Mormel

Sorry het was een lastige ochtend, had de nacht door gedaan. Nu terug koffie. Ben wel tevreden dat meer mensen de rust hier erkennen. Denk dat het ook al eerder gezegd is en ik meen dat de persoon daarin gelijk had, sinds de komst van facebook hebben veel fora het gewoon lastig. Ik begrijp het wel, maar toch ergens spijtig als je beseft hoeveel mensen er in het dagelijks leven met een alcoholprobleem kampen en er bij mijn weten niet direct een ander Nederlandstalig forum is dat zich daar specifiek op richt. Hoop dat iedereen een fijne avond heeft en alvast een prettig weekend. Edit: ik blijf dus nog steeds schommelen, hoop dat ik deze keer eens kan doorpakken.

Dit nog even. Heb al veel aan dit forum gehad, maar * (zie moderator, ik doe het al voor jou) de rust hier en hoe weinig er gepost word.

Het was een lange nacht. Drank bijna op net zoals de tabak. Gisterenavond van uitgever de cover gekregen ter goedkeuring. Benieuwd wat het jaar zal brengen.

Ik schrijf me in voor vandaag, maar ben nu nog aan het afronden. Als ik aan cash geraak, ga ik deze avond wel een meeting meenemen.

Vandaag niet op het dagpact en eigenlijk had ik me gisteren al moeten laten schrappen. Ik had ongeveer vijf jaar geen contact met mijn moeder maar sinds haar kankerdiagnose moet kennelijk alle communicatie via mij verlopen. Gisterenavond met haar gebeld omdat ze haar eerste chemo achter de rug had. Ze zit in een rolstoel en kennelijk zorgde de chemo voor koorts waardoor ze ook een hersenscan moest laten uitvoeren. Ze gaven haar vier maanden zonder behandeling en twee jaar met, maar als ik nu hoor hoe ze reageert op de behandeling, denk ik dat het wel eens snel kan gaan. En eigenlijk doet het mij niets. Eigenlijk wil ik gewoon dat ze sterft en uit mijn leven verdwijnt. Dus gisteren ging niet zo goed en vandaag was daarmee ook om zeep. Hopelijk morgen beter.

Bedankt voor de verheldering. Onze is een Amstaf terriër en groot knuffelbeest. Hoop dat Spud niet vindt dat ik haar draadje vervuil.

Wat ik me nu al de hele tijd afvraag: was dit bericht om te lachen of heb je echt zo'n Pyrenese berghond en een kudde schappen? Mocht het zo zijn, knap beest. Op vlak van honden heb ik het wel voor de wat grotere rassen, zeker deze die met een bepaald nuttig doel gekweekt zijn. Toen mijn partner een hond wou heb ik eerst de boot afgehouden, maar toen ik toegaf was wel mijn voorwaarde dat de hond groter moest zijn dan mijn kat. Zo'n keffende Chihuahua is niets voor mij en zeker de soorten als een Engelse bulldog of een mopshondje vind ik simpelweg zielig.

Wat een leuke band heb je met je aanloopzwerver. Wat me wel verbaast is dat je op de weg die je beschrijft zeventig mag rijden. Zelf moet ik verschillende van die wegen (net breed genoeg voor een auto en een fietser) nemen naar het werk en ik ben altijd blij wanneer de wagens wat uitwijken in de kant met aarde zodat ik het als fietser niet hoef te doen. Verschil is wel dat deze allemaal wegen zijn waar je maar dertig mag, op één na waar ze vijftig mogen, het zou me iets te akelig worden mochten ze mij daar met zeventig voorbij scheuren. Ik vind die wie is wie pijler een van de beste dingen aan dit forum. Op de ditjes en dagjes draad worden berichten of topics snel ondergesneeuwd door de dagpacten en hier vormt het zo toch een beetje een coherent geheel. Eigenlijk denk ik dat de meesten het ook helemaal prima vinden als je hier gewoon je gedachten neerplenst in een bedoeling ze voor jezelf wat te ordenen, zonder dat je daarvoor reactie verwacht.

@knakker: wat je schrijft over tevredenheid en geluk, zo sta ik er ook in. Al talloze keren een discussie gehad omdat het streven naar geluk volgens mij doelloos en eindeloos is, net zoals ik Disney verantwoordelijk acht voor het hopeloze romantische beeld dat sommigen hebben van liefde. @lady jane: over drinken had ze op voorhand gezegd dat ze niet zouden blijven als ik gedronken had. Ik val haar ook niet lastig met mijn doelstellingen op dat vlak omdat ik de voorbije jaren vaak genoeg gefaald heb. Of haar leven nu een heel stuk lichter is, dat weet ik niet zo zeker. Ze is net enkele maanden uitgevallen op het werk en ik weet dat ze nu vrij stevig ondersteund wordt door haar familie; eigenlijk ziet haar leven er nu grotendeels terug uit zoals het was voor ik haar leerde kennen. Toen viel ze ook elk jaar meerdere maanden uit met een depressie en leunde ze erg op haar ouders. Heb dit al eerder geschreven en het is misschien lastig om te vatten maar zolang ze hier woonde hoefde ze zich eigenlijk weinig aan te trekken van het huishouden daar ik dit grotendeels deed ondanks mijn alcoholprobleem. Ben nu wel aan het contempleren over een opmerking die ze gisteren maakte. Ze vroeg zich af of het wel zo verstandig was dat ik dadelijk een tweede job zocht en of het niet beter was om eerst te streven naar een langere periode van stabiliteit. Begrijp wat ze zegt en het klinkt mij ook verstandig, alleen ben ik enorm bang dat ze mijn ziekte-uitkering zullen schrappen. Zo meteen maar een mailtje sturen naar mijn traject begeleidster en haar input vragen.

Gisterenavond was moeilijk maar niet gedronken. Partner en stiefzoon zijn komen eten en ze hadden ook de hond bij; voelde aan alsof het gezin weer compleet was. Was er enorm zenuwachtig voor en dit terwijl we al acht jaar getrouwd zijn, partner vond dit grappig. Ze zijn bijna drie uur gebleven wat meteen ook het langste is dat ik één van beide zag sinds januari. Goed gelachen. Vrouwlief heeft veel verteld over wat er allemaal gaande is in hun leven. Stiefzoon is net dertien geworden en zijn lichaam zit compleet in ontwikkeling (zeven centimeter gegroeid op minder dan een jaar, acne, stem begint te zakken). Hij vroeg ook dat ik wat vaker online zou komen om met hem te gamen (deden we toen ze hier woonden meermaals per week). Enkele malen was er contact tussen mijn en partners hand, voor mij voor het eerst sinds lange tijd weer huid op huid contact met een ander persoon. Fijne avond... en toen vertrokken ze. Geniet ervan dat het goed gaat met hen en het deed me enorm plezier om mijn vrouw te zien lachen, maar toen ze vertrokken waren kwamen de verwijten naar mezelf over wat ik hen had aangedaan door met mij te leven de voorbije jaren en de schuldgevoelens dewelke natuurlijk gepaard gingen met dorst, enorme dorst om alles te vergeten. Maar niet gedronken. Ergens ben ik ook een beetje kwaad omdat er geen woord gerept werd over ons en de toekomst terwijl er wel de gelegenheid toe was daar we even alleen zijn gaan wandelen terwijl stiefzoon thuis bleef. Misschien mag ik niet verwachten dat daar meer duidelijkheid over komt omdat het voor haar de voorbije jaren ook nooit zeker was wat de volgende dag ging brengen, maar ergens wringt het. Voor ik ging slapen herinnerde ik mij het mantra van de AA (de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen...) en daarmee denk ik dat ik gewoon moet doorgaan op het pad dat ik enkele maanden geleden ben ingeslagen en dat de tijd zal uitwijzen wat dit brengt voor onze relatie. Hoop dat dit niet te veel klonk als zelfmedelijden, dus besluiten met positieve noot. Het drinken blijft gestaag dalen, de nieuwe baan verloopt goed, ben aan het solliciteren voor een tweede baan en daarnaast komen er steeds vaker korte momentjes van tevredenheid met mijn leven, geen geluk, maar doodsimpele tevredenheid.

Dagpact: Mormel Wederom een nieuwe dag en nieuwe kansen voor zij die het nodig hebben.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel Goedemorgen. Koffie staat te pruttelen. Vandaag komen partner en stiefzoon eten, kijk er erg naar uit.

Dagpact: renaldo61 Mormel

@renaldo61: je hebt hier al eerder geschreven dat je autisme hebt, dus misschien is het goed dat iemand dit eens letterlijk zegt: neem die opmerking van de verpleegster niet persoonlijk. Voor haar was het gewoon haar werk en een kwartiertje later is zij het waarschijnlijk al half vergeten.

@renaldo61: mocht je dit nog lezen, is het gelukt gisterenavond? Had begrepen dat het een moeilijke dag was.

Al is het nog enorm vroeg, toch bij deze: Dagpact: Mormel

Gisteren (zaterdag) was een moeilijke dag. Heel de dag gespannen en dan zie ik dadelijk weer dat stress zo'n grote trigger voor mij vormt. Niet alleen het tijdelijk wegnemen van de stress maar ook het moment dat in je hoofd de problemen naar de achtergrond verdwijnen. Weet dat het zo'n klassieker is en dat het net niets oplost van problemen, maar soms doet het toch deugd om er een moment niet aan te denken. Niets gedronken, maar ben wel uit ellende om zeven uur mijn nest in gekropen waardoor ik nu wel heel vroeg wakker ben (0u30). Ga ervan profiteren om deze nacht het huishouden erdoor te halen en een ook eens een compleet overzicht te maken van alle problemen op dit moment zodat het weer echt duidelijk wordt in mijn hoofd dat stoppen met drinken (en liefst ook roken) ineens een heel deel van de problemen zou weghalen omdat er financieel meer ruimte komt.

Ik hoop dat iemand je kan helpen, maar je gaat hier in de eerste plaats mensen vinden die zelf kampen met het probleem van verslaving, dus ik weet niet of je hier kunt vinden wat je zoekt.

117

Enorm bedankt voor de tip, slechts een fragment gezien maar dit zijn dingen die mij liggen omdat er waarschijnlijk enorm veel herkenningspunten zullen zijn.

@bumperjim: tomatensap, compleet vergeten. Als het heet is een koel glas tomatensap met ijsblokjes: lekker.

Mijn wijlen grootvader was paracommando die gestreden heeft in de Koreaanse oorlog en ingezet is bij verschillende black ops operatie. Voor mij altijd een soort van voorbeeld geweest en als tiener overwoog ik ook een loopbaan in het leger, maar mijn mentale problemen maakten mij daarvoor compleet ongeschikt.