kruidenthee67

Welkom terug en succes. Dag voor dag...volhouden.

Goeiemorgen

Blij met julie schrijfsels.

Welkom Rianne, ik heb niks toe te voegen aan de motiverende woorden hierboven....wens je succes, het is het echt waard om te stoppen.

Welkom! Bijzonder en knap dat jullie dat zo samen aanpakken! Twee maanden dat is al een mooie mijlpaal. Goed dat je je voorbereidt...op wat je nog te wachten staat...kan staan..want je weet het natuurlijk niet. Maar een goede voorbereiding is het halve werk. Succes.

Van mij ook een welkom, om je voornemen nog wat kracht mee te geven! Succes, ga ervoor.

Goeiemorgen

Goeiemorgen, Och Lika... Schakelen...overgangen...KMW.

Wow...20 kilo is veel joh! Knap van je. En kan me voorstellen dat het goed voelt. Wennen in de winkel...en zoeken naar wat bij je past...wel leuk ook! Mijn oudste is van 'no waste' en shopt graag 2e hands. De middelste heeft een klassieke, dure smaak...koopt weinig, maar wat ze koopt doet ze heel lang mee...en ze maakt zelf kleding...dat is ook heel gaaf. En de jongste lijkt op mij...

Goeiemorgen Na Coronastilte...vakantie...weer in de werkmodus...ook goed...en weer fijn...eens kijken of ik alle opgedane inzichten toe kan passen.... Fijne dag allemaal

Van te en keepmup the good work!

Hoi Sandro, Goed dat je je terugval alsnog vermeldt. Dat zeg ik omdat ik ook dit herken...vanuit mijn eigen ervaring. Ik citeer dit bericht omdat ik er veel in herken van mijn eigen proces. Patronen en gedragingen herken. Wat mij vooral opvalt is het 'zellluf doen'. Er niet over spreken, het op jezelf zijn. Wat Etty al zegt, interessant om voor jezelf eens te kijken, wat maakt dat je het niet bespreekt? Voor mij heeft schaamte daar een grote rol in gespeeld. Angst wellicht ook...en de aanname dat ik het allemaal zelf moet oplossen. Vandaar dat ik de uitspraak 'zelluf doen, maar niet alleen' vaak gebruik. Want het heeft mij enorm geholpen openheid te verschaffen. Dat begon hier op het forum, later in RL. Dat kostte tijd, en moed. En hulp vragen. Bij de huisarts. Wat een opluchting...gesprekken met praktijkondersteuner, later met iemand van verslavingszorg. En een aantal jaar AA groep bezocht. Ik weet dat ik ook daar een terugval verzweeg en dat 'goed praatte voor mijzelf'...en later dacht, als ik hier niet open kan zijn...tja, waar dan nog wel? Stapje voor stapje heb ik daar geleerd om echt alles te benoemen. Gestimuleerd en bemoedigd door leden die dat ook deden. Die eerlijkheid en openheid, vooral voor mijzelf is wat mij enorm geholpen heeft om vanaf dat moment niet meer te drinken. En werkelijk in herstel te zijn. Je hoeft geen verantwoording af te leggen aan de buitenwereld, niet aan ons. Alleen aan jezelf. Voor mij betekent die verantwoording dat ik kwetsbaar durf te zijn, juist als het mis gaat. Waardoor ik een volgende keer hulp durf te vragen, me uit te spreken. Ook aan mijn partner heb ik in de loop van tijd kunnen vertellen wat de verslaving betekent, wat voor rare dingen ik gedaan heb, de hoeveelheden, het stiekeme. Dat was voor beiden confronterend maar ook heel helpend. Het is mijn proces, dat is duidelijk en hij kan het niet voor mij doen. Maar alleen al kunnen benoemen dat ik het moeilijk had, zucht, heeft me voor terugvallen behoed. 'Eerlijkheid' betekende voor mij eerlijk naar mijzelf, waardoor ik niet in mijn valkuil kon trappen om het de terugval voor mijzelf te verklaren en goed te praten. Want dat hield het drinkproces dus in stand. Niet veel mensen in mijn omgeving weten van mijn verslaving en het proces. Dat blijf ik lastig vinden. Om verschillende redenen. Wel heb ik het laatste half jaar weer twee mensen hierover ingelicht. En dat was goed. Wat je schrijft, werk blijft aan de winkel...in elke fase van het ADB proces. Knap hoe je na de terugval jezelf herpakt. Niet blijven hangen in balen, onderzoeken, leren en verder gaan. Sandro, je komt van 'ver'...en the way gaat up, als jij eraan blijft werken, zelluf doen, niet alleen! Keep up the good work.

Gedeelde smart, halve smart

Hoi Sandro, Story of my life...heeeeel herkenbaar. Ik ben het pas laat gaan zien, herkennen...dat ik helemaal niet zo flexibel ben als ik dacht te zijn...of me aangewend had. Overgangen, veranderingen, nieuwe dingen...eng. BJ zegt gewoon accepteren. En ja, nu ik kan accepteren dat dat zo is...wordt het minder beladen en zwaar. Spreek het ook uit. En gun mezelf de tijd om 'te wennen'. Goed dat je het waarneemt... Bedoel je met alle zeilen bij zetten dat het je ook triggert om te willen drinken?

@Pelle2 wow...wat goed! Nee joh! Dat is pure winst! Wat fijn voor je

Goh...in mijn hoofd steeds maar 'dinsdag sta ik drie jaar droog'...zie ik gisteravond op het jaarpact dat het vandaag is. Ik was ook even een soort van teleurgesteld want op die dinsdag stond er alweer van alles gepland...door mijn huisgenoten...'zie je wel, niemand denkt aan mijn dag'...haha..precies dat 'oude gedrag'...gezien willen worden, onuitgesproken verwachtingen...de teleurstellingen...Aan de ene kant wil ik die dag 'vieren', het uitroepen...en aan de andere kant is het 'normaal'...en voor een 'leek' al helemaal geen issue. Ik heb mijn laatste updates nog eens terug gelezen. En heb er niet zo veel nieuws aan toe te voegen. Na het definitieve stoppen (yes I know...just for today, maar toch) kon 'alles' landen. Ik realiseerde me ook dat dat het moment is geweest waarop ik in werk giga veranderingen ben aangegaan. Op dat moment me niet zo bewust van de impact..van dat werk en het stoppen. Achteraf...maar dat is achteraf wijsheid, niet zo heel handig...in ieder geval 'heftig'. In alle opzichten. Met een enorme drive om 'het goed te doen'...Gezien te willen worden, te doen waar ik blij van wordt...en dat in een zoektocht...reset...grenzen voelen en aangeven. Sjonge... Blijkbaar moest het zo gaan. Corona heeft bij mij 'de pas op de plaats' knop aangezet. Van de één op de andere dag stopte mijn werk en bezigheden...ik ging in mijn cocon...'thuis' moet goed, veilig zijn...en bezinning. Het 'willen voldoen'...'goedkeuring van de ander', de ander op een voetstuk zetten...en vooral ook 'leven vanuit mijn hoofd'...dat is heel helder geworden, niet werkend. En ik meer dat ik daarin nu stappen heb gezet en kan zetten. Ook hierin voel ik soms schaamte...zoals bij het drinken...want het voelt als 'fout' gedrag. Nee, het was zoals ik het deed...en ik begrijp hoe het werkt. Nu zie ik, ik hoef mezelf niet te veranderen, ik ben goed zoals ik ben. Ik kan wel bepaald gedrag veranderen, dingen anders doen. Omdat dat voor mij fijner is. Dat, heb ik ontdekt, is voor mij de lastige stap, die bij de coach heel helder werd. Patronen, angst vooral ook. Angst, oerangst...die mij mijn hele leven heeft belemmerd te 'durven doen'. Ervaringen niet aangaan, maar alles liefst vermijden, geen verantwoordelijkheid kunnen, willen, durven nemen...waarbij drank natuurlijk een steeds 'logischer' middel werd... Het is prachtig om het allemaal te weten, ik kan het ook heel goed tegen anderen vertellen, schijn zelfs heel goed te zijn in motiveren, inspireren, confronteren en ga maar door. Voor een ander. Zelf vind ik het doodeng om controle los te laten, nieuwe ervaringen aan te gaan...Was ik een op en top vermijder...was...en ben....want ook dat zal wellicht blijven...maar ik heb een keuze. Om ja of nee te zeggen. En dat moet ik zelf doen. Mag ik, kan ik niemand anders laten doen. Zoals ik in het verleden wel deed. Dat is nog echt een leerweg...mijn eigen grenzen kennen, voelen en er naar handelen...vanuit rust. Niet drinken is voor mij absoluut niet onderhandelbaar, zoals ik al eerder schreef, daarin ben en blijf ik zwart/wit. En gedisciplineerd. Veranderingen vragen ook discipline...hebben tijd en oefening nodig om in te slijpen...er is geen short cut. Leren dealen met wat er voorbij komt, flexibel leven. Dat heb ik weer mogen ervaren tijdens de vakantie. Met het tentje achterop door het land fietsen..zonder vooropgestelde route, wel een richting. Niet weten waar je 's avonds slaapt. Ik heb er enorm van genoten...en ook weer heel goed gevoeld wat 'in het hier en nu zijn' is...buiten, in de natuur, doen, niet te ver vooruit kijken, nieuwsgierigheidsknop aan...hoofd, hart en handen in verbinding. Genieten van het 'minimalistische'...en daarmee tevreden kunnen zijn. Mijn uitdaging is voor komend jaar niet zo zeer het nuchter blijven...dat voelt stevig. Het 'durven doen'...echt op eigen benen...mijn stappen zetten...en dan in ontspanning. Vanuit mijn 'waarde'... Ik bedank 'het forum'. En mijn maatje voor de onvoorwaardelijke steun en vertrouwen. Keep up the good work

Dank je Bob! Ja, fijn... Knakker, 10 maanden...wow...dat is mooi!

Het gaat altijd om vandaag...om nu 'Nooit' daar had ik ook geen voorstelling bij...en als je tegen mij zegt dat iets niet mag, wil ik het juist doen...of hebben. Nu, meteen, alles of niets. En toch heb ik 'het besluit' genomen. Nooit. Waarbij ik ook weet, en zie en lees dat dat geen garantie is voor de toekomst. Wel voor nu. Op dit moment. En hoe meer ik 'in het moment' ben...tja....geen strijd, geen onderhandeling, geen afhankelijkheid als het gaat om alcohol. En ik merk dat het verder gaat. Het niet afhankelijk zijn van beloning, vullen van een leegte, denken dat ik het nodig heb om wat voor reden dan ook...ben er bewust mee bezig. Heb deze zomer nog geen kleding gekocht. Bewust. En dus ook gevoeld en ervaren dat ook dat heel vaak gebeurde onder invloed van bepaalde emoties en gedachtes...en een instant bevrediging gaf. Dat wat jij beschrijft in je laatste alinea, hoe het brein werkt... Ik kan het nu zien als een uitdaging...lukt het me om dat de hele zomer vol te houden? En wat levert me dat dan op? Niet meer drinken was wel de eerste, voor mij essentiële stap. Mooi om te lezen hoe het jou vergaat.

Mooi Grumpie! En een voor Bob

Vervelend, herkenbaar...en goed dat je het helder hebt. Er zit niks tussenin nu. Dat maakte het voor mij duidelijk genoeg om toch steeds weer de juiste keuze te maken, bij mijn besluit te blijven. Achteraf kon ik daar blij om zijn...trots ook...enne...dat wordt steeds makkelijker....succes

Ja, dat voelt dan ook zo tegenstrijdig....mijn verstand helpt me dan....zoals vanochtend...beetje bleh....en zou 'vroeger' makkelijk zeggen, voel me niet goed, ga niet sporten...nu ben ik wel gegaan...en voel me er letterlijk en figuurlijk goed bij. Wat Lika ook zegt...draagt mijn gedrag bij aan...helpt me om....en ook daarbij blijven voelen...want soms is iets niet doen ook oke.

Interessant topic... Dat de één wat meer discipline heeft dan de ander...ja, dat denk ik wel...maar volgens mij heeft dat ook heel veel te maken met 'hoe je brein werkt'...Ik zie dat in mijn omgeving, heel direct bij partner en kinderen. Het is voor mij 'gemakkelijk' om te zeggen...ik heb geen discipline, daarmee ontsla ik mezelf ook van de verantwoording bepaalde dingen te doen ,te moeten doen. Omdat ik ze moeilijk vind, er bang voor ben..niet leuk vindt...noem maar op...heb van thuis uit niet meegekregen wat 'doorzetten' betekent. Inmiddels ontdek ik dat ik wel kan doorzetten. Maar dat vraagt soms kruim. Omdat het ander gedrag is dan wat ik ken. Ik vermijd liever....laat het varen...zie je wel slappeling....dat gedoe. Zelfverantwoording nemen voor bepaalde zaken. Omdat ik dat 'wil'. En dan wil omdat het goed voor me is. Mediteren is er zo één, of sporten...ik ben gewend het op een gegeven moment te laten versloffen...maar nu zijn dat voor mij zaken die belangrijk zijn voor mijn welzijn. In het kader van goed voor mijzelf zorgen...dus niet onderhandelbaar. En dat vraag dan dus van mij een vorm van discipline, maar wel gedreven van binnenuit. Lukt de ene keer wat beter dan de andere keer...maar het is te leren haha! En het hoeft niet voor alles...vind ik dan he ?

@rapilos, kop op he?