kruidenthee67

Dank voor de felicitaties. Vijf jaar, dat had ik vijf jaar geleden niet durven denken. Of ja, vijf jaar geleden nam ik 'het besluit'. Na een paar jaar aanmodderen. In die aanmoddermomenten (terugvallen) kon ik me niet voorstellen dat het ooit anders zou worden. Drank is geen optie meer. En ik heb zeker de intentie om er nog een jaar aan vast te plakken. Ik wil nooit meer terug naar hoe het was met drank. 'Just for today' en 'dag voor dag'...dat blijft me bij de les houden. Ook het hier af en toe zijn, contact met mijn maatje, issues aanpakken die op mijn pad komen en de wijsheid die komt met de grijsheid Geef het niet op, er komt een moment, dat het lukt. Keep up the good work, je bent het waard.

Eén ding is voor mij zeker, de leegte kan niet worden opgevuld door dingen van buiten: shoppen, eten, drinken, liefde, aandacht, bevestiging, ruzie, drama, yoga, MF.....ja, kortstondig en dan is het er weer. Dat heb ik onbewust al heel lang geprobeerd. Drank heeft ook een rol gehad, als vulling, middel om even niet te hoeven voelen. 'Vreugdevolle ruimte en een prachtig mysterie'. Geweldig mooi als je dat kunt ervaren. Wat voor mij nu goed werkt is het een beetje 'begrijpen'. Letterlijk weten hoe ik in elkaar steek, hoe het werkt in de hersenen (beetje psychoducatie). En durven 'voelen'. Kunnen voelen. En dat vertaalt zich voor mij in 'lichaamswerk'. Ik heb een hele fijne haptonoom die me daar echt goed in begeleid. Hoe gaat het me mij, hoe voel ik me en wat heb ik nodig? De combi hoofd, hart....en ook handen (doen). En dat ook echt 'doen' is helpend. Oplossing? Neuh....maar wel werkende handvatten, wat lichtheid, misschien een nieuw paadje in het brein ontwikkelen. Kunnen 'zijn' met wat er is, zelfacceptatie en niet bang zijn. Hier&Nu. Zelfcompassie, acceptatie spelen een belangrijke rol. En niet drinken. Punt. Keep up the good work

@Lika Het gaat...goed...en soms wat minder. Tja...interessant, 'de innerlijke leegte'...

Goeiemorgen, zo is het

Hoi Just, Alles of niets. En ik heb gekozen voor niets. Omdat minderen en 'normaal' drinken niet kan voor mij. Heb het lang genoeg geprobeerd. Ik las ooit eens ergens het verhaal over de 'pickle line'. Een augurk, is een komkommer die je in het zuur legt, dan wordt ie augurk, kan nooit meer terug naar komkommer. De vergelijking werd gemaakt met drinken. Eenmaal over de 'line', kun je niet meer terug. Voor mij was dat heel helder. En ik wist dat ik over die lijn was gestapt ooit. Niet perse makkelijk. Heeft wel wat tijd gekost om tot niets te komen en te blijven. Met steun van het forum en andere hulp is dat voor mij volgende maand vijf jaar. En daar ben ik blij mee. Succes met jouw pad!

Hoi Colibri, Ik weet nog dat je hier was als Sita. Zelf ben ik niet meer echt actief op het forum, lees af en toe wel wat. Het forum heeft me ook veel gebracht in het proces van stoppen. Zo ook de hulp bij Novadic en een aantal jaar trouw AA bezoeken. 'Proces', want dat is wat ik ervaren heb. Waarin een aantal 'wetmatigheden' zitten, en ook eigenheid. Als ik één ding anders zou doen, was het eerder 'delen' in mijn omgeving. Dat is iets wat ik pas het laatste jaar ben gaan doen. Het proces verliep bij mij met vallen en opstaan (terugvallen). Tot het besluit dat stoppen echt de enige optie was. Geholpen door een opmerking van mijn man 'als ik je niet kan vertrouwen houdt het op'. Voor altijd was te groot, maar dag voor dag te overzien. Het mooie is, dat na een aantal jaar het dag voor dag toch overgaat in 'drinken is geen optie meer'. Wat er ook op mijn pad komt. Jij bent niet anders, zwak, moet je schamen, schuldig voelen etc. Je zit in het proces. Om te dealen met deze verslaving. Wijzer, misschien meer 'gecommit', voorbereid, ervaringen rijker. En hulp vragend. Zelluf doen, niet alleen. Allemaal helpende acties om een volgende stap te zetten. Het is echt 'de moeite waard' om door te gaan, in het stop proces. Jij kunt dit ook. Net als ik, en al die anderen die al langere tijd droogstaan. En ja, dat is niet altijd makkelijk. Zeker in het begin niet. Maar dat wordt het wel. Kijk niet op tegen langgestopten als beter, sterker etc. We zijn 'hetzelfde'. Zie het als 'inspiratie', bemoedigend. Ik moedig je aan, ja, moed dat vraagt het. Ik wens je moed.

Haha, dat is precies wat ik doe! Heerlijk...en we mogen er ook geluid bij maken!

Kan het je van harte aanbevelen. Ik doe ook zoiets, op blote voeten, zonder danspasjes En stout mag ook

Wat mooi Artemis! En fijn dat je nu de juiste hulp hebt gevonden. En het kan allemaal alleen maar gebeuren, door gewoon te stoppen. Punt. Drank is geen optie meer. Keep up the good work

Dank je Bob, Goh..nog twee maanden en dan is de vijf jaar er...dat had ik niet durven denken toen ik een jaar of zes geleden me hier aanmeldde. Gewoon doorgaan. Drinken is geen optie. (Af en toe een zak paprikachips of een jurkje kopen wel haha) Keep up the good work everyone.

Dat is wel waar het in deze voorstelling over gaat. Maar het is van toepassing op alle relaties. 'Hoe jij het doet in relaties'. Ze doen ook een voorstelling over 'dementie'. Ik vond het heel knap neergezet, en ook uitgelegd allemaal. De tijd vloog. Niet perse nieuwe materie. Maar zo verhelderend om te zien hoe twee mensen het uitspelen. Ook wel confronterend.

Mooi allemaal. Helpend. Het volstaat om toe te laten, dat verdriet. Er mee zijn. Voor mij, durven voelen. Er niks van vinden. Ruimte. Nieuwsgierig. Vanuit mijzelf. Niet gericht op de ander. Projecterend op de ander. Vind het af en toe ingewikkeld, en toch vallen er ook steeds meer kwartjes. Proces. Wijsheid met de grijsheid :-) Dat denken is een ding. Ik heb al een tijdje Byron Katie staan, ben er nu in begonnen. Nog een tip. Psychologietheater, voorstelling 'dichterbij'. Over relaties en hoe patronen hierin werken. Heel knap neergezet.

Thanks, dat is een enorme valkuil....waarbij 'voelen' een rol speelt...ik heb het heel fijn gehad, en ontdekt dat ik dit heel goed zelf kan, sterker nog, het leuker is om dingen zelf uit te zoeken. In mijn tempo en manier gefietst en gepauzeerd. Genoten van de natuur...en mezelf af en toe in de weg gezeten. Maar wat jij noemde heb ik ook gevoeld..het 'moet lukken', fijn zijn, wat opleveren...dat is steeds weer bewustwording...dat is hoe ik het doe...het moet perfect en goed. Bang voor fouten, mislukken, doemscenario's...en daar dan niet mee kunnen dealen. Hardnekkig en belemmerend. En maakt bang, bang om dingen te ondernemen. Om verantwoordelijk te zijn. Om te leven om het maar eens heel groot te zeggen. Misschien ben ik wel met meer vragen thuis gekomen, maar dat is voor nu ook oké. Ik weet in ieder geval, dat het tentje achterop binden en een paar dagen in de natuur voor mij 'helpend' is. Me ook weer meer in contact brengt met mezelf.

Ja, en wat je daarna beschrijft klopt wel, ja... Schuld en schaamte...bleh. Het idee dat ik 'alles' fout gedaan heb in mijn leven wordt ietwat genuanceerder, maar toch. Wat kan een mens zich toch aandoen? Waarbij 'het hoofd' een zegen en een vloek is. Ik kan het verstandelijk allemaal wel begrijpen, weten...maar het toepassen, voelen da's blijkbaar andere koek. Ik kom nu enigszins in een wat rustiger vaarwater, zeg ik voorzichtig. En daarmee bedoel ik niet meer alles lezen wat los en vast zit en er de oplossing in zien...urgentiestand. Ben nu bij een hapto die me meeneemt naar basic 'voelen'. Jeeee...wat confronterend! Ik dacht dat ik al goed bezig was, ja, met mijn best doen, hard werken om te 'presteren'... En daar mag 'ik weet het niet' ook een antwoord zijn. Nieuwsgierig zijn, oordeel achterwege laten, compassie hebben. 'Liefdevol confronterend', 'je weet een veilige setting te creëren " wordt me vaak teruggegeven...ja, voor een ander... Morgen stap ik op de fiets met tent achterop. Voor het eerst in mijn leven echt alleen op stap. Doodeng, maar ik doe het wel. Paar dagen alleen, in de natuur.

Even een update Pittige tijden in huize Thee. Dit is denk wat verstaan wordt onder 'midlifecrisis'. Om me heen zie ik veel vrouwen 'struggelen', met van alles en nog wat. Relatie, scheiding, kinderen, ouders, werk, lege nest syndroom, overgang...zichzelf. Ik drink niet, en dat is geen optie. En ja dat heeft alle ruimte gegeven aan wat er is. Dat uit zich in angst en depressiviteit. Volg therapie...de zwaarte lijkt wat minder, maar kan nog niet bepaald goed met mezelf 'zijn'. Het duurt lang en ik vind het heavy. Een zoektocht. Uit bloedonderzoek blijk ik lichamelijk in orde, dat is fijn. Ik heb ook de hormonen mee laten nemen. Ik ken die stemmingen al sinds de puberteit, maar zo heftig en 'anders' is het nu. En jawel...menopauze...en als ik dat lijstje klachten bekijk...kan ze allemaal afvinken. Die overgang is zo ongeveer gelijk gestart met mijn nuchter zijn. Volgens de huisarts kan de overgang behoorlijke impact hebben op psychische klachten. Een optie zou dan hormoontherapie kunnen zijn. Tja. Ga me er maar eens in verdiepen. Mijn vermijdende, controlerende ik wil graag een oplossing, nu, liefst gister...maar inmiddels is wel duidelijk dat dat 'm niet gaat worden. Er zijn fijnere dingen om je mee bezig te houden, denk ik. Maar het is wat het is zegt Eckart Tolle. Keep up the good work all

Nou, dat is dan geen toeval dat ik vandaag weer eens even hier kijk...had er zelf niet aan gedacht. Bedankt en keep up the good work everyone

@Kohtje je slaat de spijker op zijn kop, as usual...maar je bent dan ook een oudgediende :-) Het aangaan van de realiteit. Precies dat. In vertrouwen. Drinken was 'coping'. En dat is inderdaad op geen enkele manier nog een optie of oplossing. Die wijsheid heb ik, en ervaring ook. Het is nu werken aan andere manieren. Ik ken en doorzie mezelf, en tegelijk is dat ook belemmerend. De uitdaging nu is om uit die verhalen in het doen, hier&nu te kunnen leven, met wat zich aandient. Zo. Dat dus. Vertrouwen en zelfliefde. Yep, nu zwaarte...en ik ben een beetje bang Bedankt Koh.

Dank jullie wel

Hoi GD, Het gaat nog niet zo lekker met mij. Stand overleven, zo voelt het als ik eerlijk ben. Ik heb er hulp bij. Maar het kan me niet snel genoeg gaan...en helaas zo werkt het niet. Ik drink niet, en dat was ook zeker niet het plan. Af en toe 'alles' kunnen uitzetten....tja...daar denk ik wel eens aan. Het hier allemaal volgen kost me te veel energie. En is ook wel volgens mij een soort van natuurlijke afbouw...en dat is voor mij oké. Heel af en toe piep ik binnen. En dan zie ik dat jij me mist Keep up the good work allemaal.

Ha, fijn dat zonnetje, bedankt...goh alweer een maand erbij...niet in de gaten...

Dank voor de felicitaties! Ja, er komt een moment dat je er niet meer zo veel aan denkt, en de dag dus gewoon 'vergeet'....mooi toch...ik kon me vier jaar geleden niet voorstellen dat dat mogelijk was. Als de tijd rijp is, het moment daar, de bodem van de put geraakt....kun je afzetten....naar....een alcoholvrij leven.... Keep up the good work En felicitaties voor iedereen die dag voor dag weer besluit de eerste niet te nemen....

@Lika De spijker op zijn kop Ze hun 'eigen pijn' gunnen. Wat kan dat moeilijk zijn. En het zien 'waar ik het zelf allemaal fout deed' Vooral niet zelf stoppen met leven, want wat voor signaal geef je dan af? Ze hun eigen pad kunnen laten lopen, met vallen en opstaan. Uit controle, maar vertrouwen geven. 'Loslaten' en er zijn als het nodig is. (zeg ik allemaal tegen mezelf he?). Wat kan het ingewikkeld zijn. Mijn leven staat er even van op zijn kop...maar he, ik drink niet!

@knakker goh...niet aan gedacht vandaag....bedankt voor de reminder, en jij ook proficiat! Richting de twee jaar. Mooi man!

@Monster balen van je situatie, maar goeie ACTie....doen wat werkt! Fijn dat je het deelt. Ook als is het nu geen optie (en dat voel ik heel sterk)....en hopelijk heel lang niet...jouw ervaring laat zien dat alertheid nodig blijft, en misschien nog wel belangrijker....hulp vragen, zelluf, niet alleen. Sterkte en lieve groet!

Julia Cameron...die ken ik van 'The artist's way'. Doen wat voor jou werkt