Klassement

Weer thuis van te etentje waar ik zo tegen opzag vanmorgen,maarrrrrrr IK HEB HET DROOG GEHOUDEN !!! (ondanks dat het moeilijk was) Trots op mezelf dat ik dit kon!! Morgen een ochtend helpen verhuizen. Nu naar bed weltrusten allemaal!!

Goedemiddag. Ik lees jullie en wens iedereen die het nodig heeft sterkte! Ik zit nu zelf op dag 4 en voel me nog steeds niet erg goed. Ben wel blij dat het een keer wat lukt. Nu muziek luisteren, te beginnen met "Run- Snow Patrol" (of de versie van Leona Lewis, uit TVD)

He getver. Dat doet een partner dan weer niet zo gauw.

En het is alweer 1 feb! Allemaal de hartelijke felicitaties en een zoen van de meester of de juf mag je zelf kiezen. Als klap op de vuurpijl, en die verrassing heb ik goed geheim kunnen houden, worden we allemaal geridderd in de orde van het Theezakje! Daar hoort een lintje bij dat je gewoon dagelijks mag dragen, het is vrij discreet maar (dus) heel smaakvol.

Net wat ik nodig had. Dankjewel, Lika .

Leuke voorstelling gezien. Ga even wat minder. Maar zoals op mijn kalender staat: ’er is niets mis met je rot voelen, behalve dan dat je je rot voelt.’ Morgen weer een dag.

Hier verder voor een droge februari?

Mooi @Bor die sleutel en woorden. Zegt eigenlijk alles, prachtig. En 7 meiden, komt vast goed!!! Of niet......tease/grapje(straks weer oma haha). Laat hem maar, dit is het leven idd. Is juist goed @Myle goed bezig. Herkenbaar want ws stond ik er ook zo bij. Dat heb je onder invloed niet eens meer door.De spiegel was wel groot nu, had echt te doen met die man. Die man niet met zich zelf dus waar maak ik mij druk om. @Lonster fijne avond zonder Ziggo, die drukte moet er niet aan denken nu. Met de poezen gaat het goed hier, rangorde is bijna geheel bepaald, goede harmonie. Gaat beter dan ik had verwacht. Woensdag crematie vriendin, er zullen 4 mensen bij zijn. Ik, een vriendin en iemand van de kliniek waar ze in zat en haar bewindvoerder. Heb haar kinderen op de hoogte gesteld waar ze geen contact meer mee had. Vond toch dat ze het moesten weten(ze heeft 3 kinderen) . Ze waren blij om het te horen/weten maar geen van hen wil komen. Ze waren opgelucht, alles zeggend eigenlijk. Hun goed recht. Ik voel mij ook opgelucht, heel raar. Alleen het beeld raak ik niet uit mijn hoofd, toen ik haar vond. Het is anders dan als het op mijn werk is. Logisch ook. Voor het eerst in jaren afgelopen nacht een nachtmerrie. Alsof ze weer leefde, belde ze aan met een zwart/blauw gezicht. Ik deed de deur dicht en zei, nee je kan niet binnen komen, want je bent dood. Heel idioot en eng. Fijne avond allemaal. Spinazie met eitjes, aardappels en een varkenshaasje.

Oh das lief @Isabeau. Ah ik wou dat ik af en toe roken kon . Maar dat zit er niet in. Ik ben een 9j geleden tussen de 4 á 5j (kweet t niet meer exact) gestopt geweest. Met behulp van de nicorette kauwgom. Maar een maand gebruikt. Op een bepaald moment had ik t geweldige idee om toch nog eens een sigaretje te proberen. Dom idee. Dus bijna 3j geleden (op 22 mei denk ik) terug gestopt met de nicorette zuigtabletjes. Nog steeds niet vanaf maar daar gaan we werk van maken. Inderdaad nog steeds die verslavende nicorette @Smaragd. Gejaagd word ik er niet van maar ben lui van nature Jij gaat goed kerel!!

Goedemiddag! Sterkte @Bor. Hier jongste zoon alweer kwaad omdat ie met zn fiets naar de fietsenmaker moest. Hij is nu oud genoeg (14) om dit zelf te doen. Hij weigerde eerst, tot ik zei: dan doe je het niet. Maar zag toen zelf ook wel in dat hij dan zelf een probleem heeft. Nu heeft ie het geregeld Straks naar een leuke tentoonstelling met hem en mn moeder, oudste zoon heeft geen zin. @Etty dat gedoe met die wasmachine is toch eigenlijk juist heel grappig, dat soort dingen horen bij t leven en je man moet niet zo zeurenje bent een topper.

Oh gelukkig Etty. Ik was even bang dat je niet van je af zou bijten. Zulk soort dingen kunnen zo blijven zeuren, als je niet direct reageert. Misschien moet je man wat vaker mediteren

Wie kan zich het nieuwe jaar nog herinneren? O goeie morgen trouwens. Nu zitten we al weer in februari, wat gaat het toch vlug allemaal. Een maand dichter bij algeheel herstel. We zijn zo goed bezig hé? Ja en voor je het weet zitten we al weer in december. Wat ga ik vandaag doen. Beetje poetsen, alvast eten klaar zetten, en dan....... ja de schuur in verder aan m'n lange tafel waar ik dadelijk kan spray painten. Yes. Zin in kanjers.

@bumperjim gedachten verzetten

Moet nog wel kleien dus kan een onsje of 3 minder zijn

Jeeee goed gedaan @super1975! En je had er toch niet aan denken om morgen met een kater te helpen verhuizen, iets ergers bestaat er niet trusten allen

Hi allen, Ik hoop dat het naar omstandigheden redelijk met jullie gaat. Ik post af en toe, en redelijk onregelmatig, dus ik dacht laat ik jullie even een update geven van hoe het me in de afgelopen tijd is vergaan. Korte achtergrond: ik heb in het verleden 8 maanden diazepam 10 mg geslikt op aangeven van de huisarts vanwege slaapproblemen en stress (2014-15), toen cold turkey gestopt omdat het moest, uiteindelijk zelf weer begonnen en in 11 maanden afgebouwd destijds. Veel klachten gehad, maar uiteindelijk ging ik weer goed slapen en de angst nam af, ik werd mezelf weer en ben toen 2,5 jaar valiumvrij geweest. Begin dit jaar vond ik een oude strip in mijn kast, nam af en toe 2,5 mg en de paniek nam gelijk toe toen ik na een paar weken onregelmatig gebruik stopte. Ineens verdween alle zekerheid en was ik bang voor alles, sliep helemaal niet meer etc. Ik kreeg ook veel nachtmerries en lichamelijke paniekklachten (overgeefneigingen, constant verkeerd ademhalen, last van mijn buik) en geestelijk vooral veel het gevoel dat ik ging instorten en allemaal niet meer zou trekken. Toen ben ik naar een kliniek gegaan en ben van 14 mg valium afgebouwd in 6 weken naar 0. Dat bleek veel te snel en ik kreeg antipsychotica voorgeschreven om te slapen. Dat werkte echter contra indicatief en ik heb me in die 6 weken zo ontzettend ellendig gevoeld. Daarna, toen ik terugkwam, bleek dat ik niet mocht terugkeren in mijn baan die ik sinds 1 januari had en dat ik voorlopig ook niet kon reintegreren. Daarnaast moest ik ineens mijn antipsychotica stoppen (seroquel) en kreeg daar weer bijwerkingen van. Daardoor voelde ik me niet gesteund en ontzettend eenzaam, en ook nog eens fysiek en geestelijk ellendig. Heel erg alsof ik de regie over alles kwijt was, ik durfde niet meer alleen te zijn en heb, waar ik normaal van mijn zomer kan genieten, mijn hele zomer binnen gezeten in mijn ouders huis omdat ik niet in mijn eigen huis in Amsterdam durfde te zijn. Ik zag alles heel negatief en was constant bang dat ik alles kwijt zou raken. Ook mijn geheugen testte ik constant en ik was de hele tijd bang dat mijn geheugen 'gestoord' was en niet meer terug zou komen. In die tijd begon ik met hier af en toe een berichtje plaatsen. Heel langzaam ben ik in het najaar weer dingen gaan doen, mezelf gedwongen, ik bleef slecht slapen en geestelijke klachten houden in de vorm van neerslachtigheid, weinig energie en laag zelfbeeld, maar ik vond gelukkig zelf een reintegratieplek waar ik heel langzaam begon. Hardlopen heeft me altijd heel veel gebracht en toen ik daar weer langzaam mee begon na een half jaar weinig tot niks doen (had ook een blessure), af en toe weer met lopen. Ik had me eerder opgegeven voor de halve marathon en die heb ik toen, against all odds, uitgelopen. Op diezelfde dag ontmoette ik iemand op een feestje waar ik de periode erna veel mee omging en het heel leuk mee had. Ik ging meer uren werken en deed weer meer dingen, alleen had ik nog ontzettend last van nachtmerries en vaak lichamelijke klachten, en kon dit per dag wisselen en had ik nog vaak last van angsten, waarvan ik rationeel wist dat ze 'chemisch' en niet nodig waren, maar ik voelde ze wel. Ik was inmiddels door een andere instelling opnieuw ingesteld op 4 mg, omdat dat de dosis was waarop de ergste klachten begonnen in mijn eerdere afbouw. Ik kwam in november tot 1 mg, was in de tussentijd aan het solliciteren voor een nieuwe baan en het was wel een hoop stress, maar ik redde het allemaal net. Het is me gelukt om terug te komen tot mijn fulltime aantal uren van mijn contract, ik werd beter gemeld, ging weer naar sociale dingen toe (waar ik eerder dacht dat ik constant afgewezen kon worden), kreeg in de tussentijd mijn eerste EMDR behandelingen en boekte een vakantie naar Costa Rica. Ik was bijna klaar met mijn afbouw. Ik voelde me vaak nog wel buiten alles staan, disconnected van dingen, maar bleef dingen doen in de hoop dat de nachtmerries over zouden gaan en ik me beter zou gaan voelen. Ik besef me tegelijkertijd dat ik in vergelijking met anderen veel kan, al kostte alles heel veel moeite. Ik werd in Costa Rica echter ziek, na een hele lange heenreis zonder slaap met twee overstappen in de VS, kreeg eenmaal in San Jose een paniekaanval in mijn hostel, werd opgenomen in een ziekenhuis in San Jose en bleek uitgedroogd te zijn. Ik gaf aan bijna klaar te zijn met de afbouw van valium maar kreeg clonazepam voorgeschreven, antipsychotica en antihistamine. De antipsychotica heb ik na het ziekenhuis niet meer genomen, en ik was in de veronderstelling dat de clonazepam dezelfde hoeveelheid was als mijn valium (het waren druppels). De verpleging sprak geen Engels en de arts heb ik maar 2x heel kort gezien. Na drie dagen mocht ik terug naar het hostel en ben ik verder gaan reizen, nog enigszins verzwakt. Ik wilde niet naar huis gaan en heb mijn reis afgemaakt, veel van het land gezien maar voelde me vaak weer disconnected en van de wereld af. Ik zag de zonsondergangen wel, maar voelde ze niet. Ik ging nog eens kijken naar hoeveel mg clonazepam ik eigenlijk nam in vergelijking met valium en dat bleek veel meer te zijn (ongeveer 15 mg!) Ik ben toen al gaan minderen met druppels, en die bleken ook nog maar eens moeilijk te doseren. In Nederland ben ik gelijk terug overgestapt op valium en uiteindelijk op 8 mg ingesteld door mijn arts. Toen hebben we ook besloten verder te gaan met taperingsstrips. Ik ben drie dagen nadat ik terugkwam begonnen met een nieuwe baan, waarvan ik had gehoord dat ik hem had gekregen tijdens mijn vakantie. Mijn relatie ging ook nog eens uit, dus ik begon niet in alle rust aan de nieuwe baan, maar het gekke is dat ik sinds ongeveer een week ineens weer slaap zoals vroeger (ik word moe, ga gapen, ga naar bed, val vrij snel in slaap, ga er in de nacht misschien 1 of 2x uit). Verder maak ik me veel minder zorgen, voel me minder disconnected, heb weer zin in dingen, durf afspraken te maken, ook voor langere termijn, kan op een dag werken weer dingen onthouden, krijg complimenten en vraag me af waar ik al die tijd met mijn hoofd gezeten heb. Ik loop weer hard, ga weer meer uit van het positieve, tot nu toe gaat het op werk goed, heb deze hele week fulltime gewerkt (36 uur), terwijl ik uiteindelijk half oktober met reintegreren begon bij mijn oude werk dankzij het tegenwerken door mijn voormalig leidinggevende. Nu ben ik moe en ga ik ook gewoon naar bed en morgen weer een stuk hardlopen. Zondag begin ik aan mijn taperingsstrips (van 7 naar 2 mg in 28 dagen, en van 2 naar 0 in 28 dagen, dus veel gedoseerder en kleinere porties dan van 14 naar 0 in 6 weken). Eerlijk gezegd voel ik me best goed fysiek en ook al ben ik af en toe nog onzeker en voel ik me nog niet geestelijk top, de afgelopen week ervaar ik echt als een cadeautje en ik kan ook weer veel meer echt contact maken met mensen. En ik slaap en de nachtmerries lijken voor nu een stuk minder. Ik durf eindelijk weer tv te kijken, lees weer een krant, luister vaker muziek, kijk uit naar dingen in de toekomst... Ik weet niet hoe lang dit aanhoudt en of dit een (hele lange) window is van nu al bijna een week, maar ik hoop dat ik dit gevoel niet kwijtraak en het alleen maar kan versterken... Hopelijk geeft dit jullie ook hoop, want ik had het absoluut niet verwacht, ik zag mezelf al na een week proeftijd de laan uitgestuurd worden, niet omdat ik het niet kan, maar omdat ik zou bevriezen bij de gedachte aan alles wat ik ineens weer moet... En tegelijkertijd voel ik ook het verdriet dat ik heb om mijn relatie die over is en weet ik dat verdoven geen optie is want de gevoelens komen nog terug. Elke morgen luister ik voor ik opsta mijn mindfulness, de app Calm (betaalde versie) en daarnaast heb ik allerlei affirmaties op mijn kamer geplakt. Eerst deed ik dat in de toekomst, maar ik begreep dat ik dat in het heden moet doen, anders blijf je denken dat het in de toekomst ooit goed komt. Ik heb weer hoop op een goede afloop en dat is een fijn gevoel. De extreme onrustigheid heb ik nu niet meer, al zal hij ongetwijfeld nog op bepaalde momenten terugkomen. Voor nu ben ik in ieder geval positief. Ik hou jullie op de hoogte van wat de taperingsstrips gaan doen! Anders ben ik 28 maart valiumvrij!

Wat fijn @Skooly het valt mij 100% mee, ik heb 1x een moeilijk moment gehad, eergisteren en realiseerde dat ik stress wilde verdoven en eigenlijk niet eens snakte naar dat wijntje. Ik weet ook dat ik als ik éénmaal begin aan de wijn het altijd smaakt naar meer, dus voorlopig ben ik gestopt. Sterk van je om niet mee te gaan met je vrienden en ik begrijp ook dat het lastig voor je is om iets uit te leggen aan vrienden. Wat snoepen betreft, wellicht een tip voor je: appel met kaneel is een gezonde iets zoete versnapering. Succes weer

Hoi @Skooly gaat het nog goed? Vieren we vandaag ons 4 weken alcoholvrije leven?

Myle, sterkte

Ja en dat is ook gewoon zo. Je kan jezelf ook niet nu gaan zitten wijsmaken dat je het niet fijn vond als je het wel fijn vond. Maar tegelijkertijd moet je je realiseren dat je slechts denkt aan het fijne kersje op de slagroom op de boterham en de boterham was eigenlijk beschimmeld

Goedemorgen, vanmorgen een wandeling met de hond, ze draaide zich heerlijk in de stront ( dat rijmt maar is ook het enige leuke daaraan ;-). Ze is ruwharig, dutje begrijpt hert gaat er niet zo makkelijk uit. Toch lijkt the makkelijker dan een zeurende partner. Februari alweer.... Fijne zaterdag allemaal, geniet van wat er is.

Hoi is er iemand die wilt praten over verlies casino