Klassement

Nog 1 ding en dan kom ik in aktie. Ik heb gisteren een boek gekocht om de Stier beter te begrijpen. De ziekte van Hashimoto. Want zo simpel als het 12 jaar geleden gepresenteerd werd "je neemt elke dag een pil en dan is het opgelost" is het helaas niet. En omdat de Stier geen prater is snap ik er nog steeds weinig van, maar binnenkort veel meer. Een aktie uit de serie "had ik veeeeuul eerder moeten doen".

Bob, op jou kun je de klok gelijk zetten. Inderdaad 11 jaar alweer en ik ga inderdaad gewoon door. Ik moet er niet aan denken om weer te gaan drinken. Jane, bedankt voor de taart. Zoetigheid is nog steeds een zwak punt voor me, maar vandaag mag het. Zeker zo’n virtuele taart Sja, deze week werd er om mij heen gesproken over de triggers om ons heen, zoals in films en andere televisieprogramma’s en in reclames. Dat valt mij tegenwoordig meestal niet meer op en als dat wel zo is, dan triggert het me niet. Dat is fijn, maar ik zie daar voor mij ook een risico. Het is zo gewoon aan het worden dat ik niet meer drink, dat ik dat zomaar zou kunnen vergeten. Daarom heb ik nog steeds contact met lotgenoten, zodat ik scherp blijf. Ik denk dat dat voor mij nodig is en dat is prima zo. Zet hem op mensen!

Ik voelde me bijna zweven toen ik het huis verliet. Ik ben met zoveel liefde ontvangen daar. En die kan mijn moeder ook krijgen en die verdient ze!!! nu hoop ik dat ze 110 wordt. Gezellig. Van de spanning eet ik me een slag in de rondte. Om het maar even verslaving gerelateerd te houden. Ik ben nu ook al vijf weken op weg met afbouwen antidepressiva. Gaat erg goed. Verder gewoon mijn leventje aan het leven. Met (veel) werk en ook veel tevredenheid.

@Rosee, volgens mij merk ik niets. Soms als ik me verdrietig of moe voel of boos of (iets emotioneels) gaat er even een angstig gevoel door me heen. O, jee, als ik maar niet…. Maar ik heb in die dertig jaar al slikkend zo veel downs meegemaakt dat het helemaal niet aan het stoppen hoeft te liggen. Dat geloof ik echt en dan word ik rustig. Ben misschien iets gelijkmatiger van humeur gek genoeg. En lijk wel wat meer te voelen. Maar het is allemaal heeeeeel klein.

Respect voor @Monster en @Jan1000.

Ik ga ook doorzetten. Er is geen alternatief. De enige weg is er dwars doorheen en alles onderweg proberen uit te zitten. En de wijn en sigaretten zelf mis ik echt niet. Scheelt bakken met geld en ik gun mezelf ook heus wat leuks van dat geld. Maar ik hoef gewoon niks. Ik wil vooral met rust gelaten worden. Het liefst kruip ik onder een deken en kom ik daar alleen onderuit om te werken (want dat therapeutische afleiding) tot ik hier doorheen ben. Maar ja, zo werkt het leven niet.

Hier halverwege Wie praat die gaat, van Astrid Holleeder. Daar word ik niet vrolijk van. Wel nog tevredener met mn eigen vredig leventje.

Valentijnsdag vandaag. Eigenlijk zouden we onze geliefde eens geheel anders moeten verrassen. In stijl van de Romeinse oorsprong van dit feest, Lupercalia. Toen slachtte men ritueel een hond en twee geiten, symbool voor de vruchtbaarheid. Vervolgens drenkte men riemen in bloed waarmee de jongemannen naakt door de straten renden om ermee uit te halen naar de dames. Maar het zal wel weer op het zeulen met rozen, chocola en voorgedrukte kaarten uitdraaien.

Heel erg fijn om te lezen @Lika!

Top Jim!

Goedemorgen frummers. Ik heb een heerlijk leeg weekend voor mij liggen. Dat wordt veel haken, lezen en rommelen... Vijf paar schoenen in een paar weken tijd kopen? Mijn hemel, liep je dan op sokken daarvoor? Ik ken mezelf een beetje: het paar wat het lekkerst zit draag ik bijna constant. Zo zijn in de kringloop in het verleden aardig wat dure, praktisch ongedragen merkschoenen terecht gekomen. Nou moet ik ook eerlijk toegeven dat ik moeilijke voeten heb én een heel grote maat. Voor een paar prettige en mooie damesschoenen ben ik aangewezen op een schoenenzaak in Duitsland, de enige zaak waar ik zelfs nog behoorlijke keuze heb. De eerste keer dat ik daar kwam voelde ik me echt Alice in Wonderland Mooi, nu eerst even een bakje...

Gisteren heeeerlijk gemountainbiked op mn atv dagje. Ik was met twee gepensioneerden, dat klinkt misschien suf maar die gasten rijden vrijwel elke dag en kennen alle paadjes op hun duimpje. Dus knetterhard jakkeren helling op helling af, over de rotsen door de modder door de rock gardens door het riviertje door het bos slalommend tussen de bomen door. Net kinderen in een speeltuin. "Als alles onder controle is dan ga je niet hard genoeg" -- Mario Andretti Misschien wel de leukste activiteit ever.

🙂 Mooi dat de afbouw van de somberpillen ook goed gaat. Dat slag-in-de-rondte-eten zou ik gewoon even lekker op de koop toe nemen. We moeten tenslotte ook niet doorslaan in onszelf altijd maar te willen begrenzen. Ik hoop dat het Droomhuisje voor je moeder doorgaat 🕯️

Hilarisch je reactie! Daarom voor jou dit nummer. Voor man en vrouw leuk!

Soms vind ik het toch best moeilijk om trouw te blijven aan mijn werk en mijn verantwoordelijkheden daarvoor te nemen. Zoals vandaag weer, ik begon mijn shift bij mijn achterburen en met wat koekjes uit mijn fietstas te halen voor de hond, zag ik daar ook een mega grote rattenvacht liggen. Aan de poten zag ik nog dat het een rat was, want had ook heel goed een konijn geweest kunnen zijn anders. Nu ja de enige die dat doet hier is mijn zwerfkat die zichzelf hier binnen en buiten laat. Dus ik verwachte wel dat ik hem ergens wel weer zou treffen met flinke vechtwonden. Normaal zie ik hem dan even niet totdat er weer een korst op de wonden zit. Dus daar ging ik eigenlijk van uit. Alleen begon de buurhond te blaffen en dat stopte niet, dus ik ben gaan kijken. En toen zat mijn zwerfkat in de tuin van mijn buren met een bloedende voorpoot. Dat doet hij eigenlijk vrij zelden behalve als hij echt hulp nodig heeft. Zie het als een soort van cartoon van een kat die de rode vlag uithangt want zo ervaar ik dat wel. Dan wil ik eigenlijk stoppen met werken en die kat nader bekijken en kijken hoe ik hem kan helpen. Maar toen hij doorhad dat ik hem gezien had, vertrok hij weer. Dus ik ben maar vast een dierenarts afspraak gaan inplannen voor het einde van de dag. De dierenarts weet inmiddels ook dat dit om een vrije kat gaat dus als ik klaar ben met werken en de kat niet thuis aantref de afspraak weer verzet. Intern wil je dan meteen handelen en meteen tot actie overgaan, maar het is me toch gelukt om de volgende klant niet af te zeggen en gewoon mijn werk te doen. Was wel enorm lastig maar is gelukt! Met een beetje vertrouwen in dat beestje ben ik mijn werkdag doorgekomen en kwam met veel adrenaline thuis. In de garage was mijn straatvechter niet te vinden, maar in mijn huis had hij een dusdanig bloedspoor achtergelaten dat ik hem op de bank al slapende vond. De kat opgepakt in een kooitje gezet en met de fietskar meteen gaan racen naar de dierenarts. Daar bleek dat het vliesje tussen zijn tenen doorgebeten was en maar bleef bloeden. Dat is netjes gehecht en zijn pootje is verbonden. Dat laat hij allemaal wel toe. Maar van zodra we thuis zijn en ik hem in een mandje leg om zijn roes uit te slapen. Vertrekt hij weer van zodra hij wakker is en laat het verbandje dan ook achter. Dat is dan altijd zoiets, bedankt voor je hulp en houdoe en bedankt weer! Ik weet inmiddels dat hem in een bench zetten om te laten revalideren niet werkt dus daar begin ik ook niet meer aan. Maar het als altijd wel vervelend, als je de wond graag op wil volgen en medicatie voor hem hebt en hij dat roesje echt wel beter zou mogen uitslapen om hem dan weer te zien vertrekken. Meestal komt hij dan over een dag of 2 weer terug. Maar dan heeft hij niks meer aan die antibiotica en pijnstilling. En ik vind het altijd een beetje rot om te weten dat hij daar buiten in de kou zijn roes ligt uit te slapen. Van de andere kant ben ik dan ook wel weer blij dat ik mijn verantwoordelijkheden van de dag qua werk, wel heb kunnen volmaken. Het is gewoon even wennen en schakelen met zo een trouwe zwerfkat als die van mij. In die zin, dat hij nooit helemaal van mij zal zijn omdat hij een vrije kat is. Maar als hij in nood ooit gevonden wordt, en ze checken zijn chip hij op mijn naam staat. Hij is een gecastreerde kater van 8 kilo, weinig vet vooral flink gespierd en ik denk zware botten. Maar als hij dan weer naar hier komt, kan ie zich als een kitten helemaal in mijn nek nestelen dan is hij gewoon een uit de kluit gewassen kitten voor mij. En dat vind ik er zo speciaal aan, dat zo een behoorlijke vechtlustige kat die met konijnen en ratten vecht en opgegroeid is in het wild. Mij zo vertrouwd dat hij zich soms als kitten gedraagt bij mij. Volgens mij heeft hij ooit een thuisje gehad, want de meeste zwerfkatten die ik ken of gekend heb, zijn niet zo vocaal als deze. Hij wil altijd het laatste woord hebben.

Hartelijk gefeliciteerd @MijnGerrit. Je staat op 11 jaar. Wow! Door naar de 12 maar? @erik 5 maanden, goed op weg. Proficiat. @Pete en @Maverick houden het ook lekker droog.

Och @Oskargoed groot houden ja. Brrrrrrr…. Ik weet niet meer of ik het gezegd had, maar ik heb denk ik een hele fijne en goede woonomgeving voor mijn moeder gevonden. Ze komt als eerste op de wachtlijst. Nu hoop ik dat zij ook gaat meewerken. Vooralsnog lijkt dat er wel op. 10 Minuten fietsen van mijn huis en op de weg naar mijn werk.

Een collega gaat met pensioen. Met het team komt er een kado om te lachen. Ik kreeg vanmiddag het resultaat te zien. Een pakket van allemaal kleine kadootjes. 'Eerste Hulp Bij Afscheid' heette het. Bijvoorbeeld een taartmix met daarbij een briefje 'Nu ben je echt een oude taart'. En een pak met die zoute koekjes van LU: 'Alle tijd om een tucje te doen'. 'Lachen toch, Oskar?' vroegen ze. Ik zou op zo'n moment het liefst van de aardbodem verdwijnen of in een jankend huilend uitbarsten. Maar je houdt je groot.

🎉🎂 Vandaag een heel jaar volgemaakt! De periode daarvoor was er 1 van vallen en opstaan, struikelen en hakkelen. Ergens is het kwartje toch gevallen en heb ik op 13 februari 2024 mijn laatste glas gedronken. Niet in de laatste plaats te danken aan mijn geweldige AA-groep! Ondanks een periode van werkloosheid lukte het mij om een fatsoenlijke dagstructuur voor mezelf te creëren. Op tijd opstaan, sporten en goed eten. Sinds ik weer werk en verhuisd ben, is het sporten er een beetje bij ingeschoten, maar m’n structuur en goed voor mezelf zorgen heb ik weten te behouden. Ik probeer ook iets positiefs met m’n verslaving te doen. Ik heb meegeschreven aan het welkomsboekje voor nieuwe AA-leden in onze regio, ben lid geworden van de cliëntenraad van een grote verslavingszorginstelling en heb gisteren mijn levensverhaal mogen doen voor een groep van 20 psychiaters die een leergang verslavingspsychiatrie volgen aan de Radboud Universiteit. Aankomende woensdag heb ik m’n penninguitreiking binnen onze AA-groep. Ik heb er zin in en ben eindelijk weer eens trots op mezelf. Ik ga zeker door op de ingeslagen weg en blijf graag op het jaarpact staan!

Hier zie ik niet veel ijs hoor. En het wordt in de dag ook veel te warm.