kruidenthee67

Ik weet niet of je van een huisarts meer wijsheid mag verwachten... Belangrijk is ook dat je zelf weet waar je uithangt. Toen mijn ondersteuner zei: als je straks weer sociaal kunt drinken...wist ik dat het tijd was om andere hulp in te schakelen. Omdat ík dat wilde. Tot die tijd heb ik heel veel aan hem gehad, hij was direct en confronterend. Maar hier voelde ik een achterdeur open gaan, en dat wilde ik perse niet! De 'dat zal wel meevallen categorie'...ja...herkenbaar. Maar ik wist zelf donders goed hoe 'erg' het was. Hulp kon pas landen toen ik de machteloosheid echt toe kon geven. En eloquent, beschaafd en verstandig babbelen blijft een valkuil hahaha! Niet elke hulpverlener prikt daar doorheen. Ik geef het zelf nu maar aan als ik hulp nodig heb

Hoi Rex, alles weg, ofwel in kast met slot. Geeft rust. En uitstel wat soms het verschil kan maken...succes.

In gedachte ondersteunen, af en toe een bemoedigend woord, of een spiegel voor houden....maar ik ga geen brinta eten!!! GADVERDAMME....wat hebben jullie toch met Brinta? Brrrrrrrrrrr......het begint niet voor niks met die twee letters.....rillingen krijg ik ervan......

Stap 1 (van de 12) Hou vol

Da's *... zeggen we hier dan. Succes en sterkte morgen, met het zetten van weer een eerste stap.

@Quinn Ja, lekker vaag....en o, ik kan me zo kwijtraken in vaagheden, denken..redeneren....drama....maar één ding is heel helder. Nuchter, sober...geen drank (ander spul gebruik ik niet...alhoewel er nog meer sneaky verslavingsdingen zijn). En ook dan snap ik het leven niet. Is het nog vaak K. Waarom dan toch nuchter? Kan mezelf 'beter aankijken'. Iets toch met eigenwaarde...ja, dat. Makkelijk? Neuh...raar, maar nuchter wel 'draaglijker'...realiseer ik me nu. Ook vaag...?

Rare dingen...emoties....

Tessa, je moet het zelluf doen, niet alleen. Goed dat je het hier uitspreekt. Ook ik ken vele laatste keren...tot die ene keer dat het wel lukte. Wat kun je 'leren' van deze uitglijder? Pak de draad weer op, succes!

@niks Het ga je goed, jou en je gezin!

@Rosee en je drinkt niet! O...de goede vrede...hier ook een pubergezin, maar dan met meiden. Drie totaal verschillende karakters. Ik ben er ook achter gekomen dat ik het heel graag heel harmonieus wil houden. En dus de neiging heb confrontaties uit de weg te gaan. En laten die nou net 'nodig' zijn Net zoals grenzen en kaders aangeven. Precies de uitdagingen die op mijn pad komen. En wat spiegelen ze me toch die groter wordende meiden... Haarfijn leggen ze de vingers op de zere plekken...en o wee als je dat bij hun doet...hahaha! Ik kan er wel van genieten...de gesprekken, de zoektochten, hun onzekerheden, hun kijk op de wereld. En zelf ben ik onzeker bij tijd en wijle...doe ik het goed? Ik krijg nu terug dat mijn drinkperiode echt wel een impact heeft gehad. Daar gaan ze alledrie anders mee om. Hoe mijn eigen opvoeding van invloed is...mijn zoektocht naar 'controle en loslaten'...ze hun eigen gang laten gaan, maar ook helpende kaders neerzetten. Ik probeer te handelen vanuit 'vertrouwen'...ze vinden hun weg, linksom of rechtsom...met vallen en opstaan...ook met ons vallen en opstaan...ja, ik geniet van deze tijd...

Jasmjjntheetje erbij bedenk ik nu...

Oe dat klinkt smakeluk.... Hier zelf loempias gebakken....en pindasoep....

@Fabienne1985 Dat is geen zeuren! Daar is dit forum voor...delen...uitspreken en hopelijk is dat helpend voor jou, om niet toe te geven aan de gedachten die bij je opkomen.

Goeiemorgen, Ik wil ook niet meer verslaafd zijn. Maar...de verslavingsgevoeligheid is een 'gegeven'. Soit. Accepted. Drinken is geen optie. Roken heb ik nooit gedaan....er staat een open doosje after eight in het keukenkastje...de onderhandelaar staat aan...wel niet....eentje? O nee, dat lukt niet, want dan gaat het doosje leeg.....

Jopie

Fijn Lieke dat je er zo veel aan hebt. Voor mij heeft de groep ook veel betekend. Ik vond het een enorme drempel om te gaan...dat weet ik nog goed. Maar wat een opluchting, herkenning. De 12 stappen een werkende leidraad. Ik ben zo' n drie jaar gegaan, elke week. Nu even niet. Maar ik weet de groep te vinden als het nodig is en af en toe heb ik nog contact met een groepslid. Het ontmoeten, uitwisselen, leren van en met ervaringsdeskundigen is zo sterk. Eerst geoefend op het forum, anoniem en toen de grote stap naar RL, de AA. Keep up the good work!

Hoi Martin, Welkom hier. Bekend met langere periodes nuchter...dus je kunt het wel! Mijn ervaring was een half jaar droog en toen een periode van terugvallen/uitglijders. Vond het wel steeds lastiger worden om de draad weer op te pakken, zeg ik heel eerlijk. Maar dat is me tot nu toe wel gelukt. Omdat ik op een bepaald moment echt een besluit nam: ik wil niet meer drinken. Of positief gezegd, ik wil nuchter door het leven. Dat was ruim drie jaar geleden. Waarom het nu lukt? Drinken is voor mij geen optie meer. Ik heb na dat besluit de hulp die er was kunnen 'aanvaarden'. Onder het motto, zelluf doen, niet alleen. Forum, AA, een traject bij Novadic en dagelijks contact met appmaatje. Als ik het zo schrijft lijkt het veel en heftig...toch kijk er zo niet op terug. Het was nodig en helpend. Het is ook wel goed om voor jezelf te bedenken wat je triggers zijn, de momenten waarop je voor de bijl gaat. En wat je kunt doen daarmee. Ik merkte bijvoorbeeld dat er geen tijd zat tussen de gedachte aan drank/trek en naar de winkel fietsen. Dat 'overkwam' me. Dat heb ik kunnen veranderen. Het uitspreken van trek, naar mijn partner hielp me ook om de eerste niet te nemen. Alternatieven zoeken op de momenten dat je normaal begint met drinken. Hier lezen en schrijven... Maar het belangrijkste was toch wel dat 'besluit'. Oja, ook niet onbelangrijk, het niet in huis hebben van drank, noodzakelijk voor mij. En als het er wel moest zijn, achter slot en grendel. Succes!

@huttulla wat leuk om van je te horen...alweer bijna een jaar voorbij!? En dan 10 jaar droog? Wow...wat een mooie mijlpaal...en nu even een bouwstop gekke tijden, en onbalans is niet fijn. Goed dat je aan de bel trekt...hopelijk vind je gauw weer een werkend evenwicht op alle vlakken. Kop op he? Keep up the good work!

Ach, het is interessante materie, wel of niet een ziekte, sociaal aanvaarde drug et. Ik heb me er ook mee beziggehouden. Veel gelezen en onderzocht. Het langer nuchter blijven ging voor mij pas echt werken, toen ik me realiseerde dat het 'in mij zit'. En dat ik dus de enige ben die kan beslissen wel of niet dat glas te nemen. Of de zak paprikachips leeg te eten. ' Onmatigheid', 'alles of niets' op heel veel vlakken ging ik zien...Controle versus overgave...Vrijdheid en discipline....inzichten verworven die pas echt na lange tijd nuchter ook omgezet worden in 'doen'. Het heeft me rust gegeven dat ik die keuze dus heb. Nu ik het zo schrijf, ervaar ik ook dat het me sterker heeft gemaakt in mijn niet meer willen drinken. Dat niet meer willen inzetten als coping. En wat de rest van de wereld doet met alcohol? Dat houdt me niet meer zo bezig. Ik kan alleen maar verantwoording nemen voor mezelf hierin. En dat doe ik ook :-)

Indisch hier..wel veggie...geen straf

@Jopie

Welkom Musashi Goeie stap zet je. Je geeft jezelf een groot kado door te stoppen met drinken. Het stoppen met drinken opent de deuren naar een 'ander' leven...oke, nu nog niet fitter, en je wordt je meer bewust van dingen die niet meer werken voor je. Het goede nieuws is, langer nuchter kun je daar ook echt iets in veranderen. Is het mogelijk om beter voor jezelf te zorgen. En niet drinken is natuurlijk al een megastap he? Ook voor je lijf en geest. Tijd is je vriend zeg ik...hou vol...laat je niet ontmoedigen....schrijf en lees...en neem de eerste niet. Voor jou ook veel succes!

Hoi Astrid, 'Proces' komt bij me op...waar je staat, hoe je denkt, handelt, wat je wilt, met wie, op welke manier en termijn. En dat proces is persoonlijk, voor iedereen anders. En tegelijk zijn er wel degelijk een aantal 'wetmatigheden'. Heb ik in de afgelopen jaren ontdekt. Benieuwd wat jij gaat ontdekken! Op jouw pad.

Delen is helen...maar dan wel 'alles'. Zelluf doen, niet alleen. 'Drama, angst, schaamte en schuld'. Er is maar 1 weg te bewandelen...nuchter. En dat weet je ook wel...maar o, wat is het beangstigend...om je daar echt aan over te geven. Maar het kan. Ik hoop dat je je goeie hulp kunt vinden...en de moed om het aan te gaan, het besluit te nemen. KMW wens ik je. En ik dapper ben je om hier weer te zijn, je uit te spreken, de draad weer op te pakken!

Dinsdagochtend, 5 januari...het jaar gaat gewoon door...gelukkig maar. Niks 'nieuws', frisse start, voornemens...of ja gewoon? Dat nou ook weer niet. Corona, lockdown...beperkingen en vrijheid tegelijk. Raar, oncomfortabel...ook fijn...dubbel. Zoals alles twee kanten heeft in het leven. Door het sluiten van de scholen is mijn verwachtte drukke agenda plots relatief leeg. En het is maar net aan welke kant ik 'wil' zijn. Ja, wil zijn...ik kan kiezen. Of ik mee ga in mijn drama. Of ik moeilijke dingen uit de weg ga, of ze juist aan ga om er van te leren. En soms ook nee te zeggen om van te leren Met een gezonde dosis nieuwsgierigheid, lef...euh....vertrouwen. Ook wat discipline, want zonder 'oefenen' gaat het allemaal niet gebeuren...blijven doen wat vertrouwd is gaat automatisch, ook de manieren die niet meer werken. Nieuwe acties vragen aandacht en ja, discipline. En overgave. En nuchterheid. Langere tijd ook. Dat is voor mij geen discussie. En komt op alle fronten terug...in persoonlijke ontwikkeling, relaties, werk...Drank, verdoven (in welke vorm dan ook) vertroebelt. En dramatiseert. Laat je in denkcirkels blijven die niet kloppen en destructief zijn. Ik ben niet perfect. Ik maak fouten. Ik weet het niet altijd. En dat is oké. Vind ik dat altijd oké? Nee hoor! Regelmatig hang ik nog uit in die negatieve cirkel. Die me belemmert om licht en voluit te leven. En schiet ik van positief naar negatief of andersom. Maar...over de hele lijn zie ik ook dat ik er mee kan dealen...er minder lang in blijf hangen. Eerder aan de bel trek. Hulp zoek. En toepas wat ik al weet. Wat helpend is. Verantwoording neem voor mijn eigen welzijn. Dat is winst, pure winst. Een proces, weg, pad. Nooit klaar. Nieuwsgierig naar de uitzichten die nog komen. De zijwegen die ik kan inslaan. En ja, ook bang. Voor het nieuwe. Bang om geen controle te hebben. En dan kijk ik naar mijn kinderen, hoe zij nog steeds onbevangen en nieuwsgierig hun pad opgaan. En dat ik mee mag lopen. Soms aan de hand, maar steeds meer aan de zijlijn. Met vertrouwen. Ze inspireren me. En spiegelen. 'Nuances' komt bij me op. De grijstinten waarnemen. Niet als saai...maar als 'rust'. En kunnen bewegen, van zwart naar wit...door het landschap met zijn vele gradaties in grijs...onderzoekend. Dat voelt wel soms saai. En dan realiseer ik me ook dat dat in feite ook een verslavingsgedachte is...'een kick' willen, zwart of wit...maakt niet uit, kick is kick, negatief of positief. En nu zit ik hier achter mijn pc...in een kleur grijs....saai? Dat is dus helemaal aan mijzelf...ik voel rust in mijn hoofd en lijf nu...is dat saai? Nee, dat is fijn. Ik kijk naar buiten en zie vogels, wel 10 mussen die bezig zijn broodkruimels op te pikken...kan er uren naar kijken....saai? Nee....aanwezig. Dat is het...op mijn plek. Met aandacht. 'Thuis', zo heb ik het onlangs voor mezelf opgeschreven. En thuis is het fijn. Ik wens iedereen voor dit jaar 'thuis'. En als je even weg bent van 'thuis' dat je de weg terug weer vindt. Zelluf doen, niet alleen...keep up the good work.