Spring naar bijdragen

Eindelijk durf ik....


nancy

Aanbevolen berichten

Ach lieverd meen je niet. Komt toch niet door die discussie, over het onderwijs??? Hoop het niet.

Ga je hier heel erg missen. Steunend en je kon mij soms goed de waarheid vertellen.

Hoop dat het tijdelijk is, 2 dagen ofzo en dan hup weer terug  hoor :lips::heart::rose:

Al moet je altijd doen, wat goed voor jezelf is natuurlijk!

bewerkt door Smaragd
toevoeging laatste zin
Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • 1 month later...

Hoi allemaal. Misschien maar beter om ook eens een eigen dagboekje te starten. Na bijna 6 jaar toch weer/ toch wel ...ergens onverwacht, toch weer naar de alcohol gegrepen. 

Van een uitglijder kan ik niet spreken, dit is echt een terugval. Voor nu vind ik het even prima, heb het moeilijk met mezelf. Helpt alcohol me nu? Nou, in ieder geval om af en toe even " uit" te staan, dat had ik zoooooo nodig.  Verder zie ik wel weer, alleen nu even niet...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hai Nancy,

Je bent een oud-gediende las ik. Knap dat je sowieso het zolang hebt volgehouden. Ik hoop dat je kracht in je kan herontdekken hoe je het toen ter tijd ook is gelukt.

Ik wil je het beste wensen, of dat succes is of sterkte óf misschien allebei,  maar alle goeds ieder geval !

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hoi Nancy,

Allereerst een hele grote HUG. Wat moet jij je slecht hebben gevoeld om weer naar alcohol te grijpen.

Ik kan me allerlei situaties voorstellen die je zover zouden kunnen hebben gebracht. Ik ben er echter van overtuigd dat in die situaties alcohol geen oplossing is. Hooguit een tijdelijke ontsnapping die niets oplost, niets toevoegt, maar veel nadelen en gevaren heeft.

Ik hoop dat je snel het droge pad weer kunt vinden. Je kunt dit, kom op.

 

bewerkt door MijnGerrit
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank voor jullie reacties. Hoe dit nu zo kan?? Dringende behoefte aan " uit" staan, en dringend was echt dringend.  

Maar binnen de kortste keren zat ik op het niveau van vóór het stoppen. Na een paar weken was dat over, het bleek niet leuk meer, wist ik natuurlijk wel. Gek genoeg zit er nu wél een rem op, ik kan nu makkelijk stoppen na twee glazen. Maar ook dit is denk ik niet wat ik wil, ik wil terug naar nul. Nu alleen nog even niet. Ik weet niet waarom. Ik weet eigenlijk niks. Vacuümgevoel. Voor nu. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

7 uur geleden zei nancy:

Dank voor jullie reacties. Hoe dit nu zo kan?? Dringende behoefte aan " uit" staan, en dringend was echt dringend.  

Maar binnen de kortste keren zat ik op het niveau van vóór het stoppen. Na een paar weken was dat over, het bleek niet leuk meer, wist ik natuurlijk wel. Gek genoeg zit er nu wél een rem op, ik kan nu makkelijk stoppen na twee glazen. Maar ook dit is denk ik niet wat ik wil, ik wil terug naar nul. Nu alleen nog even niet. Ik weet niet waarom. Ik weet eigenlijk niks. Vacuümgevoel. Voor nu. 

Hai Nancy, ik hoop dat je voor jezelf komt te weten waarom. Niet zeggen dat je niks weet, want je bent niet onwetend. Je deelt het hier en dat je met vol besef gedaan. Erg dapper !

Jouw denkbeeld wat je omschrijving als "vacuümgevoel" intrigeert me. Bedoel je het als een soort van eenzaamheid ? Indien je je in het vacuüm voelt zitten, zouden we je niet kunnen bereiken. Probeer maar een zuignap ergens vanaf te halen, lukt niet. Het lukt wel als het vacuüm verdwijnt, liefst van binnenuit. Tracht het vacuüm op te heffen met je eigen innerlijke liefde voor jezelf. Je bent een goed mens ! Niet vergeten. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Lieve @nancy, je hebt iets nodig. Uitstaan. Een bekend verlangen. De vraag is of je uit staan echt nodig hebt. Of dát het meest helpend is.

In mijn ervaring ( achteraf) was uitstaan niet de oplossing. Maar ik.snap het zo goed. Je kon het alleen al aan toen je niet uit stond. Want dat deed je. En misschien had je geen uitstaan, maar een verandering nodig. Een handeling van doen of laten.

:heart:

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Op zondag 16 augustus staat dan eindelijk een afscheid gepland van mijn vader. In een kroeg. Nu maar hopen dat we tegen die tijd nog met 40 man bij elkaar mogen komen. 

Voor mij hoeft het niet meer, het voelt als mosterd na de maaltijd. Ik heb het tot nu toe alleen moeten doen, hoef nu geen anderen meer erbij te hebben. Story of my life. Ben ook kinderlijk boos op alles en iedereen. En depri. 

En weer verder. Morgen tentamen, dus ik ga weer verder leren. 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik herinner me opeens weer dat dit hetzelfde is gegaan na het overlijden van mijn eerste zoontje. Na één dag werd hij bij me weggehaald (ik heb geen afscheid mogen nemen)  en gebracht naar een ander ziekenhuis. Daar heeft hij nog 6 dagen alleen gelegen alvorens hij stierf. Alleen. Ik heb hem in die dagen niet kunnen zien. Ik heb hem nooit overleden gezien en niemand had er een foto van gemaakt. Hij is ergens gecremeerd,  ik weet niet waar of wanneer. Zomaar, opeens, totáál verdwenen. Net als mijn vader.  

bewerkt door nancy
Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...