Marguerite

Hallo Yana, dank voor je reactie. Ik heb dat ook maar van horen zeggen hoor. Maar ik heb even gegoogled: https://verkenjegeest.com/wat-zegt-de-wetenschap-over-meditatie/ misschien dat je daar wat aan hebt in gesprekken met sceptici? Het komt inderdaad doordat er maar weinig mensen in mijn omgeving zijn die het leven bewuster leven. Ik woon in Frankrijk, waar wijn niet is weg te denken uit het dagelijks leven. De Fransman/ -vrouw drinkt gemiddeld 2,7 glas per dag. Elk jaar sterven er 40.000 inwoners van Frankrijk aan de gevolgen van alcoholgerelateerde ziektes. Maar kom niet aan de wijncultuur.... Overigens heeft mijn man ASS (is een heel klein beetje autistisch) en is praten over dit soort onderwerpen niet aan hem besteed. Dat is ook best lastig soms. Hij drinkt nog wel. Soms best veel, soms niet, soms 1 glaasje. Ik geloof niet dat hij dezelfde relatie met alcohol heeft als ik.

Ik wilde even melden dat ik nog steeds nuchter ben. Met een paar kleine onderbrekingen, zo zie ik het. Zeg maar, 90% nuchter. Dat is mooi. Ik ga dieper dan voorheen, in de zin van: de aanleidingen waarom ik dronk beter uitzoeken. Mijn prefrontale cortex versterken door meditatie. Uitstelgedrag veranderen (had ik nog een heel klein restje van). Het gaat best goed. Maar het is soms een heel eenzame weg.

Ik denk dat iedereen hier wel weet DAT je wilt stoppen, maar wat te doen tegen de momenten dat je "och fuck it" denkt en dan toch weer die fles opentrekt. Dat is het lastigste. Elke ochtend weer opnieuw het voornemen om te stoppen, en elke avond verdwijnt dat voornemen naar de achtergrond. Hoe daarmee om te gaan. Ik geloof dat veel lezen op dit forum wel helpt, en heel veel googlen, en heel veel youtubejes kijken over verslaving.

Hoi, als je stopt met drinken heb je vaak meer zin in zoet, om je cravings te dempen, maar dat kan best een nieuwe verslaving worden en je krijgt er een dikke buik van. Schrap de suiker, pasta, brood, rijst en andere zoetigheid van je menu en eet in plaats daarvan eieren en wat meer vet (klinkt raar maar werkt echt). Google eens op ketogeen dieet. Succes! Ik doe met je mee....

Hoi Krissie, dank voor je draadje, mijn oog viel erop omdat ik momenteel zelf ook worstel. Ik denk dat je niet zo boos moet zijn op jezelf of jezelf moet 'haten' zoals je schreef. Nergens voor nodig. Je kunt de gedachte aan drank ook observeren. Dat is wat ik momenteel probeer. Gewoon laten zijn voor wat ie is: hé ik denk aan drank, dat is mijn verslaving, die wil me aan het drinken krijgen. Ik ga er zelfs van kwijlen. Wat vreemd, dat al mijn gedachten nu rond drank draaien. Laat ik maar eens proberen wat anders te doen. Een eindje wandelen, de border wieden, een breiwerkje op de pennen zetten. Voor je het weet is de craving voorbij. Elke keer dat je je craving voorbij laat gaan duurt ie wat korter. En als je toch een keer voor de bijl gaat, jammer dan, maar morgen weer een dag.

En het was niet eens een quote maar helemaal van mezelf :-)) Was nog even vergeten: katerig gevoel geeft vreetbuien. Ook niet best. Versterkt de zelfhaat nog meer.

Update: vanaf november 2020 ben ik af en toe weer (te veel) gaan drinken en daar heb ik achteraf goed over nagedacht. Ergens in mijn onderbewustzijn was blijkbaar toch het idee blijven hangen dat alcohol "gezellig" is, dat je er iets mee kunt vieren, dat het je zelfvertrouwen geeft en losser maakt. Maar niets is minder waar: - alcohol is niet gezellig; het maakt dom en het werkt ontremmend - alcohol verdooft - alcohol maakt op het moment losser, maar de volgende dag volgt de spijt van dat glas te veel en de hoofdpijn en de eenzaamheid van een kater. Het is het allemaal niet waard. Voordat de gewoonte er weer insloop heb ik de knop weer omgezet. Alcoholvrij ben ik veel gelukkiger. "Zelfs op je verjaardag?" vroeg iemand. "Wat heeft mijn verjaardag ermee te maken?" vroeg ik. Ik wens jullie allemaal een fijne, nuchtere, heldere dag. En mocht de dag niet fijn blijken te zijn, dan op zijn minst nuchter en helder.

Weer een paar maanden en een lockdown verder. Mijn besluit om geen alcohol te drinken staat als een huis, nu al meer dan anderhalf jaar. Soms voelt het eenzaam als enige nuchtere tussen anderen die aangeschoten raken nu we weer bij elkaar op bezoek mogen. Soms is het ook lastig om alles wat er gebeurt zo binnen te voelen komen. Maar altijd nog beter dan in de val trappen van de verdoving en de daarop volgende zelfhaat. Mensen om me heen van middelbare leeftijd of ouder, net als ik, beginnen allerlei kwalen te krijgen, van auto-immuunziektes tot hartkwalen en artrose of erger. Ik zie ze drinken, sommigen ook roken, de meeste zijn te dik en sommigen zie je zelden nuchter omdat je ze alleen op feestjes tegenkomt. Maar het verband tussen leefwijze en gezondheid wordt niet zo vaak gelegd. Dat maakt me wel eens verdrietig.

Ja heerlijk. En geen slaapproblemen meer.... of nou ja, nauwelijks

Alweer bijna een jaar en nog steeds niet de behoefte om weer te gaan drinken. Ik heb de afgelopen weken wel een paar keer last gehad van de wine witch, die maar in mijn oor bleef fluisteren; "hè toe nou, ééntje maar", en "joh, even lekker verdoven, alleen vanavond, en dan weer back on track".... Ik heb dat geobserveerd en gemerkt dat dat stemmetje erg hardnekkig is. Dat bewijst maar weer wat een verslavend goedje het is. Nog even een opsomming van de kwalen die ik bij de mensen om mij heen zie en die ondanks dat toch blijven doordrinken: - hoge leverwaarden - maagproblemen - hartritmestoornissen - hoge bloeddruk - vermoeidheid En ga zo maar door. Ik zag laatst een foto van mezelf van voor het stoppen en nog eentje erna... wat een verschil...

O ja, en er is nu inderdaad een 'nieuw gewoon' ontstaan. Het enige dat ik in de gaten moet houden nu is mijn suiker-inname. In het begin nam ik iets zoets als ik een craving had, maar ik heb geen zin om nu verslaafd te raken aan suiker. Dus ga ik nu wandelen op het moment dat ik anders mijn eerste wijntje zou nemen. Hondje vindt het ook fijn....

Hoi allemaal, Dank voor jullie reacties. Hartverwarmend! Ik heb het over een andere boeg gegooid en zo is het me gelukt. Ik ben ermee gestopt om te denken dat ik zelf het probleem ben. Want dan ligt de tweede gedachte op de loer: 'ach, zo erg is het allemaal niet, ik werk gewoon elke dag, ik functioneer normaal, iedereen drinkt er wel eens eentje te veel.... ' enz. enz. enz. Tot ik weer tot het besef kwam dat ik me belabberd voel, depri word en weer een avond ontremd heb zitten doen waardoor ik me later de ogen uit mijn kop schaam. Kortom, dat alcohol wel degelijk een probleem voor me is. Ik ben alcohol gaan zien zoals het is. een gevaarlijk en verslavend gif, waar de maatschappij van doordrenkt is. Plezier? drinken. Verdriet? drinken. Ontspannen? drinken. Stress? drinken. Alle marketing is erop gericht ons te laten geloven dat je alcohol nodig hebt om een leuk of minimaal normaal leven te leiden. En dat zijn we met zijn allen gaan geloven. En ondertussen zijn er over de hele wereld ontelbaar veel probleemdrinkers en vallen er een heleboel doden door het gebruik van alcohol. Kortom ik heb er heel hard aan gewerkt om die conditionering bij mezelf te ontmantelen en om te keren. Dat heb ik niet alleen gedaan; ik heb uren en uren gekeken naar youtubes van Craig Beck en van Annie Grace en alles gelezen wat los en vast zit, van 'een verslaafd brein' van Marc Lewis tot This naked mind van Annie Grace, enz. Er is heel veel te vinden. Laatst heb ik mijn huisarts verteld dat ik gestopt ben met drinken. Om bij mijn huisarts te komen moet je eerst een kwartier door de wijngaarden rijden. We waren het erover eens dat dat bizar is - wijn is hier volkomen geaccepteerd uiteraard, maar wie eraan verslaafd raakt wordt gestigmatiseerd. Mijn man is minder gaan drinken. Hij drinkt in principe door de week niet meer. In het begin was hij in het weekend de schade wat aan het inhalen, maar dat doet hij nu niet meer. Enkele van mijn vrienden zijn ook vraagtekens gaan stellen bij hun drinkgewoonten. Maar niet allemaal. Ik bijt mijn tong af om geen jehova's getuige te worden. Ik ga ervan uit dat het voorbeeld dat ik geef, voldoende zal zijn. Wie er meer over wil weten zal het mij wel vragen. Ondertussen zit ik gezellig aan een fruitcocktail of een glaassie water met prik. Nou dat was het dan weer. Ik meld me wel weer af en toe... maar niet te vaak. Ik wil er eigenlijk niet zo erg meer mee bezig zijn.

Bijna 5 maanden later en ik heb nog steeds geen drup alcohol gedronken. Heeeeeel af en toe komt de gedachte bij me op: en als ik er nu eentje zou nemen? Maar de direct daaropvolgende gedachte is dan: waarom zou ik in vredesnaam... - een drankkegel willen - een kater willen - een duffe en onproductieve avond en volgende dag willen - last van mijn maag willen - rode ogen willen met wallen eronder Geen enkele reden te bedenken waarom ik daar zin in zou hebben.

Heel interessant artikel dat een ander perspectief opent. http://www.stewardshipreport.com/why-i-will-never-call-myself-an-alcoholic/?fbclid=IwAR3TdZiGUVUIJxTFsbTJP6ZGqv3Tb-SwhneTq5xgcEZpRIYM93fBhQHRg7s

Ha dat is ook een denkertje. Ik vind het lastig om van die avondjes te hebben waarop het gezelschap stroef op gang komt en dan om een uur of tien steeds harder gaat schreeuwen en zichzelf gaat herhalen, met speekseldruppels en zogenaamd lollig. Tegenwoordig begin ik de avond lollig en vol goede moed, broodjenuchter, en knap dan om een uur of tien af - dan heb ik het wel weer gezien, de dronken kudde. Gelukkig zijn ze niet altijd dronken of beschonken, dus blijft er genoeg leuk contact over. Zelf voel ik mij nu niet meer ongemakkelijk als niet-drinker. Ik ben er eigenlijk trots op dat ik het spul links laat liggen en het écht niet meer wil. En natuurlijk is er altijd een beetje de angst om erbuiten te vallen. Is dat niet een existentiële angst van ons mensen, roedeldieren? Het is alleen wel jammer als je zelf het gevoel hebt weer écht te gaan leven, vrij van verslaving, terwijl je "kudde" doordrinkt en jou het gevoel geeft dat jij een beetje gênant probleem hebt, terwijl het duidelijk is dat jij juist het probleem niet meer hebt en zij nog wel. Uiteraard is het niet de "schuld" van alcohol. Ethanol is een chemisch stofje, dat kan geen schuld hebben, dat "is" gewoon. Wat wel kwalijk is, is dat van jongs af aan iedereen in de westerse wereld met de paplepel ingegoten krijgt dat alcohol "gezellig" is, dat je er heel sexy van wordt, of heel stoer, of dat het je laat ontspannen, of dat het feestelijk is, of juist een oppepper na een begrafenis of een ander naar trauma... Dat de hele maatschappij ervan doordrenkt is, terwijl jaarlijks wereldwijd miljoenen mensen sterven aan de gevolgen, en dat alcohol geassocieerd wordt met meer dan 60 ernstige ziekten....