kruidenthee67

Welkom Tren, Jezelf weer zien, dat gaat zonder drank veel beter! Succes!

Bedankt voor de tips!

@Etty ja, heb npo plus

Lekker, verse artisjok! Iemand een tip voor goeie film of serie (netflix, npo) ?

Wat mij heeft geholpen en nog steeds helpt is: hierover valt NIET te onderhandelen. PUNT. Rust ja...

'Het Besluit'

Mooi Quin. Ik hoop dat het voor jou net zo werkt als voor mij tot nu toe.

En zo kun je 'alles' ontkrachten, met dat brein.... Ergens zul je een manier vinden om er mee om te gaan, de balans te vinden...hoofd, hart, handen. En als de balans er niet is, ja, ook het brein gebruiken om er mee te dealen...

Je durft (nog) niet.

Wat ik nu anders doe....bedenk ik me...is dat ik niet mezelf zo centraal zet...hoe leg ik dat uit...tot nog niet zo heel lang geleden 'draaide het allemaal om mezelf'...was ik heel hard aan het werk daarmee...in het verkrijgen van goedkeuring, aandacht, slachtoffer, redder...uiteindelijk allemaal om 'iets te krijgen'. Gepaard gaande met veel 'drama'. Daar is ergens een kantelpunt gekomen. Ik merk dat ik het niet goed kan verwoorden. Maar het heeft te maken met 'verbinding'. En mezelf op een andere manier centraal zetten. Dat is een heel ander perspectief.

Vanochtend werd ik geraakt door de post van Etty. Over 'schuld en kinderen'. Toen ik dronk dacht ik dat ik het kon verbergen, dat ze het niet in de gaten hadden. Toen ik net gestopt was dacht ik dat ze het wel zouden vergeten en het vooral fijn zouden vinden. Nu ik langere tijd gestopt ben weet ik wel beter... Ze wisten het haarfijn, ja, ze zijn blij dat ik al lange tijd nuchter ben. En inmiddels kom ik steeds meer te weten over de impact van deze periode. Dat is fijn maar ook enorm confronterend. Ik heb me lang schuldig gevoeld en geschaamd. De schaamte is voorbij. Dat was nodig om met de rest verder te kunnen. Schaamte was echt destructief. Mijn drie meiden zijn heel verschillend. En hebben ook alle drie anders gereageerd. En ook nu nog. Ik kan met alle drie bij tijd en wijle over deze periode spreken. Met enige voorzichtigheid, aftastend. Want ik wil zorgvuldig zijn en ze niet belasten. Het doet pijn. Om te horen dat 'ik een periode van 3 jaar geblokt heb. Niet geschreven in mijn dagboek. ' Of: 'mama, dan lagen we samen te huilen in bed'. Of: 'ik werd uit de klas gepikt omdat ik in de vragenlijst ja heb geantwoord op de vraag of er sprake is van drugsgebruik'. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ja, de eerste keer dat ik deze dingen terug kreeg kon ik wel door de grond zakken. Ook zie ik dat het goed is dat we het er over kunnen hebben. Waarbij ik voorzichtig ben en waakzaam dat ik ze niet nog een keer belast, maar ruimte geef voor hun vragen. En verdriet soms ook. Ik kan het niet terugdraaien. Wel heb ik een keuze. De keuze om het nu anders te doen. En dat is niet drinken. En er zijn. Voor mezelf en mijn gezin, mijn kinderen. Voor nu 'doen ze het goed'. En ja, het zal ze gevormd hebben. Zoals ook ik en wij allemaal gevormd zijn door onze opvoeders. Eén ding wil ik kwijt. Denk niet dat kinderen het niet meekrijgen of niet merken als je je best doet je alcoholisme te verbergen. En bedenk ook dat ze onvoorwaardelijk loyaal zijn. Ik ben voor mezelf gestopt. Omdat ik diep vanbinnen heb gevoeld dat dat mijn drive is om het te kunnen. Maar ik hoef maar even op te kijken om te weten wat het me opgeleverd heeft. Dat wil ik nooit meer kwijt. Met het vertrouwen dat ook mijn kinderen gaan dealen met de shit die zij tegen komen hun leven.

Met mij gaat het goed. Dank voor het vragen. Qua alcohol zeker. Het is geen optie meer. Voor de rest zijn er ups en downs. Dat verandert misschien niet wezenlijk door nuchter te zijn. Maar wel de manier waarop ik daar mee om ga. Die is hoe dan ook beter dan in de periode dat ik nog dronk. Sommige issues kan ik nu wel beter aanpakken. Accepteren ook. En vallen er ook kwartjes die niet zouden vallen als ik nog zou drinken. Ik lees nog wel veel mee. Maar neem ook wel afstand. Het voelt ook wel logisch voor mij om dat zo te doen. Helemaal loslaten kan ik het nog niet. En is het ook nog wel helpend om het lijntje open te houden. En ik leer ook...wel of niet reageren, wat raakt me en waarom? Quinn, ik hoop echt voor je dat het je lukt om langere tijd de alcohol te laten staan. En dan je shit te ordenen...hoe dan ook. Op een manier waardoor het je niet meer belemmert om het leven te leven. Keep up the good work.

Vervelend die wachttijden...ik heb zelf positieve ervaring met praktijkondersteuner. Maar dat was een doortastende, confronterende persoon. Daarna wel ander traject in. Geef het een kans.

Met schoenen aan onder de douche Spirit

We sloten de AA avond altijd af met de KMW woorden uit te spreken en: 'Kom, blijf komen en je komt er wel' Jahaaaaaa!! dacht en denk ik dan ook wel eens Het werkt als jij er aan werkt

Yep...uiteindelijk is dat de essentie, zelf de regie, verantwoording nemen. Zolang dat bij de ander ligt op wat voor manier ook....werkte het bij mij in elk geval niet. Bleef ik terugvallen. Ook stiekem, pas achteraf melden, drama...ach...alles wat 'erbij hoort'. Mijn partner en mijn maatje hebben me nooit laten vallen. Zijn wel duidelijk en confronterend geweest, waardoor ik uiteindelijk 'eerlijk' kon zijn...en met eerlijk bedoel ik, me meer open opstellen, vooraf. Aan de bel trekken als het moeilijk werd. Ipv achteraf. Dat had te maken met 'vertrouwen'. Ik heb ze vaak 'bedonderd'. Het moment dat mijn partner aangaf: als ik je niet kan vertrouwen dan houdt het voor mij op was mijn keerpunt. Een heel naar moment, maar uiteindelijk wel belangrijk. Emoties, het niet kunnen handelen van emoties, controle durven loslaten. Toegeven, overgeven aan...kwetsbaar durven zijn, kunnen zijn. Voelen, vermijden...vluchten. Tuurlijk zijn we allemaal anders...maar er zijn ook wel patronen, mechanismen en wetmatigheden die een soort van algemeen gelden bij 'verslaving'. En daar kun je ook je voordeel mee doen. En makkelijk? Neuh...het is wel makkelijker geworden naarmate ik langer droogsta. Dat gun ik iedereen.

En met drank op zie je het niet meer helder. Kun je niet meer 'netjes denken', zoals jowan (nu wel correct geschreven) zei, en Etty vanochtend aanhaalde. Het gaat niet om wat wij leuker/mooier/fijner/beter/gemener vinden. Het gaat om wat helpend is, in jouw proces om adb te worden. En dat kan confronterend zijn.

'Er is altijd wel wat'... Yep...dat is het... Was dat johan die altijd zei: netjes blijven denken? Goeiemorgen en geniet van de zon.

Bedankt Bob! En Gewoon doorgaan. Doen dus. Of eigenlijk niet doen. De eerste slok niet nemen. En ondanks de stevigheid die ik ervaar van de jaren, bekijk ik het per dag. Keep up the good work

Volgens mij weet je het antwoord zelf Voor mij is het heel simpel, of anders gezegd ik heb het simpel gemaakt. Niet drinken, punt. Startpunt, uitgangspunt, wat je wilt. Hierin blijf ik zwart-wit. Niet onderhandelbaar. In al het andere in mijn leven mogen en kunnen nu ook nuances. Mag ik denken, bedenken, beredeneren, bediscussiëren, piekeren. Over alcohol niet. Nada. Nul. Helder toch?

Be innerlijk kind to yourself .....kreeg ik vanochtend toegestuurd. De angst hoeft niet weg, ik denk dat het nooit echt weg kan, zal. Het heeft mij geholpen om te snappen hoe het werkt. Therapie ja, zelfreflectie en niet drinken. Schematherapie, cgt, ACT, beeldend werken, lichaamswerk....van alles wat. Oja, en AA Geen oplossingen, wel handvatten. Ermee dealen. En het werkt, als ik er aan werk...en soms werkt het niet. Dat is dan ook zo (niet fijn, maar wel wat het is). Poeh, lange wachttijden zeg...

@Quinn speaking for myself: ja, het draait steeds weer om 'angst' (en veiligheid).

Ach Jannigje, ik zit hier te lezen over 'verbinding' (voor een opdracht)..de definitie van Brenee Brown is: Verbinding is de energie die bestaat tussen mensen, wanneer ze zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen, kunnen geven en ontvangen zonder oordeel en steun en kracht ontlenen aan de relatie. Verbinding ontstaat alleen als je er écht mag zijn. Er is sprake van 'wederkerigheid', geven en ontvangen zonder oordeel. En het geeft energie, voeding, opgeladen worden. Terwijl ik het lees en opschrijf realiseer ik me dat dit dus niet gaat 'over de ander', maar over mij. Zonder verbondenheid met mijzelf kan ik me niet verbinden met de ander, de wereld, het leven. En durf ik mezelf nooit echt te laten zien....pas ik me aan, spreek ik negatief over mezelf, tegen mezelf. Net als jij beschrijft. Dat doe ik zelf. Ben ik bang voor iedereen? Nee, bang voor 'mezelf', om me 'over te geven'. Jannigje je weet het, en ja, als je het zo opschrijft kan het zo verdrietig voelen...en dat mag. Een schitterende schijterd...ik moet er om glimlachen...je weet het. En je weet wellicht ook hoe het zo is gekomen. Wat heb je nodig, wat kun je doen, om wel in verbinding te zijn, met jezelf? En kun je ook zien dat inzoomen, afstemmen op de ander prachtige kwaliteiten zijn, als je ook op jezelf inzoomt en afstemt? Jezelf kunt waarderen? Mooi mens

I'm not...but what about you? Take care....