Klassement

Goedemorgen, we hebben alles ingepakt, kamer schoon gemaakt. S gaat zo met Mini naar huis. Opa en oma zijn daar dan ook. Zodat S later naar ziekenhuis kan gaan. We hebben er voor gekozen om Mini morgen mee te nemen en niet vandaag. Het is voor haar weer even wennen thuis en ook voor Iniemini zal het een vermoeiende dag zijn. Om half 12 komt de ambulance, nu nog even hier kop koffie drinken, en dan afscheid nemen. Met een warm en dankbaar gevoel dat we hier mochten zijn.

Alles goed verlopen vandaag. Best fijn om weer thuis te zijn. Hulde aan de ouders, huis was schoon, tuin was gedaan, zelfs het bubbelbad gevuld. Mini heeft haar speelgoed weer ontdekt. Slaapt nu weer in eigen bed en kamer. De komende weken zullen nog wel hectisch zijn. Maar elke dag is een stapje dichterbij naar huis voor Iniemini.

Jongste zoon heeft een vriendje te logeren die hij 1.5 jaar online kent . Hij is net gebracht, ken zijn ouders niet alleen video gebeld om het plan te bespreken. Het belangrijkste is dat ik mijzelf recht in de ogen kan kijken en voluit deze verantwoordelijkheid kan nemen nu. Dit is waardevol voor mij .

Goedemorgen. Wat een drukte gisteren in de stad. Al die dronken mensenmassa 's, ben er wel klaar mee, ga dat volgend jaar anders doen, blijf dan lekker in m'n eigen buurtje of ga de stad uit.

Ik heb het bespreekbaar gemaakt met mijn pleegzoon. Ik dacht dat hij er weinig van had gemerkt. Dat had hij wel. Hij zat er niet mee, hij had wel erger gezien. ik had het toch ook slecht gehad, net als hij. Als ik er weer aan denk zink ik weer door de grond van schaamte. hij bedacht excuses voor me.

Maar dan moet je ook beslist de Martinitoren op, het Academiegebouw bekijken. Eten in WEEVA, dat ooit speciaal voor het ontbijt van Herman Brood open ging. Een avondje naar Vera. De Aa-kerk bewonderen. De verkeerde kant van de Gelkingestraat opfietsen en daarna de Oosterstraat. En ik kan nog wel een poosje doorgaan met minder voor de hand liggend moois

Ik ging gisteren in bad en nam een boek mee uit de boekenkast. Na een ingewikkelde dag had ik behoefte aan compassie voor mezelf, maar als het ingewikkeld is, dan neig ik naar zelfkritiek en schuldgedachten denken. Ik pakte het boek van Kristin Neff 'Zelfcompassie'. Daar las ik: 'Een ander struikelblok was de overtuiging dat ik, als ik mezelf vergaf, in feite ergens ongestraft mee weg kwam'. Dat raakte. Ik zit op straf te wachten want daarna volgt vergeving. Mezelf vergeven, dat lijkt onmogelijk. Ik kan mezelf beter straffen. En ook: 'de hartelijkheid waarmee we onszelf kunnen bejegenen, maakt ons lijden draaglijk en biedt een verzachtende balsem voor de scherpe randjes van onze pijn. Als we onszelf behandelen als een aardige vriend of vriendin zou doen, hoeven we niet meer volkomen op te gaan in de rol van degene die lijdt'. Er zit een heilig moeten achter, achter dat lijden. Zo lijkt het. Het zijn van die eye openers die mij helpen om uit die negatieve riedel te komen, of er niet helemaal in te gaan. Mijn kinderen gaan helaas niet goed door een deur. Veel wrok onderling. Weinig opening. Afstand lijkt even de best remedie. Dat kan niet, ik wil het fixen. Ik kan het niet een tijdje laten. Gisteren bezocht ik een goede bekende die over een paar dagen euthanasie krijgt. Hij krijgt zijn geliefden niet bij elkaar als het gaat gebeuren omdat een paar niet met elkaar in dezelfde ruimte willen zijn. Op de terugweg, lopend door feestend Amsterdam, krijg ik zelf visioenen van mijn sterfbed, en stel me voor dat mijn kinderen elkaar dan niet willen en kunnen troosten. Hard zijn naar elkaar. Idiote gewoonte van me om alvast het ergste scenario te bedenken, er alvast rekening mee te houden. Kijken of ik het kan. En me er enorm klote om te voelen. Vertrouwen dat het goed komt, dat kan ook, dat het tijdelijk is, misschien zelfs een gezonde ontwikkeling tussen die twee kan zijn. En niks fixen! Dit keer haal ik er iemand bij van buitenaf om er samen naar te kijken, hoe ik hier het beste in kan staan. Wat ik wel en niet moet/kan doen. Vanochtend besloten en dat voelt goed. Steun. Hulp. Niet alleen. Van twee mensen houden die niet in dezelfde ruimte kunnen zijn zonder dat het akelig wordt. Vijandig, of beleefd maar kil. Het is één op één door te vertalen naar hoe het ooit was, toen mijn moeder me dwong te kiezen en loyaal te zijn aan haar. Samen een hekel te hebben aan mijn vader, terwijl ik niet snapte waarom. Zijn liefde ook nodig hebben, maar niet meer mogen ontvangen. Ik stel me nu niet partijdig op, uiteraard, maar ik vind het doodeng. Angst dat als de ander niet zal accepteren dat ik niet meega in zijn verhaal hij of zij mij ook niet meer wil zien. Kijken of het me lukt de impact van vroeger op te roepen, zodat het niet meer meedraait in de situatie nu en ik me blijf verdedigen, schuldig voelen en fixen. Ik zit er dichtbij denk ik. Ik voel steeds een verdriet omhoog komen, en het besef dat dit stamt uit de tijd dat ik klein was, niet opgewassen. Mar het huidige verhaal en toen lopen nog door elkaar heen. Ik heb wat uit elkaar te trekken. Loyaliteiten, geen partij kiezen, wat doe je als het toch van je wordt gevraagd. Zo blijf je lekker bezig.

Zo gaat dat. And now for something completely different. Lei al, hoor de de door mij als dementerende kat vreemd kraaien. Naar beneden, hij schiet onder me door onder de tafel in de serre. Pak m op, dikke muis! Goeie kat! Mooi opgeknaagd heb ik m net weer in de bijkeuken gelaten. Hij heeft een keer in de hondenmand gepist, en dat weten we beide. De hond slaapt op mijn bank zodra ik er niet ben. deidioot

Goeie morgen allemaal, Heeft iedereen het leuk gehad? Ik wel, 8 lijsten met een paspartoe en glasplaat gekocht voor een paar euro's. Kan ik weer vooruit.

Toch is dat een grote winst van niet meer drinken. Wel auto kunnen rijden …! Ik heb laat mijn rijbewijs gehaald. Pas toen ik rond de 30 was en al dagelijks dronk (alleen nog niet dagelijks te veel). Daardoor was ‘s avonds rijden nooit een optie eigenlijk. Want ik dronk liever wat. Bovendien, waar wij woonden was een auto niet handig. Rijervaring en zelfvertrouwen deed ik te weinig op en ik verdwaalde altijd. Nu zijn er apps om de weg te wijzen en waar wij wonen, is een auto nu wel handig. En ik kan dus altijd rijden. Want ik ben altijd nuchter. Dat vind ik een rijk gevoel!! Als er wat zou zijn, spring ik als een soort supervrouw in de auto en hoep! : daar ben ik! Zo’n vrij gevoel!

Kwam vanuit theater, maar was niet alleen… dus file. Daar was ik verbaasd over. Maar ik ben veilig thuis inmiddels. Ik zoef wat over de weg tegenwoordig. Zo gaaf!

Gefeliciteerd @Senna34 en @CarpeDiem. Jullie zijn goed bezig.

Fijn dat het de goede kant opgaat niks hopelijk mag ze snel mee naar huis hier een droge afmelding

Hoewel het gesprek goed verliep gaf het geen opluchting. Eigenlijk alleen maar gêne aan allebei de kanten. Maar hij had er recht op.

Ik zou zeggen, drie maal hoera voor jou. Maar dan echt.

Ik heb even voor je gevraagd, het is een snackbar die Pruttelpot (ik heb het niet bedacht!) heet.

Chapeau

Rare dag beleefd , die eerste koningsdag na het stoppen. Ben de hele dag bezig geweest met ‘niet drinken’ Tja hoe ging dat anders, het is hier een echt feestje van de hele gemeenschap, iedereen is er iedereen drinkt en je begint al vroeg vanaf de ochtend meegesleept worden in een zich opbouwende roes, met alleen maar leukigheid en verbroedering dat dus. Moest wel op mezelf inpraten, jaarpact en zo..maar het is goed afgelopen

in mijn ervaring bedenken kinderen, ook pleegkinderen, vaak allerlei redenen waarom hun (nep)ouders drinken. Meestal denken de kinderen dat zij de reden zijn. Of dat de ouders niet genoeg om hen geven om te stoppen met drinken. Het is daarom essentieel om het wel bespreekbaar te maken. Het was om dezelfde reden vrijwel niet te doen, dat bespreekbaar maken. Ik heb gezegd dat ik niet dronk omdat ik het moeilijk had. Dat er geen enkele reden was voor mij om te drinken. Dat ik fout zat. En ik bood mijn excuus aan.

@Quinn Ik moest even op afbeeldingen googlen want ik wist de naam niet meer, maar het klopt. Daar zat ik. Ik snap je helemaal, erg sfeervol cafe, leuke vriendelijke mensen ook.

@Remi1 ja, ik was de Stad in, 's nachts en overdag ook weer. Zat je toevallig in De Rits destijds? Gouden tijden

We hebben destijds met onze familie begeleider gesprekken over gehad . Waarin we ons geuit hebben als ouders. Voor nu is dit ok , kinderen willen het er niet over hebben omdat ze het nu goed vinden. Ik weet dat vast op oudere leeftijd vragen over kunnen komen en dat is prima.

Griep heerst ook @rapilos. Beterschap.

Goedemiddag Huh @Lieke7777, alcohol munten , zijn dat dan geen gewone consumptie bonnen? Had gisteren ook wat moeite om al die hossende dronken meute voor bij te zien komen in whatsapp en social media. Misschien last van fomo. Wad een beetje kribbig daardoor. Vanochtend natuurlijk wel blij dat ik nuchter mijn bed uitrol ipv met een enorme kater .

@Quinn Ik moest gister aan je denken. Ben je de stad ook in gegaan gister? 10 jaar geleden zat ik in de verslavingskliniek in Paterswolde. Mijn eerste nuchtere Koninginnedag (was het toen nog) heb ik in Groningen gevierd. Ik had net de privilege"s verdient dat ik alleen, zonder begeleiding, het terrein mocht verlaten voor bepaalde tijd en ben toen de stad ingegaan. God wat was dat een gezelligheid daar, 1 groot feest. Toen ik een cafe om te vragen of ik naar de wc mocht vond ik de sfeer apart maar wel heel gezellig in dat cafe, de wc was wel vreemd, veel roze en rood en hartjes enzo..maar ik had niks in de gaten en heb daar met wat mannen aan de bar een koffie gedronken. Toen ik het cafe verliet las ik op de Gay- Cafe. Plattelandsmeisje he, die is dat niet gewent op elke hoek.

*, wat is op gang komen vandaag moeilijk. Beterschap @rapilos niet lekker, maar niet echt ziek, dat is ook best een beterschapswens waard. @Remi1 DAGPACT: Yvonne Remi zbb Quinn

Nou eh..mijn aanpassen aan m"n omgeving is juist precies wat mij deed zuipen. Ik moet nog een beetje meer harder nodig zijn dan nu het geval is en ik ben weer terug bij start. Ik wiebelde- wiebel enorm en val nog nét niet om..zodat voor mij de vraag niet meer is of ik ga vallen, maar wanneer. Intussen schreeuw ik heel hard; hellup ik ga vallen! Maar niemand hoort of ziet mij

50 jaar geleden, moest ik mijn broertje van 12 vergezellen naar de rechtbank in Utrecht. Om officieel hem te laten kiezen tussen wonen bij moeder of vader. Een vreselijk gebeuren vond ik, voor he. Dankzij jouw verhaal zie ik in, hoe ikzelf ook die keuze moest maken en dat het een onmogelijke keuze was. En ja, natuurlijk kozen we beiden voor de underdog die mijn moeder toen was. Partij kiezen, kiezen uberhaupt, zoo moeilijk gebleven. En ik maar denken dat het komt omdat ik een Weegschaal ben♥

Jammer dat je je brak voelt, maar mooi dat het zonder drank is... Sterkte @Quinn, er tegenaan dan maar vandaag. Misschien dat dit een beetje helpt.

Goedemorgen. Ik heb een hele leuke lamp gekocht. Nou nog hopen dat ie het doet…

Goedemorgen,

Oh ja, en wat fijn dat drank geen optie is. De behoefte aan verdoving is zeer groot, dat wel, maar ik doorzie het steeds als niet helpend.

Ik ben wegens leverklachten gestopt met alcohol voordat het onomkeerbare beschadiging zou opleveren. Ik had bij een collega van me gezien hoe snel het dan afgelopen kan zijn dus dat was wel iets wat ik serieus nam. Het verband met mijn alcoholconsumptie was in mijn geval wel door de huisarts aangegeven. Het nemen van het besluit en daadwerkelijk de knop omzetten is nog een ander verhaal. Maar inmiddels (zo'n 6 jaar later alweer) ben ik heel blij dat ik destijds die stap gezet heb en ervaar ik het als een grote verbetering in mijn leven. De leverwaarden zijn ook weer normaal.

Mijn man wordt steeds gehandicapter. Hij accepteteerd soms wel en niet, of nog niet. Maar mij wordt nooit wat gevraagd, Een simpel Hoe gaat het Remi? Never, nooit, Van niemand, Remi doet het wel lijkt het wel. Maar ik weet niet of ik dat kan. Dan hangt heit er nog wat bij. Is ook te vaak bij mij dan ik zou willen, totdat iemand zei "Wees blij dat het nog kan , straks is die dood zo slecht is hij" En dat is ook zo maar.. Maar sjucht..

Donderdag 28 april 2022 voor ons allemaal

Ja ben niet thuis helaas , straks op gemist maar kijken.

Ik heb ooit een echtpaar in datzelfde pand rondgeleid A3 en ze waren lyrisch en zo dankbaar dat ik vreemden binnen liet. Deze vrouw ligt nu ook in scheiding maar kan het financieel aan er te blijven wonen, ze houdt van het huis, net als ik destijds. Ik heb van buitenaf al wat veranderingen gezien en dat bevalt me. (Bewoonster wist onmiddellijk mijn naam, ik de hare helaas niet) Dochter wil ook graag mee, dus we gaan er samen een keer op af.

Ze gingen koekhappen. Mini bekeek dat eens rustig. Ze was aan de beurt, voor iedereen erop verdacht was, had ze de koek van het touwtje gerukt en liep weg met koek in haar handen. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Oh @Reachernu wil ik ook ijs...

Zo rondje vrijmarkt weer gehad , kattenspeelgoed gekocht en 2 Suzanne vermeer boeken voor de zomer vakantie.

Daarom ben ik maar een lompe hork geworden. Wekt ook niet, vinden mensen mij weer bot. Ik vind het allemaal maar ingewikkeld geworden. Soms ben ik charmant, soms ben ik een hork, soms flirt ik en toen ik vrijgezel was probeerde ik op beide manieren vrouwen te versieren. Soms lukte het, soms niet. Soms waren de verwachtingen van 2 kanten anders soms niet. Soms flirt ik zonder bijbedoelingen dat kan ook verkeerd vallen, soms flirt ik niet wat ook verkeerd kan uitpakken. Eigenlijk doe je het nooit goed als er van 2 kanten andere verwachtingen zijn zonder dat je dat van elkaar doorhebt. Maar dat maakt het ook juist weer leuk om met mensen om te gaan.

Goedemorgen Bunny , ik hoop dat je de draad van het alcohol de baas zijn weer hebt weten op te pakken . Wel herken ik veel in je verhaal . Ik ben nu 56 en bij mij is 7 jaar geleden autisme vastgesteld . Hierdoor gingen de puzzelstukjes in elkaar vallen en leerde ik mezelf beter kennen. Ook toen kon ik pas mijn alcohol probleem aanpakken . Zou het misschien iets zijn om met de huisarts te gaan praten over je depressieve gedachten , angsten en je moeite met het leven en de mensen in het algemeen ? Alcohol zorgt ervoor dat je alleen maar angstiger en depressiever word . Je moet het zelf doen maar het hoeft niet alleen