Hoi Dymph, Ik kom hier ook weer even moed halen. Ik stond net ook op het punt om na 11 weken nuchter weer bier te gaan halen bij een snackbar. Jammer dat de 'pact-persoon' niets heeft laten horen. Laat het je niet ontmoedigen om mensen in vertrouwen te nemen, you win some, you loose some, al is het natuurlijk niet leuk. Misschien laat die persoon wel t.z.t. wel weer van zich horen. Wat betreft je katten, och jee, ik leef met je mee. Het zijn ook net kinderen van je inderdaad. Toch beschrijf je volgens mij heel mooi wat misschien wel de kern van je drankproblematiek is: emoties ver van je bed houden. Heb je hier therapie waarbij dit aandacht krijgt? Het lijkt me dat hierdoor allerlei emoties en misschien frustraties zich opstapelen. Heb je nooit ervaren dat je emoties laten gaan ook als natuurlijk en heilzaam kunt voelen? Zelf ben ik nogal controlerend en rationeel van aard en dat is erg vermoeiend. Lichamelijk ben ik altijd gespannen. Tot mijn verbazing huil ik wel als ik iets erg meemaak/heb mee gemaakt. Ik kan het niet controleren, heel gek. Als ik over nadenk zou ik het vreselijk vinden als ik die keren niet zou hebben gehuild. Huilen kan fijn zijn als klinkt dat gek. Je voelt dat je emoties de ruimte krijgen. Zeker voor een controlefreak als ik zijn dat kostbare momenten en ik ben er dankbaar voor. Ik denk dat achteraf: blijkbaar ben ik niet zo ongevoelig als ik denk. Maar ja, Je zult dit zelf ook allemaal wel hebben beredeneerd. Hoe verander je jezelf en je mechanismen? Ik worstel wat dat betreft meer met mijn dwangmatige persoonlijkheid (ocpd). Verstandelijk weet en snap ik alles, maar mijn mijn angsten volgen niet het pad van de logica. Balen.