Klassement

Goedemorgen Hier breekt de zon door. Was gisteren wel anders in Düsseldorf. Heeft heel de dag geregend maar dat hield ons niet tegen. In de regen kan je ook dansen. Ben wel een beetje versleten voel ik. Stijve kuiten en zere voeten. Ik vind het altijd fijn, een ander land! Niet persé om de bezienswaardigheden maar vooral de taal, de mensen, de omgeving. Een terrasje gedaan, bratwurst gegeten, windowshoppen op de Konigsallee.. Vriendin had aan het begin van de dag al een keertje het openbaar toilet uitgeprobeerd. 30 cent in de cabine, deurtjes gaan open, sluiten weet en je doet je ding. Daarna moet je in de cabine op een knop duwen om terug naar buiten te kunnen. Zij gaat dus plassen, is klaar en komt terug naar buiten. Glipt daar een oudere man binnen tussen de deuren. Wij eerst een beetje verbrouwereerd...wat doet diene nu... Daarna eerder zo iets van..hij heeft dat goed bekeken. Want de deuren gingen gewoon weer toe. Hij moest dus niet betalen om te plassen maar maakte goed gebruik van vriendins 30 cent. Op het einde van de dag moeten we beiden weer plassen. Dus vriendin stelt voor de tactiek van de oude man toe te passen en ik na haar dan maar vlug moet binnenglippen (ik weet het...we lijken wel Ollanders ;-)). Moeten we ook maar 30 cent betalen. Dus zij steekt de muntjes in de cabine, gaat binnen, doet haar plasje en komt weer buiten. Ik glip binnen, deuren gaan toe...hmm..vreemd donker binnen.. Ik doe mijn broek open, een stukje naar beneden al rondkijkend in de cabine.. GAAN DIE DEUREN TOCH GEWOON WEER OPEN ZEKERS!! Het was daar enorm druk buiten en ik stond daar zo goed als open en bloot half over de pot... Genant

Jo, wat heb ik veel geleerd afgelopen periode. Dagelijks. Er gebeurt veel, of er gebeurt eigenlijk helemaal niks. Verhaaltje over waarom gebeurt wat gebeurt............. Een arme boer laat zijn enige kreupele paard vrij. "Wat erg "zeggen de mensen, "nu moet je jonge zoon het zware trekwerk doen" "We zullen zien" zegt de boer. Twee dagen later komt het paard terug met een jong sterk paard. "Wat een geluk" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. De zoon probeert het jonge paard te temmen, maar breekt onherstelbaar zijn been. "Wat erg" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. De oorlog breekt uit, alle jonge mannen moeten in het leger. Maar niet de manke zoon. "Wat een geluk" zeggen de mensen. "We zullen zien" zegt de boer. Niemand heeft zóveel helicopterview dat hij of zij kan zien waarom gebeurt wat gebeurt. Misschien heeft alles een reden, misschien is alles leerzaam, en misschien allemaal niet. We hoeven er niks van te vinden. We zullen zien.

Voor de mensen die rustig willen relaxen voor het slapen gaan. Hier een webcam met nachtvisie op een nestje met inimini bosuiltjes: http://www.beleefdelente.nl/vogel/bosuil Voor meer webcams op vogelnestjes. Het is immers lente: http://www.beleefdelente.nl/

Was gister naar AA en WEER heeft het me uit een dipje gehaald. Weer vol goede moed...voorwaarts. Slecht over jezelf voelen is voor mij een gevaarlijke emotie. Ik word er lui en passief van. Mezelf weer een schop onder de kont en hoppatee!

Harry heeft hier trouwens iets nieuws... Krijgt een kluifje, gaat de tuin in, graaft een heel groot gat, nadat de plantjes op een werkelijke bizarre manier zijn verwijderd en met groot gat bedoel ik bijna in China. Daar legt hij zijn kluifje in en begraaft het weer met zijn pootjes en laatste beetje met zijn snuitje. Uurtje later komt hij binnen met weer zijn kluifje, opgegraven en vol trots kauwend op kluifje met zand. Dit alles tijdens regen , schept redelijke frustratie na het schoonmaken van vloer..... Wist niet dat ook honden dit deden, dacht alleen vogels en wilde dieren, maar goed Harry is wild.. https://youtu.be/MsW8rXPcnM0

Moraal van de dag. Wees nooit een Ollander als je een Belg bent, het wreekt zich

*

Jane: Je kunt zelf anonieme IP adressen aanmaken met een VPN-dienst. Is heel gemakkelijk. Persoonlijk vind ik het een lastig dilemma. Ik begrijp alle standpunten, ook Fleurtje. In hoe verre kun je geesteszieke mensen verantwoordelijk houden voor hun gedrag? Ik vind van niet. Ik ben van mening dat iedereen altijd de beste versie van zichzelf is, die hij / zij op dat moment kan zijn. Is hun gedrag dan 'slecht', kan het worden bestempeld als 'liegen' etc.? Mijn mening: nee. Ik denk niet dat de intenties slecht zijn, en als fabuleren een symptoom van je ziekte is, dan 'lieg' je niet maar geloof je het zelf. Kan zulk gedrag heel nare gevolgen hebben voor mensen om hen heen? Ja zeker. Ik weet dit uit ervaring en heb er ruim veertig jaar de gevolgen van mogen ondervinden. Ik weet niet of dit het platform is voor deze mensen, gezien de gevolgen voor anderen en wat ze hier zelf kunnen halen. Ik denk het eigenlijk niet, nee. Maar misschien iets meer mededogen, liefde…? Een open vraag, geen aansporing. Weet je, bij mij zou ook iets kunnen knappen. Van de een op de andere dag. Dat besef ik zo goed… Wat maakt mij dat dan?

Uhmmmm, zullen we het woord 'logisch' hier maar gewoon niet meer gebruiken?

Nou ik weet het nu niet meer hoor. Op het moment dat ik mijn nieuwe medicatie ingenomen heb, gaat het met Puck ook beter. Ze is wat alerter en ligt niet meer zo treurig maar is er meer bij. Ik ben er van overtuigd dat dieren zo goed aan voelen hoe het baasje zich voelt. Onvoorstelbaar. Niet dat ik al een jubelstemming heb hoor maar Puck is wat beter. En dat voelt als een grote zorg minder.

Gisteren zag ik opeens iets over Moederdag, een reclame. Aaauuuwww. Elk jaar bereid ik me er zo goed mogelijk op voor, als ik eraan denk tenminste. Nu was ik nog helemaal niet zover. Het kwam hard binnen: Moederdag. Niet voor mij, nooit voor mij. Het blijft moeilijk. Ik weet dat velen van jullie moeder zijn en dat jullie weg echt niet over rozen gaat. Kinderen krijgen, hebben, betekent dat je ook veel te verliezen hebt en veel zorgen en pijn kunt hebben. En toch. Het houdt me de laatste weken weer erg bezig, zeker nadat ik een man, met wie ik een relatie heb gehad, in het museum tegenkwam. Hij had de vader van mijn kindje kunnen zijn (het heeft niet zo mogen zijn helaas) en hij herkende mij (zogenaamd) niet. Daarom raakte die ontmoeting mij denk ik zo heftig. Je hebt altijd en keuze. Dat heb ik lang niet geweten, echt niet. Ik dacht heel lang dat ik geen keuze had, dat alles mij overkwam, dat ik wel moest............ Vul maar weer in. Dat was natuurlijk niet zo, dat weet ik nu, maar toen niet. Ook niet kiezen is een keuze. Vaak heb ik keuzes gemaakt uit angst, keuzes waar ik me lang voor geschaamd heb. Geschaamd, me schuldig gevoeld, mijzelf erom veroordeeld......... Pijnlijke gevoelens en gedachten, niet helpend. Ik probeer die pijn en verdriet onder ogen te zien en mijn oordelen over mijzelf om te zetten naar begrip voor en leren van. Ik moet niet blijven hangen in: pijn, spijt, veroordelen. Dat kan me ervan weerhouden om te onderzoeken, echt onder ogen te zien, te veranderen. Pijn, schuldgevoel, oordelen in de zin van veroordelen kunnen mij tot stilstand brengen, als ik niet oppas. Ze kunnen een excuus zijn om niet verder te gaan omdat het "allemaal zo moeilijk is". Ik kan blijven hangen in pijn, schuld, oordelen, veroordelen, schamen (ook zo een) Of Ik probeer ernaar te kijken voor wat het is en proberen er lering uit te trekken. Proberen anders te interpreteren, anders te labelen, anders te handelen. Ik probeer het tweede te doen. Met mildheid. Dat vergeet ik vaak, mildheid. Ik gun het ons allemaal, mildheid voor en naar onszelf.

Dank je wel Vonneke Maar met lieverds zoals jij wordt het net ietsje lichter. Iedereen heeft soms dat kleine klopje nodig ook al vragen ze er niet om. En jij vergeet het nooit.

Hai Urania, Gaat goed. Gisteren wel trek in wijn, maar dat hoort er hier en daar bij. Het is alleen geen optie meer. Het echte werk begint na de behandeling. Ik voel de bui al hangen ;-)

Ik kom even gedrag zwaaien, vertrek zo naar Zaventem voor vlucht richting Afrika!..tot over 2 weken!

Het verhaal van de regenbroek Ik wil ook graag iets schrijven. Het balkon en de Pieris zijn mij al voorgegaan, maar ik wil ook graag gehoord worden. Kent u die behoefte? Gehoord willen worden. Het liefst word ik ook gezien, maar dat gebeurt zelden, helaas. Dat dacht in tenminste, nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Meestal zit ik opgesloten in een fietstas of lig ik achteloos weggelegd in Jannigje haar box, beneden bij de flat. Ik wil heel graag de zon op mijn huid voelen, maar denkt u dat ik die kans vaak krijg? Dat ik überhaupt die kans krijg? U denkt misschien dat u het als mens moeilijk hebt, maar hebt u wel eens echt nagedacht over het bestaan van de regenbroek? Altijd maar wachten en hopen, altijd maar opgesloten zitten, of in het donker liggen wachten. Ja, daar hebt u niet bij stil gestaan hè? Ach ja, zo gaat dat, je kunt ook niet het leed van de hele wereld met je meedragen. Zij neemt mij wel vaak mee, ik kom nog eens ergens. Helaas zie ik vaak niet waar ik ben. Sneu, vindt u ook niet? Ik vind van wel, ik vind mezelf regelmatig sneu. Als ik mijzelf erg sneu vind, word ik zielig, dan voel ik mij een slachtoffer. Dat vind ik niet mijn beste eigenschap om eerlijk te zijn. Mijn moeder-regenbroek gedroeg zich ook altijd als slachtoffer en dat haatte ik als klein regenbroekje. Ik nam me voor om nooit zo te worden, maar wat bleek? Ik werd groter en voor ik er erg in had, deed ik het ook. Ja, dat was een pijnlijke gewaarwording kan ik u zeggen. Zij gebruikt mij ook vaak, zij gaat namelijk bijna altijd op de fiets. Ik moet zeggen, voor zo’n oude vrouw vind ik dat wel een prestatie. Wat zegt u? Belediging, leeftijdsdiscriminatie? Hoezo? Oooohhhh, u bent zelf ook ongeveer van die leeftijd. Oeps Sorry hoor. Ik heb wel gelezen dat er nog in ieder geval één persoon van u club is die altijd een collega van mij meeneemt, zij fietst blijkbaar ook altijd. Heet zij niet “DeBeerisLos” o.i.d. Ik ben het even kwijt. Ik zei al:ik wil zo graag de zon op mijn huid voelen. Dat is goed voor mij, helpt tegen de trekmomenten. Kent u dat, trekmomenten? Ik Wel, dan wil ik er zo graag uit en de zon voelen. Maar ja, dat is het probleem van mij in een notendop: ik wil graag de zon voelen, maar dat gebeurt bijna nooit. De tragiek van mijn bestaan dames en heren. Want als het goed weer is, neemt ze mij niet mee! En denkt u dat ze dat even met mij overlegt, het even bespreekt? Nee, dat doet ze niet. Persoonlijk vind ik dat nogal bot en erg ondankbaar. Want als het regent dan trekt ze me wel aan, ook als ik geen zin heb. Ik moet dus leren om mijn baaldagen te hebben op zonnige dagen, anders wordt mijn leven onnodig moeilijk. Waar ik stiekem altijd op hoop zijn buien! Dan moet ze mij namelijk meenemen en ja, dan bestaat de kans dat......... Soms zit ze op de fiets en begint het zachtjes te regenen. Daar word ik opgewonden van, ja logisch toch? Ieder zijn meug. Dan gaat ze naar de lucht kijken en een inschatting maken: zal ik of zal ik niet. Zij doet mij namelijk liever niet aan. Soms gokt ze goed, maar soms ook niet. Dat wordt ze toch lekker nat. (Ik moet opeens aan Sammy denken, maar ik ken helemaal geen Sammy? Hhmm.) Ik lig dan te grinniken van leedvermaak. Heb ik lang over gedaan om dat te accepteren van mezelf, want vroeger mocht ik dergelijke gevoelens helemaal niet hebben. Ik heb ze nu min of meer, en soms grotendeels, geaccepteerd. Daar heb ik lang over gedaan, maar toch. Mijn beste kans op zon op mijn lijf heb ik als er buien zijn, onderweg. Zij vindt dat niet zo leuk, mij stemmen ze hoopvol. Dan moet ik aan, geen probleem, dat is mijn werk. En dan hoop ik dat die bui overtrekt en zij dan geen zin heeft om mij uit te doen. Dat is mijn kans! Mijn ENIGE KANS. Zeg nou zelf, dat is toch best sneu, om zo afhankelijk te zijn van anderen. Hebt u nog heel even? Voor een dame van zekere leeftijd heeft ze best een aardig evenwichtsgevoel. Want laten we eerlijk zijn, mij onderweg aantrekken is niet altijd zo gemakkelijk. Dat evenwichtig zijn is trouwens maar zeer betrekkelijk. Voor de rest is ze nogal eens uit balans, ja, ze heeft soms een héél zwaar leven, echt waar. Vandaag schijnt de zon, ik zal hem niet op mijn huid voelen. Ik neem maar een baaldag.

Ik stop met het jaarpact! ......... 1 Aprilllllll

Ben van de week wat over mijn budget gegaan, na een week droogkopen. En heb de nieuwste raspberry pi 3 besteld en die komt morgen binnen als het goed is. Daar ben ik zeer blij mee, want het is 10x sneller dan de pi die ik nu heb. En dan ga ik ook een vogelkastje maken voor volgend jaar met een pi noir er in. Een cameraatje zonder infrarood filter, dus die kan video opnemen als er wat infrarood licht bijgeschenen wordt. Infrarood licht zien mensen en vogeltjes niet. Voor hen blijft het donker.

Wie schrijft, die blijft, zeggen ze wel. Hier geldt meer: wie blijft, die schrijft. Fijn dagje gehad. Nieuw (jong 2e hands) campertje opgehaald. Puppiecursus gedaan.... pfffff... pré-puberteit, hè? Die beesies zijn allemaal (7 stuks) onhandelbaar, momenteel . Allemaal zo rond de 5, 6 maanden oud.. en toch leren ze wel wat. Vandaag 2632 dagen clean/droog. Hoeveel eenheden heb ik dan al niet gedronken??? Antwoord: ééntje maar. Die eerste. Welterusten, voor nu of straks.

Hoi Alice, Welkom op het forum! Voor mij een heel herkenbare vraag. Toen ik net gestopt was met drinken worstelde ik er erg mee. Nu vertel ik mensen niet wat ik niet fijn vind aan drinken, ik vertel ze wat ik wel fijn vind aan niet-drinken. Ik voel me goed, fris, lekker in mijn vel, uitgerust, fit, stralend, helder, enzovoort. Ik zou dit gevoel voor geen goud meer kwijt willen. Daarom drink ik niet. Ik doe het zo, omdat ik heb gemerkt dat als je vertelt waarom drinken niet fijn is, er altijd wel een weerwoord komt (gedacht vanuit die andere persoon, die vaak het gevoel heeft zich te moeten verdedigen voor z'n eigen gebruik). Als ik daarentegen zeg dat ik me super voel zonder alcohol, dan valt daar weinig of niets tegenin te brengen. Tegen goede vrienden vertel ik inmiddels wel het hele verhaal, maar dat heeft wel even geduurd. In dat soort gesprekken ga ik meestal niet in op vragen over hoe erg het was of hoe veel ik dan wel niet dronk en of ik een alcoholist was. Ik vind dat zelf minder relevant. Mensen vragen daar soms ook naar om hun eigen drinkgedrag er tegen af te zetten. Wat ik wel zeg is dat het voor mij een problematische gewoonte was, dat ik elke dag dronk en dat ik mezelf niet meer was en mijn gevoelens verdoofde. Daar krijg je dan vaak op terug: "Oh, maar ik verdoof niets, ik drink voor de gezelligheid." Daarop kun je eventueel zeggen dat drinken per definitie verdoving is, want ethanol is een verdovend middel. Maar je kunt het ook lekker zo laten natuurlijk. :-) Een snelle oplossing, als je helemaal geen zin hebt in gedoe, is: "Ik moet morgen topfit zijn, want ik moet vroeg op / ik heb een drukke dag / ik heb een heel belangrijke afspraak / opdracht, enz." Succes! Yo

Meya, sterkte voor nu. Dank voor je ontwapenende eerlijkheid en openheid toch steeds.

Ik weet niet hoe alles tot stand gekomen is. Maar als het gaat om een valse beschuldiging dan heb ik diep medelijden met Lars. Minstens hoop ik dat de hele waarheid boven tafel komt! Dit is voor niemand goed... het maakt me verdrietig!

Ik zit hier met ongeloof te lezen. Wat een hetze tegen Lars. Gewoon eng. Ik geloof dat Lars Lars is en dat niets van wat hij schreef verzonnen is.

Jeetje wat een gedoe hier! Of Lars echt is of niet maakt mij geen bal uit: 1. Als Lars echt is/ was dan ben ik blij dat ik heb meegelezen en gereageerd want dat doe ik omdat ik daar zelf ook wat van leer.(en gun ik hem het beste) 2. Als Lars niet echt is dan heb ik nog steeds geleerd van mijn reacties omdat dat op dat moment een leerpunt of meerwaarde voor mij hadden (en dan gun ik deze persoon een hele goede psychiater). Voor mij winwin.

gelukkig je boodschappen wel op tijd Raps.

Panama-papers, toch niet verbaasd, hoop ik...( geen vraag ) Zolang mens en geld bestaat, zijn er panama-papers. Wat betreft boven staan, wanneer je een mening geeft en het antwoord bevalt niet echt, niet reageren. Kort maar krachtig, anders krijg je een eeuwig, ja maar dit en ja maar zo.... Mijn god ben scherp vandaag hi hi.. Ga plantjes kopen voor de tuin en doe net alsof deze heel lang zullen leven, voel me bijna een beul..

op 30 dec. heb ik een mail gehad van J, alias K waarin ze beloofde hulp te zoeken en al een afspraak zei gemaakt te hebben. Op 11 jan. reeds verscheen L hier op het toneel. Als de IP adressen door de moderator vergeleken kunnenn worden, moeten die ook geband worden lijkt me. en dat mag wat mij betreft wel een eeuwige ban worden. Ik zou graag beter beschermd willen worden tegen dit soort trollen, ze zijn niet alleen ziek, maar verpesten ook de sfeer en mijn en ons vertrouwen. Dus moderator, help het forum en alle wel integere leden om dit forum weer als geloofwaardig te beschouwen zodat we ook (bijna) iedereen weer kunnen vertrouwen.

Op je vraag: uiteindelijk word je meer de persoon die je in feite al was (voor de drank). De fase nu is hartstikke lastig! Door zetten!!

Wat me nog goed bijstaat uit het boek van Marnix Pauwels is (wat hij zegt over..) dat het leven veel minder maakbaar is dan wij denken. De plek waar je geboren bent... uit welke ouders.... je sociale klasse, de school, het land van geboorte... etc. Waar wij onszelf over op de kop geven is vaak al voor ons bepaald en daar hebben we het grotendeels mee te doen (zeg ik nu). Ik weet de omstandigheden nog goed, die ertoe leidden dat ik destijds een kind kreeg. De vader had al twee zonen, die hij vanuit dat eerdere huwelijk niet mocht zien: hij wilde een dochter en op een of andere manier vond ik dat dat hem toe kwam. Dit terwijl ik over mijn partnerkeuze lang niet zeker was. En gelukkig werd het toen ook een meisje! Het klopt: dit was het mooiste cadoo ooit. Maar ook een best moeilijk cadoo. Want uiteindelijk heb ik haar alleen grootgebracht, vanaf haar jongste babytijd. Het bepaalde grotendeels mijn leven. Minder tijd voor werk, scholing. Ik hoefde daar verder niet over na te denken... alles ging om en over haar!! En nu is er geen contact meer. Nog steeds weet ik het fijne er niet van, maar er is een gat in mijn hart. Soms uit zich dat in boosheid, meestal verdriet en weet ik hoe vaak ik er maar gewoon niet aan wil denken... Dat wat mij destijds liet leven... laat me nu alleen, zonder uitleg. Wat zolang de reden was voor mijn bestaan... is niet meer. Zo weinig hebben we in eigen hand.... Zo veel moet er geheeld worden.... De laatste dagen droom ik intensief over haar en kom er weer wat in om. Maar nu kom ik ook om in wat ik jou wilde zeggen. (even in de eigen pijn) Iets over maakbaarheid; over gedachten die je op zijn plek houden. Wat Rudy ook al zegt: zoveel herkenning in wat je schrijft. Het roept veel op! Het is fijn om het van je af te kunnen schrijven........... ik hoop dat het jou helpt!

Hallo Jannigje je beschrijft jouw problemen helder en het raakt me in mijn ziel als ik lees over het 'niet gezien worden' 'nooit iets goed kunnen doen' 'nergens voor deugen''doodgezwegen', de niet aflatende angst, beslissingen nemen uit angst en daarin vast lopen, erbij willen horen maar mensen steeds meer afstand zien nemen, een traject dat ik al heb gelopen en verwerkt en toch bij het lezen erover via jou, dan komt het verleden weer dicht bij en raakt me in mijn hart. Niet dat ik zoals vroeger er helemaal van onderste boven ben maar toch gaan mijn gedachten stilletjes terug naar het leven dat ik geleid heb in angst verdriet een leven waar alle ingrediënten aanwezig waren die erom schreeuwden verdoofd te worden. Ik was niet bij machte het tij te keren omdat ik niet kon omgaan met al de emoties die nodig zijn om met wat meer zelfvertrouwen en gezonde levenslust in het leven te staan. Op het moment ik merkte, dat ik verslaafd raakte bezat ik niet de juiste vechtersmentaliteit Mijn strijdt bestond uit het zolang mogelijk in stand houden van mijn verslaving waardoor ik wederom alleen kwam te staan wat ook wel weer goed uit kwam want ik dulde niemand in mijn buurt die aan mijn drankje kwam. t Was allemaal zo dubbel want ik wilde zo graag dichterbij komen, eindelijk gezien worden, 'noem me bij mijn naam' riep ik, maar de weg die ik had ingeslagen was niet de juiste weg om mensen in het hart mogen sluiten. Ik heb geluk gehad want de AA kwam op mijn weg. Ik kreeg een programma onder ogen waar precies instond wat ik altijd heb gemist in mijn leven. En met en door lotgenoten en professionele begeleiding ben ik toch zover gekomen dat ik weer een 'normaal' leven leid, mijn mannetje sta en me niet meer door angst laat leiden. En dat is best wel bijzonder, want na altijd aan de zijkant te hebben gestaan heb ik het gevoel dat ik weer centraal sta, het heft zelf in handen genomen, ik leef weer, ik deug. Bedankt voor je openheid Jannigje en op de valreep nog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik lees je graag.

Ja Smart, we doen ons best! 8 km is een flink stuk, goed gedaan. gisteren heb ik weer ruim een uur gefietst Vandaag weer spinnen en circuittraining.

Ah wat goed JaNina! Ik zie nu dat je af en toe op het kilokillerdraadje schrijft; daar kom ik niet zo vaak. Ik ben blij dat het niet drinken en roken goed gaat. En als ik zo naar je ava kijk, heb je toch al een behoorlijk rank silhouet, ha ha. Lieve Anette, een heel jaar alweer! Wat een mijlpaal! Heel mooi. Van harte!!!

Goedemorgen beste mensen, Ook hier (nog) mooi weer. Al een hele berg boodschappen gedaan, wat vanmiddag en vanavond gaat het regenen zeggen ze. Lekker aan de koffie nu, was is net uitgedraaid hoor ik. Vandaag vrij beste mensen !!! Pom pie dom pie dom Fleurtje, wat een leuk verhaal over die w.c. en 30 cent. Ja, je zou zomaar voor een Hollander door kunnen gaan he Moest er erg om lachen

Fleurtje

Ik bedoelde eigenlijk het oud mannetje dat naar je lag te lonken

Toch een mooi pareltje geworden deze draad Blondie ! Speciaal voor jou ❤️

Waarom onrust zaaien, Sowhat?

*

Bedankt Yogajuf, ik ga goed, maar moet wel wakker en waaks blijven. Heftige emoties zijn niet altijd te vermijden, maar gaan soms nog steeds gepaard met flinke trek. Daarentegen gaan er weken voorbij dat ik niet aan drank denk. Roken kost me nu, na een half jaar, geen moeite meer. Het enige vervelende is dat het me niet goed lukt m'n slanke zelf weer te worden, maar de aanhouder wint zeggen ze . Ik blijf dus gewoon ademen

lieve Blondie, Uit jouw posting begrijp ik dat jij te weinig ondersteuning ervaart voor de mensen die al langer gestopt zijn. Als ik dat goed begrijp, dan vind ik dat heel naar voor jou. Op de eerste meeting dat wij elkaar in het echt zagen, vertelde jij één van jouw kwaliteiten: 'helicopterview'. Als ik het kleine beetje helicopterview dat ik bezit, inzet dan zie ik herstel in grote lijnen als volgt: ik stop ik ontdek de basis waarbij ik begon met ontsporen ik kom mijn verhaal, mijn rugzak onder ogen achter mijn verhaal ontdek ik wie ik geworden ben ik wil mijzelf herontdekken, leren kennen wie ik was 'voor' mijn verhaal ik ontgroei mijn zelfhaat en ontwikkel zelfliefde/eigenwaarde ik leer mezelf liefhebben (werkwoord) ik krijg liefde voor het leven, liefde voor de ander ik wil liefhebben at random ik wil geven (van alles wat ikzelf óók gekregen heb) Blondie, je schrijft dat er weinig oog is voor herstel, maar áls bovenstaande regeltjes de gemene deler zijn voor alle gestopten, dan zie ik dit in meerdere draadjes terug. Misschien is mijn rijtje helemaal niet de gemene deler voor gestopte alcoholisten. Misschien alleen de mijne. Wat gun ik je dat jij ergens de steun krijgt om jouw eigen rijtje in herstel te doorlopen. Je hebt alle kennis die nodig is om te kunnen herstellen, maar kennis is niet hetzelfde als steun. Ik hoop dat jij jouw directheid kunt inzetten om te vragen naar de steun die je zoekt. Soms schrijven mensen héél persoonlijke dingen in een posting, héél helpend of liefdevol bedoeld. En dan worden mensen soms keihard als zeepneus of zweefteef weggezet. Sommigen kunnen daar hartelijk om lachen, anderen zijn gekwetst en zullen het de volgende keer niet durven. Dan is het veiliger om alleen maar over het Stoppen te schrijven. De wil om over herstel te schrijven is er volgens mij wél, maar soms ontbreekt de veiligheid, en soms ontbreekt de noodzaak; want wie wil lezen over mijn groei, wie is erbij gebaat als niemand er een vraag over stelt? Blondie, ik denk eigenlijk dat als jij een hulpvraag stelt in jouw draadje, dat je draadje héél lang wordt. 102 pagina's komt tegenwoordig gewoon voor bij persoonlijke draadjes. Dit bedoel ik niet als kritiek, want jij doet het op jouw manier en die is per definitie góed. Sterkte in deze fase.

Lieve Blondie, Heeft het forum voor mij meerwaarde? Wat is meerwaarde? Meer waarde dan waarde? Het forum heeft voor mij waarde. In die zin, dat het deel van m'n leven is geworden. Die waarde is per dag verschillend. De ene dag herinner ik me wie/hoe ik was door iemand hier. De andere dag zie ik wat/hoe ik zou kunnen worden door iemand hier. Weer een andere dag zie ik wat ik absoluut zelf niet wil door iemand hier. En er zijn dagen dat ik laat zien waar ik ben geweest en waar ik nu ben. Verwachtingen zijn óf mooi óf verschrikkelijk. Als mooie verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn ze juweeltjes. Als mooie verwachtingen onrealistisch zijn kunnen het molenstenen om onze nek zijn. Als verschrikkelijke verwachtingen de realiteit geen onrecht aandoen zijn het wegwijzers om een andere route te nemen. Als verschrikkelijke verwachtingen onrealistisch zijn kunnen ze ons totaal lamslaan en in blinde paniek doen belanden. Al met al zijn verwachtingen over het algemeen fnuikend voor een realistische en onvoorwaardelijke kijk op de dingen. Hoop is wat dat betreft inspirerender omdat er meestal geen vast omlijnd (eind)resultaat achter staat. Ik verwacht niets (meer) van dit forum. Ik neem er aan deel omdat ik deelnemer ben. Niets meer en niets minder. En dat komt eigenlijk alleen maar doordat ik een computertje heb waar ik dagelijks enige tijd achter zit. Her en der lees ik en soms blijf ik ergens plakken als ik denk wat toe te kunnen voegen. Jou lees ik ook met grote regelmaat. Ik weet alleen niet veel toe te voegen. Je klinkt in mijn ogen/oren niet echt wanhopig. Eerder daadkrachtig. Dat bewonder ik in je. Misschien had ik wat meer , , , , , , en zo kunnen doen.. Bij deze, Blondie: :) :excl:

Oei, oei, help.

Zeg jongeman, wil je me niet meer zo laten schrikken?! Ik dacht dat ik 1 april heelhuids overleefd had, er zonder kleerscheuren van af was gekomen, weer veilig van onder mijn steen kon kruipen.... Kortom, de aandacht was verslapt. En toen las ik jou. Tsjonge"............

dit was al een mooie reactie op de individuele berichten Egomo, het gaat erom in contact te blijven eerst en vooral met jezelf en daarnaast ook met anderen.♥ Houd vol, het wordt gemakkelijker.

Geen bericht is in dit geval zeker een goed bericht, ik heb voor mijzelf heel duidelijk weten te krijgen dat het achter de pc/tv/tablet zitten een enorme trigger voor mij is dus vanuit dat oogpunt ben ik een beetje bang om hier teveel aanwezig te zijn (het was mijn raam naar de wereld, net als een kat die zich uren kan vermaken door door het raam naar buiten te staren). Ik moet in alle eerlijkheid wel bekennen dat ik het nu wel echt moeilijk heb. Door pure wilskracht heb ik het 3 weken volgehouden(een record in mijn nog jonge leven! ook al voel ik mij inmiddels iemand die de pensioengerechtigde leeftijd al lang heeft bereikt) maar dat is nu een beetje op....Ik wil zo graag gezond zijn en van deze verslaving af zijn, het voelt als een hele grote gevangenis en ik wil er vanaf. Ik baal er ook ontzettend van dat ik nog niet de kracht heb gehad te kunnen reageren op alle individuele berichten want ik moet dat echt van mijzelf maar voor nu neem ik er even genoeg mee dat ik gewoon besta zonder drank, het is niet leuk maar zeer zeker 1000x beter dan een leeg omhulsel zijn met drank.

Konnichiwa Ho, wacht, ik ben er al hijg, hijg. Sorry, ik ben de tolk. We beginnen opnieuw. Even voorstellen: ik ben nieuw hier en ik heet Pieris Jap Katsura.

Ja Koekie, het helpt mij zeker. Ik heb jaren de energie niet gehad om te schrijven. Vaak, als ik rusteloos of angstig was ging ik schrijven. Helemaal als ik een onbestemde angst had die ik niet kon plaatsen. Dan begon ik maar met schrijven, geen idee waarover. En vaak kwam ik dan op verrassende plaatsen uit, kwam ik toch inzichten die ik niet had vermoed, kon ik min of meer duiden wat me onrustig maakte. Dan had ik weer een beetje een houvast, een beetje richting Dus ja, schrijven helpt mij.

Welkom Egomo. Volhouden joh, dan hoef je het maar één keer te doen. Je vriendin wist misschien niet exact hoeveel je dronk, maar heeft je zien veranderen in iemand waar zij weinig aan heeft en van krijgt blijkbaar. Maar voor je dat schreef schreef je over je eigen motivatie om te stoppen. Die blijft, mag ik hopen, want zo niet, dan is dit een heel dun draadje waar je op loopt. Hoe beter jij nu gaat, hoe meer kans er is dat je (ooit) weer een aantrekkelijk iemand wordt, ook voor anderen, maar eerst en vooral voor jezelf. Schrijf hier maar veel, we weten waar je doorheen gaat en er zijn er hier veel blijvend gestopt.

laat ik eens niet-helpend zijn