kruidenthee67

@lady jane van te met je twaalf jaar nuchter zijn. En bedankt voor je wat jij voor mij betekent in het adb proces. Keep up the good work

Hahaha, ja klopt, dat is precies wat ik dacht! Zonder oordeel hoor, want iedereen doorloopt dit proces op zijn eigen manier. ik ga er voor mezelf vanuit dat het gegarandeerd mis gaat als ik af en toe zou drinken. Dat heeft te maken met het feit dat als ik ooit trek ervaar dat meestal te maken heeft met de behoefte 'iets' te verdoven/vermijden. En dan is één glas niet genoeg Dusse...voor mij geen ingewikkeld gedoe, en rust in het bolletje, wat drinken betreft

Mooi... En herkenbaar....behalve dan dat ampere glaasje Keep up the good work

Zonder schuring geen glans ❤

O, wat is dat herkenbaar..... Ook ik, voor de zoveelste keer...maar hé, wijsheid komt met de grijsheid... Ik leer nu 'nee' - zeggen....O, wat is dat eng! Wat zullen 'ze' nu wel niet denken. Klussen terug gegeven en ook uitgesproken dat ik voorlopig geen nieuwe aanneem (ikdiealtijdenoveralmeteenjaopzeg) Wat een naar gevoel...voel het letterlijk in mijn lijf....maar ook, ruimte....lucht....dit is het dus? Ik mag nee zeggen, het leven gaat 'gewoon' door....mijn kop wordt er niet afgehakt Keuzes maken dus...wat is voor mij goed? Balans in mijn leven. Je doet het goed

Wauw, goed gedaan man!

Mezelf op één, betekent voor mij 'in verbinding met mijzelf'. Wat voel ik? Waar heb ik behoefte aan? Ik vind dat lastig. Want ben gewend 'het bij de ander te zoeken'. En ja, dat is ook 'verbinding', maar niet de verbinding die 'gezond' is. Voor mij en ook niet voor de ander. En soms wat afstand nemen. Best ingewikkeld allemaal...en ja, vermoeiend ook. Probeer het klein en concreet te houden, dat is wat mij helpt.

Bob, van te!

Goeiemorgen Herkenbaar, de schaamte. Toch zou ik jullie willen zeggen, probeer het eens, zo' n groep. Net zo'n warme mensen als hier...en ook....

Ja, zoiets

Het gaat niet om de ander, maar om jezelf. Pleasen, helpen, redden....de verantwoording van de hele wereld op je, de, mijn schouders. Bij mij het mechanisme omdat ik de goedkeuring voor mijn bestaan buiten mezelf zoek...euh...zocht. En niet goed voor mezelf zorgde...onbegrensd dus. Dat is uitputtend. Nee zeggen, grenzen aangeven is geen weglopen. En juist niet opgeven. Dat niet doen is weglopen en opgeven van mijzelf. Zelfregie, zelfverantwoording, eigenaarschap, persoonlijk leiderschap..zo. Stevige termen, ik heb het altijd proberen te vermijden. Kan niet meer. Zelluf doen, niet alleen. En 'hulp' is niet een ander die het voor me oplost en hard voor mij gaat lopen als ik het moeilijk heb. Maar iemand die 'luistert' en de spiegel voorhoudt. En dan kan ik zelf doen. 'Loslaten', ja om dat woord dan maar eens te gebruiken, en dat is niet 'laten vallen'. Niet voor niets in het programma van de AA is dat stap 12, de laatste, dat je echt een ander kunt 'helpen'. Hoezo, dacht ik in het begin, maar begrijp het nu wel. Het is soms ook best ingewikkeld vind ik....maar he, we drinken niet. No way back. Keep up the good work

LJ

@Maja Precies, het maakt wél uit! Maar gelukkig laat jij je niet van de wijs brengen nu door al die gedachten! Ze zijn er, maar jij hebt de keuze om er naar te handelen of niet. Slecht slapen is slopend...I know....sterkte daarmee!

@Maja Ach vrouwke toch...wat kan ik me voorstellen dat je baalt, teleurgesteld bent... Kop op, herpak jezelf weer.

Quinn, ik denk dat je hier een heel belangrijk punt hebt.

'Maar hé, je drinkt niet!' Zeg ik dan altijd tegen mezelf, of mijn maatje. Dat wat jij beschrijft even allemaal niet voelen was wat alcohol deed. Even vergeten...niet 'zijn'. Euh...ja, dat was dan een soort van 'rust'? En nu? Probeer ik dat op een andere manier voor elkaar te krijgen. En dat valt niet altijd mee. Alles of niets, groots en meeslepend...gaat mijn pad toch steeds meer in hele kleine stapjes nog naar 'gewoon rustig mijn eigen tuintje aanharken' zoals Knakker zo mooi zegt. Keep up the good work!

Oe, ja ik herinner me die rottige valkuil....drankvrij de vakantie door en dan bij thuiskomst gelijk voor de bijl.... Later besefte ik dat het ook een soort van 'situatiegebonden' was. Goed dat je voorbereid was! Knap gedaan.

@knakker Nee, gij dan....al richting de twee jaar! Ik weet nog hoe in het begin het jaarpact echt iets onbereikbaars was voor mij...'dat gaat mij nooit lukken'...en ook weerstand, angst, allergie voor dit fenomeen. 'Hoezo, belachelijk, het is geen wedstrijd'....nee, klopt dat is het ook niet gebleken. Voor mij is het een teken van 'bereidheid'. Ik heb me gecommit. En dan blijken de dagen zich wonderbaarlijk soepel aaneen te rijgen tot weken, maanden...en warempel...jaren....keep up the good work!

Van harte allemaal en vooral doorgaan

Dank allemaal voor jullie reacties. Ik lees jullie ook graag En uiteindelijk gaat het er om dat je op één of andere manier ADB wordt, blijft...de voorwaarde wat mij betreft, voor ontwikkeling. Wat dat dan ook moge zijn. @Artemis even speciaal voor jou. Ik heb ook ongelofelijk veel steun gevoeld van 'lang gestopten'. Keek er in het begin tegenop...en kon steeds meer zien hoe hun pad was verlopen, de wetmatigheden die er in zitten...en dat ook ik het zou kunnen. Als ik me openstelde, erkennen van het probleem en durven 'aangaan'. De discussie tussen 'nieuwe en oude frummers' vond ik daarin ook 'naar'...maar ook begrijpelijk...want de essentie...Je kunt van alles roepen en willen, maar je moet het uiteindelijk 'gewoon doen'...en dat doen lang gestopten...die drinken niet meer, hebben de deurtjes definitief dichtgemaakt...en dat wil je niet altijd horen als je daar nog niet aan toe bent. Fijn om te horen dat wat ik schreef bijdraagt aan het proces van een ander. En andersom dus ook. Dat is en blijft de kracht van dit forum...en is ook de kracht van bijvoorbeeld een AA groep, of contact met een maatje, met lotgenoten, ervaringsdeskundigen. Ja, contact, verbinding...zelluf doen, niet alleen. Keep up the good work allemaal!

Toch maar op mijn eigen draadje. Het forum houdt me bezig. Social media houdt me bezig. Als verslavingsgevoelig mens beweeg ik met veel zaken tussen de uitersten. Alles of niets. In het begin dagelijks, lezen, lezen....daarna voorzichtig zelf meeschrijvend. Het was mijn houvast. Mensen van het forum in RL ontmoeten, andere hulp durven vragen voor de verslaving, AA. En dat alles door de eerste stap, me aanmelden op dit forum. Ik zie en ervaar dat het forum voor mij een oefenplek was. Vaardigheden die ik in het echte leven moeilijk vind hier kunnen afkijken en oefenen. Me uitspreken, grenzen aangeven, juist niets zeggen, afstand nemen, contact maken etc....ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik de eerste kritische opmerking terugkreeg op een schrijven...ik was helemaal van de wap. De laatste tijd lukt het me niet meer zo goed om alles te volgen. En ik merk dat ik dat ook niet meer wil. Simpelweg omdat ik 'het' in RL wil 'doen'. Ik word ook een beetje 'moe' van dagdraden zoals afgelopen periode...daarop reageer ik niet meer (of nauwelijks). Dat is een welbewuste keuze. Ik voel me ergens nog wel betrokken, maar meer op afstand. Begrens mezelf in wat voor mij goed en helpend is. Achter al die namen zitten echte mensen :-) dat realiseer ik me heel goed. En soms denk ik nu, als er weer zo n verhitte draden zijn, mensen weg gaan...of werkelijk de hele dag hier actief zijn...get a real life! Om dan meteen te voelen, dat ik dat ook deed, toen het nodig was. Het de plek was waar ik alles kon ventileren over de verslaving en onderliggende problematiek en kon 'oefenen'. Het bericht van Quin heeft maar weer eens duidelijk gemaakt hoe belangrijk dit medium kan zijn...en dat raakt me ook. Drank is voor mij geen optie meer. De eerste stap zette ik hier. Het forum niet meer 'noodzakelijk'...en ik zoek naar een manier die voor mij 'gezond' is om er mee om te gaan. En voor nu is dat wel lezen, niet te veel reageren. En dat is oké.

Liefde....overgave.....