On the way up

[Adrian]

Het is een traject van vallen en opstaan. Zelf sta ik al 3 1/2 jaar droog zonder een terugval. Dat komt omdat ik een hele sterke controlerende factor heb: mijn vriendin! Als ik het allemaal alleen had moeten doen was ik al wel 10 x de mist ingegaan.

[Descartes33]

@Sandro Wat vervelend en wat goed dat je het meldt. Moeilijk zijn die overgangen, wat je eerder ook meldde. Vakanties, werken, thuiswerken (!), weer weg. 

Om een kleine ervaring van mezelf te delen: na mijn langste periode nuchter (vorig jaar, 7 maanden, tot december) had ik een terugval terwijl ik dacht dat ik het allemaal wel op de rit had. Cruciaal is om jezelf op te pakken, wat jij al hebt gedaan. Maar ik heb helaas ervaren dat na die eerste terugval, de volgende relatief snel volgde (een paar weken daarna). Die deur is heel stevig dicht, dan gebeurt er iets en wordt-ie opengetrokken, en dan wil hij ook niet helemaal meer dicht. Gevaarlijke gedachte was voor mij: och, vorige keer kwam ik er ook snel uit. 

Ga terug naar wat je eerder heeft geholpen, en breng dat verder. Heel veel kracht gewenst. 

[bumperjim]

Kom op @Sandro

Denk idd dat het te maken kan hebben met overgangen, onderbreken van vaste gewoontes, waar je ff wankel bent. Kroontje recht of moet ik zeggen dasje weer netjes in de knoop  

Morgen hardlopen?

[lady jane]

2 uur geleden zei Sandro:

Wil nog wel even melden dat ik er erg van baal, kon me eigenlijk niet voorstellen dat het fout kon gaan. Maar aan de andere kant, ik ben gestopt in de Corona periode. Ik zat in mijn eigen veilige bubble en dan gaat het prima. Daarbuiten blijkt toch nog een uitdaging te zijn. Misschien ook niet zo vreemd. Op vakantie ging het overigens nog goed, en was ik eigenlijk al aan het vieren dat het me gelukt was, mijn eerste vakantie zonder alcohol. Had er niet op gerekend dat het bij thuiskomst alsnog fout zou gaan. Ik had het misschien van tevoren kunnen bedenken/verwachten, maar misschien ben ik dan te streng voor mezelf. En kun je niet alles voorzien.

Ben er niet lang in blijven hangen in ieder geval en heb er weer van geleerd. Opgelucht dat ik er zonder kleerscheuren weer uit ben gekomen. Het bevestigt alleen maar dat alcohol nooit de oplossing is.

LANG NIET ALLES IS TE VOORZIEN OF TE KOMEN
MAAR ERVAN LEREN KAN ALTIJD, sorry capslock
je was het eigenlijk al aan het vieren schrijf je,
misschien past dit onder het kopje euforie
waar de letter e niet van in HALT zit
komt goed Sandro, je bent een snelle leerling

[Sandro]

Misschien doe ik ook gewoon te veel alleen in mijn hele proces. Laatst vroeg iemand hier op dit forum of helemaal niemand in mijn omgeving weet van mijn alcoholisme, en het proces van stoppen met drinken. Het antwoord daarop is dat ik er met niemand over heb gesproken, ook niet met mijn vriendin. Maar ze weet wel van mijn probleem (duh), en zal ook wel gemerkt hebben dat ik niet meer drink. We praten daar alleen niet over. Ik ben nogal op mezelf wat dat betreft.

Erover schrijven hier, en jullie reacties erop, zijn dan ook super waardevol. Bedankt voor de reacties!

Een half jaar geleden had ik niet durven dromen dat ik ben waar ik nu ben. Op de goede weg, of "on the way up" zoals ik 2,5 jaar geleden schreef als topictitel. Destijds was dat een illusie, inmiddels grotendeels waarheid. Werk blijft wel aan de winkel. Voorlopig maar weer lekker schuilen in mijn veilige bubble. 

19 augustus 2020 bewerkt door Sandro

[Smaragd]

Hier sta ik echt van te kijken sorry.

Je doet alsof je het droog hield maar is/was niet zo. Ach het waren maar een paar dagen. Nee is niet eerlijk. Sterkte, denk dat je ook wat meer hulp nodig hebt, verdien je ook wel. 
kom op man.

[Lika]

 hier blijven delen maar. Misschien ben je volgende keer wel in staat het iets eerder te doen zodat je de stap naar drank niet maakt.

Heb niets toe te voegen aan wat je zelf al zo treffend schrijft. Je leeft en leert.

[brazer]

9 uur geleden zei Sandro:

Misschien doe ik ook gewoon te veel alleen in mijn hele proces. Laatst vroeg iemand hier op dit forum of helemaal niemand in mijn omgeving weet van mijn alcoholisme, en het proces van stoppen met drinken. Het antwoord daarop is dat ik er met niemand over heb gesproken, ook niet met mijn vriendin. Maar ze weet wel van mijn probleem (duh), en zal ook wel gemerkt hebben dat ik niet meer drink. We praten daar alleen niet over. Ik ben nogal op mezelf wat dat betreft.

Erover schrijven hier, en jullie reacties erop, zijn dan ook super waardevol. Bedankt voor de reacties!

Een half jaar geleden had ik niet durven dromen dat ik ben waar ik nu ben. Op de goede weg, of "on the way up" zoals ik 2,5 jaar geleden schreef als topictitel. Destijds was dat een illusie, inmiddels grotendeels waarheid. Werk blijft wel aan de winkel. Voorlopig maar weer lekker schuilen in mijn veilige bubble. 

Tsja, , dat is iets waar ik ook een beetje mee zit.

Ik heb wel bij  mijn vrouw aangekondigd, dat ik ging stoppen, en dat  ik  het zelf wilde doen zonder hulp van verslavingszorg,

maar daarna, en dat is nu bijna twee maanden geleden, is er niet meer  over gepraat.

Waarom ?  het lijkt er op, dat  het op deze manier weer 'kleiner' wil maken, alsof het eigenlijk geen probleem was. Zij laat me kennelijk maar begaan wat goed  bedoeld zal zijn.

Helemaal eerlijk is het  niet, ik deel het immers wel hier....

Ik ga er vandaag eens wat  aan doen, het gaat immers best goed.

@Sandro   balen man, maar  recht de rug en ga er weer voor!

[Rosee]

Weet niet zo goed wat ik onder een terugval moet verstaan Sandro, een binge van twee dagen, of viel het mee? Iig heb je de draad weer opgepakt en ervan geleerd, dat is wat telt. Merkte al wel de onrust bij je in wat je schreef. Zet m op

[Sandro]

1 minuut geleden zei Rosee:

Weet niet zo goed wat ik onder een terugval moet verstaan Sandro, een binge van twee dagen, of viel het mee?

Heb het niet precies bijgehouden (natuurlijk), maar het zal tussen de 12 en 15 biertjes per avond zijn geweest, twee avonden. De derde avond was ik weer bezig, toen ik na enkele biertjes de rest heb weggegooid en vroeg mijn bed in ben gedoken. 

@Cleo66 (en de rest): ik kwam sowieso al nauwelijks op dit forum tijdens de vakantie. Gewoon, om even los van alles te zijn. Misschien lag daar dan ook een deel van het gevaar. 

Nee, ik had het ook niet verwacht. Nu pas achteraf kan ik plaatsen wat er precies gebeurd is en weet ik dat ik scherp moet zijn zodra het "normale leven" weer begint. Niet vergeten dat ik al 5 maanden thuis werk en niet veel de deur uit ben geweest.

 

[Lieke7777]

Goedemorgen sandro '   vervelend  een terugval ' of uitglijder .  Iig goed dat je de draad op pakt en aan het realtiveren bent naar jezelf.  

Je komt er dat gaat gebeuren  '   al doende leer je en je gebruikt  dit  ook als leermoment  . 

 

[Sandro]

4 uur geleden zei Smaragd:

Hier sta ik echt van te kijken sorry.

Je doet alsof je het droog hield maar is/was niet zo. Ach het waren maar een paar dagen. Nee is niet eerlijk. Sterkte, denk dat je ook wat meer hulp nodig hebt, verdien je ook wel. 
kom op man.

Normaal zou ik dit negeren, maar nu ik toch uit mijn comfort zone probeer te komen toch een reactie. Het zou niet eerlijk zijn als ik ergens gelogen zou hebben (toch?). Waar lieg ik?

Ik bagetaliseer het ook niet als "maar een paar dagen", waar zie je dat staan? Baal er ontzettend van. 

[kruidenthee67]

12 uur geleden zei Sandro:

Misschien doe ik ook gewoon te veel alleen in mijn hele proces. Laatst vroeg iemand hier op dit forum of helemaal niemand in mijn omgeving weet van mijn alcoholisme, en het proces van stoppen met drinken. Het antwoord daarop is dat ik er met niemand over heb gesproken, ook niet met mijn vriendin. Maar ze weet wel van mijn probleem (duh), en zal ook wel gemerkt hebben dat ik niet meer drink. We praten daar alleen niet over. Ik ben nogal op mezelf wat dat betreft.

Erover schrijven hier, en jullie reacties erop, zijn dan ook super waardevol. Bedankt voor de reacties!

Een half jaar geleden had ik niet durven dromen dat ik ben waar ik nu ben. Op de goede weg, of "on the way up" zoals ik 2,5 jaar geleden schreef als topictitel. Destijds was dat een illusie, inmiddels grotendeels waarheid. Werk blijft wel aan de winkel. Voorlopig maar weer lekker schuilen in mijn veilige bubble.

Hoi Sandro,

Goed dat je je terugval alsnog vermeldt. Dat zeg ik omdat ik ook dit herken...vanuit mijn eigen ervaring. Ik citeer dit bericht omdat ik er veel in herken van mijn eigen proces.  Patronen en gedragingen herken.  Wat mij vooral opvalt is het 'zellluf doen'.  Er niet over spreken, het op jezelf zijn.  Wat Etty al zegt, interessant om voor jezelf eens te kijken, wat maakt dat je het niet bespreekt?  Voor mij heeft schaamte daar een grote rol in gespeeld. Angst wellicht ook...en de aanname dat ik het allemaal zelf moet oplossen.  Vandaar dat ik de uitspraak 'zelluf doen, maar niet alleen' vaak gebruik. Want het heeft mij enorm geholpen openheid te verschaffen. Dat begon hier op het forum, later in RL.

Dat kostte tijd, en moed. 

En hulp vragen. Bij de huisarts. Wat een opluchting...gesprekken met praktijkondersteuner, later met iemand van verslavingszorg. En een aantal jaar AA groep bezocht.  Ik weet dat ik ook daar een terugval verzweeg en dat 'goed praatte voor mijzelf'...en later dacht, als ik hier niet open kan zijn...tja, waar dan nog wel? Stapje voor stapje heb ik daar geleerd om echt alles te benoemen.  Gestimuleerd en bemoedigd door leden die dat ook deden. Die eerlijkheid en openheid, vooral voor mijzelf is wat mij enorm geholpen heeft om vanaf dat moment niet meer te drinken. En werkelijk in herstel te zijn.  

Je hoeft geen verantwoording af te leggen aan de buitenwereld, niet aan ons. Alleen aan jezelf.  Voor mij betekent die verantwoording dat ik kwetsbaar durf te zijn, juist als het mis gaat. Waardoor ik een volgende keer hulp durf te vragen, me uit te spreken.  Ook aan mijn partner heb ik in de loop van tijd kunnen vertellen wat de verslaving betekent, wat voor rare dingen ik gedaan heb, de hoeveelheden, het stiekeme.  Dat was voor beiden confronterend maar ook heel helpend. Het is mijn proces, dat is duidelijk en hij kan het niet voor mij doen. Maar alleen al kunnen benoemen dat ik het moeilijk had, zucht, heeft me voor terugvallen behoed.  'Eerlijkheid' betekende voor mij eerlijk naar mijzelf, waardoor ik niet in mijn valkuil kon trappen om het de terugval voor mijzelf te verklaren en goed te praten.  Want dat hield het drinkproces dus in stand.  

Niet veel mensen in mijn omgeving weten van mijn verslaving en het proces. Dat blijf ik lastig vinden. Om verschillende redenen.  Wel heb ik het laatste half jaar weer twee mensen hierover ingelicht. En dat was goed. 

Wat je schrijft, werk blijft aan de winkel...in elke fase van het ADB proces. Knap hoe je na de terugval jezelf herpakt. Niet blijven hangen in balen, onderzoeken, leren en verder gaan. 

Sandro, je komt van 'ver'...en the way gaat up, als jij eraan blijft werken, zelluf doen, niet alleen! Keep up the good work.

 

 

 

[lady jane]

Sandro, je bent verantwoording alleen aan jezelf verschuldigd,
en ja het zou mooi zijn als je partner ook dat vertrouwen van je kreeg
(mijn persoonlijk beeld van een goede relatie, zeker mbt verslaving)
hier kun je leren delen, ik heb dat ook hier kunnen oefenen gelukkig,
en tegenwoordig kan uik het ook steeds beter met de mensen die ik
vertrouw en die van waarde zijn voor mij.
Jij bent zoveel jonger hier gekomen al, zeker een goed voorbeeld voor mij ook!

[Pytje]

Ik vind het knap dat je "met het water voor de dokter komt" Sandro. En begrijp ook goed dat je het eerst voor jezelf een plek wilde geven. Niet iedereen deelt alles even gemakkelijk. Wel belangrijk dat je het hier doet, omdat het voor jou de enige plek is. Ik ervaar veel steun van mijn partner en heb dat ook echt nodig. Misschien toch eens proberen om wat meer met mensen om je heen te gaan delen?

[Kohtje]

Hoi Sandro. Jij redt het wel, daar ben ik zo goed als van overtuigd. Je schrijven/delen hier is onderdeel van jouw persoonlijke herstelprogramma.
Daar kunnen wij dingen uitpikken die op ons zelf van toepassing zijn, maar de dingen die jij 'anders' doet hoeven niet vanzelfsprekend goed of fout
te zijn. Ik denk dat jij jezelf goed in de smiezen hebt, ook al heb je dan een keer teruggegrepen naar drank. Deze 'misser' is voor jou een prachtige
eye-opener geweest waar je, gezien je reacties hier op dit draadje, al volop de vruchten van aan het plukken bent. Een beetje wat Bor en anderen
ook zeggen...

KMW.

20 augustus 2020 bewerkt door Kohtje

[Smaragd]

18 uur geleden zei Sandro:

Normaal zou ik dit negeren, maar nu ik toch uit mijn comfort zone probeer te komen toch een reactie. Het zou niet eerlijk zijn als ik ergens gelogen zou hebben (toch?). Waar lieg ik?

Ik bagetaliseer het ook niet als "maar een paar dagen", waar zie je dat staan? Baal er ontzettend van. 

Bedoelde het goed hoor, dacht echt dat je een drankloze week had gehad in dat park, althans dat las ik en dat je daar blij mee was dat het kon.Vakanties zijn heel lastig, weet het van mezelf vandaar. Lees niet zoveel meer, zal dan aan het begin van de vakantie geweest zijn dat ik las dat je zo blij was dat het zonder drank ook kon.

Negeren was ik ook goed in, eng en dichtbij.

Sterkte en je bent goed bezig vandaar dat het mij opviel. Ben niet van het lieve pamperen en het komt vanzelf wel goed, zo werkt het niet.

Negeer mij maar en doe je ding zonder hulp, het mag en kan..

Paar dagen 12 tot 15 bier en de derde dag eerder gestopt, ja dat zijn een paar dagen.

Wel goed dat je het hebt gemeld als het je niet dwars zat, had je het niet gedaan./gemeld.

Voor de rest moet je het zelf weten.

21 augustus 2020 bewerkt door Smaragd
toevoeging

[Sandro]

En toen waren er alweer drie maanden voorbij. Tijd voor weer eens een update. 

Het hangt er een beetje vanaf hoe ik tel, maar ik zit nu een half jaar in mijn proces (ik zou het ook kunnen tellen als een heel jaar, want een jaar geleden begon het kwartje te vallen, alleen dronk ik toen nog wel door). Ik ben ongeveer 15 kg lichaamsgewicht kwijt, heb honderden euro's bespaard en meer dan 2.000 (!!) units niet gedronken. Vooral dat getal 2.000 gaat bij mij elke voorstelling te boven. Bizarre hoeveelheid.

Ik leefde vroeger voor, en op, de drank. 'S ochtends en 's middags leefde ik op de stress van de kater. Het begon al met wakker worden. Altijd eerst even voelen: voel ik me relatief goed, of heb ik een slechte dag? Het was iedere ochtend maar weer de vraag. Dan gestresst de dag door met soms hartkloppingen, wetende dat ik niet optimaal presteerde en bang om door de mand te vallen. Eind van de middag volgde dan de "release". Gaf mij mijn drank en je hoorde of zag me de hele avond niet. Ik had verder niks nodig. Een triest en benauwend bestaan.

Ik heb terugvallen gehad het afgelopen half jaar, maar liet me er niet door demotiveren. De tijd tussen de terugvallen werd ook elke keer langer. Nu heb ik de laatste weken wat tegenslag in mijn leven en ben positief verrast door mezelf dat ik geen gedachten heb over naar de drank grijpen. Er is echt wezenlijk iets veranderd. Mijn blik is ruimer, ik zoek (nieuwe) oplossingen. Ben daar ook veel flexibeler in. Het is niet meer alles of niks. Het is veel meer blij zijn met wat ik allemaal heb en kan. Alles wat ik al die jaren heb opgekropt en weggestopt (de gedachten en realisaties dat het zo écht niet verder kan) is vrij gekomen met een enorme hoeveelheid energie. Zo voelt het.

 

[kruidenthee67]

Wat fijn voor je! Goed bezig!

Keep up the good work 

 

[Sandro]

Deze week ook weer duidelijk de voordelen gemerkt. Met een scherp werkend brein en een opgewekt humeur is het leven zoveel makkelijker. Dingen waar ik tegenop kijk, worden exponentieel vervelender met een kater. Een mug kan zo uitgroeien tot een olifant. Terwijl ik er nu gewoon even voor ga zitten en het even later af kan vinken. Geeft zoveel meer rust. Teveel onafgemaakte taken en gedachten geven immers stress.

[Sandro]

Zojuist zei Cleo66:

Je gaat goed sandro fijn , dacht net nog aan je onder het sporten . Of misschien je blessure je weer naar de fles had geholpen omdat ik me bedacht dat je alleen op het sportdraadje had gereageerd . Maar gelukkig kloppen mijn gedachten niet.  Keep up the good work 

 Ik snap die gedachte wel. Dat had jaren terug namelijk zeker gebeurd (terugval), maar ik zie het nu allemaal niet meer zo zwaar.

Nu lijkt de blessure ook weer geheeld overigens. Ben rustig weer aan het opbouwen. Geen haast.

[Sandro]

Mijn humeur is momenteel erg afhankelijk van hoe het op het werk gaat. Vandaag ook ups en downs. Dat wil ik eigenlijk niet. Wil stabieler zijn. Aan de andere kant is er momenteel ook weinig anders dan werk en gezin, dus misschien ook niet zo gek dat het zoveel invloed heeft op mijn welzijn. Jullie ervaringen?

[Jannigje]

 Ben / was jij over het algemeen een gelijkmatig iemand wat stemming betreft? Ik niet  echt, bij mij wisselt het vaak en ik herken dat je stabieler zou willen zijn. 

Dit zijn vreemde tijden, alles is anders, dingen die “gewoon” waren zijn weggevallen, we gaan gedwongen anders met elkaar om, dingen die we gewend waren te doen kunnen of mogen niet meer. Het zoeken naar een nieuw evenwicht vind ik lastig. 

 

[bumperjim]

Idem, ups en downs. Net als het weer, gisteren en eergisteren vroor het 's ochtends en vanmiddag wordt het warm. Emoties gebeuren. No more drama.

Straks hardlopen @Sandro kom mee dan gaan we de zon zien opkomen bovenop de bult. 

25 november 2020 bewerkt door bumperjim

[Lonster]

Ja heel erg. Dingen gaan soms traag en communicatie beroerd. Kan me er erg boos om maken. Gelukkig heb ik wel een uitlaatklep, vriendinnen met wie ik dat bespreek, collega's waar ik aan de bel trek. Ik ga nu steeds vaker bellen, gewoon ouderwets met de telefoon. In plaats van al dat mailen en videobellen. En inderdaad bewegen; veel wandelen en zwemmen.

Maar de basis is gelukkig bij mij wel vrij stabiel. Minder de behoefte om te vluchten en ontspanning te zoeken in drank of valeriaan en veel slaapthee. Ik voel me nu eerder boos, dat geeft energie. Hoewel ik daar niet in door moet slaan. Frustratie geeft een ander soort stress en een gevoel van hopeloosheid. Dat is best een proces, en is ook verantwoordelijkheid nemen en doorgaan. In plaats van er over te klagen en vinden dat anderen het moeten oplossen. Zo ervaar ik dat nu.