpijn heb - wakker worden met een blauwe plekken van te vallen of me te stoten - mijn man die het serieus beu is om voor mij naar de nachtwinkel te rijden of wakker gemaakt te worden omdat ik boos of triest ben - mijn kinderen die merkten dat ik zat was - schuldgevoelens - schaamte om wat ik gezegd en/of gedaan heb - mij heel klein en waardeloos voelen omdat het weer niet gelukt is - mijn man die moet stoppen langs de kant van de weg omdat ik moest overgeven - ‘s morgens auto rijden terwijl ik nog niet helemaal hersteld was van de avond/nacht er voor - hoe alles rond drank draait: als we ergens naartoe gaan/iets gaan doen zorgen dat we op een terrasje belanden zodat ik wijn kan bestellen, nadenken over wanneer en hoe ik mijn man kan vragen om weer eens naar de nachtwinkel te rijden, nadenken of ik wel of niet ga drinken en hoeveel dan En dan vergeet ik vast nog dingen... Man, wat een gênante en lange lijst (en dan toch nog twijfelen of ik wel echt verslaafd ben )!

De 'lesstof' die gebruikt wordt door de verscheidene instellingen om mensen te helpen bij hun verslaving is veelal hetzelfde. Vanzelfsprekend is dit met een hele goede reden, simpelweg omdat deze lesstof effectief is gebleken. Maar een vervelende bijkomstigheid is wel, nadat je alles een keer of twee hebt gedaan, de interesse vaak weg is. Ik heb de materie al een aantal malen (tot vervelens toe) doorlopen. En ik vind het nu jammer dat ik eigenlijk geen 'huiswerk' meer heb om te maken. Terwijl ik van mening ben dat het heel nuttig kan zijn regelmatig te reflecteren en naar de toekomst te kijken. Derhalve heb ik mij voorgenomen op dit forum elke week één of meerdere oefeningen te plaatsen (vaak in combinatie met een theorie) en daarbij heet ik graag iedereen van harte welkom die het leuk vind om mee te doen en mee te discussiëren.

Deze week vervolg afspraak maken bij de huisarts, wat wel of niet aan de champix is te wijten weet ik niet maar de nachten breken me af en toe flink op. Wel een paar keer wakker per nacht, liggen woelen en 101 keer van links naar rechts draaien om nog steeds geen prettige houding te vinden of bizarre dromen hebben. Vervolgens gaat dan 's morgens de wekker en kan ik er nauwelijks uitkomen of mijn vrije dag bijna wegslapen vanwege vermoeidheid. Ik slik nu 1mg in de ochtend en 0.5 mg in de avond, in overleg wil ik gaan kijken of ik voorlopig niet op 2x daags 0.5 mg kan. Ik durf het nog niet helemaal zonder aan, heb nog even dat steuntje in de rug nodig merk ik maar...tot heden gaat het me eigenlijk goed af en heb ik geen trek 37 dagen rookvrij 708 sigaretten niet gerookt

Dan kom ik me hierbij maar eens snel melden Adri ik kom hier eigenlijk niet meer omdat mijn leven niet meer in het teken van alcohol staat ik ben een nieuw nuchter leven ingeslagen wat me prima bevalt In het verleden heb ik hier enorm veel steun gehad en heb veel te danken aan dit forum maar mijn leven bestaat niet meer uit dagelijks op een forum komen of me ermee bezig houden een jaar vliegt dus wat dat betreft voor mij voorbij. Het leven zonder alcohol bevalt me prima en ik voel me ook niet geroepen om dit maandelijks hier te komen te vertellen. Maar Adri, je hebt wel een punt in bovenstaande zodoende dat ik me even droog kom melden Even mijn mening inzake de discussie rondom het jaarpact: Zodra ik een glas alcohol zou gaan drinken dan zou ik me uit mezelf hier al bij het pact komen melden Voor het jaarpact zou dan gelden dat mijn stopdatum zou moeten worden aangepast ongeacht of ik zelf wel of niet vind dat mijn datum zou moeten worden aangepast. Tenslotte was dat Jan zijn intentie bij het opzetten van het jaarpact en is dat de reden dat de meeste hier ook aan meedoen lijkt me. Lijkt me dus verder weinig om over te discussieren hier of je staat minimaal een jaar droog met je startdatum of je gaat niet voor het jaarpact als je niet overnieuw wilt beginnen en je het daar niet mee eens bent. Verder een ieder veel succes bij het droog staan! Sha

Ik zie het al voor me: gezwicht voor de drank, rondje fietsen, nog een drankje, nog een rondje fietsen en gelijk maar even langs de supermarkt voor meer drank, naar huis opdrinken, rondje fietsen beetje draaierig wordt ik net niet door een auto geschept, stop maar even bij de kroeg op de hoek, rondje fietsen, mensen beginnen naar me te zwaaien want ik kom al voor de vierde keer langs, drankje nemen bij de avond winkel, rondje lopen met mijn fiets want fietsen lukt niet meer, heb een tasje vol meegenomen met drankjes want dat is handiger, fiets maar in de sloot gegooid want dat liep zo onhandig, etc etc