Mormel

@Spud: Sorry dat ik het zeg, maar ik vind je niet bijster helder overkomend. Ik wens je veel geluk met je nieuwe kat, maar hoe gaat het met jou? Weet je, ik zou je eigenlijk aanraden om een draadje te starten op wie is wie in dit forum. Heb er zelf daar ook één en niemand maalt erom dat je daar veel verteld. Misschien helpt het jou om de draad te hervinden en geraken je berichten zo niet verloren in deze dagelijkse topics.

@renaldo61: een van mijn diagnoses is bipolair dus ik neem medicatie om mijn stemmingsschommelingen af te vlakken (je wilt me niet tegenkomen als ik naar manie glijdt, dan ben ik een duracelkonijntje dat aangesloten is op een kernreactor). Breek me de mond niet open over kleine zelfstandigen en wat zij verwachten van hun personeel; het ergste zijn zij nog die nooit in een normaal arbeidscircuit hebben gewerkt en hebben kunnen ervaren wat er tegenwoordig voor personeel gedaan wordt. Edit: toch maar niet.

@renaldo61: bedankt. Daarnet gecontroleerd of ik gisteren mijn medicatie wel heb genomen want het voelt aan alsof ik XTC in mijn lijf heb (nooit genomen maar wel bekend met de werking). Daarnet nog in de winkel de hele tijd aan het neuriën en glimlachen. Groot verschil met gisteren toen mijn meest donkere gedachten weer naar boven kwamen. Dat was en zal waarschijnlijk een van mijn problemen blijven op gebied van werk. Mijn vorige werkgever verwoorde dit goed: "op zijn goede dagen is dat de beste werknemer die je kunt hebben, op zijn slechte dagen kun je er niets mee aanvangen". Ik heb dit bij mijn vorige werk lang kunnen opvangen omdat ik zelf het werk regelde zodanig dat ik op een slechte dag gewoon het noodzakelijke deed, vroeg stopte en de rest van het werk doorschoof naar de volgende dag; maar aan dat liedje is een einde gekomen toen mijn werkgever extra winst wou maken en een grote klant binnen haalde, waardoor ik zelfs voor het noodzakelijke gedaan te krijgen minstens tien uur op de werkvloer stond (ja, ja, wettelijk mag je maar x aantal overuren kloppen per jaar, maar de bakkerij was (is?) een sector die zich daar weinig van aantrok). Sorry dat ik weer zaag over werk, maar het is mijn draadje dus ik vind dat ik dat mag. En nu tijd voor een dansje. (Ja, ik zit hier nog met koffie en wel tabak, zo meteen waarschijnlijk best overschakelen op thee.)

Bedankt voor de steun. Eerste dag zit erop, goed verlopen, en aan de horizon begint iets te lonken dat op toekomstperspectief lijkt. De eerste keer dat ik zo zwaar crashte als de voorbije jaren, had ik net mijn diploma en heeft het zes lange jaren geduurd voor ik terug een stabiel leven had. In februari zal het zes jaar geleden zijn dat ik deze keer crashte, dus wie weet, misschien zit ik weer op de weg naar betere tijden. Edit: ik zou er bijna bijgelovig van worden (zeven vette en zeven arme jaren).

@Lampie: met dat lady jane films aanraadt, zou ik je I, addict (op Disney+) willen aanraden. Mij heeft die serie geholpen om de knop om te draaien. Niet dat ik er ben, in dat nuchtere bestaan, nog lang niet want ik herval vaak, maar de nuchtere dagen nemen wel gestaag toe.

Groot gelijk. Gisteren was mijn dag niet maar heb het drinken gelaten. Wat ik wel gedaan heb (en jij waarschijnlijk zult herkennen): 's avonds tien hotdogs gemaakt (sandwish, worstje, saus) en binnengespeeld. Goed ze lagen daarna op mijn maag, maar ik had ook geen verlangen om te drinken. Vandaag nieuwe dag, goed geslapen en ben verbazend rustig onder het gegeven dat ik met een nieuwe baan start. Terug bakkerij (al had ik dit nooit verwacht), helemaal onderaan de ladder starten, maar ik heb er hoop in. Vrij jonge zaak die gerund wordt door een man van nog geen dertig bijgestaan door wat jobstudenten. Reden waarom ik extra hoopvol ben over de toekomst: hijzelf heeft een bloemallergie ontwikkeld, sprak er al over om in de toekomst mijn uren uit te breiden en als ik echt optimistisch mag denken dan zie ik in de toekomst de hoofdmoot van de productie naar mij verschuiven terwijl hij zich toelegt op het koude gedeelte. Maar ik loop vooruit op de zaken (slechte gewoonte van mij). Er is een reden waarom ik een ziekte-uitkering krijg, dus dagje per dagje, net zoals ze op de AA leren.

@knakker: ik zou in de eerste plaats zeggen: geniet ervan. Denk dat dat ook heel belangrijk is, nml dat je merkt hoe je nuchter van zaken kunt genieten en die herinneringen aanmaakt. Daarnaast zou je van deze tijd gebruik kunnen maken om voor jezelf duidelijk te maken wat de gelegenheden zijn waarbij je vroeger begon te drinken zodat je die verdomse triggers kunt identificeren en ruimte hebt om een strategie te bedenken zodat je ze in de toekomst kunt ontmantelen. Enfin, ik vind dat je sterk bezig bent en hoop dat je omgeving dit ook ziet.

Dagpact: renaldo61 Fonny 😊 MaryArt Mormel @knakker: bedankt en ook jij Renaldo61 Als je een beetje in een mooie streek zit is vijf uur prima om de dag te starten met een wandeling. Vandaag wat later opgestaan zodat er minder tijd is om mij zenuwachtig te maken, maar normaal start ik mijn dag met een wandeling. Zeker toen vrouw en stiefzoon hier nog woonde beschouwde ik die uurtjes voor zij opstonden als extra tijd die ik puur aan mezelf kon spenderen (wandelen, lezen, schrijven,...) alvorens de ochtenddrukte begon. Hoop dat iedereen met een fris hoofd aan de nieuwe week kan starten.

@renaldo61: Ik voel eigenlijk niets tegenover mijn moeder. Ik haat ook geen mensen, ik schrijf ze gewoon af en zoek geen contact meer. Gisteren aan de telefoon moest ik mijn best doen om niet te opgewekt te klinken, maar over wat je onderbewustzijn ervan maakt heb je natuurlijk minder controle. Toen ik enkele weken geleden na vijf jaar contact haar hoorde heb ik het de nachten daarna wel mogen uitzweten, dus ik hoop dat dat nu uitblijft. Mijn partner is moeilijker uit te leggen. Zij is eind januari met haar zoon tijdelijk apart gaan wonen, maar in hoeverre dit nog steeds tijdelijk is daar heb ik het raden naar. Ik zie haar wel nog elke week omdat we een regeling hebben voor de hond of zoals daarstraks wanneer ze het brood en gebak komt halen dat ik voor haar maak (gluten- en suikervrij, daar betaal je je blauw aan in de winkel, dus ik maak het zelf). We maken geen ruzie, komen goed overeen, maar er is geen echte dialoog op dit moment. Ik denk dat ze wacht om te kijken of het mij lukt weer te gaan werken en nuchter te blijven om dan ofwel terug te keren ofwel de scheiding in te zetten. Om het helemaal complex te maken: jaren voor ik mijn vrouw leerde kennen heb ik deze woning gekocht met mijn broer, dus hij woont samen met mij (en dus ook met mijn vrouw en stiefzoon; groot huis). Hij is vrijgezel, geen kinderen en voor de helft dus eigenaar. Mocht hij er niet zijn dan zou ik waarschijnlijk zelf de knoop al doorgehakt hebben en heel de boel verkopen (zit met een stevige overwaarde) om elders een appartement te kopen en het op een stevig zuipen te zetten met de rest van het geld.

Dit is misschien een lullige reden, maar waarom ik ervan hou dat het vroeg licht is, is omdat ik dan zwerfvuil kan gaan rapen terwijl alle mensen slapen en niemand mij ziet. Ik heb in het dorp al de reputatie een wat vreemde te zijn, denk niet dat het erop zou beteren als ze mij wekelijks met een vuilzak zien wandelen.

@renaldo61: als je schrijft dat je het gevoel hebt dat alles je ontnomen wordt, dan veronderstel ik dat je het over meer hebt dan Femke en het drinken? Niemand kan vertellen hoe lang je rouwig mag zijn, maar soms helpt het wel om bepaalde leegtes op te vullen door nieuwe ervaringen en gewoontes.

Ben een slechte in het herkennen van mijn eigen gevoelens en waar wat vandaan komt (alcohol hielp daarmee enorm, na zo'n fles whisky wist ik wel of ik kwaad dan wel verdrietig was). Vandaag ben ik na mijn wandeling en ontbijt ingezakt. Hoopte op een even goede dag als gisteren, maar zit maar wat te scrollen. Hoe het komt? Geen idee? Misschien stress voor morgen, al kijk ik er wel naar uit. Misschien het telefoontje gisterenavond waaruit bleek dat mijn moeder terminaal is en ze nu ook een termijn hebben gegeven? Mijn reactie was hoop omdat het dan eindelijk voorbij is, maar allicht heeft dat in het onderbewustzijn weer dingen in beweging gezet. Normaal zou dit een klassiek moment zijn waarop ik drank ging halen omdat het mij frustreert dat er niets uit mijn handen komt, maar ik hou het bij koffie en roken. Moet nog een uurtje wachten op mijn vrouw (ze komt haar gebakjes en brood halen) en hopelijk brengt daarna een siësta verlichting. Anders proberen te accepteren dat vandaag een luie dag is en de focus houden op het niet drinken en klaar staan voor morgen.

@renaldo61: gewoon om te antwoorden op je laatste vraag, natuurlijk had je de kans om je daartegen te verzetten. Zoals ik eerder zei verloopt een gedwongen opname via de vrederechter. Zonder dat deze tussenkomt kunnen ze je niet tegen je wil vasthouden. Natuurlijk had het kunnen gebeuren dat wanneer jij aangaf te willen vertrekken en voet bij stuk hield, dat ze dan de procedure opstarten voor een gedwongen opname, alleen weet ik niet of ze dit hard kunnen maken als er enkel sprake is van verslaving. Eigenlijk is er niets dat je daaraan nog kunt veranderen, maar misschien is het nuttig om dit te onthouden voor de toekomst. (Al gaan we er natuurlijk vanuit dat die situatie zich niet meer voordoet).

@renaldo61: Een poos geleden hebben we al enkele berichten gewisseld over je opname en ik ga mezelf herhalen als ik zeg dat je vrijwillig 486 dagen bent opgenomen geweest. Ik heb zelf in het verleden een gedwongen opname gehad en dat verloopt via de vrederechter, waarbij je in het begin een termijn van 40 dagen krijgt, terug gehoord wordt door de vrederechter (samen met je advocaat) en om de gedwongen opname dan te verlengen moeten ze eigenlijk al met stevige argumenten aankomen. Daarnaast kwam ik hierdoor terecht op een gesloten afdeling (dus geen weekends naar huis en de afdeling zelf verlaat je enkel onder begeleiding), en daar zat niemand met louter een verslavingsproblematiek. Als er sprake was van verslaving dan ging dit meestal gepaard met ernstige mentale problemen. Zoals in je laatste bericht heb je soms de neiging om je in een slachtofferrol te plaatsen, iemand die alles overkomt (schuldigen zoeken, iedereen laat me in de steek) en kennelijk weinig invloed heeft op zijn eigen leven. Heel eerlijk, als psycholoog van de toog: je vermeld enkele malen je moeder, misschien is het nuttig voor jou om een psycholoog op te zoeken en dat jeugdtrauma uit te klaren en te kaderen opdat je niet telkens hervalt in die kindrol. Hoop dat je beseft dat ik dit niet schrijf om je te kwetsen en maak er een fijne droge dag van.

Dagpact: Mormel Goeiemorgen deze morgen. Omdat het zondag is, laten we direct maar de knuppel in het hoenderhok smijten. Ik hoop dat er Europees beslist word om permanent de wintertijd in te voeren zodanig dat het 's morgens vroeger licht is en je niet zo lang moet wachten om te gaan wandelen of in je tuin te werken.

@knakker: Met het roken ben ik gisteren voor de bijl gegaan, maar eigenlijk til ik er niet te zwaar aan en probeer ik mij te focussen op maandag. Voor mij zijn mijn prioriteiten: niet drinken, terug werken en niet roken; in die volgorde. Misschien zou ik er werken aan mijn relatie moeten bijzetten, maar ik denk dat ik op dat vlak weinig meer kan doen dan te werken aan het niet drinken. Vandaag eigenlijk al een goede dag: wasje gedraaid en weggewerkt, gaan wandelen, in de tuin gewerkt en zitten bakken voor mijn vrouw; net iets gegeten en zo meteen een siësta. Het niet drinken gaat redelijk vlot, meer energie maar ik weet dat ik mezelf dan moet intomen zodat ik weer niet ganse dagen bezig ben en meen dat ik dan wel een beloning verdien. Straks nog wat verder werken in de tuin. Deze ochtend al pastasaus gemaakt, dus voor mijn avondeten moet ik enkel nog de pasta koken en na het afwasje ben ik van plan in de zetel te ploffen en verder te spelen met een spel dat ik gisteren opgestart ben. Eigenlijk is het enorm dom. Ik kan enorm genieten van spellen, films/series en boeken, maar als ik drink lukt dat niet en toch blijf ik telkens hervallen in dat drinken. Enfin, eerste week nuchter zit er bijna op, hopelijk het laatste glas gedronken.

117

Dagpact: renaldo61 Mormel Goedemorgen allen. Vandaag geven ze droog bij zachte temperaturen dus ideaal om nog wat in de tuin te werken. Ga mijn dag beginnen met een rondje zwerfvuil te rapen zodra het licht is. Heb het twee weken niet kunnen doen en dus het is eigenlijk wel nodig.

@knakker: ben momenteel te lui om het precies op te zoeken, maar had je hier niet eerder beschreven hoe je een zekere vermoeidheid ervaarde door constant aan te moeten staan voor anderen? Alsjeblieft corrigeer mij als ik me vergis. Want dit is iets wat ik zeer erg herken als een trigger. Ben zelf iemand die altijd voor anderen wil zorgen in het huishouden en ook bij mijn vorige job was ik steeds diegene die altijd overuren klopte uit een soort van plichtsgevoel. Dit werd dan een trigger om te gaan drinken waarbij ik zoiets had van "en nu kan iedereen even de boom in" en ik in feite dronk om niet verantwoordelijk te kunnen zijn voor anderen.

@renaldo61: om het mateloos eten tegen te gaan is er een eenvoudige tip die al kan helpen en dat is geen snelle suikers meer in huis halen. Geen chips, koekjes, etc. maar deze vervangen door fruit, rauwe groenten, rijstkrakkers... waarvan je dan zoveel mag eten als je wilt. Andere simpele tip: in de Belgische keuken hebben we dikwijls de gewoonte om de groenten te maken met een bechamelsaus of andere saus, schrap die sauzen en je schrapt direct een heel deel calorieën.

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 MaryArt Mormel

@renaldo61: ergens begrijp ik je wel, bij mezelf moet ik ook soms wat strenger zijn om te zorgen dat er iets gebeurd. Maar ik begrijp ook wat lady jane zegt: als je alleen maar streng bent voor jezelf en het altijd moeten is, dan bestaat de kans dat je na een poos uit pure frustratie de handdoek in de ring gooit en alle progressie op het spel zet.

Eigenlijk vind ik die bedenking van @bumperjim niet slecht. Niet om commentaar te geven want het is goed dat het zo vlot gaat, maar ergens gaat er toch een oorzaak zitten waarom het in het verleden problemen gaf.

Zo meteen pompoensoep maken en verder hoop ik nog wat in de tuin te kunnen werken. Niets bijzonders eigenlijk.