Klassement

Ik zou veel meer willen zeggen maar ik zeg alleen dit, dikke kus!

Ik heb goed naar je geluisterd Rapske en 1 1/2 uur gepit mmmmmm

Vandaag belangrijk optreden met de band... Voorheen ging dat met veel drank gepaard... Vandaag gaan we het nuchter doen maar dat zal ook wel gepaard gaan met een hoop moeilijke momenten. Maar we gaan voor een strakke show!

Dank @bumperjim: Ben het helemaal.met je eens. Ja, ik kan het óók als bevrijding voelen. Dat was ëén van de eerste gedachten die langs kwam. Er zijn gewoon veel dingen aan verbonden. Is ook niet erg. @bolletje dat denk ik ook wat jij zegt. Ik geloof dat mensen met een reden op je pad komen. Wat ik heb geleerd is niet weg. Dat is een grote winst voor de rest van mijn leven. Óók voor mijn gezin.

Een van de boeiende dingen van dit forum is dat je er zo veel van kunt leren. Zo ontzettend veel, als je er open voor staat. Over jezelf en over anderen. En door herkenning van dingen die je bij anderen ziet ook weer meer over jezelf. In dat licht zijn we allemaal raar. En de moeite waard, jazeker, natuurlijk. Ik denk je dat dichtklappen kunt voorkomen door soms wat afstand te nemen. Van een afstandje ernaar gaan kijken en er ook een beetje om kunnen lachen. Om ons en om jezelf. Dat mag.

Ik geniet enorm! Geen nachtdiensten meer (te lang gedaan), mijn huisdiensten bevallen me best, vind het mooi dat jij ook in de rust gaat!,,

Hier heel vies gegeten. Ik had van die gegratineerde aardappels uit de oven, op zich heel lekker maar toen ik ze had gekocht had ik ze per ongeluk in de vriezer gedaan. Stond erop: niet geschikt voor invriezen In de oven gedaan maar niet lekker. Had een biologische groene kool erbij, nogal saai, en kaasballetjes. Uiteindelijk hadden de jongens nog steeds honger dus tosti's als toetje. Voor 1 keer ben ik het met ze eens: het was niet te eten!

Goedemiddag Welkom MA Elke dag een berichtje op het dagdraadje schrijven helpt mij alert te blijven om de eerste slok niet te nemen.

Spirit, zo hebben we je al vaker gelezen, maar altijd viel je weer terug. En ook nu lijk je dus het therapie/psych deel van je herstel naar achteren hebben verschoven, of in de ijskast gezet, klopt dat? Dan kun je erop wachten dat het weer mis gaat, want je doet wat je altijd deed en dan krijg je wat je altijd kreeg. zoals ik hier vaak lees. De bedoeling van hulp krijgen is dat je de diepte ingaat met de oorzaken, en dan pas kun je anders omgaan met drank, het leven, je kind en kleinkidz, buren enz enz

Een hele goede morgen allemaal Stilletjes hier In elk geval weer een dag zonder verplichtingen vandaag Hoe heb ik ooit kunnen twijfelen of het wel zou bevallen, om mijn werk op te zeggen Zo bang dat ik spijt zou krijgen Nou echt niet he

@Jopie zei; Zoals jij (jullie) leven zou ik nog geen maand kunnen: de dagen rijgen zich aaneen en blijven, hoe je het ook wendtof keert één groot oneindig gat. Geen verplichtingen, geen verantwoordelijkheden.... Niets wat exact op dat moment moet, ook al heb je "geen sjin". Dodelijk. Hier kan ik me helemaal in vinden. Wat is er nu helpend aan begeleid wonen als je de mensen in een kamer stopt en ze geen daginvulling/ritme geeft? Iedereen leert het belang van een dagelijks ritme toch al op jonge leeftijd? Als je dit niet geleerd is, of je hebt het verwaarloosd door een verslaving, zou je toch verwachten dat je dit juist in zo een instelling leert? Zoals ik lees is het enige ritme het ophalen vd medicatie. Ja, dan raak je van slag als de glazenwasser komt. (Waarom doet die in vredesnaam ook de binnenkant??) Geen verantwoording om woonlasten, inkomsten en je ramen worden ook gelapt! Geheel vrijblijvend iets met vrijwilligerswerk of een keer naar de fitness... Ze zouden moeten helpen met een baantje zoeken voor elke dag, een paar uur iig. Vaste tijden. 9-12 werken, lunch, 14 uur fitness, boodschappen doen, 17 uur koken, 19 uur hond uitlaten, zoiets. Het hoeft geen zwaar werk te zijn, denk aan kassawerk bij de AH of zo. Maar dan heb je ritme, collega’s, afleiding.

goeiemorgen frummers Lika gisteren een mooie zin van Rilke gehoord: Leef de vragen.

Ja dat denk ik ook Lika. Wat heeft het anders voor 'n nut om hier te zijn. Alleen maar kinderen krijgen en veel leren en vervolgens dood gaan en alle ervaringen verloren zijn????? Nee hoor daar geloof ik niet in. Ik heb geen kinderen dus ben ik dan niet nuttig geweest op deze aardbol? Het is leren van je ervaringen, zeker met anderen.

7 1/2 jaar, Dylan. Gefeliciteerd!

Ja, echt genieten hè Haddock,zeker als je een leven lang hard gewerkt hebt En nachtdiensten zijn helemaal zwaar

Haddock Long time no see Jij ook nog steeds aan het genieten van je pensioen ? Enne...van die steentjes hoef jij ook geen verstand te hebben hoor

Ik heb vandaag mijn diamond painting binnengekregen 1.20-50 cm 578 zakjes met gekleurde steentjes, heb vanmiddag al twee zakjes gedaan 1 uur per zakje, dus nog maar 576 zakjes te gaan Nou , zo kom ik de winter wel door

@Myle ik vind het ook mooi hoe @Jopie het omschrijft en ik denk wel eerst na voor ik iets ga invoeren in mijn leven.

Er is niks helpend aan mensen begeleid te laten wonen zonder enige structuur. Er zit nog een verschil tussen de vorm waarbij je met een aantal mensen samen een huis deelt (Vaak eet/kook je dan gezamenlijk en zijn huishoudelijke taken verdeeld etc) of een eigen plek hebben. Ik ken het allebei en hoewel ik het fijn vind om niet constant rekening te hoeven houden met huisgenoten ging het toen wel beter. Door de structuur van zulke basale dingen lukte het me makkelijker om tussendoor ook regelmaat aan te houden en was de stap minder groot om naar vrijwilligerswerk te gaan en hobby's uit te voeren. Dat ik zo weinig begeleiding krijg ligt er trouwens vooral aan dat hier ook mensen zitten die (extreem) veel hulp nodig hebben. Daar gaat tijd en energie in zitten. Ik hou me daarentegen teveel op de achtergrond en probeer het allemaal maar alleen te doen. Dus het ligt voor een deel ook bij mij. En een vaste baan, ookal is het 2 uurtjes per dag op een vaste tijd is niet goed haalbaar nu. Daarvoor heb ik teveel last van dissociatie oa.

Och Jane, wat moeilijk ja. Ik heb het idee dat het voor mensen die niet 'gemakkelijk' vormbaar in het malletje van de maatschappij zijn, steeds moeilijker wordt. Op elk gebied helaas. Targets, doelen, tijd alsof het zo gemakkelijk is....

Dagpact: Rapilos Bor Manou Spirit Meisjeamsterdam Cleo666 Sandro Ik moest namen uit verschillende posts pikken, als het goed is dan missen we nu niemand

Welkom Meisje, hier geloof ik (niet meer) in. Ooit was dit de weg in de 70er en 80er jaren; sensitivity training, tot op het bot afgebroken worden eer je weer kon opbouwen encouteren enz enz, In die tijd zijn er veel nieuw soort trauma's ontstaan. Bij jouw verhaal vroeg ik me af of in dat mooie jaar je relatie al ten einde was? Je hebt een sterk jaar geleefd, en dat reizen was alleen, dus ik denk dat je een sterke vrouw bent. Sterke mensen hebben vaak een zachte kern. Ik zou je adviseren die kern op een zachte manier weer te ontdekken, respect voor je verleden, en niks ergens doorheen breken. Ook EMDR kan zacht zijn. Belangrijk is wel dat je dan niet drinkt. Helen kan subtiel, stapje voor stapje, een hele sterke basis worden. Een nieuw fundament, voor jou hernieuwd misschien want je hebt al sterke ervaringen. Ze was je, en diep vanbinnen ben je nog zo. chmische middelen zijn soms erger dan de kwaal, maar dat weet je nooit vantevoren en soms zijn ze (tijdelijk liefst) gewoon nodig. Bouw af, verantwoord, die pillen. Google eens op yoga, een fakirmatje, om weer natuurlijk te leren slapen, meditatie en Mindfulness kunnen na de EMDR misschien ook helpend werken. en vooral; je MAG helen. je kunt helen. En een maand is kort, wees mild en gun jezelf de tijd die je nodig gaat hebben.

Nee hoor Bor, je bent niet paranoïde . Het is een bekend psychologisch verschijnsel, derealisatie of depersonalisatie. Dat zijn twee verschillende dingen trouwens, maar lijken op elkaar en kunnen ook beide vóórkomen. Laat Google er maar eens op los.Kan door stress worden veroorzaakt. Ik heb er zelf heel lang last van gehad. Wat mij hielp: met twee benen op de grond gaan staan en hardop je naam noemen, wie je bent, je leeftijd, je kinderen, je man enzovoort. Om terug te komen naar de werkelijkheid. En iets wezenlijks gaan doen, afleiding zoeken helpt.

@lady jane dank! Dat is het en juist door die vragen te leven en te voelen (EN ze hier neer te schrijven!) kan ik weer ademhalen. Ik begrijp nu ook dat ik altijd op zoek was naar HET goede antwoord op elke vraag. Maar dat is er helemaal niet. Er is gewoon van alles. Dat alleen al te mogen voelen geeft ruimte en volstaat. Nuchter blijven helpt ook een stuk. Die tranen moesten er toch even uit....

Hoi Smaragd, Leuk initiatief Ik doe dit jaar wel mee (beetje meer tijd nu )

Ooit in een grijs verleden heb ik, met 3 broers samen, op 1 dag het IJsselmeer rond gefietst. 2 deden dat elk jaar als ritueel, met de jongste had ik een afspraak het te proberen. Ter voorbereiding had ik een vakantiefoto in stukjes geknipt en bijna dagelijks 1 stukje naar zijn brievenbus gefietst, 60 km per dag. Hij was student en deed weinig ter voorbereiding. We hebben beiden t gehaald, hij is er doorheen gepraat door zijn broers, was depri, maar eenmaal halverwege is terug geen optie. Ik ben op adrenaline, wilskracht en verwondering meegefietst. De kameraadschap tussen hen, heeft mij psychisch ook opgetild tot grote prestatie. Ik heb die dag mijn scheiding verwerkt. Als ik dit kon, kon ik immers alles? Zo zie ik stoppen met drinken ook een beetje. Op een heel ander vlak, maar elke stap op mijn nieuwe weg helpt mij geloven dat ik dit kan, juist omdat ik puur, zonder verdoving het leven aanga. Ook pijn, strijd, overgave. Het lijden, in al haar facetten, zou onze Winchung zeggen.

Wil andere draadjes er niet mee opzadelen maar de discussie maakt wel iets in mij los en dat wil ik delen hier. Mijn laatste binge, zo blij dat ik dat hier heb gemeld toen. Dat was echt een gil om hulp maar ook weer niet. Moest op mijn manier en zo werkt het niet natuurlijk, niet altijd. Sorry @Bor tag jou even en nog een paar anderen, vertelden mij toen wat doe je kinderachtig. Je bent je aan het gedragen als een kind en dat klopte! Ik ging weer dreigen om te gaan drinken(trek). Alles of niets. Niet doorzetten, weer terug in de binge bijna. Toen ik het woord kinderachtig las(de schop onder de bekende kont). Dacht ik, ik zal jullie krijgen, dronk zo 4 halve liters bier op in een uur. Nou , geweldig. Beroerd en duizelig was ik. Ging op bed liggen en toen dacht ik ZELF ja wat ben je kinderachtig bezig. Die trap en die woorden hielpen mij dus wel. Dat wilde ik nog wel toevoegen. Ik was toe aan die woorden. Gelukkig kwamen ze door anders had ik er nu heel anders bijgezeten. Dankbaar voor. Voor anderen hoeft dat natuurlijk niet te gelden, allemaal timing denk ik dan. Wat ook weer onzin is, kan zo maar te laat zijn.

Dat gevoel was ik idd gelukkig al een tijdje kwijt. Doe jij maar weer ffies je best, het komt goed, nog even volhouden. Hier gaat het best goed, z’n gangetje.

@Lonster en soms laat hij een punt los, gevolg dekbed helemaal scheef erin en niet goed in die punten. Echt dan kan ik zo kwaad worden. Dan moet het weer opnieuw haha. Soms heeft hij geen zin meer dan, ik nog bozer dan. Probeer ik het alleen lol. Hij zegt als we slapen verschuift het toch allemaal weer, ja nou en??. Nu lach ik erom, op die momenten niet. Echt een tic van mij @Lika

Ik ga weer even verder huilen zo. Mensen, houd vol. Soms is het even helemaal niets en ellendig. Maar dat gaat weer over. (toch?)

@nancy

Waarom moet dit nu zo keihard en geïrriteerd gezegd worden??? Kan ook constructiever sorry. Niet iedereen is zover als jezelf ws bent. Kom op zeg.

En intussen huil ik wat. Zo op de fiets... Drinken helpt geen sikkepit. Jullie wel. Dank Weet je. Soms is het ok hoe dingen zijn gegaan, maar heb je toch een boel te verwerken. Ik ben blij dat ik kan huilen. Jaren niet gekund. Er zijn vele werelden in deze ene. En soms ook in ëén mens.

Bij mijn zoon met Asperger werkte het ook niet; sterker nog, hij heeft het geprobeerd omdat hij wilde zijn zoals anderen en wilde ook voldoen aan de eis vd maatschappij dat mensen hun uitkering moeten verdienen en liefst nog van die uitkering naar loon groeien. Nou hij heeft het geweten, is helemaal terug bij af, nog een groot gevoel van falen erbij en moedloos ook nog, want wat nu? En dat terwijl hij juist tevreden was met hoe het ging. Ik ben heel erg voor hulpverlening, therapie, structuur en jezelf weer nuttig gaan voelen, maar er is geen standaardmanier en in de hulpverlening is te weinig tijd, inzicht en kennis soms om mensen een maatkostuum aan te meten. Mijn hart breekt soms als ik hem nu spreek. Ik zou graag voor hem iets heel anders willen, maar wat, en hoe? pfffft.

#