kruidenthee67

Toch maar op mijn eigen draadje. Het forum houdt me bezig. Social media houdt me bezig. Als verslavingsgevoelig mens beweeg ik met veel zaken tussen de uitersten. Alles of niets. In het begin dagelijks, lezen, lezen....daarna voorzichtig zelf meeschrijvend. Het was mijn houvast. Mensen van het forum in RL ontmoeten, andere hulp durven vragen voor de verslaving, AA. En dat alles door de eerste stap, me aanmelden op dit forum. Ik zie en ervaar dat het forum voor mij een oefenplek was. Vaardigheden die ik in het echte leven moeilijk vind hier kunnen afkijken en oefenen. Me uitspreken, grenzen aangeven, juist niets zeggen, afstand nemen, contact maken etc....ik kan me nog de eerste keer herinneren dat ik de eerste kritische opmerking terugkreeg op een schrijven...ik was helemaal van de wap. De laatste tijd lukt het me niet meer zo goed om alles te volgen. En ik merk dat ik dat ook niet meer wil. Simpelweg omdat ik 'het' in RL wil 'doen'. Ik word ook een beetje 'moe' van dagdraden zoals afgelopen periode...daarop reageer ik niet meer (of nauwelijks). Dat is een welbewuste keuze. Ik voel me ergens nog wel betrokken, maar meer op afstand. Begrens mezelf in wat voor mij goed en helpend is. Achter al die namen zitten echte mensen :-) dat realiseer ik me heel goed. En soms denk ik nu, als er weer zo n verhitte draden zijn, mensen weg gaan...of werkelijk de hele dag hier actief zijn...get a real life! Om dan meteen te voelen, dat ik dat ook deed, toen het nodig was. Het de plek was waar ik alles kon ventileren over de verslaving en onderliggende problematiek en kon 'oefenen'. Het bericht van Quin heeft maar weer eens duidelijk gemaakt hoe belangrijk dit medium kan zijn...en dat raakt me ook. Drank is voor mij geen optie meer. De eerste stap zette ik hier. Het forum niet meer 'noodzakelijk'...en ik zoek naar een manier die voor mij 'gezond' is om er mee om te gaan. En voor nu is dat wel lezen, niet te veel reageren. En dat is oké.

Liefde....overgave.....

Mijn reactie klopt niet...gaat een vraag aan vooraf...gaat het over de dagdraad? Dan zou ik zeggen....laat gaan die banaaaaaaannnnnn..............

Zelf heb ik geen ervaring met medicatie. Eigenlijk nooit van mijn leven medicijnen gebruikt behalve af en toe een paracetamol. Heb er ook de ballen verstand van. Mijn huisarts heeft het onlangs wel voorgesteld. Even kort door de bocht, voor wat rust in de bol (seroquel). Ik zie het niet als een nederlaag. Maar vind het harstikke eng. Ik durf het gewoon niet.

Sterkte man!

Ha, ik gebruik een thermoskan. Ik ben ook een beetje 'lui'...steeds zo'n nieuw kopje....gedoe Waar ik soms losse kruiden in doe (munt uit de tuin, of verveine) En anders gebruik ik een metalen ei, of van de papierenzakjes. Kruidenthee blijft lekker...vind ik he? Andere thee haal ik wel het ei of zakje weg na een tijdje omdat ie dan te sterk wordt.

Zelfvertrouwen...als ik niet op mezelf (kan, durf, wil) vertrouwen, hoe kan ik dan de ander, de buitenwereld vertrouwen? Hoe kan ik dan controle loslaten? Me overgeven aan 'dat wat is'? De goedheid van de ander zien? En die van mezelf? Maar ook grenzen kunnen aangeven. Niet handelen vanuit wantrouwen. Voor mij heeft het alles te maken met 'veiligheid'. Grenzen voelen en kunnen begrenzen. Zelf. En dat allemaal op een 'gezonde manier'...tja...da's best lastig...maar hé, oefening baart kunst (en een beetje hulp hierbij). En nuchter zijn een voorwaarde om dit echt aan te gaan. Niet altijd fijn, wel waardevol.

'Basic Trust'.

Nee, het is niet een kwestie van geluk of pech. Het is het besluit om niet meer te drinken. Wat er ook gebeurt. Dag voor dag. Mooier kan ik het niet maken

Ik? Ach...en dan staat er een heel verhaal, haal ik maar weg. Quinn, dit is het dan nu, moeizaam, moeilijk en verdrietig. Je drinkt niet en je durft je gevoel uit te spreken. Je doet het goed Het is zó herkenbaar.....voel met je mee...ook al lost dat niks op...iets met gedeelde smart....

Van te, Hut!

He, wat een lekkere vibe! Van ❤ te GD en Jan. Gewoon en speciaal tegelijk is t om niet meer te drinken. Blij voor jullie! Keep up the good work

Wat gebeurd is, is gebeurd. Er zijn vast prachtige quotes of spreuken te vinden...ach, dat hoeft niet. Je drinkt niet. Dat is een besluit, je nam het een maand geleden. Wat daar aan vooraf ging was blijkbaar nodig om dat besluit te kunnen nemen. Kijk er naar, om niet te twijfelen aan je besluit. Trots? Nee? Een maand niks? Ik snap het wel...da's wel veel gevraagd he, een maand nuchter en dat 'alles' dan 'beter' is. Dat al die overtuigingen niet meer mee doen... Ik kan niet trots zijn op jou, dat kun je alleen zelf voelen. Vind je moedig, sterk en ook kwetsbaar. Wat je aandacht geeft groeit, en het werkt als jij er aan werkt. Het kwartje is al gevallen, je drinkt niet. Punt. Het is gewoon geen optie meer, wat er ook gebeurt. Van te met je eerste maand droog!

Ja, een heel ander perspectief. Up en down....twee stappen voor uit, één stap terug...weer een laagje, weer een stapje....? Kleine stapjes: https://www.happinez.nl/groei/laat-gedachten-los-vijf-seconden/ Keep up the good work zei ze tegen zichzelf, zelluf doen niet alleen.

Thanks Etty, I'm fabulous

En accepteren dat een verandering ook bij kleine kinderen, weerstand oproept? Maar uiteindelijk wel helpend is? Iets met kaders en veiligheid?

Kaders geven juist veiligheid...door schade en schande ervaren in de opvoeding van mijn kinderen...kaders moeten geven die ik zelf niet gekend heb. En niet 'verstikkende liefde'...

Een verandering in schrijven, die mij raakt...want ik weet en heb ervaren dat dit de weg is...onder ogen zien, aankijken van, hulp aanvaarden, dingen anders zien en aanpakken, zelfverantwoording en zelfzorg. Er is geen weg terug...voor mij...want dat zou betekenen weer verdoven. Maar wat is het soms moeilijk. En ingewikkeld...of maak ik het ingewikkeld? Het is 'leven'...En dat 'moet' ik zelf doen. Keep up the good work

Welkom terug en succes. 'Vandaag drink ik niet' dat is te overzien. Je doet je zelf én je gezin een groot cadeau om nuchter door het leven te gaan.