Yana

[bumperjim]

4 uur geleden zei Yana:

Als ik je de indruk heb gegeven dat ik onverschillig sta tegenover drank, dan heb ik mezelf toch niet goed uitgedrukt. Ik ben echt nog wel bang dat het op een bepaald moment mis gaat.

Ik wens jou in ieder geval een eindeloos lange goed periode

Helemaal onverschillig wordt het niet meer, geef ik ook toe. Het blijft lokken en je moet dan flink op de rem. De onschuld komt nooit meer terug. 

[Kohtje]

14 uur geleden zei Yana:

Dat verbaast me Koh, dat jij het eigenlijk ook nog zou willen. Je komt op mij altijd over als een blije stopper.
Nou ja, hoe we het ook doen, linksom of rechtsom, het allerbelangrijkste is dat we van die ellende af zijn!

Haha... ik ben ook een zgn. blije stopper. Niet dat ik nu altijd als een happy dancing fool door het leven ga, verre van dat. Maar ik heb
helemaal vrede met m'n niet/nooit meer drinken.
Maar wat zou het fijn zijn als het begrip verslaving niet bestond. Dan hoefden we niet het onderscheid te maken tussen 'ongevaarlijk' en 'gevaarlijk'..
hoefden we niets in ons achterhoofd te houden voor elke keer dat we iets willen drinken...

[Yana]

3 uur geleden zei Maarten82:

Dag Yana. Vergeef me mijn nieuwsgierigheid. Maar ik las dat je in 2018 hier op dit forum kwam en zei dat je al honderden keren hebt geprobeerd te minderen zonder succes. Wat is er nu veranderd? Hoe heb je dit na al die jaren toch weten te overwinnen zodat je nu blijkbaar zonder problemen af en toe kan genieten van een glas wijn zonder dat je weer (net als al die jaren hiervoor) terugvalt in het bekende patroon van veel te veel drinken.

Ik vraag dit niet omdat ik op zoek ben naar een manier om weer af en toe te genieten van alcohol, dat station ben ik gepasseerd. Voor mij is het heel duidelijk, ik zal altijd terugvallen als ik probeer om matig om te gaan met drank. En daarnaast kijk ik ook met een zeer tevreden gevoel uit naar de toekomst zonder alcohol.

Maar jij kan het. Dat gun ik je oprecht en het is goed om te lezen dat je ook echt kan genieten van een glas wijn. Maar ik vraag me echt af hoe je dat zelf ziet: dat je het nu wel kunt en al die tijd vroeger niet?

Vriendelijke groet Maarten.

Ik heb daar niet echt een antwoord op, het is gewoon zo. 
Ooit dronk ik heel veel, wijn en sterke drank, daar werd ik zo beroerd van dat het me lukte om de dagelijkse sterke drank te laten staan en dat was al een hele verbetering.
Langzaamaan ging ik ook wat minder wijn drinken maar ik bleef hangen op een fles per dag en het lukte me niet om verder te minderen. Maar ik kreeg er met het ouder worden steeds meer last van, wakker liggen, beroerd voelen, pijn bij m'n lever, mezelf door de dag heen slepen...
En toen op een dag had ik daar genoeg van en heb ik drie maanden niet gedronken, de eerste paar weken alleen en daarna met hulp van dit forum.
Daarna wilde ik kijken of ik met mate kon drinken en dat lukte. 
Het is trouwens niet zo dat ik 'af en toe' drink, ik drink heel regelmatig maar ik koop maximaal 1 fles wijn per week en daar drinkt m'n lief ook een beetje van. Uitgaan doe ik niet en als ik uit eten ga dan neem ik 1 glas wijn of 1 bier.

Ik voel me wel nog steeds verslaafd, geen enkel glas is normaal zeg maar. Ik ben me er altijd van bewust hoe ik me er bij voel en ook dat ik het vaak niet alleen drink voor de lekkere smaak maar voor de roes. Die roes voel ik ook al bij 2 glazen en na 3 glazen heb ik geen zin in meer. Ik heb het helemaal gehad met die lamlendigheid van teveel drinken en ik heb geen moeite om het daarbij te laten.

Ik weet niet waarom ik dat wel kan en anderen niet, geen idee. Sommige mensen vinden een knop om om te zetten en die drinken nooit meer, dat is mij dan weer niet overkomen. Ik weet niet of er zoiets is als een vrije wil, de dingen gaan zoals ze gaan en ik ben vooral dankbaar voor wat mij gegeven wordt.

[Maarten82]

1 uur geleden zei Yana:

Ik voel me wel nog steeds verslaafd, geen enkel glas is normaal zeg maar. Ik ben me er altijd van bewust hoe ik me er bij voel en ook dat ik het vaak niet alleen drink voor de lekkere smaak maar voor de roes.

Dat lijkt mij behoorlijk vermoeiend om elke keer die 'worsteling' te ervaren wanneer je alcohol drinkt. Maar goed, wie ben ik? Ik oordeel ook niet hoor, ik vind het knap dat je na al die jaren een dermate matig drinkpatroon weet vast te houden. En zo lang je gelukkig bent en de drank geen centrale rol meer speelt in je leven dan mag je jezelf gelukkig prijzen dat je de kracht hebt om ermee om te kunnen gaan. 

Als ik zo vrij mag zijn om mijn eigen beleving te verwoorden: zelf weet ik dat ik verslingerd was aan de roes en dat het bereiken van die roes steeds iets meer alcohol vereiste. Ik ga het ook niet meer riskeren om matig te drinken. Na al die pogingen weet ik hoe teleurgesteld ik altijd was wanneer ik besefte dat ik weer elke dag teveel dronk. Weer dat liegen elke dag tegen mijzelf en mijn vrouw, stiekem drinken, bah. Dat nooit meer! Mijn zelfbeeld is nu zo ontzettend verbeterd en ik merk nu, na bijna 7 weken droogstaan, dat ik ook een leuke avond kan hebben zonder drank. Ik voel mij oprecht niet meer afhankelijk (of verslaafd, geef het beestje maar een naampje). Ik voel mij vrij! In controle. Wat een rust.
Natuurlijk ervaar ik (bijna) elke dag weer de zin in een glas wijn, maar het is slechts een schim van de hunkering die ik ervoer toen ik nog echt zoop. En het vooruitzicht op een goede nachtrust, mijn gezondheid en mijn belofte aan mijzelf is vele malen sterker en maakt gelukkig elke dag weer zeer korte metten met die zin.

Bedankt voor je antwoord Yana en nog een fijne zondag.

[Yana]

Op 20 september werd ik ziek en werd ik per dag misselijker. Op 24 september werd ik opgenomen in het ziekenhuis, zó ziek, duizelig en misselijk (zoals zeeziek). Het bleek dat ik corona had en dat de waardes van witte bloedlichaampjes extreem laag waren. Ik kreeg medicatie tegen misselijkheid en een berg antibiotica (als voorzorg vanwege mijn lage weerstand) en na 9 dagen waren de bloedwaardes weer normaal en kon ik naar huis. 

Ik knapte niet goed op, bleef heel moe, mijn hoofd bleef maar wattig, ik sleepte me door de dagen en lag veel op bed.
Op 18 oktober ging het weer helemaal slecht met opnieuw verschrikkelijke misselijkheid, kruipend over de vloer en continue kokhalzen (echt overgeven lukte nooit). 

De ergste misselijkheid is nu weer voorbij en mijn bloedwaardes zijn nog allemaal goed.
Ik heb nu vooral last van enorme spanning in mijn lijf (vaak vooraf gegaan door een opvlieger en het gaat vaak gepaard met een onrustig/bonkend hart). Het gaat de hele dag door (in lang aanhoudende golven) en ook 's nachts word ik er wakker mee (als ik al heb kunnen slapen). Die spanning is echt extreem en onhoudbaar, soms kan ik het verlichten door hard te schudden met mijn lijf en daarbij geluid te maken (als in kundalini meditatie en gibberish).

Op de momenten dat mijn lijf rustiger voelt blijft het nodig om vooral op bed te liggen omdat het bloed uit mijn hoofd trekt als ik zit, sta of loop, zo naar word ik dan dat ik dreig flauw te vallen.

Van mijn huisarts heb ik bètablokkers om mijn hart wat rustig te houden en nu zelfs oxazepam. Van die laatste heb ik gisteren voor het eerst een kwart genomen en dat heeft me bijna vier uur lang wat rust in m'n lijf gegeven.

Ik ga er zelf vanuit dat er nauwelijks een psychische aanleiding is (ik heb een fijn relaxed leven en er is niks waar ik me zorgen over maak). De paniek zit in m'n lijf, niet in m'n hoofd.

Ik herken het gevoel van tweeënhalf jaar geleden toen ik met gelijkende klachten (maar minder extreem) in een Spaans ziekenhuis werd opgenomen en waar ook geen oorzaak werd gevonden. Pas veel later las ik verhalen van vrouwen die in de overgang ook klachten ervaren van paniek/hartritmestoornissen/misselijkheid/uitputting/wattenhoofd/duizeligheid.

Mijn theorie is dat corona mogelijk mijn hormoonbalans in de war heeft geschopt, die als vrouw in (of na?) de overgang toch al wiebelig was. 
Of wellicht is er iets heel anders aan de hand.

Heeft iemand misschien een idee of gedachtes hierover? Mogelijke paden die ik kan bewandelen? 
Mijn leven staat stil, ik kan niks en er moet voor me gezorgd worden.

Ik ben zo dankbaar dat mijn lief er is.

[Emmy]

Wat vervelend dat je je zo naar voelt! Je klachten lijken veel op die ik had tijdens mijn burn out. Continue hoge hartslag, hartkloppingen, zwart voor de ogen en gevoel dat ik ging flauwvallen. Ook de misselijkheid. Maar als je denkt dat het dit niet is anders misschien toch aandringen op verder onderzoek? Wat me verder nog te binnen schiet is dat je ook iets homeopatisch gebruikte? Weet zo de naam niet meer, maar kan dit ook niet klachten veroorzaken? In ieder geval veel sterkte!

[Yvonne]

Och lieve @Yana, wat een enorme ellende. 
Nee, ik heb geen idee wat het kan zijn, ja, ik heb ook met regelmaat last van wat duizeligheid en allerlei, maar ik ben dan ook inmiddels bejaard te noemen. 
100% zeker weet ik het niet, maar voor 99% durf ik te wedden dat het niet iets psychisch is, daarvoor sta jij veel te onbevangen in het leven. 
Ik kan je geen goede raad geven, alleen vertellen dat ik het heel heel naar voor jou vindt. 
Ik sla mijn armen om je heen en geef je een dikke knuffel Yana... Ik denk aan jou. 

                                            

[Yvonne]

3 minuten geleden zei Emmy:

Wat me verder nog te binnen schiet is dat je ook iets homeopatisch gebruikte? Weet zo de naam niet meer, maar kan dit ook niet klachten veroorzaken? In ieder geval veel sterkte!

Oooh,.. nu je dat zegt... ik weet ook de naam niet zo snel meer, maar dat spul kon ook nare bijwerkingen hebben... 

 

[Bob]

Och Yana, wat absurd en wat akelig dat dit je moet overkomen. Nee, ik heb helaas geen helder idee of gedachte over een oorzaak of oplossingsrichting. Probeer kleine momenten te waarderen waarop het iets beter gaat en kleine dingen te vinden die iets lijken te helpen en blijf die dan toepassen, maar dat had je zelf natuurlijk ook al bedacht. Een psychische aanleiding lijkt me in jouw geval ook uiterst onwaarschijnlijk, maar kijk wel uit voor semi-permanente neerslachtigheid als gevolg van dit alles, want dat maakt het nog erger dan het al is. 

Veel sterkte in elk geval en hopelijk beterschap op wat langere termijn. Ook ik denk aan jou.

[Yana]

Ik gebruik niets homeopatisch maar heb een tijdlang Ashwagandha gebruikt, misschien dat ik dat hier weleens gezegd heb? De laatste anderhalf jaar ofzo gebruik ik dat al niet meer.

[Yana]

36 minuten geleden zei Bob:

...kijk wel uit voor semi-permanente neerslachtigheid als gevolg van dit alles, want dat maakt het nog erger dan het al is. 

Ja, daarom heeft m'n lief ons naar NL gereden waar meer familie en vrienden zijn. Ik heb net een paar uur met een vriendin van vroeger op bed gelegen, me gekoesterd gevoeld en ook gelachen. Die dingen zijn goud, altijd al, nu zeker.

Een goede reminder van je om toch ook te genieten als het even kan, niet teveel doemdenken, ik kijk meteen al opener naar de pracht van de zon in de bomen.

Dank voor je lieve reactie Bob.

10 uur geleden bewerkt door Yana

[Yana]

Aandringen op verder onderzoek doe ik zeker @Emmy. Dankje voor je meedenken.

[Yana]

Dank voor je knuffel @Yvonne en dat je aan me denkt ❤️

[lady jane]

Wat heb je het zwaar @Yana
en wat goed dat je door je lief naar je thuisland bent gebracht.
Even vertrouwd, misschien ook ontlastend voor hem? Want hij
zal zich af en toe ook knap machteloos voelen denk ik.
Geen idee wat uiteindelijk de diagnose zal worden, het lijkt een beetje 
een stapeling van dingen. En je weerstand moet heel wat te verduren hebben nu.
Rust maar lekker en geniet van alle zorg en liefde, dat heelt ook mee

[Yana]

25 minuten geleden zei lady jane:

...misschien ook ontlastend voor hem? Want hij
zal zich af en toe ook knap machteloos voelen denk ik.

Zeker, hij heeft me steeds zien lijden, 1x moesten we 's nachts lang wachten op een ambulance en 1x is hij zelf in de nacht met me naar de urgence gereden. De rit naar NL was trouwens ook geen feest met mij kreunend achterin. Nu wordt er even ook voor hem gezorgd en hij heeft wat afleiding, dat was nodig.

[lady jane]

[Emmy]

5 uur geleden zei Yana:

Ik gebruik niets homeopatisch maar heb een tijdlang Ashwagandha gebruikt, misschien dat ik dat hier weleens gezegd heb? De laatste anderhalf jaar ofzo gebruik ik dat al niet meer.

Dat bedoelde ik inderdaad. Las dat dit oom misselijkheid en andere klachten kan veroorzaken.

Fijn dat je even terug bent in Nederland. Laat je lekker verwennen. Hopelijk lukt het jou en je partner om even bij te komen.

[knakker]

Wat een ellende @Yana. Het zal zelfs een natuuroptimist als jou zwaar vallen om de lichtpunten te blijven zien nu. Toch wens ik je van harte toe dat je hier in zult blijven slagen. Al was het maar één lichtpunt per dag. Muziek, lezen, praten, schrijven. Mooi dat je hier in Nederland dierbaren kunt ontvangen. En fijn dat je lief er is inderdaad. Hierbij alvast twee lichtpunten, althans dat hoop ik. Eén voor vandaag, één voor morgen. Maar als je gulzig bent mag je ze ook allebei meteen opeten:

 

Altijd weer die Bach. Dit is zo ongeveer de meest vredige muziek die ik ken. 

 

Voor mij zijn muziek en poëzie de grootste troosters. Ik hoop voor jou ook een klein beetje.

Onder de appelboom

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en ver weg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

-------------------------------
uit: 'Onder het vee' (1966)
 

 

Schrijver: Rutger Kopland

[Rosee]

Lieve Yana ik hoop dat de oorzaak snel wordt gevonden en dat het dan weer beter gaat, echt ruk dit voor je. Wat fijn dat je vriend zo goed voor je zorgt. Denk aan je

[karin123]

@Yana ellendig dit. Wat jij beschrijft doet mij denken aan de overgang. Ik was misselijk, hart fladderen, bonkend hart, doodmoe, kon niets meer en man moest mij verzorgen. Dit heeft 15 jaar geduurd. De opvliegers ook trouwens. Ik heb  toen verkeerde medicatie gekregen en toen was het helemaal feest. Na lang aandringen bij de ha kreeg ik eindelijk hormonen en die twee jaar geslikt en zelf weer gestopt. Ik moest erom smeken. Onze ha gelooft niet in de overgang! 

Het beste is denk ik zaken laten onderzoeken om dingen uit te sluiten. 

Sterkte en laat het uitzoeken, dat kan je geruststellen.🌻