Klassement

Lieve luitjes, het gaat me dit weekend niet lukken een tabelletje te maken, dinsdagochtend zal ik me er over buigen.... Ik hoop op heeeeeeel veel groene vakjes... Tot dinsdag....

Het is niet ingewikkeld volgens mij. Er gebeuren gewoon allerlei dingen in het leven, wat heeft het voor zin om je te verzetten? Bijvoorbeeld: Ik ben met de auto op weg naar een afspraak en de motor slaat af en hij wil niet meer starten, dus daar sta ik dan langs de kant van de weg. Dan kan ik balen en kwaad zijn op mezelf omdat ik hem niet eerder naar de garage bracht en 'dat moet mij ook altijd overkomen' en ga zo maar door. Maar dat helpt geen moer, het is gewoon een van die dingen die gebeuren. Ik neem het gewoon zoals het komt, ga op een steen zitten, geniet van de langsdrijvende wolken en de biddende torenvalk. Ik ben blij dat er mobiel bereik is zodat ik mensen kan bellen voor hulp, ik ben ontroerd omdat iemand stopt die me een flesje water geeft en ik ben stralend gelukkig. Dat is toch een volkomen logisch voorbeeld? Zo werkt het bij zoveel dingen, wat zeg ik, zo werkt het altijd. Ook toen mijn schoonzus vorig jaar zelfmoord pleegde en ook toen mijn zusje hoorde dat ze ongeneeslijk ziek was. Misschien klinkt het hard maar dat is het niet, het is juist zacht en lief. Het is niet dat ik dan geen emoties meer voel, zusje en ik huilden in elkaars armen (tot het overging in lachen omdat we zo genoten van het moment) en ik huil nog wekelijks als ik aan haar denk. Maar dat is óók goed, ik heb verdriet en ik ben gelukkig. En wat betreft schoonzus zijn er gedachten en gesprekken: "als wij anders hadden gehandeld dan zou ze het niet gedaan hebben", maar we deden wat we deden, het is zoals het is. Niet dat ik een soort heilige moeder Theresa ben hoor. De meeste gebeurtenissen accepteer ik blijmoedig maar er zijn ook dingen waar ik van op tilt ga. Iemand die hier op het forum waardeloze dingen schrijft dan zie ik mezelf worstelen, heb ik zó'n zin om die figuur eens even de waarheid te vertellen, totaal pissed kan ik dan zijn, dat zie ik dan gebeuren in mezelf en ik verbaas me erover. Het gevoel 'alles is goed' kan ik niet zo uitleggen en ik begrijp ook wel dat het weerstand kan oproepen. Ik heb er nog zo een: 'niets is echt belangrijk'. Het zijn dingen die in me opgekomen zijn en dan een explosie van vreugdevolle vrijheid geven, alsof het licht aan gaat. Maar als ik dan weer geland ben, kan ik er niet goed woorden aan geven.

Ik kon niet kiezen

Mag ik iedereen ontzettend bedanken voor de lieve steunde en eerlijke woorden, ik heb nooit bedoeld jullie vanmiddag in zorgen te laten zitten, ik was continu met hulp bezig. Ik hoop dat ik mijn verhaal nog kwijt mag en kan delen.

iets meer dan langzaam

ja, voor mij ook een uitdaging. heb donderdag terras gepakt met paulaner 0.0 , bitterballen en patat, er viel wat van me af, dit kan ik. uit eten, nog niet geweest. Vakantie, dit jaar niet, dat wordt 2022 en dan zien we wel. Dank voor de tip, geen av gin-tonic dus. Duidelijkheid geeft rust, inderdaad. Ik zie steeds meer voordelen en dit jaar is al een feit. Beloofd is beloofd. Als moeilijk wordt meld ik me wel

Voor mij was de uitdaging het terrasje, het uit eten gaan en nog niet aan de orde: de vakantie. Tot nogtoe het terras en het uit eten gaan lekker door genuld. 1 tip: een alcoholvrije gin tonic is de moeite niet waard haha. Misschien zitten de uitdagingen in je hoofd. Als je op het moment zelf zegt dat je geen alcohol drinkt, is er geen andere optie dan wat anders in te schenken... Duidelijkheid geeft rust.

Enzo Ferrari

Prince Clapton

Lieve Fabienne, ik wil je een warme virtuele knuffel geven. Dat je hier schrijft en hulp vraagt vind ik zo ontzettend dapper van je. Blijf dat vooral doen, want je ziet hoeveel steun je hier krijgt. niemand veroordeelt je. Pak alle hulp die je kan krijgen. Dit was rock bottom, nu kan je alleen nog maar omhoog, uit het dal. Je kan het. zeker weten!!

Je kan ook gewoon chai drinken zonder melk erin. (Ik vind het overigens nergens op slaan om de melk latte te noemen in het geval van chai, de Italianen hebben er deze keer echt helemaal niks mee te maken). En dan kan je het beste een chai halen van een theespecialist want de chai in zakjes van de jumbo of zo dat is het net niet. In India krijg je automatisch melk of je t nou leuk vindt of niet, maar ik heb een aversie tegen melk van zogenaamd heilige koeienscharminkels op een strikt dieet van oude kranten en plastic zakjes. En ook tegen een glas dat ff vluchtig wordt "schoongespoeld" in een emmer beige water dat nog van de dag daarvoor dateert, het plezier van een Indiaas chai stalletje aan de kant vd weg Verder leuk land hoor

Mmm lekker @knakker die kunnen er altijd wel in! Het was een heel zware week voor mij…er zijn echt vervelende en emotionele dingen gebeurd maar misschien zetten die gebeurtenissen wel dingen in beweging die uiteindelijk naar iets goeds leiden… Lastig gesprek met collega’s die zeiden: drink straks maar een goede fles wijn, en ik die trots kon zeggen: dat zal niet gaan, ik drink al een half jaar geen alcohol meer… vandaag doorbijten…rotslechte nacht en meehelpen in de zaak van m’n man…zal blij zijn als het avond is… Maar…nog altijd droog…zelfs tijdens een etentje gisteren waar iedereen wijn dronk en dat echt zou gepast hebben bij topkwaliteit van eten…toch weerstaan en wel amusant om ieders gedragsveranderingen waar te nemen en te beseffen dat ik met drank ook altijd zo kon doordrammen in meningen en luid beginnen praten… no pain no gain! fijne dag!

Absoluut, dat mag je! Zo vaak als nodig is voor je.

Mond is beurs na paradontoloog, maar ik heb zowaar om een verdoving gevraagd en gekregen!! Daarna kon ik vier uur lang niet praten of kauwen. Het voelde alsof ik van die lippen vol vulsel had. Het zag eruit alsof ik half verlamd was. Ik had zulke trilbenen van me groot houden achteraf… ben met fiets in de metro gegaan. Bang dat ik een ongeluk zou krijgen. Maar hé, ik heb schone pockets, en ben weer drie maanden klaar en nu moe en tevreden.

Zaterdag 26 juni 2021 voor ons allemaal

Ik ben van halverwege de vorige eeuw. Het bourgondische heb ik van mn vader, maar met n twist. Hij kon het beter dan ik. Mijn moeder verafschuwde drank, had ze niets mee. De vroege feestjes die ik meemaakte waren ook altijd leuk, later vond ik moeder toch spelbreker. Pas sinds haar verscheiden weet ik dat ma al die tijd aan de pilletjes heeft gezeten, van de huisarts, mother’s little helper zongen de stones al. Ik hou van ze beide, ik ben wie ze waren. Hoort vaag, maar soit. Never give up, Fabi, is t enige wat ik nog meer kan zeggen.

Dan hoef ik slechts n paard, hond en de steppe!

@Fabienne1985veel sterkte! Wij zijn goed aangekomen. Eind van middag gezwommen, mini vindt het geweldig! Nu slaapt ze lekker, hopelijk de nacht door. Welterusten alvast!

Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder. Vanmiddag belde ik haar om een afspraak te maken om eens te praten, kijken waar we staan en wat er nou eigenlijk aan de hand was/is (want dat is mij nog steeds niet duidelijk) en bezien of wij nog vriendinnen kunnen zijn en samen verder kunnen. Die afspraak komt er niet. Ik hoorde het al aan haar stem. Op het gesprek ga ik verder niet in want dat doet er eigenlijk niet zo toe. Wat mij oprecht verbaast is dat zij nog steeds alles bij mij legt, mij de schuld geeft, en geen enkele ruimte heeft voor een gesprek, zij heeft weer haar mening geventileerd en dat was het. Blijkbaar vindt zij dat zij totaal geen aandeel in het gebeuren heeft. Ik ben geneigd om alles bij mijzelf te leggen, wat heb ik allemaal fout gedaan. Zij schuift alles naar mij, geen enkele zelfreflectie, daar kan ik niet bij. Ik vroeg of ik kon reageren op wat ze meedeelde. Ja maar ik blijf bij mijn standpunt. Prima, ik ga je niet proberen om te praten, maar ik wil wel een paar dingen zeggen. Ik vind het jammer dat je geen gesprek meer wilt, ik vind het jammer dat ik niet de kans krijg om mijn kant van het verhaal te laten horen. Daar had ze geen behoefte aan. Mijn kalmte verraste mij. Ik voelde ook wel wat opluchting, dit gedoe hoeft niet meer, ik hoef niet meer op eieren te lopen en me elke keer af te vragen of ik “het wel goed doe, of “het” niet te zwaar is” ed. Wat mij het meest verbaast is het volgende: Zij zegt dingen over mij die M.i. Niet kloppen en dat vind ik rot. Omdat zij geen gesprek wil kan ik daar niet op in gaan. Meestal vind ik dat héél erg omdat ik nauwelijks kan verdragen dat zij zo =negatief over mij denkt en ik wil mij dan verdedigen, gaan rechtvaardigen. Maar ik denk nu: ik heb hier helemaal geen zin in, ik ga mij niet verdedigen. Ik weet heel goed welk stuk bij mij zit en wat haar aandeel is, in mijn ogen dan. Ik moet verdragen dat zij een onjuist beeld van mij heeft, mij beschuldigt van dingen die niet kloppen. Dat kon ik nooit. Maar nu (= vandaag) wel geloof ik. Ik weet het nog niet zeker, maar ik denk nu: ik weet hoe het zit en dat is genoeg. Wonderlijk, ik ben benieuwd of dit zo blijft. Het zal me veel stress en eindeloze verdedigende gedachten besparen. Inmiddels heb ik een paar uur gesport, alles is een beetje bezonken. Ik voel me nu ook wel leeg en verdrietig.

Kennen jullie ook Carmiggelts bundel De kuise drinker? Een bundeling van columns geschreven nadat de huisarts had gezegd dat hij geen druppel meer mocht drinken. Zijn humor en observatievermogen hebben er, vind ik, niet onder geleden.

Ik ook @knakker

Shit, wat een lading klefheid

Bedankt voor de berichtjes en de hartjes. Ik heb het even slecht gehad. Maar nu lijkt het de goede kant op te gaan. Geen koorts meer, minder pijnstilling nodig. En jullie hier lezen doet me goed.