kruidenthee67

Goeiemorgen

Goeiemorgen

Hoi Rosee, ik merk dat ik het moeilijk vind om antwoord te geven op de vraag 'hoeveel'. Iets in mij wil dat 'verstoppen'. Maar je hebt wel een punt. Nee, dat is niet een paar glaasjes en dan stoppen. Als dat zo was...ach...denk ik dan. Wat ik hier soms lees van mensen die af en toe drinken. En ook dan wel weer in een fase komen van, het wordt te veel en een gewoonte. Maar de stap dan weer makkelijk terug kunnen zetten. Nee, dit is alles of niets. Met een doel. Verdoven. En meteen 'alles aan'. Onderhandelen met mezelf, hoe kan ik het drinken inpassen, zodat niemand het merkt, ik aan mijn tax kom. Plannen, marchanderen...afschuwelijk. Voor mij zijn er duidelijk fases in het verslavingsproces zichtbaar. Altijd al wat te makkelijk gedronken, maar nog onder controle. Toen de fase, hmmm...ik drink elke dag en vind minderen lastig. Dat was de fase dat ik ook hulp ging zoeken voor somberheid en zo. Merkte al snel dat minderen geen optie was, maar stoppen erg moeilijk. Toen kwam ik op het forum. Kortere en langere periodes gestopt. En gemerkt dat elke terugval grimmiger werd. Meer, sterke drank...heftig. Op een gegeven moment het besluit om het echt niet meer te willen zo. Dat lukte vijf jaar. En nu dus twee keer terugval, waarbij het grimmige ook meteen zich aandient. Ik heb wel eens geschreven over de pickle line. De komkommer die augurk wordt als je die in een pot zuur stop. Eenmaal een augurk wordt ie nooit meer een komkommer. Ofwel, eenmaal verslaafd. Het is dan zaak om dat te accepteren, en eraan te werken (ik vind dit altijd zo stom klinken). In essentie gaat het om zelfacceptatie. Er mogen zijn, met alles wat je bent en niet bent, zoiets. Kiezen, voor jezelf. Gewoon zijn. Als het fijn is, als het niet fijn is. Vertrouwen op...het leven. Overgave. De stappen van de AA zijn hierin helder, en helpend. Je (ik) moet er wel mee aan de slag blijven. Nou, wat een filosofie zo op de vroege ochtend. Er is veel te vertellen over 'wat maakt nou dat je die coping nodig hebt', nodig denkt te hebben? Dat ga ik nu niet doen. Voor mij is nu belangrijk: 'Het besluit' ik zal eerlijk zijn. Daar wil ik graag weer naartoe. Mijn maatje vroeg me gisteren: denk je nu nog aan een glas? Ja dus. Dat is niet meteen weg. De short cut. Nu is het zaak dat ik naast het voelen, mijn gezonde verstand gebruik. Dus at ik gisteren een zak paprikachips leeg . Da's altijd minder erg dan een fles port. Ik overwoog al om de AA weer te gaan bezoeken. Maar dat voelt nog niet lekker. Wellicht helpt me genoeg om hier weer wat actiever aanwezig te zijn. En de helpende dingen weer wat bewuster op te pakken. Is ook iets met discipline. Een lang antwoord op een eenvoudige, korte vraag. Omdat ik behoefte heb om er zo over te schrijven Waarbij ik niet in mijn valkuil moet stappen: mooie verhalen. Keep up the good work

Ik denk zeker dat er voor een ieder die stopt, beginneling, iets te leren is van ervaringsdeskundigen. Dat is volgens mij de kracht van dit forum en van zelfhulpgroepen als AA. Het mooie vind ik dat een ieder natuurlijk zijn eigen pad bewandelt, maar dat er zeker ook 'wetmatigheden' zijn. En we door doen, fouten maken, vallen en opstaan leren en verder komen. Als de wil er maar is. Drank is niet het probleem, de duivel. Drank is een middel (geworden) om om te gaan met 'de moeilijke dingen in het leven'. Even heel simpel gezegd. Erin geslopen tot het echt een probleem werd. Het had ook een andere verslaving kunnen zijn. Om te dempen...shoppen, roken, eten/niet eten, sex, sport, de telefoon, whatever. De verantwoording om daar iets mee te doen, ligt dus ook bij mezelf. Inderdaad, zelfonderzoek, therapie...actief bezig zijn met de verslaving en daar dus ook hulp bij zoeken. Commitment. En de keuze, om te stoppen, echt vanuit mezelf. Dat ging vijf jaar 'goed'. Met af en toe wel eens een moment...de gedachte: nu zou het fijn zijn als ik me kon 'verdoven', even niet voelen. Dat gebeurt meestal niet zo onverwacht hoor...als je reflecteert op jezelf, heb je wel in de gaten dat er een aanloop is. Te druk, niet luisteren naar signalen die je lijf en geest aangeven. Niet de hulptroepen inschakelen. Dus was er een aanleiding...indirect...ja...'selfcare'. Ik had zelf ook niet verwacht na vijf jaar een terugval te krijgen. Want ik 'weet' dat het echt geen optie is, drank. Op geen enkele manier. Heel eerlijk...de roes voelen is fijn. De totale onspanning. En al de rest wat er ook gelijk bij komt is zwaar k. Eigenlijk geef ik hier dus ook het antwoord...ontspanning...wat heb ik te doen om niet in zo'n staat van spanning te komen dat ik grijp naar de oude coping? Ook dat 'weet' ik, maar doe ik dus niet altijd goed genoeg. Dat is ook iets met 'voelen'. Ben er wel mee aan de slag. En ook daar zal ik op een bepaalde manier aan moeten blijven werken. Dus ja, alertheid blijft geboden. Maar ik kan je ook zeggen, dat hoe langer ik niet meer dronk hoe makkelijker het werd. Ik vertrouw erop dat ik ook daar weer kom. Dat vraagt nu discipline. En voor mij zelf weer heel helder maken waar het om gaat. Kennis over verslaving, hoe het werkt, hoe het bij jezelf werkt is helpend. Uitwisselen met ervaringsdeskundigen ook. Een plan maken, voor als je het moeilijk krijgt. Uiteindelijk kun je niet 'goed praten', er is nooit een excuus om te drinken. Dat meen ik oprecht. Omdat het een doodlopende weg is, hoe dan ook. Zelluf doen, niet alleen.

Ha, mooi dat dit zo voorbij komt. Want juist hierover uitwisselen is zo ontzettend leerzaam! En dat mag op dit draadje. Geen sorry's daarvoor. Voor mij gaat het ook niet over de drankduivel, maar ik snap dat die gedachtegang er is. Ik kom er nog op terug, nu ff andere dingen. LIef zijn voor elkaar, wel blijven uitspreken en leren. Enne...allemaal bedankt voor de reacties.

Tja... Van vrijdag op zaterdag dronk ik...ik kan de post van vorige keer wel kopiëren. Ik baal vooral van 'het gedrag/gedachten'- gedoe. De denkkronkels en het stiekeme. GVD denk ik dan achteraf, ik WEET toch hoe het werkt, wat er gebeurt, wat ik kan doen? Vooral dat ik dan mijn maatje niet contact zit me soort van dwars. Op het moment dat de weg naar de fles is, lijkt dat ook afgeschakeld. Bleh. Er is geen directe aanleiding aan te wijzen. Opgebouwde spanning? Signalen van lichaam en geest negeren? En even 'niet'...voelen, dealen. Vette vermijding. Maar dat wist ik al. Goed, vandaag weer dag 1. Keep up the good work

Dappere Pytje, wat ben je goed bezig. Erkenning, en dan gaan handelen. Het is niet easy, maar wel de moeite waard. Keep up the good work

Daarbij komt uiteraard ook extreme schaamte bij kijken. Ik vond de stap om mijn verhaal hier te doen al ontzettend moeilijk. Proficiat! Het besluit om nu te willen stoppen. Dat was voor mij heel belangrijk. 'Het besluit'. Ook weer na de terugval/uitglijder. Ik wil niet terug naar waar ik ooit was. Schaamte is een lastige...en ook daar zet je een stap in. Door hier en anoniem te delen. Ik heb lang niet gedeeld, en met de wijsheid van nu, zou ik meer en eerder delen in mijn omgeving. De stap naar de huisarts vond ik heel erg moeilijk. Heeft me achteraf gezien wel erg geholpen, openheid, hulp aanvaarden. Schaamte kan je belemmeren om hulp te zoeken, probeer eruit te komen, echt je bent niet de enige. En een masker ophouden kost bakken energie. Het forum, hier lezen en schrijven was en is nog steeds, zij het in mindere mate nu, ondersteunend. Zelluf doen, niet alleen. Je bent goed bezig. Besluit genomen en nu alle zeilen bij zetten om de lastige momenten door te komen. Ook jij bent het waard. Keep up the good work.

Hoi Wen, Wat dapper dat je het weer op gaat pakken. En super dat je hulp zoekt, hier en met een hulpverlener. Zelluf doen, niet alleen. Herkenning, zeker. Ik stond 5 jaar droog en ging ook voor de bijl. Ik denk dat je drank ( weer ) inzet om te kunnen dealen met moeilijke dingen in je leven. Dat is hoe het voor mij in ieder geval gebeurde. Weer even 'weg', niet voelen...in de roes. De vraag is nu, wat je anders kunt doen, op het moment dat drank lonkt...voor een deel is dat 'verduren'...oke, ik voel me niet fijn....het is wat het is. Ga maar zitten en neem waar wat er is. En wat heb ik nu nodig? Afleiden kan ook, wandelen, tv kijken, iemand bellen, met je man naar het winkelcentrum. Alles behalve....Dat is niet perse gemakkelijk en vraagt om 'doorzetten' ...maar he, dat wilt je he? Maak ook voor jezelf concreet waarom je dat wilt. Wat levert het op om door te gaan met drinken of om te stoppen? Heb je wel eens AA of iets vergelijkbaars overwogen? Sterkte, je hebt het eerder gedaan. Vallen is niet erg, blijven liggen brengt je niet verder

@Musashi zou het je helpen om het hardop uit te spreken bij het gezelschap dat je het lastig vindt? Maar geen alochol wilt nemen?

Oja....zou het bijna vergeten, ik ook vorige week nog.

Och Quinn, welk gezeik, en waarom niet? Doen wat voor jou nodig is.

Ik kan dat na mijn uitglijder alleen maar beamen BJ. Succes man!

Ja, dat dus. En ik ben dus ook gewoon een mens. Ik viel, stond op en leerde ervan. Gek ja, minder erg dan ik dacht...dat is het dus. Het was wel erg in de zin van hoe het is (wat er gebeurde, wat ik doe, het gedrag, gevoel). Maar ik heb nu een keuze: het bekende patroon is drama. Veel herhalen, erover praten etc. Overlevingsmechanisme ook. Dat is niet helpend. Herkenbaar ook in andere situaties. Mezelf slachtoffer maken. Niet doen. Niet fijn. Niet helpend. Grow up

Nee, ik baal niet van die vijf jaar! Maar inderdaad van het op mijn bek gaan Een ervaring rijker, een illusie armer. Ik heb ze afgeveegd, en ga gewoon door.

Nederigheid en eerlijkheid. Ik ben uitgegleden. Van vrijdag op zaterdag. Niet verwacht dat me dat zou gebeuren. Achteraf, analyserend waren er wel signalen. Die heb ik genegeerd, niet serieus genoeg genomen. Ik zie het nu ook in mijn laatste post. Niet fijn. Ik kwam weer op een plek waar ik NIET meer wil zijn. Dat is me heeeeeel helder geworden. Ik voel geen schaamte, wel teleurstelling, verdriet. Ook wel een soort relativering..kan dat niet goed verwoorden. Gelukkig is het de volgende ochtend meteen uitgesproken. Ook opgemerkt dat er iets niet in de haak was. Klinkt gek, maar ik ben blij dat ik daarin 'gezien' ben. Mijn uitdaging na deze misstap is, geen drama maken maar ook niet bagatelliseren. Daar zit iets tussenin, dat is kijken naar hoe het zo kwam, en helder maken wat ik volgende keer moet doen. Bedankt ook maatje. Laten we het er op houden dat mijn emmertje aardig vol was gelopen en ik mijn selfcare verwaarloosde. Het gekke is dat het op zich ook wel weer een stuk beter met me gaat...dus wat het nou precies is geweest? Toch een drang naar 'verdoving'...niet voelen. To do: - Communiceren. Maatje bellen als ik merk dat de drang te groot is. Die split second die er wel is op de noodknop drukken. - Communiceren ook hier thuis. Ik heb wel genoemd dat ik die open fles zag staan een paar weken terug, maar ook gezegd dat ik het wel kon handelen. Niet dus. En ergens verwachten dat mijn partner dat wel oppikt. Nee, dat is niet zo. En mijn verantwoordelijkheid uiteindelijk. - Wandelen - Schrijven - Beeldend weken - Rust nemen - Leuke dingen ondernemen - Begrenzen, nee zeggen, agenda goed bewaken - Goed voor mezelf zijn. Compassie Ik baal van de vijf jaar. Ik weet dat ze niet weggegooid zijn. Ze zijn de basis om het nu weer gewoon op te pakken. Dat is opnieuw een besluit. Vandaag drink ik niet. Keep up the good work

Huisarts, professionele hulpverlening, ervaringsdeskundigen (verwijs hem naar dit forum, AA, Tactus) Als naaste kun je niet helpen, redden, voorkomen etc. Wel grenzen stellen die duidelijk zijn. Voor jou en hem. Dat is helpend.

Keep up the good work all!

Ik heb even behoefte om te schrijven. Dat doe ik normaal in mijn beeldend dagboek. Weet niet waarom nu hier, maar dat maakt ook niet. Of ja, dat weet ik eigenlijk best wel. In moeilijke tijden zonder de vertrouwde coping. Ik merk dat het af en toe door mijn hoofd gaat. 'Was toch wel soms heel fijn...er even niet zijn'. Het is geen optie. Punt. Of ja, het is wel een optie, maar niet meer de optie die ik kies. En dan is die fles whisky, waarvan ik nu weet dat ie in de kast staat op de werkkamer van mijn man niet fijn. En de lege, die hij nog weg moet gooien. Ik weet wat er zou gaan gebeuren als ik toegeef aan de gedachte die door het hoofd gaan. Ik zag een advertentie van een cursus, traject, die me triggerde: 'op topniveau presteren zonder stress'. HOEZO?! Voelde boosheid opkomen...wat maken we elkaar wijs? Zo'n vrouw die op een burnout afstevent...maar he, het kan he? Wij zullen je wel eens helpen om het toch voor elkaar te krijgen. Bleh. Dit zegt natuurlijk alles over mij :-) Ik ga een bak koffie zetten. Muziekje aan en doen wat ik me voornam, mijn huis opruimen, lekker soepje maken.

Een pot thee op tafel werkt voor mij ook. En ik vind thee ook oprecht lekker bij eten. Jasmijnthee bij oosters eten, heerlijk. Alcoholvrije wijn, bier kan inderdaad triggeren. Ik vind overigens alcoholvrije wijnen niet te drinken. Behalve sommige prikwijnen. Maar die triggeren mij dus... Rozenlimonade, aangelengd met spa rood is voor mij in de zomer een alternatief voor thee. Of gembersiroop/ranja met prikwater. Wat ijsklonten, schijfje citroen.

Als ik er middenin zat was ik een ster in redeneringen die ervoor zorgden dat de rem er inderdaad gewoon afging. Zo klote. Die onderhandelingen met mezelf, de smoezen etc...En ook zo dubbel. Het begon al met de gedachten...de aanloop naar de terugval/binge. Ik wilde niet en toch, alsof het iets buiten mijzelf was...en dan het 'goed praten' voor mezelf, ik heb het ook moeilijk, morgen stop ik. Schuld en schaamte. En angst. Het idee dat ik echt aan het afglijden was. Dat het alleen maar verkeerd kon gaan. Ik alles zou kunnen verliezen. Voor iedereen werkt het natuurlijk anders, heb meerdere verhalen bij AA gehoord over terugvallen, en hoe daar uit te komen. Zelluf doen. Ergens iets, in jezelf 'moet' bereid zijn te stoppen. Met doordrinken. Met bijhalen. Met toch weer door die klote dagen heen. Niet alleen. Delen, uitspreken. Opschrijven. Een maatje bellen. KMW gewenst

Verbinding 'reach out and touch, sombody's hand...'