Klassement

Lieve strijders, Hier weer even een update vanuit mij. Ik ben inmiddels een maandje benzo-vrij! En wat een verademing is dat. De continu-aanwezige onrust in mijn lijf is zo goed als helemaal weg, ik heb lichamelijk geen ongemakken meer en word ook steeds krachtiger in mijn spieren. Ik zie niet meer wazig uit mijn ogen, ben niet meer duizelig en ook de benzo-belly is GONE! Ik heb natuurlijk nog wel een aantal klachten, maar dat kan ook deels (het herstel van) mijn burn-out zijn en/of aan mijn anti-depressiva liggen. Wat ik namelijk nog steeds ervaar is dat ik vlak ben. Ik doe veel vanuit mijn HOOFD momenteel, omdat ik nog niet echt kan VOELEN wat ik wel of niet wil. Dat vind ik nog steeds lastig, want ik ben een echt gevoelsmens en dat mis ik enorm. Soms kan ik er goed mee omgaan, maar op sommige dagen word ik er ook down van. Daarnaast heb ik ook nog last van lichte oorsuizen. Maar eerst hoorde ik dat continu, nu alleen nog in stille ruimtes. Sinds begin januari ben ik begonnen met sporten, bijna iedere ochtend volg ik een groepsles. bijv. Body-Balance, YOGA, maar ook zwaardere lessen als Be-Fit en Step-Fit. De eerste week kon ik geen les volhouden, maar nu kan ik goed meekomen. En daar ben ik blij mee, dat geeft vertrouwen. Mijn klachten en geestelijke/lichamelijke toestand is dus enorm verbeterd. Ik ben nog niet 100% mezelf, met name door de vlakheid. Een echte window heb ik dus nog niet ervaren, maar de waves (mindere dagen) zijn ook niet te vergelijken met een aantal maanden geleden. Ik mag blij zijn hoe het nu met mij gaat. Natuurlijk wil ik nog veel sneller en mijn gevoelsleven terug, maar die tijd komt. Daar blijf ik in hopen. Ik hoop dat dit jullie een beetje moed geeft, want jeetje wat heb ik me lang slecht gevoelt. Ik heb gedacht dat de mentale klachten nooit meer beter zouden worden. Maar dat gebeurt dus ECHT! Het komt goed, vroeg of laat, maar het komt goed. Veel liefs en vechtlust gewenst, Loraa

Hijg hijg, boem, knal, auwauw kreunerdekreun. Goeie morgen lieverds, 't is heel glad. Deligaf lieverd, dit is voor jou. Heel vlug gehaald want 's ochtends zijn de bloemen nog erg vers en jij verdiend alleen het allerbeste. Zo, hier vandaag bezoek. Iemand die ik heb leren kennen in Blixenbosch na mijn herseninfarct. Gauw poetsen. Ow en gisteren met een begeleidster gesproken over mijn rotgevoelens. Niet met de desbetreffende persoon hoor. Ben tot de ontdekking gekomen dat die desbetreffende persoon zich moeilijk in kan leven in andermans gevoelens, maar gericht is op het maken van dingen, en dat ook erg goed doet. Dus voelde ik me gisteren weer lekker rustig en heb lekker geslapen.

Goeiemorgen! Goed zo @bolletje dat je een gesprek bent aangegaan. Én dat je daardoor ook rustig hebt kunnen slapen Hier een bizar goede, ja je leest het goed, nacht gehad. Gisteren was mijn jongste poeslief. Ik mocht haar zelfs helpen met haar huiswerk (overhoren) Een unicum!! Mevrouw is nogal van het "ik doe het op mijn manier. Ik heb geen sturing van jullie nodig!!" Ze kwam er achter dat de leerstof toch wel beter blijft hangen op deze manier 'sAvonds in bad gaan liggen, wat tv gekeken en als een blok in slaap gevallen. Ik schrok me rot van de wekker Dus JEUJ!!!! een goede nacht gehad!! Ben wel zo gaar als een kanarie nu.... Mensen doe voorzichtig! Het is echt spekglad!! Fijne dag allemaal!

Ja zo moet het zien. Obelix is in de toverdrank gevallen, heeft niks meer nodig

Ik vind niet drinken in de kroeg / tijdens etentjes makkelijker om vol te houden dan wanneer ik alleen thuis ben. Alleen thuis was ook waar ik het "echte" drinken deed, waar anderen bij waren dronk ik zelden excessief. Nu ik daar achter ben gekomen probeer ik in de weekenden wat meer te ondernemen want dan zijn de momenten alleen thuis korter en is de verleiding minder groot.

@Deligaf1 Wat is jouw verhaal heftig. Je zegt dat de diagnose van parentificatie klopt. Nou dat is dan jouw schuld niet! Je bent gemanipuleerd als kind en nu draag je de gevolgen. Ik begrijp wel waarom EMDR alleen wordt geweigerd. Dat lost het fundamentele probleem niet op, namelijk je eigen identiteit opeisen. Waarom probeer je die groep voor jongvolwassenen niet? En zien hoever je daar mee komt? Vooral, geef niet op, aanvaarding van wat er met jou is gebeurd is een belangrijke stap. Pas daarna kan je beginnen opbouwen! Veel liefs

En ik hier met een warme chocomelk

Raar hoe de brein soms werkt. Hoe kun je zucht hebben naar iets wat alleen afbreekt :/ Normaal had ik meteen van de situatie gebruik gebruik gemaakt en de dag zoveel anders beleefd dan dat ik nu doe op de bank met mijn theetje.

Wat knap van jou dat je nee hebt gezegd. En inderdaad is wandelen helend. Ik had vandaag ook trek in een wijntje en heb heel hard stop tegen mezelf gezegd. Het brengt me uiteindelijk niks als ik weer die hele fles leegdrink.

Klinkt goed Linda. Knap dat je de Tia Maria hebt afgeslagen. En niet hebt gezegd "Nou een héél klein glaasje dan... " Lekker wandelen.

Vandaag weer gewandeld en het voelt zo goed om buiten te lopen en zo helend! Onderweg samen met mijn vriendin even bij haar moeder gestopt en die maakt zelf Tia Maria. Vroegen of ik een klein borreltje bij de koffie wou proeven... nou nee want ik heb het nooit bij een klein borreltje gehouden dus ik pas even voor de zuipfestijn daarna en de kater morgen! Het word morgen weer wandelen totdat ik ergens in mijn lijf / geest rust kan vinden !!

@Kaida74 Ik slaap nog niet zoals het was, maar het gaat steeds beter. Ik word nog vaak wakker en droom veel, maar de nachtmerries zijn al een tijdje niet meer geweest @pixel en @Kaida74 het gekke is, is dat ik me al leeg voelde voordat ik startte met antidepressiva. Dit lege gevoel kwam na een reeks van paniekaanvallen en continu angstgevoelen die toen ongeveer twee weken aanhielden. Wel zat ik toen al een dikke week aan de oxazepam 3x daags. Ik ervaar nu geen leegte meer, maar een vlak gevoel.. Psychiater zegt dat dit lege gevoel destijds kon komen omdat er geen ruimte was voor gevoelens ivm de angst en paniek. En verwacht inderdaad ook dat de vlakheid is gekomen door antidepressiva, en dat dit minder wordt als ik ga afbouwen. Alleen mag ik pas afbouwen vanaf mei dit jaar :/ Maar al met al, het gaat echt zo veel beter. Daar probeer ik me op te focussen. Ohja, ik had ook hartkloppingen tijdens afbouw, zijn ook helemaal weg

Ze geven wel toe dat benzo's net zo verslavend zijn als heroïne: https://www.ggznieuws.nl/home/weinig-controle-op-gebruik-verslavende-slaapmiddelen/

Ja dat kan natuurlijk ook als afleiding maar ik zie het helaas nog als verleiding haha. Komt nog wel! En anders heb ik voldoende kroeguurtjes opgebouwd dat ik de aankomende jaren ook wel zonder kan

Ben niet enorm grieperig hoor maar lekker voelt het niet. Huisarts is echt niet nodig. Wel gebruik ik nu minimaal 2 paracetamol op een dag anders lukt werken niet.

WoW Ron, echt super knap! Die kroegen vermijd ik persoonlijk voorlopig echt nog want volgens mij word ik dan met de laatste dweil naar buiten gebonjourd! Mijn eerste echte uitdaging zal in maart zijn dan zijn we getuigen bij vrienden!!! Zij weten wel van mijn ‘problematiek’ dus zal wel meevallen!!! Maar top zeg, etentjes, kroeg in en dat zonder alcohol. Zal ook wel een verademing zijn en een goed gevoel geven!!!

Goedemorgen, hier ook helemaal wil, zo mooi. Er zaten net 2 Vlaamse gaaien in mijn mini tuin, die zochten eten denk ik. Dagpact: Lars Kohtje IJsvogel

Wou een spacecake maken heb je een recept?

Mogge! Wat gaat er in je cake?

Goedemorgen. Bak ze Lars!

Hihi, wat een mooi verhaal! En herkenbaar, wat was ik toch vaak brak. BLEH!!! Maar jij hebt er ook al weer 30 dagen opzitten je bent een topper!

Lieve Tim, vlak de benzo ontwenning waar je nog in zit niet uit. De genezing heeft waarschijnlijk ook echt nog tijd nodig, dus alles komt snoeihard binnen waarschijnlijk. Dat je inzicht hebt in jezelf en erkent dat hun diagnose waarschijnlijk klopt grotendeels, neemt het verdriet niet weg. Als je jonger bent is het vaak lastig voor psychologen om de precieze diagnose goed te doen als het complex is. Het blijven natuurlijk mensen. Wat ik vooral ook hoor is dat je je eigenlijk helemaal niet begrepen voelde door de vrouw met wie je het gesprek had. Ze heeft niet geluisterd naar wat haar verhaal met jou deed. En daar is ze in tekort geschoten. En ik vind dat je echt naar voor je, want je hebt juist al zo hard gevochten het afgelopen jaar. Maar ik hoor je.... het was pijnlijk om te horen, en moeilijk te verwerken. Verwarrend misschien ook? Ik heb nooit een label gekregen, maar ik heb wel echt een behoorlijke weg afgelegd, op zoek naar wie ik zelf was de afgelopen 7 jaar. Door emotionele verwaarlozing heb ik ook weinig ruimte gehad mijzelf te ontplooien en te vinden. Ik vloeide al snel samen met de persoon met wie ik was. Daardoor vond iedereen mij juist geweldig en heel fijn om bij te zijn, maar het was niet goed voor mij. Het vinden van jezelf is sowieso een proces voor ieder mens ( als dat enige troost biedt...) Ik geloof dat iedereen die zichzelf wil vinden, zichzelf zal vinden. Dus er is in mijn ogen hoop! En therapieen kunnen daar bij helpen. Soms eerst de ene en dan de andere, om te bouwen ... stukje voor stukje. Meestal is er in een groep ook wel veel oog voor de individu en of de vorm echt aansluit bij iedereen. Je zou het kunnen proberen, met de aantekening dat jij denkt dat dit mogelijk niet goed zal gaan. Als je het wel probeert, met een zo open mogelijke houding, en het lukt uiteindelijk toch niet, dan komen de psychologen van de groep er denk ik snel genoeg achter en zullen ze opnieuw met je aan tafel gaan zitten om te kijken wat dan wel een goede vorm van therapie zou zijn. Geef het niet op hoor, je bent al zo ver gekomen! Zolang je leeft is er hoop

Zo herkenbaar, ik heb dat soms nog steeds. Dan gaat het dagen of weken goed en ineens is het weer even mis. Gaat ook altijd weer over, dat is het goede nieuws.

Aaaahhh lieve @Deligaf1 wat verschrikkelijk *piep* voor je!!!! Wat een wanbeleid en diagnoses hebben ze gesteld. Knap me voorstellen dat je niet weet wat je er mee aan moet..... Hier spuien kan en mag altijd!!! Dikke oprechte warme knuffel voor jou!!!!!

Past niet..... Net nog geprobeerd (grapje!)

Allemaal heel erg bedankt voor jullie lieve en bruikbare reacties. Ik heb hier veel steun aan. Hopelijk kan ik helpen op de termijn o.a. te delen hoe het gaat en waarmee ik het afbouw. Inmiddels ben ik flink begonnen met inlezen , waaronder de genoemde Ashton Manual en het lezen van de informatie over taperingsstrips. Voorlopig ga ik eerst zelf de haldol afbouwen op korte termijn , daar ik die toch al redelijk laag zit en dan verwacht ik dat het beter te doen is om Lorazepam af te bouwen (1 ding tegelijk dus). De afbouw doe ik met om de dag 0,25 wisselen met 0,5mg en dan in het weekend twee keer 0,25 en dan 0,25 volhouden , anders proberen te vijlen naar ongeveer 0,375mg. Daarnaast zal ik ook andere dingen moeten optimaliseren in voorbereiding op die afbouw, waaronder caffeine gebruik (koffie verminderen en alleen in de ochtend) ivm halfwaardetijd daarvan , en mijn slaaprituelen op orde krijgen (geen tv/smartphone vlak voor slapengaan en constante tijden naar bed). Ik denk , en krijg ook mee van de psycholoog/arts dat dat soort zaken helpen bij het afbouwen. Zodra ik aan de afbouw van Lorazepam begin, zal ik deze eerst laten omzetten van 1,25 mg (helft van 2,5mg) naar een 1mg pil via de huisarts en vandaar af verder afbouwen , eventueel als het niet lukt naar Diazepam daar ik lees dat Lorazepam tot de potentere middelen behoort en Diazepam. Daarnaast meer gelezen over halfwaardetijd van de middelen, verbazingwekkend. Ik ben in ieder geval van overtuigd dat het belangrijk is om optimistisch te blijven en positief er tegenaan te blijven kijken... lees ook filosofie en mediteer . De uitdaging blijft wel het plannen , ivm werk , en dus probeer ik het te plannen tijdens vrije dagen / periodes. Nogmaals allemaal bedankt voor jullie fantastische reacties, hier ben ik echt mee geholpen, ik zal actief blijven op dit forum en laten weten hoe het gaat. Als jullie willen praten , stuur gerust een bericht.

Mooi geschreven @Kannietmeer Ik merk dat ik op mijn slechtste dagen denk; grrr ik zou mijn huisarts hetzelfde toewensen. Op mijn betere momenten denk ik weer nuchter en ga ik ervanuit dat ze me nooit opzettelijk dit heeft aangedaan. Maar dat begrijp ik nu pas sinds ik op het forum zit en lees dat er zoveel artsen zijn, zelfs de artsen die hier juist in gespecialiseerd zouden moeten zijn, (zoals verslavingsartsen en psychiaters) er te weinig vanaf weten. En dit weet ik inmiddels ook uit eigen ervaringen. Daardoor bedenk ik me maar, artsen hebben geen idee hoe erg het werkelijk is of kan zijn. Of misschien willen ze het wel niet geloven idd. Omdat de werkelijkheid te erg voor woorden is, dat zo’n middel ooit op de markt is gekomen. Maar rustig relativeren zit er op sommige dagen niet bij idd. Ik sprak vanmiddag mijn psychiater weer en de momenten waarop ik niks kan, blijft ze op angst gooien. De angst om iets te doen? Pffffftt de moed zakt me dan in de schoenen. Mijn man zat er naast en heeft niks gezegd en zijn tong zowat afgebeten. Mijn man heeft ontslag genomen onlangs. (Vanwege de zorg en steun voor mij) Daar zei ze wat van; wat een heftig besluit. Ik zei dat ik het het liefste vond wat ie ooit gedaan had voor me. En dat dit ook iets heel heftigs is als zoiets je overkomt en dat er dan soms heftige maatregelen genomen moeten worden. Toen bleef het stil. Ik laat het maar gaan. Ik heb soms wel het idee (zo zei mijn man het vandaag ook) dat artsen een soort arrogantie hebben over zich zoals; ik ben arts dus ik weet het beter. Ik heb er namelijk voor geleerd. (Natuurlijk niet alle artsen) en ik heb het idee dat de verpleegkundigen die ik heb gezien, het meer geloven en serieuzer nemen. En ik heb er heel wat gezien. Het valt me gewoon op. Het is misschien ook moeilijk te geloven als je iets hebt geleerd van een dure studie, waar je veel tijd, geld en energie in hebt gestopt, toch anders blijkt te zijn dan de werkelijkheid... en soms denk ik ook op mijn goede momenten. De benzo’s zijn niet alleen maar slecht. Ze kunnen in eenmalige toendiening zeer nuttig zijn, zoals bij een insult. En voorheen heeft de oxazepam mij succesvol zonder zenuwen door 2 praktijk examens geloosd. Maar goed dat waren ook eenmalige acties en dan raak je natuurlijk niet verslaafd. (Maar dan moet ik wel echt goede momentjes hebben, als ik daar aan denk ;)

Gelukkig zijn dromen bedrog. Van harte gefeliciteerd met je vriend. Mooie leeftijd, 50. Ik ben al 10 jaar 50, haha

Goed om te horen, ik denk dat soms echt wel ! Dat de leeftijd er toe doet. Hoop zo dat mijn receptoren weer weten wat ze moeten doen. Ik doe er misschien wel teveel aan , EMDR , gisteren coaching met paarden , was wel een geweldige ervaring.trouwens . Vannacht ren goeie nacht gemaakt , maar desondanks weer een wave , veel last nog steeds van oren, nek schouder rugpijn , echt overal spierpijn.en vandaag weer *...... nerveus, hoe is het allemaal mogelijk!!!! liefs voor jullie , en blijven hopen. Vertrouwen op genexing Eleo

@adver 2,5 mg Lorazepam, kan voor sommige mensen wel gelijk staan 25 mg Diazepam zelfs. ( Zie de tabel in de Asthon Manual, de benzo afbouw bijbel) Ja, het heel goed mogelijk dat je afhankelijk bent geworden. Ik spreek in deze gevallen liever niet van verslaving, maar van afhankelijkheid. De dokter heeft je een medicijn voorgeschreven, waarvan je het gevaar niet wist. Je hebt niet genomen, om lekker high te worden neem ik aan. Propranalol wordt vaker gegeven, maar ik kan inderdaad bevestigen dat je hart puur moeilijk doet door de lorazepam. Ik had het ook en ben 40 jaar. Nooit eerder gehad , en het is ook verdwenen nu ik benzo vrij ben. Eigenlijk is het het beste als je afbouwt. Je lichaam kan altijd weer meer en meer tolerantie opbouwen en dit is schadelijk voor je lichaam, denkvermogen, geheugen, emoties en uiteindelijk heb je dan dus altijd het risico in ontwenning te gaan waardoor je weer moet ophogen, totdat niets meer werkt. Deze middelen zijn schijnhulpmiddelen en werken eigenlijk alleen maar heel tijdelijk, en vormen dan al heel snel een gevaar voor je gezondheid. bijna al je gezondheid wordt bepaald door je darmen. Zorg je dat je darmen weer gezond zijn, dan is de kans groot dat alles weer gezond gaat functioneren. Daarvoor is soms wel wat extra kennis nodig, van iemand die alles weet van voeding en darmen en de rest van de chemie in je lichaam. Mijn advies is zeker af te bouwen. Dat kan je het beste doen om Diazepam. Je zal hier met je arts over moeten spreken. En dan zeeeer langzaam afbouwen is mijn advies. Je lichaam vertoond nu al tolerantie ontwenning en is het er dus al niet mee eens. We ontmoeten elkaar makkelijk ( de forumleden) in de huiskamer onder Ditjes, Datjes en Dagraad, waar we elke dag een huiskamer openen ( wie het eerst komt, opent..) Daar kijken de meesten die hier vaker zijn altijd wel even. Daar kunnen we elkaar steunen en even vertellen hoe het vandaag gaat, waar je tegen aan loopt, of wat je ook maar wilt delen. Ook als het goed gaat willen we het graag van elkaar horen. Sterkte! X Liz

@pixel Ik heb een overlevingsmechanisme gecreerd achter mijn verdriet mijn hulpvraag is dan ook het verwerken van verdriet en wat daarna komt oke. Als ik bij z’n jongvolwassen groep kom dan stel ik mij heel vijandig en defensief op en ik wordt dan extreem woedend. Dat gaat me meer energie kosten dan dat het me waard is op dit moment. Het laaste stukje (ik) wat ik nog voor dat gesprek had is nu weg. Als er gedachtens komen of gevoelens dan vraag ik me af of die wel echt van mij zijn. Ik word dadelijk terug gebeld door de crisis dienst omdat ik er helemaal gek van wordt.

moeliijke week.Vorige week kwam mijn dochter van 20 die bipolair is ,s;nachts naar me toe en huilde.Ze wil zich inschrijven bij de levenseinde kliniek,omdat ze alleen maar lijdt.Eergister had ze een afspraak met de pschiater en kreeg ik een telefoontje ,mama ik word opgenomen. de 4e keer al in 1 jaar.Ik ging naar haar en zat bij het gesprek met de psychiater en de psychiatr bevestigde dat hij t niet onder controle kon krijgen. Het enige wat ze nog konden proberen is Lithium ,hij schreef dat liever niet voor ,vanwege de ernsitge bijwerkingen,maar als t niet anders kon,moest het. Ik ben daarna verloren naar huis gegaan.Zoveel gedachtes ,ik weet niet wat ik met mezelf aanmoet.Onrust,leegte enz. 1ding weet ik zeker ik wil niet meer drinken,niet meer.Ook al heb ik zucht ,nee ik doe t niet meer.Nu weet ik alleen niet wat ik met mezelf aanmoet. dag en nacht gedachtes die ik niet kan stoppen,mijn kind die zoveel lijd en ik sta machteloos .Het enige wat ik kan is liefde geven,luisteren,er vor haar zijn , maar ik kan haar pijn niet wegnemen.

Ik begrijp heel goed dat er dagen zijn waarop ik niet kan genieten. dat is het probleem ook niet. een dag slapen waar ik voorheen paniekaanvallen van kreeg ook niet kan prima een nacht zonder... (liever moet) maar waar ik van geschrokken was, was dat ik gewoon niet voor mijn baby kon zorgen... ik weet niet hoe ik dat moet combineren en afbouwen en toch grotendeels paraat moet staan. ik moet nog mijn draai vinden in het afbouwen en moederschap. maar ik weet zeker dat ik ook ooit met trots kan vertellen dat ik van de benzo's af ben